τι να κανω ???

χρειαζομαι την ειλικρινη σας συμβουλη...

παει σχεδον ενας χρονος που ειμαι χαλια με την παθηση μου, εχουν πεσει ολα πανω στον αντρα μου, γυρναει απ τη δουλεια πτωμα, να βαλει να φαει μονος του, να πλυνει το πιατο του (τα κατσαρολικα τα εχω ηδη κανει μεχρι εκεινη την ωρα) να αναλαβει τα παιδια αλλαγματα, γιαουρτια, γαλατα, φαρμακα κλπ....εγω μεχρι εκεινη την ωρα ειμαι ηδη γκολ γιατι τα εχω μονη μου ολη μερα...η μαμα μου εχει αναλαβει το μαγειρεμα και το πλυσιμο -σιδερωμα, κι εγω καθομαι με τα παιδια...νιωθω απαισια, νιωθω αχρηστη, νιωθω οτι τον εχω φερει στο αμην, γιατι ποτε δεν τον ειχα μαθει ετσι.....με δικη μου επιλογη βεβαια....η μονη του ανασα ειναι ενα μπασκετακι σαββατο η κυριακη για το οποιο εγω παλι γκρινιαζω γιατι λειπει 4 ωρες συνολικα κι εγω τον χρειαζομαι.....ποτε δεν παραπονεθηκε, μου λεει οτι θελει πολυ να βοηθαει, εχει βαλει σκουπα, μαζευει οτι ριχνουν τα παιδια, εχει καταντησει η καλη νοικοκυρα κι εγω κοιταω... μετα βιας αρχισα να περπαταω μετα τις γιορτες, αλλα δεν εχω αρκετες δυναμεις, το βραστηρα παω να σηκωσω και τρεμει το χερι μου, με αποτελεσμα να μπορω μετα βιας να αλλαζω και να ταιζω τα παιδια ολη μερα με διαφορα τεχνασματα που εχω βρει πχ λυγιζω το παρκο για να βγει το μωρο επειδη δε μπορω να το σηκωσω κι αλλα τετοια.,... δε θελω να τον φτασω στο αμην, κουραζεται πολυ αν και ο καημενος τραγουδωντας τα κανει ολα για να μη νιωσω χαλια εγω νιωθω απαισια....που ειναι εκεινος ο καιρος που του τα ειχα ολα ετοιμα? θα ξαναρθει ποτε??? και στη μανα μου αισθανομαι χαλια, 80 χρονω να μαγειρευει και να κανει ολα αυτα για τη δικη μου οικογενεια....ο γιατρος ειπε οτι συντομα θα ξαναμπορω να κανω οτι παλια αλλα δεν αντεχω αλλο....

τα παιδια ειναι τρεισιμιση και εναμιση....θα σας τα πω με λιγα λογια.... ξεκρεμανε κουρτινες, σπανε ντουλαπια και μπαινουν μεσα (αγορια γαρ) χαλασανε τα ρολα απ τα στορια, ολη μερα βαρανε αντικειμενα, (οταν ο μεγαλος δε χτυπαει το μικρο που του παιρνει τα παιχνιδια), κοιμουνται σαν πουλακια βεβαια δεν εχω νυχτερια αλλα γενικως ολη μερα φωναζουμε "μη και μη" εχουν βαλει μπουρλοτο δυο φορες την κουζινα της μαμας μου, ανοιγουν πλυντηρια, βγαζουν ολα τα ρουχα απ τα συρταρια, χτες σπασανε το κρεβατακι του μωρου να το κανουν καναπε οπως ειπε ο μεγαλος... ειναι πολυ ζωηρα....

ο αντρας μου ζηταει επανελλειμενα ενα ΣΚ να τα δωσουμε στους δικους του εγω ομως δε μπορω να διαννοηθω να μεινω χωρις τα παιδια μου....κανα δυο φορες τα εδωσα μεσημερι και το απογευμα τον εβαλα να παει να τα παρει.....ο αντρας μου μου λεει οτι το μονο που θελει ειναι ενα διημερο να μη φωναζει μια τον ενα μια τον αλλο, να εχει ηρεμια το σπιτι, ουτε να κοιμηθει θελει ουτε τιποτα, απλα να μη γκαριζει....

κι εδω ειναι το διλημμα....ο μπαμπας του ειναι πολυ προσεκτικος και αξιος εμπιστοσυνης.... η αλλη ομως, δεν προσεχει καθολου....θα τα βγαλει εξω μες τον ψοφο, θα παρει μονη της φαρμακα να τους δωσει, θα αφησει ολα τις τα γυαλικα και τα ραφτικα μες τη μεση, χαπια, κολωνιες, θα τηγανιζει χωρις να βαλει τη λαβη απ τη μεσα μερια, θα τους φορεσει πυτζαμες πανω απ τα ρουχα και τα κανει σαν εσκιμωους για να μην αναψει καλοριφερ,θα τα ταιζει μονο πατατες οσο μεινουν εκει.....μιλαει συνεχεια και τα μωρα νευριαζουν και κουραζονται....

δεν κλειδωνει πορτες κι εχει φυγει ο μεγαλος ποσες φορες...φοβαμαι τοσο!

απ την αλλη λυπαμαι και τον αντρα μου που ειναι κατακοπος....

εμενα γιατι δε με κουραζουν δηλαδη??? παραλυτη ημουν και για τα παιδια σερνομουν και σηκωνομουν....δε θελω να τα παω εκει, ειδικα για νυχτα ουτε συζητηση....τι να κανω????

Στέλλα μου καλημέρα. Παρακολουθώ το θέμα σου και καταλαβαίνω και τη θέση τη δική σου και τη θέση του καλού σου. Δεν έχω να σου δώσω κάποια λύση αλλά μήπως θα βοηθούσε λίγο τη κατάσταση αν ενθάρρυνες τον άντρα σου να πηγαίνει βόλτα με τα μικρά (και αν μπορείς να ακολουθείς και εσύ γιατί όχι?) σε εξωτερικούς χώρους που και εκείνα θα εκτονώνονταν και εκείνος δε θα χρειαζόταν να είναι με ένα "μη" όλη την ώρα στο στόμα? Γνωρίζω ότι δεν είναι εύκολο ακόμα με τα κρύα και στη Θεσσαλονίκη μάλιστα, αλλά θα ήταν ίσως και μια ανάσα γι' αυτόν.

