Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

Recommended Posts

Πήρα τελικά το 'Θυμώνω" απο το Μοντέρνοι Καιροί και το ''Μικρό Αρκουδάκι παει παιδικό σταθμό''.

 

Της αρεσαν της μικρής και τα 2, οπως ολα τα βιβλία άλλωστε, το πρώτο ειδικά, το διαβάσαμε εχθες, 30 φορες τουλάχιστον.

 

Προσπαθώ να της περάσω, οτι ναι μεν ο θυμός ειναι κατι φυσιολογικό, αλλα θα πρεπει να ελέγχεται.

Ομως νομίζω οτι στην ηλικία της ειναι λιγο δύσκολο ακόμη, μιας που οταν εβλεπε τα παιδάκια που ειναι θυμωμένα και τις αντιδράσεις τους, τα ελεγε ''κακά παιζάκια''..

Εγω τι κανω σε αυτην την παρατηρηση της? Συμφωνώ ή όχι??

 

είναι κάτι που και οι γονείς υιοθετουν κάποιες φορές έτσι ώστε να είναι ξεκάθαρο στο παιδί ποιά αντίδραση είναι πιό καλή (επιθυμητή) ή όχι.

 

Όπως έχει αποδειχτεί δεν είναι καθόλου καλός αυτός ο διαχωρισμός -

μιάς και μιλάει για καλό ή κακό παιδί, όχι πράξη.

 

Είναι πολυ σημαντικό οι γονείς να διαχωρίζουν αυτές τις δύο έννοιες - θα αποφύγουν έτσι άχρηστες ενοχές και φόβους (που αποφέρουν θυμούς και αντιδραστικές συμπεριφορές αλλά και ψέμματα λόγω της ενοχής κ του φόβου) για το αν εκείνα θα καταφέρουν να γίνουν "καλά" παιδιά.

 

μιάς και όλα τα παιδιά κάνουν λάθη είναι τιμωρητικό να ονομάζονται κακά παιδιά απλώς επειδή βρίσκονται στην ανάπτυξη και δεν ξέρουν ακόμα να ξεχωρίζουν τι είναι σωστό και τι όχι.

 

ΑΡΑ, "όχι δεν υπάρχουν κακά παιδιά"

είναι η σωστή απάντηση.

"απλώς κάποιες φορές μπερδεύονται - όλα τα παιδιά είναι καλά"

 

"και εσύ δεν είσαι ποτέ κακό παιδί - είσαι πολύ καλό παιδί. όλα τα παιδιά είναι καλά. όπως και τα άλλα παιδιά, απλώς μπερδεύεσαι καμιά φορά και εγώ σου λέω πότε για να το ξέρεις! "

 

Προσπαθώ να της περάσω, οτι ναι μεν ο θυμός ειναι κατι φυσιολογικό, αλλα θα πρεπει να ελέγχεται.

 

θα τα καταφέρεις, μήν αγχώνεσαι απλώς για το πότε θα γίνει αυτό!

σιγά σιγά, κάθε φορά να παρεμβαίνεις εάν συμβαίνει κάτι μπροστά σου ή λέει "κακό παιδί" και να το λές.

θα περάσει καιρός μέχρι να το μάθει. Αλλά θα το μάθει σωστά και χωρίς άλλες παράπλευρες (ανούσιες) απώλειες! Εσυ της δίνεις της βάσεις!

...έγινα επιτέλους και εγώ μια parentholic ..

(If You Wanna Make The World A Better Place)

Take A Look At Yourself And Then Make A Change

R.I.P. Michael Jackson.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


  • Απαντήσεις 82
  • Πρώτη δημ/ση
  • Τελευταία Απάντηση

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Ευχαριστω πολύ. Κάπως ετσι τα ειχα σκεφτεί.

 

Εχθες οταν της διάβαζα το βιβλίο αυτο, της εκανα ολοκληρη επεξήγηση, οτι ολοι θυμώνουμε, η μαμά, ο μπαμπάς, δεν είμαστε κακοί, αλλά θα πρεπει να σκεφτόμαστε και τις συνέπεις του θυμού μας, διοτι , πολλες φορες θα στεναχωρούμε τους άλλους, και πολλα ακόμη.

(Εκει, με ακουσε ο μπαμπάς, και μου λεει, ''τι καθεσαι και λες σε ενα 2χρονο''?)

 

Η αλήθεια, ειναι οτι εχει μαλλιάσει η γλώσσα μου, μιας που ενδιάμεσα στην ημερα η μικρή, λεει '' Η Ντιμιτα ντεν ειναι κακο παιζί..'', και φυσικά συμφωνώ μαζί της.

 

Σήμερα, νευριασε επειδή δεν της εδινα τις χαρτοπετσετες, διότι, ήξερα οτι ήθελε να τις σκίσει για παιχνίδι.

 

Πήγε, λοιπόν, η μικρη, στην κρεβατοκαμάρα μας, και πεταξε κατω οτι βρηκε απο ενα σωρο ρουχα που ειχα για σίδερο.

 

Εγω εκεινη την ώρα, την άφησα να τα πετάει, και που κ που της ελεγα, ''οταν θα ηρεμήσεις,θα ερθω κοντά σου..''

 

Αφου προηγουμένως, οταν μου ζήταγε τις χαρτοπετσετες με κλαματα, της ελεγα, οτι οι χαρτοπετσετες δεν είναι παιχνίδι, ουτε τις σκίζουμε..

Αλλα πανω στα νεύρα της, δεν νομίζω να με άκουγε, ιδιαίτερα (φάνηκε απο την αντίδραση της?)

 

Οταν ηρέμησε, ήρθε κοντά μου, την αγκάλισα, και της ειπα οτι, ''Η Δήμητρα θύμωσε, επειδή η μαμά δεν της εδινε τις χαρτοπετσέτες, αλλα σου ειπα οτι δεν ειναι παιχνίδι, ουτε κάνει να τις σκίζουμε, τις χρησιμοποιουμε για να σκουπιζόμαστε στο φαγητο..''.

 

Μέχρι στιμγης, θεωρει οτι οποιος θυμώνει είναι κακός. Νιώθω, ομως οτι ειναι μια λεπτή γραμμή, που θα πρεπει να την βρω, ώστε ναι μεν, να μην την ''σημαδέψει'' και γεμίσει ενοχές, οταν θυμώνει, αλλά ουτε να της δώσω και την άφεση αμαρτιών, οπως, οταν θυμώνει και πετάει γύρω της οτι βρει..

 

Αυτη την διαχωριστική γραμμή ψαχνω να της την αποδώσω οσο μπορώ καλύτερα.

Αν καταλαβαίνετε τι θέλω να πω..

Link to comment
Share on other sites

Μαρία Στυλιανάκη,χθες μες στη φούρια μου αμέλησα να σε ευχαριστήσω για τις συμβουλές σου . Ευχαριστώ πολύ !!

 

Christina , διαβάζω αυτά που γράφεις και αγαλλιάζει η ψυχή μου :) Η κορούλα σου και το αγοράκι μου έχουν συναντηθεί μήπως; :lol: Πλάκα κάνω, φυσικά. Απλά μοιάζουν τόσο οι αντιδράσεις τους... Εμεις απλά δεν ξέρουμε τι σημαίνει κακό και καλό παιδί.

s-age.pngs-age.png
Link to comment
Share on other sites

Αφου προηγουμένως, οταν μου ζήταγε τις χαρτοπετσετες με κλαματα, της ελεγα, οτι οι χαρτοπετσετες δεν είναι παιχνίδι, ουτε τις σκίζουμε..

