Μητρότητα και μοναξιά

Ένα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζω εδώ και 2 χρόνια για να μην πω από την εγκυμοσύνη που λόγω συνθηκών (ακινησία), νοιώθω τεράστια μοναξιά. Δεν ξέρω εάν αυτό είναι ένα θέμα που το νοιώθουν και άλλες μαμάδες. Όσο και να αγαπάς το παιδάκι σου όσο και να το λατρεύεις πάντα νοιώθεις ότι θες και την παρέα ενηλίκων, όμως δυστυχώς με την μητρότητα αντιμετώπισα και ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα μοναξιάς. Οι πιο στενές μου φίλες δεν έχουν παιδιά με αποτέλεσμα να είμαι μόνη ενώ πολλές δείχνουν και να ζηλεύουν. Αυτές που έχουν και απλά κάνουμε παρέα αραιά και που, είναι πολύ μακριά είτε βρισκόμαστε πολύ μα πολύ σπάνια. Στην καθημερινότητα μου έχει μπει ένας ύπουλος εχθρός που μου ροκανίζει την ψυχούλα μου. Νοιώθω μοναξιά. Το αντιμετωπίσατε αυτό;; πόσο καιρό κράτησε;; σας γεμίζουν απόλυτα τα παιδιά σας μήπως;; σύντροφος στην δική μου περίπτωση δεν υπάρχει έρχεται όποτε θέλει να δει το παιδί. Όμως δεν μου λείπει ο σύντροφος αλλά οι παρέες και οι εξόδους μου που είναι τόσο δύσκολο να κάνω με το παιδί. Αυτό πότε λέτε να βελτιωθεί;;

νομιζω οτι θα σου εκανε καλο να κανεις μερικες καινουργιες φιλες και παρεες με κοινα ενδιαφεροντα.ειναι αληθεια οτι χανεις φιλιες οταν κανεις παιδι και αυτο μαλλον γιατι υπαρχουν διαφορετικα ενδιαφεροντα και ωραρια.πως να συμβαδισουν εξαλλου τα ωραρια μιας ελευθερης κοπελας με τα ενδιαφεροντα μιας μητερας? στην αρχη και εγω αισθανομουν ετσι και να μην σου πω οτι μεχρι πριν λιγο καιρο μαλλον πολλες φορες εκανα αυτη τη σκεψη. τωρα πλεον μπορω που μεγαλωσαν και τα δυο μου παιδια και κανουμε μαζι πραγμτα οποτε δεν μπορω να πω οτι μου λειπει κατι. ολοι οι φιλοι μας εχουν πλεον και αυτοι παιδια. μαλλον πρεπει να διευρυνεις τις κονωνικες σου σχεσιες. ξερω δεν ειναι ευκολο αλλα πολλες φορες υπαρχουν ανθρωποι απλα εμεις δεν δινουμε ευκαιριες, μαλλον ειναι ωρα να τις δωσεις...

Μακάρι να μπορούσα να σε βοηθήσω.

Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι σε καταλαβαίνω και συμπαρίσταμαι. Βλέπεις ειχα την τύχη μαζί με μένα να γεννησει και η αδερφή μου.

ϊσως αν έβρισκες μια μερική απασχόληση να βοηθούσε τη κατάσταση. Αν βέβαια μπορείς να αφήσεις κάπου το παιδί.

Μακάρι να μπορούσα να σε βοηθήσω.

Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι σε καταλαβαίνω και συμπαρίσταμαι. Βλέπεις ειχα την τύχη μαζί με μένα να γεννησει και η αδερφή μου.

 

ϊσως αν έβρισκες μια μερική απασχόληση να βοηθούσε τη κατάσταση. Αν βέβαια μπορείς να αφήσεις κάπου το παιδί.

Η απασχόληση θα έρθει σύντομα, όμως εγώ μιλάω για άλλο πράγμα. Να πάρω την κολλητή και να της πω πάμε με τα μωρά για καθέ....εγώ θα πάρω το μωρό αυτή τι θα πάρει;;; άσε που πλέον δεν έχουμε κοινά ενδιαφέροντα. Κάποια στιγμή η χεσμένη πάνα δεν τους ενδιαφέρει πλέον ενώ για μένα μπορεί να αποτελεί επίκαιο θέμα συζήτησης.

