Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

bulling απο τος ιδιους τους παιδαγωγους


Recommended Posts

Δλδ εσυ το να εκφοβιζεται ενα τετραχρονο ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ που κατι κανει οτι να τωρα θα παρω τηλεφωνο την αστυνομια να ερθει να σε παρει γιατι δεν εισαι καλο παιδι η να γυριζει σαν περιγελος αναμεσα στα αλλα παιδια οτι να πχ ο Γιαννακης που ειναι κακο παιδι και τον εδιωξε η δασκαλα απο την ταξη...σου φαινονται αστεια?Να γινονται ολα αυτα και συγχρωνως να φοβεριζεταιτο παιδι οτι αν μιλησεις οι γονεις σου θα καταλαβουν οτι εισαι κακο παιδι και θα στεναχωρηθουν.Και φυσικα να πιεζονται ψυχολογικα τα υπολοιπα πιτσιρικια οτι το νου σας γιατι κι εσεις το ιδιο θα παθετε αν δεν εισαστε καλα παιδια.Ολα αυτα σου φαινονται απλα καθημερινα σκηνικα που συμβαινουν σε ολους τους σταθμους?

Να φτανει ενα παιδι 5 ετων να λεει οτι δεν αντεχω αλλο σε αυτο το σχολειο.

Και ολα αυτα γιατι μιλαγε στην ταξη.Εσυ δλδ αυτο που εχεις να πεις σε αυτη τη μαμα ειναι οτι ειναι υπερβολικη?

 

Το να κλεινεται ενα παιδι στην τουαλετα γιατι δεν ειπε καλημερα στη δασκαλα...να αλλαζει συμπεριφορα και απο ηρεμο παιδι να γινεται νευρικο, να βλεπει εφιαλτες και να φοβαται χωρις λογο..σου φαινονται ανευ σημασιας?Οταν δλδ σου περιγραφει αυτη την αλλαγη συμπεριφορα παιδιου μια μαμα τι σου φαινεται ασαφες?Τι αλλο δλδ επρεπε να παρατηρησει για να ψιλιαστει οτι κατι συμβαινει? Τι παει να πει τι εκανε το τετραχρονο και αναγκαστηκε η δασκαλα να το κλεινει στην τουαλετα η να το κανει περιγελο? Τι μπορει να εκανε δλδ που να δικαιολογει τετοιες συμπεριφορες επαναλαμβανομενες ενα τετραχρονο?

 

Εσυ για αυτες τις μαμαδες εχεις να πεις οτι τις θεωρεις υπερβολικες και παρορμητικες?

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


  • Απαντήσεις 74
  • Πρώτη δημ/ση
  • Τελευταία Απάντηση

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Περισσότερες δημοσιεύσεις

  • cateyes

    cateyes 22 δημοσιεύσεις

  • Niki81

    Niki81 6 δημοσιεύσεις

  • xena

    xena 6 δημοσιεύσεις

  • love4

    love4 6 δημοσιεύσεις

Eγώ ούτε παρορμητική ούτε υπερβολική είμαι,διαβάζοντας την περιπέτεια της Cateyes ένιωσα την ανάγκη να περιγράψω την δική μου γνωριμία με το συγκεκριμένο σχολείο γιατί δεν ήταν κάτι παραπάνω μιας και πήρα μαύρο δρόμο από εκεί. Είμαι ενήλικας και ένιωσα να ασφυκτιώ εκεί μέσα όχι τα παιδάκια....

Το θέμα όμως δεν είναι το συγκεκριμένο σχολείο αλλά όλα τα πιθανά σχολεία που μπορούν να βρεθούν στον δρόμο σου σε με αυτή την λογική. Ποια καμπανάκια πρέπει να χτυπάνε ειδικά αν πρόκειται για μικρά παιδιά. Μετά το πέρα της προσαρμογής των παιδιών η συνεχής άρνηση για το σχολείο είναι ένα καμπανάκι.....

Οι συνεχόμενοι εφιάλτες των παιδιών είναι και αυτό καμπανάκι....

Η μετάλλαξη ενός παιδιού από ήρεμο σε νευρικό πρέπει να μας ταρακουνά,κανένα παιδί που περνά καλά στο σχολείο δεν γίνεται χειρότερο σε συμπεριφορά, το σχολείο το σωστό διαπαιδαγωγεί.

Τα παιδιά και αυτά που ακόμα δεν μιλούν έχουν τρόπους να φωνάξουν S.O.S αρκεί να τα παρατηρούμε και να μην μας διαφύγει κάτι λέγοντας παιδιά είναι υπερβάλλουν Φάσεις περνάνε όλα τα παιδιά καλές και κακές το θέμα είναι να προλάβεις την περίπτωση της ψυχολογικής η σωματικής κακοποίησης. Να μπορέσεις να το διακρίνεις.

Εγώ δεν το βίωσα σε σχολικό περιβάλλον του παιδιού μου παρόλαυτα γνώρισα κοριτσάκι συμμαθήτρια του που είχε υποστεί κακοποίηση στον προηγούμενο παιδικό.Όταν το κατάλαβαν οι γονείς και του άλλαξαν σχολείο για 3 μήνες το παιδάκι άκουγε την λέξη σχολείο και έκανε εμετό κάθε 10 λεπτά το είδα με τα μάτια μου... Το τι πέρασαν οι καινούργιοι παιδαγωγοί για να το συνεφέρουν δεν μπορώ να σας περιγράψω,δεν εμπιστευόταν κανέναν και έπαιζε στην άυλη πάρα πολύ μεγάλο διάστημα μέχρι να την καταφέρουν να μπει στην τάξη. Αλλά επειδή έβλεπαν τι ζημιά ψυχολογική είχε υποστεί αυτό το παιδί το πάλεψαν μαζί με τους γονείς και σήμερα είναι ένα ευτυχισμένο παιδάκι.

Αλλά αυτός είναι ο δύσκολος τρόπος που θέλει υπομονή προσπάθεια και αγάπη,ο εύκολος είναι το να τρομοκρατείς 3χρονα, ευκολάκι πραγματικά.....

Link to comment
Share on other sites

Απ' την άλλη οι δικές μου ανοχές ως μητέρα σε κάποια περιστατικά είναι διαφορετικές απ' τις δικές σας (πχ στο θέμα του να προσβληθεί το παιδί λεκτικά εμπρός στους συμμαθητές του - εφόσον δεν συμμορφώνεται μετά από επανειλημμένες αταξίες που του έχει γίνει σύσταση).

