Αναχρονιστικοί οι θάλαμοι νεογνών

Τα δωμάτια όπου παραμένουν μαζικά τα μωρά μετά τη γέννησή τους, κρίνονται ακατάλληλα.

Ο θάλαμος νεογέννητων συνιστά μια αναχρονιστική φυλακή, ένα απαίσιο μέρος που θα έπρεπε να μην υπάρχει εδώ και δεκαετίες. Ένα δωμάτιο για στοίβαγμα ευαίσθητων ανθρώπινων ψυχών.

Ένα από τα πιο λυπηρά, καταθλιπτικά, απάνθρωπα μέρη του κόσμου είναι η φυλακή για νεογέννητα σε μεσαιωνικά μαιευτήρια. Ένας θάλαμος γεμάτος μωρά στοιβαγμένα στα κρεβατάκια τους το ένα δίπλα στο άλλο σαν από αόρατο αυτιστικό χέρι, απόλυτα μόνα, ξεκομμένα ξαφνικά από το άλλο τους μισό - τη μαμά τους. Να κλαίνε ομαδικά από άγχος και απόγνωση, να πιπιλίζουν με το ζόρι μπιμπερό που έχουν τους έχει στερεωθεί καταναγκαστικά στο στόμα τους, να κοιμούνται αποξενωμένα από τον κόσμο και παραιτημένα. Ας παραμερίσουμε τα ωραία ρουχαλάκια με τα αρκουδάκια που ευχαριστούν τους συγγενείς και απομονώνουν το κακόμοιρο μικρό. Ας εξετάσουμε βαθύτερα αυτήν την μεσαιωνική πρακτική, που συνεχίζει κραταιά στα νοσοκομεία της χώρας μας.

Τα μωρά γεννιούνται. Κάποια δεν οσμίζονται καν τη μάνα τους για ώρες ή μέρες από την στιγμή της γέννησης. Μπαίνουν πλυμένα, ντυμένα και τυλιγμένα με κουβέρτα στο κουνάκι τους. Κάποιες φορές και δύο μαζί στο ίδιο κρεβατάκι, «προς εξοικονόμηση χώρου». Θα περάσουν εκεί το μεγαλύτερο μέρος των πρώτων κρίσιμων ημερών της ζωής τους.

Θα κλαίνε για ώρα, με τη μαία να έρχεται καθυστερημένα ή καθόλου για να τα παρηγορήσει. Θα κλαίνε ομαδικά, γεμάτα άγχος το ένα από το κλάμα του άλλου. Θα είναι στερημένα από τις βασικές τους αισθήσεις για την ηλικία τους: χωρίς μπούσουλα από τις μυρωδιές της μαμάς, τις μόνες οικείες, από τη φωνή της. Θα είναι περιορισμένα σαν έναν μεγάλο άνθρωπο που του έκλεισαν τα μάτια. Θα τους λείπει το συνεχές άγγιγμα, το χάδι, η σωματική επαφή, οι χτύποι της καρδιάς της μάνας τους. Θα κλαίνε πεινασμένα περιμένοντας μάταια άμεση ανταπόκριση από το περιβάλλον τους, γιατί δεν έφτασε ακόμα η ώρα για τα τρίωρα ταίσματα. Θα μαθαίνουν πώς να συνηθίζουν σε υποκατάστατα του αυθεντικού: πιπίλα και μπιμπερό αντί για θηλή της μαμάς. Σαν τον έφηβο που δε βρίσκει επαφή με την πραγματικότητα και καταφεύγει σε υποκατάστατά της ναρκωτικά. Κάποιες μαίες θα τα βάζουν πλαγιαστά και θα στερεώνουν ένα μπουκάλι στο στόμα τους, για να πιπιλίζουν αενάως τη δυστυχία τους, για να μουδιάζουν και να μη μπορούν να κλάψουν. Όλα θα ταίζονται ταυτόχρονα, προς ευκολία της νοσοκόμας. Εκείνη ξέρει, η μαμά όχι. Το προσωπικό του μαιευτηρίου έχει την ευθύνη των πρώτων ημερών της ανθρώπινης ύπαρξης, όχι η οικογένεια.

Σε μαιευτήρια του εξωτερικού τέτοια δωμάτια έχουν καταργηθεί προ πολλού. Όλα τα νεογέννητα απολαμβάνουν το αυτονόητο, την συνδιαμονή με τη μητέρα τους (rooming in). Από την πρώτη στιγμή η μητέρα μαθαίνει να αφουγκράζεται την ανάσα του παιδιού της. Το νιώθει πλάι της, διστακτική αρχικά στις κινήσεις της, έπειτα, με την ενθάρρυνση του προσωπικού, πιο σίγουρη για την αγκαλιά της. Μαθαίνει να διαβάζει τα σημάδια, τη γλώσσα του δικού της παιδιού. Χτίζει τον ισχυρό σύνδεσμο που θα διαρκέσει μια ζωή. Το rooming in εφαρμόζεται ως απαραίτητο κομμάτι μιας Φιλικής προς τα Βρέφη πολιτικής και ως μέτρο για την προάσπιση του μητρικού θηλασμού, σύμφωνα με τα Δέκα Βήματα της UNICEF για Φιλικά προς τα Βρέφη νοσοκομεία.

