Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

Help..Το παιδι μου αυτος ο αγνωστος....


Rosangel

Recommended Posts

Η μικρη μου ειναι 2 ετων.Μεχρι πριν κανα 2 βδομαδες,ηταν σχετικα ενα ηρεμο παιδι,κοιμοταν μονη στο δωματιο της απο οταν γεννηθηκε...

Εδω και καποιες μερες,εχει αλλαξει τελειως...Κανει συνεχεια ζημιες,τσιριζει,νευρα πολλα,κλαιει με το παραμικρο,ειναι συνεχεια αρνητικη)(αγαπημενη της λεξη το οχι)....Επισης αρχισε να μην κοιμαται μονη της,θελει να κοιμαμαι στον καναπε διπλα στο κρεβαττι της....Ειδαλλως κλαιει,ορυεται,τσιριζει χωρις σταματημο....

Τα νευρα μου εχουν σπασει,νιωθω οτι δεν εχω αλλη υπομονη...

Ειμαι συνεχεια κακοκεφη,της φωναζω και αρκετες φορες την κανω νταντα στο χερακι....Καυγαδιζω συχνα πυκνα με τον αντρα μου....

Δεν ξερω τι φταιει....

Θα με ευχαριστουσε ή βοηθουσε αν εχετε να μου προτεινετε κατι.

Ευχαριστω.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


Καλημέρα ,

Να χαίρεσαι το κοριτσακι σου.

Δεν μπορω να σου πω τι φταει αλλα μπορώ να σου πω ότι και η δική μου κόρη εχει αλλά ξει παρα πολύ.

Η συμπεριφορά της ειναι αλοπρόσαλη.Φυσικά και η αγαπημενη λεξη της ειναι το "όχι" , κανει ζημιές που ποτέ δεν εκανε και πολλές φορές κλαει για πολύ χαζα πραγματα.

Πιστευω οτι ειναι μια φάση που περνανε και αντιδρανε ετσι γιατι δεν μπορουν ακομα να επικοινωνήσουν καλα μαζι μας και να ζητησουν αυτο που θέλουν.

Τώρα να σου πω το κλασικο μήπως βγαζει δόντια ???(τα εχετε βγαλει ολα?) ισως και να μην "παιζει" αυτό το σεναριο.

Θα σου πρότεινα να εισαι οσο πιο ηρεμη γίνεται , να αντιμετωπίζεις τα πράγματα με ηρεμία και να της μιλάς οσο περισσότερο μπορείς.

Προσπάθησε να μην της μεταδίδεις τον εκνευρισμό σου.

σου μιλάω εκ πείρας.Η δικιά μου όταν δεν ειμαι στα καλά μου και δεν μπορω να άσχοληθω ιδιατερα μαζί της ειναι πολύ πιο νευρική.

Είναι Ανοιξη , ερχεται καλοκάιρι.Καντε περισσότερες βολτούλες , βοήθησέ την να "βγάλει " την ενεργεια της και φυσικά κανε καποια πραγματα που σε χαλαρώνουν για να παιρνεις δύναμη.

Σου δίνω συμβουλές που προσπαθώ να κανω και εγω.

 

Παντως σίγουρα οσο μεγαλώνουν τα ζουζουνια μας θα βλέπουμε πολλές αλλαγες.Δεν είναι πλέον μωρα αλλα παιδακια .

dhtZp3.png
Link to comment
Share on other sites

μήπως για κάποιο λόγο την έχετε παραμελήσει? πχ. κάποιο πρόβλημα υγείας, επαγγελματικές υποχρεώσεις, δεύτερη εγκυμοσύνη...

 

μήπως έχει συμβεί κάποιοα μεγάλη αλαγή στη ζωή της? πχ. θάνατος η απομάκρυνση από κάποια αγαπημένη γιαγιά, έναρξη παιδικού σταθμού, τεταμένη ατμόσφαιρα με τσακωμούς κτλ μες στο σπίτι...

 

αν και εμένα δε μου φένεται και τραγική η συμπεριφορά της, τα νήπια είναι εξαιρετικά πεισματάρικα και γύρω στα δύο ανακαλύπτουν πόσο τα ικανοποιεί να περνά το δικό τους...