Σε κάθε περίπτωση γνώμη μου είναι, αν δεν αισθάνεσαι καλά με το να αφήσεις τα παιδιά σου σε τρίτους να μη το κάνεις. Υπάρχει η δυνατότητα να πάτε και να μείνετε λίγες μέρες και οι τέσσερις στο σπίτι της γιαγιάς, εξηγόντας της τη κατάσταση, δίνοντας της την ευθύνη των παιδιών αλλά να έχετε και εσείς παράλληλα εποπτεία της κατάστασης?

Στέλλα μου καλημέρα. Παρακολουθώ το θέμα σου και καταλαβαίνω και τη θέση τη δική σου και τη θέση του καλού σου. Δεν έχω να σου δώσω κάποια λύση αλλά μήπως θα βοηθούσε λίγο τη κατάσταση αν ενθάρρυνες τον άντρα σου να πηγαίνει βόλτα με τα μικρά (και αν μπορείς να ακολουθείς και εσύ γιατί όχι?) σε εξωτερικούς χώρους που και εκείνα θα εκτονώνονταν και εκείνος δε θα χρειαζόταν να είναι με ένα "μη" όλη την ώρα στο στόμα? Γνωρίζω ότι δεν είναι εύκολο ακόμα με τα κρύα και στη Θεσσαλονίκη μάλιστα, αλλά θα ήταν ίσως και μια ανάσα γι' αυτόν.

Σε κάθε περίπτωση γνώμη μου είναι, αν δεν αισθάνεσαι καλά με το να αφήσεις τα παιδιά σου σε τρίτους να μη το κάνεις. Υπάρχει η δυνατότητα να πάτε και να μείνετε λίγες μέρες και οι τέσσερις στο σπίτι της γιαγιάς, εξηγόντας της τη κατάσταση, δίνοντας της την ευθύνη των παιδιών αλλά να έχετε και εσείς παράλληλα εποπτεία της κατάστασης?

οι βολτες συνηθως ειναι μια απ τα ιδια.....τρεχει και τους κυνηγαει....εγω με το ζορι περπαταω κι αν υποθεσω οτι θα παω καπου δεν μπορω να τον ξεκουρασω.....οσο για το σπιτι της γιαγιας ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ! ουτε μας θελει,μονο τα παιδια θελει, ουτε ο αντρας μου την αντεχει, ουτε εγω....εξαλλου ειναι ενα τεταρτο αποσταση δε λεει..... να ηξερες μονο για τι γιαγια μιλαμε!

Καλή μου καταρχήν απεβαλλε τις τυψεις σου...τι να κανουμε ειμαστε ζευγάρι κ στα καλά κ στα κακά! Τωρα περνάτε λίγο δυσκολα αλλα θα φτιάξουν τα πράγματα. Εγω έχω διδυμα κ χρειαζομαι τον άντρα μου, παρόλο που ειμαι καλά, κ οταν πάει για μπάσκετ του γκρινιάζω κ εγω γιατι κ εγω κουράζομαι κ έχω ανάγκη να ξεσκάσω....κακώς του γκρινιάζω...μια φορα κρατηθηκα κ μας έφερε τον νέο ιο στο σπίτι κ ειμαστε τέζα όλοι μια εβδομάδα.

Αυτο που θα σε συμβούλευα ειναι να φέρετε μια γυναίκα να σε βοηθάει λίγο. Δεν ξέρω πως είναι τα οικονομικά σας, αλλα αυτο θα ήταν το καλύτερο. Ας ερχονταν μονο το ΣΚ, να πηγαίνατε κ για έναν καφε σαν άνθρωποι. Οι αντρες δεν είναι σαν εμας τις γυναικες...γι αυτο γινομαστε εμεις μάνες. Δεν έχουν αντοχες, οση καλή θεληση κ να έχουν. Τα μωρα δεν τους πειράζει να πάνε στην γιαγια, αν κ εμεις θα τα σκεφτομαστε όλοι την ώρα. Να φανταστεις οταν τα δικά μου πανε στην γιαγια τους, του λέω ποσο μου λειπουν κ αυτος μου λεει : εμένα καθολου...θελω να αράξω....Οχι, οτι δεν τα αγαπάει...τα λατρευει, αλλα τέτοια ειναι η κατασκευη τους.

Κοιτα να βρεις τροπο να τον κανεις λιγο παραπανω ευτυχισμενο.

Σε τέτοιες περιπτώσεις όπως η δική σας (εννοώ το πρόβλημα υγείας που έχεις -a propos σου εύχομαι μέσα από τη καρδιά μου να το ξεπεράσες πολύ γρήγορα) τις οικογενειακές ευθύνες με ό,τι αυτό συνεπάγεται θα έπρεπε να τις έχει ο δυνατότερος της ιστορίας δίνοντας το καλύτερο εαυτό του-και στη περίπτωση σας αυτός είναι ο άνδρας σου. Καταλαβαίνω όμως ότι υπάρχουν πολλοί άντρες (μέσα σε αυτούς και ο δικός μους) που πολλές φορές ο βαθμός δυσκολίας των καταστάσεων τους ξεπερνά και αντιδρούν. Ο καλός σου έχει τόσο μεγάλη ανάγκη από ξεκούραση (ανθρώπινο είναι), ώστε είναι διατεθειμένος να κάνει για λίγο τα στραβά μάτια σε θέματα ασφάλειας και υγείας των παιδιών σας, προκειμένου να έχει κάποιες ώρες χαλάρωσης. Εφόσον, αν κατάλαβα καλά, εσύ δεν έχεις τέτοιο θέμα και έχεις το κουράγιο και τη διάθεση να είσαι δίπλα στα παιδιά σου κάθε στιγμή (σου βγάζω το καπέλο και έχεις όλο μου το σεβασμό για το λόγο αυτό), υπάρχει η δυνατότητα να έρχεται κάποιος άνθρωπος εμπιστοσύνης σας κάποια απογεύματα, βοηθώντας εσένα με το σπίτι και τα παιδιά, έτσι ώστε να του δίνεται η ευκαιρία να χαλαρώσει λίγο? Τονίζω, ότι η λύση αυτή δε με βρίσκει σύμφωνη, αλλά όταν μπήκα στη διαδικασία να έρθω λίγο στη δική σου θέση και γνωρίζοντας τις αντοχές του καλού μου, θα του έκανα αυτό το "δώρο" ως τελευταία λύση πριν καταρεύσσει και αρχίζουμα να τρωγόμαστε.