Γιατί, παρά τον καταιγισμό επιστημονικών δεδομένων που μιλούν για έκδηλη ζημιά, πολλά ελληνικά μαιευτήρια δεν αλλάζουν πολιτική; Ως ένα βαθμό γιατί οι επαγγελματίες υγείας δε γνωρίζουν τα καινούργια δεδομένα, πράγμα βέβαια δύσκολο αλλά όμως αληθινό! Κάποιοι έχουν μείνει σε μια παλιά ιατρική που βασίζεται στην παράδοση, όπως έκαναν μάγοι της φυλής στους προιστορικούς χρόνους. «Έτσι κάνουμε γιατί έτσι μάθαμε!». Αντιστέκονται σε κάθε αλλαγή και δεν έχουν μάθει να λειτουργούν με βάση τις επιταγές των νεότερων επιστημονικών αποδείξεων. Από την άλλη μεριά, κάθε αλλαγή είναι δύσκολη. Οι διοικήσεις των μαιευτηρίων πρέπει να σχεδιάσουν καινούργιες πολιτικές, να βεβαιώσουν την εφαρμογή τους, να εκπαιδεύουν τακτικά το προσωπικό τους στα καινούργια δεδομένα. Ο θάλαμος νεογεννήτων συνιστά ευκολία για ένα ιδιωτικό μαιευτήριο. Απαιτεί λιγότερο προσωπικό και σχετικά ανεκπαίδευτο. Αντίθετα, χρειάζονται περισσότερες και έμπειρες μαίες ώστε να καθοδηγούν τη μητέρα που έχει το μωρό δίπλα της και προσπαθεί να το φροντίσει, να το θηλάσει για πρώτη φορά. Οι διοικήσεις των ιδιωτικών μαιευτηρίων θα κάνουν διστακτικά τέτοιες αλλαγές εάν δεν αναγκαστούν από την Πολιτεία.

Όσο λοιπόν εμείς πασχίζουμε να πετύχουμε το στοιχειώδες, να φέρουμε τα φυσιολογικά μωρά πίσω στη μητέρα τους, οι οικογένειες χωρών του δυτικού κόσμου απολαμβάνουν περιγεννητική φροντίδα που έχει προχωρήσει σε επίπεδο επόμενο από εκείνο του απλού rooming-in. Η επιστήμη σήμερα μάς δείχνει ότι το μωρό δεν πρέπει να βρίσκεται δίπλα στη μαμά του, ντυμένο στο κρεβατάκι του, αλλά γυμνό επάνω στη μαμά του – και στο μπαμπά του κάποιες στιγμές, αγκαλιά όσο γίνεται, από τη γέννηση. Αντί να περιορίζεται μέσα στην κούνια-κλουβί, το μωρό από τα πρώτα λεπτά οφελείται τα μέγιστα σε κάθε τομέα εάν βρεθεί σε συνεχή και άμεση σωματική επαφή, δέρμα με δέρμα με τους δικούς του. Επιπρόσθετα, οι περιορισμοί στην επαφή με τους γονείς σε χώρο και χρόνο είναι ακόμα περισσότερο επιζήμιοι σε άρρωστα μωρά και σε γεννήσεις με προβλήματα. Αν στη χώρα μας η παραμικρή παρεκτροπή από το φυσιολογικό για ένα νεογέννητο σημαίνει συχνά νομοτελειακά απομάκρυνση από τη μητέρα του και τοποθέτηση σε θερμοκοιτίδα, με τη μαμά να μην επιτρέπεται να το χαιδέψει ούτε για μια στιγμή επί ημέρες, στο εξωτερικό και σε παρόμοια περιστατικά γιατροί και μαίες πασχίζουν να φέρουν το άρρωστο μωρό σε ακόμα πιο στενή επαφή με τη μητέρα του. Κάθε ιατρική παρέμβαση εκεί σε νεογέννητο δεν επιτρέπεται να απομονώνει το παιδί μακριά από τη μάνα του για περισσότερο από μία ώρα.

Προς το παρόν το -μερικό κι αυτό- rooming in αποτελεί προνόμιο ελάχιστων Ελληνίδων που πληρώνουν περισσότερα χρήματα ώστε να βρεθούν στο μαιευτήριο σε μονόκλινο δωμάτιο. Με αυτόν τον τρόπο η υγεία, κάτι που αφορά όλα τα παιδιά, εκφυλίζεται μέσα από κοινωνικοοικονομικές διακρίσεις και η σύγχρονη τάση να αποτελεί ο θηλασμός προνόμιο των ανώτερων τάξεων ενισχύεται. Η ψυχική υγεία ενός μωρού δε μπορεί να είναι προνόμιο πολυτελείας για οικογένειες που έχουν να πληρώσουν.

Το μωρό ανήκει στη μητέρα του. Έχει δικαίωμα να βρίσκεται κοντά - ακόμα καλύτερα, πάνω, αγκαλιά – στη μητέρα του. Ας το αφήσουμε γυμνό, σκεπασμένο μόνο από πάνω με μια κουβερτούλα, κοιλιά με κοιλιά στη μαμά του και ας δώσουμε την ευκαιρία στη φύση να κάνει τα υπόλοιπα.

http://www.babyspace.gr/Article/rooming-in-newborns/127-2359.html

Μπράβο!! Με βρίσκεις απολύτως σύμφωνη. Για αυτό το λόγο γέννησα σε δημόσιο σε μονόκλινο που δεν στοίχησε ακριβά για να έχω κοντά το παιδί μου. Οταν αναγκαστικά το πήρανε γιατί είχε ίκτερο, πήγαινα να το θηλάσω στο θάλαμο με τα νεογνά, η κατάσταση ήταν τραγική...... Οταν έκανα με ευγενικό τρόπο υπόδειξη σε μια νοσοκόμα οτι ένα μωράκι γυρίσε με το κεφαλάκι προς τα κάτω, κάτω απο το κουβερτάκι και πιέζει το κεφάλακι του στο πυρεξάκι (είχε κάνει σημάδι στο σημείο εκείνο), σπάραζε το δόλιο, μόνο που δεν με έβρισε. Απαράδεκτες καταστάσεις

Κι ομως απιστευτες ειναι και μερικες μαμαδες.

Οταν ημουν εγγυος, με ρωταγαν που θα γεννησω κι απαντουσα σε δημοσιο μου ελεγαν οτι α, θα εχεις μαζι σου το παιδι.

Μα για αυτο το θελω. Να το εχω διπλα μου....

Ασχετως που μειναμε 25 μερες στη μενν.

Να, κατι τετοια διαβαζω και μου ερχεται η τρελλα!!!

