υπάρχει περίπτωση;;;

Στα πλαίσια του αποκλειστικού θηλασμού, προσφέρω στην 3,5 μηνών μπέμπα μου το στήθος για να πιει γαλατάκι ή απλά να πιπιλίσει κ να χαλαρώσει όταν είναι αρκετά ανήσυχη ή κλαίει πολύ. Αυτό πάντα τη βοηθάει κ ηρεμεί. Υπάρχει περίπτωση να τα συνδυάσει έτσι υποσυνείδητα ώστε ως έφηβη/ενήλικη να καταφεύγει στο φαγητό για ψυχολογική ανακούφιση;

δεν το πιστεύω

δεν το πιστεύω

Θεωρείς ότι είναι πολύ μικρή για να κάνει αυτή τη σύνδεση; Ή απλά σου φάνηκε χαζή η ερώτηση;

δεν το πιστεύω

 

Θεωρείς ότι είναι πολύ μικρή για να κάνει αυτή τη σύνδεση; Ή απλά σου φάνηκε χαζή η ερώτηση;

Με το θηλασμό μείωνεις τις πιθανότητες να έχεις παχύσαρκο παιδί (ασχετο αλλά σημερα ελεγαν στην τηλεοραση οτι 54% τον παιδιών κατω των 11 στη χωρα μας ζυγίζει περισσότερο από οσο πρεπει). Επίσης ξέρει οτι η μαμά της προσφέρει ζεστασια και στοργή και ετσι έχει περισσότερες περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξει μια δυναττη προσωπικότητα και να μην χρειαζεται στο μέλλον να καταφευγει στο ψυγειο όταν έχει κάποιο πρόβλημα. Παθολογική εξαρτηση από το φαγητό έχουν συνήθως τα ατομα που δεν βρισκουν τη στοργή και την ανακουφιση στην αγκαλιά της μαμάς τους.

όχι καθόλου χαζή. Απλά δεν το είχα σκεφτεί ποτέ και μου φαίνεται περίεργο να ισχύει

Η ερώτησή μου ήταν ουσιαστικά αν λειτουργεί σαν σύνδεση με αρνητικές επιπτώσεις αργότερα ή λειτουργεί αντίθετα, όπως λέει η ilonka19, πιο πάνω. Πάει δηλ. κατά το "όσο πιο πολύ αγκαλιάζεις το παιδί σου, τόσο πιο ανεξάρτητο θα γίνει";

έτσι θέλω να πιστεύω

Ίσως από τα πολλά που διαβάζουμε κ ακούμε, σκεφτόμαστε κ περισσότερο τα πράγματα... Δημιουργούνται απορίες που μπορεί να μην έρχονταν στο μυαλό... Κανένας παιδοψυχολόγος υπάρχει στην παρέα;

Κανένας παιδοψυχολόγος υπάρχει στην παρέα;

Kαι να υπήρχε, ο θηλασμός λίγο ξεφεύγει από την ύλη που διδάχθηκαν...

Όταν υπάρχει ανεμπόδιστος θηλασμός, ακόμη και για τα μωρά που θηλάζουν πολύ και βάζουν βάρος πολύ πάνω από το αναμενόμενο, οι πιθανότητες να γίνουν παχύσαρκοι ενήλικες είναι μειωμένη. Αυτό φαίνεται από τις στατιστικές που έχουν γίνει από ανεξάρτητους ερευνητές σε διαφορετικά μέρη της γης. Αυτή η άποψη είναι επιστημονικά τεκμηριωμένη.

Οι "Ψ" θεωρούν ότι αν ικανοποιηθεί η ανάγκη για θηλασμό το παιδί μπορεί να προχωρήσει στο επόμενο στάδιο. Το πρόβλημα δημιουργείται αν το στοματικό στάδιο μείνει ανικανοποίητο, δηλαδή αν το παιδί δεν ικανοποιήσει αυτή την ανάγκη του οπότε, σύμφωνα με τους φροϋδικούς, το παιδί θα παραμείνει για πάντα προσκολημένο σε αυτό το στάδιο και δεν θα προχωρήσει παραπέρα.

Η ψυχολογία είναι μια επιστήμη μεγάλο μέρος της οποίας είναι διατυπωμένες θεωρίες που μόνο εν μέρη ή καθόλου έχουν ελεγχθεί με επιστημονική τεκμηρίωση.

Παρόλο που σε πολλά δεν υπάρχει επιστημονική τεκμηρίωση, έχουν δημιουργηθεί σχολές από σκληροπυρηνικούς.

