Καισαρική και άσχημη ψυχολογία...

Καλησμπέρα σε όλους,

θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας την δικιά μου εμπειρία. Είμαι 28 χρονών και έχω έναν υγιέστατο γιό 8 μηνών. Η εγκυμοσύνη μου ήταν τέλεια χωρίς κανένα πρόβλημα. Η γυναικολόγος μου μου έιχε πει ότι θα γεννήσω φυσιολογικά αφού όλα ήταν θετικά. Την 39 εβδομάδα της κύησης πήγαινα κάθε 2-3 μέρες στο ιατρείο και με εξέταζε. Μου έλεγε "ο τράχηλος δεν ανοίγει", "τα αμνιακά υγρά μειώνονται" "ο μπέμπης αρχίζει να δυσφορεί" και άλλα παρόμοια που με άγχωναν. Μου πρότεινε να πάω την άλλη μέρα να μου βάλει κάποιο υπόθετο ώστε μετά από 8 περίπου ώρες να αρχίσουν οι πόνοι (συνήθης πρακτική της..). Όταν πήγα και έκανα το καρδιοτοκογράφημα οι παλμοι του κυμαινόντουσαν μεταξύ του 100-120. Χωρίς δεύτερη σκέψη με πήγε κατ'ευθείαν για καισαρική. Όλα πήγαν καλα ευτυχώς. Το θέμα είναι ότι η ψυχολογία μου από τότε είναι πολύ ασχημη. Ήθελα πάρα πολύ να γίνουν όλα φυσιολογικά. Πολλές φορές την κατηγορώ, άλλες λέω ότι έκανε ότι έπρεπε ώστε να μην κινδυνεύσει κανείς από τους 2 μας. Η καισαρική ήταν πολύ άσχημη εμπειρία για μένα, οι πόνοι τις μέρες που ακολούθησαν, το σημάδι που ακόμα είναι κόκκινο, η αίσθηση ότι δεν τα κατάφερα, οι καθετήρες... Όλα γυρίζουν κάθε μέρα στο μυαλό μου. Ψάχνω να βρω γιατρό που να με βοηθήσει στο επόμενο παιδάκι να γεννήσω φυσ. γιατί μου το έχει αποκλείσει η δικιά μου. Σκέφτομαι ακόμα να πάω και σε ψυχολόγο γιατί όταν το σκέφτομαι κλαίω ασταμάτητα. Νομίζω ότι το θέμα της ψυχολογίας μετά από καισαρική θα πρέπει να συζητηθεί λίγο περισσότερο και να το λαμβάνουν υπ'όψην τους οι γιατροί.

Συγγνώμη αν σας κούρασα. Αν κάποια κυρία εχει παρόμοια εμπειρία και το ξεπέρασε παρακαλώ ας επικοινωνήσει μαζί μου.

με τρομαζει η ιδεα να μου αφησει τετοια ψυχολογικα τραυματα ο τοκετος..

τελικα απο ολες τις ιστοριες που εχω διαβασει, αλλες κοπελες ταλαιπωρηθηκαν στη καισαρικη, αλλες στον φυσιολογικο, για αλλες ηταν ολα ευκολα... τι να πω...

τουλαχιστον το παιδακι σου ειναι μια χαρα, αυτο ειναι το σημαντικοτερο απ ολα!!!

Elizabeth,κατ΄αρχην σκεψου ποσο σημαντικο ειναι που εχεις τον παιδαρο σου αγκαλια,υγιη και δυνατο.Σκεψου οτι εισαι κι εσυ η ιδια υγιης,γονιμη και δυνατη κι οτι εφερες στον κοσμο ενα υγιες,γερο μωρο.Τοσα γινονται γυρω μας,τοσα ακουμε καθημερινα,για υπογονιμοτητα,για δυσκολες εγκυμοσυνες,για εγκυες που εμειναν 9 μηνες στο κρεβατι,για μωρακια στις θερμοκοιτιδες. Σκεψου επισης οτι η καισαρικη δε σημαινει οτι δεν τα καταφερες,αν ειναι δυνατον!!! Καταφερες κι εφερες εναν νεο ανθρωπο στον κοσμο,τον συνελαβες,τον κυοφορησες και τον γεννησες-κι αυτο ειναι απο μονο του ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΟ!!! Η καισαρικη στις μερες μας ειναι πιο ρουτινα κι απο επεμβαση για κρεατακια,κι αν ειναι ροζ το δερμα εκει σιγουρα θα περασει με τον καιρο,δεν προκειται να μεινει ετσι.

Πριν χαλασεις την ψυχολογια σου σκεπτομενη οτι δεν εζησες την εμπειρια του φυσιολογικου τοκετου,σκεψου ποσες γυναικες δεν εχουν ζησει καν την εμπειρια της μητροτητας και θα ηθελαν να τη ζησουν ακομη κι αν το μωρο το γεννουσαν απο τη μυτη στο τελος!!!

Επισης,αν η τομη σου εχει θρεψει καλα κι εχουν περασει πανω απο 2 χρονια,απ΄ο,τι ξερω μπορεις να γεννησεις το επομενο μωρακι σου με φυσιολογικο τοκετο.Εδω στο forum εχει αναφερθει τετοια περιπτωση,κι εγω εχω μια φιλη που γεννησε με καισαρικη πριν 2μιση χρονια και τωρα που ειναι εγκυος στο δευτερο θα γεννησει μαλλον φυσιολογικα οταν ερθει η ωρα. Το οτι εκανες καισαρικη στο πρωτο δε σημαινει λοιπον οτι δε θα ζησεις την εμπειρια του φυσιολογικου τοκετου στο δευτερο!!! Μην αγχωνεσαι καλη μου. Να θυμασαι ΠΑΝΤΑ οτι το πιο σημαντικο ειναι η υγεια!!!