Αλλα πανω στα νεύρα της, δεν νομίζω να με άκουγε, ιδιαίτερα (φάνηκε απο την αντίδραση της?)

είναι μία πολύ κλασσική αντίδραση.

 

ο στόχος του γονιού εκεί θα πρέπει να είναι να βρεί τρόπο να μήν νευριάσει το παιδί του -

 

δίνοντάς του μία άλλη λύση.

 

σε αυτή την ηλικία σίγουρα όλα τα παιδιά θα κάνουν κάτι απαγορευμένο, οπότε είναι πολύ κουραστικό και αποφέρει νεύρα και στους δύο όταν χρειάζεται συνέχεια να τους λέει κάποιος μή.

 

Όταν αντιθέτως βρεί ο γονέας τον τρόπο όλες οι φρασεις του να είναι "θετικές " δηλαδή

να πεί, "πάρε αυτό να σκίσεις - αυτό κάνει και πολύ θόρυβο " (επιδεικνύοντάς το ταυτόχρονα!)

 

(το σκίσιμο είναι μία πολύ ευχάριστη δραστηριότητα για τα παιδιά μιας και γυμνάζουν τα δαχτυλάκια τους και βλέπουν τον συνδυασμό πράξης - αποτελέσματος)

 

έχετε λοιπόν κάποια πράγματα που είναι για ανακύκλωση - εφημερίδες και περιοδικά - σε ένα σημείο - και δίνετέ της αυτά να σκίσει!

 

για όλα τα πράγματα υπάρχουν εναλλακτικές, απλώς χρειάζεται εξάσκηση στην αντίδραση του γονιού.

 

έτσι ούτε το παιδί νευριάζει ούτε και ο γονιός είναι αναγκασμένος να λέει συνέχεια ποιά πράγματα απαγορεύονται.

 

είναι καλύτερο και πιό αποτελεσματικό να λένε τι επιτρέπεται.

 

εκεί είναι το κλειδί, για να αποφευχθεί κάθε θυμός και άλλες αντιδράσεις κατόπιν αυτού!

(δεν είναι κακό να νευριάζουν τα παιδιά σε τέτοιες καταστάσεις - προσπαθούν και εκείνα να περάσουν καλά με όποιον τρόπο βρούν -.. δεν ξέρουν ακόμα γιατί κάτι δεν επιτρέπεται. )

αλλά θα θυμούνται με ευχαρίστηση αυτό που επιτρέπεται!

 

..όταν τους αρέσει να ρίχνουν πράγματα, πάρτε μαλακές μπαλλες - και παίξτε με αυτές ρίχνοντάς τες στο κρεβάτι πχ ή κάπου αλλού που επιτρέπεται με δυναμη... κτλ.

(μπορείτε με μία σακούλα σουπερ μάρκετ και αλουμινόχαρτο να φτιάξετε αμέσως μία ελαφριά μπάλλα! - κάνετε την σακούλα μπαλάκι και τυλίγετε με το αλουμινόχαρτο γύρω γύρω. φυσικά είναι κάτι που μόνο μαζί σας θα παίζει και δεν θα υπάρχει στο δωμάτιο να το χρησιμοποιεί μόνο του το παιδάκι σας :!: )

 

γενικά, δεν είναι εύκολο, αλλά όταν ξέρεις πώς, μπορείς να αποφύγεις εντελώς το να θυμώνει ένα παιδί - αυτό γίνεται όμως μόνο όταν δεν εκνευρίζεται και ο γονέας για κάτι που πάει να κάνει το παιδί.

Αυτό είναι και το πιό δύσκολο - γιατί ο καθε γονέας έχει την επιθυμία το παιδί του να κάνει τα σωστά πράγματα - θέλει να το δεί να μεγαλώνει, να μαθαίνει... και απογοητεύεται και θυμώνει ΄(με τον εαυτό του κιόλας) όταν δεν γίνεται αυτό εδώ και τώρα...

...έγινα επιτέλους και εγώ μια parentholic ..

(If You Wanna Make The World A Better Place)

Take A Look At Yourself And Then Make A Change

R.I.P. Michael Jackson.

Link to comment
Share on other sites

Θυμαμαι οταν ημουν μικρη μου αρεσε και μενα παρα πολύ να παιζω με τις χαρτοπετσετες και να τις σκίζω... Θα συμφωνησω με τη Μαρια οτι μπορουμε να του δωσουμε εναλλακτικα να σκίσει κατι άλλο αλλα μπορει να μην θελει αυτο το "κατι άλλο" και να θέλει την χαρτοπετσετα..

Κατα τη γνωμη μου το σωστοτερο θα ηταν να διαπραγματευτουμε με το παιδι, οχι το αν θα σκισει η οχι τη χαρτοπετσετα αλλα το πόσες χαρτοπετσετες μπορουμε ημερισιως να του διαθεσουμε να σκίσει και το ποιος θα μαζεψει τα χαρτακια μετα... Θα μου πεις ακουγεται λίγο κουφο να κάτσω να διαπραγματευτω τετοια πράγματα... Και ομως δεν ειναι.. Τα παιδια σε αυτη την ηλικία μπορουν να κανουν τετοιου ειδους συμφωνίες.

Αυτο ειναι το πρωτο μέρος... Το δευτερο μερος ειναι να του επιδειξουμε εναν άλλο διαφορετικο τροπο να παιξει με τις χαρτοπετσετες.... Πχ να του δειξουμε πως να φτιαχνει πετσετακια... ειναι η μεθοδος που διπλωνουμε τη χαρτοπετσετα και με το χερι η με το ψαλιδακι κόβουμε κομματακια και οταν την ανοιγουμε ειναι συμμετρικα κομμενη. Η να του δωσουμε να καθαρισει κάτι με τις χαρτοπετσετες... Η να διπλωσει κατι μεσα στις χαρτοπετσετες.. Η να ζωγραφισει πάνω ακολουθωντας τα αναγλυφα σχηματα. Ετσι σιγα σιγα θα μαθει να χρησιμοποιει δημιουργικα αυτο το φανταστικο κατα την γνωμη μου υλικο.

 

Οσο αφορα τωρα το "καλο" και το "κακο" η αποψη μου ειναι η εξης...

Από τη στιγμη που υπάρχει καλο υπαρχει ταυτοχρονα και κακό... Ακόμα κι αν το παιδι παψει να το λέει αυτο δεν σημαινει οτι θα παψει να υπάρχει και μεσα τους.. Καθε φορα που θα κανει μια αταξια θα σκεφτεται "ειμαι κακό παιδι" ασχετα αν δεν το λεει. Εγω στην ταξη μου δεν χρησιμοποιω ποτε αυτη τις λεξεις.. Ουτε τη μια ουτε την άλλη.. δεν θα πω σε ενα παιδι που μαζευει τα παιχνιδια "Μπραβο εισαι καλό παιδι" γιατι ταυτοχρονα χαρακτηριζω τα παιδια που δεν βοηθανε "κακα" κι ας μην το λεω. Θα του πω απλα "Μπραβο" και θα φροντισω να υπάρχει μια ανταμοιβη του στυλ "Αφου βοηθησες θα διαλέξεις ποιο παραμυθι να διαβασουμε η θα μας πεις τι θέλεις να κάνουμε τωρα" (μεσα στα πλαισια του προγραμματος φυσικα θα δωσω καποιες επιλογες αναλογα με την ωρα)..

O5Lop2.png

kIP3p2.png

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Οσο αφορα τωρα το "καλο" και το "κακο" η αποψη μου ειναι η εξης...

