Μητρότητα & Καριέρα

Με αφορμή αυτό το άρθρο:

http://www.tanea.gr//ContentSegmentCollection.aspx?c=5254952&s=0&r=0&p=0&q=100&v=1&t=0

(ελπίζω να μην ξεχείλωσα τη σελίδα πολύ)

Εσείς τι πιστεύετε; Νομίζετε ότι εγκαταλείψατε ή χάσατε λόγω εγκυμοσύνης-παιδιών κάποιες φιλοδοξίες καριέρας; Είναι απλά συγκυρίες και ο καθένας τις χειρίζεται ανάλογα με το δυναμισμό και την κράση του; Μπορεί να απαντηθεί το τι είναι γενικά καλύτερο;

Εγω πιστευω οτι οταν αποφασιζεις να κανεις οικογενεια όλα τα αλλα μπαινουν σε δευτερη μοιρα. Η πρωτεραιότητες αλλάζουν, τα παιδια δεν καταλαβαίνουν απο καριερες, το μονο που θελουν και καταλαβαινουν είναι οτι η μαμα τους ειναι διπλα τους σε καθε στιγμη της ζωης τους.

Συμφωνώ με την Ρούλα αλλά θέλω να προσθέσω ότι στην *(χώρα που ζούμε δεν μπορείς να τα συνδυάσεις ούτως η άλλως... Δεν βοηθαέι το σύστημα καθόλου και αν δεν έχεις κάποιον να σου κρατάει τα παιδιά ή αν δεν τα πας σταθμο απο 40 ημερών, χλωμό να δουλέψεις γενικα... πόσο μάλλον για καριέρα...

Τι να πω!Εγω επειδη πηγα να γεννησω δεν μου ανανεωσαν ποτε την συμβαση και εμεινα χωρις δουλεια!

Δεν μετανοιωσα που εκανα παιδι αλλα εχω ριξει πολυ κλαμα εδω και τρια χρονια για την ατυχια που ειχα να γεννηθω στηην Ελλαδα!!! Κατα τα αλλα εχουμε προβλημα πληθυσμιακο!Σαν δε ντρεπομαστε λεω εγω!

Πως να την κανει την καρριερα η γυναικα αφου οταν γυρισει απο το "μαιευτηριο" δεν ξερει αν θα βρει καν το γραφειο της στην θεση του!!

Κι εγώ λόγω του παιδιού αναγκάστηκα να αλλάξω επαγγελματικές επιλογές (δεν διορίστηκα γιατί δεν μπορούσα να φύγω ούτε με ούτε χωρίς το μωρό...).

Ομως από την άλλη, εξαιτίας του ότι έμεινα, κυρίως όμως εξαιτίας του ότι ένιωθα μετά τον τοκετό πιο δυνατή, πιο ικανή, πιο παραγωγική, κατάφερα να κάνω το μεταπτυχικό που ήθελα παρόλο που δούλευα και είχα και το μωρό.

Πριν το μωρό πίστευα ότι δεν μπορώ να δουλεύω και να κάνω μεταπτυχιακό, μετά μπορούσα να τα κάνω όλα κι ας υπήρχε και το μωρό που ήταν προτεραιότητα

Όταν με ρωτούσαν πριν κάνω οικογένεια έλεγα ότι κάλλιστα μπορούν να συνδυαστούν οικογένεια και καριέρα! Τώρα όχι μόνο βάζω την οικογένεια πάνω από την καριέρα αλλά δεν με πειράζει καθόλου που τα άφησα όλα για να ασχολούμαι με τον μπόμπιρα μου. Ευτυχώς έχω την δυνατότητα να το κάνω...

Δεν τα παρατάω βέβαια. Θέλω μέχρι τα 3 να τον μεγαλώνω εγώ και μετά όταν αρχίσει τα σχολεία του θα κάνω το μεταπτυχιακό που θέλω και θα κοιτάξω και την δουλειά...εκτός αν προκύψει και 2ο μωράκι...