Κι εγώ με τη Xena είμαι, είναι θέμα ανοχών. Από τα παραδείγματα που έχετε αναφέρει, το να "προσβάλλεις" το παιδί μπροστά στους συμμαθητές του (του στυλ, τον Γιαννάκη τον έδιωξε η δασκάλα επειδή μίλαγε) δεν μου φαίνεται τραγικό, ούτε και το να στείλεις το παιδί στην τουαλέτα. Περισσότερο θα με απασχολούσε πόσο συχνά ο Γιαννάκης παρελαύνει σε τάξεις άλλων δασκάλων (αν γίνεται συνέχεια προφανώς κάτι δεν πάει καλά), για ποιο λόγο μπήκε στην τουαλέτα (αν μπήκε επειδή δεν είπε καλημέρα τότε έχω θέμα - βασικά δεν θέλω καμία τιμωρία για το αν είπε καλημέρα, μόνο νουθεσίες), αν η πόρτα της τουαλέτας ήταν κλειστή, πού ήταν η δασκάλα όταν το παιδί ήταν στην τουαλέτα (π.χ. πολλές φορές οι τουαλέτες είναι απέναντι από το γραφείο της διευθύντριας και με ανοιχτή την πόρτα το παιδί επιτηρείται μια χαρά), πόση ώρα κάθησε στην τουαλέτα κλπ.

 

Δεν θα δεχόμουν σφαλιάρες και τράβηγμα αυτιού, ειδικά όπως το περιέγραψε μια κοπέλα, να προσπαθεί το παιδί να φύγει και να το τραβάς από το αυτί! Επίσης το να απειλείς το παιδί με την αστυνομία το θεωρώ τουλάχιστον ένδειξη χαζομάρας γιατί υποτίθεται πως το παιδί πρέπει να το μάθεις ότι οι αστυνομικοί μας προστατεύουν ώστε αν ποτέ (ο μη γένοιτο) βρεθεί σε μια ανάγκη να ξέρει ότι μπορεί να εμπιστευτεί την αστυνομία. Επίσης πρέπει να του μάθεις το μέτρο, άρα δεν μπορείς να του λες ότι θα καλέσεις την αστυνομία επειδή ήταν άτακτο. Και όταν γίνει διάρρηξη ποιον θα καλέσεις, τις ειδικές δυνάμεις του στρατού?

 

Όσον αφορά επιλογές σχολείων, φροντιστηρίων κλπ. καλό είναι να έχει κανείς τα μάτια του ανοιχτά. Όπου ακούτε πολλές απαγορεύσεις (δεν μπορείς να δεις τη διευθύντρια, δεν μπορείς να δεις τις δασκάλες, δεν μπορείς να δεις τις αίθουσες, δεν μπορείς να δεις τα βιβλία) κάτι δεν πάει καλά. Ειδικά πριν καν γραφτείς, που υποτίθεται ότι σε καλοπιάνουν κιόλας! Οπότε ανοιχτά μάτια και κατά το δυνατόν συζήτηση με όλους - γονείς άλλων μαθητών, διεύθυνση σχολείου, δασκάλες και γραμματεία - για να σχηματίζουμε σφαιρική γνώμη.

Link to comment
Share on other sites

Niki αν διάβασες αυτά που γράφω εξήγησα και είπα και στην αρχή αλλά και πιο μετά ότι το δικό μου παιδί είχε αλλαγή συμπεριφοράς, εφιάλτες και τέτοια θέματα ΠΡΙΝ πάει στο σταθμό ακόμη.

Τι συμβαίνει; το κακοποιώ εγώ;;;

Τα ξαφνικά παράξενα το'χουν τα παιδιά. Τουλάχιστον το βρίσκω φυσιολογικό και το'χω κουβεντιάσει με αρκετές μαμάδες- περισσότερες συγγενείς μου. Που το'χουν και τα δικά τους παρόλο που ζουν ή ζούσαν χωρίς παιδικό σταθμό.

 

Επίσης το παιδί μου έγινε τρομερά νευρικό με τον σταθμό στην αρχή και το κουβεντιάσαμε με τις δασκάλες, τελικά το παιδί κουραζόταν τρομερά και είπαμε να το κοιμίζουν 2 ώρες. Αυτό ήταν, το παιδί ξεκουράζεται και όλα συνέχισαν μια χαρά. Επρεπε να αλλάξω σταθμό και να τρέξω σε ψυχολόγο; Λίγη ψυχραιμία είπα να έχουμε, γιατί οι αβάσιμες σκέψεις μας αρρωσταίνουν.

 

Και συμφέρον δεν έχω γιατί ως γνωστόν δεν έχω ούτε παιδικό σταθμό ούτε επαγγέλομαι τίποτε σχετικό με παιδιά. Είμαι μητέρα και με τον μπαμπά έχουμε τις "ανοχές" που έχουμε κρίνει ότι θα αποβούν καλύτερες για το παιδί μας στο μέλλον. Σίγουρα δεν μπορούμε ποτέ να συμφωνούμε όλοι.

 

 

edit:

Little Monkey πολύ εύστοχο αυτό με την αστυνομία, είδες καμιά φορά που δεν έχουμε τον σωστό τρόπο να κοιτάξουμε τα πράγματα, η ψυχραιμία βοηθά πολύ.

 

Και να σας πω γιατί με έχει προκαλέσει η όλη κατάσταση. Η κόρη μου πήγαινε και ουρούσε στα μαξιλαράκια που κάθονταν τα παιδάκια, έκανε ότι καθόταν και τα έκανε. Μία, δύο, τρεις, για να μην σταματήσει το παιχνίδι γινόταν αυτό. Παρόλο που την πήγαιναν κάθε μισάωρο (και δεν έκανε, γρήγορα γρήγορα σηκωνόταν κι έλεγε "δεν έχω"). Στο σπίτι δεν είχαμε ούτε ένα ατύχημα, έτσι; Αποτέλεσμα; Κάθονταν τα παιδάκια και ήταν σαν κατουρημένα. Και το χαλάκι / μαξιλαρακια αλλαγή και πλύσιμο. Ε, δεν μπορεί να το αφήσεις αυτό έτσι. Εσείς δηλαδή τι λέτε; ότι έπρεπε να συνεχίσουν επί 10 φορές να της λένε ότι δεν πρέπει να το κάνει;;; τελικά της είπε η διευθύντρια εμπρός στα παιδάκια οτι την επόμενη φορά θα της βάλει πάμπερ. Προσβλήθηκε και τελείωσε το πανυγήρι.

