Βοηθεια απο πουθενα

Για πειτε..."κοριτσια" και δωστε κουραγιο και σε μας,ποιοι ειναι στην ιδια κατασταση ?

Και για να γινω πιο κατανοητός.

Δεν εχουμε βοηθεια απο πουθενα στο να αφησουμε την μπεμπα εστω και για 1 ωρα καπου

και να εξαφανιστουμε σαν ζευγαρι.

Γονεις μου...εχουν φυγει στην επαρχια...πεθερικα ζουν και δουλευουν στην επαρχια.

Κιοταν ειναι εδω...ειναι "μοντερνοι" παππουδες.Αγκαλιες ,φιλια,παιχνιδια...αλλα όχι και φυλαξη.

Εχουμε να παμε πανω απο 6-μηνο για καφε σαν ζευγαρι.Για κινηματογραφο, θεατρο και αλλα σεναρια

επιστημονικης φαντασιας ουτε λογος.

Τα Σαββατοκυριακα....κατεβάζουμε μουτρα και ανυπομονουμε ποτε θα ερθει η Δευτερα (που φτασαμε ε?)

για να ξαναπαμε στις δουλειες μας και να ξεσκασουμε λιγακι.

Δεν ξερω ποσο θα αντεξουμε και ποσο μακρυα θα παει αυτη η βαλιτσα.

Τα νευρα μας τσανταλια.Αρπαζομαστε με το παραμικρο.

Ακουω συνεχεια απο άλλους...αφησαμε το παιδι στους παππουδες και πηγαμε στην ταβερνα,σινεμα κλπ κλπ και μας πιανουν τα κλαμματα.

Ποιοι αλλοι ζουν αυτο το "μαρτυριο" ?

Ολοι ετσι ειμαστε,εγω εχω γυναικα που μου κραταει το παιδι τα πρωινα,κ μια φορα το διμηνο λεω στην μητερα μου να ερθει ενα βραδυ να μου την κρατησει 2-3ωρες να παμε για κανα φαγητο.

Ολες τις υπολοιπες δουλειες τις κανουμε μαζι με το παιδι,κ πλεον δεν θελω ουτε κ εγω να την αφηνω,κανουμε τα παντα μαζι,οτιδηποτε κ να ειναι αυτο,πρεπει να το παρετε αποφαση οτι η ζωη σας θα ειναι ετσι πλεον.

Μπορεις βεβαια να παρεις μια γυναικα 1-2φορες την εβδομαδα,να ερχεται να κραταει το παιδι για να βγαινετε κ λιγο να ξεσκατε,κ να νιωθετε κ εσεις πιο χαλαροι

Πολυ τραγικα τα λες νομιζω? Ποσο ειναι το παιδι?

Οσο μεγαλωνει πιστευω θα ειναι και πιο ευκολα, αλλα ΜΑΖΙ

Οικογενεια κανατε, τι περιμενεις? Αν θες την ελευθερια σου βρες μια κοπελιτσα για λιγο, μια γειτονισσα, καποιον θα ξερεις, πληρωνεις και πας!!

Ειναι λιγο πιο ακριβος ο καφες αλλα ετσι ειναι. ΔΕΝ ειστε μονοι σας πλεον!

Ενημερωτικα, ειμαι αγαμη μανουλα με διδυμα, χωρις καμια βοηθεια, εκτος απο τη νταντα , που και αυτη ερχεται οταν ΔΟΥΛΕΥΩ!

Και ναι θελω παρα πολυ να παω για ενα καφε

Μια στο τοοοοοοοοοοοοσο θα το βολεψω

Δες το αλλιώς, λοιπόν εμείς έχουμε αυτή τη δυνατότητα αλλά πέραν των ωρών που είμαστε στη δουλειά δεν τον αφήσαμε, ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΙΠΟΤΑ.Oταν κάναμε το παιδί είμαστα χορτασμεμοι από ολα.27 ετων και οι δυο.Απο τότε που ήρθε το παιδι προσαρμόσαμε τα πάντα με βαση το παιδι μας.Εξοδοι, εκδρομες κτλ. χωρίς αυτό να σημαίνει οτι κλειστικαμε στο σπίτι.Απο 8 μηνών ταξιδευει ο μπομπιρας. Υπαρχουν νομιζω τροποι να ξεσκασεις και με το παιδι, απλα κουβαλας 5 πραγματα παραπανω.Που και που επισης βγαινει ο καθενας μονος του, ετσι ωστε το παιδι το βραδυ να ειναι σπιτι του.