στελλακι μου μπραβο και συγχαρητηρια σον αντρα σου που σε βοηθαει και μαλιστα το οτι τα κανει ολα τραγουδωντας για να μη νιωσεις ασχημα ειναι συγκινητικο...αυτο που θα μπορουσες να κανεις ειναι μια μερα τουλαχιστον η βδομαδα να τα αφηνεις στη γιαγια τους αφου εχεις κ προβλημα υγειας βρε πουλακι μου.δε θα τα αφησεις με τις μερες...αλλα μια μερα μονο.θα ειναι δυσκολα αλλα θα το συνηθησεις κ θα δεις που κ πιο κονα θα ερθεις με τον αντρα σου κ θα ξεκουραζεται κ μια μερα.επισης τον μεγαλο δε γινεται να τον στειλετε σε καποιον παιδικο σταθμο?3,5 ετων νομιζω ειπες οτι ειναι ετσι?για λιγες ωρες μονο 3-4 ωριτσες την ημερα καλο θα κανουν κ στο παιδι κ σε εσας πιστευω!

χρειαζομαι την ειλικρινη σας συμβουλη...

παει σχεδον ενας χρονος που ειμαι χαλια με την παθηση μου, εχουν πεσει ολα πανω στον αντρα μου, γυρναει απ τη δουλεια πτωμα, να βαλει να φαει μονος του, να πλυνει το πιατο του (τα κατσαρολικα τα εχω ηδη κανει μεχρι εκεινη την ωρα) να αναλαβει τα παιδια αλλαγματα, γιαουρτια, γαλατα, φαρμακα κλπ....εγω μεχρι εκεινη την ωρα ειμαι ηδη γκολ γιατι τα εχω μονη μου ολη μερα...η μαμα μου εχει αναλαβει το μαγειρεμα και το πλυσιμο -σιδερωμα, κι εγω καθομαι με τα παιδια...νιωθω απαισια, νιωθω αχρηστη, νιωθω οτι τον εχω φερει στο αμην, γιατι ποτε δεν τον ειχα μαθει ετσι.....με δικη μου επιλογη βεβαια....η μονη του ανασα ειναι ενα μπασκετακι σαββατο η κυριακη για το οποιο εγω παλι γκρινιαζω γιατι λειπει 4 ωρες συνολικα κι εγω τον χρειαζομαι.....ποτε δεν παραπονεθηκε, μου λεει οτι θελει πολυ να βοηθαει, εχει βαλει σκουπα, μαζευει οτι ριχνουν τα παιδια, εχει καταντησει η καλη νοικοκυρα κι εγω κοιταω... μετα βιας αρχισα να περπαταω μετα τις γιορτες, αλλα δεν εχω αρκετες δυναμεις, το βραστηρα παω να σηκωσω και τρεμει το χερι μου, με αποτελεσμα να μπορω μετα βιας να αλλαζω και να ταιζω τα παιδια ολη μερα με διαφορα τεχνασματα που εχω βρει πχ λυγιζω το παρκο για να βγει το μωρο επειδη δε μπορω να το σηκωσω κι αλλα τετοια.,... δε θελω να τον φτασω στο αμην, κουραζεται πολυ αν και ο καημενος τραγουδωντας τα κανει ολα για να μη νιωσω χαλια εγω νιωθω απαισια....που ειναι εκεινος ο καιρος που του τα ειχα ολα ετοιμα? θα ξαναρθει ποτε??? και στη μανα μου αισθανομαι χαλια, 80 χρονω να μαγειρευει και να κανει ολα αυτα για τη δικη μου οικογενεια....ο γιατρος ειπε οτι συντομα θα ξαναμπορω να κανω οτι παλια αλλα δεν αντεχω αλλο....

τα παιδια ειναι τρεισιμιση και εναμιση....θα σας τα πω με λιγα λογια.... ξεκρεμανε κουρτινες, σπανε ντουλαπια και μπαινουν μεσα (αγορια γαρ) χαλασανε τα ρολα απ τα στορια, ολη μερα βαρανε αντικειμενα, (οταν ο μεγαλος δε χτυπαει το μικρο που του παιρνει τα παιχνιδια), κοιμουνται σαν πουλακια βεβαια δεν εχω νυχτερια αλλα γενικως ολη μερα φωναζουμε "μη και μη" εχουν βαλει μπουρλοτο δυο φορες την κουζινα της μαμας μου, ανοιγουν πλυντηρια, βγαζουν ολα τα ρουχα απ τα συρταρια, χτες σπασανε το κρεβατακι του μωρου να το κανουν καναπε οπως ειπε ο μεγαλος... ειναι πολυ ζωηρα....

ο αντρας μου ζηταει επανελλειμενα ενα ΣΚ να τα δωσουμε στους δικους του εγω ομως δε μπορω να διαννοηθω να μεινω χωρις τα παιδια μου....κανα δυο φορες τα εδωσα μεσημερι και το απογευμα τον εβαλα να παει να τα παρει.....ο αντρας μου μου λεει οτι το μονο που θελει ειναι ενα διημερο να μη φωναζει μια τον ενα μια τον αλλο, να εχει ηρεμια το σπιτι, ουτε να κοιμηθει θελει ουτε τιποτα, απλα να μη γκαριζει....

κι εδω ειναι το διλημμα....ο μπαμπας του ειναι πολυ προσεκτικος και αξιος εμπιστοσυνης.... η αλλη ομως, δεν προσεχει καθολου....θα τα βγαλει εξω μες τον ψοφο, θα παρει μονη της φαρμακα να τους δωσει, θα αφησει ολα τις τα γυαλικα και τα ραφτικα μες τη μεση, χαπια, κολωνιες, θα τηγανιζει χωρις να βαλει τη λαβη απ τη μεσα μερια, θα τους φορεσει πυτζαμες πανω απ τα ρουχα και τα κανει σαν εσκιμωους για να μην αναψει καλοριφερ,θα τα ταιζει μονο πατατες οσο μεινουν εκει.....μιλαει συνεχεια και τα μωρα νευριαζουν και κουραζονται....

δεν κλειδωνει πορτες κι εχει φυγει ο μεγαλος ποσες φορες...φοβαμαι τοσο!

απ την αλλη λυπαμαι και τον αντρα μου που ειναι κατακοπος....

εμενα γιατι δε με κουραζουν δηλαδη??? παραλυτη ημουν και για τα παιδια σερνομουν και σηκωνομουν....δε θελω να τα παω εκει, ειδικα για νυχτα ουτε συζητηση....τι να κανω????