Elizabeth νομίζω ότι δραματοποιείς τα πράγματα και σε αυτό βοηθούν βέβαια και οι ορμόνες σου την παρούσα φάση.

Αν έχεις ενδοιασμούς για την πρακτική που ακολούθησε η γιατρός σου, συζήτησέ το μαζί της. Εκ του αποτελέσματος πάντως και με δεδομένους τους παλμούς που είχε το μωρό, καλώς έπραξε.

Από την άλλη, όταν μένουμε εγκυες θα πρέπει να έχουμε κατά νου ότι τα πράγματα μπορεί και να μην εξελιχθούν όπως αναμένουμε. Μπορεί να μην φτάσεις καν σε τοκετό και χίλια δυο άλλα.

Εσύ τα έλαβες υπόψη σου αυτά ή πέταγες σε ροζ συννεφάκια? Η απογοήτευσή σου μπορεί να προέρχεται από μη ορθολογικές προσδοκίες.

Εξάλλου και με καισαρική γεννιούνται παιδιά.

Για το ζήτημα του ψυχολόγου διερεύνσησέ το. Κακό δεν κάνει.

Καλησμπέρα σε όλους,

θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας την δικιά μου εμπειρία. Είμαι 28 χρονών και έχω έναν υγιέστατο γιό 8 μηνών. Η εγκυμοσύνη μου ήταν τέλεια χωρίς κανένα πρόβλημα. Η γυναικολόγος μου μου έιχε πει ότι θα γεννήσω φυσιολογικά αφού όλα ήταν θετικά. Την 39 εβδομάδα της κύησης πήγαινα κάθε 2-3 μέρες στο ιατρείο και με εξέταζε. Μου έλεγε "ο τράχηλος δεν ανοίγει", "τα αμνιακά υγρά μειώνονται" "ο μπέμπης αρχίζει να δυσφορεί" και άλλα παρόμοια που με άγχωναν. Μου πρότεινε να πάω την άλλη μέρα να μου βάλει κάποιο υπόθετο ώστε μετά από 8 περίπου ώρες να αρχίσουν οι πόνοι (συνήθης πρακτική της..). Όταν πήγα και έκανα το καρδιοτοκογράφημα οι παλμοι του κυμαινόντουσαν μεταξύ του 100-120. Χωρίς δεύτερη σκέψη με πήγε κατ'ευθείαν για καισαρική. Όλα πήγαν καλα ευτυχώς. Το θέμα είναι ότι η ψυχολογία μου από τότε είναι πολύ ασχημη. Ήθελα πάρα πολύ να γίνουν όλα φυσιολογικά. Πολλές φορές την κατηγορώ, άλλες λέω ότι έκανε ότι έπρεπε ώστε να μην κινδυνεύσει κανείς από τους 2 μας. Η καισαρική ήταν πολύ άσχημη εμπειρία για μένα, οι πόνοι τις μέρες που ακολούθησαν, το σημάδι που ακόμα είναι κόκκινο, η αίσθηση ότι δεν τα κατάφερα, οι καθετήρες... Όλα γυρίζουν κάθε μέρα στο μυαλό μου. Ψάχνω να βρω γιατρό που να με βοηθήσει στο επόμενο παιδάκι να γεννήσω φυσ. γιατί μου το έχει αποκλείσει η δικιά μου. Σκέφτομαι ακόμα να πάω και σε ψυχολόγο γιατί όταν το σκέφτομαι κλαίω ασταμάτητα. Νομίζω ότι το θέμα της ψυχολογίας μετά από καισαρική θα πρέπει να συζητηθεί λίγο περισσότερο και να το λαμβάνουν υπ'όψην τους οι γιατροί.

Συγγνώμη αν σας κούρασα. Αν κάποια κυρία εχει παρόμοια εμπειρία και το ξεπέρασε παρακαλώ ας επικοινωνήσει μαζί μου.

δ

Δεδομένου οτι έχουν περάσει 8 μήνες από την γέννα μάαααλλον σε έχει πιάσει η λεγόμενη επιλόχεια κατάθληψη-συμβουλή μου πήγαινε σε ένα ψυχολόγο-ψυχίατρο να σε βοηθήσει,το οτι δεν είχες έναν φυσιολογικό τοκετό δεν σημαίνει κάτι για την γιατρό σου,σου έκανε την καισαρική για να ΜΗΝ βάλει σε κύνδηνο εσένα ή το μωράκι σου,μάλλον όπως είπε και μια φίλη ποιό πάνω τα ροζ συννεφάκια ήταν ανάμεσα στα πόδια σου...

Σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις. Γνωρίζω αρκετές περιπτώσεις που η έκβαση της εγκυμοσύνης δεν ήταν καλή και πολλές που δεν υπήρξε εγκυμοσύνη καν. Δεν είμαι αγνώμων, απλώς είναι κάτι που δεν μπορώ να το ελένξω όλες τις φορές.Το συζήτησα μαζί της και μου είπε ότι πολύ πιθανόν να μου συνέβει αυτό επειδή δεν με είχε προετοιμάσει για κάτι τέτοιο. Είναι δυνατόν να με επηρεάζει επιλόχεια κατάθλιψη 8 μήνες μετά?