Παντως δε νομίζω οσο μοντερνοι και αν ειναι οι παπουδες αν τους το ζητησετε να σας αρνηθουν να κρατησουν το εγγονακι τους για καποιες ωρες.

Αν θες την ελευθερια σου βρες μια κοπελιτσα για λιγο, μια γειτονισσα, καποιον θα ξερεις, πληρωνεις και πας!!

Δεν ειν κακη ιδεα...αλλα δε νομιζω να συμφωνησει η γυναικα μου...λεγαμε να βγαιναμε μαζι....σαν ζευγαρι

Περα απο την πλακα...δεν τα λεω τραγικα....ειναι.Και δεν λεω για τις φορες που θα παμε καπου ολοι μαζι (και θα μας βγει 99% ξινο απο κλαματα και γκρινιες).

Μιλαω για την περιπτωση να βγουμε μονοι μας.

Ισως φταιει και το γεγονος οτι σαν ελευθεροι ειμασταν πολυ του εξω,βολτα,ταξιδια κλπ κλπ. και τωρα μας φαινεται βουνο.

Η μικρη ειναι 2,5 χρονων...αλλα κανει για 5 παιδακια.

Αυτο με την νταντα...ΟΚ...παμε σε αλλο θεμα μετα....τοσα ακουγονται.

Παντως δε νομίζω οσο μοντερνοι και αν ειναι οι παπουδες αν τους το ζητησετε να σας αρνηθουν να κρατησουν το εγγονακι τους για καποιες ωρες.

Δεν εχεις ιδεα....

Oταν κάναμε το παιδί είμαστα χορτασμεμοι από ολα.27 ετων και οι δυο.

Το να βγεις ένα βράδυ με τον άντρα σου δεν μπορεί να είναι κάτι που ... χορταίνεται. Ούτε τα ταξίδια, ούτε οι παρέες, γιατί αυτό είναι η ζωή μας. Αλλά δεν είναι και τόσο δύσκολο, μην υπερβάλλετε. Τϊ θα πει ΄μοντέρνοι παπούδες'? Δεν θέλουν λίγο χρόνο με τα εγγόνια τους? Μία καλή φίλη δεν έχεις? Δεν είναι και τίποτα να κρατήσει κάποιος ένα παιδάκι για τρεις ώρες.

ΜΙΑ ΑΠ'ΤΑ ΙΔΙΑ ΚΙ ΕΜΕΙΣ!

ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ,ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΕΠΑΡΧΙΑ ΟΠΟΤΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΒΡΑΖΟΥΜΕ ΣΤΟ ΖΟΥΜΙ ΜΑΣ! ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟ ΖΟΡΙ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΑΦΗΣΕΙΣ ΚΑΠΟΥ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΑΦΕ ΣΑΝ ΖΕΥΓΑΡΙ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΝΑ ΣΟΥ ΤΥΧΕΙ ΒΡΕ ΑΔΕΡΦΕ! ΠΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΣΟΥ ΚΟΥΡΕΛΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΑΡΠΑΖΕΣΑΙ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ?

ΟΣΟ ΗΤΑΝ ΠΙΟ ΜΙΚΡΗ ΕΡΧΟΤΑΝ Η ΓΙΑΓΙΑ ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΤΩΡΑ ΟΣΟ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ ΔΕΝ ΚΑΘΕΤΑΙ ΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ!!!!!

ΚΑΙ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟ!!!

ΜΙΑ ΑΠ'ΤΑ ΙΔΙΑ ΚΙ ΕΜΕΙΣ!

ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ,ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΕΠΑΡΧΙΑ ΟΠΟΤΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΒΡΑΖΟΥΜΕ ΣΤΟ ΖΟΥΜΙ ΜΑΣ! ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟ ΖΟΡΙ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΑΦΗΣΕΙΣ ΚΑΠΟΥ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΑΦΕ ΣΑΝ ΖΕΥΓΑΡΙ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΝΑ ΣΟΥ ΤΥΧΕΙ ΒΡΕ ΑΔΕΡΦΕ! ΠΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΣΟΥ ΚΟΥΡΕΛΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΑΡΠΑΖΕΣΑΙ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ?