Είναι δυό μέρες (αυτή η τρίτη) που σταμάτησα να δουλεύω τελικά. Σκέφτομαι πως επιστρέφοντας πίσω θα έχει μπαστακωθεί άλλος/άλλη στη θέση μου οπότε θα πρέπει να ψαχτώ σαν να αρχίζω από την αρχή (χωρίς τόση εμπειρία δεν θα'ναι εύκολο).

Σπίτι προσπαθώ να συνηθίσω...

Είναι δυό μέρες (αυτή η τρίτη) που σταμάτησα να δουλεύω τελικά. Σκέφτομαι πως επιστρέφοντας πίσω θα έχει μπαστακωθεί άλλος/άλλη στη θέση μου οπότε θα πρέπει να ψαχτώ σαν να αρχίζω από την αρχή (χωρίς τόση εμπειρία δεν θα'ναι εύκολο).

 

Σπίτι προσπαθώ να συνηθίσω...

Χριστινάκι μην σκέφτεσαι έτσι! ΑΠΟΛΑΥΣΕ την εγκυμοσύνη σου όσο μπορείς καλύτερα .Σίγουρα το θέμα της δουλειάς είναι δύσκολο(κ τα οικομονικά μας) καποιές φορές... αλλά εαν εχεις διάθεση πιστευω πως σιγουρα θα βρεθεί κατι κ για εσένα! Προς το παρρον απόλαυσε το θαυμα που συμβαίνει "μέσα σου".........

Είναι δυό μέρες (αυτή η τρίτη) που σταμάτησα να δουλεύω τελικά. Σκέφτομαι πως επιστρέφοντας πίσω θα έχει μπαστακωθεί άλλος/άλλη στη θέση μου οπότε θα πρέπει να ψαχτώ σαν να αρχίζω από την αρχή (χωρίς τόση εμπειρία δεν θα'ναι εύκολο).

 

Σπίτι προσπαθώ να συνηθίσω...

 

Χριστινάκι μην σκέφτεσαι έτσι! ΑΠΟΛΑΥΣΕ την εγκυμοσύνη σου όσο μπορείς καλύτερα .Σίγουρα το θέμα της δουλειάς είναι δύσκολο(κ τα οικομονικά μας) καποιές φορές... αλλά εαν εχεις διάθεση πιστευω πως σιγουρα θα βρεθεί κατι κ για εσένα! Προς το παρρον απόλαυσε το θαυμα που συμβαίνει "μέσα σου".........

Ευχαριστώ Αφροδίτη μου. Συνηθίζω και νοικοκυρεύομαι

Η αλήθεια είναι πως εγώ αποφάσισα να κάνω παιδί έχοντας πλήρη επίγνωση το επαγγελματικό "κόστος"... Βέβαια και η λέξη αυτή δεν ταιριάζει γιατί για μένα μόνο κόστος δεν είναι...

Το θέμα καριέρα εγώ το σταμάτησα πολυ νωρίς στην ζωή μου όταν έφθασα να δουλεύω 18-19 ώρες ημερησίως χωρίς σ/κ και αργίες... Το τίμημα ήταν πολύ μεγάλο καθώς έχασα τους φίλους μου, τις δραστηριότητες μου (ταξίδια, αθλητισμός, κπά).

Επομένως δεν το κάνω ουτε κάν θέμα να διαλέξω την καριέρα απο την οικογένεια... εγώ δεν την άντεξα όταν δεν είχα οικογένεια... πόσο μάλλον τώρα..

Δέν είμαι απο της γυναίκες εκείνες που θεωρούνται άφταστες νοικοκυρές, με τις πίτες, τα γλυκά τους.... σωστές σύζυγοι και σωστές μαμάδες και όλα αυτά.... αλλα ταιριάζω με αυτές ως προς της προτεραιότητα που δίνουμε στην οικογένεια και πάντα προσπαθώ να δώσω σ΄ αυτήν ότι καλύτερο μπορώ...

Kαριερα + οικογενεια = ασυνδιαστα (οταν λεμε καριερα λεμε καριερα οχι απλα δουλευω.).