βεβαια και ειναι...αυτη η καταθλιψη ειναι πολυ υπουλη και αν νιωθεις οτι σε περνει απο κατω συχνα πυκνα τρεχα στον ψυχολογο τωρα που ειναι νωρις

Εμενα ας πουμε 18 μηνες μετα που γεννησα αυτο που δεν ελεγχω ειναι τα δακρυα...συγκινουμε με οτι μπορεις να φανταστεις, ακομα και με ενα ρεπορταζ στις ειδησεις μπορει να κλαιω!! Ακομα και με μια σκεψη για κατι ασχημο ή αδικο κλπ!

Δεν ξερω αν θα μου περασει ποτε και εννοειτε οτι δεν ημουν ετσι πριν μεινω εγκυος

φιλια κουκλα και βλεπε την καλη πλευρα των πραγματων

Φυσικα και μπορει να ειναι επιλοχειος,ακομη κι ενα χρονο μετα.Μου το εχει πει ψυχολογος. Κι εγω ειμαι "καπως" και τις περισσοτερες φορες το αποδιδω εκει,να,για παραδειγμα ημουν ανεκαθεν ανθρωπος με φοβιες,ανασφαλειες και αγχη,αλλα τωρα εχω παραγινει!!! Αφηστε δε που εχω καταντησει τοσο προληπτικη (ημουν και πριν λιγο) που βγαζω βολτα το μωρο κι αμα συνανταω κανεναν περιεργο ή καμμια περιεργη νιωθω οτι το ματιαζουν,αλλαζω δρομο,μπαινω μπροστα απο το καροτσι,τους αγριοκοιταω και τετοια παλαβα!!! Δεν μπορω να το ελεγξω ομως,και περιμενω να δω ποτε θα ερθει η ωρα που θα παιξω ξυλο με κανεναν!!!

Βασικα,δεν ειναι για γελια αλλα τελως παντων,θελω να πω πως αμα νιωθουμε οτι κατι δε μας παει καλα κι οτι η ψυχολογια και το ηθικο μας πιανουν πατο,δεν ειναι κακο να ζητησουμε βοηθεια.Για το καλο μας θα ειναι.

Έχω σχεδόν την ίδια εμπειρία μαζί σου.

Μπήκα κανονικά για τοκετό, παρόλο που δεν είχα καθόλου διαστολή, ήταν κανονισμένο ραντεβού με το γιατρό. Από τις 9 το πρωί ήμουνα στο δωμάτιο έτοιμη, η ώρα πήγε 2.30 και δεν είχα καταλάβει γρι. Μου βάζανε φάρμακα και δεν ένοιωθα τίποτα, μέχρι που κοιμήθηκα και λίγο.

Στις 2.30 με τρεις παρά, ο γιατρός μου βάζει ένα πολύ ισχυρό φάρμακο, βλέπω τη μαία που το έβαζε στον ορό να τον κοιτάει με ύφος ερωτηματικό. Σχεδόν αμέσως άρχισαν να πέφτουν οι σφυγμοί του μωρού. Πήγα για επείγουσα καισαρική με ολική νάρκωση, με κίνδυνο και για μένα και για το μωρό. Ο άντρας μου, που τον έβγαλαν έξω απ'το δωμάτιο είχε σοκαριστεί από τη σπουδή και το επείγον του πράγματος, όλοι έδειχναν ότι η κατάσταση ήταν σοβαρή.

Το μωρό δεν το κράτησα όταν γεννήθηκε, δεν το είδα. Ξύπνησα σε ένα άδειο δωμάτιο με πράσινα πλακάκια. Για μέρες είχα πρόβλημα με την αναπνοή μου, γιατί προφανώς η αναισθησιολόγος στη βιασύνη της μου τραυμάτισε τον τράχηλο.

Κι εγώ τη σκέφτομαι αυτή την εμπειρία και φυσικά θα ήθελα πολύ να είχα γεννήσει φυσιολογικά ή τουλάχιστον με επισκληρίδιο, να είχα δει το μωρό μου να βγαίνει, να το είχα πάρει αγκαλίτσα. Επίσης, σκέφτομαι μήπως ο γιατρός μου φταίει, μήπως δεν έπρεπε να μου βάλει αυτό το φάρμακο. Αλλά κατά βάθος νομίζω ότι κάνω λάθος. Και δε μπορώ να πω ότι το σκέφτομαι και πάρα πολύ.

Πάει αυτό, πέρασε βρε παιδί μου. Τί να κάνουμε;;;; Μερικές φορές τα πράγματα δεν πάνε όπως τα θέλουμε. Το μωρό μου είναι μια χαρά, εγώ είμαι μια χαρά, αυτό έχει σημασία.

Σε καταλαβαίνω μεν, αλλά όντως πιστεύω ότι δεν πειράζει που δεν την έχουμε αυτή την εμπειρία. Έχουμε άλλες εμπειρίες, δόξα τω Θεώ δε ζούμε σε κανα κλουβί, τόσα πράγματα κάνουμε κάθε μέρα, τόσα μέρη έχουμε δει, τόσους ανθρώπους έχουμε γνωρίσει.

