Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

2-2,5 χρονών γιατί τόσα νεύρα??


Recommended Posts

Καλησπέρα και χρόνια πολλά!!

ο μικρός είναι 28 μηνών και πρέπει να πω πως ώρες ώρες βγάζει νεύρα για ασήμαντους λόγους. φέρνω ένα παράδειγμα: ταξιδεύουμε με το αμάξι και άμα γυρίσω και τον κοιτάξω και του κάνω καμιά γκριμάτσα κάτι δλδ. στην πλάκα εκνευρίζεται και φωνάζει "μην κοιτάς!!" ή γελάω καμιά φορά και αυτός επειδή είναι εκνευρισμένος από κάτι φωνάζει "μη γελάς!!" μη το ένα, μη το άλλο, μας έχει επιβάλλει... δικτατορία εδώ μέσα. θυμώνει και εκνευρίζεται και τσιρίζει να μην κάνουμε πράγματα επειδή έτσι, δεν του αρέσουν. γιατί βγάζει τέτοια αναποδιά?

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


  • Απαντήσεις 71
  • Πρώτη δημ/ση
  • Τελευταία Απάντηση

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Περισσότερες δημοσιεύσεις

τα ξέρω τα θέματα με τα τρομερά δίχρονα, αλλά υπάρχουν και πολλά παιδάκια πολύ πιό ήρεμα και χαμογελαστά. εμένα βγάζει πολλά νεύρα τελευταία στα καλά καθούμενα. επίσης άρχισε να βγάζει φοβίες από το πουθενά και να θέλει να κοιμάται μαζί μας στο κρεββάτι μετά από 28 μήνες. αυτό πάλι πως να το κόψω?

Link to comment
Share on other sites

κοριτσια ειναι η ηλικια μην τρελενεστε!!απλα καθε παιδακι εχει και το κουμπι του!!θα περασει και αυτο!!εμενα η δικια μου ειναι 29 μηνων και οταν ζηταει ή κανει κατι παραλογο της λεω ¨΄καλα τωρα γιατι κανεις βλακειες??"' (ειναι και πολυ εγωιστρια γιαυτο...)και τσουπ σταματαει!!το παιδι ομως ειναι παιδι και δεν σταματαει ετσι απλα!!απλα εμεις πρεπει σαν μεγαλοι να βαζουμε ορια(οσο μπορουμε)σε καποια θεματα...ας πουμε δεν υπαρχει δικτατορια μεσα σε ενα σπιτι απο ενα παιδι!!να καθομαστε να μιλαμε με το παιδακι μας οπως μιλαμε σε εναν ενηλικα και να ΕΞΗΓΟΥΜΕ συνεχεια γιατι δεν θελουμε να κανει το συγκεκριμενο πραγμα που κανει παντα με ηρεμο τονο!το παιδι ακουει εκει...οσο πιο πολυ λες οχι μη αυτο το παιδι απο αντιδραση και μονο το κανει...μπορει να χτυπιεται στο πατωμα...μην δινετε σημασια...παλι με ηρεμο τονο του εξηγεις και του ξαναεξηγεις!! και πειτε του οκ μολις ηρεμησεις θα ξαναμιλησουμε...οπως κανουμε δηλ με εναν μεγαλο ανθρωπο!!καμια μανουλα δεν θελει να βλεπει το παιδακι της να κλαιει!εμεις ομως σαν γονεις πρεπει και λιγο να μαθαινουμε τα παιδακια μας να εχουν ωραιους τροπους και συμπεριφορα μες στο σπιτι και για να ειναι ηρεμα τα παιδια μας αλλα και εμεις!!και εννοειτε να μην υπαρχουν τσακωμοι κτλ μπροστα στα παιδια!οσο αφορα το θεμα του υπνου στο κρεβατι των γονιων αυτο το περνανε το 90τοις εκατο των γονιων.οκ οταν ειναι λιγο αρρωστουλι να το παρουμε λιγο μαζι μας μεχρι να αποκοιμηθει και μετα στο κρεβατακι του!εμενα η δικια μου προσφατα μου ελεγε νανι μαζι μαμα μαζι...της ΕΞΗΓΟΥΣΑ ομως οτι ολα τα παιδακια το βραδυ πινουνε το γαλατακι τους και κοιμουνται στο κρεβατακι τους...η μαμα θα κανει καποιες δουλιτσες τωρα και μετα θα παει και αυτη για υπνο στο κρεβατακι της και θα ξυπνησουμε μαζι το πρωι να παιξουμε...αυτο το πραγμα με χρι να το μαθει περασαν 2 βδομαδες με ασταματητο κλαμα μεχρι που σταματησε γιατι μαλλον καταλαβε μετα απο πολλες συζητησεις...οπως και να χει μιλας με το παιδι σου του ξαναμιλας του εξηγεις....γιατι σιγουρα και εμεις βαζουμε τα παιδακια μας για υπνο για να χαλαρωσουμε και λιγο...ετσι δεν ειναι??παντως και καθολου μα καθολου υπακουο να ειναι το παιδι σε κανενα απολυτως θεμα μεσα στο σπιτι ουτε μετα απο λογια και απο συζητησεις απλα κανουμε υπομονη!!!:-P:-P:-P