Σε καταλαβαίνω απόλυτα..μέχρι να γινει η μικρή μου 8 μηνών έτσι ένοιωθα..ατελείωτες ώρες μόνη με το μωρο..ένιωθα μοναξιά..ο άντρας μου,έλειπε πολλές ώρες κι εγώ ήμουν συνέχεια μόνη..θυμάμαι ότι μετά τη γέννα,πήγα για πρώτη φορά για καφέ όταν η μικρή ήταν 6 μηνών..και από την πολλή κλεισούρα με το μωρό,μόλις ήρθε ο σερβιτόρος να πάρει παραγγελία,ένιωσα ότι είχα ξεχάσει να μιλάω και μου ερχόταν να πω αγκου,αγκού!!¨ολα άλλαξαν όταν βρέθηκα με μια παλιά μου συνάδερφο,που είχε γεννήσει 6 μήνες μετά από εμένα.Ήταν και αυτή στην ίδια κατάσταση..Στο νησί μακριά από συγγενείς και φίλους,με έναν άντρα που έλειπε ατελείωτες ώρες και με ένα μωράκι στην αγκαλιά!!!Από τότε που συναντηθήκαμε,δεν ξεκολλήσαμε..κάθε μέρα βρισκόμαστε μαζί,πάμε τις μικρές για μπάνιο,κούνιες,βόλτες κτλ..λέμε τα δικά μας,ανταλάσσουμε επισκέψεις κτλ..Αν δεν την είχα,θα είχα βαρέσει ενέσεις..κι εκείνη η καημένη το ίδιο λέει για μενα..Βρες επιγόντως μια φίλη στην ίδια κατάσταση με εσένα..θα σε σώσει..ξέρω ότι είναι πολυ δύσκολες στη σύγχρονη εποχή οι ανθρώπινες σχέσεις,αλλά νομίζω πως είναι η μόνη λύση..είμαστε ενήλικες άνθρωποι κι έχουμε ανάγκη τη συναναστροφή με συνομηλίκους μας..

Μερικές φορές μου συμβαίνει το εξής:

Οι ελεύθερες φίλες μου να θεωρούν οτι δεν πρέπει να αφήσω το μωρό 10 μηνών στον μπαμπά του για να βγούμε για καφεδάκι, βόλτα ή ποτάκι.

Έγινα μαμά=βόλτα πάντα με το μωρό μου. Μοναξιά δεν νοιώθω, αποξένωση θα έλεγα.

Μερικές φορές μου συμβαίνει το εξής:

Οι ελεύθερες φίλες μου να θεωρούν οτι δεν πρέπει να αφήσω το μωρό 10 μηνών στον μπαμπά του για να βγούμε για καφεδάκι, βόλτα ή ποτάκι.

Έγινα μαμά=βόλτα πάντα με το μωρό μου. Μοναξιά δεν νοιώθω, αποξένωση θα έλεγα.

Καλά αυτό το είδα και εγώ.....πέρυσι έτρεχα άρον άρον εξοχικό δουλειά εξοχικό δουλειά, και νευρίασε μια κοπέλα γιατί δεν είχα χρόνο για καφέ. Εννοείται για αυτή είναι ένα ακόμα καφεδάκι όμως άντε να καταλάβει και εσένα.

Αυτό το θέμα με εκφράζει πολύ κορίτσια. τώρα τελευταία αισθάνομαι ότι με έχουν απορρίψει όλοι οι φίλοι και έχω τόσο μεγάλη ανάγκη για επικοινωνία! Δεν μπορώ να εξηγήσω γιατί μου συμβαίνει αυτό, θέλω τόσο να γνωρίσω μαμάδες, βασικά θέλω να κάνω φίλες, λυπάμαι...

Εγώ πλέον δεν έχω φίλες.Ούτε βγαίνω για καφέ.Δυστυχώς έχουν αλλάξει τα ενδιαφέροντα και οι χρόνοι μας.