Για να χτισεις μια καριερα πρεπει να μπορεις να δουλευεις παρα πολλες ωρες και να εισαι εκει οποια στιγμη χρειαστει. Κατι που αν πας να το συνδυασεις με την οικογενεια δεν κολαει. Τι κανεις την στιγμη που ολα καιγονται στην δουλεια και το παιδι σου καιγεται στον πυρετο και πρεπει να το αφησεις σε εναν παιδικο μονο του, χωρις την αγκαλιτσα σου, χωρις την φροντιδα σου. ΠΟιο απο τα δυο θα αφησείς? Φυσικα καθε μανα θα ελεγε την δουλεια γνωριζοντας οτι αλλη μια - δυο φορες να γινει θα την αφησει η καριερα.

Γι αυτο αλλωστε οι περισοτερες δεν κανουν παιδι μετα τα 30? για να εχουν χτισει ηδη μια καριερα. Αλλα και παλι πρεπει οι συνθηκες να βοηθουν να τα συνδυασει χωρις απωλειες διαφορετικα η πτωση ειναι πολυ αποτομη.

Βρε κορίτσια, εμένα ποτέ δεν μου άρεσε η ιδέα του να κάνω καριέρα. Οικονομικά βέβαια ανεβαίνει πολύ, όμως τι να τα κάνεις τα λεφτά αν δεν έχεις χρόνο να τα ξοδέψεις?

Βέβαια μια δουλειά είναι απαραίτητη στις μέρες μας για πολλούς λόγους, όμως στον ιδιωτικό τομέα όταν οι περισσότεροι (ευτυχώς υπάρχουν και εξαιρέσεις) εργοδότες δεν διστάζουν ούτε καν να σε απολύσουν και ας τους έχεις χτίσει την μισή εταιρία.

Εγώ ευτυχώς δεν έχω πρόβλημα στην δουλειά μου. Φυσικά προσπαθώ να είμαι άψογη όσο αναφορά τα καθήκοντά μου, και αυτοί με τη σειρά τους σέβονται την κατάσταση μου. Τώρα βέβαια με τα 2 παιδιά δεν ξέρω τι θα γίνει. Στις 1 Νοέμβρη πιάνω δουλειά και πάλι, και αυτή τη στιγμή ο Παναγιώτης είναι από το Σάββατο με 39 ακατέβατο, και το μωρό δεν το βλέπω να την γλιτώνει αυτή τη φορά...

Καλημέρα σας.

Αναφέρω την σύντομη ιστορία μου στο τόπικ "Ας γνωριστούμε" αλλά θα ήθελα να πω 2 πράγματα.

Είναι πράγματι 2 τομείς στην ζωή που δεν μπορούν να συνδιαστούν ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ όπως πολύ σωστά λέει και η φιλη πιο πάνω.

Εργαζόμουν ως ιδιαιτέρα εφοπλιστή για πολλά χρόνια και τα τελευταία χρόνια μου είχε δωθεί και το τμήμα δημοσίων σχέσεων της εταιρείας (μια θέση που κυριολεκτικά έσπασα στην δουλειά για να την πάρω). Φαντάζεστε... ατελείωτες ώρες εργασίας που δεν σταματούσε ποτέ όμως μισθός πάρα πολύ καλός, εξτρας σαν ιδιαιτέρα του, αποδοχή από την εταιρεία που οτιδήποτε ζητούσα γινόταν αμέσως (λόγω της θέσης μου)... κι όμως ΔΕΝ μπορούσα να αφήσω το ανθρωπάκι που έφερα στην ζωή να μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον με ξένους. Δυστυχώς δεν έχω και την μαμά μου και θα έπρεπε να κάνω έναν τεράστιο συμβιβασμό....

Αποφάσισα λοιπόν (μετά από πολύ σκέψη) να πάω σε μια σχολή και να μάθω μανικιούρ-πεντικιούρ-αποτρίχωση-φρύδι και ήδη κάνω μαθήματα και μασάζ. Έτσι εργάζομαι πολύ λιγότερες ώρες και μάλιστα με εντελώς ευέλικτο ωράριο.

Τώρα θα μου πεις "από την ας πούμε χλιδη πέρασες στο να πιάνεις τα πόδια κάθε ανθρώπου????"