 

συμβουλή: ανοσία στη γκρίνια :)

Link to comment
Share on other sites

Δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να σε καθησυχάσει η απάντησή μου, αλλά, έτσι, για να σου δώσω και λίγο κουράγιο... να σου πως και πως ο Νικόλας μου, που είναι κοντά ηλικιακά με την μρική σου, ακριβώς τα ίδια κάνει... Θέλω να πιστεύω πως περνάνε φάση και πως όταν μιλήσουν κανονικά και μπορούν να εκφράζουν (επιτέλους) τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους, θα ηρεμήσουν... την ίδια ακριβώς αλλαγή συμπεριφοράς βλέπω και στο παιδί μου και πελαγώνω πολλές φορές η αλήθεια είναι... Από εχθές, ξεκίνησα να τον βάζω τιμωρία, στο καρεκλάκι της αταξίας, γιατί εκτός από τις τσιρίδες, άρχισε και να πετάει ότι βρει μπροστά του στην μικρή... είπαμε, όλα έχουν ένα όριο ! Βέβαια, δεν του άρεσε καθόλου η στέρηση ελευθερίας έστω και για αυτά τα 2 λεπτά, αλλά, είμαι σίγουρη πως ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ και ΠΩΣ ΔΟΚΙΜΑΖΟΥΝ ΤΟΣΟ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ , ΟΣΟ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ !

Δεν ξέρω τί να σε συμβούλευα... ίσως μόνο η αλλαγή αυτή της συμπεριφοράς της μικρής να μην γίνεται αιτία καβγάδων μεταξύ εσένα και του άντρα σου επειδή εάν το καταλάβει (και) αυτό η μικρή, φυσικά, θα προσπαθήσει να επωφελείται από την όλη κατάσταση... Προσπάθησε να την επιβραβεύεις όσο γίνεται περισσότερο με την θετική και όχι την αρνητική της συμπεριφορά... Κι εγώ τα έχω δοκιμάσει όοοοολα !!!!

x3lfp2?r=1334129047

 

ziswp2.png

Link to comment
Share on other sites

Ειναι πολύ φυσιολογικό η δικιά μου έχει ξεσαλλώσει τελείως ,μόλις με βλέπει το μεσημέρι που γυρνάω απο την δουλεία αρχίζει να ουρλίαζει και να φωνάζει μαμά μανούλα μη με πάρεις σπίτι άσε με στην γιαγιά ,πήγαινε με στη θεία πήγαινε με στον παππόυ θα ακούει κανείς και θα πιστεύει ότι δεν μας αγαπάει το παιδί και δεν θέλει να έρχεται σπίτι.Ασε τα ουρλιαχτά για βλακείες γιατί πχ.έχει΄μύξες και ουρλίαζει γιατί θέλει εκείνη την ώρα να την καθαρίσεις και να μην σκουπίσεις πχ.τα χέρια σου που έπλενες τα φρούτα .Υπομονή είναι τρελλά γλυκά και υπέροχα δίχρονα.

 

Πολύχρονο το μαναράκι σου.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Ααααχ Rosangel η καθημερινότητά μας. Αυτά τα εξαίσια terrible twos! που ώρες ώρες, λες, τώρα που της ήρθε αυτό, και γιατί θέλει πάλι να κάνει το δικό της, και δεν αντέχω άλλη ζημιά και η μέση μου έχει ξεβιδωθεί να σκύβω να την μαγκώνω από οπουδήποτε έχει γατζωθεί για να σκαρφαλώσει.

 

Δυστυχώς και εμείς μία από τα ίδια. Οι γιαγιάδες την έχουν κακομάθει πολύ και είμαστε σε μία μόνιμη άρνηση. Το μόνο που την καλμάρει είναι αν της πεις ότι θα πάμε παιδική χαρά ή ότι θα δούμε dvd με τον Mickey Mouse.

 

Όσον αφορά τον μεσημεριανό ύπνο, και εμένα μέχρι 22 μηνών, έπαιρνε το γάλα της, την έβαζα στο κρεβάτι της και κατευθείαν μόνη της ύπνο. Τώρα, μόνο αν έχει πάει παιδική χαρά να κουραστεί, θα κοιμηθεί τρώγοντας το μεσημεριανό της. Το w/end που δεν κατάφερα να την κοιμίσω με τίποτα (αν μπει βέβαια στο αυτοκίνητο, με το που θα βάλω πρώτη να ξεκινήσω, ξεραίνεται στον ύπνο), το βράδυ έπεφτε σαν κοτόπουλο από τις 8.30 (με γκρίνια λόγω αυπνίας).

