Συνδέει απόλυτα τον θηλασμό με το κλάμα και τον ύπνο

Ο μπέμπης μας μόλις έκλεισε τους 6 μήνες. Αν και από την γέννα έτρωγε ξένο γάλα, φυσικά με το μητρικό με ένιωθε πολυ κοντά του. Στους 3 μήνες αναγκάστηκα να επιστρέψω στη δουλειά, οπότε και τον κρατούσε η γιαγιά. Έτσι, την ημέρα πίνει ξένο γάλα, ενώ από το απόγευμα και μετά συνεχίζει με θηλασμό. Τώρα όμως που έχουμε μπει στις στερεές τροφές και η παιδίατρος μου έχει πει να τον βάλω σε πρόγραμμα, αδυνατώ. Ο θηλασμός μας βγάζει εντελώς έξω από προγράμματα την μισή ημέρα. Με το που γυρίζω στο σπίτι και με βλέπει από την χαρά του και φαγωμένος να είναι πέφτει στο στήθος μου και δεν ξεκολλάει. Το βράδυ δεν κοιμάται αν δεν φάει έστω και λίγο από το στήθος, ενώ αν κλαίει το μόνο που τον παρηγορεί είναι να θηλάσει. Βλέπω όμως που μου κόβεται το γάλα και ανησυχώ αν θα κοιμάται, αν θα μπει σε πρόγραμμα, τί θα κάνουμε το βράδυ που δεν τον παίρνει ο ύπνος χωρίς στήθος...

Εσείς το περάσατε αυτό???

καλησπερα babyprince,εμενα ο μικρουλης μου θηλαζει αποκλειστικα απο 2 μηνων.οταν μπηκαμε στις στερεες τροφες επινε γαλα μετα απο καθε γευμα στην αρχη και μετα απο μονος του το σταματησε και τωρα πινει μια το πρωι και μια το βραδυ.ανησυχουσα και γω τι θα γινει οταν κοψω το θηλασμο για το πως θα κοιμαται και μια μερα το νανουρισα και κοιμηθηκε.ολα υπομονη θελουν.οταν ξυπνουσε το βραδυ εκλεγε σπαρακτικα και το μονο που τον ηρεμουσε ηταν το στηθος,τωρα θελει απλα λιγο νανουρισμα.θα το βρει το προγραμμα του μην ανησυχεις.

Εγώ θηλάζω τη μικρή που είναι τώρα 13 μηνών το πρωί πριν φύγω για τη δουλειά και το απόγευμα που γυρίζω σπίτι όσο και όποτε θέλει χωρίς περιορισμό. Κάνει το ίδιο με το δικό σου μωρό, δηλαδή θηλαζει κι ας είναι φαγωμένη, αν πέσει και χτυπήσει έρχεται για παρηγοριά στο στήθος και το βράδυ αποκοιμιέται θηλάζοντας.

Το γάλα μου δεν έχει μειωθεί καθόλου (ξυπνάει και κανα δυο φορές τη νύχτα και θηλάζει). Νομίζω όμως ότι στην ηλικία που είναι το μωρό σου χρειάζονται αρκετοί θηλασμοί για να διατηρηθεί η γαλουχία, οπότε αν δε θες να αποθηλάσεις θα πρέπει ίσως να αυξήσεις τους θηλασμούς όσο είστε μαζί με το παιδί. Αν ψάξεις στο φόρουμ θα βρεις κι άλλες πληροφορίες από πιο έμπειρες μαμάδες για το θέμα της διατήρηση της γαλουχίας στην ηλικία του μωρού σου.

Εγώ προσωπικά, έχω σκοπό να θηλάσω μέχρι να σταματήσει μόνο του το παιδί. Θα εφαρμόσω δηλαδή την πρακτική του "δεν προσφέρω, δεν αρνούμαι". Αυτό κάνω και τώρα δηλαδή, δεν τη βάζω να θηλάσει από μόνη μου, αλλά όταν έρχεται και μου τραβάει τη μπλούζα, δεν αρνούμαι. Αλλά αυτό άρχισα να το εφαρμόζω μετά που χρόνισε. Μέχρι τότε έβαζα το μωρό στο στήθος συχνά και κάθε φορά πριν το γεύμα στερεών, γιατί μέχρι να γίνει ενός έτους το μωρό, οι στερεές τροφές συμπληρώνουν το θηλασμό και όχι ο θηλασμός τις στερεές.