Για πείτε μου κορίτσια, ασφαλώς να υποθέσω πως θα σας πείραζε περισσότερο να έρχεται το παιδί σας με τα κατρουλιά του δικού μου στο σπίτι σας - παρά να προσβληθεί το δικό μου εμπρός στην τάξη;;;; Επρεπε να κοιτάξω ότι στενοχωρήθηκε το παιδί μου; ή να σκεφτώ ότι έπρεπε να ταρακουνηθεί για να καταλάβει πως οι πράξεις αυτές όχι μόνο δεν μένουν ατιμώρητες μα έχουν και συνέπειες;;

 

Και το πόσο με πείραξε δεν λέγεται, στενοχωρήθηκα πολύ. μα βάζεις τη λογική και σφίγγεις τα δόντια.

Link to comment
Share on other sites

Κι εγώ με τη Xena είμαι, είναι θέμα ανοχών. Από τα παραδείγματα που έχετε αναφέρει, το να "προσβάλλεις" το παιδί μπροστά στους συμμαθητές του (του στυλ, τον Γιαννάκη τον έδιωξε η δασκάλα επειδή μίλαγε) δεν μου φαίνεται τραγικό, ούτε και το να στείλεις το παιδί στην τουαλέτα. Περισσότερο θα με απασχολούσε πόσο συχνά ο Γιαννάκης παρελαύνει σε τάξεις άλλων δασκάλων (αν γίνεται συνέχεια προφανώς κάτι δεν πάει καλά), για ποιο λόγο μπήκε στην τουαλέτα (αν μπήκε επειδή δεν είπε καλημέρα τότε έχω θέμα - βασικά δεν θέλω καμία τιμωρία για το αν είπε καλημέρα, μόνο νουθεσίες), αν η πόρτα της τουαλέτας ήταν κλειστή, πού ήταν η δασκάλα όταν το παιδί ήταν στην τουαλέτα (π.χ. πολλές φορές οι τουαλέτες είναι απέναντι από το γραφείο της διευθύντριας και με ανοιχτή την πόρτα το παιδί επιτηρείται μια χαρά), πόση ώρα κάθησε στην τουαλέτα κλπ.

 

 

Εμένα προσωπικά η άποψη αυτή με ξεπερνά:(:( Τι να πω τώρα. Δεν είναι θέμα ανοχών. Είναι θέμα το αν όντως υπάρχουν γονείς που σκέφτονται έτσι. ΟΚ, πάω πάσο!

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Εμένα προσωπικά η άποψη αυτή με ξεπερνά:(:( Τι να πω τώρα. Δεν είναι θέμα ανοχών. Είναι θέμα το αν όντως υπάρχουν γονείς που σκέφτονται έτσι. ΟΚ, πάω πάσο!

Εντάξει, δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε σε όλα. Άλλωστε αυτό ακριβώς είναι οι ανοχές: τι ανέχεται ο κάθε γονιός. Προσωπικά δεν θεωρώ πως το κάθε στραβό που θα τύχει στο δρόμο του παιδιού μου θα του δημιουργήσει ψυχολογικό τραύμα. Αν μάθαινα ότι το έστειλαν τιμωρία στην τουαλέτα, θα ήθελα πρώτα να μάθω για ποιο λόγο, αν έχει ξαναγίνει, υπό ποιες συνθήκες και μετά θα αποφάσιζα αν με ενοχλεί τόσο ώστε να πάω να κάνω φασαρία στη δασκάλα.

 

Φυσικά υπάρχουν γονείς που σκέφτονται με διαφορετικούς τρόπους, εμένα ας πούμε με ξεπερνά ότι υπάρχουν γονείς που ξέρουν πως το παιδί τους τρώει ξύλο στο σχολείο και δεν έχουν φέρει τα πάνω-κάτω για να σταματήσει. Κι όμως συμβαίνει.

 

Για πείτε μου κορίτσια, ασφαλώς να υποθέσω πως θα σας πείραζε περισσότερο να έρχεται το παιδί σας με τα κατρουλιά του δικού μου στο σπίτι σας - παρά να προσβληθεί το δικό μου εμπρός στην τάξη;;;; Επρεπε να κοιτάξω ότι στενοχωρήθηκε το παιδί μου; ή να σκεφτώ ότι έπρεπε να ταρακουνηθεί για να καταλάβει πως οι πράξεις αυτές όχι μόνο δεν μένουν ατιμώρητες μα έχουν και συνέπειες;;

 

Και το πόσο με πείραξε δεν λέγεται, στενοχωρήθηκα πολύ. μα βάζεις τη λογική και σφίγγεις τα δόντια.

Εγώ το ομολογώ, θα προτιμούσα να μάθει η κόρη σου να κάνει τσίσα στην τουαλέτα :P

 

Εντάξει, σαν μάνα καταλαβαίνω ότι δεν πέταξες από τη χαρά σου, αλλά σκέψου αυτό να συνεχιζόταν και στο νηπιαγωγείο ή στο δημοτικό, επειδή κανείς δεν είχε βρει τρόπο να το σταματήσει νωρίτερα; Διπλή και τριπλή ντροπή...

Link to comment
Share on other sites

Niki αν διάβασες αυτά που γράφω εξήγησα και είπα και στην αρχή αλλά και πιο μετά ότι το δικό μου παιδί είχε αλλαγή συμπεριφοράς, εφιάλτες και τέτοια θέματα ΠΡΙΝ πάει στο σταθμό ακόμη.

Τι συμβαίνει; το κακοποιώ εγώ;;;

Τα ξαφνικά παράξενα το'χουν τα παιδιά. Τουλάχιστον το βρίσκω φυσιολογικό και το'χω κουβεντιάσει με αρκετές μαμάδες- περισσότερες συγγενείς μου. Που το'χουν και τα δικά τους παρόλο που ζουν ή ζούσαν χωρίς παιδικό σταθμό.

