τον ελεγαν "μαχητη" και νικησε

Πέρασα σχεδον ολη την εγκυμοσύνη ξαπλωμένη και σε ακινησία. Ήδη με ειχαν προετοιμάσει για το ότι αυτό το παιδι δεν θα τα καταφέρει να γεννηθει, ηταν πολύ ξεκολλημένο. Έκανα και λήψη τροφοβλάστη όπου βγηκε μια χρωμοσωμική ανωμαλία -τρισωμία 16 στον πλακούντα, οπότε με παρέπεμψαν και για αμνιοκεντηση για να διευκρινιστει αν την εχει και το εμβρυο. Οι γιατροί ειπαν, είναι τοσο ξεκολλημενο που εχει ελαχιστες πιθανότητες να επιβιώσει μετα την αμνιο. Τελικά η εξεταση ηταν καλή και στον 6ο μηνα, προς μεγάλη έκπληξη όλων ο μπεμπης ξανακόλλησε. Ενας μηνας κύλησε χωρις προβλημα αλλά με μεγαααλη προσοχη και μια μερα στις 3.9.2009, εσπασαν τα νερα...

Ήταν η 31η εβδομάδα και με καισαρική εφερα στον κόσμο το μπεμπάκο μου, που ζυγιζε 1200 γραμμάρια, σχεδόν όσο μια φρατζόλα ψωμί, λέγαμε με τον αντρα μου.

Ακουσα ενα κλαμα, \τον είδα για δευτερόλεπτα που πέρασε από διπλα μου αλλάζοντας χερια και μετα τιποτα...

Τον είδα την επόμενη μέρα στη ΜΕΝΝ, ακόμα καλά καλά δεν είχα συνειδητοποιήσει τι μου ειχε συμβεί. Η μαία μου είπε "μην πας ακόμα, περίμενε λίγες ημέρες, είναι σκληρο αυτό που θα δεις και μπορει και να μην επιβιώσει, μην πας και δενεσαι..."

Πήγα κάτω χωρίς να ξέρω τι πρόκειται να δω. Και είδα για πρώτη φορά το γιο μου έτσι όπως δε φανταζόμουν ποτέ πριν...

δε θα περιγραψω την εικόνα που αντίκρυζα στην αρχη γιατι προσπαθώ να την καΤΑχωνιάσω στα υπόγεια της μνημης μου. Θα πω μόνο ότι τις πρώτες ημερες, πηγαινα, ενημερωνόμουν από τους γιατρούς και μόλις έβλεπα το μωρό με επιαναν λυγμοι κι εφευγα.

Γρήγορα άλλαξα σταση. Οπλίστηκα με δυναμη και σε κάθε μου επίσκεψη προσπαθούσα πια να αρχίσω μια επικοινωνία με το μωρό μου, έξω από το τζαμι όμως γιατι δε με αφηναν να το ακουμπαω ακόμα.

Την 3η ημέρα με καλεσαν επειγόντως για να μου πουν ότι έχει τρυπήσει το εντερο του μωρού γιατί παιρνει αερα από τον αερα του αναπνευστηρα και χρειαζεται άμεση επέμβαση.

Και επιπλέον, ότι σε εξετασεις που του εκαναν για να βρουν από πού παιρνει αερα βρηκαν ότι πάσχει από ατρησία οισοφάγου με τραχειοοισοφαγικό συρίγγιο και χρειάζεται άλλες δυο επεμβάσεις αποκατάστασης. Με απλά λόγια ο οισοφάγος του ηταν σε 2 κομμάτια, εκ των οποίων το ένα ενωνόταν με τον ένα πνεύμονα, οπότε ο αερας που του εριχναν στους πνευμονες κατεληγε στο στομαχι.

Κι ετσι έγινε το πρωτο χειρουργειο επιτυχώς και ακολούθησαν τα άλλα δυο μετα από ενα και 2 μήνες αντίστοιχα. Συνολικα ο γιος μου εμεινε 3 μήνες στη ΜΕΝΝ του ΜΗΤΕΡΑ, κι εγώ

μόλις τον τελευταίο μηνα πήρα άδεια να τον ακουμπήσω μέσα από τα πορτακια. Ως τότε πηγαινα πρωι και απόγευμα και του μιλούσα, και του πήγαινα το γάλα μου, που εβγαζα καθε τριωρο μερα και νυχτα με το θηλαστρο. Μερικές φορές πηγαιναμε το πρωι μαζι με την κόρη μου που ειναι 3μιση χρονων πριν πάμε στον παιδικό σταθμό γιατι ηθελε κι αυτη να δει πούυ είναι ο αδελφός της και ηθελε να του πάει ενα κυπελλάκι με λιγο από το δικό της γάλα,.σοκολατούχο !).