Από τη στιγμη που υπάρχει καλο υπαρχει ταυτοχρονα και κακό... Ακόμα κι αν το παιδι παψει να το λέει αυτο δεν σημαινει οτι θα παψει να υπάρχει και μεσα τους.. Καθε φορα που θα κανει μια αταξια θα σκεφτεται "ειμαι κακό παιδι" ασχετα αν δεν το λεει. Εγω στην ταξη μου δεν χρησιμοποιω ποτε αυτη τις λεξεις.. Ουτε τη μια ουτε την άλλη.. δεν θα πω σε ενα παιδι που μαζευει τα παιχνιδια "Μπραβο εισαι καλό παιδι" γιατι ταυτοχρονα χαρακτηριζω τα παιδια που δεν βοηθανε "κακα" κι ας μην το λεω. Θα του πω απλα "Μπραβο" και θα φροντισω να υπάρχει μια ανταμοιβη του στυλ "Αφου βοηθησες θα διαλέξεις ποιο παραμυθι να διαβασουμε η θα μας πεις τι θέλεις να κάνουμε τωρα" (μεσα στα πλαισια του προγραμματος φυσικα θα δωσω καποιες επιλογες αναλογα με την ωρα)..

 

 

ναι,αυτο ειναι το σωστο,δεν πρεπει να χαρακτηριζουμε τα παιδια ετσι,ειναι οτι χειροτερο

Link to comment
Share on other sites

Συνήθως δεν απαγορεύω πράγματα στην μικρή μου, ίσως γιατί δεν ζητάει και τρελά πράγματα να κάνει, κατά την άποψη μου.

 

Την αφήνω να σκορπίζει τις πετσέτες στο πατωμα και να τις βάζει παλι πατσαβούρες στο συρτάρι :lol:

Ή να παιζει με τα τάπερ και να τα βάζει παλι η ίδια στο ντουλάπι, ανάκατα παλι.

 

Αλλά αυτο με τις χαρτοπετσέτες, το θεώρησα υπερβολικό και ίσως ήτανε απο τις λίγες φορές που τις απαγόρεψα κάτι.

 

Εχθες παλι, ειχαμε τούρτα στο ψυγείο και ανοιξε το ψυγείο κ ήθελε να φάει, πριν το μεσημεριανό της φαί.

Εγω φυσικά δεν την άφησα, αρχισε παλι να οδύρεται η μικρή, αλλά το μυαλό μου, πήρε γρήγορες στροφές και την απασχολησα με κατι που της αρέσει πολύ, οπως να αδειάζουμε το καλάθι με τα παιχνίδια της στο δωμάτιο :roll:

Έτσι, ο θυμός της δεν μεγάλωσε και την τούρτα την ξέχασε μέχρις εως οτου φάγαμε μαζί λιγη το απόγευμα.

Link to comment
Share on other sites

Ξέχασα επίσης να αναφέρω, πως οταν θελω να την απασχολήσω κάπως πιο επικοδομητικά, οπως να φτιαξουμε μαζί ζυμάρι, το μόνο που δεν θέλει ειναι να το φτιαξω εγω!

 

Μια φάση λοιπον, είναι, ενω ετοίμαζα το αλεύρι με το νερο, για να κάνουμε ζυμαράκια, αρχισε να μου φωνάζει, ''εγκω εγκω τελω'', μέχρι που τσιριζε για να της δώσω ολα τα υλικά να τα κάνει μονη της!!

 

Αποτέλεσμα να κάνουμε το πατωμα της κουζίνας χάλια, να γεμίσει η μικρή με αλεύρια και εγω να εχω χτυπήσει κόκκινο!!

 

Η μικρή το ευχαριστηθηκε, γιατί ασχολήθηκε μισή ώρα με τα υλικα και την λεκανίτσα της και εγω σκεφτόμουνα το μπάνιο και το λούσιμο που επρεπε να της κάνω.

 

Με την μικρή μου, ποτε δεν μπόρεσα να την βάλω απλώς να παρακολουθήσει κατι που κάνω. Ηθελε και θέλει , παντα να έχει ενεργό ρόλο.

 

Το ανέφερα αυτο, για την χειροτεχνία με το αλουμινόχαρτο που έφερες για παράδειγμα. Δεν πρόκειτο να με άφηνε να της φτιαξω εγω κατι τετοιο και φυσικά θα το ήθελε μόνη της να το εχει εξ ολοκλήρου στο δωμάτιο της, μέχρι να εβρισκα την στιγμή ώστε να το εξαφάνιζα παλι...

Link to comment
Share on other sites

Επειδή και εμένα το κάνει αυτό θέλει να έχει ενεργό ρόλο δηλαδή, πάντα ειτε τον αφήνω να συμμετέχει ενεργά και κανονικότα ή όταν πιο μικρός είχα π.χ.δυο λεκανίτσες για να φτιάξουμε ζύμη στη μία τη δική του πιο λίγο αλευράκι πιο λίγο νεράκι πιο μεγάλη η λεκάνη....

Πάντως προσωπικά το βρίσκω πολύ θετικό που θέλουν να συμμετέχουν.

Οι θησαυροί μου:

Δημήτρης 5,5 χρονών, Ματθαίος 22 μηνών

Link to comment
Share on other sites

  • 2 εβδομάδες μετά...

Και τι γίνεται όταν το παιδί θέλει να είναι ο κακός??????? :?: Ο ανιψιός-βαφτισιμιός μου είναι 3,5 ετών και στους 'ρόλους' που παίζει λέει με στόμφο : "είμαι κακός" όλο περηφάνια!!! Είναι κάποια φάση απλώς? Ελπίζω!!! Η αδερφή μου το παίρνει αλλιώς, ότι αλλάξανε οι εποχές και μαζί και τα πρότυπα!!! Αφού στο παιδικό όλα τα αγοράκια με ένα όπλο στο χέρι είναι...έστω εικονικό!!! :x

5Aqjp3.png

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Christina νομίζω κάνεις πολύ καλά και την αφήνεις να κάνει αταξιούλες, αλλά θα έλεγα ότι και αυτό πρέπει να έχει ένα όριο.

Δεν είναι δηλαδή απαραίτητο ότι ένα παιδί 2 ετών πρέπει αναγκαστικά να τα κάνει λίμπα στην κουζίνα, δηλαδή θα κερδίσεις εσύ και θα το απολαμβάνετε περισσότερο αν δεν χρειαστεί να κάνεις εσύ τόση δουλειά μετά για να μαζέψεις.

Μπορεί πολύ καλά να καταλάβει αν της πείς

"σήμερα θα βάλουμε αλεύρι μόνο στην λεκάνη! εντάξει? "

αν πάει να το ρίξει απέξω δεν θα πείς τίποτα παραπάνω απο ότι "εδώ βάλε το" με χαρά κρατώντας το χέρι της απαλά αποτρέποντάς την απο το να το ρίξει έξω.

Εάν της έχεις μάθει ότι είναι αστείο να κάνει αταξίες τότε θα είναι δύσκολο να της το ξεμάθεις όσο μεγαλώνει και πιθανώς να κάνει ζημιές απλώς επειδή έτσι παίζατε και παλιά.

Είναι σε ηλικία να μάθει να διασκεδάζει με τρόπο που να μήν βλάπτει και την δική σου ψυχική ηρεμία :) είναι στο χέρι σου να της το δείξεις.

(δεν είναι θέμα πειθαρχίας απλώς καθοδήγησης)

 

Rosalita θεωρείται καλό για τα αγόρια να παίζουν αυτούς τους ρόλους, και όταν είναι πολύ έντονο σημαίνει ότι έχουν ανάγκη να νιώσουν ικανά και δυνατά. Έρευνες έχουν δείξει ότι βρίσκεται στο DNA των αγοριών η ανάγκη του να πολεμούν το κακό, και για αυτό το λόγο δεν είναι καλό και δεν έχει νόημα να αποθαρρύνεται...