Ευτυχως ειμαι απο τις τυχερες μαλλον.Εξακολουθω να βγαινω με τις φιλες μου και για καφεδακια και για ποτακια και παντα την μπουμπου την εχω μαζι μου.Αλλες φιλες μου εχουν παιδακια και αλλες οχι.Βγαινουμε ακομα ολες μαζι χωρις κανενα προβλημα.Ολες καταλαβαινουνε οτι εχουν αλλαξει τα ωραρια μας και οι ελευθερες ωρες μας ειναι περιορισμενες αλλα με την πρωτη ευκαιρια βγαινουμε και μαλιστα τουλαχιστον μια φορα την εβδομαδα.Πιστευω πως η φιλη που απομακρυνεται επειδη εκανε η αλλη παιδακι , δεν ειναι πραγματικη φιλη.Κι εγω πριν κανω την μπουμπου μου εβγαινα με τις φιλες μου που ειχαν παιδακια.Μεχρι και σε παιδοτοπους πηγαιανα και πιναμε εκει τα καφεδακια μας.Καλη θεληση χρειαζεται και τιποτε αλλο.

Ευτυχως ειμαι απο τις τυχερες μαλλον.Εξακολουθω να βγαινω με τις φιλες μου και για καφεδακια και για ποτακια και παντα την μπουμπου την εχω μαζι μου.Αλλες φιλες μου εχουν παιδακια και αλλες οχι.Βγαινουμε ακομα ολες μαζι χωρις κανενα προβλημα.Ολες καταλαβαινουνε οτι εχουν αλλαξει τα ωραρια μας και οι ελευθερες ωρες μας ειναι περιορισμενες αλλα με την πρωτη ευκαιρια βγαινουμε και μαλιστα τουλαχιστον μια φορα την εβδομαδα.Πιστευω πως η φιλη που απομακρυνεται επειδη εκανε η αλλη παιδακι , δεν ειναι πραγματικη φιλη.Κι εγω πριν κανω την μπουμπου μου εβγαινα με τις φιλες μου που ειχαν παιδακια.Μεχρι και σε παιδοτοπους πηγαιανα και πιναμε εκει τα καφεδακια μας.Καλη θεληση χρειαζεται και τιποτε αλλο.

:-P:-P

συμφωνω απολυτα μαζι σου !!!

Εγώ πλέον δεν έχω φίλες.Ούτε βγαίνω για καφέ.Δυστυχώς έχουν αλλάξει τα ενδιαφέροντα και οι χρόνοι μας.

Εγω παλι αυτο, δεν το καταλαβαινω.Τι θα πει εχουν αλλαξει τα ενδιαφεροντα μας? Σαφως και προτεραιοτητα μου ειναι η κορη μου και θα συζητησω με αλλες μαμαδες τα "του παιδιου" αλλα εκτος απο μαμα ειμαι και συζυγος και γυναικα.Και η μοδα με ενδιαφερει, και τα κοινα με ενδιαφερουν και οι αντρες με ενδιαφερουν και οι σχεσεις και ολα.Ειναι δυνατον με εναν ανθρωπο που ειχες φιλια χρονων να φτανεις να μην εχεις κανενα κοινο ενδιαφερον? Και μονο τα χρονια της φιλιας σας ενωνουν.Εμεις οταν μαζευομαστε ολες .....δεν τα σωνουμε πια!!!!!!!

Σιγά σιγά απομακρυνθήκαμε.Εγώ έχω άλλα τρεχάματα και δε μπορώ ν'ακολουθήσω.Απο το τηλέφωνο δε μπορεί να κρατηθεί μια φιλία.

Εχεις δικιο αλλα κι εγω ολη μερα τρεχω αλλα προσπαθω εστω 1 ωρα αν εχω κενη να δω τις φιλες μου.Δεν ξερω αλλα εγω ετσι γεμιζω και τις μπαταριες μου.Πινουμε κανενα ποτακι λεμε τα χαζα μας γελαμε και αμεσως φτιαχνει η διαθεση μου και νιωθω καλυτερα και πιο ξεκουραστη.Ειναι οι ωρες μου που λεμε.Ο χρονος που αφιερωνω στον εαυτο μου.Δεν ειμαστε μοναχα μανες και νοικοκυρες βρε κοριτσια....