Κι όμως φίλοι μου δεν με πείραξε ποτέ, δεν αισθάνθηκα να μειώνομαι ποτέ σαν άνθρωπος και οι ώρες μου με το μωρό μου είναι η ευλογία της ζωής μου.

Να είστε καλά!

Κορυφαία!!! Η στροφή καριέρας εννοώ! Μπράβο. Θαυμάζω τους ανθρώπους χωρίς τέτοιου είδους κόμπλεξ. Κάτι παρόμοιο έκανε ο σύζυγος μου- με αφορμή βέβαιο τον διορισμό στο δημόσιο. Άφησε 10ετή καριέρα, χρήματα, όνομα στον κλάδο και άπειρες ώρες δουλειές για μια πιο άνετη οικογενειακή ζωή με τα μισά και λιγότερα χρήματα , για την ηρεμία και τη γαλήνη.

Πολλές φορές μπήκαμε στον πειρασμό να γυρίσουμε πίσω, αλλά γιατί να χτυπόυν τα τηλέφωνα ακόμα και τη νύχτα;

Μια επίσης κορυφαία στροφή ζωής για την οικογένεια, στην Αμερική. Μεγαλοστέλεχος σε χρηματηστηριακή στη Νέα Υόρκη αφήνει τα πάντα για να ζήσει στην ηρεμία με τα 6 παιδάκια του και τη γυναίκα του σε μια φάρμα στην Πενσυλβάνια!!! Είναι αλήθεια!!!

Μακάρι να μπορούσαμε όλες να βρούμε μια δουλειά με πιο περιορισμένο ωράριο για να είμαστε σε θέση να χαιρόμαστε και λίγο τα παιδάκια μας... Αλλά δυστυχώς τα οικονομικά δεν το επιτρέπουν, αν δεν δουλεύουν και οι δύο είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα για να μπορείς να ζεις αξιοπρεπώς... Για καριέρα δεν το συζητώ, καριέρα και οικογένεια δεν συνδυάζονται με τίποτα, κι αν το κατάφερε κάποια της βγάζω το καπέλο..

Μακάρι να μπορούσαμε όλες να βρούμε μια δουλειά με πιο περιορισμένο ωράριο για να είμαστε σε θέση να χαιρόμαστε και λίγο τα παιδάκια μας... Αλλά δυστυχώς τα οικονομικά δεν το επιτρέπουν, αν δεν δουλεύουν και οι δύο είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα για να μπορείς να ζεις αξιοπρεπώς... Για καριέρα δεν το συζητώ, καριέρα και οικογένεια δεν συνδυάζονται με τίποτα, κι αν το κατάφερε κάποια της βγάζω το καπέλο..

Συμφωνώ ....... μια δουλειά με λίγες ώρες θέλω .... ή να δουλεύω απο το σπίτι !!!!!!

ΕΙΡΗΝΗ...ΓΟΥΑΟΟΟΟΟ Ιδιεταιρα εφοπλιστη........πολυ σουπερ φανατζομαι τι κοσμο θα γνωρισες και τι αναμνησεις θα εχεις.........

πολυ θα μου αρεζε αυτο........ΚΑΛΕ........ΔΕΝ ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΦΟΠΛΙΣΤΗς?θελω να γινω ιδιαιτερα του ΤΩΡΑ.........

Χίλια μπράβο ρε Ειρήνη. Σε νιώθω όσο δεν μπορείς να φανταστείς. Βέβαια δεν έχω κάνει ιδιαιτέρα εφοπλιστή αλλά από όσο έχω δουλέψει σε ναυτιλιακά λεω ΟΧΙ ευχαριστώ δεν θα πάρω άλλο.

Κι εγώ το έχω σκεφτεί σαν και σένα και αν είχα την οικονομική δυνατότητα θα πήγαινα σε μια σχολή κομμωτικής... μα την Παναγία σου λέω.

Όλες οι φίλες και οι γνωστές μου που είναι κομμώτριες, μανικιουρίστρες κλπ βγάζουν τα διπλά από μένα και δουλεύουν όποτε θέλουν.