οταν γεννησα το 1ο μου παιδι σε ιδιωτικη κλινικη μετα απο μια ωρα πηγαινα τοιχο τοιχο να δω το μωρο μου,αυτο μεχρι το βραδυ το εκανα πολλες φορες μου το φεραν και αλλες δυο στο ενδιαμεσο,ειχε μεγαλη τζαμαρια στην αιθουσα των νεογνων οποτε τον εβλεπα,καποια στιγμη με σταματαει μια μαια και μου λεει γτ περπατας ετσι?ζαλιζομαι της λεω ααα τι κανεις ορθια πανε να ξαπλωσεις-φωναζε-εν ολιγης ειχα παθει μια φρικη μακρια απο το παιδι μου,στο 2ο μου λιγο το περιμενα λιγο πιεσα και μου την φερναν,στο 3ο ειχε το παπαγ. rooming,ηταν απιστευτα υπεροχο τον ειχα διπλα μου τον χαιδευα τον θηλαζα τον εκανα βολτουλα μεσα στο δωματιο,και με κτ παρακαλω.με το που τον κοιτουσα με περνουσαν ολα.μονο την ωρα που ημουν στην ανανηψη δεν τον ειχα αλλα οι αλλες μανουλες που γενουσαν φσ τα ειχαν απο την 1η στιγμη μαζι τους,πραγματικα,απλα,υπεροχο!

ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΑ!!!!!!!!!

κουφετακι το παπαγεωργιου εχει rooming in;

και κατι αλλο, ντυνουν και αλλαζουν οι μαιες τα μωρα η χρειαζεται να χεις μαζι σου πανες και ρουχαλακια

στο ιπποκρατειο τα ειχαν αυτοι και δεν ειχε rooming in

ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΑ!!!!!!!!!

 

κουφετακι το παπαγεωργιου εχει rooming in;

και κατι αλλο, ντυνουν και αλλαζουν οι μαιες τα μωρα η χρειαζεται να χεις μαζι σου πανες και ρουχαλακια

στο ιπποκρατειο τα ειχαν αυτοι και δεν ειχε rooming in

ναι εχει.το ειχαν κατι φορμουλες,φορεμενο,αλλα το περναν απο μενα μονο για μπανιο και οταν ηταν να το δει ο γιατρος,α!ναι και την ωρα του επισκεπτηριου.πανες μας διναν απο εκει,κουβερτουλα επεισης,και γαλα αλλα υποστηριζαν πολυ τον θηλασμο ειχε ερθει μαια μας μιλησε για τον θηλασμο η διπλανη μου δεν ηξερε τπτ 1ο της για,και ηρθε ποσες φορες να την βοηθηση,εγω επαθα μαρμαρικη(και στα 3 μου το χω παθει)την 3μερα κατευθειαν μου φεραν θηλαστραρα με βαση και με βοηθησε κιολας η μαια.ηταν αψογες!ασε με το ιπποκ.που πας μεσα στο μπουγιο να παρεις το μωρο και κουμπαρα και φιλεναδες γεννησαν εκει,δεν νομιζω οτι θα αντεχα ετσι.τελευταια μια φιλη μου που γεννησε πηγα ποσες φορες να την εξυπηρετησω γτ η κοπελα γεννησε με κτ το 2ο και οταν δεν ειχε καποιον να της το παρει πηγαινα εγω.μαλωσα και με μια γιαγια ειχε πιασει με τα χερια της οοολα τα μπιμπερο να δει τα ml και μου την εδωσε της τα χωσα και μετα ξυπνησαν και οι υπολοιποι.που πας κυρα μου με τα χερια σου το μωρο θα το βαλει στο στομα του #$@@!

Καλησπέρα, κορίτσια ο σήζυγος μου δουλευει σε ιατρικα μηχ/τα, και βρισκεται όλη μέρα μεσα σε κλινικες και μοναδες εντατικής νοσηλείας νεογνών, και μου λέει διάφορα.

Μπορεί οι εγκαταστάσεις και η βιτρίνα να μην είναι ότι καλλίτερο, αλλά πιστεψτε με σε μία δύσκολη στιγμή, από εκεί θα γίνει κάτι καλό, και όχι από τα ιδιωτικά, που προπάντον τώρα με την κρίση έχει πέσει πολύ η "πελατεία"τους και άρα και η ποιότητα των υπηρεσιών τους.

Αγαπητές μητέρες

Πράγματι τα συναισθηματικά και ψυχολογικά οφέλη από την επαφή της μητέρας-μωρού είναι σημαντικά και αμφίδρομα.

Κάτι που ξεχνάμε είναι ο απαραίτητος μικροβιακός αποικισμός του τρυφερού νεογνικού δέρματος και εντέρου από τα συνηθισμένα και φιλικά βακτηρίδια της μητέρας. Είναι γνωστό ότι τα μικρόβια αγωνίζονται να καταλάβουν την επιφάνεια των ιστών από όπου είναι εξαιρετικά δύσκολο να αποκολληθούν και να αντικατασταθούν. Σημαντικό λοιπόν είναι να επιτρέψουμε την εγκατάσταση φιλικών και όχι νοσοκομειακών στελεχών που οδηγούν σε ανεπιθύμητες λοιμώξεις πεπτικού και ουροποιητικού συστήματος.

Ζητάτε το μωρό σας κοντά σας, δίπλα σας όλη την ημέρα ή το μεγαλύτερο διάστημα. Υπερασπιστείτε τα δικαιώματά του για μια φυσιολογική συναισθηματική εξέλιξη και ένα υγιές ανοσοποιητικό σύστημα.

Το επόμενο βήμα είναι η γέννα στο σπίτι για τις ανεπίπλεκτες φυσιολογικές εγκυμοσύνες όπως έχει ήδη ξεκινήσει να γίνεται στα ανεπτυγμένα ευρωπαικά κράτη.

Με εκτίμηση

Μαρινόπουλος Γιάννης

Παιδοχειρουργός

Διάβασα αυτό το άρθρο και ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας.

Νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να το διαβάσει κάθε υποψήφια μητέρα.

-Αναχρονιστικές φυλακές μεσαιωνικών μαιευτηρίων-

Ο θάλαμος νεογέννητων συνιστά μια αναχρονιστική φυλακή, ένα απαίσιο μέρος που θα έπρεπε να μην υπάρχει εδώ και δεκαετίες. Ένα δωμάτιο για στοίβαγμα ευαίσθητων ανθρώπινων ψυχών.