 

Επίσης το παιδί μου έγινε τρομερά νευρικό με τον σταθμό στην αρχή και το κουβεντιάσαμε με τις δασκάλες, τελικά το παιδί κουραζόταν τρομερά και είπαμε να το κοιμίζουν 2 ώρες. Αυτό ήταν, το παιδί ξεκουράζεται και όλα συνέχισαν μια χαρά. Επρεπε να αλλάξω σταθμό και να τρέξω σε ψυχολόγο; Λίγη ψυχραιμία είπα να έχουμε, γιατί οι αβάσιμες σκέψεις μας αρρωσταίνουν.

 

Και συμφέρον δεν έχω γιατί ως γνωστόν δεν έχω ούτε παιδικό σταθμό ούτε επαγγέλομαι τίποτε σχετικό με παιδιά. Είμαι μητέρα και με τον μπαμπά έχουμε τις "ανοχές" που έχουμε κρίνει ότι θα αποβούν καλύτερες για το παιδί μας στο μέλλον. Σίγουρα δεν μπορούμε ποτέ να συμφωνούμε όλοι.

 

Θα ήθελα απλώς, να πω πως το θέμα που άνοιξε η Αθηναγλου είναι το bulluying από τους ίδιους τους παιδαγωγούς και η κοπέλα κατέγραψε την εμπειρία της. Στο πλαίσιο αυτό μπήκα κι εγώ, που μετά από τόσα χρόνια θυμήθηκα τα δικά μας κι ανατρίχιασα, κι έγραψα κι εγώ για τη συναισθηματική κακοποίηση που το δικό μου παιδί υπέστη από "παιδαγωγούς". Διαπιστωμένη κακοποίηση, όπως είπα, διαγνωσμένη από δύο ψυχολόγους, που το παιδί μου ξεκίνησε να βλέπει και να μιλά μαζί τους σε ηλικία 7 τότε ετών και έως τα 8,5. Και οι δύο ομόφωνα, χωρίς η μία να έχει σχέση με την άλλη, μου είπαν πως το παιδί υπέστη συναισθηματική κακοποίηση. Πήρε χρόνο παιδιά και συνεδρίες. Τώρα το παιδί σου (ή όποιο παιδί) έγινε νευρικό (λόγω αποχωρισμού) με το που ξεκίνησε τον παιδικό και στη συνέχεια το ξεπέρασε, ε σίγουρα δεν πας σε ψυχολόγο, αφού βλέπεις πως όλα είναι καλά. Αν μιλάμε για τέτοιες ανοχές, με τον μπαμπά σας, τότε δεν βλέπω πού είναι το θέμα. Όμως βρε Χενα, σου φαίνεται λογική η παράθεση αυτών των επιχειρημάτων σου, όσο σωστά κι αν είναι, σε μηνύματα, όπου σου καταθέτουμε πραγματική συναισθηματική κακοποίηση και συμβάντα πραγματικά; Είναι σα να διαβάζω "όχι βρε παιδιά, τα μεγαλοποιείτε, μην τρέχετε στους ψυχολόγους με το παραμικρό". Σωστό, σε γενικές γραμμές, αλλά εδώ, όπως είπα στην αρχή, το θέμα δεν είναι αυτό.

Link to comment
Share on other sites

 

Φυσικά υπάρχουν γονείς που σκέφτονται με διαφορετικούς τρόπους, εμένα ας πούμε με ξεπερνά ότι υπάρχουν γονείς που ξέρουν πως το παιδί τους τρώει ξύλο στο σχολείο και δεν έχουν φέρει τα πάνω-κάτω για να σταματήσει. Κι όμως συμβαίνει.

 

 

 

Εγώ δεν γνωρίζω ούτε ένα γονιό σήμερα που να ξέρει ότι το παιδί του τρώει ξύλο και δεν έχουν φέρει τα πάνω κάτω για να σταματήσει.

Link to comment
Share on other sites

Εγώ δεν γνωρίζω ούτε ένα γονιό σήμερα που να ξέρει ότι το παιδί του τρώει ξύλο και δεν έχουν φέρει τα πάνω κάτω για να σταματήσει.

Εξαρτάται πώς εννοείς τα πάνω-κάτω. Αν όλοι συνολικά είμασταν διατεθειμένοι να φέρουμε τα πάνω-κάτω για θέματα βίας, δεν θα υπήρχαν περιστατικά. Κι όμως...

Link to comment
Share on other sites

Η κόρη μου πήγαινε και ουρούσε στα μαξιλαράκια που κάθονταν τα παιδάκια, έκανε ότι καθόταν και τα έκανε. Μία, δύο, τρεις, για να μην σταματήσει το παιχνίδι γινόταν αυτό. Παρόλο που την πήγαιναν κάθε μισάωρο (και δεν έκανε, γρήγορα γρήγορα σηκωνόταν κι έλεγε "δεν έχω"). Στο σπίτι δεν είχαμε ούτε ένα ατύχημα, έτσι; Αποτέλεσμα; Κάθονταν τα παιδάκια και ήταν σαν κατουρημένα. Και το χαλάκι / μαξιλαρακια αλλαγή και πλύσιμο. Ε, δεν μπορεί να το αφήσεις αυτό έτσι. Εσείς δηλαδή τι λέτε; ότι έπρεπε να συνεχίσουν επί 10 φορές να της λένε ότι δεν πρέπει να το κάνει;;; τελικά της είπε η διευθύντρια εμπρός στα παιδάκια οτι την επόμενη φορά θα της βάλει πάμπερ. Προσβλήθηκε και τελείωσε το πανυγήρι.

 

Σκέψου λοιπόν, το παιδί σου προσβλήθηκε απλώς με το να της πει ότι αν συνεχίσει να κάνει εκεί τσίσα, θα της βάλει pampers. Τώρα είναι αυτό επιχείρημα, αναφορικά με τη συναισθηματική κακοποίηση που δεχόταν το δικό μου παιδί ή το παιδί της Αθηναγλου;

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Kι εγώ είμαι σύμφωνη όταν το παιδί μου δε φέρεται σωστά, να τιμωρείται. Πιστεύω πως είναι μέσα στα πλαίσια της πειθαρχίας. Και ναι, εκτός από τη γνώση το σχολείο είναι για να μάθουν και να πειθαρχούν. Και εφόσον αυτός ο κανόνας ισχύει για όλους και βέβαια να ισχύσει και για το δικό μου το παιδί.