Ειρήνη όπως και οι υπόλοιποι που πράξατε ανάλογα,

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ που σκεφτήκατε και κινηθήκατε εκτός νόρμας (Out of the box που λέμε!!!)

Εγώ πριν μείνω έγκυος είχα μεγάλες επαγγελματικές φιλοδοξίες και είχα μεγάλη εξέλιξη στη δουλειά μου. Από τότε που ήρθε η Maya στη ζωή μου όμως η φιλοδοξία μου είναι να είμαι η καλύτερη μαμά που θα μπορούσε να έχει και να φροντίσω ώστε τα παιδικά της χρόνια - και όχι μόνο - να είναι παραμυθένια!

Στη δουλειά συνεχίζω να αποδίδω, αλλά πλέον δεν τεντώνω τα ωράριά μου και σίγουρα πρωτα έρχεται το κοριτσάκι μου και μετά η δουλειά και τα χρήματα.

Δουλεύω τόσο όσο να νιώθω ενεργή και να πληρώνομαι ικανοποιητικά...

Αν χρειαστεί όμως, είμαι έτοιμη και εγώ να κάνω στοφή 180 μοιρών! Δεν με ενδιαφέρει το image της δουλειάς μου πλεον τόσο και έτσι αν χρειαστεί....anything , as long as it pays the bills!

Αν καταφέρω να ασχολούμε με το παιδί μου και με τη δουλειά μου και με τις δουλειές του σπιτιού ασχοληθεί κάποιος άλλος τότε θα είναι ιδανικά!!! Αλλά δυστυχώς η ημέρα έχει μόνο 24 ώρες....κι εγώ είμαι ένα άτομο και δε ξέρω πόσα κομμάτια θα γίνω...(βρίσκομαι ακόμη σε άδεια)

Δυστυχώς οι δουλειές του σπιτιού είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία... Πάντως αυτό με τα μανικιούρ και την κομμωτική τα είχα σκεφτεί κι εγώ... Και που πήγα πανεπιστήμιο και πήρα πτυχίο φιλολογίας τι κατάλαβα?? Δουλέυω σε άσχετη δουλειά γραφείου, στην οποία βέβαια έιμαι 100% ευχαριστημένη αφού το αφεντικό μου είναι εξαιρετικός άνθρωπος (σπάνια περίπτωση).. Το πτυχίο θα μου χρησιμεύσει μάλλον να διαβάζω ατ παιδιά μου και να γλιτώσουμε τα λεφτά των φροντιστηρίων

Τα'χουμε ξαναπεί και σε άλλα topics...

Δυστυχως, "καριέρα" δεν σημαινει "δουλευω καλα και αποδοτικα στο ωραριο μου και, επειδη κανω καλα τη δουλεια μου, μπορω και να εξελιχθω". Σημαινει "δουλευω τουλαχιστον 1 ωρα εξτρα καθε μερα, και ειμαι διαθεσιμη 24 ωρες το 24ωρο, μπορω να μεινω παραπανω όποτε χρειαστει, απροειδοποίητα, και για όσο χρειαστει" και άλλα παρόμοια...

Με τέτοιες απαιτησεις, φυσικα και δεν μπορεις να κανεις καριέρα αν θες να έχεις και προσωπική/οικογενειακή ζωη...

Κορυφαία!!! Η στροφή καριέρας εννοώ! Μπράβο. Θαυμάζω τους ανθρώπους χωρίς τέτοιου είδους κόμπλεξ. Κάτι παρόμοιο έκανε ο σύζυγος μου- με αφορμή βέβαιο τον διορισμό στο δημόσιο. Άφησε 10ετή καριέρα, χρήματα, όνομα στον κλάδο και άπειρες ώρες δουλειές για μια πιο άνετη οικογενειακή ζωή με τα μισά και λιγότερα χρήματα , για την ηρεμία και τη γαλήνη.

