Εγκυμοσύνη και εργασιακός χώρος

Με αφορμή αυτο που είπε η Roz ότι την υποβίβασαν όταν έμεινε έγκυος,ας γραφουμε εδώ τις εμπειρίες μας για το θέμα και τις συμβουλές μας.

Η δικια μου εμπειρία δεν ήταν και η καλύτερη...με πίεσαν πάρα πολύ και δεν σεβάστηκαν ούτε μία φορά την κατάσταση μου, ούτε το γεγονός ότι δεν έλλειψα ούτε ώρα από την εργασία μου. Όλοι μου έλεγαν εκμεταλέυσου το τώρα που μπορείς, αλλά εγώ εκεί...με το σταυρό στο χέρι και παρόλα αυτά πήρα παράσημο ανοιχτής παλάμης. Από τότε και μετά ειδα λίγο τη πραγματικότητα (δεν ισχύει για όλους τους εργοδότες βέβαια, προς θεού...) με τον δικό μου εργοδότη όμως ισχύει: είσαι καλή όσο δεν έχεις απαιτήσεις, δικαιώματα και δουλεύεις σαν το σκυλι. Από τότε επίσης άλλαξε και η φιλοσοφία μου για την εργασία αλλά και η ιεραρχεία των πραγματων στο μυαλό μου.

Αυτό είναι ένα πλύ σοβαρό θέμα. Αχ βρε bizelaki..Φαντάζομαι και την ψυχολογική κατάσταση πέραν της σωματικής κούρασης σε ένα τέτοιο εργασιακό περιβάλλον. Και είναι πολύ συχνό φαινόμενο. Μα πώς είναι δυνατόν? Και το περίεργο είναι (συμβαίνει το ίδιο σε ξαδέρφη μου) ότι οι πιο περίεργες συμπεριφορές είναι από γυναίκες! Που ΄θά πρεπε να δείχνουν ευαισθησία και κατανόηση. Τι να πω.. Εγώ ανήκω μάλλον στις εξαιρέσεις. Ήταν μαζί μου άψογοι! Όταν το έμαθαν ήρθαν τα δύο αφεντικά μου στο γραφείο μου και πέραν από τα συγχαρητήρια κ.λπ., μου έλεγαν ότι έρχεται η πιο όμορφη και σημαντική στιγμή της ζωής μου, ό,τι και να χρειαστώ θα με στηρίξουν. Και όντως. Και το πρώτο τρίμηνο που αργούσα συνέχεια λόγω ναυτίας και εμετών, έδειξαν φοβερή κατανόηση. Μετά που γέννησα, δώρα λουλούδια.. κλπ. Ακόμα και τώρα κάθε Χριστούγεννα μου κάνουν δώρο και για το παιδί.

ΕΧΕΙΣ ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΙΟ ΣΕ ΟΛΑ ΟΣΑ ΛΕΣ. ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΕΦΟΣΟΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ. ΚΑΙ ΑΥΤΟΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΗ ΟΜΩΣ ΟΤΑΝ ΕΙΣΑΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ. ΣΤΗΝ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΣΤΙΣ 12/7/2006 ΚΑΙ ΓΕΝΝΗΣΑ ΣΤΙΣ 25/7/2006. ΕΥΤΥΧΩΣ ΗΤΑΝ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΗΤΑΝ ΚΛΕΙΣΤΑ ΜΕΧΡΙ 15/9. ΕΓΩ ΕΠΕΣΤΡΕΨΑ ΠΙΣΩ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ 10/9 ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ. ΣΥΝΟΛΙΚΑ ΔΗΛΑΔΗ ΟΥΤΕ 2 ΜΗΝΕΣ ΔΕΝ ΕΛΕΙΨΑ. ΟΛΟΙ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ, ΟΠΟΤΕ ΘΕΛΕΙΣ ΠΗΓΑΙΝΕΙΣ ΟΠΟΤΕ ΔΕ ΘΕΛΕΙΣ ΚΑΘΕΣΑΙ. ΚΑΙ ΟΜΩΣ. ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΟΤΙ Ο ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΚΥΡΙΟ ΛΟΓΟ ΑΝΤΑΓΩΝΙΖΕΣΑΙ ΜΕ ΑΝΤΡΕΣ ΠΟΥ ΞΗΜΕΡΩΒΡΑΔΙΑΖΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΟΥΣ. Η ΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΙ Ο ΠΕΛΑΤΗΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΚΕΙ ΑΛΛΙΩΣ ΘΑ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟΥ. ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ.