Καταρχην περαστικασου και ευχομαι να το ξεπερασεις αυτο το οποιο περνας,καταλαβαινω την αρνητικη σου σταση να αφησεις τα παιδια να μεινουν αλλου εστω και για μια μερα γιατι το ιδιο κολλημα εχω και εγω αλλα δεδομενου της καταστασης μηπως πρεπει?Γιατι οι αντρες δεν εχουν τις δικες μας αντοχες,μηπως πρεπει να του κανεις την χαρη να παρει μια ανασα?Γιατι πραγματικα ο αντρας σου σου εχει σταθει και μπραβο του.

Περαστικά σου καταρχήν ολόψυχα σου ευχομαι. προσπάθησε να το ξεπεράσεις αυτό και θέσε όρους σχετικά με την ασφάλεια τους κυρίως αυτο με την εξώπορτα. απο οπου μπορεί να σου δοθεί βοήθεια αυτή τη στιγμή ειναι καλοδεχούμενη και πολύτιμη. δεινε λίγο τα μωρα στα πεθερικά σου ωστε να ξεκουραστεί κ ο ανδρας σου. να πάρει μια ανασα κ αυτός να ξεκουραστείς λίγο και συ. τουλάχιστον μέχρι να νιώσεις καλύτερα!κ πάλι περαστικά.

γυναικα για βοηθεια δε γινεται να παρω γιατι δουλευει μονο ο αντρας μου και ηδη παιρνω κοπελα να καθαριζει.....οποτε καταλαβαινετε! εξαλλου δεν κανω κατι να με ξεκουρασει, εχω λιωσει να καθομαι.... το παιδι πηγαινει παιδικο μεχρι τις μιαμιση αλλα αυτο δε βοηθαει σε τιποτα το μπαμπα που ερχεται στις 6... τωρα που το σκεφτομαι και πριν αρρωστησω ηθελε να τα αφηνουμε στη γιαγια και ηταν θεμα διαφωνιας..... του λεω να παει κατω η μαμα μου εχει αδειο δωματιο να ξαπλωσει, να ξεκουραστει, δε θελει (ενω τα πανε τελεια) θελει εδω! πολλες φορες μου λεει οτι τα παιδια του εκλεψαν τη γυναικα του! δε γκρινιαζει, οχι, ουτε παραπονεθηκε ποτε για τη βοηθεια σε μενα, θα ημουν αχαριστη αν ελεγα κατι τετοιο....αλλα πως να το κανουμε εχουμε δυο παιδια, δε μπορω να διανοηθω να τα δωσω για να χαλαρωσω.... ντροπη ρε παιδια.... το μονο που μπορω να συμβιβαστω ειναι να τα παρουν μεσημερι (πρν ερθει ο μπαμπας) και να τα φερουν βραδυ αργα....αλλα παλι μια δυο φορες που το καναμε νιωθω απαισια, τρεμει η ψυχη μου, δεν εχω μυαλο για τιποτα.....ο νους μου εναι εκει.....τωρα πχ ο μεγαλος θα ερθει απ τον παιδικο σε ενα τεταρτο και εχει ηδη μια ωρα που φυσαω και ξεφυσαω....τρελλο αγχος!!!δε θελω να απογοητευσω τον αντρα μου, τον λατρευω, καθε βραδυ που τον ποδοπατανε και ουρλιαζουνε και δεν καθονται ουτε λεπτο στον κωλο τους τον λυπαμαι, αλλα και ο ιδιος μολις λειψουν λιγο "αδειασε το σπιτι, ουτε μια φωνουλα" ετσι κανει και μετα γινομαι πιο χαλια...και καλα οταν ημουν δεν τα εδινα, η ζωη μου ειναι τα παιδια μου και δεν εμπιστευομαι κανεναν....και η μαμα μου να παρει τον εναν - ποτε και τους δυο μαζι- ειναι απο κατω και ακουω τα παντα και παντα στο μισαωρο φωναζω να τα ανεβασει.....γιατι δηλαδη ηρεμια και ευτυχια ειναι να λειπουν τα παιδια απο το σπιτι??? ειμαι παραλογη το ξερω, αλλα μονο οταν ειμαστε ολη η οικογενεια μαζι ειμαι καλα....

Στελλίτσα βιώνεις μία πραγματικά δύσκολη κατάσταση κι εύχομαι να αποκατασταθούν όλα σύντομα.. Κάνε υπομονή και μην αισθάνεσαι τύψεις! Αλοίμονο αν οι σύζυγοι μας στέκονταν μόνο στα καλά..

Όσο για τα παιδιά, που είναι μικρούλια και σκανταλιάρικα, θα πρέπει να θέσετε όρια σε κάποια θέματα για να ελαφρυνθεί λίγο το κλίμα. Η αντίδραση του συζύγου οφείλεται στην ψυχολογική πίεση που υφίσταται και πιστεύω ότι θα ήταν καλή ιδέα να στέλνετε τα παιδιά για μερικές ώρες στους γονείς του ΠΑΝΤΑ όμως με οδηγίες για να αποφευχθούν οποιαδήποτε ατυχήματα...

Ούτως ώστε να ξεκουραστεί εκείνος και να περάσετε λίγο χρόνο μαζί με ηρεμία! Αυτό δε σημαίνει ότι δεν τα αγαπάτε..

Από όσα ποστ σου έχω διαβάσει, καταλαβαίνω ότι είσαι δυνατός άνθρωπος και κυρίως ψύχραιμος...

Περαστικά να 'ναι και ο Θεός να σε έχει πάντα καλά..