Εκτός από τα ενδιαφέροντα αλλάζουν και άλλα πράγματα. Όταν κάνεις παιδί κάνεις θυσίες πολλές αυτό δεν το αποδέχονται τους φαίνεται παράξενο. Σε σοκάρει να σου λένε, εγώ προτιμώ τα μανικιουρ και τα πεντικιουρ αντί για παιδί, γενικά εγώ έχω ακούσει διάφορα και έχω φρικάρει. Μετά δεν θες και εσύ να πας για καφέ γιατί ξέρεις ότι δεν θα περάσεις καλά.

Εκει αλλαζει.....αλλα τετοια λογια δεν τα λενε οι πραγματικοι φιλοι.

Εκεινοι χαιρονται με την χαρα σου και χαιρονται επισης να δουν εσενα και το παιδι σου........

Εγώ ανήκω στην κατηγορία της rena_myst. Μια στο τόσο προσπαθώ να βγαίνω για μια βόλτα ή για ένα καφεδάκι με τις φίλες μου.

Νομίζω πάντως ότι σημαντικό είναι και τι ανθρώπους έχεις διαλέξει γύρω σου ορισμένες φορες. Εμένα καμια μου φίλη δεν έχει παιδί. παρόλα αυτά, το χειμώνα που δεν μπρούσα να βγαίνω συχνά έξω, ερχόντουσαν στο σπίτι μια φορά τη βδομάδα για να μου κάνουν παρέα, αφού ο άντρας μου δούλευε πολύ.

Πολλές φορές έχουμε πάρει τον μικρό και βγαίνουμε μαζί για ψώνια. ¨ολες τρελαίνονται να παίζουν μαζί του. Μέχρι και στις κούνιες πάμε.

Αρα, βασικό είναι η διάθεση που έχουν όλοι, η κατανόηση ότι οι προτεραιότητες έχουν αλλάξει και η αληθινή φιλια.

Αν περμεναν να βγούμε έξω μόνες μας, μπορεί αυτό να γινόταν μια στο τόσο. Το ότι καταλαβαίνουν και κάνουν και καποιες "υποχωρήσεις¨δείχνει ότι ενδιαφέρονται.

Από την άλλη, ένα καλό μέρος για να γνωρίσεις καινουριους ανθρώπους είναι η παιδική χαρα. Θα βρεις άτομα με παιδάκια, ίσως της ίδιας ηλικίας. Θα μοιράζεστε τα ίδια ενδιαφέροντα, τις ίδιες ανησυχίες. Και μαζι με εσένα, θα ωφεληθεί και το παιδί. Σε όλα αρεσει να έχουν κάποιο παιδακι να πάιζουν. Δοκίμασε το. Δεν είναι δύσκολο. Ϊσως να μην βρεις μια κολλητή φίλη, αλλά τουλάχιστον έναν άνθρψπο να λες μια κουβέντα, να ανόιξει ο κύκλος σου.

Αυτό το θέμα με εκφράζει πολύ κορίτσια. τώρα τελευταία αισθάνομαι ότι με έχουν απορρίψει όλοι οι φίλοι και έχω τόσο μεγάλη ανάγκη για επικοινωνία! Δεν μπορώ να εξηγήσω γιατί μου συμβαίνει αυτό, θέλω τόσο να γνωρίσω μαμάδες, βασικά θέλω να κάνω φίλες, λυπάμαι...

nastasia μου μια απο τα ιδια νιωθω και γω.Και τωρα που γενναω και το δευτερο θα ναι ακομα πιο ζορι τα πραγματα.Αλήθεια βλεπω οτι εισαι και συ απο θεσσαλια?μηπως ειμαστε κοντα βρε να κανουμε παρέα

Πιστευω πως η φιλη που απομακρυνεται επειδη εκανε η αλλη παιδακι , δεν ειναι πραγματικη φιλη.

Δε συμφωνώ μ' αυτό. Εγώ τις φίλες μου που κάνουν παιδάκι προσπαθώ να μην τις φορτώνω με τύψεις "και πότε θα βγούμε" επειδή ακριβώς κατανοώ ότι έχουν αλλάξει οι προτεραιότητές τους και δεν έχουν και το χρόνο που έχω εγώ. Προσπαθώ να μη γίνομαι βάρος και αν ζητήσω να τις δω να περιμένω μετά τις ίδιες να μου πουν πότε μπορούν.