ΕΓΩ ΔΟΥΛΕΥΩ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΣΕ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ.ΚΙ ΕΓΩ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΕΠΙΚΑΛΕΣΤΗΚΑ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΤΗΝ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ΄ΛΕΙΨΩ.ΕΙΜΑΙ 7 ΜΗΝΩΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΛΕΙΨΕΙ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ.

ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΙΣΩΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΔΩΣΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΤΟ ΔΟΥΝ ΣΑΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑ.ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΝΕΟΙ(35 ΧΡΟΝΩΝ).

ΕΧΘΕΣ ΜΑΛΙΣΤΑ ΑΚΟΥΣΑ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΜΕ ΕΚΑΝΕ ΝΑ ΧΑΡΩ ΚΑΙ ΝΑ ΠΩ ΧΑΛΑΛΙ ΠΟΥ ΗΜΟΥΝΑ ΤΟΣΟ ΣΩΣΤΗ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΜΗΝΕΣ.ΕΛΕΓΕ Ο ΕΝΑΣ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΟΤΙ Η ΓΩΓΩ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΛΙΑ ΜΕΧΡΙ ΕΚΕΙ,ΜΕ ΑΝΤΡΑ ΚΑΙ ΣΠΙΤΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΕΔΩ ΑΠΟΙΚΟ.

ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ.

ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΟΜΩΣ ΚΑΠΟΙΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΔΕΝ ΕΙΧΑ.

ΑΛΛΑ ΚΑΙ Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΠΟΥ ΚΑΝΩ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΚΟΥΡΑΣΤΙΚΗ.ΕΙΜΑΙ ΣΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΗΚΩΝΩ ΒΑΡΗ,ΟΥΤΕ ΕΙΜΑΙ ΟΡΘΙΑ ΟΠΩΣ ΑΛΛΕΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ.

ΑΠΟ ΘΕΜΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΙΟ ΦΙΛΙΚΗ ΑΠΟ ΠΡΙΝ.ΑΝ ΟΜΩΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΗΤΑΝ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΜΟΥ ΣΕ ΑΛΛΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΠΩΛΗΤΡΙΑ ΚΑΙ ΕΙΧΑ ΑΝΑΓΚΗ ΟΝΤΩΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΙΟ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΑΝ ΘΑ ΗΤΑΝ ΤΟΣΟ ΚΑΛΗ Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣ ΕΜΕΝΑ.ΟΠΟΤΕ ΚΑΤΑΛΗΓΩ ΟΤΙ ΠΑΙΖΕΙ ΠΟΛΥ ΣΥΜΑΝΤΙΚΟ ΡΟΛΟ Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ.

Αυτό είναι ένα πλύ σοβαρό θέμα. Αχ βρε bizelaki..Φαντάζομαι και την ψυχολογική κατάσταση πέραν της σωματικής κούρασης σε ένα τέτοιο εργασιακό περιβάλλον. Και είναι πολύ συχνό φαινόμενο. Μα πώς είναι δυνατόν? Και το περίεργο είναι (συμβαίνει το ίδιο σε ξαδέρφη μου) ότι οι πιο περίεργες συμπεριφορές είναι από γυναίκες! Που ΄θά πρεπε να δείχνουν ευαισθησία και κατανόηση. Τι να πω.. Εγώ ανήκω μάλλον στις εξαιρέσεις. Ήταν μαζί μου άψογοι! Όταν το έμαθαν ήρθαν τα δύο αφεντικά μου στο γραφείο μου και πέραν από τα συγχαρητήρια κ.λπ., μου έλεγαν ότι έρχεται η πιο όμορφη και σημαντική στιγμή της ζωής μου, ό,τι και να χρειαστώ θα με στηρίξουν. Και όντως. Και το πρώτο τρίμηνο που αργούσα συνέχεια λόγω ναυτίας και εμετών, έδειξαν φοβερή κατανόηση. Μετά που γέννησα, δώρα λουλούδια.. κλπ. Ακόμα και τώρα κάθε Χριστούγεννα μου κάνουν δώρο και για το παιδί.

Εμένα Αντιγόνη μου ξέρεις τί με ρώτησαν όταν το ανακοίνωσα...αφού πρώτα κέρωσε το πρόσωπο τους??? ΠΟΤΕ ΦΕΥΓΕΙΣ ΔΗΛΑΔΗ???