Στον παιδικό απλώς δεν είναι καλό να χρησιμοποιούν όπλα - είναι καλύτερα να χρησιμοποιούν κάτι συμβολικό όπως ένα ψευτικο σπαθί που έχουν φτιάξει μόνα τους. (σύμφωνα με την έρευνα βοηθάει στην δημιουργική εύρεση τρόπου επιβολής).

 

Εκεί είναι ένα κομμάτι βέβαια όπου τα πολεμικά παιχνίδια συμβάλλουν στην παρανόηση του τι σημαίνει η λέξη σκοτώνω.

 

"Όταν κάποιος σκοτώνεται σημαίνει ότι δεν θα ξαναζήσει ποτέ ποτέ ποτέ ποτέ ποτέ,..." (με σοβαρό και λυπημένο τόνο)

Είναι κάτι πολύ πολύ σοβαρό που πρέπει να ξεκαθαρίζεται στα παιδιά ακόμα και αν είναι 3 ετών ειδικά εφόσον χρησιμοποιήσουν αυτή τη λέξη.

Εάν πούν μετά ότι το λένε στα ψέμματα τότε αυτό είναι αποδεκτό - μιάς και παίζουν συμβολικό παιχνίδι.

Εάν όμως προκύπτει απο θυμό έντονο εκείνη τη στιγμή και φαίνεται να το εννοεί ένα παιδί, είναι σημαντικό να του δοθεί η προσοχή και η ευκαιρία να εκφράσει τον θυμό του με άλλους τρόπους.

...έγινα επιτέλους και εγώ μια parentholic ..

(If You Wanna Make The World A Better Place)

Take A Look At Yourself And Then Make A Change

R.I.P. Michael Jackson.

Link to comment
Share on other sites

Ευχαριστώ για την απάντηση, Μαρία, γιατί όπως είπα και πριν μου φαινόταν ανησυχητικό. Αν λές ότι είναι φυσιολογικό...όλα καλά!!! Γιατί μεγαλώνω και γω αγόρι, οπότε να αναμένω τέτοια συμπεριφορά! Αχ, αυτά τα αντράκια...πολεμοχαρή από κούνια...!!! :twisted:

5Aqjp3.png

Link to comment
Share on other sites

  • 11 months later...
ο στόχος του γονιού εκεί θα πρέπει να είναι να βρεί τρόπο να μήν νευριάσει το παιδί του -

 

δίνοντάς του μία άλλη λύση.

 

σε αυτή την ηλικία σίγουρα όλα τα παιδιά θα κάνουν κάτι απαγορευμένο, οπότε είναι πολύ κουραστικό και αποφέρει νεύρα και στους δύο όταν χρειάζεται συνέχεια να τους λέει κάποιος μή.

 

Αυτό το κόλπο με την άλλη λύση, προσπαθούμε να εφαρμόσουμε και εμείς!

 

Αλλά μου κάνει εντύπωση, πως η κόρη μου -2 χρονων- ειναι συνέχεια αντιδραστική!

 

Κανει και ξανακάνει επανειλημένα, πράγματα που έχουμε πει 1000 φορές ότι δεν πρέπεί. Πράγματα πολλές φορές επικίνδυνα (βαζει στο στόμα διάφορα, μπρίζες κλπ)

 

Δεν " πιάνει " καμμία μέθοδος, ούτε με το καλό ουτε με το κακό!

 

Ειναι φυσιολογικό να ειναι τόσο αντιδραστική, και πως πρεπει να τα αντιμετωπίζεις όταν δεν καταλαβαινουν από οχι;

.png
Link to comment
Share on other sites

  • 1 month later...
Christina νομίζω κάνεις πολύ καλά και την αφήνεις να κάνει αταξιούλες, αλλά θα έλεγα ότι και αυτό πρέπει να έχει ένα όριο.

Δεν είναι δηλαδή απαραίτητο ότι ένα παιδί 2 ετών πρέπει αναγκαστικά να τα κάνει λίμπα στην κουζίνα, δηλαδή θα κερδίσεις εσύ και θα το απολαμβάνετε περισσότερο αν δεν χρειαστεί να κάνεις εσύ τόση δουλειά μετά για να μαζέψεις.

Μπορεί πολύ καλά να καταλάβει αν της πείς

"σήμερα θα βάλουμε αλεύρι μόνο στην λεκάνη! εντάξει? "

αν πάει να το ρίξει απέξω δεν θα πείς τίποτα παραπάνω απο ότι "εδώ βάλε το" με χαρά κρατώντας το χέρι της απαλά αποτρέποντάς την απο το να το ρίξει έξω.

Εάν της έχεις μάθει ότι είναι αστείο να κάνει αταξίες τότε θα είναι δύσκολο να της το ξεμάθεις όσο μεγαλώνει και πιθανώς να κάνει ζημιές απλώς επειδή έτσι παίζατε και παλιά.

Είναι σε ηλικία να μάθει να διασκεδάζει με τρόπο που να μήν βλάπτει και την δική σου ψυχική ηρεμία :) είναι στο χέρι σου να της το δείξεις.

(δεν είναι θέμα πειθαρχίας απλώς καθοδήγησης)

 

Rosalita θεωρείται καλό για τα αγόρια να παίζουν αυτούς τους ρόλους, και όταν είναι πολύ έντονο σημαίνει ότι έχουν ανάγκη να νιώσουν ικανά και δυνατά. Έρευνες έχουν δείξει ότι βρίσκεται στο DNA των αγοριών η ανάγκη του να πολεμούν το κακό, και για αυτό το λόγο δεν είναι καλό και δεν έχει νόημα να αποθαρρύνεται...

Στον παιδικό απλώς δεν είναι καλό να χρησιμοποιούν όπλα - είναι καλύτερα να χρησιμοποιούν κάτι συμβολικό όπως ένα ψευτικο σπαθί που έχουν φτιάξει μόνα τους. (σύμφωνα με την έρευνα βοηθάει στην δημιουργική εύρεση τρόπου επιβολής).

 

Εκεί είναι ένα κομμάτι βέβαια όπου τα πολεμικά παιχνίδια συμβάλλουν στην παρανόηση του τι σημαίνει η λέξη σκοτώνω.

 

"Όταν κάποιος σκοτώνεται σημαίνει ότι δεν θα ξαναζήσει ποτέ ποτέ ποτέ ποτέ ποτέ,..." (με σοβαρό και λυπημένο τόνο)

Είναι κάτι πολύ πολύ σοβαρό που πρέπει να ξεκαθαρίζεται στα παιδιά ακόμα και αν είναι 3 ετών ειδικά εφόσον χρησιμοποιήσουν αυτή τη λέξη.

Εάν πούν μετά ότι το λένε στα ψέμματα τότε αυτό είναι αποδεκτό - μιάς και παίζουν συμβολικό παιχνίδι.

Εάν όμως προκύπτει απο θυμό έντονο εκείνη τη στιγμή και φαίνεται να το εννοεί ένα παιδί, είναι σημαντικό να του δοθεί η προσοχή και η ευκαιρία να εκφράσει τον θυμό του με άλλους τρόπους.