 

Τα έχω δει όλα με το μεσημεριανό της ύπνο και με την τάση που έχει να σκαρφαλώνει παντού, μα παντού, μα παντού!!!!!

Η Δαναη μου ήρθε 16-2-2008

Αντίο μεμπάκι 28-7-2010

Ο Τάσος μου ήρθε 22-8-2011

Link to comment
Share on other sites

Να σας ευχαριστησω ολες για το ενδιαφερον και τις απαντησεις σας.

 

SOULA33 οχι,δεν βγαζει δοντια...οσο για το να μη της μεταδιδω τον εκνευρισμο μου,προσπαθω οσο μπορω.

Και βολτες βγαινουμε και σε παιδοτοπους παμε...

 

ΜΑΡΙΑΛ οχι,δεν την παραμελουμε,ειμαι ολη μερα μαζι της (δεν εργαζομαι),ουτε εχει συμβει καμια τρομερη αλλαγη στην ζωη μας.

Ανοσια στην γκρινια?πως γινεται αυτο?οταν τα νευρα σου εχουν σπασει και το παραμικρο σε ενοχλει?

 

metaxaki την επιβραβευω οταν εχει θετικη σταση...

 

Nefelirene ναι,ειναι τρελα διχρονα και ωρες ωρες γλυκα

 

Mairoula F ναι,απο τις λιγες στιγμες που ειναι ησυχη ειναι οταν βλεπει παιδικα dvd αλλα δεν μπορω να την καθηλωνω ολη μερα μπροστα στην τηλεοραση...για να δουμε...

Link to comment
Share on other sites

κοριτσια απο τις σπουδες μου γνωριζω οτι η ηλικια των 2 ειναι μια πρωτη εφηβεια

υπομονη και οχι νευρα

εχω προσεξει οτι οταν ειμαι νευριασμενη τα πραγματα γινονται χειροτερα

βεβαια ανθρωποι ειμαστε και καποια στιγμη τρελαινομαστε

ολα ειναι μεσα στο παιχνιδι

Α! σταθεροτητα στο οχι

αν δε μπορειτε μην το πειτε απο την αρχη

Z57wp3.png dQOzp3.png

25/12/10 πήραμε το καλύτερο δώρο

Link to comment
Share on other sites

Ανοσια στην γκρινια?πως γινεται αυτο?

 

τσιρίδα γιατί δεν την αφήνεις να πειράξει τα σκουπίδια?

παγοκολόνα εσύ, πηγαίνεις στο σολόνι και ανοίγεις την τηλεόραση...

έρχεται στο σαλόνι και θέλει σόνι και ντε να φάει τις μπαταρίες του τηλεκοντρόλ, δεν την αφήνεις και αρχίζει μια νέα τσιρίδα?

παγοκολόνα εσύ, σηκώνεσαι σα να μη συνέβει τίποτα ανοίγεις το ραδιόφωνο και χορεύεις με τρέλα...

τραβάει τη μπρίζα του ραδιόφωνου?

παγοκολόνα εσύ, πας για κατούριμα...

τι στο καλό δε θα βαρεθεί?

 

στη χειρότερη βάζεις ακουστικά και ακούς μουσική...

 

και βέβαια η μέθοδος να τα κρατάς απασχολημένα καλά κρατεί και αποδείδει...

Link to comment
Share on other sites

τί καλά να μην είσαι μόνη σου σ'αυτόν τον κόσμο των δίχρονων??????

 

κι εμείς μέσα στην παράνοια και την υστερία για το κάθε τί....αλλά όντως όπως ειπώθηκε και παραπάνω όταν είμαι ήρεμη βλέπει ότι δεν την παίρνει για πολλά πολλά και ηρεμεί και εκείνη....όταν έχω νεύρα και φωνάζω αρχίζουν τα πανηγύρια....

 

ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΚΟΥΡΑΓΙΟ........

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Η μικρη μου ειναι 2 ετων.Μεχρι πριν κανα 2 βδομαδες,ηταν σχετικα ενα ηρεμο παιδι,κοιμοταν μονη στο δωματιο της απο οταν γεννηθηκε...