Ωραία όλη αυτή η φιλολογία σχετικά με τη φυσική προσέγγιση, να ζεις τις γνήσιες εμπειρίες, αλλά αν γίνεται τροχοπέδη για τη ζωή μας, τότε χάνει όλο της το νόημα, δε νομίζεις;

Δεν ξέρω τί άλλο να σου πω... Μήπως είμαι λίγο μουλάρα, ρε γαμώτι;

Πάντως την ιστορία με το φυσιολογικό τοκετό τη δεύτερη φορά τη σκέφτομαι κι εγώ, αν και πιστεύω ότι για μένα δεν έχει νόημα γιατί το πρόβλημα που οδήγησε στην καισαρική σχετίζεται με το ότι ο τράχηλός μου δεν άνοιγε, πράγμα που θα ξαναγίνει, είναι στον οργανισμό μου. Είχαμε κάνει μια τέτοια συζήτηση στην ενότητα Θέλω να γίνω μαμά, έχει τεθεί και από άλλους. Ρίξε μια ματιά και κοίτα τί ωραίος καιρός έξωωωωω, άντε βρε συ που στενοχωριέσαι, ήρθε το καλοκαίριιιιιιιιιιιι

Βρήκα πού το συζητάγαμε, κοίτα στο http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?t=6808

και μετά βγες από δω και πήγαινε σε καμιά άλλη θεματική, ας πούμε εκεί με τις διακοπέεεεεεεεες

Η δική μου εμπειρία με την καισαρική είναι η παρακάτω. Είχα μία πολύ δύσκολη εγκυμοσύνη με πολλές διαταραχές στο φαγητό (μασούσα παγάκια επί μήνες για να μουδιάζει το στόμα μου και να μην κάνω εμετό, τρεφόμουν αποκλειστικά με παγωτό και πολύ ξεροψημένο τοστ) και δύο αποκολλήσεις, ακινησία κτλ.

Το μωρό μου είχε περιτύλιξη στο λαιμό. Ενώ κινούνταν περιορισμένα λόγω προσχωρημένης εγκυμοσύνης από μια μέρα και μετά το ένιωσα να κινείται ελάχιστα και το υποψιαζόμουν. Επίσης το ποδαράκι έμεινε σταματημένο στα πλευρά μου σε ένα πολύ συγκερκιμένο σημείο. Ο γιατρός μου έκρυψε ότι είχε περιτύλιξη για να μη με στρεσάρει αλλά με έστελνε κάθε μέρα για καρδιοτοκογράφημα.

Τέσσερις ημέρες πριν την ΠΗΤ είχα κάποιες συσπάσεις στις 8 το πρωί.

Επέλεξα την επισκληρίδιο η οποία μου έφερε απανωτές λιποθυμίες.

Συναίνεσα στην καισαρική και 13.00 η ώρα γεννήθηκε το μωρό μου ενώ ήμουν ημιλιπόθυμη. Στις 16.00 το κράτησα στην αγκαλιά μου. Πόνεσα πολύ για 10 δευτερόλεπτα όταν πήγα να σηκωθώ και πρόσεχα πώς σηκώνομαι και κάθομαι για μία εβδομάδα για να μην γίνει κάποιο τράβηγμα στα ράμματα περισσότερο και όχι λόγω πονου (τα αναλγητικά βοηθάνε πολύ σε αυτό). Ανέλαβα τη φροντίδα του μωρού πολύ εύκολα.

Δεν έχω άσχημη ψυχολογία για την επιλογή μου να μην προσπαθήσω για φυσιολογικό τοκετό μέχρις εξαντλήσεως κάθε πιθανότητας και οι λόγοι είναι οι παρακάτω :

-Το μωρό μου δεν κινδύνεψε ούτε στιγμή, άρα φρόντισα πάνω απ'όλα το μωρό μου.

-Εγώ η ίδια πόνεσα πολύ λιγότερο από ότι αν γεννούσα φυσιολογικά χωρίς επισκληρίδιο (που για μένα δεν ήταν επιλογή τελικά λόγω παρενέργειας) άρα φρόντισα τον εαυτό μου.

-Δεν υπέφερα από άγχος και αγωνία αλλά αφέθηκα στα χέρια του γιατρού μου άρα φρόντισα και εμένα και το μωρό μου.

Δεν καταλαβαίνω την τρομοκρατία περί καισαρικής. Δεν καταλαβαίνω γιατί με κοιτάνε με νόημα και μου λένε περί κυκλωμάτων κλινικών και γιατρών και τις εκπομπές στις οποίες οι γυναίκες νιώθουν προδομένες από το γιατρό τους επειδή επέλεξε την καισαρική.

Και για τους επίδοξους ..."τρομοκράτες": όχι, ο γιατρός μου δεν με χρέωσε περισσότερο για την καισαρική και ούτε η κλινική γιατί βγήκα μετά από 2 διανυκτερεύεσεις (όσο και οι κοπέλες με φυσιολογικό τοκετό).

Συχαρητήρια σε όλες τις κοπέλες που γέννησαν με φυσιολογικό τοκετό. Είναι ολυμπιονίκες και τις θαυμάζω. Θεωρώ όμως και τις κοπέλες που γέννησαν με καισαρική πρωταθλήτριες στην κατηγορία τους στον αγώνα για τη μητρότητα.