Ένα από τα πιο λυπηρά, καταθλιπτικά, απάνθρωπα μέρη του κόσμου είναι η φυλακή για νεογέννητα σε μεσαιωνικά μαιευτήρια. Ένας θάλαμος γεμάτος μωρά στοιβαγμένα στα κρεβατάκια τους το ένα δίπλα στο άλλο σαν από αόρατο αυτιστικό χέρι, απόλυτα μόνα, ξεκομμένα ξαφνικά από το άλλο τους μισό - τη μαμά τους. Να κλαίνε ομαδικά από άγχος και απόγνωση, να πιπιλίζουν με το ζόρι μπιμπερό που έχουν τους έχει στερεωθεί καταναγκαστικά στο στόμα τους, να κοιμούνται αποξενωμένα από τον κόσμο και παραιτημένα.

Ας παραμερίσουμε τα ωραία ρουχαλάκια με τα αρκουδάκια που ευχαριστούν τους συγγενείς και απομονώνουν το κακόμοιρο μικρό. Ας εξετάσουμε βαθύτερα αυτήν την μεσαιωνική πρακτική, που συνεχίζει κραταιά στα νοσοκομεία της χώρας μας.

Τα μωρά γεννιούνται. Κάποια δεν οσμίζονται καν τη μάνα τους για ώρες ή μέρες από την στιγμή της γέννησης. Μπαίνουν πλυμένα, ντυμένα και τυλιγμένα με κουβέρτα στο κουνάκι τους. Κάποιες φορές και δύο μαζί στο ίδιο κρεβατάκι, «προς εξοικονόμηση χώρου». Θα περάσουν εκεί το μεγαλύτερο μέρος των πρώτων κρίσιμων ημερών της ζωής τους.

Θα κλαίνε για ώρα, με τη μαία να έρχεται καθυστερημένα ή καθόλου για να τα παρηγορήσει. Θα κλαίνε ομαδικά, γεμάτα άγχος το ένα από το κλάμα του άλλου. Θα είναι στερημένα από τις βασικές τους αισθήσεις για την ηλικία τους: χωρίς μπούσουλα από τις μυρωδιές της μαμάς, τις μόνες οικείες, από τη φωνή της. Θα είναι περιορισμένα σαν έναν μεγάλο άνθρωπο που του έκλεισαν τα μάτια. Θα τους λείπει το συνεχές άγγιγμα, το χάδι, η σωματική επαφή, οι χτύποι της καρδιάς της μάνας τους. Θα κλαίνε πεινασμένα περιμένοντας μάταια άμεση ανταπόκριση από το περιβάλλον τους, γιατί δεν έφτασε ακόμα η ώρα για τα τρίωρα ταίσματα. Θα μαθαίνουν πώς να συνηθίζουν σε υποκατάστατα του αυθεντικού: πιπίλα και μπιμπερό αντί για θηλή της μαμάς. Σαν τον έφηβο που δε βρίσκει επαφή με την πραγματικότητα και καταφεύγει σε υποκατάστατά της ναρκωτικά. Κάποιες μαίες θα τα βάζουν πλαγιαστά και θα στερεώνουν ένα μπουκάλι στο στόμα τους, για να πιπιλίζουν αενάως τη δυστυχία τους, για να μουδιάζουν και να μη μπορούν να κλάψουν. Όλα θα ταίζονται ταυτόχρονα, προς ευκολία της νοσοκόμας. Εκείνη ξέρει, η μαμά όχι. Το προσωπικό του μαιευτηρίου έχει την ευθύνη των πρώτων ημερών της ανθρώπινης ύπαρξης, όχι η οικογένεια.

Σε μαιευτήρια του εξωτερικού τέτοια δωμάτια έχουν καταργηθεί προ πολλού. Όλα τα νεογέννητα απολαμβάνουν το αυτονόητο, την συνδιαμονή με τη μητέρα τους (rooming in). Από την πρώτη στιγμή η μητέρα μαθαίνει να αφουγκράζεται την ανάσα του παιδιού της. Το νιώθει πλάι της, διστακτική αρχικά στις κινήσεις της, έπειτα, με την ενθάρρυνση του προσωπικού, πιο σίγουρη για την αγκαλιά της. Μαθαίνει να διαβάζει τα σημάδια, τη γλώσσα του δικού της παιδιού. Χτίζει τον ισχυρό σύνδεσμο που θα διαρκέσει μια ζωή. Το rooming in εφαρμόζεται ως απαραίτητο κομμάτι μιας Φιλικής προς τα Βρέφη πολιτικής και ως μέτρο για την προάσπιση του μητρικού θηλασμού, σύμφωνα με τα Δέκα Βήματα της UNICEF για Φιλικά προς τα Βρέφη νοσοκομεία.

Γιατί, παρά τον καταιγισμό επιστημονικών δεδομένων που μιλούν για έκδηλη ζημιά, πολλά ελληνικά μαιευτήρια δεν αλλάζουν πολιτική; Ως ένα βαθμό γιατί οι επαγγελματίες υγείας δε γνωρίζουν τα καινούργια δεδομένα, πράγμα βέβαια δύσκολο αλλά όμως αληθινό! Κάποιοι έχουν μείνει σε μια παλιά ιατρική που βασίζεται στην παράδοση, όπως έκαναν μάγοι της φυλής στους προιστορικούς χρόνους. «Έτσι κάνουμε γιατί έτσι μάθαμε!». Αντιστέκονται σε κάθε αλλαγή και δεν έχουν μάθει να λειτουργούν με βάση τις επιταγές των νεότερων επιστημονικών αποδείξεων. Από την άλλη μεριά, κάθε αλλαγή είναι δύσκολη. Οι διοικήσεις των μαιευτηρίων πρέπει να σχεδιάσουν καινούργιες πολιτικές, να βεβαιώσουν την εφαρμογή τους, να εκπαιδεύουν τακτικά το προσωπικό τους στα καινούργια δεδομένα. Ο θάλαμος νεογεννήτων συνιστά ευκολία για ένα ιδιωτικό μαιευτήριο. Απαιτεί λιγότερο προσωπικό και σχετικά ανεκπαίδευτο. Αντίθετα, χρειάζονται περισσότερες και έμπειρες μαίες ώστε να καθοδηγούν τη μητέρα που έχει το μωρό δίπλα της και προσπαθεί να το φροντίσει, να το θηλάσει για πρώτη φορά. Οι διοικήσεις των ιδιωτικών μαιευτηρίων θα κάνουν διστακτικά τέτοιες αλλαγές εάν δεν αναγκαστούν από την Πολιτεία.