Εδω και καποιες μερες,εχει αλλαξει τελειως...Κανει συνεχεια ζημιες,τσιριζει,νευρα πολλα,κλαιει με το παραμικρο,ειναι συνεχεια αρνητικη)(αγαπημενη της λεξη το οχι)....Επισης αρχισε να μην κοιμαται μονη της,θελει να κοιμαμαι στον καναπε διπλα στο κρεβαττι της....Ειδαλλως κλαιει,ορυεται,τσιριζει χωρις σταματημο....

Τα νευρα μου εχουν σπασει,νιωθω οτι δεν εχω αλλη υπομονη...

Ειμαι συνεχεια κακοκεφη,της φωναζω και αρκετες φορες την κανω νταντα στο χερακι....Καυγαδιζω συχνα πυκνα με τον αντρα μου....

Δεν ξερω τι φταιει....

Θα με ευχαριστουσε ή βοηθουσε αν εχετε να μου προτεινετε κατι.

Ευχαριστω.

 

 

Εμένα το παιδί μου είναι 4. Αλλά η φάση αυτή θα μου μείνει αξέχαστη. Ήμουν έγγυος στο δεύτερο, το οποίο το αποφασίσαμε με ενθουσιασμό γιατί είχαμε κάνει έναν άγγελο. Κοιμόταν, θήλαζε χωρίς ζόρι, ήταν συνεργάσιμος, ήσυχος, πανέξυπνος, χαμογελαστός και κούκλος. Λέω κι εγώ, έτσι θα είναι τα παιδιά, και έδινα συγχαριτήρια στον εαυτό μου για την επιτυχία μου. Και μετά γίνεται 2 ετών. Και το παιδί μου μεταλλάχθηκε σε μία νύχτα μέσα (ευτυχώς πρόλαβα να μείνω έγγυος, γιατί το δεύτερο θα το αναβάλλαμε επ αόριστον). Έγινε αυτό που περιγράφεις παραπάνω και ακόμα χειρότερα. Παράξενος, καταστροφικός, να λέει συνέχεια όχι, να χτυπάει τα παιδάκια, να δαγκώνει, να κάνει όποια ζημιά μπορεί, τί να σου λέω τώρα. Ακόμα και η μαμά μου μου έλεγε, δεν τον αντέχω (που ξέρεις πώς είναι οι γιαγιάδες).

Η συμβουλή μου είναι μία: υπομονή, φάση είναι, θα περάσει. Μετά τα 3 (τί σου λέω τώρα, ε?), ξαναέγινε καλός και συνεργάσιμος. Πήγε και σχολείο

και πέρναγε και καλά, οπότε τώρα ξαναέγινε ο άγγελός μου, κι εμείς τα θυμόμαστε και ... γελάμε.

Link to comment
Share on other sites

baila θα προσπαθησω να μην ειμαι αποτομη και να μην νευριαζω.

 

ΜΑΡΙΑΛ να εισαι καλα,με εκανες και γελασα

 

POOPSIE σε ευχαριστω,χαιρομαι που δεν ειμαι η μονη που τα περναει ολα αυτα...

 

kyra στα 3 θα ηρεμησει?απο τη μια εγινε η καρδια μου περιβολι,ξεροντας οτι αυτη η κατασταση θα κρατησει περιπου κανα χρονο ακομα και απο την αλλη χαιρομαι γιατι καποτε θα ληξει και θα ξαναγινει οπως ηταν ή περιπου οπως ηταν.

Οσο για δευτερο,το σκεφτομασταν γιατι λεγαμε κριμα ειναι το καημενο,να εχει παρεα και μεχρι να ολοκληρωσουμε το ονειρο,ηρθε και αγριεψε αυτη και πλεον δεν εχω ορεξη για δευτερο και δεν μου φταιει σε τιποτα το καημενο να ειναι ακομα στην κοιλια και εγω να το "δηλητηριαζω" με νευρα,τσιριδες και αρνητικες ορμονες.