Πολλές φορές μπήκαμε στον πειρασμό να γυρίσουμε πίσω, αλλά γιατί να χτυπόυν τα τηλέφωνα ακόμα και τη νύχτα;

Φίλη Γιάννα να είσαι καλά! Σʼ ευχαριστώ πολύ και σίγουρα θετικό είναι να ακούμε ένα μπράβο ακόμα και από άγνωστους συνομιλητές. Σʼ ευχαριστώ ειλικρινά!

Τα πράγματα είναι πολύ απλά, εμείς τα κάνουμε δύσκολα (και δεν βγάζω και τον εαυτό μου έξω!). Σκέφτηκα τα εξής μόλις γέννησα και κατάλαβα τι είναι πιο σημαντικό στην ζωή μου και κατέληξα σε 2 αποφάσεις (άλλη δεν υπήρχε):

1) Παραμένω στην θέση και την γραφειάρα μου, έχω κάθε μήνα το χρήμα να έρχεται στάνταρ, ψωνίζω, αγοράζω τα πάντα για το παιδί μου και εμάς και δεν έχω άγχος παρά μόνο για το πώς … θα μεγαλώσει το παιδί μου με ξένους…

2) Φεύγω από την θέση και την γραφειάρα μου, δυσκολεύομαι για ένα διάστημα γιατί πρέπει να επιστρέψω στα «θρανία» και να μάθω κάτι νέο στα 33 μου και βγαίνω ξανά στην αγορά εργασίας, κάνω αποτρίχωση, πιάνω πόδια σε ξένους ανθρώπους, τους κάνω μασάζ κλπ…δεν έχω χρήμα στάνταρ κάθε μήνα, έχω άγχος για το αν θα βγαίνει το δάνειό μας και όχι μόνο, δεν αγοράζω τα πάντα για το παιδί μου ή εμάς, κόβω από παντού…. Και είμαι ήρεμη γιατί μεγαλώνω εγώ το παιδί μου.

Δεν ήταν προφανής η επιλογή μου?

Να είσαι καλά κούκλα μου και να χαίρεσαι τον άντρα σου που πήρε μια τέτοια απόφαση. Να είστε γεροί και να ζήσετε και να ευχαριστηθείτε την ζωή σας.

Θα επανέλθω, ευχαριστώ

ΕΙΡΗΝΗ...ΓΟΥΑΟΟΟΟΟ Ιδιεταιρα εφοπλιστη........πολυ σουπερ φανατζομαι τι κοσμο θα γνωρισες και τι αναμνησεις θα εχεις.........

πολυ θα μου αρεζε αυτο........ΚΑΛΕ........ΔΕΝ ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΦΟΠΛΙΣΤΗς?θελω να γινω ιδιαιτερα του ΤΩΡΑ.........

Demi καλημέρα.

Η αλήθεια είναι πως για ηλικίες 20-30 είναι η «ιδανική» ζωή (μετά φυσικά από το να έχει ο μπαμπάς σου τρελά χρήματα και να ζεις μια απίστευτη ζωή! Χεχεχε).

Είναι τόσο γρήγοροι οι ρυθμοί που κυριολεκτικά τα πάντα «βράζουν». Έχεις παχουλό μισθό, μεγάλο γραφείο και οτιδήποτε ζητήσεις από τους υπαλλήλους της εταιρείας πραγματοποιείται αμέσως λόγω της θέσης που είσαι (και χωρίς καμία διάθεση σαδισμού, απλά έτσι είναι). Κινητό εταιρικό, γνωριμίες με απίστευτα ονόματα που ακόμα και μετά από τόσα χρόνια έτριβα τα μάτια μου και δεν πίστευα, ψώνια από τα καλύτερα μαγαζιά για εταιρικά/προσωπικά δώρα από τον «μεγάλο» για πελάτες/φίλους, συναντήσεις στα καλύτερα εστιατόρια όταν υπήρχε λόγος να συναντήσεις κάποια άλλη ιδιαιτέρα που θα «χρειαζόσουν» ή άλλο πρόσωπο για λόγους δημοσίων σχέσεων, διοργανώσεις διαφόρων εκδηλώσεων στα καλύτερα ξενοδοχεία…. Όλα αυτά πραγματικά σου ανοίγουν έναν απίστευτο δρόμο (πολλούς δρόμους θα έλεγα), ιδιαίτερα όταν είσαι μια κοπέλα από φτωχή οικογένεια όπως είμαι εγώ.