 

εγω εχω δίδυμα 3 ετων. ενα αγόρι και ενα κορίτσι. πραγματικά το αγόρι εκφράζει πιο έντονα τον θυμό του. αλλα το πιο ανησυχητικό, για μενα, ηταν τις μέρες του πάσχα που είχαμε παει σε μια παιδική χαρά και ηταν πάνω στην τσουλήθρα μαζι με ενα αλλο κοριτσάκι, και με έντονο υφος και παρατεταμένο το χέρι της φώναζε "σκοτωσει σκοτωσει, φυγε φυγε", το κοριτσάκι φοβήθηκε και έφυγε. εγω δεν ήξερα που να κρυφτώ και ζήτησα συγγνώμη και απο αυτό και απο την μαμά του.οπως ηταν φυσικο η αδελφη του τον άκουσε και κάνανε κόμμα και το επαναλάμβαναν σύνεχεια σαν σε παιχνίδι, παρόλες τις επεξηγήσεις μου για το τι σημαίνει το "σκοτώνω"κλπ. :roll: και γενικά με την παιδική χαρά, που είναι αλλα παιδιά, τον τελευταίο καιρό είναι λίγο πιο επιθετικός .στα λόγια ομως οχι στις πράξεις .δεν μπορω να κατανοήσω πως έχει αποτυπώσει τετοιες λεκτικες συμπεριφορές???

Link to comment
Share on other sites

  • 2 εβδομάδες μετά...

Διαφημίσεις

:wink: πάντα υπάρχουν εναλακτικές.

μπορείτε πάντα να προτείνετε να βγείτε και για λίγο έξω απο το σπίτι αυτό, για να μπορέσετε να βγείτε απο την αδιέξοδη κατάσταση αλλά και να συζητήσετε και σε πιο ουδέτερο περιβάλλον, δείχνοντας ποιες επιλογές υπάρχουν.

 

όσον αφορά για την λεκτική επιθετικότητα,

 

κοιτα σε καποιες φάσεις θα την βγάλουν. το θέμα ειναι να συνειδητοποιούν κατα πόσο παίζουν δηλαδή υπάρχει καποια ανταλλαγή επιθετικότητας που δεν πονάει δηλαδή αλλά εκτονώνει, (κατι που παντα θα υπαρχει και ειναι υγιες)

 

Ή κατά πόσο στεναχωρεί τον άλλο και εκείνος φεύγει και σταματά το παιχνίδι και έτσι άρα χάνουν κάτι.

 

στην δευτερη περιπτωση, τότε το συζητάς και ευαισθητοποιεις το παιδί για το ότι το άλλο παιδάκι, δεν του άρεσε αυτό που του είπε, στεναχωρήθηκε, και δεν ήθελε μετά να παίξει μαζί του, και μάλλον ήταν επειδή είπε αυτό.

 

και τα παιδιά τα άλλα πρέπει να είναι προετοιμασμένα απο τους γονείς του ότι, τα παιδιά γενικώς, μπορεί να τους πουν κατι ασχημο ή κακό απο το θυμό ή το πείσμα τους.

 

έτσι όπως προετοιμάζονται τα παιδιά για να αμυνθούν απέναντι σε σωματική επιθετικότητα,

 

έτσι πρέπει και να προετοιμάζονται για να αμυνθούν απέναντι σε λεκτικού τυπου επιθετικότητα όταν εκείνη τα επηρεάζει και τα στεναχωρεί.

 

δηλαδή δεν φτάνει μόνο ο γονιός να πει κατι στο παιδί του που φωνάζει και λεει πραγματα που στεναχωρούν, πρεπει και ο γονιό του παιδιού που στεναχωρήθηκε,

να συζητήσει και να περάσει το μύνημα, του στύλ

 

"ότι θέλει λεει αυτός! και γιατί το λέει? λες και του κανες τιποτα! πως κανει ετσι ! να του πεις οτι μπορεί να λέει οτι θέλει. εσένα ούτε καρφί δε σου καίγεται. λες και θα περιμένεις απο αυτόν να σου πει τι θα κάνεις! "

ή " εγώ εδώ θα κατσω! ΔΕ ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΕΣΥ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ!"

με θράσσος πεισμα και περηφάνεια, απέναντι στο άλλο παιδί,

που προφανώς δεν εχει ερθει και αντιμέτωπο με το πως νιωθει ο άλλος οταν του το λες αυτό.

 

αν το παιδί αυτό δεν ερθει ποτέ αντιμέτωπο με το πως νιωθει ο άλλος, τότε δεν θα αλλαξει κ την συμπεριφορά του ευκολα δηλαδή οι παρατηρήσεις του γονιιού τους , δεν θα οδηγήσουν ποτέ σε βιωματική μάθηση.

 

άρα σκεφτείτε το ξανά , όταν είναι να συναντήσετε ένα παιδάκι που θα φερθεί καπως άσχημα στο δικό σας, να του μιλήσετε , και να του πειτε πως αισθάνθηκε το δικό σας παιδί,

κάνετε εκείνη στιγμή χάρη στην άλλη μητέρα και στο παιδί αυτό, για την κοινωνικοποίησή του!

 

Το να ζεί ένα παιδί στην ψευδαίσθηση οτι κανεναν δεν ενοχλεί να τους φωνάζει στο αυτί μέσα, λέξεις που πληγώνουν, αποκλείεται να είναι καλό.

...έγινα επιτέλους και εγώ μια parentholic ..

(If You Wanna Make The World A Better Place)

Take A Look At Yourself And Then Make A Change

R.I.P. Michael Jackson.

Link to comment
Share on other sites

Καλημερα .

Ειπα να μην ανοιξω αλλο τοπικ :lol:

 

Σήμερα πήγαμε με το Βασιλη και την ξαδελφουλα του στην πλατεια να παιξουνε. Ο Βασιλης ειχε μαζι το πιστολακι του και αρχισε να κανει τα κλασικα μπαμ μπαμ και να παιζει καπως "επιθετικα" (δεν χτυπουσε τα αλλα παιδακια αλλα θα έλεγα τους έβαζε το πιστόλι πολυ κοντα τους ).

Βαζει και καλα το μπουφαν σαν μπερτα και αντε παλι μπαμ μπαμ.

 

Είναι μια συνήθεια που όσο και αν προσπαθω να του κοψω δεν εχω καταφερει να καταλαβει . Ενας αλλος πατερας (με 2 αγοράκια) είπε οτι έτσι παιζουν τα αγοράκια. Ο θειος του παλι αρχισε να λεει οτι φταινε τα Μικυ Μαους του 0-6.

Οι περισοτεροι φίλοι του στον παιδικο κανουν κάπως ετσι.

Τι να κανω?

Να του κοψω το 0-6? Να συνεχισω το μπουρου μπουρου (που για να ειμαι ειλικρινης δεν βλεπω να αποδιδει οποτε αγχώνομαι μηπως λέω λαθος πράγματα - οτι δηλαδη δεν ειναι ευχάριστο αυτο για τα άλλα παιδακια και αν φαιρεται ετσι δεν θα τον παιζουν ή οτι θα του παρω το πιστολι αν συνεχισει)?

Σιγουρα ο γυαλος ειναι στραβος.. δεν εξηγειτε αλλοιως!!

Link to comment
Share on other sites

δεν ειναι κατι τρομερο, ειναι πολυ φυσιολογικό και τελευταίες ερευνες δειχνουν οτι δεν πρεπει να απαγορεύεται στα αγόρια αυτου του είδους το παιχνίδι.

καθώς στο dna είναι καταγεγραμμενη η ανάγκη του άντρα να πολεμάει το κακό.

 

μονο το πιστολάκι δεν ειναι δημιουργικό, λενε δηλαδή οτι ειναι καλο να χρησιμοποιούν κατι συμβολικά σε αυτό το παιχνίδι.

