μώρα 10 μηνών

καλημέρα σας

η μπέμπα μου είναι 10 μηνών και έχω αρχήσει να αγχόνωμαι για την ανάπτυξή της και το χαρακτήρα της.Είμαι 29 ετών εργάζομαι,είναι όλη μέρα με τη γιαγιά-πεθερά μου και ανησυχώ μην μάθει αλλες συμπεριφορές απο αυτές που θα ήθελα εγώ.τα δικά σας σας σε αυτές τις ηλικίες τι ΚΑΝΟΥΝ???????????

Σίγουρα έχεις διαβάσει και σε άλλα ποστ οτι το κάθε παιδί έχει τον δικό του ρυθμό ανάπτυξης και οτι σε κάθε ηλικία δεν κάνουν όλα τα παιδάκια τα ίδια πράγματα. Φυσικά, παιδιά που μεγαλώνουν με ανθρώπους που ασχολούνται ουσιαστικά μαζί τους (οι γονείς, οι γιαγιάδες κτλ) έχουν μια τάση να κάνουν περισσότερα πράγματα.

Ενδεικτικά, ο δικός μου που μπαίνει στον 10ο μήνα σε 2 μέρες:

1. περπατάει κρατώντας του το ένα χεράκι (αυτό το κάνει νωρίς σε σχέση με τα άλλα παιδάκια),

2. κάνει παλαμάκια, κουπεπέ,

3. λεει χαζολογα του τύπου μπα μπα μπα, τα τα τα, κα κα κα, απφφφφφφ, μπβββββ,

4. δε μπορεί να σηκωθεί όρθιος απο καθιστή θέση (κάτι που κάνουν τα περισσότερα παιδάκια στην ηλικία του)

5. κάνει "κόλλα το",

6. όταν του λες "που είναι ο μπαμπάς? , που είναι το αλογάκι, πού είναι η γιαγιά" κοιτάει αντίστοιχα

Δε θυμάμαι τώρα άλλα να σου πω συγκεκριμένα.

Πάντως όταν τα παιδιά μας δεν έχουν τη δυνατότητα να μεγαλώνουν μαζί μας, σαφώς θα αποκτήσουν και συνήθειες που μπορεί να μη μας αρέσουν. Επίσης όταν μια γιαγιά κρατάει ένα μωρό, δε μπορούμε να επιμένουμε να ασχολείται μαζί του όσο θεωρούμε εμείς σωστό. Ξέρεις είναι λεπτές οι ισορροπίες. Δεν μπορείς να έχεις απαιτήσεις.

Γιατί το λες όμως αυτό? Εχεις παρατηρήσει κάτι συγκεκριμένο?

 

 

 

 

2. κάνει παλαμάκια, κουπεπέ,

 

5. κάνει "κόλλα το",

 

 

εμενα αυτα δεν τα κανει, αλλα εμενα σκαρφαλωνει στα διχτυα του παρκου μεχρι ψηλα για να βγει εξω, πινει μονη της κρατωντας το μπουκαλι και βγαζει την πανα της, την ξεκολλαει δηλαδη, και παιζει με τα χρατς χρατς..

επισης, δεν μπουσουλαει... καθολου, ποτε...

μην σε φοβιζουν καποια πραγματα που μπορει να μην κανει το παιδι σου.. ειναι περιεργη φαση το 10μηνο... καποια κανουν πολλα, καποια λιγοτερα

1) δεν περπατάει, μπουσουλάει και σηκώνεται όρθια στις μύτες των ποδιών συνήθως

2) χαιρετάει ή μας βαράει

3) πίνει μόνη της κυνηγώντας το στήθος μου

4)τρώει μόνο βλέποντας διαφημίσεις!!

χαχα

Τώρα που λες για διαφημίσεις.... παθαίνει τρέλα με τις διαφημίσεις του Jumbo! Με το που θα τις δει, χτυπάει παλαμάκια, κάνει κουπεπέ, γελάει... μονο που δεν ανεβαίνει στο τραπέζι να χορέψει.