Οι δυσκολίες επίσης τεράστιες… η ιδιαιτέρα πρέπει να έχει «άποψη» για τα πάντα. Να διαβάζει πολύ ώστε να γνωρίζει ένα σωρό χρήσιμες μα και άχρηστες πληροφορίες. Ο «μεγάλος» ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορούσε να σε ρωτήσει από το «ποιος είναι ο υπεύθυνος της λέσχης εφοπλιστών» ή «ο υφυπουργός του τάδε υπουργείου» μέχρι το «βγήκε η συλλογή γραμματοσήμων των Ολυμπιακών αγώνων από τα ΕΛΤΑ?»… και όπως φαντάζεσαι δεν πρέπει να σου φανεί τίποτα «αστείο» και πρέπει, αν δεν το γνωρίζεις, σε μερικά λεπτά να το έχεις μάθει. Και προσοχή: όχι μισόλογα και μισο-σίγουρες απαντήσεις! Σε καμία περίπτωση δεν μπορείς να απαντήσεις μια κουταμάρα σε έναν άνθρωπο τόσο μορφωμένο και φτασμένο, μυρίζονται την ανοησία από μακριά! Πρέπει να είσαι εχέμυθη και όταν λέω εχέμυθη εννοώ τόσο εχέμυθη που ούτε σε δικούς σου ανθρώπους να μην μιλάς για λεπτομέρειες της δουλειάς. Έχουμε δει ιδιαιτέρα να κελαηδάει στο φλερτ της που ήταν δικηγόρος και καράβι να «κρατείται» σε λιμάνι για χρέη (πράγμα σύνηθες) μέχρι να γίνει η αποπληρωμή του χρέους...

Και πάντα εξαρτάται από τον άνθρωπο-εφοπλιστή που θα πέσεις. Γνωρίζω τεράστιο όνομα που ακόμα δεν γνωρίζει το όνομα του οδηγού του και τον αποκαλεί «νεαρό» μετά από υπηρεσίες 20 χρόνων ή άλλον που σκοτώνεται με την γραμματέα του ολημερίς (κάτι απίστευτα ψυχοφθόρο)!!! Έχω προσληφθεί σε ναυτιλιακή που οι γραμματείς δεν είχαν γραφεία δικά τους, καθόλου προσωπικό χώρο!!! Απλά υπήρχαν γραφεία και υπολογιστές και ανάλογα την δουλειά που υπήρχε καθόντουσαν κάπου και την έκαναν (έφυγα στο 2ωρο!)… απίστευτες καταστάσεις. Εγώ ευτυχώς ήμουν τυχερή σε αυτόν τον τομέα γιατί ήταν και άνθρωπος εκτός από πλούσιος και ακόμα και τώρα κρατάμε επαφές.

… και να σου πω και κάτι άλλο? Η έκφραση που λέει «ήταν ωραίο όσο κράτησε» περιγράφει πλήρως τα αισθήματά μου. Το έζησα στην κατάλληλη ηλικία, πέρασα καταπληκτικά και μόλις ήρθε το μωρό απλά επέλεξα. Τίποτα παραπάνω. Ούτως ή άλλως αυτοί που με αγαπούν με αγαπούν είτε είμαι ιδιαιτέρα είτε κάνω νύχια!

Φιλάκια

Αμα τα καταφερνεις με το μανικιουρ και τα βγαζεις περα και με το παιδι σου και με τα οικονομικα σου, μπραβο σου. Εγω δουλευω σε ναυτιλιακη 9 ωρες την ημερα αλλα παρ'ολα αυτα παιρνω λιγα λεφτα. Μηπως θα επρεπε να μαθω και εγω καμια τεχνη?

Ειρηνη δεν πιστευα οτι υπηρχε εφοπλιστης να ρωταει τετοιες βλακειες και να περιμενει απαντηση απο την γραμματεα του! Παλι καλα που δεν σε ρωταγε ποσα σκαλια εχει το γραφειο σας.