Θα επεκταθώ λίγο παραπάνω για να γίνω πιο σαφής αν και δεν θα μπω πολύ βαθιά στο θέμα.

Ο Φρόυντ είχε την οξυδέρκεια να διατυπώσει κάποιες θεωρίες που φαίνεται να έχουν παγκόσμια ισχύ αν τις δει κανείς με ευρύτητα. Δηλαδή το διαχωρισμός που κάνει για τα στάδια της ανάπτυξης (στοματικό, πρωκτικό...) ισχύει παντού ανεξάρτητα από την πολιτισμική επίδραση. Η διατύπωση της θεωρίας έγινε σε ένα περιβάλλον, αυτό της αστικής τάξης της Βιέννης στο τέλος του 19ου αιώνα. Οι παρατηρήσεις του αναγκαστικά περιορίζονται κατά κύριο λόγο στα άτομα της τάξης του. Μιας τάξης που κατά κύριο λόγο δεν θηλάζει τα παιδιά της και παίρνει παραμάνες...

Οι φροϋδικοί υποστηρίζουν ότι ο θηλασμός πρέπει να σταματά στους 18 μήνες για να μπορέσει να περάσει το παιδί στο επόμενο στάδιο. Πιστεύω ότι τέτοιες άκαμπτες προσεγγίσεις θα έκαναν ακόμη και τον ίδιο το Φρόυντ να γελάσει. Επίσης τέτοιες άκαμπτες προσεγγίσεις αδικούν το μεγαλειώδες έργο αυτού του ανθρώπου που κατάφερε να αντιληφθεί τόσα πολλά.

Από την άλλη έχουμε ας πούμε τη Ντολτό που επίσης έχει δημιουργήσει σχολή και κάποιοι την παραδέχονται ως θεό. Η Ντολτό γεννήθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα σε μία Γαλλία όπου επίσης οι γυναίκες της αστικής τάξης δεν θήλαζαν καθόλου εδώ και 2 αιώνες τουλάχιστον. Αυτή τη στιγμή η έναρξη του θηλασμού στη Γαλλία είναι μόλις 48%, δηλαδή το 52% δεν αγγίζει καν το μωρό στο στήθος! Σε αυτή την κοινωνία η Ντολτό υποστηρίζει το 9μηνο θηλασμού (κάτι που συμφωνεί με τα ιατρικά δεδομένα της εποχής που δούλευε...). Για τα Γαλλικά δεδομένα μπορεί να θεωρηθεί ακόμη και πολύ. Φαίνεται να κάνει μερικές αναφορές σε ανθρωπολογικές μελέτες όταν αναφέρεται στην εκπαίδευση τουαλέτας. Αν θεωρήσουμε ότι διάβασε αυτές τις ανθρωπολογικές μελέτες, στις ίδιες μελέτες για τις ίδιες φυλές αναφέρεται μέσος όρος αποθηλασμού πάνω από 4 χρόνια το οποίο φαίνεται η Ντολτό να το αγνοεί επιδεικτικά...

Τα βιβλία της Ντολτό είναι η κλινική της εμπειρία με όποια υποκειμενικότητα μπορεί να περιέχουν. Καμία επιστημονική τεκμηρίωση δεν έχει γίνει (ομάδες μελέτης, ομάδες ελέγχου, τρόποι αντικειμενικής παρατήρησης από ανεξάρτητους παρατηρητές....).

Η λογική συνηθίζω σε κάτι και άρα το αποζητώ (βλέπε σκυλάκι του Παβλώφ), εξηγεί σημαντικά πράγματα της συμπεριφοράς μας και είναι ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο αλλά δεν εξηγεί όλη τη συμπεριφορά μας και φυσικά απέχει πολύ από την εξελικτική ψυχολογία τη οποία θέμα είναι το κάθε στάδιο που περνάμε και η επίδραση αυτή σε μετέπειτα περιόδους της ζωής μας.

Υπάρχει περίπτωση να τα συνδυάσει έτσι υποσυνείδητα ώστε ως έφηβη/ενήλικη να καταφεύγει στο φαγητό για ψυχολογική ανακούφιση

το ερώτημα που θέτεις έχει να κάνει με τη συμπεριφορά στο πλαίσιο που ανέφερα παραπάνω. Όμως ακόμη και αυτοί που διατύπωσαν τη θεωρία δεν νομίζω ότι το έθεσαν ποτέ σε αυτή τη βάση. Δηλαδή δεν προσπάθησαν να εξηγήσουν όλη τη συμπεριφορά μας με βάση αυτή τη θεωρία.