Link to comment
Share on other sites

ευτυχως παναγια μου. κ ελεγα οτι ημουν μονο εγω. τωρα κ ενα μηνα αλλαγη τεραστια.ειναι κ δυδιμα. το τι τσακωμοι γινονται..τελικα πρεπει να εισαι μαζι τους συνεχεια κ να τα απασχολεις.να τα κρατας ηρεμα, αλλοιως την πατησαμε.αυτο εχω καταλαβει. θελουν καθοδηγηση οσο γινεται . φαση ειναι θα περασει

Link to comment
Share on other sites

http://www.youtube.com/watch?v=-c8XY6JSLPQ:lol::lol::lol:

βάζω και μια ξανθιά αποκριάτικη περούκα και γελάμε μαζί γιατί αλλιώς δεν με βλέπω καλά.... μόνο χιούμορ και καλή διάθεση...........

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Βοηθήστε στη διατήρηση της λειτουργικότητας του forum κάνοντας χρήση της αναζήτησης & αναφοράς.  Αν παρατηρήσετε κάποια δημοσίευση που θεωρείτε περίεργη επιθετική ή ενάντια στους κανόνες κάντε αναφορά δημοσίευσης  Οδηγίες για το πως γίνεται η αναφορά δείτε εδώ   Ευχαριστούμε

Ακολουθήστε μας και στο Instagram:

follow_insta.png.f136a60ab3d6a108659752cf6fcc0a5a.pngfollow_cafe.jpg.0bc77dbbb8cab70c6c8919c95cac08b8.jpg

 

Link to comment
Share on other sites

Να χαίρεστε τα παιδάκια σας.

Και εμείς μια απο τα ίδια. Η 27 μηνών κόρη μου ότι θέλει πλέον το ζητάει με κλαψούρισμα και γκρίνια με αποτέλεσμα να χάνω κάποιες φορές της ψυχραιμία μου και να βάζω και εγώ τις φωνές. Εμας η κατάσταση είναι λίγο πιο έντονη μετά την αφιξη του μπεμπη τον οποιον λατρεύει. Μου είπαν ότι είναι φάση και θα περάσει. Ας ελπίσουμε...!!!

Link to comment
Share on other sites

Να χαίρεστε τα παιδάκια σας.

Και εμείς μια απο τα ίδια. Η 27 μηνών κόρη μου ότι θέλει πλέον το ζητάει με κλαψούρισμα και γκρίνια με αποτέλεσμα να χάνω κάποιες φορές της ψυχραιμία μου και να βάζω και εγώ τις φωνές. Εμας η κατάσταση είναι λίγο πιο έντονη μετά την αφιξη του μπεμπη τον οποιον λατρεύει. Μου είπαν ότι είναι φάση και θα περάσει. Ας ελπίσουμε...!!!

κ εμενα ετσι ηταν κ ειναι ποτε ποτε. απλα εκανα μιμηση οπως κανουν αυτες με τον ιδιο τροπο κ τις ιδιες λεξεις κ γελουσαν. τους ειπα οτι δεν ζηταμε ετσι αλλα λεμε " σε παρακαλω μαμα......". κ επιασε . οποτε πανε να ξεφυγουν παλι τους το υπενθυμιζω "πως ειπαμε οτι ζητανε ?":p

Link to comment
Share on other sites

Η φάση αυτή ονομάζεται από κάποιους παιδοψυχολόγους The terrible twos και θεωρείται ως η εφηβεία των μωρών. Όπως κάποια κοπέλα ανέφερε πιο πάνω γύρω στα 3 αρχίζει να περνάει. Αυτό που είναι καλό να κάνουμε είναι να μην δίνουμε εντολές στο παιδί όπως π.χ. "Έλα να φας/ κάτσε να φας το φρούτο σου" αλλά: Προτιμάς μήλο ή μπανάνα? Προτιμάς φρούτο ή γιαούρτι?

Καλό είναι να τους δίνουμε επιλογές αλλά όχι πολλές γιατί συγχίζονται.

Στην περίπτωση που τσιρίζει φωνάζει κτυπιέται και δεν θέλει να κάνει κάτι μπορούμε να του πόυμε: Θέλεις να με βοηθήσεις να ποτίσω π.χ. τις γλάστρες? Ή θέλεις να βάλεις τα ρούχα στο πλυντήριο? Βέβαια θα είμαστε από δίπλα να βοηθούμε και να το προσέχουμε αλλά σίγουρα θα το αποπροσανατολίσουμε από το θυμό του και θα νιώθει και περίφανο που βοήθησε τη μαμά. Μετά βέβαια θα πούμε και σε άλλους ότι το παιδί μου σήμερα βοήθησε τη μαμά σε αυτό και αυτό.