Τα πιστόλια δεν ειναι δηλαδή κατι επιθυμητό, ειναι κατι εντελώς διαφορετικό ένα πιστόλι. ένα πιστόλι σκοτώνει.

ενώ το παιχνίδι αυτό εχει το νόημα του να πολεμας το κακό και να προσπαθείς να κουράζεσαι να εκφράζεσαι.

το καλύτερο είναι ενα χαρτονένιο ή μαλακό, σπαθί. αλλά και μια ασπίδα.

 

 

αν ενοχλεί τα αλλα παιδιά θα διασφαλίζεις οτι μπορεί να εχει τα αξεσουαρ αυτα μονο οταν παιζει με τροπο που να μην τα φοβίζει κτλ. (θα ρωτήσεις τα αλλα παιδιά αν τους αρεσει).

 

πιστεύω οτι τετοιου ειδους παιχνίδια δινουν και δυναμη στα παιδιά που είναι ίσως πιο συνεσταλμένα και εσωστρεφή.

το παν ειναι να διασκεδάζουν και οι δυο χωρίς να πονάνε ή να φοβουνται.

 

εχω δει παιδια να παλεύουν εικονικά δηλαδή όπως κανουν οι κασκαντέρ,

χωρις καν να ακουμπουν ο ενας τον αλλον - με φοβερές προσποιητικές ικανότητες.

απο την στιγμή που το διασκεδάζουν και δεν υπαρχει κινδυνος τραυματισμών, ειναι πολύ υγιές!

 

δε χρειαζεται να κοψεις κατι εκτος και αν δε σου αρεσει το προγραμμα. φρόντισε να μην ειναι απλώς πολύ ώρα καθημερινα.

 

μπορείς να αντικαταστήσεις το πιστολάκι με ενα χαρτονενιο συμβολικό πιστολάκι, έτσι ώστε να μην ειναι σκληρό αντικείμενο.

 

αν αρεσουν σε κεινον αυτα τα παιχίδια ενω στα αλλα παιιδά οχι θα ελεγα να βρείς και καποια παιιδια που να τους αρέσει, και καπου καπου να παίζον αυτό το στύλ παιχνιδιών.

 

εγώ θα έλεγα οτι αφου δεν αρεσει στα αλλα παιδια΄, να μπορεί να εχει την μπέρτα, αλλα να μην μπορεί να εχει πιστολάκι...

φτιάξτε δυο σπαθάκια χαρτονένια απο το σπίτι, και να μπορεί να το δωσει σε καποιο παιδάκι και να παίξουν έτσι μαζί.

δεν εχει δηλαδη νοημα να ειναι ο μόνος που εχει αυτά τα αξεσουάρ.

(απο ενα χαρτονένιο ρολό κουζίνας, πατημενο και διπλομένο εις μήκος, το κολλας σφιχτα με ταινια, και το τυλίγεις με αλουμινόχαρτο πχ. - κολλας και ενα ρολακι χαρτι τουαλέτας το οποιο τρυπας και ειναι το προστατευτικό )

 

οταν μαθουν πως να παιζουν αυτό το παιχνίδι, τα αγόρια ειναι πολύ ευτυχισμένα!

...έγινα επιτέλους και εγώ μια parentholic ..

(If You Wanna Make The World A Better Place)

Take A Look At Yourself And Then Make A Change

R.I.P. Michael Jackson.

Link to comment
Share on other sites

elenic,

 

Θα σου πω τι έκανα εγώ με το γιό μου (σήμερα 7 ετών)

Ο συζυγός και εγώ ποτέ δεν συμπαθούσαμε τα όπλα και ποτέ δεν θα έπερνα κάτι τέτοιο στο γιό μου.

 

Έτσι, όταν άρχισε να αναζητά τέτοιου είδους παιχνίδια (4χρονών τότε)έκανα ακριβώς ότι αναφέρει και η κα Μαρία πιο πάνω.

Του αγόρασα ένα σετ περικεφαλαία, σπαθί, ασπίδα και πανοπλία (πλαστικά)

Αυτό ήταν μόνο η αρχή. Τώρα μετά από 3 χρόνια έχει κάνει μια υπέροχη συλλογή από ιππότες, κάστρο, δράκους κ.λ.π και έτσι φτιάχνει εικονικές μάχες στο δωμάτιο του. Αν θέλει να παίξει και με άλλα παιδιά τους ζητά να φορέσουν και αυτοί στολή ή να έχουν το σπαθί τους.

 

Τα παιδιά χρειάζονται πάντα μια εναλλακτική.

 

Good luck!!!

Link to comment
Share on other sites

  • 10 months later...

Παραθέτω κι εδώ το ποστ που με παρέπεμψε ο αντμίν!!

 

Ο γιος μας, τώρα που έκλεισε τα 2 έχει φοβερές κρίσεις θυμού και θέλει να περνάει το δικό του σε όλες τις περιπτώσεις.

Το παιδι προσπαθούμε να έχει επιλογές, να μην το καταπιέζουμε συνέχεια. Ξέρουμε ότι θα κάνει και τις σκανταλιές του κλπ.

Θα αναφέρω, λοιπόν, συγκεκριμένα παραδείγματα, για να ζητήσω βοήθεια και απόψεις για την αντιμετώπιση των κρίσεων αυτών:

1. Το αυτοκίνητο. Φτάνουμε στο σπίτι, ο μικρός λέει "πίτι, πίτι" τον ρωτάω "να βγούμε μαζί να πάμε στο σπίτι και να πάει ο μπαμπάς να παρκάρει το αυτοκίνητο;" "ναι", "μόνοι, εσύ και η μαμά, θα πάμε σπίτι" "ναι". Τον βγάζω και γίνεται το έλα να δεις. βλέπει το αυτοκίνητο να φεύγει και αρχίζει να κλαίει "μπαμπά, μπαμπά" Μπαίνουμε σπίτι, το παιδί να χτυπιέται, να πηγαίνει στην πόρτα. Τον αφήνω να χτυπιέται, προσπαθώ να του εξηγήσω τι γίνεται, τίποτα. Συνεχίζει...

2. Η παιδική χαρά που παίζουμε έχει δίπλα ένα πάρκο με συντριβάνι. Δεν πάμε μέσα κάποιες φορές γιατί οι φάτσες αυτών που βρίσκονται μέσα δεν μου αρέσουν και φοβάμαι. "συντριβάνι" μου λέει ο μικρός. Καταλήγουμε, για να μην τα πολυλογώ, αυτός να έχει πέσει στα πλακάκια της πλατείας και να χτυπιέται και η στρίγγλα μάνα από δίπλα να του λέει "κλάψε όσο θες, δεν μπορούμε να πάμε στο πάρκο, το συντριβάνι θα το δούμε άλλη μέρα" κλπ. Τελικά το παίρνει απόφαση και σηκώνεται να φύγουμε.

 

Δεν επεκτείνομαι παραπάνω.

ΒΟΗΘΕΙΑ!!! Μαρία που είσαι; Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να αντιμετωπίζουμε τα "τρομερά 2χρονα";

 

Να προσθέσω ότι δεν είμαι και το πιο ήρεμο άτομο στον κόσμο. Όσο κι αν προσπαθώ να μην φωνάζω στο παιδί... δεν τα καταφέρνω πάντοτε!!

Επίσης, δεν ξέρω αν παίζει ρόλο, ο μπαμπάς του το "τσιγκλάει" συχνά. Δλδ του παίρνει το παιχνίδι, κάνει ότι του παίρνει το τοστάκι, χτυπιέται ο μικρός αλλά δεν του το δίνει γρήγορα πίσω.

ZS95p3.png  hcT0p3.png

Link to comment
Share on other sites

  • 7 months later...