Στην κόρη μου χρωστάω τη δύναμη που είχα όλο αυτό το τριμηνο γιατι χάρη σε αυτή, όταν επεστρεφα στο σπίτι από την εντατική, ξέχνούσα τελειως το κομμάτι αυτό και με παρεσερνε στο δικό της χαρούμενο πρόγραμμα, τραγούδι και χορός σαν να μη συμβαινει τίποτα.

Στον κ. Φωκαεα τον χειρούργο του ΜΗΤΕΡΑ χρωστάω το ότι το παιδί μου είναι σημερα ζωντανό

Στις νοσοκόμες της εντατικής χρωσταω ευγνωμοσύνη γιατι αυτές ηταν οι μανάδες του μωρού μου για αυτούς τους 3 μήνες και μου το περιποιηθηκαν με αληθινη στοργη και αφοσίωση, μέχρι και να το νανουριζουν τις ακουσα

Στις συμβούλους θηλασμου, την Αγλαϊα Παπαδημα και την Κατερινα Mιχαηλίδου χρωστάω ενα μεγαλο ευχαριστώ για τις συμβουλές τους-χαρη σε αυτες καταφερα να βρω θηλαστρο και να αρχισω αντλησεις για να ταϊζω το γιο μου

Και στη μοίρα που με έβαλε σε αυτη την πολύ σκληρη δοκιμασία χρωστάω χάρη γιατι μου έδειξε πόσος πόνος υπάρχει δίπλα μας που δεν τον γνωριζουμε γιατι δε μας αφορά, πόσοι γονεις υποφέρουν, πόσα μωράκια αγωνίζονται για τη ζωη και κάποια δεν τα καταφέρνουν...

'Οταν το μωρό πήγε στην δεύτερη μοναδα ηθελα να κανω παρτυ. Στην 3η εκλαιγα από τηχ χαρα μου κι ετοίμαζα το σπίτι. Μου ειχαν πει να μην τον βαλω στο στηθος-ελεγαν ειναι πολυ ταλαιπωρημενος και αδυναμος για να θηλασει αν και ειχε φτασει τα 2.200. Εγώ τον έβαλα, εκεί, μέσα στο θαλαμο και κοντεψα να πεθανω από τη χαρα μου που εβλεπα το μωρακι να παλευει για το φαι του με τοση ορεξη.

Γιατροί και νοσοκομες ηταν εκπληκτοι, όλοι αναφέρονταν σε αυτον ως "ο μαχητης"

Σημερα, ο μικρούλης μου ειναι 7 μηνων, πίνει το γαλατακι της μαμας του με όρεξη είναι 7 κιλά, δεν εχει φαει ακόμα φαγητο, όπου να ναι θα αρχισει ομως, και ολοι ειναι ικανοποιημενοι απο την εξελιξη του.

Με οοοοοοολο αυτο το κατεβατό θέλω να δώσω θαρρος σε 'ολους οι οποίοι εχουν παιδακια στις ΜΕΝΝ, και να συμβουλέψω να μην απογοητευονται γιατι έχει τόσο πολυ προχωρησει η επιστημη σημερα, ώστε ακομα και καταστασεις που παλια θα ηταν μη ανα(σ)τρεψιμες, να τις διεκπεραιώνουν με επιτυχία.

Καλό κουραγιο και να χαίρεστε όλοι τα παιδακια σας

Μπραβο στον μικρο μαχητη.:D

Υπεροχη ιστορια και εκανες πολυ καλα που την εγραψες

κουκλε εισαι αρχηγος για πολλα παραδειγματα πολυ θα αντλησουν δυναμη απο εσενα και ας εισαι τοσο μικρουλης ΜΠΡΑΒΩ MAXHTH μας απεδειξες οτι η δυναμη σου αντιστιχει οσο ο κοσμος ολος . εισαι ενας μικρος θεος που κρατηθικες στην ζωη . φιλακια καλη συνεχεια.

Σου εύχομαι να είναι πάντα γερός και δυνατός και να είναι η τελευταία δύσκολη κατάσταση που περάσατε στην ζωή σας.

Να τα χαίρεσαι και τα δύο τα παιδάκια σου!

να σας ζησει το αγορακι σας,να χαιρεστε και τη κορουλα σας.

μπραβο σας,ευχομαι καλη υγεια να εχετε μια ζωη.

φιλια πολλα!!!

συγχαρητηρια για τον μπεμπουλη τον πολεμιστη σας! ευχομαι οτι καλυτερο και παντα καλη δυναμη! να σας ζησει!

πόση δύναμη έχουν αυτά τα μικρά πλασματάκια. Μας δίνουν μάθημάτα ζωής.

Να χαίρεσαι τα μωράκια σου, να είναι πάντα καλά και να είσαι σίγουρη ότι κάθε μέρα θα σουν δίνουν μόνο χαρές.

Καταλαβαίνω απόλυτα ότι ένιωσες αυτούς τους τρεις μήνες. Και εμείς ζήσαμε τον πόνο και την χαρά της ΜΕΝΝ.