ΟΣΟ ΗΤΑΝ ΠΙΟ ΜΙΚΡΗ ΕΡΧΟΤΑΝ Η ΓΙΑΓΙΑ ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΤΩΡΑ ΟΣΟ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ ΔΕΝ ΚΑΘΕΤΑΙ ΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ!!!!!

ΚΑΙ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟ!!!

Εγω σε καταλαβαινω απολυτα.

Αυτο που λεν οι φιλες πιο πανω...ολο και καποιον θα βρεις ...μια κουβεντα ειναι.

Καθεται το παιδι ? Ρωτατε ? Ξερετε τι ανταρτης ειναι ? Βγαζει off σε μιση ωρα και τον πιο εκπαιδευμενο.ΜΑΖΙ ? Τις περισσοτερες φορες καταληγει σε δραμα.

Αλλα οπως λες...αστο τον καφε...ας τον στερηθω αλλα 2-3 χρονια.Μια εφορια θες να πας...μια δημοσια υπερεσια...και πρεπει να πηγαινουμε ή ολοι μαζι...ή οενας να καθεται στο αμαξι με τη μικρη και τετοια.

Προσωπικα....οποιος με ρωταει για παιδια....του απανταω....ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΓΙΑΓΙΑΔΕΣ ΚΑΙ ΠΑΠΠΟΥΔΕΣ ΕΝΕΡΓΟΥΣ.....ξεχασε το.

Να συμπληρωσω...οτι οοοοοοοοολη η υπολοιπη παρεα μας δεν εχει παιδια...οποτε ουτε καν με αλλους γονεις δεν εχουμε να βρεθουμε.

 

Nαι, οκ, αλλά δεν μπορείς να τα έχεις και όλα Εγώ θα έκανα το εξής: Θα έβρισκα μια κοπέλα να έρχεται 1-2 φορές τη βδομάδα. Για τις 2 πρώτες βδόμάδες, θα ήμουν κι εγώ ή ο σύζυγος στο σπίτι, και για να συνηθίσει το παιδί, αλλά και για να παρατηρήσω τη συμπεριφορά της κοπέλας, εφόσον δεν την εμπιστευόμουν. Λύσεις βρίσκονται, τι να πω κι εγώ που έχω νταντά σε 9ωρη βάση; Το παν είναι να βρεις τον κατάλληλο άνθρωπο.

 

Πάντως, όντως δεν είστε οι μόνοι. Ξέρω κι άλλα ζευγάρια στην ίδια φάση. Κι εμείς που έχουμε πρόθυμη γιαγιά δεν της το ζητάμε πολύ συχνά για να μην την κουράζουμε, κυρίως της αφήνουμε την μπέμπα όταν έχουμε γάμους και τέτοια, για να βγούμε οι δυό μας δεν το έχουμε κάνει (ακόμη).

Δεν γνωριζετε αλλα ζευγαρια που εχουν παιδακια ετσι ωστε πχ να συναντηθειτε σε σπιτια ή για καφε ολοι μαζι (τα παιδακια αμα εχουν παρεα ειναι σουπερ γιατι και αυτα βαριουνται )

Maya μου, αν περάσεις όλη τη μέρα όμορφα με τον αντρα σου και το παιδι σου κάνετε διάφορα μαζί, το βράδυ κοιμηθεί το παιδι και κάτσεις στο μπαλκονι να πιεις ενα ποτό και συζητησεις με τον αντρα σου εμένα με γεμίζει.

Τώρα η περίπτωση που το παιδί είναι γκρινιάρικο όπως λέει ο portishead τοτε σίγουρα είναι δύσκολα τα πράγματα .Εγώ μίλησα εκ του ασφαλούς γιατί οπου και να πηγαιναμε βολτες, εκδρομες παιδικες χαρες, παιδοτοπους ΠΟΤΕ δεν είχα γκρίνια. Επίσης και σε ξενοδοχεία κοιμόταν χωρίς να ενοχληθεί καθόλου απο την αλλαγη.

ουπς δεν προλαβα να διαβασω το μηνυμα σου...

ΚΑΙ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟ!!!

Θα μεινει ορφανο το δικο μας το 2ο.

Ακουγα προχτες τα κλαμματα της μπεμπας (2 μηνων - κολικοι) του κουνιαδου μου απο τον κατω οροφο...και μ'επιασε ο τρομος.