Α, ξέχασα να πω οτι όταν ακούει γνώριμο τραγούδι, κουνιέται και γελάει. Επίσης, ουτε ο δικός μου μπουσούλησε, δεν ξέρει καν τη διαδικασία μπορώ να πω.

Απο το "γειά" απέχει αιώνες! Τώρα αν πω οτι χθές μου έδωσε φιλάκι... θα φάω ξύλο???? (Οχι γιατί απο τον άντρα μου το έφαγα....αλλά ξέρω εγώ....ζήλιαααααααααααααααα)

Κορίτσια εμένα η μικρή μου είναι 10 μηνών και κάτι και πολύ δραστήρια!

• μπουσουλάει
  
• περπατάει όταν της κρατάς το χεράκι
  
• σηκώνεται μόνη της
  
• πετάει όλα της τα παιχνίδια από το πάρκο
  
• λέει τατατα μπαμπαμπα κτλ πάει
  
• χτυπάει παλαμάκια, χορεύει,κουπεπε,προσπαθεί να κάνει την πεταλούδα, σβήνει το φως στο ταβάνι κ.α.
  
• πίνει νερό και γάλα μόνη της
  

βέβαια για να φτάσει σε αυτό το σημείο ασχολήθηκα πάρα πολύ! δεν εχω πάει ακόμη για δουλειά βέβαια και έτσι έχω αυτή την ευκαιρία.μιλάω τραγουδάω δείχνω από το πρωί μέχρι το βράδυ!

Εμείς 9,5 μηνών, που δεν απέχουμε και πολύ απ' τους 10:

Δεν ξέρουμε να μπουσουλάμε. Μόλις γυρνάμε μπρούμυτα... δεν ξέρουμε τι να κάνουμε...

Περπατάμε με τα χεράκια και με τη στράτα πάμε ΟΠΟΥ θέλουμε. Κάνουμε ποδήλατο μπεμπέ και μάλιστα όρθιες μόνο

Δεν σηκωνόμαστε καθόλου πιανόμενοι από κάγκελα κλπ.

Κάνουμε κουπεπέ εδώ και 2 μήνες, παλαμάκια εδώ κι έναν μήνα, φιλάκια εδώ και 2 μήνες (loykomamy σε πιστεύω!!) και νόημα στον σκύλο να έρθει. Αλλά ΜΟΝΟ στον σκύλο.

Κατά τα άλλα δεν κάνουμε τίποτα άλλο. Δεν ανησυχώ, με καθυσηχάζει η παιδίατρος.

Πάνω κάτω και η δική μου κάνει τα ίδια στους 10 μήνες...δλδ σηκώνεται μόνη της,μπουσουλάει, παλαμάκια, φιλάκια με δαγκωνιά μαζί, χαιρετάει κτλ....ΑΛΛΑ επίσης σκαρφαλώνει ('όπου βρει...μαλλιά, κεφάλι, πάρκο), βγαίνει από την στράτα και το καθισματάκι φαγητού που είναι ΔΕΜΕΝΗ, και έχει αρχίσει να λέει και τις πρώτες λεξούλες :Κακά και γιαγιά (Εγώ γιατί νόμιζα ότι οι πρώτες λέξεις ήταν μαμά και μπαμπά??).

Να ανησυχήσω???

και έχει αρχίσει να λέει και τις πρώτες λεξούλες :Κακά και γιαγιά (Εγώ γιατί νόμιζα ότι οι πρώτες λέξεις ήταν μαμά και μπαμπά??).

Να ανησυχήσω???