Δεν έχω άσχημη ψυχολογία για την επιλογή μου να μην προσπαθήσω για φυσιολογικό τοκετό μέχρις εξαντλήσεως κάθε πιθανότητας και οι λόγοι είναι οι παρακάτω :

-Το μωρό μου δεν κινδύνεψε ούτε στιγμή, άρα φρόντισα πάνω απ'όλα το μωρό μου.

-Εγώ η ίδια πόνεσα πολύ λιγότερο από ότι αν γεννούσα φυσιολογικά χωρίς επισκληρίδιο (που για μένα δεν ήταν επιλογή τελικά λόγω παρενέργειας) άρα φρόντισα τον εαυτό μου.

-Δεν υπέφερα από άγχος και αγωνία αλλά αφέθηκα στα χέρια του γιατρού μου άρα φρόντισα και εμένα και το μωρό μου.

 

Είσαι μία τυχερή μανούλα, να σου ζήσει το μωράκι σου!!!

-ΑΛΛΑ, εγώ πόνεσα περισσότερο απ' τον φυσιολογικό αφού δεν με έπιασε η επισκληρίδιος και στα μισά τελικά μου πάτησε ολική.

-Είμαι απ' τις άτυχες που η τομή δεν κλείνει ποτέ σωστά (ουλώδης) και πονάει και θα είναι κόκκινη και θα με πονάει για πάντα,

-Στο δεύτερο παιδί η εμπειρία ήταν θεϊκή και όχι τραγική όπως η πρώτη αλλά... πήγα σπίτι και είχα 2 μωρά μόνη μου, χειρουργημένη... ε, όχι ότι καλύτερο: έκανα κήλη.

 

Δεν καταλαβαίνω την τρομοκρατία περί καισαρικής. Δεν καταλαβαίνω γιατί με κοιτάνε με νόημα και μου λένε περί κυκλωμάτων κλινικών και γιατρών και τις εκπομπές στις οποίες οι γυναίκες νιώθουν προδομένες από το γιατρό τους επειδή επέλεξε την καισαρική.

Και για τους επίδοξους ..."τρομοκράτες": όχι, ο γιατρός μου δεν με χρέωσε περισσότερο για την καισαρική και ούτε η κλινική γιατί βγήκα μετά από 2 διανυκτερεύεσεις (όσο και οι κοπέλες με φυσιολογικό τοκετό).

 

Εγώ πάλι δεν καταλαβαίνω γιατί ανακίνησες το θέμα αφού δεν έχει καμία σχέση με την δική σου περίπτωση...;;

Παρεπιμπτώντος, εμένα με χρέωσε παραπάνω!

Συχαρητήρια σε όλες τις κοπέλες που γέννησαν με φυσιολογικό τοκετό. Είναι ολυμπιονίκες και τις θαυμάζω. Θεωρώ όμως και τις κοπέλες που γέννησαν με καισαρική πρωταθλήτριες στην κατηγορία τους στον αγώνα για τη μητρότητα.

Βλέπεις τελικά, τίποτα δεν είναι άσπρο ή μαύρο.

και η αδερφή μου έχει άσχημη ψυχολογία μετά από την καισαρική που έκανε πριν 2 μήνες.΄

στο πρώτο παιδί γέννησε φυσιολογικά και χωρίς επισκληρίδιο (τέλεια διαδικασία όπως την περιέγραψε).

αυτή τη φορά ήταν έγκυος σε δίδυμα και ο γιατρός δεν ήθελε να το διακινδυνεύσει γιατί ήταν και μεγάλα μωρά (2700 το καθένα). φοβήθηκε στο χειρουργείο, πόναγε για ένα μήνα, δε θέλει να κοιτάει την τομή και μιλάει συνέχεια αρνητικά για την εμπειρία της. όλο λέει ότι δεν έχει καμμία σχέση ο φυσιολογικός τοκετός με την καισαρική... και απορεί που μερικές γυναίκες την επιλέγουν ως τρόπο τοκετού, με τη θέλησή τους, χωρίς ιατρικό λόγο. προσπαθώ να της δείξω τα θετικά της υπόθεσης και να της πω ότι πάει πέρασε αλλά δεν δείχνει να το ξεχνάει. αυτή η καισαρική τη σημάδεψε..

elaine84 κοριτσι μου δεν σε ξερω και εντος θεματος εισαι, καταλαβαινω την προθεση σου να καθησυχασεις οσες κανουν κτ, αλλα αδικα προσπαθεις στο εν λογω φορουμ. Μολις εντοπισουν παρομοια ποστ, πεφτουν πανω σου να αποδειξουν...το αντιθετο. Η κτ καταδικαζεται παραφορα εδω μεσα, ειναι γεγονος. Καλο βεβαια το να καταθετουμε ολες την εμπειρια μας, αλλα για εμενα σημασια εχει η προθεση.

Ευχομαι καμμια μανουλα να μην εχει ασχημη ψυχολογια, ο,τι μεθοδο κι αν επιλεξει ο γιατρος της οτι πρεπει να ακολουθησει. Ευτυχως βρε παιδια, εχουμε επιλογες σημερα. Κανεις δεν στεκεται αρκετα σε αυτο το σημειο, το ποσο τυχερες ειμαστε που μπορουμε να φερουμε μωρακια στη ζωη και σε περιπτωσεις που με φτ, δεν θα τα καταφερναμε! Αν σκεπτομασταν αυτο, πιστευω οτι θα ηταν αρκετο για να φτιαξει η ψυχολογια μας, (αν χαλασε).