Δε νομιζω να εχουμε το σθενος να το ξαναπερασουμε αυτο...ειδικα η γυναικα μου θα γινει Μηδεια...100%

Καλησπέρα!

Επειδή τα έχουμε περάσει, (και εν μέρει τα περνάμε ακόμα) αυτό που μας έσωσε ήταν να βγαίνουμε εναλλάξ. Μία ο ένας με φίλους μία ο άλλος. Δεν είναι και το ίδιο βέβαια όπως να βγείτε τα δυό σας, αλλά είναι κάτι! Ξεσκάς, αλλάζει η διάθεσή σου. Γιατί ούτε εμείς μπορούσαμε να την πάρουμε πουθενά. Πάαααααααρα πολύ ζωηρή. Σα να είχε πέσει στη μαρμίτα με το red bull ένα πράμα! Στο ίδιο σημείο δεν καθόταν ούτε για 5 δευτερόλεπτα.

Τώρα δειλά δειλά έχουμε αρχίσει και ξεμυτίζουμε...

χεχε ποσο ανταρτισσα ειναι δηλαδη η μικρη βρε???????

εγω τα πηγα σε μια πιτα την κυριακη 150 ατομα κοσμος, 13 μηνων περπατανε, μονη, ενα πηγαινε απο εδω και ενα απο εκει

Θελανε να φανε τα παντα απο κατω

Κουραστικα μεν, ζαλιστηκα με το περα δωθε αλλα το ευχαριστηθηκα

Ηταν μια καποια εξοδος

Δε μου λες, κανα καλο παιδοτοπο δεν εχετε, να πατε να πιειτε ηρεμα το καφεδακι σας και αυτη να ξελλυσσαξει στα μπαλακια??????

Γατούλα, απ' αυτό που περιγράφεις ας πούμε προτιμώ να κάτσω σπίτι μου! Το θέμα είναι πως ο καθένας αντιλαμβάνεται την έξοδο!

Εγω ειμαι απο τις τυχερες!!!! οχι οτι βγαινω συχνα αλλα εχω βγει 4-5 φορες μονοι με τον αντρα μου!!!

βεβαια θυμαμαι οτι τη πρωτη φορα που ηταν να βγω σκεφτομουν οτι θα ξεσαλωσω!!! τιποτα δεν εκανα!!! κουτουλουσα τοιχους! που να διασκεδασεις οπως παλια!

τις υπολοιπες απλα χασμουριομουν

κρινοντας κ απο το νικ να ξερεις οτι αλλαζουν καποια πραγματα κ δε διασκεδαζεις οπως πριν! καλα αν ησουν μουροχαβλος δε θα σου το ελεγα γιατι μια η αλλη θα ηταν!

αν το βαλετε για υπνο θα ξυπνησει? να βγειτε μετα που θα τον εχει παρει ο υπνος για τα καλα...ε ολο κ καποια κοπελα θα βρεθει!!

οσο για τους φιλους ξεχνα το! αν δεν εχουν παιδια δεν εχουν ιδεα! κ εμενα οι φιλοι μας ελευθεροι κ ωραιοι ειναι και καμια σχεση με τα παιδια!!

αντε βρε καλο κουραγιο!!!!

κατσε μεσα μονο μεσα και θα σου πω

εδω περιμενω τις Δευτερες να παω στη δουλεια

......μετα θελω να γυρισω, αλλα αυτο ειναι αλλο ανεκδοτο

χεχε ποσο ανταρτισσα ειναι δηλαδη η μικρη βρε???????

Παρα πολυ.Πρεπει να ομοληγησω ομως οτι με τον καιρο...ηρεμει.

εγω τα πηγα σε μια πιτα την κυριακη 150 ατομα κοσμος, 13 μηνων περπατανε, μονη, ενα πηγαινε απο εδω και ενα απο εκει

Θελανε να φανε τα παντα απο κατω

Κουραστικα μεν, ζαλιστηκα με το περα δωθε αλλα το ευχαριστηθηκα

Ηταν μια καποια εξοδος

ΟΚ...για να μην τα λεω και υπερβολικα...μπορει να συμβει και αυτο καμια φορα...αλλα συνηθως εχουμε γκρινιες.

Δε μου λες, κανα καλο παιδοτοπο δεν εχετε, να πατε να πιειτε ηρεμα το καφεδακι σας και αυτη να ξελλυσσαξει στα μπαλακια??????