Ούτε συγχαρητήρια ,ούτε τίποτα.....ΓΑΙΔΟΥΡΙΑΑΑ

Στην ερώτηση σου bizeli αν μπορούν θα σου πω ότι μπορούν φτάνει να γίνει με τρόπο ...

Η ιστορία :

Με προσέλαβαν ως ιδιαιτέρα γραμματέα του Προέδρου στην εταιρεία όπου παρέμεινα για 2 χρόνια με μισθό φυσικά πολύ παρα πάνω απο αυτόν που προβλέπουν οι συλλογικές συμβάσεις βάσει τριετιών.

Όταν έμαθα ότι ήμουν έγκυος είχα την καλοκαιρινή μου άδεια. Ενημέρωσα αμέσως την εταιρεία και με την επιστροφή μου απο την άδεια μου ανακοίνωσαν ότι λόγω εγκυμοσύνης θεωρούσαν ότι δεν θα μπορούσα να ανταπεξέλθω στα καθήκοντα μου και για αυτό με μετακινούν σε άλλο τμήμα. Με μετέφεραν στο τμήμα μηχανογράφησης το οποίο δεν έχει ανάγκη απο γραμματεία. Ουσιαστικά δεν έχω αντικείμενο και πηγαίνω και έρχομαι απο τότε μέχρι τώρα στη δουλειά μου χωρίς να κάνω απολύτως τίποτα.

Που στηρίχθηκαν και το έκαναν:

Η σύμβαση που είχα υπογράψει με εμφανίζει ως γραμματέα και όχι ως γραμματέα διεύθυνσης ή ιδιαιτέρα γραμματέα άρα θεωρείται εσωτερική μετακίνηση (νομιμότατο).

Ο μισθός μου ήταν μεγαλύτερος απο τα προβλεπόμενα και στην ανάλυση έχω τον βασικό μισθό + επιδόματα + οικειοθελείς αποδοχές απο τον εργοδότη=το τελικό ποσό. Με αυτό τον τρόπο κάθε χρόνο μου δίνουν την νόμιμη αύξηση απο τις συλλογικές συμβάσεις πάνω στον βασικό αλλά μου μειώνουν τις οικειοθελείς αποδοχές απο τον εργοδότη. Αποτέλεσμα ; Φαίνεται νόμιμα ότι παίρνω αύξηση ενώ στην ουσία ο μισθός μου έχει παγώσει στο ίδιο ποσό που έπαιρνα 2 χρόνια πριν.

Θετικά:

Δεν έχω κούραση, πίεση, ενόχληση απο κανέναν, έχω δικό μου γραφείο μόνη μου και περνάω το ωράριο μου κάνοντας ότι θέλω.

Το τμήμα που με τοποθέτησαν έχει καταπληκτικα παιδιά και καταπληκτικό διευθυντή και δεν έχω αρνητική αντιμετώπιση. Έχω επίσης απίστευτη υποστήριξη σε ότι προκύψει σε σχέση με το παιδί (ασθένειες κλπ)

Αρνητικά:

Η ψυχολογία μου έφτασε στο ναδίρ ειδικά την περίοδο της εγκυμοσύνης επειδή για έναν "μπιιιιπ" λόγω που χρήζει ψυχιατρικής ανάλυσης δεν αντέχω να κάθομαι (έστω και αν πληρώνομαι για να κάθομαι) !!!

Σ'έμένα είναι μια περίεργη κατάσταση:

Στην πρώτη εγκυμοσύνη με υποστηριξαν πολύ, μπόρεσα και πηρα αρκετές άδειες αναρρωτικές και έμεινα σπίτι (φοβομουν -ίσως υπερβολικά τις πολλες μετακινήσεις στη δουλειά, ήταν και η εξωσωματική... ) και όταν "επέστρεψα", δουλεψα απο το σπιτι (PC, modemακι, ISDN τοτε...). Το μόνο που έχασα ήταν η ετησια αυξηση, που δεν την πηρα στην αρχη της χρονιας όπως όλοι στο γραφειο αλλα όταν τελείωσε η αδειά μου.

Όταν επέστρεψα όμως, δεν μπορεσα να τηρήσω το μειωμενο ωράριο. Δουλευα κανονικά, 8ωρο και παραπάνω, και πληρωνόμουν τις εξτρα ωρες...