Όλα τα πιο πάνω είναι τακτικές που χρησιμοποιώ και συνήθως δουλεύουν.

Link to comment
Share on other sites

Η φάση αυτή ονομάζεται από κάποιους παιδοψυχολόγους The terrible twos και θεωρείται ως η εφηβεία των μωρών. Όπως κάποια κοπέλα ανέφερε πιο πάνω γύρω στα 3 αρχίζει να περνάει. Αυτό που είναι καλό να κάνουμε είναι να μην δίνουμε εντολές στο παιδί όπως π.χ. "Έλα να φας/ κάτσε να φας το φρούτο σου" αλλά: Προτιμάς μήλο ή μπανάνα? Προτιμάς φρούτο ή γιαούρτι?

Καλό είναι να τους δίνουμε επιλογές αλλά όχι πολλές γιατί συγχίζονται.

Στην περίπτωση που τσιρίζει φωνάζει κτυπιέται και δεν θέλει να κάνει κάτι μπορούμε να του πόυμε: Θέλεις να με βοηθήσεις να ποτίσω π.χ. τις γλάστρες? Ή θέλεις να βάλεις τα ρούχα στο πλυντήριο? Βέβαια θα είμαστε από δίπλα να βοηθούμε και να το προσέχουμε αλλά σίγουρα θα το αποπροσανατολίσουμε από το θυμό του και θα νιώθει και περίφανο που βοήθησε τη μαμά. Μετά βέβαια θα πούμε και σε άλλους ότι το παιδί μου σήμερα βοήθησε τη μαμά σε αυτό και αυτό.

Όλα τα πιο πάνω είναι τακτικές που χρησιμοποιώ και συνήθως δουλεύουν.

εχεις απολυτο δικιο

ακριβως την ιδια τακτικη ακολουθω κ εγω

αν τους τραβηξεις την προσοχη σε κατι αλλο αμεσως ξεχνανε

εχουμε γινει κ παιδοψυχολογοι...ειναι πολυ ενδιαφερον

Link to comment
Share on other sites

εχεις απολυτο δικιο

ακριβως την ιδια τακτικη ακολουθω κ εγω

αν τους τραβηξεις την προσοχη σε κατι αλλο αμεσως ξεχνανε

εχουμε γινει κ παιδοψυχολογοι...ειναι πολυ ενδιαφερον

 

Τι να κάνεις όμως? Πιστεύω ακράδαντα ότι τα παιδάκια πιθανόν να βασανίζονται περισσότερο από εμάς προσπαθώντας να καταλάβουν τον κόσμο γύρω τους, τα συναισθήματα και τις ικανότητες τους. Ζουν σε ένα κόσμο που αρχικά αποτελείται από το μωρό και τη μαμά, μετά έρχεται και ο μπαμπάς, μετά ερχεται ο παππούς & η γιαγιά και σιγά σιγά ο μικρόκοσμος τους διευρύνεται, μαθαίνουν πράγματα,ζουν εμπειρίες, αποκτούν ικανότητες, ούφ κουράστηκα να τα λέω. Αυτά τα καημένα? Γι'αυτό εγώ έχω επιλέξει να είμαι από δίπλα σε ότι θέλει, ακόμα και σε αυτά που ποτέ δεν θα σκεφτόμουν από μόνη μου. Και τις ώρες που κάτι συμβαίνει και ο μικρόκοσμος της γκρεμίζεται είμαι εκεί για να την αγκαλιάσω, να διώξω τη γκρίνια όσο μπορώ και με όσο κουράγιο μου απομένει από τη δική μου δύσκολη μέρα, να της φτιάξω το κέφι. Παραμύθι ακούγεται? Πραγματικά το έχω βάλει σαν σκοπό ζωής και προσπαθώ και μέσα από αυτές τις προσπάθειες κάθε μέρα μαθαίνω το παιδί μου.

Link to comment
Share on other sites

Η φάση αυτή ονομάζεται από κάποιους παιδοψυχολόγους The terrible twos και θεωρείται ως η εφηβεία των μωρών. Όπως κάποια κοπέλα ανέφερε πιο πάνω γύρω στα 3 αρχίζει να περνάει. Αυτό που είναι καλό να κάνουμε είναι να μην δίνουμε εντολές στο παιδί όπως π.χ. "Έλα να φας/ κάτσε να φας το φρούτο σου" αλλά: Προτιμάς μήλο ή μπανάνα? Προτιμάς φρούτο ή γιαούρτι?