Δλδ αν το δικό μου παιδί βρίζει, χτυπάει, παρεμποδίζει το μάθημα, ποιος θα βάλει τάξη? Με το κουβεντολόι δε λύνονται αυτά. Πρέπει να υπάρχει σαφής σύνδεση της παραβατικής πράξης με ένα αποτέλεσμα ξεκάθαρο στο παιδικό μυαλό. Έκανα αυτό και δεν έπρεπε. ΤΕΛΟΣ.

 

Οι αποδεκτές τιμωρίες για μένα είναι και η γωνιά της σκέψης, και κάποια λεκτική παρατήρηση σαφώς, και ότι κρίνουν οι εκπαιδευτικοί ότι πρέπει να γίνει. (δε μιλάω για σφαλιάριες και αφτιά!) Στο κλείσιμο στις τουαλέτες θα ήμουν αρνητική, ομολογώ...Αλλά από εκεί, μέχρι να κάνουμε και τη γωνιά της σκέψης, ή το όρθιος στον τοίχο, διαπόμπευση και κοινωνική κατακραυγή, πιστεύω πως κάπως έτσι ευνουχίσαμε τους δασκάλους και έχουν περάσει στο δε βαριέσαι αδερφέ...

 

Στο δικό μας σχολείο τουλάχιστον , και ένα σωρό λόγια τους λένε για να τα μαλώσουν, και θα σε διώξουν, και θα πάρω τη μαμά σου τηλέφωνο, και έλα κάτσε εδώ μόνος, και θα φύγεις απ το σχολείο, και στο διευθυντή τα στέλνουν, και μες την τάξη εύκολα δείχνουν " ο τάδε " που δεν είναι καλό παιδί και δε μας αφήνει να κάνουμε μάθημα και πειράζει τους συμμαθητές του, και θα σε ξαναστείλουμε νήπια, και πάλι σωτηρία δεν υπάρχει.

 

Ξέρετε πως δεν είμαι φαν των εκπαιδευτικών που είναι χαλλλαροί δημοσιουπαλλιλίακοι, αλλά και οι ευσυνείδητοι, ας μην παρεμποδίζονται να κάνουν την δουλειά τους. Να τονίσω εδώ, πως αυτές τις πρακτικές τις ενστερνίζομαι για παιδιά δημοτικού, στους παιδικούς και στα νήπια δε θα συμφωνούσα να τους μιλάνε έτσι. Αλλά τα παιδιά δημοτικού δεν είναι μωρά. Πρέπει να μπουν σε κανόνες. Γι αυτό τα στέλνουμε απ τα δυο στα σχολεία ρε παιδιά, για να κοινωνικοποιηθούν! Ε δε μπορεί, 6 χρόνια μετά να μην έχουν μάθει να σέβονται το δάσκαλο και το συμμαθητή.

 

Απλά, θα ήθελα, η τιμωρία να μην "πετάει" το παιδί απ τους κόλπους της τάξης του. Σε καμία ηλικία. Μια σύσταση στο διευθυντή, και πίσω. Ούτε γραμματείς, ούτε φαρισαίοι...όχι φυγή απ το πρόβλημα. Μετά τα παιδί προσβάλλεται και είναι δύσκολο αυτό. Εγώ όταν δίδασκα, είχα ένα αγοράκι, ώρα του καλή, ο Σπυρέτος μου (9), είχε ταράξει το σύμπαν! Το θρανίο αγκαλιά σούζα είχε και μιλούσε και γελούσε. Όταν τον έβλεπα σε φρενήρη ρυθμό, του έλεγα χαμογελαστά. "Σπύρο, ζεστάθηκες, άντε να πιεις λίγο νεράκι!" Ο Σπύρος κατακκόκινος έλεγε..."μα κυρία δε διψάω!" "διψάς, διψάς, πως δε διψάς, στάζεις ολόκληρος, άντε να ρίξεις λίγο νεράκι στο προσωπάκι".... η βρύση ήταν έξω απ την πόρτα μου, φροντιστήριο ήταν. Με την πόρτα ανοιχτή, έβγαινε ο Σπυράκος ένα λεπτό, έριχνε λίγο νεράκι, χαλάρωναν μέσα, ερχόταν άλλο παιδί, πιο χαλαρό κι εκείνο.

Δεν είναι ανάγκη να το βγάλεις το παιδί πρωινή αναφορά, υπάρχουν τρόποι.

Link to comment
Share on other sites

Εγώ όταν δίδασκα, είχα ένα αγοράκι, ώρα του καλή, ο Σπυρέτος μου (9), είχε ταράξει το σύμπαν! Το θρανίο αγκαλιά σούζα είχε και μιλούσε και γελούσε. Όταν τον έβλεπα σε φρενήρη ρυθμό, του έλεγα χαμογελαστά. "Σπύρο, ζεστάθηκες, άντε να πιεις λίγο νεράκι!" Ο Σπύρος κατακκόκινος έλεγε..."μα κυρία δε διψάω!" "διψάς, διψάς, πως δε διψάς, στάζεις ολόκληρος, άντε να ρίξεις λίγο νεράκι στο προσωπάκι".... η βρύση ήταν έξω απ την πόρτα μου, φροντιστήριο ήταν. Με την πόρτα ανοιχτή, έβγαινε ο Σπυράκος ένα λεπτό, έριχνε λίγο νεράκι, χαλάρωναν μέσα, ερχόταν άλλο παιδί, πιο χαλαρό κι εκείνο.

Δεν είναι ανάγκη να το βγάλεις το παιδί πρωινή αναφορά, υπάρχουν τρόποι.

Μαζί σου σε όλα, αλλά ειδικά αυτό.

 

Εγώ τους έλεγα, βγες έξω να ηρεμήσεις και μόλις ηρεμήσεις ξαναμπές. Με την ουρά στα σκέλια έβγαιναν, έτσι? Το καταλάβαιναν ότι εκείνη την ώρα έτρωγαν πόρτα. Μία, δύο φορές, στο τέλος μόλις άκουγαν "βγες να ηρεμήσεις" έλεγαν "ηρέμησα" και επανέρχονταν στην τάξη.