Στο δεύτερο παιδι, δουλευα κανονικά, δεν μπορω να πω ότι με πίεσαν για οτιδήποτε απλά εγω δεν έκανα χρηση κάποων δικαιωματων μου (πχ. κανονικά μπορείς να πηγαινεις για τις προγεννητικές εξετάσεις - γιατρό, υπερηχα κλπ - μεσα στο ωραριο σου και πληρωνεσαι κανονικα!). Και όταν επέστρεψα απο την άδεια λοχείας, προσπάθησα να τηρησω το μειωμενο ωραριο και τουλαχιστον να πληρωνομαι για τις εξτρα ωρες, αλλα εβλεπα να υπάρχει μια δυσαρέσκεια. Δεν ειναι κατι που στο λενε, αισθανεσαι οτι υπαρχει κυριως από την ανακουφιση του εργοδότη όταν λήγει!!

Όσο για θέση / αρμοδιότητες κλπ.... υπηρξε μαλλον μια βαθμιαία, σταδιακη υποβαθμιση - είναι κατι που γίνεται σιγα σιγα και καποια στιγμη κοιτωντας πισω βλεπεις οτι είσαι πια σε κατωτερη θεση, ειδικα σε μικρες εταιρειες σαν αυτη που δουλευω οπου δεν υπαρχει "οργανόγραμμα". Δηλ. εμμεσα σου λενε "ελα μωρε, εσυ εχεις τα παιδια σου τωρα, μπορεις να κανεις καριερα?" - αφου η καριερα ισοδυναμει με το να "χτυπας" 10ωρα καθε μερα, να ξενυχτας, να εισαι παντα εκει...- και σου αναθετουν λιγότερο απαιτητικά πράγματα..

ΒΙΖΕLI είναι απαράδεκτοι!!

Οπως έχω ξαναπεί είμαι 14χρόνια σ'αυτό το γραφείο ξεκίνησα από 19χρονών σε ενα πολυνθετο ρολο που είχε λίγο απο όλα.. γραμματεία, λογιστήριο, τεχνικο τμήμα.. Τελικά μετά απο 14χρόνια είμαι πλέον στέλεχος, βοηθός διοίκησης με πολλές ευθύνς και ρόλους γιατί η επιχείρηση επεκτάθηκε μεν αλλά παραμένει σε οικογενειακά επίπεδα.. Οπότε όταν λείπω γεννάτε ένα θέμα στο γραφείο γιατί δυστυχώς υπάρχει λειτουργικό πρόβλημα.. ομως γενικά οι εργοδότες μου μου χουν σταθεί πάρα πολύ σε πολλά, μου χουν κάνει τα ακριβότερα δώρα (χρηματικά ποσά) και στο γάμο και στη γέννηση και στη βάπτιση και όποτε δουν τον Δημήτρη....

Roz εμένα πάντως μια χαρά μου ακούγονται τα πράγματα. Το κυνήγι καριέρας πίστεψε με είναι πολύ δύσκολο όταν τα παιδιά μας είναι ακόμη τόσο μικρά. Εγώ ψάχνω χρόνο για ξεκούραση και δεν το βρίσκω. Ούτε εγώ βέβαια θα μπορούσα να κάτσω στον μπιπ μου αλλά νομίζω ότι για δυο χρονάκια θα προτιμούσα να περνάω πιο χαλαρά στη δουλειά.

Και εμένα η κατάσταση είναι παρόμοια..

Και εγώ είμαι τυπικότατη και εργατική, αλλά και με αντιμετωπίσαν πολύ σωστά..Φέτος ακόμα και αυξηση πήρα, πράγμα μου δεν περίμενα με τίποτα.

Βεβαια δεν έχω λείψει ούτε μέρα παραπάνω και όσες φορές έχει χρειαστεί (ελάχιστες) τρώω την κανονική μου άδεια. Ακόμα και για τα υπερηχογραφήματα που έκανα ή έφαγα άδεια κανονική ή συμπλήρωσα τις ώρες που έλειπα

Επίσης το μειωμένο ωράριο το έχω τηρήσει, οπότε γενικότερα δεν έχω πρόβλημα

Βεβαια διαφορετικά είναι όταν δεν έχεις υποχρεώσεις οικογενειακές, και παραπάνω λεφτά πέρνεις, αλλά το δέχομαι αυτό διαφορετικά θα ήταν άδικο για τα παδιά που δουλέυουν υπερωρίες (χωρίς πληρωμή απλά ανεβαίνει ο μισθός) ή που έρχονται σαβατοκύριακα.