Να μην ανησυχήσεις καθόλου! Εμάς ο μικρός από 8,5 μηνών είπε "κακά" και το εννούσε! Μετά από 2 λεπτά σφίχτηκε και βρώμισε ο τόπος! Αυτή ήταν η πρώτη του λεξούλα που την εννούσε! Και συνεχίζει να τη λέει κάθε φορά που είναι να κάνει κακά. Μαμαμα, μπαμπαμπα λέει, αλλά φυσικά δεν τα εννοεί. Ξέρει όμως ποιος είναι ποιος.

Επίσης ξέρει τι σημαίνει η λέξη "βολτούλα" και μάλιστα πολύ καλά!

Κατά τ' άλλα, καθόμαστε στον ποπό μας, σηκωνόμαστε όρθιοι αφού πιαστούμε από τα κάγκελα της κούνιας, μπουσουλάμε σφαίρα, χτυπάμε δυνατά παλαμάκια, χτυπάμε τον τοίχο, παίζουμε μουσική χτυπώντας το κουταλάκι στο πιατάκι, όταν είμαστε στη στράτα ανοίγουμε τα ντουλάπια (κάτι πρέπει να κάνω γι' αυτό).

Α, ξέχασα, είμαστε περίπου 9,5 μηνών!

Κορίτσια εμένα η μικρή μου είναι 10 μηνών και κάτι και πολύ δραστήρια!

 

• μπουσουλάει
  
• περπατάει όταν της κρατάς το χεράκι
  
• σηκώνεται μόνη της
  
• πετάει όλα της τα παιχνίδια από το πάρκο
  
• λέει τατατα μπαμπαμπα κτλ πάει
  
• χτυπάει παλαμάκια, χορεύει,κουπεπε,προσπαθεί να κάνει την πεταλούδα, σβήνει το φως στο ταβάνι κ.α.
  
• πίνει νερό και γάλα μόνη της
  

βέβαια για να φτάσει σε αυτό το σημείο ασχολήθηκα πάρα πολύ! δεν εχω πάει ακόμη για δουλειά βέβαια και έτσι έχω αυτή την ευκαιρία.μιλάω τραγουδάω δείχνω από το πρωί μέχρι το βράδυ!

τα ίδια, εκτός από την πεταλούδα, καθότι άντρας... και είπε και την πρώτη του λέξη, σε αυτή που περνάει όλη την μέρα μαζί του, δλδ είπε γιαγιά...

μήν σε τρομάζουν τόσο οι γιαγιάδες... και γω λείπω κάθε μέρα μεχρτι τις 8... αλλά μια χαρά τα κάνει όλα και η γιαγιά...

παρεπιμπτόντως, αυτα είναι στο βιβλιάριο υγείας για μωρά από 10 ως 12 μηνών, είναι δλδ αναμενόμενα περισσότερο στους 12 και όχι στους 10 μήνες...

η κόρη μου πχ και όσο θυμάμαι, σε αυτή την ηλικία έλεγε περισσότερες λέξεις, και ενώ ήταν πιο πίσω κινητικά, όταν ήταν στην άκρη του κρεβατιού πρόσεχε και έριχνε πρώτα τον κώλο και τα πόδια να κατέβει, αυτός κάνει βουτιά με το κεφάλι...

το κάθε παιδί τα δικά του...

καλησπερα σας....

ειμαστε 10 μηνων ακριβως και κανουμε τα εξης..

-καθομαστε τελεια μονοι μας

-απο ξαπλα κοντευουμε να σηκωθουμε καθιστοι

-απο καθιστος πιανετε και σηκωνετε ορθιος

-δεν μπουσουλαμε ,,μολις παμε μπρουμυτα μονο σερνομαστε και κανουμε βαρελακια ολο το σπιτι(μια φορα τον εχασα χαχα)

-χορευει

-κανει παλαμακια(εδω και 1 μηνα)