 

Το θέμα είναι τι γίνεται όταν γυρίσει ο μικρός αντάρτης και σου πει "δεν πάω πουθενά, θα μείνω εδώ που είμαι". Πώς κλιμακώνεις την τιμωρία; Όταν δίδασκα εγώ, δεν υπήρχε παιδί που να μην έτρεμε στην ιδέα ότι θα πάρεις τηλέφωνο τη μαμά του να της πεις ότι ήταν άτακτος. Τι γίνεται όταν του λες "θα πάρω τη μαμά σου να της το πω" και απαντάει "σκασίλα μου" :evil:

 

Ή ακόμα χειρότερα, τι γίνεται αν τον βγάλεις έξω να ηρεμήσει και έρθει καμιά παρμένη μαμά και σου πει γιατί έβγαλες το παιδί μου από την τάξη, το πρόσβαλες, του δημιούργησες ψυχολογικά κλπ :rolleyes:

Link to comment
Share on other sites

Τα παιδάκια σε ευαίσθητες ηλικίες, που ανέφεραν τα κορίτσια πιο πάνω, δε μπορείς να τα τιμωρείς με τρόπο που να είναι δακτυλοδεικτούμενα....είναι οι ηλικίες απαγορευτικές, κάθε ηλικία έχει την αντιμετώπισή της.

Link to comment
Share on other sites

Kι εγώ είμαι σύμφωνη όταν το παιδί μου δε φέρεται σωστά, να τιμωρείται. Πιστεύω πως είναι μέσα στα πλαίσια της πειθαρχίας. Και ναι, εκτός από τη γνώση το σχολείο είναι για να μάθουν και να πειθαρχούν. Και εφόσον αυτός ο κανόνας ισχύει για όλους και βέβαια να ισχύσει και για το δικό μου το παιδί.

Δλδ αν το δικό μου παιδί βρίζει, χτυπάει, παρεμποδίζει το μάθημα, ποιος θα βάλει τάξη? Με το κουβεντολόι δε λύνονται αυτά. Πρέπει να υπάρχει σαφής σύνδεση της παραβατικής πράξης με ένα αποτέλεσμα ξεκάθαρο στο παιδικό μυαλό. Έκανα αυτό και δεν έπρεπε. ΤΕΛΟΣ.

 

Οι αποδεκτές τιμωρίες για μένα είναι και η γωνιά της σκέψης, και κάποια λεκτική παρατήρηση σαφώς, και ότι κρίνουν οι εκπαιδευτικοί ότι πρέπει να γίνει. (δε μιλάω για σφαλιάριες και αφτιά!) Στο κλείσιμο στις τουαλέτες θα ήμουν αρνητική, ομολογώ...Αλλά από εκεί, μέχρι να κάνουμε και τη γωνιά της σκέψης, ή το όρθιος στον τοίχο, διαπόμπευση και κοινωνική κατακραυγή, πιστεύω πως κάπως έτσι ευνουχίσαμε τους δασκάλους και έχουν περάσει στο δε βαριέσαι αδερφέ...

 

Στο δικό μας σχολείο τουλάχιστον , και ένα σωρό λόγια τους λένε για να τα μαλώσουν, και θα σε διώξουν, και θα πάρω τη μαμά σου τηλέφωνο, και έλα κάτσε εδώ μόνος, και θα φύγεις απ το σχολείο, και στο διευθυντή τα στέλνουν, και μες την τάξη εύκολα δείχνουν " ο τάδε " που δεν είναι καλό παιδί και δε μας αφήνει να κάνουμε μάθημα και πειράζει τους συμμαθητές του, και θα σε ξαναστείλουμε νήπια, και πάλι σωτηρία δεν υπάρχει.

 

Ξέρετε πως δεν είμαι φαν των εκπαιδευτικών που είναι χαλλλαροί δημοσιουπαλλιλίακοι, αλλά και οι ευσυνείδητοι, ας μην παρεμποδίζονται να κάνουν την δουλειά τους. Να τονίσω εδώ, πως αυτές τις πρακτικές τις ενστερνίζομαι για παιδιά δημοτικού, στους παιδικούς και στα νήπια δε θα συμφωνούσα να τους μιλάνε έτσι. Αλλά τα παιδιά δημοτικού δεν είναι μωρά. Πρέπει να μπουν σε κανόνες. Γι αυτό τα στέλνουμε απ τα δυο στα σχολεία ρε παιδιά, για να κοινωνικοποιηθούν! Ε δε μπορεί, 6 χρόνια μετά να μην έχουν μάθει να σέβονται το δάσκαλο και το συμμαθητή.

 

Απλά, θα ήθελα, η τιμωρία να μην "πετάει" το παιδί απ τους κόλπους της τάξης του. Σε καμία ηλικία. Μια σύσταση στο διευθυντή, και πίσω. Ούτε γραμματείς, ούτε φαρισαίοι...όχι φυγή απ το πρόβλημα. Μετά τα παιδί προσβάλλεται και είναι δύσκολο αυτό. Εγώ όταν δίδασκα, είχα ένα αγοράκι, ώρα του καλή, ο Σπυρέτος μου (9), είχε ταράξει το σύμπαν! Το θρανίο αγκαλιά σούζα είχε και μιλούσε και γελούσε. Όταν τον έβλεπα σε φρενήρη ρυθμό, του έλεγα χαμογελαστά. "Σπύρο, ζεστάθηκες, άντε να πιεις λίγο νεράκι!" Ο Σπύρος κατακκόκινος έλεγε..."μα κυρία δε διψάω!" "διψάς, διψάς, πως δε διψάς, στάζεις ολόκληρος, άντε να ρίξεις λίγο νεράκι στο προσωπάκι".... η βρύση ήταν έξω απ την πόρτα μου, φροντιστήριο ήταν. Με την πόρτα ανοιχτή, έβγαινε ο Σπυράκος ένα λεπτό, έριχνε λίγο νεράκι, χαλάρωναν μέσα, ερχόταν άλλο παιδί, πιο χαλαρό κι εκείνο.

Δεν είναι ανάγκη να το βγάλεις το παιδί πρωινή αναφορά, υπάρχουν τρόποι.