γυναικα για βοηθεια δε γινεται να παρω γιατι δουλευει μονο ο αντρας μου και ηδη παιρνω κοπελα να καθαριζει.....οποτε καταλαβαινετε! εξαλλου δεν κανω κατι να με ξεκουρασει, εχω λιωσει να καθομαι.... το παιδι πηγαινει παιδικο μεχρι τις μιαμιση αλλα αυτο δε βοηθαει σε τιποτα το μπαμπα που ερχεται στις 6... τωρα που το σκεφτομαι και πριν αρρωστησω ηθελε να τα αφηνουμε στη γιαγια και ηταν θεμα διαφωνιας..... του λεω να παει κατω η μαμα μου εχει αδειο δωματιο να ξαπλωσει, να ξεκουραστει, δε θελει (ενω τα πανε τελεια) θελει εδω! πολλες φορες μου λεει οτι τα παιδια του εκλεψαν τη γυναικα του! δε γκρινιαζει, οχι, ουτε παραπονεθηκε ποτε για τη βοηθεια σε μενα, θα ημουν αχαριστη αν ελεγα κατι τετοιο....αλλα πως να το κανουμε εχουμε δυο παιδια, δε μπορω να διανοηθω να τα δωσω για να χαλαρωσω.... ντροπη ρε παιδια.... το μονο που μπορω να συμβιβαστω ειναι να τα παρουν μεσημερι (πρν ερθει ο μπαμπας) και να τα φερουν βραδυ αργα....αλλα παλι μια δυο φορες που το καναμε νιωθω απαισια, τρεμει η ψυχη μου, δεν εχω μυαλο για τιποτα.....ο νους μου εναι εκει.....τωρα πχ ο μεγαλος θα ερθει απ τον παιδικο σε ενα τεταρτο και εχει ηδη μια ωρα που φυσαω και ξεφυσαω....τρελλο αγχος!!!δε θελω να απογοητευσω τον αντρα μου, τον λατρευω, καθε βραδυ που τον ποδοπατανε και ουρλιαζουνε και δεν καθονται ουτε λεπτο στον κωλο τους τον λυπαμαι, αλλα και ο ιδιος μολις λειψουν λιγο "αδειασε το σπιτι, ουτε μια φωνουλα" ετσι κανει και μετα γινομαι πιο χαλια...και καλα οταν ημουν δεν τα εδινα, η ζωη μου ειναι τα παιδια μου και δεν εμπιστευομαι κανεναν....και η μαμα μου να παρει τον εναν - ποτε και τους δυο μαζι- ειναι απο κατω και ακουω τα παντα και παντα στο μισαωρο φωναζω να τα ανεβασει.....γιατι δηλαδη ηρεμια και ευτυχια ειναι να λειπουν τα παιδια απο το σπιτι??? ειμαι παραλογη το ξερω, αλλα μονο οταν ειμαστε ολη η οικογενεια μαζι ειμαι καλα....

Κατ αρχας, μεσα απο την καρδιά μου εύχομαι σύντομα να αναρρωσεις πλήρως και να τελειωσει αυτη η δύσκολη περίοδος.

Στο θέμα μας τωρα

Θεωρώ πως φορτώνεις και τον εαυτό σου και τον άντρα σου με τις υπέρμετρες απαιτήσεις που έχεις σχετικά με το πως θα εισαι καλός γονιός.Εννοω, πως το να έχετε λίγο χρόνο για τον εαυτό σας, δεν θα σας κάνει "κακούς" γονιούς. Ισα ισα θα σας κάνει κατα πάσα πιθανότητα, καλύτερους γονιούς.

Ειλικρινά με αυτά που λες οτι κάνει ο άντρας σου, τον θαυμάζω, όπως θαυμάζω και εσένα άλλωστε για το κουράγιο σου! Αλλά πρέπει τα παιδιά να μπούν σε μια σειρά. Τι πάει να πεί, είναι ζοηρά και αδειάζουν τα σηρτάρια; (ενα παράδειγμα πήρα). Υπάρχουν τρόποι να τα έχεις κλειστά και να μην μπορούν με τίποτα να τα ανοιξουν. Επίσης μπορείς απλά να τους το απαγορέψεις να τα ανοίγουν. Η πιθαρχία ειναι σημαντική και ειδικά στη φάση που είστε, θα σας διευκολύνει πάρα πολύ!

Οσο για το ότι όπως λες δεν μπορείς να αποχωριστείς στιγμη τα παιδιά σου, μου φαίνεται υπερβολικό. Δεν αμφισβητώ πως νιώθεις έτσι! Μην παρεξηγηθω... Εννοώ πως πρέπει να αποδευσμευτείς κάπως από αυτό το συναίσθημα γιατί δεν "βλέπεις" καθόλου τις δικές σου ανάγκες.

Εγω μια χαρά περνάω χωρίς τον μικρό όταν μένει σε κάποια γιαγιά. Δεν είναι πως δε μου λειπει ή δεν τον αναζητώ, αλλά μην τρελαθούμε κιόλας... νιώθω μια απέραντη χαλάρωση που δεν χρειάζεται να είμαι συνέχεια σε επιφυλακή (και είναι και αρκετά ήρεμος).

Αυτο που σου προτείνω είναι να αφήσεις κανα βραδάκυ τα μικρά στη γιαγιά με σαφείς οδηγίες ή σε μια έμπιστη κοπέλα και να πάτε μια βολτίτσα με τον σύζηγο να χαλαρώσετε. Επίσης επειδη σίγουρα με την ασθένιά σου η ψυχολογική σου κατάσταση δεν είναι και στα καλύτερά της, θα έλεγα να μιλήσεις και σε κανα ειδικό για το πως νιώθεις. Ο αδερφός μου που το έκανε τον οφέλησε πολύ.

αλλα πως να το κανουμε εχουμε δυο παιδια, δε μπορω να διανοηθω να τα δωσω για να χαλαρωσω.... ντροπη ρε παιδια....

 

Στέλλα,δεν θα τα δώσεις τα παιδιά για να χαλαρώσεις πηγαίνοντας στα μπουζούκια ή τζογάροντας.Για να αναρρώσεις όπως πρέπει θα το κάνεις και για λίγο καιρό.

Ο πεθερός σου που είναι πιο υπεύθυνο άτομο,δεν μπορεί να ελέγχει λίγο τί κάνει η πεθερά σου,ώστε να μην έχετε απρόοπτα??

ααααααααααχ ευχαριστω για τις ευχες σας ειλικρινα

για να απαντησω τωρα.... τα παιδια ειναι ζωηρα δε σημαινει εχω ανοιχτα τα συρταρια.....σημαινει εβαλα ειδικα stop και τα ανοιγουν!!! σημαινει του λεω του μεγαλου δε θα μπεις στην κρεβατοκαμαρα, και μπαινει, ανεβαινει στη συρτατιερα, ανοιγει τη ντουλαπα, βγαζει σεντονια και μπαινει στο ραφι να κοιμηθει.....μεχρι να βγω απ την τουαλετα δηλ σε 5 λεπτα...

και βαζω περιορισμους και μαλωνω, και τιμωρω, ΑΛΛΑ ΜΕ ΓΡΑΦΟΥΝΕ!!! μονο αν ο μπαμπας βαλει τις φωνες γινεται κατι!!! εχω ολα τα δωματια κλειδωμενα πια, τις ντουλαπες με μονωτικες ταινιες, σημερα καταφερε κι ο μικρος να πηδηξει απ το παρκο και να βγει......ΜΕ ΚΛΑΙΩ!!!!