Ουυυυ εναν μόνο ?

Θ κατσεις εσυ μετα σπιτι να τη νταντεψεις για καμια βδομαδα απο τις ιωσεις που θα εχει κολλησει ?

εδω περιμενω τις Δευτερες να παω στη δουλεια

Αυτο παλι...και να μου το λεγανε "πριν" οτι θα το παθω...δεν θα το πιστευα.

Ισχυει !!!

αυτο με τις ιωσεις εχεις δικιο γμτω

και εγω πολυ θα ηθελα να τα χωσω μεσα λλα ειμαστε πολυ μικρα

αφου περιμενω να περασει μια βδομαδ μηπως τσεπωσαμε και ιωσουλα μαζι με την πιτα

λυση, να βρεις μια ικανη κοπελα να σας βοηθαει για οποτε τη θελετε

Βαλε αγγελια, εδω, ποτε δε ξερεις

Να σου καταθέσω και την δική μας ιστορία, για να πάρεις κουράγιο(ελπίζω).

Έχουμε δίδυμα. Ο σύζυγος εργάζεται. Η πεθερά μου άρρωστη(με τη μέση της και στην κοσμάρα της). Ο πεθερός μου, χρυσός άνθρωπος, αλλά φροντίζει ήδη τον άρρωστο αδελφό του. Η μάνα μου εργάζεται, και μέχρι πρόσφατα είχαμε μαζί να φροντίζουμε και τον πατέρα μου, καρδιοπαθή με αλτσχάιμερ. Η αδελφή μου έχει 4 δικά της παιδιά και εργάζεται. Λοιποί φίλοι και συγγενεις κρίνονται είτε απρόθυμοι είτε ακατάλληλοι λόγω βλακείας. (πχ. ο κουνιάδος μου, που του έπεσε η μια μου κόρη από τον καναπέ και προσπαθούσε να δικαιολογηθεί "μα κάθεται!")

Έχω ζήσει τα απίστευτα σκηνικά και θα σου περιγράψω μόνο λίγα από αυτά:

1. στις 6 το πρωί χτυπά το τηλέφωνο, είναι ο πατέρας μου, να κατέβω στο σπίτι τους(η μητέρα μου εργάζεται από τις 5 και ήταν μόνος του). Τον βρίσκω σε μια λίμνη αίματος, ευτυχώς δεν ήταν τίποτα... Ευτυχώς δεν είχε φύγει ο άντρας μου για τη δουλειά γιατί ξύπνησαν και τα δύο μωρά από το τηλέφωνο...

2. όσο νοσηλευόταν ο πατέρας μου, έπρεπε να παίρνουμε μαζί τα παιδιά στο νοσοκομείο, να περιμένουν στο προαύλιο με το σύζυγο, να κατέβω να τα θηλάσω και να ξανανέβω στον πατέρα μου... Δεν συζητώ καν το γεγονός ότι δεν μπορούσα να πάω μόνη στο νοσοκομείο...

3. Εφορίες, τράπεζες, κλπ, αν δεν έχουν αρκετά φαρδιά πόρτα, ή ασανσέρ που να μας χωράει, απλά δεν μπορώ να πάω εγώ. Αναγκαστηκά παίρνει άδεια ο σύζυγος για να πάει.

4. Για να πάρω μαύρα ρούχα για την περίοδο του πένθους, έπρεπε να περιμένω το Σάββατο που δεν δουλεύει ο άντρας μου για να πάμε μαζί στα μαγαζιά, ώστε να μπορέσω να μπω σε δοκιμαστήριο...

Κι άλλα πολλά τραγελαφικά, όπως το ότι τα πήραμε μαζί στην κηδεία του πατέρα μου...

Όμως ποτέ δεν ένιωσα την ανάγκη να πάω για καφέ ή για βόλτα χωρίς τα παιδιά. Πρακτικη δυσκολία ναι, υπάρχει, αλλά όχι ψυχολογική. Δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα να πάω για καφέ και να ταίζω φρουτόκρεμα, να πάω για καλαμαράκια σε ψαροταβέρνα και να ταίζω χορτόσουπα, να πάω για βόλτα για ψώνια και χαβαλέ και να κάνω 3-4 στάσεις για να θηλάσω.