Μετά την περιπέτεια που περάσατε θα διαπιστώσεις ότι έχετε γίνει καλύτεροι άνθρωποι.

layla μεκανες και κλαιω πρωι πρωι...να τον χαιρεσε!ολο χαρες απο εδω και περα να εχετε!

Ευχομαι η πορεία σας απο εδώ και περά να είναι γεμάτη υγεία και ευτυχία.

συγκλονιστική η ιστορία σας!!!!

μπράβο στο μικρό μαχητή και εύχομαι η ζωή σας από δω και μπρος να είναι γεμάτη μόνο χαρές και γέλια

Συγκλονιστική ιστορία και μεγάλο μάθημα ζωής και από τον μικρό μαχητή και από τη μικρή κορούλα σου αλλα και από σένα!!!!

ΝΑ ειστε πάντα υγιείς!!!!!!!

μέσα από την καρδιά μου εύχομαι να είστε γεροί, ευτυχισμένοι!

με έχεις συγκλονίσει με τη δύναμή σου!είστε όλοι μαχητές!

ο Θεός να σας τα φέρνει πάντα δεξιά για σένα και όλη την οικογένεια!

η αγάπη έχει τεράστια δύναμη.

πραγματικά η ιστορία σου, αν και δεν έχω παρόμοια εμπειρία, με συγκίνησε βαθιά...να χαίρεσαι τα παιδάκια σου...

να 'ναι αυτή η τελευταία σας ταλαιπωρία

να το χαίρεσαι το παιδάκι σου, να 'ναι πάντα γερό και δυνατό

...συγκινηθηκα παλι...

Να το χαιρεσαι κοπέλα μου το παιδακι σου...στο εξής μόνο χαμόγελα και ευτυχία ευχομαι στην οικογενεια σας!!!

Εύχομαι κάθε ευτυχία σε σένα και την οικογένεια σου, ο μικρός σας μαχητής έχει αποδείξει ότι μπορεί να αγωνιστεί στη ζωή και σίγουρα θα σε κάνει περήφανη στο μέλλον!

Να τον χαιρεσαι!!! Γερος και δυνατος παντα!

κοριτσια, ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια

η αλήθεια ειναι πως τώρα πια αποζημιώνομαι για όλη την ταλαιπωρια εκείνη, αφού ο μικρός ειναι πολύ ησυχος, γελάει σε όλους, δεν κλαίει παρά μόνο όταν θελει να φάει και -το σπουδαιοτερο- κοιμαται από τις 10.30 το βραδυ ως τις 6 ή και 7 το πρωι, 'αψογος ο κυριος

κοριτσια, ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια

η αλήθεια ειναι πως τώρα πια αποζημιώνομαι για όλη την ταλαιπωρια εκείνη, αφού ο μικρός ειναι πολύ ησυχος, γελάει σε όλους, δεν κλαίει παρά μόνο όταν θελει να φάει και -το σπουδαιοτερο- κοιμαται από τις 10.30 το βραδυ ως τις 6 ή και 7 το πρωι, 'αψογος ο κυριος

κουκλιτσα μου απο εδω και περα παντα τετοια χαμογελα να εχεται :grin:

Συγκινήθηκα από την ιστορία σας... Εύχομαι να είστε πάντα καλά και ο μικρός μαχητής να είναι πάντα γερός και χαρούμενος!

Ολα αυτά θα τα θυμάσαι σαν ένα άσχημο όνειρο, που, πάει, πέρασε... Συγχαρητήρια σε εσένα για την επιμονή και την υπομονή με τις οποίες κατάφερες να οπλιστείς ! Πιστεύω πως στις δύσκολες καταστάσεις, βρίσκουμε την δύναμη να προχωρήσουμε μπροστά ! Να χαίρεσαι τα παιδάκια σου και ένα γλυκό φιλάκι στον μιρκό μαχητή που, ναι, μεγάλωσε και είναι ολόκληρο αντράκι τώρα !!! Να σου ζήσει !

απο εδω και στο εξης ευχομαι να μην χρειαστει ποτε μα ποτε να χωρισετε!!!!!! να ειναι παντα γερος και εσεις να τον καμαρωνετε!!

Αρχηγοςςςςςςςςςςςς

Τελειος μπραβο στον ΜΑΧΗΤΗ.

και στην μανουλα μας!!!

χιλιες αγκαλιες στον μικρο μαχητη...!!!!

να τα χαιρεσαι τα παιδακια σου!!!

κοριτσια, ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια

η αλήθεια ειναι πως τώρα πια αποζημιώνομαι για όλη την ταλαιπωρια εκείνη, αφού ο μικρός ειναι πολύ ησυχος, γελάει σε όλους, δεν κλαίει παρά μόνο όταν θελει να φάει και -το σπουδαιοτερο- κοιμαται από τις 10.30 το βραδυ ως τις 6 ή και 7 το πρωι, 'αψογος ο κυριος

παρολα οσα περασε το μαναρι μου....

τι γλυκουλης