-γαργαλιωμαστε πολυ

-χαιρεταει

-του λεμε κανε μπιπ και πιανει την μυτη μας

-κανει κολα το

-μιμητε ηχους

-ερωτα με διαφημισεις και ειδικα τον ΤΖΑΜΠΑ

-του λεμε κανε κουτουλια κ μας κουτουλαει

-φωναζει πολυ

-λεει μαμαμα -μπαμπαμπα-παπ-μαμ ,ατα

-γυρναει οταν τον φωναζω

-περπαταμε στο σπιτι κρατοντας του μονο το ενα χερι αλλα φοβαται ευκολα

-οταν καθετε κ του δωσω το μπιμπερο του το σηκωνει και πινει αλλα για λιγο

νομιζω παμε καλα....ειναι σκετη τρελα το αγορακι μου το γλυκο.................!!!!!!!!!!!!

hi girls....

Κι εμεις σε 4 μερουλες 10 μηνων.Και μαλιστα η μπουμπου μου υπερδραστηρια και υπερκινητικη.

-Μπουσουλαμε εδω και καιρο πολυ γρηγορα

-Περπαταει πιασμενη απο επιπλα

-Καθεται, σηκωνεται, κατεβαινει μονη απο τον καναπε και προσπαθει να ανεβει

-Σκαρφαλωνει όπου βρει

-Παλαμακια-Κουπεπε-Κουκουτζα-γεια-φιλακια-ποσο αγαπας τη μαμα..τοσο πολυ-κολλα το-ποσα παιδακια εχει η μαμα-χτυπαει τα δαχτυλα οταν χορευει-κοιμιζει τη κουκλα κλπ

-Λει μαμα,μπαμπα,γιαγια, παπα(αντι παππου),μαμ,κακα

-Κανει την αγελαδα (μμμμ) και τη κοτουλα(κκκκχχχ)

-Της αρεσει να ανοιγει συρταρια και να σκαλιζει

Γενικα δεν εχει ησυχια - πολυ ζωηρο παιδι.

Ηθελα περισσοτερο ομως να αναφερθω στο θεμα της γιαγιας. Η μητερα μου ειναι καθημερινα μαζι της απο τις 3 περιπου μεχρι τις 8-9, επειδη δουλευω. Επισης η πεθερα μου ερχεται που και που (ζει μακρια) και μενει μια-δυο βδομαδες οποτε περναει και μαζι τους πολυ χρονο.

Επειδη κι εγω μεγαλωσα με γιαγιαδες και δεν εχω και την καλυτερη εμπειρια απο παιδαγωγικη αποψη (λαμψη, καλημερα ζωη, μπισκοτακι στον καφε κλπ) ειναι κατι που με αγχωνει. Όχι τοσο η παιδαγωγικη αποψη διοτι η μητερα μου ηταν 35 χρονια εκπαιδευτικος και της μαθαινει πολυ ομορφα πραγματα, όσο απο την άποψη ότι η υπερβολικη αγαπη και αδυναμια κανει το παιδι εγωκεντρικο.

Μαθαινει να γινεται το δικο της. Όποτε θελει παιχνιδι, όποτε θελει αγκαλια και διαρκης ενασχοληση μαζι της, πραγμα που δε μου δινει το χρονο όταν ειμαστε μονες μας να κανω τιποτα αλλο. Εχουμε καταργησει το παρκο, το γυμναστηριο και όλα τα συναφη. Εμαθε με τη γιαγια της να καθονται στο πατωμα και να παιζουν "ΜΑΖΙ", να ακουνε μουσικη "ΜΑΖΙ" κι ετσι το παιδι δε ξερει και δε θελει να κανει κατι μονο του.

Την τηλεοραση και τις διαφημισεις που λετε τις απαγορευω. Δεν εχω μπει καν στη διαδικασια να παρω dvd με ζουζουνια κλπ. Προτιμω το πατροπαραδοτο ραδιοcd και της βαζω να ακουει μουσικη, προσπαθώντας να αναπληρωσω την επιθυμια της για εικονα με βιβλια. Σπανιως παρακολουθουμε καποια video clips στον υπολογιστη.