Γενικότερα δεν έχω παράπονο, αλλά και από την πλευρά μου είμαι τυπική και τους δίνω όσα περιμένουν από μένα

Σοφία είμαι 9 χρόνια στην επιχείρηση και εγώ. Είμαι πολύ καλή στη δουλειά μου και αντέχω στις πιεσεις, γιατί ο χώρος της διαφήμισης είναι ένας αγχωτικός χώρος με τρελούς χρόνους. Όταν κλεινει τεύχος ένα περιοδικό καίγεται ο κάμπος που λέμε.Αυτά τα λέω για να σου πω ότι δεν είναι ότι δεν είμαι συνιθισμένη σε τρελούς ρυθμούς...αλλά έχεις ξαναδεί εσύ να δίνουνε όλο τον όγκο δουλειάς (νεου πελατολογίου) σε κοπελα που σε λίγους μήνες θα φύγει???ήμουν η bosses favourite, πολυβραβευμένη στα ετήσια Meeting ως η υπαλληλος της χρονιάς για 2 χρόνια, το δεξί του χέρι...και???? και όταν εφτασε η ανθρωπινη στιγμή να δείξει το πρόσωπο του το έδειξε με το παραπάνω!!!

υγ δεν έλειψα ουτε ώρα από τη δουλειά μου, ακόμα και β΄επιπέδου πήγα και γύρισα πίσω στη δουλειά.

Καταλαβαίνω απολύτα τον θυμό αλλά και την απαγοτητευσή σου..

Οταν επενδυεις σε μια δουλειά δίνοντα τα καλύτερα και πιο παραγωγικά χρόνια της ζωής σου νομίζεις οτι αυτό θα εκτιμηθεί ανάλογα (περαν του χρηματικού) οταν θα έρθει αυτή η ανθρώπινη στιγμή όπως λές...

Δεν το συζητώ εγω μόνο στην ίδέα οτι δεν θα ήταν αν μη τι αλλο ανθωπινοι μαζί και ότι πιθανών δεν εκτιμουσαν οτι ποτε δεν καταχραστηκα ουτε στο παρελθον αλλα ουτε και τωρα το παραμικρο θα ένιωθα πολυ απογοήτευση... χάλια.. προδομένη μπορώ να πω... (ας ακούγεται υπερβολικό)

Τι να πω είναι γαιδουρια... Δεν σου είχαν δωσει δειγματα??

Roz εμένα πάντως μια χαρά μου ακούγονται τα πράγματα. Το κυνήγι καριέρας πίστεψε με είναι πολύ δύσκολο όταν τα παιδιά μας είναι ακόμη τόσο μικρά. Εγώ ψάχνω χρόνο για ξεκούραση και δεν το βρίσκω. Ούτε εγώ βέβαια θα μπορούσα να κάτσω στον μπιπ μου αλλά νομίζω ότι για δυο χρονάκια θα προτιμούσα να περνάω πιο χαλαρά στη δουλειά.

Είδες Έφη; το ίδιο μου έλεγαν φίλοι και γνωστοί όταν συνέβη αυτό. Δεν καταλάβαιναν και πιθανόν να μην καταλαβαίνουν γιατί με ενοχλεί αυτό. Ο περισσότερος κόσμος θεωρεί ότι είμαι τυχερή που κάθομαι και πληρώνομαι.

Εγώ πάλι αυτό το θεωρώ απαξίωση της φύσης μου, καταπάτηση των δικαιωμάτων μου και ζημιογόνο για το βιογραφικό μου στο μέλλον. Έχω προϋπηρεσία 14 ετών και έχω υπάρξει ιδιαιτέρα γραμματέας δίπλα σε προέδρους εταιρειών και σε πολιτικά πρόσωπα. Πως θα εξηγήσω στον επόμενο εργοδότη ότι ξαφνικά υποβιβάστηκα άνευ λόγου και αιτίας;

Όσο για την καριέρα που λες εγώ δεν ρωτήθηκα ποτέ αν μπορώ να την συνδυάσω σε πρώτη φάση με την οικογένεια. Δικό τους ήταν το συμπέρασμα. Άσε που πιστεύω ότι μια χαρά συνδυάζονται. Και φυσικά παραμένει πάντα το θέμα του μισθού που έμεσα αλλά στην ουσία του αντιστοιχεί σε μείωση.