Και μη μου πεις ότι τα παιδιά μου είναι παναγίες γιατί έχεις άδικο. Και κλαίνε, και χτυπιούνται στο καρότσι, και βαριούνται και μου έχουν πετάξει το φαγητό πάνω μου... Αλλά υπάρχουν λόγοι για αυτό. Αν δηλαδή μόλις έχεις μάθει να περπατάς, έστω και στηριζόμενος και ξαφνικά σε καθηλώνουν για 5 ώρες στο καρότσι, ε, κι εγώ θα έκλαιγα...

Μια φορά μπόρεσε ο άντρας μου και κράτησε τα μωρά και πήγα για 2 ώρες στο κέντρο για να ψωνίσω κάτι πράγματα. Ένιωθα απίστευτη μοναξιά, μου έλειπαν και οι τρεις τους...

Το ότι το παιδάκι σας είναι καπετάν φασαρίας, θέλει απλά άλλο χειρισμό και υπομονή! Δοκίμάστε να κάνετε άλλα πράγματα. Παιδότοπους, καφετέρειες με ησυχία(ναι υπάρχουν και τέτοιες), βόλτες σε πάρκα, στο ζωολογικό κήπο, σε μαγαζιά με παιχνίδια και χρώματα(ακόμα και στο πρακτικερ μπορεί να χαζέψει ένα μωρό).

Μην το βάζετε κάτω, δεν αξίζει τον κόπο.

Και δεν σου λέω ότι η έλειψη βοήθειας δεν μας έχει επηρεάσει. Τσακωνόμαστε, πέφτουμε ξεροί στο κρεβάτι, δεν μαγειρεύουμε, μόλις και μετα βίας καθαρίζουμε το σπίτι. Αλλά υπάρχουν και φάσεις που περνάμε φανταστικά και ξεχνάμε όλη την κούραση και την ταλαιπωρία.

αυτο με τις ιωσεις εχεις δικιο γμτω

και εγω πολυ θα ηθελα να τα χωσω μεσα λλα ειμαστε πολυ μικρα

αφου περιμενω να περασει μια βδομαδ μηπως τσεπωσαμε και ιωσουλα μαζι με την πιτα

 

 

λυση, να βρεις μια ικανη κοπελα να σας βοηθαει για οποτε τη θελετε

 

Βαλε αγγελια, εδω, ποτε δε ξερεις

Κοιτα...ηδη πληρωνουμε καθημερινα μια κοπελα για να παραλαμβανει τη μικρη απο το σχολικο του παιδικου σταθμου....μιας και ΟΛΟΙ οι παιδικοι σταθμοι (ναι για τους ιδιωτικους μιλαω) εχουν φτιαχτει με γνωμωνα τα ωραρια των δημοσιων υπαλληλων....γιατι ποιος εργαζομενος ειναι 16:00 ωρα σπιτι ? ? ?

Αυτη την προσεχει κανα 2ωρο μεχρι να φτασουμε κιεμεις στο σπιτι...αλλα για βραδυ και Σαββ/κο....δεν παιζει...23 χρονων κοπελα ειναι...θελει κιαυτη να βγει.

Ασε που τη βρηκαμε με τα 1000 ζορια...κα ιτην χρυσοπληρωνουμε για να μην τη χασουμε.

Να σου καταθέσω και την δική μας ιστορία, για να πάρεις κουράγιο(ελπίζω).

Έχουμε δίδυμα. Ο σύζυγος εργάζεται. Η πεθερά μου άρρωστη(με τη μέση της και στην κοσμάρα της). Ο πεθερός μου, χρυσός άνθρωπος, αλλά φροντίζει ήδη τον άρρωστο αδελφό του. Η μάνα μου εργάζεται, και μέχρι πρόσφατα είχαμε μαζί να φροντίζουμε και τον πατέρα μου, καρδιοπαθή με αλτσχάιμερ. Η αδελφή μου έχει 4 δικά της παιδιά και εργάζεται. Λοιποί φίλοι και συγγενεις κρίνονται είτε απρόθυμοι είτε ακατάλληλοι λόγω βλακείας. (πχ. ο κουνιάδος μου, που του έπεσε η μια μου κόρη από τον καναπέ και προσπαθούσε να δικαιολογηθεί "μα κάθεται!")