ΥΓ παρεπιπτωντος, η επιλοχειος δεν εχει να κανει, με το αν εκανες κτ ή φτ. Ειναι ορμονικο και το παθαιναν παντα αρκετες γυναικες. Το αν συμπτωματικα μια γνωστη μας το επαθε μετα απο κτ ΄δε σημαινει οτι αυτη ηταν η αιτια! Κι εγω ξερω γυναικα που μετα απο φτ επαθε. Δεν θελει να ξαναγεννησει γιατι φοβαται τον πονο λεει-αλλα οταν πηγε ψυχολογο, αυτο διεγνωσε. Καταθλιψη.

δε θέλει να κοιτάει την τομή

αυτή η καισαρική τη σημάδεψε..

Σόφη εμείς τα έχουμε πει κι όλας, πέραν όσων ξέρεις, να καταθέσω πως έχω χάσει μέρος της σεξουαλικότητας μου. Δεν μπορώ να κάνω αποτρίχωση όπως πριν, δεν θέλω να κοιτάζω εκεί αυτή την κόκκινη γραμμή που τσούζει και πονάει διαρκώς, έχασα την εικόνα μου εκει κάτω, ήταν πολύ σημαντικό για μένα κι όποια με καταλαβαίνει με καταλαβαίνει.

Ευτυχως βρε παιδια, εχουμε επιλογες σημερα. Κανεις δεν στεκεται αρκετα σε αυτο το σημειο, το ποσο τυχερες ειμαστε που μπορουμε να φερουμε μωρακια στη ζωη και σε περιπτωσεις που με φτ, δεν θα τα καταφερναμε! Αν σκεπτομασταν αυτο, πιστευω οτι θα ηταν αρκετο για να φτιαξει η ψυχολογια μας, (αν χαλασε).

Πόσο δίκιο έχεις... Πόσο χαζό είναι να βάζουμε αστερίσκους στην ευτυχία μας... "Ναι, έκανα παιδί, είμαστε καλά, ΑΛΛΑ..."

Κι εγώ έτσι έβαζα αστερίσκους (καλά, όχι και πολύ να πω την αλήθεια) και τώρα προσπαθώ να κάνω κι άλλο παιδί και δε μπορώ. Και αν μου πεις τώρα "κοίτα, θα κάνεις παιδί, θα είστε μια χαρά όλοι, αλλά θα κάνεις καισαρική αχρείαστη και ο γιατρός σου θα σου φάει τα λεφτά και θα πάει διακοπές στο Μαυρίκιο με τη γκόμενα" θα σου πω "ώρα του καλή, του βάζω και τα εισιτήρια αμα λάχει".

Και μην ξεχνάμε ότι η καισαρική λέγεται καισαρική γιατί γινόταν μόνο στις βασίλισσες και λοιπές, αφού το παιδί τους έπρεπε να γεννηθεί οπωσδήποτε, οπότε τί κάνανε, τις σφάζανε για να σωθεί το μωρό... Κι εμείς έχουμε τόσα χειρουργεία και γιατρούς και μηχανήματα, δόξα τω Θεώ πρέπει να λέμε

Σόφη εμείς τα έχουμε πει κι όλας, πέραν όσων ξέρεις, να καταθέσω πως έχω χάσει μέρος της σεξουαλικότητας μου. Δεν μπορώ να κάνω αποτρίχωση όπως πριν, δεν θέλω να κοιτάζω εκεί αυτή την κόκκινη γραμμή που τσούζει και πονάει διαρκώς, έχασα την εικόνα μου εκει κάτω, ήταν πολύ σημαντικό για μένα κι όποια με καταλαβαίνει με καταλαβαίνει.

α, τα ίδια μου λέει και η αδερφή μου....

κι εγώ της λέω να κάνει το σταυρό της που όλα πήγαν καλά κι έχει 3 υγιή παιδάκια.

ναι, εντάξει, μου απαντάει, αλλά.... η καισαρική είναι η χειρότερη εμπειρία....

τί να της πω??

Σόφη εμείς τα έχουμε πει κι όλας, πέραν όσων ξέρεις, να καταθέσω πως έχω χάσει μέρος της σεξουαλικότητας μου. Δεν μπορώ να κάνω αποτρίχωση όπως πριν, δεν θέλω να κοιτάζω εκεί αυτή την κόκκινη γραμμή που τσούζει και πονάει διαρκώς, έχασα την εικόνα μου εκει κάτω, ήταν πολύ σημαντικό για μένα κι όποια με καταλαβαίνει με καταλαβαίνει.

Είναι νωρίς βρε συ

Πάντως, σόρυ, για σεξουαλικότητα μιλώντας, νομίζω είναι καλύτερη η καισαρική, εννοώ από κάτω, τέλος πάντων, εννοώ επί της ουσίας, ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ γιου νόου; λογικό δεν είναι;

Να σου πω, δε σε ξέρω, αλλά να σου πω τί νομίζω: έχεις δύο μωρά, είναι τρελή ταλαιπωρία όλο αυτό που περνάς και είναι λογικό όλα να είναι πιο δύσκολα και οι διαθέσεις χειρότερες. Όμως, σε λίγα χρόνια (σε πολύ λίγα), τα παιδιά θα μεγαλώσουν, θα κοιμούνται πιο πολύ και όλα θα είναι πολύ πολύ καλύτερα μα πολύ καλύτερα

η καισαρική είναι η χειρότερη εμπειρία....