Nαι αλλά εγώ δεν τα είδα. Ο άντρας μου όταν τους είχε δει μου έλεγε ότι είναι λαμόγια και είχαμε χιλιοτσακωθεί για να τους υπερασπίζω!!!ακουσον, ακουσον

Τέλος πάντων όπως είπα τουλάχιστον εγώ προσωπικά περιμένω να τελειώσει το 6ωρο μου και να ψαχτώ για κάτι άλλο αργότερα και μέχρι τότε 3 λαλούν και 2 χορεύουν γιατί στη τελική σημαντική είμαι εγώ και όχι αυτοί!!!

γιατί στη τελική σημαντική είμαι εγώ και όχι αυτοί!!!

ΑΥΤΟ ΞΑΝΑΠΕΣΤΟ!!

Δυστυχώς όλοι είναι στο ίδιο στυλ..

Και να ψαχτείς, δεν είναι ευκολο ότι θα σε πάρουν γιατί το εαν έχεις παιδί ή οικογένεια είναι μειον.

Εγώ πριν κάνω παιδιά , είχα στειλει βιογραφικά μια περίοδο που ήμουν παντρεμένη και δεν με πήραν τηλέφωνο ούτε καν για συνέντευξη!!!

Επίσης το καλοκαίρι μια φίλη μου απολύθηκε 1 μήνα μετά τον γάμο της γιατί φοβηθήκαν μην μείνει έγκυος (καλύετρα που έφυγε από εκεί βέβαια οπότε δεν το κυνήγησε να μείνει επειδή τα άτομα ήταν απαράδεκτα -και λίγα λέω)

Γενικά το να είσαι γυναίκα και να έχεις παιδιά είναι αρνητικό στην Ελληνική αγορά, είτε θέλεις έιτε δεν θες να κάνεις καριέρα!

εγω παλι ανεξαρτητα απο τις σπουδες μου(φυσιοθεραπεια αθλητικων κακωσεων)δουλευω σε δικη μου δουλεια.σας πληροφορω οτι οι συνεργατες μου δεν με σεβαστηκαν καθολου καπνιζαν μπροστα στη μουρη μου,ερχοταν και γκρινιαζαν με το παραμικρο,και καναν οτι περνουσε απο το χερι τους να μου φορτωνουν προβληματα.σταματησα στις 5-2 και γεννησα την επομενη μερα στις 6-2.μετα απο 3 βδομαδες επεστρεψα με καισαρικη και κουβαλουσα κιολας .......τους εχω πολυ χαλαρα και δεν κανω για ¨"αφεντικο".οταν γυρισα ηταν ολα μπαχαλο και κανεις μα κανεις δεν πηρε ουτε ενα φορμακι στο παιδι ενω εγω σε ολες τις γιορτες Χριστουγεννα Πασχα και στις ονομαστικες των παιδιων τους εστελνα δωρα.....

τελικα η καλοσυνη δεν ειναι μπουμεραγκ να σου γυρισει πισω αλλα και γω απο τοτε σταματησα ολες τις εξτρα παροχες και πιστεψτε με ηταν πολλες..

ετσι καταλαβα με τον σκληρο τροπο οτι στις δουλειες παντα θα σε κοιτανε σαν αφεντικο κια δεν υπαρχουν συναισθηματισμοι!!!

αυτοι οι ανθρωποι ξεκινησαν με τον πατερα μου την συνεργασια τους εδω και 30 χρονια οποτε δεν τους κοβω για δυσαρεστημενους(αν ηταν θα εφευγαν).μεγαλωσαν και σπουδασαν τα παιδια τους με αυτον τον μισθο αλλα δεν φανηκε να αναγνωριζουν κατι..

KAI H ΔΙΚΗ ΜΟΥ

εμπειρια δεν ειναι ιδιαιτερα ευχαριστη.

Βεβαια δεν μπορω να πω οτι με υποβαθμισαν στη δουλεια αντιθετα θα ελεγα .Αλλα ολα εγιναν με πολυ κοπο και πολυ δουλεια.

Αρχικα με το καλο προσωπειο δεν με αφηναν να βγαινω εξω για ρεπορταζ για να μην κουραζομαι δηθεν.Ενα εχω να σας πω!!Εβγαλα ολη την υποθεση της 17 Νοεμβρη με τη κοιλια στο στομα απο μεσα.