Όσες φίλες μου ξέρω που αποθήλασαν τα μωρά χωρίς εκείνα να το θέλουν, ταλαιπωρήθηκαν πολύ, έκλαιγαν και αυτές και τα μωρά και γενικά ήταν μια πολύ τραυματική εμπειρία για όλους. Προσωπικά δε θα ήθελα επ' ουδενί κάτι που ξεκίνησε τόσο όμορφα και συνεχίστηκε αρμονικά να τελειώσει με τέτοιο βασανιστικό τρόπο ειδικά για το μωρό.

η συμπεριφορά του μωρού είναι εντελώς φυσιολογική, θέλει την αγκαλιά και το στήθος της μαμάς του, ειδικά τώρα που λείπεις κάποιες ώρες στη δουλειά. Ο θηλασμός δεν πρέπει να μπαίνει σε πρόγραμμα τουλάχιστον κατά τον πρώτο χρόνο του παιδιού, αλλά πρέπει να είναι ανεμπόδιστος.

Έχεις σκεφτεί τώρα που θα ξεκινήσουν οι στερεές, να τρώει το μωρό τις στερεές όσο εσύ θα λείπεις, και όταν επιστρέφεις μόνο να θηλάζετε; Έτσι μπορεί το ξένο γάλα να περιοριστεί αρκετά

Βρε κορίτσια... όμως μου ξυπνέι τη νύχτα 3 φορ'ες για γάλα και αρκετές έτσι γιατί ξύπνησε και με θέλει δίπλα του... για να ξανακοιμηθεί θέλει πάλι γάλα . Για φανταστείτε ούτε στην κούνια του δεν τον έχω πάει και όταν πια ξυπνάει γυρω στις ¨7:30 είμαι κομμάτια.

Δεν είμαι σίγουρη αλλά θα διατυπώσω την δική μου θεωρία περί ύπνου και τόσο εξαρτημένου θηλασμού.

Εχω παρατηρήσει πως τελευταία εστω και μερικά δευτερόλεπτα να με χάσει από το οπτικό του πεδίο κλαίει υστερικά και φοβισμένα.

Έχω παρατηρήσει επίσης πως χρησιμοποιεί το στήθος για παρηγοριά ακόμα και αν είναι ταισμένος.

Θεωρώ πως το βράδυ ξυπνάει τόσο συχνά, εκτός για να φάει, από ανασφάλεια να με έχει δίπλα του. Και όχι απλα δίπλα του, αυτοκόλλητη δίπλα του.

Καταρχήν είναι νορμάλ? Κατά δεύτερον το επιτρέπω? Αυτό δεν είναι μεγάλη ανασφάλεια??? Θα το ξεπεράσει? Και μέχρι τότε θα τον κοιμίζω στο κρεβάτι μαζί μου?

καλη μου babyprince πιστεψεμε δεν απεχουμε καθολου... μη σου πω οτι εσυ εισαι σε πολυ καλυτερη φαση... και μενα η κορουλα μας ειναι κολλημενη πανω μου, θηλαζει συνεχεια και τρωει ελαχιστα... ομως για ολα μα για ολα δε "φταιει" ο θηλασμος, αλλα το παιδι... μεχρι συνηθως 18 μηνων ψυχολογοι λενε οτι το παιδι ειναι εξαρτημενο απο τη μαμα. Ποσο μαλλον τωρα που σε στερειται αρκετες ωρες... Σκεψου το καημενουλι... καθε φορα μπορει να νομιζει οτι και παλι θα φυγεις... Θα περασει!!! Σκεψου οτι με το θηλασμο του προσφερεις μεγαλη σιγουρια!

Μια φιλη μου που δε θηλασε τα παιδακια της λογω δυσκολιων, πιστεψεμε περναει πολυ δυσκολα με τα 2 κοριτσακια της... δεν την αφηνουν λεπτο...