 

Λατίνα, έχοντας διαβάσει ενδελεχώς το δικό σου θέμα, γνωρίζω πως μιλάμε για άλλη περίπτωση παιδιού και για παιδιά Δημοτικού. Και ναι, έχεις όλα τα δίκια με το μέρος σου γι' αυτά που εσύ περιγράφεις εκεί. Όμως, επίτρεψέ μου να σου πω πως εδώ το θέμα αυτό, όπως ανοίχτηκε, με τα πραγματικά περιστατικά που παραθέσαμε, δεν έχει καμία σχέση με την περίπτωση του παιδιού, που "σκοτώνει" στο ξύλο, όπως μας είπες τα υπόλοιπα και που οι γονείς του είναι ενήμεροι.

Link to comment
Share on other sites

Το θέμα εδώ είναι το bullying από εκπαιδευτικούς....τα παραδείγματά σας ήταν συγκεκριμένα, και για μένα, ανεπίτρεπτες καταστάσεις. Η κουβέντα ωστόσο απλώθηκε στο τι θεωρούμε δεκτό και τι όχι από τους εκπαιδευτικούς....γι αυτό και είπα τη γνώμη μου. Ξεκαθάρισα πιο κάτω ότι δεν είναι πρακτικές για μικρά παιδάκια, προς Θεού δηλαδή...

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Το θέμα εδώ είναι το bullying από εκπαιδευτικούς....τα παραδείγματά σας ήταν συγκεκριμένα, και για μένα, ανεπίτρεπτες καταστάσεις. Η κουβέντα ωστόσο απλώθηκε στο τι θεωρούμε δεκτό και τι όχι από τους εκπαιδευτικούς....γι αυτό και είπα τη γνώμη μου. Ξεκαθάρισα πιο κάτω ότι δεν είναι πρακτικές για μικρά παιδάκια, προς Θεού δηλαδή...

 

Βεβαίως, να ξεκαθαρίσω ότι "η κουβέντα δεν απλώθηκε". Απλώς, η xena και η little monkeys το επεξέτειναν. Οι σκέψεις τους, απολύτως σεβαστές, ανεξάρτητα από το αν συμφωνούμε ή όχι (άλλωστε αυτό είναι και το πνεύμα της κουβέντας μέσα σ' ένα φόρουμ), θα μπορόυσαν να αποτελούν τροφή για σκέψη σε άλλο θέμα.

Link to comment
Share on other sites

Βεβαίως, να ξεκαθαρίσω ότι "η κουβέντα δεν απλώθηκε". Απλώς, η xena και η little monkeys το επεξέτειναν.

Δεν φταίω εγώ, η Xena το ξεκίνησε κυρία! :P

 

Εντάξει βρε κορίτσι, επεκταθήκαμε λίγο πάνω στο θέμα. Φόρουμ είναι και συμβαίνουν αυτά. Εδώ σε άλλο θέμα ξεκινήσαμε από το φόβο των ενέσεων και καταλήξαμε να ανταλλάσουμε συνταγές μαγειρικής...

 

Αλλά ΟΚ δεκτόν, δεν θέλεις να χαλάω το θέμα, άρα σταματάω να μιλάω.

Link to comment
Share on other sites

Ευχαριστω ειλικρινα παντως ολες τις μανουλες για το ενδιαφερον.σας ευχομαι τα καλυτερα...

 

Σου εύχομαι καλή συνέχεια και κυρίως κουράγιο στον αγώνα σας! Θα επικοινωνήσουμε με προσωπικό μήνυμα για ό,τι θελήσεις. Μη διστάσεις να με ρωτήσεις ό,τι χρειαστείς. Να' σαι καλά.

Link to comment
Share on other sites

Κορίτσια μου, εγώ μάλλον δεν μπορώ να συμβάλω άλλο στην κουβέντα. Κατέθεσα τη δική μου μαρτυρία και πραγματικά, πιστέψτε με, δεν ήταν εύκολο. Θέλω να πως σε όλες τις μανούλες, ιδίως αυτές με μικρά παιδάκια σε παιδικούς, να είναι πιο "ψαγμένες" και υποψιασμένες απ' ότι ήμουν εγώ, που είχα τυφλή εμπιστοσύνη στους παιδαγωγούς, αντί να το ψάξω λίγο παραπάνω. Καλή συνέχεια σε όλες μας :)

Link to comment
Share on other sites

Βρε xena επειδη δλδ εσενα το δικο σου παιδι εγινε νευρικο χωρις αιτια...σημαινει πως σε ολα τα παιδια ισχυει το ιδιο? Καλο κι αυτο

 

Anyway λεω να αποχωρησω κι εγω γιατι το θεμα ξεκινησε απο μια συγκεκριμενη περιπτωση αλλα η καθεμια τελικα γραφει τις γενικες γνωσεις...γνωμες...εμπειριες της...κουβεντα να γινεται γενικα.Λυπαμαι πολυ για τη μανουλα που ανοιξε το θεμα και αντι για μια καλη κουβεντα μονο συγγνωμη δε τη βαλαμε να ζητησει.Αναφερθηκε σε συγκεκριμενα γεγονοτα για ενα παιδι συγκεκριμενης ηλικιας αλλα η καθεμια κατεληξε να μιλαει για οτι ειχε στο μυαλο της.Αντε θα ξαναμπω να διαβασω τι γινεται καιωστο λυκειο γιατι δε μπορει ολο και καποια θα το αναλυσει και αυτο..:P

Link to comment
Share on other sites

TΥΦΛΗ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΕ ΟΤΙ ΑΦΟΡΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ,

ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΤΕ ΣΕ Κ Α Ν Ε Ν Α Ν !

 

Για μενα δεν ειναι μονο θεμα εμπιστοσυνης. Τετοιες συμπεριφορες πρεπει να καταγγελλονται γιατι δεν μιλαμε μονο για το δικο μας παιδι αλλα για κινδυνο για ολη την κοινωνια. Στην εκπαιδευση θεωρω οτι υπαρχουν μηχανισμοι που προστατευουν τον πολιτη, δεν ειναι ο καθενας ανεξελεγκτος. Ηδη βρεθηκαν 2 περιπτωσεις με προσωπικες εμπειριες απο τον συγκεκριμενο σταθμο, εγω σε καμια περιπτωση δεν θα αφηνα το θεμα ετσι. Αυτοι οι ανθρωποι ειναι εγκληματιες και ποσα αλλα παιδακια υποφερουν και σημερα που μιλαμε.