Έχω ζήσει τα απίστευτα σκηνικά και θα σου περιγράψω μόνο λίγα από αυτά:

1. στις 6 το πρωί χτυπά το τηλέφωνο, είναι ο πατέρας μου, να κατέβω στο σπίτι τους(η μητέρα μου εργάζεται από τις 5 και ήταν μόνος του). Τον βρίσκω σε μια λίμνη αίματος, ευτυχώς δεν ήταν τίποτα... Ευτυχώς δεν είχε φύγει ο άντρας μου για τη δουλειά γιατί ξύπνησαν και τα δύο μωρά από το τηλέφωνο...

2. όσο νοσηλευόταν ο πατέρας μου, έπρεπε να παίρνουμε μαζί τα παιδιά στο νοσοκομείο, να περιμένουν στο προαύλιο με το σύζυγο, να κατέβω να τα θηλάσω και να ξανανέβω στον πατέρα μου... Δεν συζητώ καν το γεγονός ότι δεν μπορούσα να πάω μόνη στο νοσοκομείο...

3. Εφορίες, τράπεζες, κλπ, αν δεν έχουν αρκετά φαρδιά πόρτα, ή ασανσέρ που να μας χωράει, απλά δεν μπορώ να πάω εγώ. Αναγκαστηκά παίρνει άδεια ο σύζυγος για να πάει.

4. Για να πάρω μαύρα ρούχα για την περίοδο του πένθους, έπρεπε να περιμένω το Σάββατο που δεν δουλεύει ο άντρας μου για να πάμε μαζί στα μαγαζιά, ώστε να μπορέσω να μπω σε δοκιμαστήριο...

Κι άλλα πολλά τραγελαφικά, όπως το ότι τα πήραμε μαζί στην κηδεία του πατέρα μου...

Όμως ποτέ δεν ένιωσα την ανάγκη να πάω για καφέ ή για βόλτα χωρίς τα παιδιά. Πρακτικη δυσκολία ναι, υπάρχει, αλλά όχι ψυχολογική. Δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα να πάω για καφέ και να ταίζω φρουτόκρεμα, να πάω για καλαμαράκια σε ψαροταβέρνα και να ταίζω χορτόσουπα, να πάω για βόλτα για ψώνια και χαβαλέ και να κάνω 3-4 στάσεις για να θηλάσω.

Και μη μου πεις ότι τα παιδιά μου είναι παναγίες γιατί έχεις άδικο. Και κλαίνε, και χτυπιούνται στο καρότσι, και βαριούνται και μου έχουν πετάξει το φαγητό πάνω μου... Αλλά υπάρχουν λόγοι για αυτό. Αν δηλαδή μόλις έχεις μάθει να περπατάς, έστω και στηριζόμενος και ξαφνικά σε καθηλώνουν για 5 ώρες στο καρότσι, ε, κι εγώ θα έκλαιγα...

Μια φορά μπόρεσε ο άντρας μου και κράτησε τα μωρά και πήγα για 2 ώρες στο κέντρο για να ψωνίσω κάτι πράγματα. Ένιωθα απίστευτη μοναξιά, μου έλειπαν και οι τρεις τους...

Το ότι το παιδάκι σας είναι καπετάν φασαρίας, θέλει απλά άλλο χειρισμό και υπομονή! Δοκίμάστε να κάνετε άλλα πράγματα. Παιδότοπους, καφετέρειες με ησυχία(ναι υπάρχουν και τέτοιες), βόλτες σε πάρκα, στο ζωολογικό κήπο, σε μαγαζιά με παιχνίδια και χρώματα(ακόμα και στο πρακτικερ μπορεί να χαζέψει ένα μωρό).

Μην το βάζετε κάτω, δεν αξίζει τον κόπο.

Και δεν σου λέω ότι η έλειψη βοήθειας δεν μας έχει επηρεάσει. Τσακωνόμαστε, πέφτουμε ξεροί στο κρεβάτι, δεν μαγειρεύουμε, μόλις και μετα βίας καθαρίζουμε το σπίτι. Αλλά υπάρχουν και φάσεις που περνάμε φανταστικά και ξεχνάμε όλη την κούραση και την ταλαιπωρία.

Ουφφφ...σε ευχαριστω τοσο πολυ.

Αυτο...

Τσακωνόμαστε, πέφτουμε ξεροί στο κρεβάτι, δεν μαγειρεύουμε, μόλις και μετα βίας καθαρίζουμε το σπίτι.

....θα το δειξω το βραδυ στη γυναικα μου να ηρεμησει λιγο