οσο για τον πεθερο.....η αληθεια αυτη δεν την κανεις κουμαντο ευκολα......και το δικο της παιδι τον αδερφο του αντρα μου τον ειχε αφησει με καυτο νερο μονο του και καηκε 2 χρονων εγκαυματα ολο το σωμα....ειναι αμυαλη ρε παιδι μου δεν το κανει επιτηδες, δεν της κοβει πως να γινει...αν δειτε εκει που λεμε για γιαγιαδες και πεθερικα θα καταλαβετε, να μην επαναλαμβανομαι.....τον αντρα μου τον εκλεινε τιμωρια στο μπανιο με ολα τα απορρυπαντικα και του εσβηνε και το φως!!! δεν....αμα λεμε δεν......ΔΕΝ!!!

καλησπερα,αρχικα περαστικα μεσα απ την καρδια μου,ενα μεγαλο μπραβο σε σενα και στην προσπαθεια σου καθως και μεγαλο μπραβο στον αντρα σου που σε στηριζει και σε βοηθαει τοσο!σιγουρα ο αντρας σου εχει δικιο να ζητα ενα πιο χαλαρο σκ αλλα επειδη κ εγω εχω μια τετοια πεθερα ( τα θεωρει ολα ακινδυνα κλπ, αδιαφορη κλπ) ετσι λοιπον οθτε κ εγω τα εχω αφησει ποτε γιατι φοβαμαι και αντι να ηρεμισω θα ειμαι μεσ το αγχος!εχεις εξηγησει στον αντρα σου τους λογους που δεν θεσ να αφησεις τα μικρα σου εκει??ισως να καταλαβει τους φοβους σου ..

καλησπερα,αρχικα περαστικα μεσα απ την καρδια μου,ενα μεγαλο μπραβο σε σενα και στην προσπαθεια σου καθως και μεγαλο μπραβο στον αντρα σου που σε στηριζει και σε βοηθαει τοσο!σιγουρα ο αντρας σου εχει δικιο να ζητα ενα πιο χαλαρο σκ αλλα επειδη κ εγω εχω μια τετοια πεθερα ( τα θεωρει ολα ακινδυνα κλπ, αδιαφορη κλπ) ετσι λοιπον οθτε κ εγω τα εχω αφησει ποτε γιατι φοβαμαι και αντι να ηρεμισω θα ειμαι μεσ το αγχος!εχεις εξηγησει στον αντρα σου τους λογους που δεν θεσ να αφησεις τα μικρα σου εκει??ισως να καταλαβει τους φοβους σου ..

ναι και την θεωρει και ο ιδιος αχρηστη απλα βασιζεται οτι ο μπαμπας του θα προσεχει πιο πολυ....εγω παλι σε εναν αντρα δε μπορω να βασιστω... πχ με το που θα φαει παει για υπνο - εξαφανιζεται- τι θα κανουν τα παιδια μονα τους μαζι της??? την αλλη φορα μπηκα νοσοκομειο και ειχα πει Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΒΗΧΕΙ ΜΗΝ ΚΑΝΕΤΕ ΚΑΜΙΑ ΠΛΑΚΑ ΚΑΙ ΠΑΤΕ ΚΑΙ ΠΑΡΕΤΕ ΣΙΡΟΠΙΑ ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙΤΕ ΕΜΕΝΑ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΠΟΙΟ ΔΙΝΕΙ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ - και οταν βγηκα απ το νοσοκομειο...."ε να ξερεις, εβηχε, και η πεθερα σου πηγε στο φαρμακειο, και της συνεστησαν ενα mucothiol, και τι να κανω, δε μπορουσα να την σταματησω...." και αλλα τετια πολλα..

το καλοκαιρι τον εδωσε ο μπαμπας του για 5 μερες Ασπροβαλτα, εγω τη δευτερη μερα πηρα το μωρο και πηγα και βρηκα το παιδι μες τα τσιμπηματα απ τα κουνουπια, κυκλοφορουσε και ο ιος των κουνουπιων, γιατι ξεχασαν να του βαλουν αντικουνουπικο, ηταν συγκαμενος ως τα μπουτια γιατι εκανε κακα και τον ξεπλεναν με νερο πισινας χωρις σαπουνακι και ηταν κατακαμενος γιατι δεν του εβαλαν ουτε σταγονα αντιηλιακο......

γυναικα για βοηθεια δε γινεται να παρω γιατι δουλευει μονο ο αντρας μου και ηδη παιρνω κοπελα να καθαριζει.....οποτε καταλαβαινετε! εξαλλου δεν κανω κατι να με ξεκουρασει, εχω λιωσει να καθομαι.... το παιδι πηγαινει παιδικο μεχρι τις μιαμιση αλλα αυτο δε βοηθαει σε τιποτα το μπαμπα που ερχεται στις 6... τωρα που το σκεφτομαι και πριν αρρωστησω ηθελε να τα αφηνουμε στη γιαγια και ηταν θεμα διαφωνιας..... του λεω να παει κατω η μαμα μου εχει αδειο δωματιο να ξαπλωσει, να ξεκουραστει, δε θελει (ενω τα πανε τελεια) θελει εδω! πολλες φορες μου λεει οτι τα παιδια του εκλεψαν τη γυναικα του! δε γκρινιαζει, οχι, ουτε παραπονεθηκε ποτε για τη βοηθεια σε μενα, θα ημουν αχαριστη αν ελεγα κατι τετοιο....αλλα πως να το κανουμε εχουμε δυο παιδια, δε μπορω να διανοηθω να τα δωσω για να χαλαρωσω.... ντροπη ρε παιδια.... το μονο που μπορω να συμβιβαστω ειναι να τα παρουν μεσημερι (πρν ερθει ο μπαμπας) και να τα φερουν βραδυ αργα....αλλα παλι μια δυο φορες που το καναμε νιωθω απαισια, τρεμει η ψυχη μου, δεν εχω μυαλο για τιποτα.....ο νους μου εναι εκει.....τωρα πχ ο μεγαλος θα ερθει απ τον παιδικο σε ενα τεταρτο και εχει ηδη μια ωρα που φυσαω και ξεφυσαω....τρελλο αγχος!!!δε θελω να απογοητευσω τον αντρα μου, τον λατρευω, καθε βραδυ που τον ποδοπατανε και ουρλιαζουνε και δεν καθονται ουτε λεπτο στον κωλο τους τον λυπαμαι, αλλα και ο ιδιος μολις λειψουν λιγο "αδειασε το σπιτι, ουτε μια φωνουλα" ετσι κανει και μετα γινομαι πιο χαλια...και καλα οταν ημουν δεν τα εδινα, η ζωη μου ειναι τα παιδια μου και δεν εμπιστευομαι κανεναν....και η μαμα μου να παρει τον εναν - ποτε και τους δυο μαζι- ειναι απο κατω και ακουω τα παντα και παντα στο μισαωρο φωναζω να τα ανεβασει.....γιατι δηλαδη ηρεμια και ευτυχια ειναι να λειπουν τα παιδια απο το σπιτι??? ειμαι παραλογη το ξερω, αλλα μονο οταν ειμαστε ολη η οικογενεια μαζι ειμαι καλα....