Και ενω αρχικα ειχα πει οτι θα δουλεψω μεχρι τελευταια στιγμη για να παρω την αδεια μου μετα ,μου εσπασαν τοσο πολυ τα νευρα που πηρα κανονικα την αδεια μου.Δεν εβλεπα τησ τιγμη να φυγω για να μην τους βλεπω.Αυτο επισης που με ενοχλουσε περισσοτερο ηταν η εκμεταλλευση απεναντι στους συναδελφους.Φρασεις του στυλ"κοιταξτε την Ειρηνη που με την κοιλια στο στομα και ερχεται πιο νωρις απο αλλους και δουλευει σα σκυλι...και κατι τετοια..."

Να σε κανουν να αισθανεσαι ασχημα απεναντι στους συναδελφους σου.

Για να μη μιλησω μετα για το μειωμενο ωραριο.Επειδη τα ειχα παρει στο κρανιο χτυπησα το χερι στο τραπεζι τα παραταγα και εφευγα την ωρα που επρεπε ουτε δευτερολεπτο παραπανω.

Οσο για τη συμπεριφορα των μητερων πια!!!Ενα εχω να σας πω .Οταν χρειαστηκε να κανουμε μια προσληψη η εντολη του διευθυντη ηταν ΜΟΝΟ ΑΝΔΡΕΣ .

Βεβαια αυτο που με ενοχλει περισσοτερο απο ολα ειναι και η εκμεταλευση απο καποιες μαμαδες που βαζουν μπροστα τα παιδια σε οτιδηποτε διεκδικουν.(αδειες,Σαββατοκυριακα )ειναι ουσιαστικα σα να θελουν και να επιδιωκουν διαφορετικη μεταχειριση λες και ειναι ειδικης κατηγοριας εργαζομενοι.Βγαζουμε τα ματια μας με τα ιδια μας τα χερια.

Εγω τουλαχιστον συνεχιζω να δουλευω οπως δουλευα και πριν το παιδι .Μπορει να μην εχω ακουσει ευχαριστω αλλα ειμαι ενταξει απεναντι στον εαυτο μου.Δεν θελω να με αντιμετωπιζουν ως ατομο μειωμενης αποδοσης και να βαζω μπροστα το παιδι για οτιδηποτε.Βλεπω οτι οι συναδελφοι μου το σεβονται(ΕΧΩ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΜΗΜΑ ΒΕΒΑΙΑ ΚΑΤΙ ΣΑΝ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ ΑΣ ΠΟΥΜΕ) και ολα εχουν τον τροπο τους.

Bizeli μου φαίνεσαι άνθρωπος πολύ συναισθηματικός για το χώρο της διαφήμισης. Γενικά έχω καταλάβει, είμαι 33 χρονών, ότι δεν χωρεί κανένας συναισθηματισμός στον επαγγελματικό τομέα. Όλες μας πρέπει να οριοθετήσουμε τις προτεραιότητες μας, που σ'αυτήν τη φάση είναι τα αγγελούδια μας. Τα υπόλοιπα πρέπει να τ'αντιμετωπίζουμε ψυχρά και λογικά. Νομίζω ότι δεν μπορούμε να έχουμε προσδοκίες από εργοδότες ακόμη και από συναδέλφους μας. Ο καθένας κοιτάζει τον εαυτό του. Είναι σκληρό όταν το συνειδητοποιείς και πληγώνει αλλά έτσι έχουν τα πράγματα.

Ax bizelaki...Εχω αγανακτησει με αυτα που διαβαζω!!Και δυστυχως τα ακουω ολο και πιο συχνα!Μετα σου λενε γιατι αργεις να κανεις παιδι ή γιατι δεν κανουμε πολλα παιδια !

Εγω ευτυχως δουλευω στην εθνικη τραπεζα και ειναι πιο απροσωπα τα πραγματα απο πλευρας εργοδοσιας αλλα ειχα να αντιμετωπισω το διευθυντη μου.