Link to comment
Share on other sites

μία μικρή παρέμβαση

Bullying Definition

 

Bullying is unwanted, aggressive behavior among school aged children that involves a real or perceived power imbalance. The behavior is repeated, or has the potential to be repeated, over time. Bullying includes actions such as making threats, spreading rumors, attacking someone physically or verbally, and excluding someone from a group on purpose.

http://www.stopbullying.gov/what-is-bullying/

 

σε "ελεύθερη μετάφραση - για να μην μπερδευόμαστε έτσι :wink: :

το bulling ( ή αλλιώς σχολικός εκφοβισμός ) είναι μια επιθετική συμπεριφορά ανάμεσα σε παιδιά σχολικής ηλικίας που περιλαμβάνει μια πραγματική ή αντιληπτή ανισορροπία δύναμης ( το σκότωσα :-) ) . Η συμπεριφορά είναι επαναλαμβανόμενη , ή μπορεί να είναι πιθανός επαναλαμβανόμενη σε βάθος χρόνου .Ο σχολικός εκφοβισμός περιλαμβάνει πράξεις όπως : απειλές , διάδοση φημών , η επίθεση -λεκτική η σωματική- και ο αποκλεισμός κάποιου απο μία ομάδα επίτηδες .

 

αυτό που περιγράφει η θεματοθέτρια ΔΕΝ ΕΧΕΙ να κάνει με σχολικό εκφοβισμό ( bulling ) καθώς δεν έχει να κάνει με συμπεριφορές μεταξύ παιδιών αλλά με "βαφτισμένες" παιδαγωγικές μεθόδους ενηλίκων !

Link to comment
Share on other sites

Βρε xena επειδη δλδ εσενα το δικο σου παιδι εγινε νευρικο χωρις αιτια...σημαινει πως σε ολα τα παιδια ισχυει το ιδιο? Καλο κι αυτο

 

Anyway λεω να αποχωρησω κι εγω γιατι το θεμα ξεκινησε απο μια συγκεκριμενη περιπτωση αλλα η καθεμια τελικα γραφει τις γενικες γνωσεις...γνωμες...εμπειριες της...κουβεντα να γινεται γενικα.Λυπαμαι πολυ για τη μανουλα που ανοιξε το θεμα και αντι για μια καλη κουβεντα μονο συγγνωμη δε τη βαλαμε να ζητησει.Αναφερθηκε σε συγκεκριμενα γεγονοτα για ενα παιδι συγκεκριμενης ηλικιας αλλα η καθεμια κατεληξε να μιλαει για οτι ειχε στο μυαλο της.Αντε θα ξαναμπω να διαβασω τι γινεται καιωστο λυκειο γιατι δε μπορει ολο και καποια θα το αναλυσει και αυτο..:P

 

Συγγνώμη βρε κοπέλα μου αλλά εδώ θίχτηκαν 2 διαφορετικά θέματα... από την μία η κοπέλα που άνοιξε το θέμα αναφέρει πως οι δασκάλες έβαζαν μη πρέπουσες τιμωρίες, εγώ προσωπικά ρώτησα εφόσον το παιδί απομακρύνθηκε από τον συγκεκριμένο παιδικό σταθμό, για ποιο λόγο στον επόμενο που τον πήγε της ζήτησαν να απομακρυνθεί το παιδί για ένα μήνα από τον σταθμό και απάντηση δεν πήρα.... στο δεύτερο θέμα το οποιο είναι τελείως διαφορετικό η μαμά ρωτούσε για το παιδί στο σταθμό, της έλεγαν όλα καλά μέχρι να διαπιστώσει η ίδια πως τίποτε δεν ήταν καλά.... άλλο το ένα άλλο το άλλο... εγώ για να δώσω μία συμβουλή μερικές φορές θέτω κάποια ερωτήματα όχι για να κάνω κριτική ή να ειρωνευτώ αλλά για να δω λίγο σφαιρικά το θέμα.... όντως μπορεί ο συγκεκριμένος σταθμός να είναι ο πλέον ακατάλληλος.. αυτό δεν σημαίνει ότι ισχύει και για όλους... ελπίζω να έχουν βρει και οι 2 ένα καλύτερο περιβάλλον για τα παιδιά γιατί σε αυτή την ηλικία είναι πολύ σημαντικό να έχουν δίπλα τους καλούς δασκάλους... από εκεί και πέρα, γενικά μιλάω όχι για τα συγκεκριμένα θέματα μην παρεξηγηθώ και επειδή ο καθένας μπορεί να πει την άποψή του με αφορμή ένα θέμα, ο κάθε γονιός ξέρει καλύτερα από όλους το παιδί του και οφείλει να το παρακολουθεί και να επεμβαίνει όπου χρειάζεται... όπου χρειάζεται όμως.. όχι όπου νομίζει ότι χρειάζεται για να μην κακοπέσει ο κανακάρης και η πριγκίπισσά του!!

Link to comment
Share on other sites

μία μικρή παρέμβαση

 

http://www.stopbullying.gov/what-is-bullying/

 

σε "ελεύθερη μετάφραση - για να μην μπερδευόμαστε έτσι :wink: :

το bulling ( ή αλλιώς σχολικός εκφοβισμός ) είναι μια επιθετική συμπεριφορά ανάμεσα σε παιδιά σχολικής ηλικίας που περιλαμβάνει μια πραγματική ή αντιληπτή ανισορροπία δύναμης ( το σκότωσα :-) ) . Η συμπεριφορά είναι επαναλαμβανόμενη , ή μπορεί να είναι πιθανός επαναλαμβανόμενη σε βάθος χρόνου .Ο σχολικός εκφοβισμός περιλαμβάνει πράξεις όπως : απειλές , διάδοση φημών , η επίθεση -λεκτική η σωματική- και ο αποκλεισμός κάποιου απο μία ομάδα επίτηδες .

 

αυτό που περιγράφει η θεματοθέτρια ΔΕΝ ΕΧΕΙ να κάνει με σχολικό εκφοβισμό ( bulling ) καθώς δεν έχει να κάνει με συμπεριφορές μεταξύ παιδιών αλλά με "βαφτισμένες" παιδαγωγικές μεθόδους ενηλίκων !

 

Που χαθηκες εσυ καλε?

Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...