Αχ αυτό που δεν μπορείς χωρίς τα ''θηριάκια'' σου πως το καταλαβαίνω.Εμένα ο μικρός μου κοντεύει 10 μηνών και μπουσουλάει σηκώνεται αρπάζει ότι βρεί κ πρέπει όλη την ώρα να είμαι δίπλα του.Όταν τον δίνω στους δικούς μου που είναι από κάτω και νέοι ,για να κάνω καμιά δουλειά δεν μπορώ μου κακοφαίνεται.Δύσκολη κατάσταση.Δεν ξέρω νομίζω πως καλά θα ήταν να το συζητήσετε το θέμα οι δυό σας αφού στην πραγματικότητα και αυτουνού του κακοφαίνεται όταν λείπουν τα μικρά από το σπίτι.Αν θα τα δώσετε στην πεθερά σου και γίνει τίποτα θα νιώθει τρελές τύψεις κι εκείνος.Σίγουρα είναι μια δύσκολη κατάσταση αλλά είναι προσωρινή.Μήπως αφού έρχεται και κοπέλα στο σπίτι τουλάχιστον να μην μένουν δουλειές για εκείνον;Ίσως να ήταν καλύτερα η' μήπως αφού ο πεθερός σου είναι πιο προσεκτικός να του μίλαγε ο άντρας σου ώστε να αναλάμβανε κυρίως εκείνος τα μικρά;Δεν ξέρω σε ζάλισα αλλά εγώ αυτά θα σκεφτόμουν σαν λύσεις...

ααααααααααχ ευχαριστω για τις ευχες σας ειλικρινα

για να απαντησω τωρα.... τα παιδια ειναι ζωηρα δε σημαινει εχω ανοιχτα τα συρταρια.....σημαινει εβαλα ειδικα stop και τα ανοιγουν!!! σημαινει του λεω του μεγαλου δε θα μπεις στην κρεβατοκαμαρα, και μπαινει, ανεβαινει στη συρτατιερα, ανοιγει τη ντουλαπα, βγαζει σεντονια και μπαινει στο ραφι να κοιμηθει.....μεχρι να βγω απ την τουαλετα δηλ σε 5 λεπτα...

και βαζω περιορισμους και μαλωνω, και τιμωρω, ΑΛΛΑ ΜΕ ΓΡΑΦΟΥΝΕ!!! μονο αν ο μπαμπας βαλει τις φωνες γινεται κατι!!! εχω ολα τα δωματια κλειδωμενα πια, τις ντουλαπες με μονωτικες ταινιες, σημερα καταφερε κι ο μικρος να πηδηξει απ το παρκο και να βγει......ΜΕ ΚΛΑΙΩ!!!!

οσο για τον πεθερο.....η αληθεια αυτη δεν την κανεις κουμαντο ευκολα......και το δικο της παιδι τον αδερφο του αντρα μου τον ειχε αφησει με καυτο νερο μονο του και καηκε 2 χρονων εγκαυματα ολο το σωμα....ειναι αμυαλη ρε παιδι μου δεν το κανει επιτηδες, δεν της κοβει πως να γινει...αν δειτε εκει που λεμε για γιαγιαδες και πεθερικα θα καταλαβετε, να μην επαναλαμβανομαι.....τον αντρα μου τον εκλεινε τιμωρια στο μπανιο με ολα τα απορρυπαντικα και του εσβηνε και το φως!!! δεν....αμα λεμε δεν......ΔΕΝ!!!

Με τέτοια πεθερά τι να πω.... και εμένα ειναι στην κοσμάρα της αλλά τι να λέμε δεν συγκρίνεται η δικιά σου...

Για τα στοπ στα σηρτάρια, επειδή το είχα ψάξει κι εγω πολύ το θέμα,πήρα τελικά κάποια που έχουν ένα πράγμα σαν γάτζο που κουμπώνει και το οποίο και εγω δυσκολεύομαι να το ανοίξω. Τα είχα πάρει στα jumbo και βγήκαν πααααρα πολύ καλα. Οτι έχω κλείσει με αυτα δεν έχει καταφέρει να το ανοίξει.

ναι και την θεωρει και ο ιδιος αχρηστη απλα βασιζεται οτι ο μπαμπας του θα προσεχει πιο πολυ....εγω παλι σε εναν αντρα δε μπορω να βασιστω... πχ με το που θα φαει παει για υπνο - εξαφανιζεται- τι θα κανουν τα παιδια μονα τους μαζι της??? την αλλη φορα μπηκα νοσοκομειο και ειχα πει Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΒΗΧΕΙ ΜΗΝ ΚΑΝΕΤΕ ΚΑΜΙΑ ΠΛΑΚΑ ΚΑΙ ΠΑΤΕ ΚΑΙ ΠΑΡΕΤΕ ΣΙΡΟΠΙΑ ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙΤΕ ΕΜΕΝΑ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΠΟΙΟ ΔΙΝΕΙ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ - και οταν βγηκα απ το νοσοκομειο...."ε να ξερεις, εβηχε, και η πεθερα σου πηγε στο φαρμακειο, και της συνεστησαν ενα mucothiol, και τι να κανω, δε μπορουσα να την σταματησω...." και αλλα τετια πολλα..

το καλοκαιρι τον εδωσε ο μπαμπας του για 5 μερες Ασπροβαλτα, εγω τη δευτερη μερα πηρα το μωρο και πηγα και βρηκα το παιδι μες τα τσιμπηματα απ τα κουνουπια, κυκλοφορουσε και ο ιος των κουνουπιων, γιατι ξεχασαν να του βαλουν αντικουνουπικο, ηταν συγκαμενος ως τα μπουτια γιατι εκανε κακα και τον ξεπλεναν με νερο πισινας χωρις σαπουνακι και ηταν κατακαμενος γιατι δεν του εβαλαν ουτε σταγονα αντιηλιακο......

