Ομορφες πραξεις....

Επειδη τελευταια εχει μαυρισει το ματι μου απο αυτα που διαβαζω

και ολα τα ασχημα φαινονται

ενω τα καλα περνανε στο ντουκου.

Θα ηθελα να μαζεψουμε σε ενα ποστ ανθρωπους και προσπαθειες που αξιζουν . Ετσι για να ...ξαναπιστεψουμε στο αυριο.

Η Γερμανίδα καλλιτέχνιδα Μίριαμ Κιλάλι έχει κάνει έργο ζωής να ανακαινίζει με πολυτέλεια άσυλα για τους άστεγους. Είναι γι΄ αυτήν ένας τρόπος για να αποσυνδέσει την ασχήμια από τη φτώχεια.

Η Κιλάλι, 42 χρόνων, είναι κάτοικος της συνοικίας Κρόιτσμπεργκ του Βερολίνου και δεν έχει πολλά χρήματα, όμως είναι γεμάτη ιδέες. Στη διάρκεια των σπουδών της είχε δουλέψει σ΄ ένα κέντρο υποστήριξης αστέγων. Η εγκατάλειψη που συνάντησε συνεχίζει να τη στοιχειώνει. Τότε ήταν που αποφάσισε να μετατρέπει άσυλα αστέγων σε ωραίες κατοικίες, για να αποδώσει, όπως λέει, στους ενοίκους τους την αξιοπρέπειά τους. «Οι άστεγοι είναι άνθρωποι που έχουν χάσει τα πάντα στη ζωή και ήθελα να τους επιστρέψω λίγο σεβασμό και αξιοπρέπεια», εξηγεί. «Ήθελα να δημιουργήσω έναν τόπο όπου θα μπορούν να συνέρχονται από το στρες της ζωής στον δρόμο».

Η Κιλάλι πρωτοεφάρμοσε την ιδέα της πριν από τέσσερα χρόνια στη Μόσχα. Χάρη σε δωρεές, μεταμόρφωσε εκεί σε πολυτελές ιταλικό παλάτσο το «Ξενοδοχείο Μαρφίνο», ένα κτίσμα από μπετόν γεμάτο υγρασία που στέγαζε 80 άστεγους. Βάφτισε το πρόγραμμά της Reichtum 1 (Πλούτος 1) και έβαλε τους ενοίκους να συμμετέχουν στις εργασίες της ανακαίνισης. «Γνώριζα εκ πείρας ότι ένα ωραίο κτίριο σου δίνει δύναμη, ιδιαίτερα όταν έχεις περάσει δύσκολα», λέει. Δύο από τους ενοίκους του Μαρφίνο ενθουσιάστηκαν τόσο από το εγχείρημα ώστε βρήκαν στη συνέχεια δουλειά. Ικανοποιημένη από την επιτυχία της, η καλλιτέχνιδα στράφηκε αμέσως σ΄ ένα άλλο άσυλο, τούτη τη φορά στο Βερολίνο. Για την ανακαίνιση του Reichtum 2 (έχει ήδη δηλώσει πως το Reichtum 3 θα είναι στη Νέα Υόρκη) συγκέντρωσε από δωρεές 130.000 ευρώ. Το τριώροφο κτίριο βρίσκεται στο Σενεβάιντε και στεγάζει 21 άνδρες ηλικίας από 40 ώς 68 ετών, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι αλκοολικοί. Ξεκίνησε την άνοιξη του 2007 για να το μετατρέψει, όπως είχε δηλώσει, «στο ωραιότερο άσυλο αστέγων στον κόσμο». Μέσα σ΄ ενάμιση χρόνο, η Κιλάλι και οι βοηθοί της τοποθέτησαν πατώματα, ύψωσαν γύψινες διακοσμητικές κολόνες, έβαψαν τους ορόφους παστέλ πράσινο ή μπλε σιέλ και το κλιμακοστάσιο βαθύ κόκκινο, κρέμασαν στους τοίχους πίνακες ζωγραφικής σε μπαρόκ κορνίζες και στα ταβάνια πολυελαίους. Έντυσαν όλο το σπίτι με ταπετσαρία και πέρασαν χρυσά σιρίτια. Η καλλιτέχνιδα θεωρεί ότι οι δωρεές αξιοποιήθηκαν όσο καλύτερα γίνεται.

Ο στόχος της ήταν να ξαναδώσει «τη χαρά της ζωής και κουράγιο» σ΄ αυτούς τους 21 ανθρώπους, για τους οποίους δεν νοιάζεται κανείς. Και όλα δείχνουν πως το πέτυχε. Ένας από τους ενοίκους, ο 62χρονος Γιούγκεν Ρόσνερ, πρώην κλειδαράς, μετά χειριστής γερανού και μετά άστεγος, λέει πως δεν θέλει πια να βγαίνει από το άσυλο. «Τι να κάνω άλλωστε έξω;», προσθέτει. «Εκεί δεν έχει αλλάξει τίποτε».

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=10&ct=13&artid=4489720

http://assets.in.gr/AssetService/Image.ashx?t=2&pg=142870&

δειτε και το videaki

http://www.videocrux.com/video/2650/A-homeless-shelter-with-a-difference-in-Germany

ωραίο το θέμα. ενδιαφέρουσα ιστορία.