Ζητώ κι εγώ βοβήθεια (όπως λέει και η κόρη μου). Δε ξέρω πραγματικά τι να κάνω με τη μικρή μου κόρη! Είναι τόσο αντιδραστική και ανυπάκουη που πραγματικά με κάνει και μένα και τον άντρα μου (που έχει μαζί της άπειρη υπομονή) αεροπλάνο. Μου φαίνεται θα πάθω εγκεφαλικό από τα νεύρα μου! Έχω δοκιμάσει όλες τις μεθόδους που μπορώ να βρω στο parents. Της αποσπώ την προσοχή, της μιλάω στο ύψος της, επιβραβεύω τις καλές πράξεις, αδιαφορία σε κάποιες περιπτώσεις, έχει σταθερό πρόγραμμα, υπάρχει ηρεμία στο σπίτι, είμαστε πολύ τρυφεροί μαζί της, της δίνουμε εναλλακτικές, αλλά είναι άπαιχτη. Δεν ακούει με τίποτα. Το κακό επίσης είναι πως μ'εκνευρίζει τόσο πολύ που δεν μπορώ ν'ασχοληθώ όπως πρέπει με την μεγάλη μου κόρη που δε φταίει σε τίποτα. Μου φαίνεται θα πάρω ηρεμιστικά :confused:

74Qtp3.png2SeRp3.png
Link to comment
Share on other sites

Ζητώ κι εγώ βοβήθεια (όπως λέει και η κόρη μου). Δε ξέρω πραγματικά τι να κάνω με τη μικρή μου κόρη! Είναι τόσο αντιδραστική και ανυπάκουη που πραγματικά με κάνει και μένα και τον άντρα μου (που έχει μαζί της άπειρη υπομονή) αεροπλάνο. Μου φαίνεται θα πάθω εγκεφαλικό από τα νεύρα μου! Έχω δοκιμάσει όλες τις μεθόδους που μπορώ να βρω στο parents. Της αποσπώ την προσοχή, της μιλάω στο ύψος της, επιβραβεύω τις καλές πράξεις, αδιαφορία σε κάποιες περιπτώσεις, έχει σταθερό πρόγραμμα, υπάρχει ηρεμία στο σπίτι, είμαστε πολύ τρυφεροί μαζί της, της δίνουμε εναλλακτικές, αλλά είναι άπαιχτη. Δεν ακούει με τίποτα. Το κακό επίσης είναι πως μ'εκνευρίζει τόσο πολύ που δεν μπορώ ν'ασχοληθώ όπως πρέπει με την μεγάλη μου κόρη που δε φταίει σε τίποτα. Μου φαίνεται θα πάρω ηρεμιστικά :confused:

 

 

Μήπως προσπαθεί να σου τραβήξει την προσοχή κάνοντας τα πράγματα που βλέπει να σε εκνευρίζουν; Σίγουρα θα νιώθει πιο ωραία οταν ασχολείσαι μαζί της (έστω και μαλώνοντας την) παρά όταν αδιαφορείς.

 

Κάπου διάβασα οτι στα μικρά παιδιά που έχουν κάποια αρνητική συμπεριφορά, καλό είναι να αντιδράς με τον ακριβώς αντίθετο τρόπο απο αυτόν που θα περίμενε το παιδί να αντιδράσεις! Για δοκίμασέ το.:wink:

Link to comment
Share on other sites

είναι κάτι που και οι γονείς υιοθετουν κάποιες φορές έτσι ώστε να είναι ξεκάθαρο στο παιδί ποιά αντίδραση είναι πιό καλή (επιθυμητή) ή όχι.

 

Όπως έχει αποδειχτεί δεν είναι καθόλου καλός αυτός ο διαχωρισμός -

μιάς και μιλάει για καλό ή κακό παιδί, όχι πράξη.

 

Είναι πολυ σημαντικό οι γονείς να διαχωρίζουν αυτές τις δύο έννοιες - θα αποφύγουν έτσι άχρηστες ενοχές και φόβους (που αποφέρουν θυμούς και αντιδραστικές συμπεριφορές αλλά και ψέμματα λόγω της ενοχής κ του φόβου) για το αν εκείνα θα καταφέρουν να γίνουν "καλά" παιδιά.

 

μιάς και όλα τα παιδιά κάνουν λάθη είναι τιμωρητικό να ονομάζονται κακά παιδιά απλώς επειδή βρίσκονται στην ανάπτυξη και δεν ξέρουν ακόμα να ξεχωρίζουν τι είναι σωστό και τι όχι.

 

ΑΡΑ, "όχι δεν υπάρχουν κακά παιδιά"

είναι η σωστή απάντηση.

"απλώς κάποιες φορές μπερδεύονται - όλα τα παιδιά είναι καλά"

 

"και εσύ δεν είσαι ποτέ κακό παιδί - είσαι πολύ καλό παιδί. όλα τα παιδιά είναι καλά. όπως και τα άλλα παιδιά, απλώς μπερδεύεσαι καμιά φορά και εγώ σου λέω πότε για να το ξέρεις! "

 

 

 

θα τα καταφέρεις, μήν αγχώνεσαι απλώς για το πότε θα γίνει αυτό!

σιγά σιγά, κάθε φορά να παρεμβαίνεις εάν συμβαίνει κάτι μπροστά σου ή λέει "κακό παιδί" και να το λές.

θα περάσει καιρός μέχρι να το μάθει. Αλλά θα το μάθει σωστά και χωρίς άλλες παράπλευρες (ανούσιες) απώλειες! Εσυ της δίνεις της βάσεις!

 

 

Αναρωτιέμαι αν τελικά είναι σωστό να "ωραιοποιούμε"τον κόσμο στον οποίο ζεί ένα παιδί, λέγοντάς του οτι ΞΕΡΕΙΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΚΑ ΠΑΙΔΙΑ, ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΕΙΝΑΙ!

 

Δεν θα πρέπει το παιδί να ξέρει οτι πάντα θα υπάρχει και το κακό

(όπως στα παραμύθια) και να φυλάγεται?

 

Φυσικά δεν λεω να του δημιουργήσουμε και εφιάλτες...

Link to comment
Share on other sites

"Η επιθετικοτητα ειναι φυσιολογικη κι απαραιτητη σε ενα παιδι: μ αυτην αποδεχείχνει στον εαυτο του και στους άλλους την υπαρξη του. Η κακη φημη οφειλεται στο οτι προκαλει καβγαδες μεταξυ των παιδιών και ανταρσιες προς τους γονεις. Η επιθετικοτητα σε βοηθαει να κερδισεις ενα ματσ, να τρεξεις ή να κολυμπησεις γρηγοροτερα. Μ αυτην κερδιζεις ενα μετρο ή δευτερολεπτο.

 

Ειναι ενας απο τους λογους για τους οποιους οι νεαροι αθλητες εχουν καλυτερες σχεσεις με τους γονεις τους. Ο αθλητισμος χρησιμευει σαν διεξοδο της φυσιολογικης επιθετικοτητας.Στο σχολειο ενα παιδι δουλευει καθε μερα 6 ωρες, 6 ωρες ακινησιας και σιωπης. Οι γιατροι τωρα πια γνωριζουν οτι αυτο ειναι υπερβολικο για ενα νεο οργανισμο. Και τι απαιτησεις εχουν, τουλαχιστον στην πολη, απ αυτον τον μαθητη οταν γυρνα στο σπιτι του; Να κινειται οσο το δυνατον λιγοτερο και να μην κανει θορυβο πραγμα το οποιο οδηγει στην νευρικη υπερένταση, στην ανησυχια, την ασταθεια,και την διασπαση της προσοχης. Οι σωματικες ασκησεις ενεργουν στους μαθητες οπως η βαλβιδα που ελευθερωνει το πλεονασμα της ενεργειας. Ηρεμουν , γινονται πιο ισορροπημένοι και φυσιολογικοι στην δουλεια τους.