Όσο λοιπόν εμείς πασχίζουμε να πετύχουμε το στοιχειώδες, να φέρουμε τα φυσιολογικά μωρά πίσω στη μητέρα τους, οι οικογένειες χωρών του δυτικού κόσμου απολαμβάνουν περιγεννητική φροντίδα που έχει προχωρήσει σε επίπεδο επόμενο από εκείνο του απλού rooming-in. Η επιστήμη σήμερα μάς δείχνει ότι το μωρό δεν πρέπει να βρίσκεται δίπλα στη μαμά του, ντυμένο στο κρεβατάκι του, αλλά γυμνό επάνω στη μαμά του – και στο μπαμπά του κάποιες στιγμές, αγκαλιά όσο γίνεται, από τη γέννηση. Αντί να περιορίζεται μέσα στην κούνια-κλουβί, το μωρό από τα πρώτα λεπτά οφελείται τα μέγιστα σε κάθε τομέα εάν βρεθεί σε συνεχή και άμεση σωματική επαφή, δέρμα με δέρμα με τους δικούς του. Επιπρόσθετα, οι περιορισμοί στην επαφή με τους γονείς σε χώρο και χρόνο είναι ακόμα περισσότερο επιζήμιοι σε άρρωστα μωρά και σε γεννήσεις με προβλήματα. Αν στη χώρα μας η παραμικρή παρεκτροπή από το φυσιολογικό για ένα νεογέννητο σημαίνει συχνά νομοτελειακά απομάκρυνση από τη μητέρα του και τοποθέτηση σε θερμοκοιτίδα, με τη μαμά να μην επιτρέπεται να το χαιδέψει ούτε για μια στιγμή επί ημέρες, στο εξωτερικό και σε παρόμοια περιστατικά γιατροί και μαίες πασχίζουν να φέρουν το άρρωστο μωρό σε ακόμα πιο στενή επαφή με τη μητέρα του. Κάθε ιατρική παρέμβαση εκεί σε νεογέννητο δεν επιτρέπεται να απομονώνει το παιδί μακριά από τη μάνα του για περισσότερο από μία ώρα.

Προς το παρόν το –μερικό κι αυτό- rooming in αποτελεί προνόμιο ελάχιστων Ελληνίδων που πληρώνουν περισσότερα χρήματα ώστε να βρεθούν στο μαιευτήριο σε μονόκλινο δωμάτιο. Με αυτόν τον τρόπο η υγεία, κάτι που αφορά όλα τα παιδιά, εκφυλίζεται μέσα από κοινωνικοοικονομικές διακρίσεις και η σύγχρονη τάση να αποτελεί ο θηλασμός προνόμιο των ανώτερων τάξεων ενισχύεται. Η ψυχική υγεία ενός μωρού δε μπορεί να είναι προνόμιο πολυτελείας για οικογένειες που έχουν να πληρώσουν.

Το μωρό ανήκει στη μητέρα του. Έχει δικαίωμα να βρίσκεται κοντά - ακόμα καλύτερα, πάνω, αγκαλιά – στη μητέρα του. Ας το αφήσουμε γυμνό, σκεπασμένο μόνο από πάνω με μια κουβερτούλα, κοιλιά με κοιλιά στη μαμά του και ας δώσουμε την ευκαιρία στη φύση να κάνει τα υπόλοιπα.

Στέλιος Παπαβέντσης

Έχω ανατριχιάσει πραγματικά.

Είχε μια εκπομπή με γέννες στο makedonia tv.

Έπαθα πλάκα με το πως αντιμετωπίζουν τις μαμάδες και

τα λεχουδάκια μετά τη γέννα στο εξωτερικό. Εδώ η γέννα αντιμετωπίζεται ως αρρώστια.

Εκεί δεν αποχωρίζονται το μωρό και αν είναι όλα καλά φεύγουν το ίδιο απόγευμα.

Τα ξέρετε... τί τα ξαναγράφω...

Το μωρό ανήκει στη μητέρα του. Έχει δικαίωμα να βρίσκεται κοντά - ακόμα καλύτερα, πάνω, αγκαλιά – στη μητέρα του. Ας το αφήσουμε γυμνό, σκεπασμένο μόνο από πάνω με μια κουβερτούλα, κοιλιά με κοιλιά στη μαμά του και ας δώσουμε την ευκαιρία στη φύση να κάνει τα υπόλοιπα.

Για μένα το ιδανικότερο δεν είναι το rooming in, αλλά η απελευθέρωση της μαμάς και του παιδιού το συντομότερο μετά τη γέννα, ώστε να πάνε στο σπιτάκι τους.

Το rooming in σε περιβάλλον μαιευτηρίου είναι εξουθενωτικό για μια μητέρα που θηλάζει αποκλειστικά το μωράκι της με μαραθώνιους θηλασμούς από τις πρώτες ημέρες μέρα-νύχτα, αλλά πρέπει ταυτόχρονα και να συγχρονίζεται με το πρόγραμμα του μαιευτηρίου, με καθαρίστριες, ιατρικές επισκέψεις, συγκεκριμένες ώρες φαγητού, και φυσικά ανοιχτά επισκεπτήρια με το μωρό αγγαλιά.

Σπίτι, ακόμα και λίγες ώρες μετά τον τοκετό, όπως γίνεται και στο εξωτερικό.