Το άλλο που προκαλεί μεγάλη σύγχιση είναι το πώς πρέπει να ανταποκρινόμαστε στις ανάγκες του παιδιού. Ακούει λοιπόν ένας ότι στο παιδί (εννοώντας το νήπιο που περπατάει, αρχίζει να μιλάει...) πρέπει να μπαίνουν όρια για να είναι ασφαλές (μή βάζεις τα χέρια στη μπρίζα) αλλά και για να νιώθει ασφάλεια (για να ξέρει ότι κάθε μέρα ισχύουν τα ίδια, υπάρχει σταθερότητα) και θεωρεί ότι αφού κάτι τέτοιο ισχύει για το νήπιο θα ισχύει και για το βρέφος και άρα πρέπει να βάλουμε όρια και στο βρέφος που δεν επιτρέπεται να τρώει όποτε θέλει, που πρέπει να το στρώσουμε, που πρέπει να το καλουπώσουμε, που πρέπει να το προγραμματίσουμε....

Aglaia, ευχαριστώ για την αναλυτικότατη απάντησή σου. Ξεκαθάρισε μέσα μου το πώς λειτουργεί ο θηλασμός... Είχα διαβάσει τη θεωρία του Φρόυντ [τη Ντολτό δεν την ήξερα] κ αναρωτιόμουν..... Ευχαριστώ κ πάλι για το χρόνο σου

Aglaia, ευχαριστώ για την αναλυτικότατη απάντησή σου.

Περιληπτικότατη ήταν... Έβγαλα τα ματάκια μου για να βρω μια άκρη με όλους αυτούς που λένε μερικές φορές ότι τους κατέβει για να καταλάβω πώς διαμορφώθηκε η άποψή τους. Πού να διαβάσεις τη Μέλανι Κλάιν. Τα γραπτά της είναι εφιάλτης όπως εφιάλτης ήταν όλη της η ζωή...

http://en.wikipedia.org/wiki/Melanie_Klein

Είναι πολύ ενδιαφέρον να τη διαβάσεις για να δεις πόσο εχθρικά συναισθήματα βλέπει στο μωρό επειδή η ίδια δεν βίωσε θετικά συναισθήματα ως μωρό... Όταν τη διάβασα τη θεώρησα διεστραμένη, αλλά μου γενήθηκε η απορία: γιατί τα βλέπει τόσο χάλια! Όταν διάβασα το βιογραφικό της απλά κατάλαβα σε ποια συναισθήματα είχε εγκλωβιστεί μετά από όλα όσα είχε ζήσει... Πιστεύω ότι είναι ένα ζωντανό και αναλυτικό παράδειγμα για το πόση δυστυχία μπορεί να μαζέψει κάποιος μέσα του αν δεν αγαπηθεί...

Μία παιδοψυχολόγος εδώ στη Θεσσαλονίκη προέτρεπε ισχυρά τις μητέρες να αποθηλάσουν στους 18 μήνες (Φρόυντ και ξερό ψωμί...). Ευτυχώς όμως όταν η ίδια απέκτησε παιδί είχε την ευαισθησία να μην εγκλωβιστεί στις γνώσεις... Θήλασε το παιδί της 3 χρόνια και άλλαξε στάση απέναντι σε όλα τα παιδιά! Είναι σπάνιο αυτό για έναν επαγγελματία, οι περισσότεροι εγκλωβίζονται στις γνώσεις που δεν τολμούν να κριτικάρουν...

Η Ντολτό αν και προσέφερε κάποια πράγματα στην ψυχανάλυση του παιδιού, νομίζω ότι είναι πολύ πιο επιφανειακή σε σχέση με τον Winnicott

http://en.wikipedia.org/wiki/Donald_Winnicott

o οποίος έχει ευρύτητα στην αντίληψη και είναι πιο επιστήμονας από κάθε άποψη. Τους συγκρίνω γιατί έζησαν την ίδια περίοδο, σε δυο γειτονικές χώρες.

Ρίξε μια ματιά κι εδώ:

http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?t=1136&highlight=winnicott

Θα διαβάσω γι' αυτούς που αναφέρεις. Το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον ... Και ευχαριστώ που μου απάντησες με παραπομπές σε συγκεκριμένες θεωρίες κ όχι γενικά