τί να της πω??

Όχι αγάπη μου, δεν είναι η χειρότερη εμπειρία, άστο... Σκέψου πόσα παιδάκια είναι άρρωστα, μόλις γέννησε, αλλά κάποια στιγμή μπορεί να περάσει από κανα νοσοκομείο για κάτι μικρό και χαζό, κανα εμβόλιο, καμιά χαζογριπούλα κι εκεί θα δει τα κρεβατάκια και τα παιδάκια και θα ξεχάσει και καισαρικές και όλα. Τώρα είναι μέσα στο πήξιμο, όταν το μωρό είναι μηνών δεν είναι και η καλύτερή σου, ύπνος ελάχιστος και κούραση, αλλά για να σκεφτούμε και τόσες κοπέλες που δίνουνε τα πάντα για να έχουνε την ευκαιρία να παραπονιούνται για την τομή τους... Άσε... πες της να της ζήσει και όλα καλά

Όχι αγάπη μου, δεν είναι η χειρότερη εμπειρία, άστο... Σκέψου πόσα παιδάκια είναι άρρωστα, μόλις γέννησε, αλλά κάποια στιγμή μπορεί να περάσει από κανα νοσοκομείο για κάτι μικρό και χαζό, κανα εμβόλιο, καμιά χαζογριπούλα κι εκεί θα δει τα κρεβατάκια και τα παιδάκια και θα ξεχάσει και καισαρικές και όλα. Τώρα είναι μέσα στο πήξιμο, όταν το μωρό είναι μηνών δεν είναι και η καλύτερή σου, ύπνος ελάχιστος και κούραση, αλλά για να σκεφτούμε και τόσες κοπέλες που δίνουνε τα πάντα για να έχουνε την ευκαιρία να παραπονιούνται για την τομή τους... Άσε... πες της να της ζήσει και όλα καλά

η χειρότερη εμπειρία που είχε ως τώρα, εννοεί.

όχι το χειρότερο που μπορέι να σου τύχει.

Σόφη εμείς τα έχουμε πει κι όλας, πέραν όσων ξέρεις, να καταθέσω πως έχω χάσει μέρος της σεξουαλικότητας μου. Δεν μπορώ να κάνω αποτρίχωση όπως πριν, δεν θέλω να κοιτάζω εκεί αυτή την κόκκινη γραμμή που τσούζει και πονάει διαρκώς, έχασα την εικόνα μου εκει κάτω, ήταν πολύ σημαντικό για μένα κι όποια με καταλαβαίνει με καταλαβαίνει.

Κοίταξε, και η δική μου τομή είναι όπως η δική σου, έχω τάση να κάνω χειλοειδείς, όπως λέγονται οι φουσκωμένες ουλές. Πάντα έτσι ήμουν. Η τομή μου φαίνεται, και έχω και μια μπακίτσα (λέω -ίτσα γιατί είναι πραγματικά μικρή, τόσο που με ρούχα δεν φαίνεται) ακριβώς από πάνω... Σε καμία περίπτωση δεν θεωρώ ότι έχασα την σεξουαλικότητά μου για μια ουλή, σιγά. Η σεξουαλικότητα ξεκινάει από το μυαλό μας, εξ'άλλου. Μπορείς να τη δεις σαν ένα αναμνηστικό από τη γέννηση του μωρού σου. Ούτε πονάει φριχτά, ναι πονάει ή με τρώει όταν αλλάζει ο καιρός, όπως και καμια δυο άλλες ουλές που έχω στο σώμα μου. Κι εγώ έκανα επισκληρίδιο, και πόνεσα(γιατί μάλλον δεν υπολόγισαν καλά τη δόση) αλλά μόλις είδα το μωράκι μου να περνάει πάνω από το κεφάλι μου τα ξέχασα όλα!!! Το θεωρώ υπερβολή, να χαλάει η ψυχολογία μας, ή να θλιβόμαστε, όταν σκεφτόμαστε την εμπειρία που μας χάρισε το παιδί μας.

Όλα αυτά τα συναισθήματα, υπάρχουν μέσα μας, γιατί τους το επιτρέπουμε. Αφήνουμε τις αρνητικές σκέψεις να τρυπώνουν στη ψυχή μας, και έτσι προσπερνάμε τις ευτυχισμένες στιγμές που θα μπορούσαμε να ζήσουμε. Τι νόημα έχει να σε πάρει από κάτω που έκανες καισαρική, και ειδικά κατόπιν εορτής; Δεν λέω προσωπικά για σένα, απλά βάζω δεύτερο πρόσωπο λόγου χάριν.

Και μην ξεχνάμε ότι η καισαρική λέγεται καισαρική γιατί γινόταν μόνο στις βασίλισσες και λοιπές, αφού το παιδί τους έπρεπε να γεννηθεί οπωσδήποτε, οπότε τί κάνανε, τις σφάζανε για να σωθεί το μωρό... Κι εμείς έχουμε τόσα χειρουργεία και γιατρούς και μηχανήματα, δόξα τω Θεώ πρέπει να λέμε

Χα χα! Δεν το ήξερα αυτό! Άρα γέννησα πραγματικούς πρίγκιπες!