 

Προς το παρόν το –μερικό κι αυτό- rooming in αποτελεί προνόμιο ελάχιστων Ελληνίδων που πληρώνουν περισσότερα χρήματα ώστε να βρεθούν στο μαιευτήριο σε μονόκλινο δωμάτιο. Με αυτόν τον τρόπο η υγεία, κάτι που αφορά όλα τα παιδιά, εκφυλίζεται μέσα από κοινωνικοοικονομικές διακρίσεις και η σύγχρονη τάση να αποτελεί ο θηλασμός προνόμιο των ανώτερων τάξεων ενισχύεται. Η ψυχική υγεία ενός μωρού δε μπορεί να είναι προνόμιο πολυτελείας για οικογένειες που έχουν να πληρώσουν.

 

 

 

 

Στέλιος Παπαβέντσης

Ειναι συγκλονιστικο αρθρο...Πραγματικα ανατριχιαστικο!Στο συγκεκριμενο κομματι εχω μια μεγαλη ενσταση!Στα δημοσια μαιευτηρια με λιγα χρηματα υπαρχει rooming in!

Θεωρω οτι μεχρι να γεννησεις εχεις ολο τον χρονο να ξεκουραστεις ειδικα αν δεν εχεις αλλο παιδακι!Απ τη στιγμη που ερχεται το μωρακι στον κοσμο ΠΡΕΠΕΙ να ειναι διπλα στην μαμα του!Το προγραμμα του μαιευτηριου ενοχλει την μαμα και οχι το μωρακι!Το νεογεννητο ουτε που δινει σημασια σε επισκεπτες και καθαριστριες αν μυριζει μανουλα!Γεννησα το πρωτο στο ελενα με καισαρικη και το μωρο διπλα μου απο την πρωτη στιγμη...Λογω καισαρικης εκ των πραγματων επρεπε να νοσηλευτω!Τωρα περιμενω το δευτερο και Παρ ολο που ο γιατρος μου ειναι στο μητερα και δεν θελει αμοιβη δεν αφηνω το μωρο μου μονο του ουτε λεπτο απ την στιγμη που θα γεννηθει μεχρι την στιγμη που θα φυγει μονο του απο την αγκαλια μου...

Δεν ξερω αν θα ηθελα με το που γεννησω να γυρισω σπιτι...Προτιμω 3-4 μερες εγω και το μωρο μου και να με φροντιζουν και μετα πισω στο τρεξιμο!

Οσο αναφορα τα επισκεπτηρια στο χερι μας ειναι να πουμε σε φιλους και συγγενεις να ερθουν στο σπιτι οταν ειμαστε ετοιμες...και οποιος παρεξηγηθει ας πιει ξυδι...

Για μένα το ιδανικότερο δεν είναι το rooming in, αλλά η απελευθέρωση της μαμάς και του παιδιού το συντομότερο μετά τη γέννα, ώστε να πάνε στο σπιτάκι τους.

Το rooming in σε περιβάλλον μαιευτηρίου είναι εξουθενωτικό για μια μητέρα που θηλάζει αποκλειστικά το μωράκι της με μαραθώνιους θηλασμούς από τις πρώτες ημέρες μέρα-νύχτα, αλλά πρέπει ταυτόχρονα και να συγχρονίζεται με το πρόγραμμα του μαιευτηρίου, με καθαρίστριες, ιατρικές επισκέψεις, συγκεκριμένες ώρες φαγητού, και φυσικά ανοιχτά επισκεπτήρια με το μωρό αγγαλιά.

Σπίτι, ακόμα και λίγες ώρες μετά τον τοκετό, όπως γίνεται και στο εξωτερικό.

Συμφωνώ απόλυτα. Σε περίπτωση 2ης γέννας πιθανά να αποφασίσω να μην έχω rooming in.

αν και τα γνωριζουμε ολα αυτα, η περιγραφη μου ραγισε την καρδια. τα καημενουλια τι περνανε τις πρωτες ωρες μετα την απομακρυνση τους απο το ασφαλες μερος που γνωριζαν για 9 μηνες.

παντως για να πω την αληθεια σε σχεση με 5 χρονια πριν που γεννησα το πρωτο μου παιδι, τα πραγματα εχουν αλλαξει προς το καλυτερο. σε ιδιωτικο μαιευτηριο που γεννησα φετος υποστηριζουν το rooming in και αφηνουν τα μωρα με τη μαμα οχι μονο σε μονοκλινα.

Απλά να πω ότι το άρθρο είναι η προσωπική γνώμη του συγκεκριμένου ανθρώπου που το έγραψε. Συμφωνώ ότι θα ήταν καλό η πρώτη επαφή να γίνεται με τη μητέρα αλλά πολλές φορές η ίδια η μητέρα δεν είναι σε θέση να δώσει αυτά που αναφέρονται. Επίσης η πρώτη ανάγκη του νεογέννητου κατά την άποψη μου είναι η επιβίωση και εκείνη τη στιγμή θέλω να πιστεύω ότι οι γιατροί και οι μαίες κάνουν τα πάντα για να το διασφαλίσουν αηυτό και να αποτρέψουν οποιαδήποτε πιθανότητα για το αντίθετο. Όσον αφορά το μπιμπερό, τα ρούχα κτλ, τι θα έπρεπε κατά το άρθρο? Να παραμείνει γυμνό πάνω στη μαμά του καθόλη τη διάρκεια της παραμονής τους στο μαιευτήριο? Να μην πάρει μπιμπερό αν η μητέρα αδυνατεί ή δεν θέλει να θηλάσει? ΟΚ., οι περισσότερες μαμάδες θέλουν και να αγκαλιάσουν και να φροντίσουν και να θηλάσουν τα μωρά τους αλλά μη φτάνουμε και στο άλλο άκρο να πούμε ότι ήταν λάθος που βγήκαν από τη μήτρα της μητέρας γιατί εκεί θα ήταν καλύτερα.

Ειναι συγκλονιστικο αρθρο...Πραγματικα ανατριχιαστικο!Στο συγκεκριμενο κομματι εχω μια μεγαλη ενσταση!Στα δημοσια μαιευτηρια με λιγα χρηματα υπαρχει rooming in!