Ουπς, άκυρος ο πεθερός.Μόλις τώρα είδα τι είχες γράψει...Καμιά φίλη καμιά ξαδέλφη δεν υπάρχει;Εμείς έχουμε ένα φιλικό ζευγάρι που και ακόμα τώρα που έχω τον μπόμπιρα όταν υπάρχει ανάγκη της λέω να μου τα αφήσει τα παιδάκια της.Τι να κάνουμε όταν υπάρχει ανάγκη;

αυτα πηρα κι εγω απο το τζαμπο....καλα!!!!!!!!! πανε κιολας!!!!!!!

οσο για την κοπελα ερχεται μια φορα τη βδομαδα, ο αντρας μου δεν κανει δουλειες του στυλ σκουπιζω κλπ αλλα πχ θα βαλει τα σιδερωμενα στη θεση τους, θα αδειασει την πιατοθηκη, τους καδους, θα ξεχωρισει τα φαγητα θα τα βαλει ψυγειο κλπ αλλα δεν το πειραζουν αυτα σας λεω.... μες τη χαρα τα κανει.......μετα που αρχιζουν οι τσιριδες τρελλαινετσι!

οσο για τον παππου, διαβασε παραπανω και θα δεις τι καλο κουμαντο την κανει τη γυναικα του!

Ουπς, άκυρος ο πεθερός.Μόλις τώρα είδα τι είχες γράψει...Καμιά φίλη καμιά ξαδέλφη δεν υπάρχει;Εμείς έχουμε ένα φιλικό ζευγάρι που και ακόμα τώρα που έχω τον μπόμπιρα όταν υπάρχει ανάγκη της λέω να μου τα αφήσει τα παιδάκια της.Τι να κάνουμε όταν υπάρχει ανάγκη;

ειμαστε περιχωρα και ειναι ολοι μακρια.....εγω ειμαι μοναχοπαιδι η μαμα μου 80 χρονων και αυτα που κανει -μαγειρεμα πλυσιμο σιδερο ειναι ηδη πολλα ευτυχως ειναι καλα η γυναικα

δε θελω να υποχρεωνομαι εξαλλου.......

Οπως σου έχουν ξαναπεί κάποια κορίτσια με το σύντροφό μας είμαστε και στα εύκολα και στα δύσκολα, οπότε δε θα έπρεπε να έχεις τύψεις. Όσον αφορά τα παιδιά μάλλον θα πρέπει να αγοράσετε λίγα παιδικά DVD. Ξέρω οτι η τηλεόραση δεν είναι ότι το καλύτερο, αλλά ζαβλακώνει λίγο τα παιδιά και κάθονται για λίγη ώρα φρόνημα.

Οπως σου έχουν ξαναπεί κάποια κορίτσια με το σύντροφό μας είμαστε και στα εύκολα και στα δύσκολα, οπότε δε θα έπρεπε να έχεις τύψεις. Όσον αφορά τα παιδιά μάλλον θα πρέπει να αγοράσετε λίγα παιδικά DVD. Ξέρω οτι η τηλεόραση δεν είναι ότι το καλύτερο, αλλά ζαβλακώνει λίγο τα παιδιά και κάθονται για λίγη ώρα φρόνημα.

αχ κι αυτο το κανουμε κουκλιτσα μου.....σωτηρια δε βλεπω!

Καταρχας περαστικα σου ευχομαι...να γινεις συντομα καλα.

Κατα δευτερον παρτο λιγο αλλιως και μη φορτωνεσαι με τυψεις χωρις λογο...εφοσον ξερεις οτι ο αντρας σου με χαρα σε φροντιζει κι εσεν και την οικογενεια σας.Οποτε χαλαρωσε λιγο...θα σε βοηθησει να αισθανθεις καλυτερα...χωρις τυψεις.

Τωρα σε αυτο που λες...βασικα και καλα να ησουνα εσυ παλι το ιδιο θα ζηταγε ο αντρας σου.Και καλα να ησουνα τα παιδακια ζωη να εχουν παλι θα φωναζαν...θα γκρινιαζαν...θα εκαναν φασαρια.Ετσι δεν ειναι.

Εγω σε καταλαβαινω απολυτα να μη θελις να φυγουν τα παιδια...ουτε κι εγω θα ηθελα.Γιατι δε λες του αντρα σου να φυγει αυτος για ενα σκ να παει να μεινει στους δικους του και να μεινεις εσυ με τα παιδια...και τη βοηθεια της μαμας σου φυσικα.Η να παρεις τα παιδια να μεινετε στη μαμα σου οι τρεις σας και να αφησετε το μπαμπα σπιτι λιγο μονο του να ξεκουραστει.

Κανενα φιλο δεν εχει να παει για ενα καφε να ξεσκασει?

η μαμα μου ειναι απο κατω οποτε η φασαρια ειναι η ιδια....στη δικια του δεν παει με τιποτα δε θελει να τους βλεπει, κι οταν του λεω να βγει με κανενα φιλο, κουμπαρο κλπ μου λεει "εγω με σενα θελω να ειμαι"

παιδια ξερω θα με βρισετε, εχω καταπληκτικο συντροφο στη ζωη, αλλα δε μπορω να δωσω σ αυτους τους ανευθυνους τα παιδια μου.....χτες βραδυ ο μεγαλος μου ειπε για ενα παιδακι "να το ριξουμε στη φωτια" ...........νομιζα οτι το ειχε ξεχασει......... το καλοκαιρι η πανηλιθια γιαγια του του εβαζε και εβλεπε ολη μερα dvd με ναζι που εκαιγαν Εβραιους.....λαμπανε τα ματια του λεει οταν εβλεπε φωτιες, εντυπωσιαζοταν........ετσι ειπε το σουργελο!!!!!!!! παιδια δε γινεται..... οπως εγω ξεχασα τα παντα με το που εγινα μανα, ετσι κι αυτος......στο κατω κατω και το μπασκετακι ξεσκασμα ειναι, και βλεπει και κοσμο στη δουλεια............εγω εχω να βγω απ την εξωπορτα μου (εκτος 2 νοσοκομειων) απο τις 7 Νοεμβριου!!!!!!!!! θα τρελλαθω δε γινεται!!! δεν ξερω αν ειμαι εγωιστρια , αλλα πανω απ ολα τα παιδια μου!