Απ' τη μεριά μου λοιπόν θα ήθελα κι εγώ οι φίλες μου μανούλες να κάνουν με τη σειρά τους όσο γίνεται προσπάθειες να μη χαθούμε γιατί απ' τη μια αισθάνομαι ότι δεν πρέπει να γίνομαι ενοχλητική, απ' την άλλη όταν έχω να δω τη φίλη μου ένα χρόνο αρχίζω και σκέφτομαι ή ότι αισθάνεται πλήρης με το παιδί και δε με έχει ανάγκη ή ότι παρεξηγήθηκε μαζί μου ότι και καλά εγώ χάθηκα επειδή πχ ζηλεύω ή οτιδήποτε. Είναι λεπτά ζητήματα λιγάκι, έτσι έχω νιώσει προσωπικά κι έχω κι ένα μικρό παραπονάκι εδώ που τα λέμε γιατί με τις φίλες μου που τις αγαπάω δε θέλω να χάνω επαφή, ούτε φυσικά αυτές τις εμπειρίες απ' τη ζωή τους.

Τα είπα αυτά για να μιλήσει και κάποιος απ' την άλλη μεριά και να βγάλω και το παραπονάκι μου.

Μερικές φορές μου συμβαίνει το εξής:

Οι ελεύθερες φίλες μου να θεωρούν οτι δεν πρέπει να αφήσω το μωρό 10 μηνών στον μπαμπά του για να βγούμε για καφεδάκι' date=' βόλτα ή ποτάκι.

Έγινα μαμά=βόλτα πάντα με το μωρό μου. Μοναξιά δεν νοιώθω, αποξένωση θα έλεγα.[/quote']

κι εμένα μου συμβαίνει αυτό, ευτυχώς τους λέω πως το είχε 2 μήνες κάθε βράδυ και δούλευα και αλλάζουν οπτική.

Δεν το κάνουν από κακία αυτό, ίσα ίσα. Θεωρούν ότι "επιβαρύνουν" ή χωρίζυν το ζευγάρι.

Εμένα ακόμα και φίλη με 2 παιδιά, όχι 1, μου είπε "καλά θα αφήσεις τον άντρα σου να έχει το παιδί για να βγούμε μόνο γυναίκες?"

Και της λέω εσύ δε θα τον αφήσεις? Ιδια ηλικία έχουν τα παιδιά μας! Εκείνης όμως ο άντρας το κάνει χαριστικά για μια φορά, έτσι το βλέπει σαν κάτι "σπάνιο" που δε θέλει να το "προκαλέσει" σε εμάς εκείνη όταν θα έχει που να αφήσει το παιδί.

Είναι διάφορες οι οπτικές γωνίες που το βλέπει καθένας. Γεγονός είναι 1. Κάνεις παιδί = αλλάζει η ζωή. Ακόμα και όταν δεν είσαι με το παιδί όλο στο μυαλό σου το έχεις. Είναι μια σχέση που σου βγάζει τέτοια πρωτόγνωρα συναισθήματα και εμπειρίες, που όση αποξένωση και μοναξιά κι αν φέρνει, σου δίνει όλο τον κόσμο.

Δε συμφωνώ μ' αυτό. Εγώ τις φίλες μου που κάνουν παιδάκι προσπαθώ να μην τις φορτώνω με τύψεις "και πότε θα βγούμε" επειδή ακριβώς κατανοώ ότι έχουν αλλάξει οι προτεραιότητές τους και δεν έχουν και το χρόνο που έχω εγώ. Προσπαθώ να μη γίνομαι βάρος και αν ζητήσω να τις δω να περιμένω μετά τις ίδιες να μου πουν πότε μπορούν.