Θεωρω οτι μεχρι να γεννησεις εχεις ολο τον χρονο να ξεκουραστεις ειδικα αν δεν εχεις αλλο παιδακι!Απ τη στιγμη που ερχεται το μωρακι στον κοσμο ΠΡΕΠΕΙ να ειναι διπλα στην μαμα του!Το προγραμμα του μαιευτηριου ενοχλει την μαμα και οχι το μωρακι!Το νεογεννητο ουτε που δινει σημασια σε επισκεπτες και καθαριστριες αν μυριζει μανουλα!Γεννησα το πρωτο στο ελενα με καισαρικη και το μωρο διπλα μου απο την πρωτη στιγμη...Λογω καισαρικης εκ των πραγματων επρεπε να νοσηλευτω!Τωρα περιμενω το δευτερο και Παρ ολο που ο γιατρος μου ειναι στο μητερα και δεν θελει αμοιβη δεν αφηνω το μωρο μου μονο του ουτε λεπτο απ την στιγμη που θα γεννηθει μεχρι την στιγμη που θα φυγει μονο του απο την αγκαλια μου...

Δεν ξερω αν θα ηθελα με το που γεννησω να γυρισω σπιτι...Προτιμω 3-4 μερες εγω και το μωρο μου και να με φροντιζουν και μετα πισω στο τρεξιμο!

Οσο αναφορα τα επισκεπτηρια στο χερι μας ειναι να πουμε σε φιλους και συγγενεις να ερθουν στο σπιτι οταν ειμαστε ετοιμες...και οποιος παρεξηγηθει ας πιει ξυδι...

marinab τις περιπτώσεις καισαρικής τις θεωρώ ιατρικά περιστατικά, οπότε λογικό είναι η μητέρα να πρέπει να καθίσει κάποιες μέρες για παρακολούθηση.

Αλλά σε περιπτώσεις φυσιολογικού τοκετού να έχεις υγιείς μαμάδες με υγιή βρέφη να ταλαιπωρούνται βολοδέρνοντας σαν ασθενείς σε ένα ψυχρό νοσοκομειακό περιβάλλον, το θεωρώ άτοπο.

Εγώ γέννησα το τρίτο μου και το κράτησα δίπλα μου μέχρι να βγούμε. Τύχαινε να θηλάσω όλη τη νύχτα και το πρωί που μας έπαιρνε και τους δυο ο ύπνος, άνοιγε η πόρτα και έμπαιναν οι καθαρίστριες. Μόλις πήγαινα να κλείσω τα μάτια μετά από κανένα μισάωρο, οι νοσοκόμες με το θερμόμετρο. Κ.ο.κ. Περιττό να σου πω ότι δεν έκλεισα μάτι όλες τις ημέρες που έκατσα στο μαιευτήριο και γύρισα κομμάτια στο σπίτι, όπου ήθελα να γυρίσω και το νωρίτερο δυνατό γιατί με περίμεναν και τα άλλα δυο παιδιά μου.

Στο εξωτερικό μπορείς να γεννήσεις το πρωί και να γυρίσεις το απόγευμα στο σπίτι σου, αν δεν έχεις φυσικά κάποιο ιατρικό πρόβλημα.

Για μένα προσωπικά αυτές οι 3-4 μέρες στο μαιευτήριο μετά από φυσιλογικό τοκετό είναι άσκοπη ταλαιπωρία και άσκοπο χάσιμο χρόνου και χρημάτων.

το αρθρο το υπογραφει αντρας? ή κανω λαθος?

Έχω ανατριχιάσει πραγματικά.

Είχε μια εκπομπή με γέννες στο makedonia tv.

Έπαθα πλάκα με το πως αντιμετωπίζουν τις μαμάδες και

τα λεχουδάκια μετά τη γέννα στο εξωτερικό. Εδώ η γέννα αντιμετωπίζεται ως αρρώστια.

Εκεί δεν αποχωρίζονται το μωρό και αν είναι όλα καλά φεύγουν το ίδιο απόγευμα.

Τα ξέρετε... τί τα ξαναγράφω...

 

Το μωρό ανήκει στη μητέρα του. Έχει δικαίωμα να βρίσκεται κοντά - ακόμα καλύτερα, πάνω, αγκαλιά – στη μητέρα του. Ας το αφήσουμε γυμνό, σκεπασμένο μόνο από πάνω με μια κουβερτούλα, κοιλιά με κοιλιά στη μαμά του και ας δώσουμε την ευκαιρία στη φύση να κάνει τα υπόλοιπα.

Απλά να πω ότι το άρθρο είναι η προσωπική γνώμη του συγκεκριμένου ανθρώπου που το έγραψε. Συμφωνώ ότι θα ήταν καλό η πρώτη επαφή να γίνεται με τη μητέρα αλλά πολλές φορές η ίδια η μητέρα δεν είναι σε θέση να δώσει αυτά που αναφέρονται. Επίσης η πρώτη ανάγκη του νεογέννητου κατά την άποψη μου είναι η επιβίωση και εκείνη τη στιγμή θέλω να πιστεύω ότι οι γιατροί και οι μαίες κάνουν τα πάντα για να το διασφαλίσουν αηυτό και να αποτρέψουν οποιαδήποτε πιθανότητα για το αντίθετο. Όσον αφορά το μπιμπερό, τα ρούχα κτλ, τι θα έπρεπε κατά το άρθρο? Να παραμείνει γυμνό πάνω στη μαμά του καθόλη τη διάρκεια της παραμονής τους στο μαιευτήριο? Να μην πάρει μπιμπερό αν η μητέρα αδυνατεί ή δεν θέλει να θηλάσει? ΟΚ., οι περισσότερες μαμάδες θέλουν και να αγκαλιάσουν και να φροντίσουν και να θηλάσουν τα μωρά τους αλλά μη φτάνουμε και στο άλλο άκρο να πούμε ότι ήταν λάθος που βγήκαν από τη μήτρα της μητέρας γιατί εκεί θα ήταν καλύτερα.