 

Σ ενα γηπεδο , το φιλοτιμο δοκιμαζεται σκληρα και δεν εχεις το δικαιωμα να κλαψεις, να πεισμωσεις ή να αμφισβητησεις. Πρεπει να σφιξξεις το χερι του νικητη και να φυγεις με το κεφαλι ψηλα και χαμογελωντας, αν ειναι δυνατον. Ακομα και αν τους κοστιζει , οι νεοι ακολουθουν αυτη την συμπεριφορα για να σωσουν το γοητρο τους. Για τους αυθορμητους , αυτο ειναι το πρωτο βημα για την αποκτηση αυτοελεγχου.

 

 

Η συμμετοχη πχ σ εναν ποδοσφαιρικο αγωνα , προυποθετει παρακολουθηση της μπαλας με τα ματια, αποφαση για κινηση ή σταση, γρηγορη και σωστη κριση για το ποιος ειναι σε πιο πλεονεκτικη θεση για να δωσει το σουτ, επιβλεψη των αντιπαλων , παρακολουθηση των συμπαικτων και προσηλωση στις εντολες του προπονητη.

 

Το ιδιο συμβαινει με ολα τα σπορ. Η εξασκηση της προσοχης , της παρατηρητικοτητας στους παικτες ειναι εξισου εντονη με την εξασκηση των χεριων και των ποδιων. Με την εξασκηση μαθαινουν να ειναι κυριοι μιας καταστασης, να κρατουν την ψυχραιμια τους και να αντιδρουν γρηγορα.

 

Με τον καιρο ο αυτοελεγχος φερνει μια ανεση που την συνανταμε σε περιστασεις πολυ διαφορετικες. Οπως σε μια συγκεντρωση οπου ενας νεαρος αθλουμενος φαινεται λιγοτερο αδεξιος απο εναν αλλον ή σ ενα προφορικο διαγωνισμο οπου εχει λιγοτερες πιθανοτητες να παθει τρακ."

 

 

Πηγη: Αναπτυξη και διαπαιδαγωγηση του παιδιου

Σιγουρα ο γυαλος ειναι στραβος.. δεν εξηγειτε αλλοιως!!

Link to comment
Share on other sites

  • 8 months later...
δεν ειναι κατι τρομερο, ειναι πολυ φυσιολογικό και τελευταίες ερευνες δειχνουν οτι δεν πρεπει να απαγορεύεται στα αγόρια αυτου του είδους το παιχνίδι.

καθώς στο dna είναι καταγεγραμμενη η ανάγκη του άντρα να πολεμάει το κακό.

 

 

Μου κάνει λίγο εντύπωση η συγκεκριμένη έρευνα μήπως θα μπορούσες να μου στείλεις κάποιο λινκ να μάθω περισσότερα; Για το ότι δεν πρέπει να απαγορεύεται αυτού του είδους το παιχνίδι στα παιδιά θα συμφωνήσω κ εγώ 100% αλλά μου φαίνεται περίεργο πώς ακριβώς μελετάται το dna ώστε να βγει ότι είναι καταγραμμένο σε αυτό η ανάγκη για κάτι τόσο αφηρημένο.

 

Απλά με την μέχρι τώρα εμπειρία μου από τη σχολή και από όλα όσα έχω διαβάσει έχω καταλήξει στο ότι είναι πολύ δύσκολο να βρεθεί συγκεκριμένα αν κάποιο χαρακτηριστικό είναι αποτέλεσμα dna ή αποτέλεσμα αγωγής εφόσον η αγωγή επιδρά στον άνθρωπο από τη στιγμή που γεννιέται κ πιο πριν ακόμα.

Ακόμα και χαρακτηριστικά που έχουν οι γονείς και τα έχουν στη συνέχεια και τα παιδιά (σε θέμα προσωπικότητας εννοώ) είναι αμφίβολο

κατά πόσο είναι αποτέλεσμα κληρονομικότητας ή συνθηκών περιβάλλοντος στις οποίες μεγαλώνει.

Για τις διαφορές ανάμεσα στα φύλα και πάλι είναι πολύ δύσκολο να εξακριβωθεί αν κάποια χαρακτηριστικά είναι έμφυτα ή αποτέλεσμα κοινωνικοποίησης επειδή δεν είναι εφικτό να παρατηρήσουμε τι θα συνέβαινε αν τα παιδιά μεγάλωναν χωρίς τις επιδράσεις της κοινωνίας και τις προσδοκίες των ενηλίκων σε σχέση με το αν είναι αγόρια ή κορίτσια.

Ακόμα κ η επιθετικότητα που είναι υποτίθεται ανδρικό χαρακτηριστικό έχει αποδειχτεί πως είναι κάτι που μαθαίνεται. Τώρα πώς φάνηκε ότι είναι στο dna η ανάγκη των αγοριών να πολεμούν το κακό; Μου ακούγεται κάπως δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις..

 

Τέλος να προσθέσω απλά πληροφοριακά για όσους ενδιαφέρονται ότι αν όντως ισχύει το συγκεκριμένο πόρισμα αυτό δε σημαίνει ότι είναι καλό να διαχωρίζουμε τα παιχνίδια σε αγορίστικα και κοριτσίστικα γιατί με αυτόν τον τρόπο δεν βοηθάμε τα 2 φύλα να αναπτυχθούν ολόπλευρα.

 

Έχει έρθει κ συγκεκριμένος οδηγός απ' το υπουργείο για το θέμα αυτό που αναφέρει πως είναι σκόπιμο οι νηπιαγωγοί να ενθαρρύνουν τα αγόρια να παίζουν παιχνιδια παραδοσιακά κοριτσίστικα όπως στο κουκλόσπιτο και να μιμούνται στο συμβολικό παιχνίδι ότι φροντίζουν π.χ ένα μωρό κάτι που θα βοηθήσει να αναπτύξουν ενσυναίσθηση και τα κορίτσια αντίστοιχα να παίζουν π.χ ότι είναι σούπερ ηρωίδες ώστε να αποκτήσουν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση κτλπ...

 

Είναι κρίμα να στερούνται τα παιδιά ευκαιρίες να αναπτυχθούν και να κάνουν πράγματα που τους αρέσουν κ ενδεχομένως να έχουν και ταλέντο σε κάποια απλά και μόνο επειδή εμείς οι ενήλικες τα κάνουμε να νιώθουν άσχημα γιατί δεν επιτρέπεται με βάση το φύλο. Απευθύνομαι σε όλους τους γονείς..μην λέτε στα παιδιά φράσεις που τις αναπαράγουν στο νηπιαγωγείο κ δίνουν αφορμή να κοροιδεύουν κ να τσακώνονται με τους συμμαθητές τους.

Πόσες φορές έρχονται στεναχωρημένα γιατί τους λένε επειδή π.χ μαγειρεύουν ή κόβουν με φούξια ψαλίδι ότι είναι κορίτσια..ή αντίστροφα στα κορίτσια ότι δεν μπορούν να παίξουν ποδόσφαιρο γιατί είναι μόνο για αγόρια.

 

Κάθε παιδί έχει δικαίωμα να διαλέγει όποιο χρώμα και όποια δραστηριότητα επιθυμεί χωρίς να το κατακρίνουν.

"Great is the human who has not lost his childlike heart"-Mencius

Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...