Γερά μωρά και μανούλες κορίτσια τίποτε άλλο!!!! Αυτό να έχετε στο μυαλό σας!

Καταρχας, υπαρχει ειδικη επεμβαση που διορθωνει τις ουλες τις καισαρικης, μου εχουν προτεινει να κανω, αλλα δεν ειχα τα χρηματα, οποτε την αφησα. Διορθωνεται ομως.

Γενικα οι ιατρικες πραξεις, αφηνουν σημαδια στο σωμα μας καμμια φορα. Γινονται ομως για εναν πολυ σοβαρο λογο, να σωθει η ζωη μας, την ουλη θα σκεφτουμε; Σημασια εχει, το οτι ξεπερασαμε μια δυσκολια, ενα προβλημα, και χαρη στο γιατρο μας ζουμε και ειμαστε καλα.

Εχουμε γινει πολυ ευαισθητοι ολοι (βαζω κι εμενα μεσα). Μπηκε ο πεθερος μου νοσοκομειο και εβλεπα ατομα της ηλικιας του με καθετηρες, χημειοθεραπειες, ενα σωρο πραγματα, να χαμογελουν. Ειχα μεινει αναυδη, εγω ουτε αιμα να μου παρουν καθομαι καλα καλα. Ειχαν παλια αλλη αντιμετωπιση της ζωης και αλλη φιλοσοφια. Εμεις ειμαστε μεσα στο αγχος και την καταθλιψη για καθε δυσκολια που μας βρισκει, για καθε ουλη στο σωμα μας, για καθε εγχειριση, για καθε προβλημα οικονομικο....

Και μην ξεχνάμε ότι η καισαρική λέγεται καισαρική γιατί γινόταν μόνο στις βασίλισσες και λοιπές, αφού το παιδί τους έπρεπε να γεννηθεί οπωσδήποτε, οπότε τί κάνανε, τις σφάζανε για να σωθεί το μωρό... Κι εμείς έχουμε τόσα χειρουργεία και γιατρούς και μηχανήματα, δόξα τω Θεώ πρέπει να λέμε

Η καισαρική τομή οφείλει την ονομασία της στον Καισαρικό Νόμο που στα ρωμαϊκά χρόνια όριζε ότι όταν μια μητέρα πέθαινε κατά τη διάρκεια του τοκετού, έπρεπε να βγάλουν από την κοιλιά της το έμβρυο για να προσπαθήσουν να το σώσουν ή τουλάχιστον για να το θάψουν χωριστά.

Παρ’ όλα αυτά η προέλευση του επιθετικού προσδιορισμού "καισαρική" φαίνεται να έχει δύο εκδοχές. Σύμφωνα με τη μια, η λέξη «τεκμαίρεται» την προέλευσή της από τον Ιούλιο Καίσαρα, καθώς λέγεται ότι αυτός ήταν ο πρώτος που γεννήθηκε με παρόμοια επέμβαση, ενώ σύμφωνα με την άλλη εκδοχή -και την επικρατέστερη- η λέξη προήλθε από το λατινικό ρήμα caedere, που σημαίνει κόβω.

Η καισαρική τομή οφείλει την ονομασία της στον Καισαρικό Νόμο που στα ρωμαϊκά χρόνια όριζε ότι όταν μια μητέρα πέθαινε κατά τη διάρκεια του τοκετού, έπρεπε να βγάλουν από την κοιλιά της το έμβρυο για να προσπαθήσουν να το σώσουν ή τουλάχιστον για να το θάψουν χωριστά.

Παρʼ όλα αυτά η προέλευση του επιθετικού προσδιορισμού "καισαρική" φαίνεται να έχει δύο εκδοχές. Σύμφωνα με τη μια, η λέξη «τεκμαίρεται» την προέλευσή της από τον Ιούλιο Καίσαρα, καθώς λέγεται ότι αυτός ήταν ο πρώτος που γεννήθηκε με παρόμοια επέμβαση, ενώ σύμφωνα με την άλλη εκδοχή -και την επικρατέστερη- η λέξη προήλθε από το λατινικό ρήμα caedere, που σημαίνει κόβω.

Νομίζω ότι λέμε το ίδιο πράγμα. Το "όταν μια μητέρα πέθαινε", εκείνα τα χρόνια (να μην πω και σήμερα) ήταν πολύ υποκειμενικό, έτσι; Φαντάσου να μην έχεις ούτε τοκογράφους, ούτε καρδιογράφους, ούτε τίποτα, να έχεις απλώς ένα δύσκολο τοκετό... πώς ξέρεις ότι η μητέρα δεν πεθαίνει; Όταν υπήρχαν επιπλοκές λοιπόν, έκοβαν την κοιλιά για να γλυτώσει το μωρό. Και αφού έκοβαν την κοιλιά εννοείται ότι η μητέρα πέθαινε μετά, δεν υπήρχαν τα σημερινά μέσα. Αν μια γυναίκα κυοφορούσε το διάδοχο και έβλεπες ότι δεν πήγαινε καλά ο τοκετός (και δεδομένου ότι αυτή ήταν γυναίκα και το μωρό μπορεί να ήταν αγόρι), ε, τη θυσίαζες για να έχεις σίγουρο ότι το παιδί θα ζήσει. Γιατί αν η μητέρα πεθάνει πριν τον τοκετό, χάνεις και το μωρό...

καλέ, τί συζήτηση πιάσαμε...