Πραγματικα θελω να μου πειτε τη γνωμη σας...θα γινει το παιδι μου κακομαθημενο? Θα μαθει ποτε να αυτοαπασχολειται έστω για λιγο?

vertigo, εμάς ρωτάς να σου πούμε αυτό που λες εσύ η ίδια;;;;

Πρόσεξε γιατί αρχίζει τώρα να διαμορφώνει χαρακτήρα... πραγματικά αρχίζουν οι απαιτήσεις και η διαμόρφωση του χαρακτήρα.

Οταν τα δίνεις όλα σαν δεδομένα δεν θα μάθει να εκτιμά.

Και τι θα κάνεις με τις κρισεις πείσματος μεθαύριο;;; Πρέπει λίγο να μάθει και το "οχι".

στο λέω εγώ που είμαι από τις πιο χαζομαμάδες...

Όταν λες ότι δεν κάθεται στο πάρκο, τι περιμένεις να κάνει στο πάρκο; Να της δώσεις ένα παιχνιδάκι, να το επεξεργαστεί κανένα μισάωρο, μετά να της δώσεις άλλο και ούτω καθεξής; Πόσα παιχνίδια έχει το σπίτι; Για πόσο θα απασχοληθεί έτσι; Είναι σωστό να απασχολείται έτσι αντί για κουβεντούλα με έναν άνθρωπο;

Θέλω να πω ότι αν και υπάρχουν διαφορές ανάλογα με το χαρακτήρα του παιδιού, η δική σου δεν κάνει κάτι που δεν είναι της ηλικίας της. Απαιτεί να μαθαίνει, γιατι η δουλειά της είναι να μαθαίνει κάτι, καθημερινά και συνεχώς.

Τα παλιά τα χρόνια, αυτό γινόταν αβίαστα, γιατί οι μεγάλοι είχαν παρέα τα παιδιά σε ό,τι έκαναν, που κατά κύριο λόγο δεν γινόταν μόνο με έναν μεγάλο και ένα παιδί στους τοίχους ενός σπιτιού. Οπότε δεν χρειαζόταν να απασχολειται ενεργά ένας μεγάλος με ένα παιδί. Το παιδί είχε αρκετά ερεθίσματα απλά παρατηρώντας πράγματα που συμβαίνουν γύρω του. Τώρα δεν έχει και πολλά ενδιαφέροντα πράγματα να παρατηρήσει μέσα σε ένα διαμέρισμα.

Τώρα πια τα παιδιά απαιτούν κάποια προσοχή. Αυτό τα βοηθάει να αναπτυχθούν. Δεν θα είναι πάντα έτσι. Παίρνει όμως αρκετό καιρό για να μάθει το παιδί δραστηριότητες που θα το απασχολούν, όπως να χρωματίζει, να βλέπει ταινίες, να κάνει κάτι... Αυτή τη φάση την είδαμε εμείς μετά τα 2,5. Τώρα στα 5, τα κυνηγάω να κάνουμε κάτι μαζί και δεν με παίζουν. Έχουν τα δικά τους ενδιαφέροντα Οπότε δεν είναι όπως τα μάθεις, οπωσδήποτε. Βέβαια τα δικά μου έχουν το ένα το άλλο αλλά και πάλι, δεν νομίζω ότι θα με είχαν πολλή ανάγκη για να απασχοληθούν τώρα.

Αυτά για την απασχόληση. Όσο για το αν πρέπει να περνάει πάντα το δικό τους, είναι ένα άλλο θέμα, τελείως ξεχωριστό. Η δουλειά μας είναι και να τα μάθουμε πως ό,τι τους κατεβαίνει στο κεφάλι δεν είναι πάντα σωστό, εφικτό ή καλό.