Αχ...τι να σου πω... μακαρι να χα τη μαγικη λεξη για το κουραγιο... θα την εγραφα στον τοιχο μου !!! Φιλακια!!!

Απόλυτα φυσιολογική είναι η συμπεριφορά του, αν και για σένα μπορεί να είναι κουραστική. Ίσως θα σου φανεί λιγότερο κουραστική αν την αποδεχτείς και δεν το βλέπεις σαν προσωπική σου αποτυχία κάθε φορά που ξυπνάει για να θηλάσει (στο λέω εκ πείρας). Θα σου πρότεινα κι εγώ, όπως η Palladin, να τρώει τις στερεές τροφές όσο λείπεις και να πίνει το γαλατάκι του όταν επιστρέφεις.

Εχω παρατηρήσει πως τελευταία εστω και μερικά δευτερόλεπτα να με χάσει από το οπτικό του πεδίο κλαίει υστερικά και φοβισμένα.

Αυτό λέγεται άγχος αποχωρισμού, είναι απόλυτα φυσιολογικό, συμβαίνει και σε μωρά που δεν θηλάζουν, και διαρκεί συνήθως κάποιους μήνες. Πρέπει να υπάρχει σχετικο θέμα στο φόρουμ

Έχω παρατηρήσει επίσης πως χρησιμοποιεί το στήθος για παρηγοριά ακόμα και αν είναι ταισμένος.

Και αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό, το στήθος δεν είναι μόνο τροφή, είναι καταφύγιο, παρηγοριά, αγάπη.

Καταρχήν είναι νορμάλ? Κατά δεύτερον το επιτρέπω? Αυτό δεν είναι μεγάλη ανασφάλεια??? Θα το ξεπεράσει? Και μέχρι τότε θα τον κοιμίζω στο κρεβάτι μαζί μου?

Η κόρη μου από 6 ως 15 μηνών είχε άγχος αποχωρισμού, πολύ έντονο. Στους 15 μήνες άρχισε να το ξεπερνάει, και πλέον όταν είναι η γιαγιά της παρούσα με γράφει κανονικά (θα έλεγα κάτι βαρύτερο αλλά δείχνω την καλή μου διαγωγή) δεν την απασχολεί το πού είμαι, και παίζει με την γιαγια της μια χαρά

Μια φίλη μου αποθήλασε στους 9 μήνες επειδή ξυπνούσε το μωρό τα βράδια και είχε κουραστεί. Το παιδί συνέχισε να ξυπνάει τα βράδια, μόνο που χωρίς θηλασμό έπρεπε να σηκώνεται να φτιάχνει γάλα σκόνη και επειδή πολλές φορές ρουφούσε μονομιάς το μπουκάλι και ήταν ακόμη ξύπνιο, κουνούσε το μωρό στην αγκαλιά της ή το έβαζε στο καρότσι και το κουνούσε για να ξανακοιμηθεί. Ταλαιπωρήθηκε αφάνταστα, το παιδί έκλεισε τα δύο του χρόνια και μετά έρχισε να κοιμάται όλη νύχτα.

Αυτό πήγα να κάνω και εγώ, αλλά ΄κατάλαβα ότι τελικά δεν έχει σχέση με το πόσο τρώει, μιας και ο δικός μου είναι φαγανός.

Προσπαθώ να εφαρμόσω και αυτό που λένε οι υπόλοιπες κοπέλες για ο κοιμήσου μωρό μου, αλλά χθες δεν τα κατάφερα. Αν δεν είναι δίπλα μου, είναι ικανός να ξυπνήσει και 10 φορές μέσα στη νύχτα.

Μερικές φορές ξυπνάει και μαζί μου...

To θεωρείς πρόβλημα να κοιμάται μαζί σου το μωρό;

Πολλές μαμάδες (κι εγώ μέσα σ'αυτές) αρχίσαμε να κοιμόμαστε πολύ καλύτερα από τη στιγμή που πήραμε το μωρό κοντά μας τη νύχτα. έτσι θηλάζουμε ξαπλωμένες και δεν σηκωνόμαστε καθόλου, και συνεχίζουμε τον ύπνο μας αμέσως