Καλό είναι να τους δίνουμε επιλογές αλλά όχι πολλές γιατί συγχίζονται.

Στην περίπτωση που τσιρίζει φωνάζει κτυπιέται και δεν θέλει να κάνει κάτι μπορούμε να του πόυμε: Θέλεις να με βοηθήσεις να ποτίσω π.χ. τις γλάστρες? Ή θέλεις να βάλεις τα ρούχα στο πλυντήριο? Βέβαια θα είμαστε από δίπλα να βοηθούμε και να το προσέχουμε αλλά σίγουρα θα το αποπροσανατολίσουμε από το θυμό του και θα νιώθει και περίφανο που βοήθησε τη μαμά. Μετά βέβαια θα πούμε και σε άλλους ότι το παιδί μου σήμερα βοήθησε τη μαμά σε αυτό και αυτό.

Όλα τα πιο πάνω είναι τακτικές που χρησιμοποιώ και συνήθως δουλεύουν.

 

Zω κι εγώ την ίδια φάση με τη μικρή - μεγάλη μου, 23 μηνών. Από το γλυκό παιδάκι που ήταν, έχει μεταμορφωθεί σε bitch :mrgreen:. Η κατάσταση έχει επιδεινωθεί από την άφιξη της αδερφής της, και είναι συνέχεια με την πιπίλα και την κουβερτούλα της. Τέσπα, προσπαθώ να κάνω υπομονή και εφαρμόζω και τα παραπάνω, που αρκετές φορές βοηθούν.

 

Αλλά πείτε μου ρε παιδιά, όταν της λέω "Θέλεις φασολάκια ή σπανακόρυζο" κι η απάντηση είναι "Μακαρόνια με κιμά", εκεί τι κάνουμε; :lol:

Link to comment
Share on other sites

Τι να κάνεις όμως? Πιστεύω ακράδαντα ότι τα παιδάκια πιθανόν να βασανίζονται περισσότερο από εμάς προσπαθώντας να καταλάβουν τον κόσμο γύρω τους, τα συναισθήματα και τις ικανότητες τους. Ζουν σε ένα κόσμο που αρχικά αποτελείται από το μωρό και τη μαμά, μετά έρχεται και ο μπαμπάς, μετά ερχεται ο παππούς & η γιαγιά και σιγά σιγά ο μικρόκοσμος τους διευρύνεται, μαθαίνουν πράγματα,ζουν εμπειρίες, αποκτούν ικανότητες, ούφ κουράστηκα να τα λέω. Αυτά τα καημένα? Γι'αυτό εγώ έχω επιλέξει να είμαι από δίπλα σε ότι θέλει, ακόμα και σε αυτά που ποτέ δεν θα σκεφτόμουν από μόνη μου. Και τις ώρες που κάτι συμβαίνει και ο μικρόκοσμος της γκρεμίζεται είμαι εκεί για να την αγκαλιάσω, να διώξω τη γκρίνια όσο μπορώ και με όσο κουράγιο μου απομένει από τη δική μου δύσκολη μέρα, να της φτιάξω το κέφι. Παραμύθι ακούγεται? Πραγματικά το έχω βάλει σαν σκοπό ζωής και προσπαθώ και μέσα από αυτές τις προσπάθειες κάθε μέρα μαθαίνω το παιδί μου.

μπραβο κ ξανα μπραβο

ετσι πρεπει.. πρεπει να μπαινουμε στην θεση τους στο σκεπτικο τους κ να πρατουμε αναλογα

ειναι παραμυθι, το δικο μας παραμυθι και το καλυτερο απο ολα

πολλες φορες απορω κ εγω που την βρισκω τοση υπομονη κ ασχολουμε μαζι τους τοσες ωρες εχω κανει στην ακρη αλλα πραγματα γιατι αυτο με ευχαριστει..παντος πιστευω οτι το πιο βασικο ειναι να τους μιλας συνεχεια να τους εξηγεις το καθετι ακομα κ οταν νομιζεις οτι δεν το καταλαβαινουν

]ερχεται η στιγμη που ολα αυτα που εχεις κανει εχουν πιασει τοπο

Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...