εγω παντως οταν γεννησα μολις βγηκε μου το βαλανε ετσι οπως ηταν πανω στην αγκαλια μου..γυμνο.σκεπαστηκαμε αγκαλιτσα για 4 ωρες!!μετα το εντυσα και πιγαμε σπιτακι μα;

εγω παντως οταν γεννησα μολις βγηκε μου το βαλανε ετσι οπως ηταν πανω στην αγκαλια μου..γυμνο.σκεπαστικαμε αγκαλιτσα για 4 ωρες!!μετα το εντυσα και πιγαμε σπιτακι μα;

Συμφωνώ ότι αυτό είναι το καλύτερο αλλά δεν είναι και καλό ως προς την πληροφόρηση να καταδικάζουμε την αντίθετη περίπτωση. Εγώ είμουν σε ολική αναισθησία, δεν θα μπορούσα να ξυπνήσω και απλά να πάρω το παιδί να πάω σπιτάκι μου, ούτε να φάω πίτσα. Προσπάθησα όμως να το θηλάσω μέσα στην πρώτη ώρα από τη γέννα και να το έχω μαζί μου στο δωμάτιο όταν δεν είχα επισκέψεις.

Απλά να πω ότι το άρθρο είναι η προσωπική γνώμη του συγκεκριμένου ανθρώπου που το έγραψε. Συμφωνώ ότι θα ήταν καλό η πρώτη επαφή να γίνεται με τη μητέρα αλλά πολλές φορές η ίδια η μητέρα δεν είναι σε θέση να δώσει αυτά που αναφέρονται. Επίσης η πρώτη ανάγκη του νεογέννητου κατά την άποψη μου είναι η επιβίωση και εκείνη τη στιγμή θέλω να πιστεύω ότι οι γιατροί και οι μαίες κάνουν τα πάντα για να το διασφαλίσουν αηυτό και να αποτρέψουν οποιαδήποτε πιθανότητα για το αντίθετο. Όσον αφορά το μπιμπερό, τα ρούχα κτλ, τι θα έπρεπε κατά το άρθρο? Να παραμείνει γυμνό πάνω στη μαμά του καθόλη τη διάρκεια της παραμονής τους στο μαιευτήριο? Να μην πάρει μπιμπερό αν η μητέρα αδυνατεί ή δεν θέλει να θηλάσει? ΟΚ., οι περισσότερες μαμάδες θέλουν και να αγκαλιάσουν και να φροντίσουν και να θηλάσουν τα μωρά τους αλλά μη φτάνουμε και στο άλλο άκρο να πούμε ότι ήταν λάθος που βγήκαν από τη μήτρα της μητέρας γιατί εκεί θα ήταν καλύτερα.

Μα ο άνθρωπος αυτός είναι παιδίατρος και σύμβουλος θηλασμού

Μα ο άνθρωπος αυτός είναι παιδίατρος και σύμβουλος θηλασμού

Δεν το ξέρω αυτό αλλά επιμένω ότι η μητέρα σε πολλές περιπτώσεις δεν είναι σε θέση να δώσει όλα όσα αναφέρει το άρθρο.

Δεν το ξέρω αυτό αλλά επιμένω ότι η μητέρα σε πολλές περιπτώσεις δεν είναι σε θέση να δώσει όλα όσα αναφέρει το άρθρο.

http://www.pediatros-thes.gr/index.php?option=com_content&view=category&layout=blog&id=3&Itemid=2

Είναι ξεκάθαρο ότι το άρθρο δεν είναι δογματικό και μιλάει για τις περιπτώσεις που η μητέρα είναι σε θέση να τα δώσει όλα αυτά.

http://www.pediatros-thes.gr/index.php?option=com_content&view=category&layout=blog&id=3&Itemid=2

 

Είναι ξεκάθαρο ότι το άρθρο δεν είναι δογματικό και μιλάει για τις περιπτώσεις που η μητέρα είναι σε θέση να τα δώσει όλα αυτά.

Ευχαριστώ για το λινκ, απλά δεν ζω στην ελλάδα. Δεν διαφώνησα απλά διευκρίνησα ότι δεν μπορεί πάντα να γίνεται αυτό που αναφέρει το άρθρο. Επίσης το γεγονός ότι είναι παιδίατρος και σύμβουλος θηλασμού δεν σημαίνει ότι εγω θα συμφωνώ στα τυφλά με ότι δηλώσει. Απλά οι γενικότητα παραπλανεί σε μια εποχή που γίνεται όλο και πιο δύσκολο το να φέρει κανείς στον κόσμο ένα παιδί από άποψη σύλληψης, εγκυμοσύνης και τοκετού και στις περιπτώσεις που η μητέρα έχει δυσκολευτεί από την αρχή μέχρι το τέλος όλα τα υπόλοιπα μπορεί να είναι και δευτερεύοντα αφού η ανάγκη για επιβίωση τόσο της μητέρας όσο και του παιδιού είναι σε προτεραιότητα.

Άποψη μου αυτά Ζημαρούλης, έτσι?

Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να αλλάξουν οι τρόποι που αντιμετωπίζουν τις νέες ζωούλες εδώ στην Ελλάδα. Δεν μιλώ για το εξωτερικό, γιατί δεν γνωρίζω καλά τι επικρατεί. Μακάρι κάποια στιγμή να σταματήσει αυτή η εμπορευματοποίηση που ξεκινά από τους μαιευτήρες, συνεχίζεται από τα μαιευτήρια, τους παιδίατρους και δυστυχώς ο κατάλογος είναι μακρύς. Προσωπικά μετανοιώνω για την επιλογή μου να γεννήσω σε μαιευτήριο που δεν υποστήριζε το rooming in. Καταλαβαίνω απόλυτα το λόγο που εκείνες τις πρώτες μέρες αντί να πετάω από ευτυχία, ένιωθα μισή. Απλά δεν μπορούσα χωρίς το μωρό μου και ένιωθα μέσα μου και πως κι εκείνο ήταν δυστυχισμένο μακρυά μου.