Απ' τη μεριά μου λοιπόν θα ήθελα κι εγώ οι φίλες μου μανούλες να κάνουν με τη σειρά τους όσο γίνεται προσπάθειες να μη χαθούμε γιατί απ' τη μια αισθάνομαι ότι δεν πρέπει να γίνομαι ενοχλητική, απ' την άλλη όταν έχω να δω τη φίλη μου ένα χρόνο αρχίζω και σκέφτομαι ή ότι αισθάνεται πλήρης με το παιδί και δε με έχει ανάγκη ή ότι παρεξηγήθηκε μαζί μου ότι και καλά εγώ χάθηκα επειδή πχ ζηλεύω ή οτιδήποτε. Είναι λεπτά ζητήματα λιγάκι, έτσι έχω νιώσει προσωπικά κι έχω κι ένα μικρό παραπονάκι εδώ που τα λέμε γιατί με τις φίλες μου που τις αγαπάω δε θέλω να χάνω επαφή, ούτε φυσικά αυτές τις εμπειρίες απ' τη ζωή τους.

Τα είπα αυτά για να μιλήσει και κάποιος απ' την άλλη μεριά και να βγάλω και το παραπονάκι μου.

Εγώ έχω κάποιες φίλες από παλιά, αλλά για να πω την αλήθεια δεν μου αρέσει πλήρως έτσι όπως έχουμε γίνει...

Πώς να το πω... Όταν κάνει κανείς παιδί και αν δεν έχει την άπειρη βοήθεια, είτε από νταντά οι ευκατάστατες είτε από γιαγιά οι υπόλοιπες, καταλήγει μεγάλο μέρος της ζωής του να είναι το παιδί ή και η δουλειά... Και δεν έχει να συζητήσει κάτι άλλο. Τι άλλο να συζητήσει; Για νυχτερινά "μαγαζιά"; Για ταινίες που είδε; Για λούσα που μπορεί πλέον να είναι περιττή πολυτέλεια;

Άντε να συζητήσει για την τιμή του πετρελαίου, για τις διακοπές αν πήγε πρόσφατα... Εμένα οι φίλες που κάναν πρώτες παιδί, γυρνούσαν την κουβέντα γύρω από το αν προλαβαίνουν τις δουλειές... Δεν τις αναγνώριζα στην αρχή... Στην πορεία έγινα και εγώ έτσι! Δεν έχω να συζητήσω κάτι άλλο, γιατί δεν προλαβαίνω να ζήσω κάτι άλλο! Να βγεις για καφέ, ναι, και τι να πεις;

Θέλω να καταλήξω ότι αν δεν θέλει κανείς να αλλάξει πολύ η ζωή του μετά το παιδί, θέλει ίσως να σκεφτεί το πράγμα συνολικά, να έχει ενδιαφέροντα για να κρατήσει αντίστοιχα τις παρέες.

Από την άλλη είδα και το φαινόμενο κάποια παλιά φίλη "ελεύθερη υποχρεώσεων" να απομακρυνθεί από μόνη της, όταν έφτασα να έχω σοβαρή σχέση, πολύ πριν παντρευτώ και πολύ πριν τα παιδιά, γιατί τα είχε προβλέψει όλα αυτά, ότι σύντομα δεν θα είχαμε τι να συζητήσουμε. Και τότε, με είχε πειράξει πολύ αυτό... Κάπου όμως είχε και δίκιο. Είμαστε σε άλλο μήκος κύματος. Με τις άλλες φίλες που κάναμε μαζί παιδιά, περνάμε μια χαρά. Δεν μπορώ να φανταστώ εύκολα ότι θα έκανα καινούργιες φίλες σε αυτή την ηλικία... Εγώ προσωπικά δεν δίνω χώρο και χρόνο σε καινούργιες παρέες, γιατί δεν έχω καλά-καλά για την οικογένειά μας και μετά για τους παλιούς καλούς φίλους. Πάντως δεν αποκλείεται κάποιος να βρει καινούργιους φίλους, αλοίμονο κιόλας. Το έχω δει να συμβαίνει.

Να προσθέσω ότι σε κάθε τόπικ λεχώνας που της έλεγαν κάποιες εδώ διώξε τους όλους να δεθείς με το παιδί σου, έγραφα κανα-δυο λογάκια, να υπάρχει ένα μέτρο σε όλο αυτό... Γιατί αυτή είναι η άλλη όψη του νομισματος. Το παιδί δεν είναι αρκετό πάντα για να είναι ολοκληρωμένος ένας άνθρωπος και το παιδί δεν θα είναι πάντα νεογέννητο... Χρειάζονται οι επαφές και να μην κόβει κανείς γέφυρες.