Εξάλλου ένα επικοινωνιακό παιδί, σε αυτή την ηλικία είναι χαρά στο σπίτι. Αυτά που περιγράφεις είναι χαρά. Θα προτιμούσες ένα παιδάκι μπιμπελό, που να ασχολειται μαζί σου μόνο όταν το ήθελες εσύ; Θα σε τράβαγε πιο πολύ ένας τέτοιος χαρακτήρας; Επειδή έχω δει και τα δύο έργα, το ζόρικο παιδί σε δένει πιο πολύ μαζί του, από το βολικό παιδί-μπιμπελό.

Εν ολίγοις, νομίζω ότι είσαι πολύ τυχερή που έχεις έναν άνθρωπο, τη γιαγιά, που έχει όρεξη να ασχοληθεί. Σε πιάνει όμως αυτό που πιάνει τις εργαζόμενες μαμάδες, που τρώγονται με τα ρούχα τους, γιατί δεν προλαβαίνουν να τα κάνουν όλα όπως θα ήθελαν και να γίνουν και καλά, συν να ξεκουραστούν οι ίδιες γιατί και η ξεκούραση είναι μια ανάγκη. Για το παιδί όμως να μην ανησυχείς... Νομίζω πρέπει να διεκδικήσεις την ξεκούρασή σου με διάφορους τρόπους, πιο πρακτικούς. Να αφήνεις το παιδί λίγο στο μπαμπά, να πάρεις μια γυναίκα για περιστασιακές χοντρές δουλειές στο σπίτι, να βγαίνετε όλοι μαζί για να ειναι το παιδί πιο χαλαρά. Σε λίγους μήνες να δεις τι ωραία θα περνάει το παιδί και εσείς με παρέες φίλων που έχουν λίγο μεγαλύτερα παιδάκια.

Τα όρια χρειάζονται για να μην έχετε περιττή κούραση. Ως παράδειγμα το να μη λυσσάει το παιδί πχ στο σούπερ μάρκετ ή κάπου που πηγαίνετε και να μάθει να έχει όρια, έτσι ώστε απλά πράγματα να μη σας κουράζουν. Όμως απο τα παραδείγματα που έδωσες, ακούγεται ότι η γιαγιά δεν έχει αφήσει το παιδί χωρίς όρια ή έτσι τέλος πάντων ακούγεται.

Ευχαριστω κοριτσια για τις απαντησεις.

Ειλικρινα Athina εχεις δικιο σε καποια πραγματα. Ειμαι παρα πολυ κουρασμενη. Δε διεκδικώ ξεκουραση, αλλα λιγο προσωπικο χρονο. Όταν δε δουλευω και όταν δεν προετοιμαζομαι για τη δουλεια, ασχολουμαι με το παιδι. Το σπιτι ειναι στο ελεος τπυ Θεου. Φυσικα και παιρνω γυναικα για δουλειες συχνα. Ο συζυγος δουλευει επισης πολυ. Δε νιωθω ότι χανω χρονο με τη ζουζουνα, γιατι τον αναπληρωνω τις ωρες που ειμαστε μαζι και τα σαββατοκυριακα - ούτε και νιωθω τυψεις οπως καποιες εργαζομενες μητερες που αφηνω το παιδι με τη γιαγια, αφενος γιατι η εν λογω γιαγια ξερει απο ψυχολογια και ποιοτικη απασχοληση και αφετερου γιατι η δουλεια ειναι ζωτικης σημασιας για μενα (οχι τοσο οικονομικα όσο ψυχολογικα).

Σεφως δε θα ηθελα ενα παιδι-μπιμπελο και με χαροποιει ιδιαιτερα η δραστηριοτητα και η προοδος της. Αλλα γνωριζω καλα ότι σ' αυτη την ηλικία είναι σημαντικα ακόμη και τα 5 λεπτα ατομικου παιχνιδιου για την μετεπειτα κοινωνικοποιηση του παιδιου. Κι εμεις δεν τα εχουμε - ουτε 5.