Ευτυχως (αν και που και που διεκρινα μια..."υποβοσκουσα" δυσαρεσκεια απο μορφασμους και σχολιακια) γενικα κρατουσαν τα προσχηματα και οσο περνουσε ο καιρος γινονταν πολυ ελαστικοι μαζι μου και μου φερθηκαν τελικα πολυ καλα.Γι αυτο το λογο προσπαθουσα κι εγω να ειμαι πολυ τυπικη.Δεν πηρα αναρρωτικες και σταματησα στα μεσα του 8ου μηνα (οχι οτι περιμενα κανενα μεταλλιο γι αυτο... )

Αλλα τωρα κανω χρηση του 9μηνου και δεν προτιμησα το μειωμενο (αν και πολυ θα ηθελαν να το ειχα παρει!) γιατι ξερω οτι λογω της φυσης της δουλειας δεν θα μπορεσω να το τηρησω.

Αυτο που μου εσπαγε τρομερααα τα νευρα ηταν που καπνιζαν ολοι σαν τα φουγαρα!!!!Μα τι αναισθησια ειναι αυτη ρε γμτ!Τωρα που το σκεφτομαι και πολυ καλα τους φερθηκα!Επρπε να ειχα πατησει ποδι για το συγκεκριμενο ζητημα!

Bizeli μου φαίνεσαι άνθρωπος πολύ συναισθηματικός για το χώρο της διαφήμισης. Νομίζω ότι δεν μπορούμε να έχουμε προσδοκίες από εργοδότες ακόμη και από συναδέλφους μας. Ο καθένας κοιτάζει τον εαυτό του. Είναι σκληρό όταν το συνειδητοποιείς και πληγώνει αλλά έτσι έχουν τα πράγματα.

ΕΦΗ ξέρεις τι γίνεται όταν μένεις σε μια δουλειά για 9-10-15 χρόνια υποσυνείδητα νιώθεις μέλος μιας ομάδας μιας οικογένειας και αφού σαν ανθρωπος εσύ έχεις πονέσει και ενδιαφερθεί για αυτους νομίζεις ότι το πιο φυσιολογικό πράγμα στο κόσμο είναι να στο ανταποδώσουν και να το εκτιμήσουν... ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΔΕΙΣ ΑΥΤΟ..... φεύγει η γη κατω απο τα ποδια σου γιατί συνειδητοποιείς αυτό που λές... αλλά 10 πολυτιμα χρονια εχουν φύγει....

Bizeli μου φαίνεσαι άνθρωπος πολύ συναισθηματικός για το χώρο της διαφήμισης. Γενικά έχω καταλάβει, είμαι 33 χρονών, ότι δεν χωρεί κανένας συναισθηματισμός στον επαγγελματικό τομέα. Όλες μας πρέπει να οριοθετήσουμε τις προτεραιότητες μας, που σ'αυτήν τη φάση είναι τα αγγελούδια μας. Τα υπόλοιπα πρέπει να τ'αντιμετωπίζουμε ψυχρά και λογικά. Νομίζω ότι δεν μπορούμε να έχουμε προσδοκίες από εργοδότες ακόμη και από συναδέλφους μας. Ο καθένας κοιτάζει τον εαυτό του. Είναι σκληρό όταν το συνειδητοποιείς και πληγώνει αλλά έτσι έχουν τα πράγματα.

έχω ήδη βάλει εφη μου προτεραιότητα το παιδί μου και τον άντρα μου και έτσι θα συνεχίσω.Προσωπική μου άποψη και στάση πλέον: Η δουλειά καλή οκ για να ξεφεύγεις και λίγο από το σπίτι αλλά μέχρι εκεί που θα μου επιτρέπει να είμαι καλά εγώ και η οικογενεια μου και να έχω το χρόνο που θέλω μαζί τους.Ποτέ ξανά προτεραιότητα η δουλειά και κατάληψη του χρόνου μου από τη δουλειά.

Σοφία ξέρεις πότε φεύγει πραγματικά η γη κάτω από τα πόδια σου; όταν τρέχεις σαν τρελή στις σκάλες των δικαστηρίων να προλάβεις την υπόθεση του πελάτη που στην έφερε μία μέρα πριν λήξει η προθεσμία του και αφού πηγαίνουν όλα καλά, νιώθεις δυνατή, αξιόπιστη και ότι μπορείς να καταφέρεις τα πάντα γυρίζεις σπίτι σου και αποβάλλεις. Αυτό μου συνέβη εμένα την 21/1/2005. Τότε λοιπόν καταλαβαίνεις πόσο μάταια είναι όλα, τί πραγματικά αξίζει και ποιοί είναι δίπλα σου να σε στηρίξουν. Τέλος πάντων. Σαν Μάρθα Βούρτση ακούγομαι.