Link to comment
Share on other sites

επισης να προσθεσω κατι αλλο για το κοιμησμα των παιδιων μαζι μας οτι μπορει ενα παιδακι (ειναι συχνο φαινομενο)να εχει και καποιους εφιαλτες στον υπνο του!αν καταλαβουμε κατι τετοιο εκει εννοειται το παιρνουμε μαζι μας μεχρι να αποκοιμηθει...εμενα με εχει σωσει ενα μονο κρεβατι που εχω βαλει στο δωματιο της και οταν υπαρξει τετοιο θεμα την νανουριζω εκει και οχι στην κρεβατοκαμαρα μας!!ειναι καλο να καταλαβει οτι πρεπει να βρισκετε στον χωρο της σε καθε περιπτωση και οτι και να συμβει η μαμα θα ειναι εκει....

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Καλησπέρα και χρόνια πολλά!!

ο μικρός είναι 28 μηνών και πρέπει να πω πως ώρες ώρες βγάζει νεύρα για ασήμαντους λόγους. φέρνω ένα παράδειγμα: ταξιδεύουμε με το αμάξι και άμα γυρίσω και τον κοιτάξω και του κάνω καμιά γκριμάτσα κάτι δλδ. στην πλάκα εκνευρίζεται και φωνάζει "μην κοιτάς!!" ή γελάω καμιά φορά και αυτός επειδή είναι εκνευρισμένος από κάτι φωνάζει "μη γελάς!!" μη το ένα, μη το άλλο, μας έχει επιβάλλει... δικτατορία εδώ μέσα. θυμώνει και εκνευρίζεται και τσιρίζει να μην κάνουμε πράγματα επειδή έτσι, δεν του αρέσουν. γιατί βγάζει τέτοια αναποδιά?

 

Πω πω και εμενα το κανει αυτο και ειναι ακριβος στην ιδια ηλικια. Εγω απλα δεν του δινω καμια σιμασια οταν το κανει αλλα και τα δικα μου νευρα ειναι οριακα απλα σκευτομαι οτι ειναι σταδιο αναπτυξης και θα το ξεπερασουμε και αυτο και θα μας βγει αλλο φασολι μετα. Υπομονη τα πρωτα 18 χρονια ειναι δυσκολα:wink:

Link to comment
Share on other sites

  • 3 εβδομάδες μετά...

"Μη χορευεις" "μην τραγουδας" "μην πας τουαλετα" παω να κλεισω την πορτα...γκρινια που δεν την εκλεισε εκεινη...υπομονη ,γερα νευρα,πολυ μπλα μπλα

Βεβαια και η υπομονη εχει τα ορια της

p7z6p3.pngsQqep3.png
Link to comment
Share on other sites

  • 2 εβδομάδες μετά...

επίσης το άλλο που με προβληματίζει είναι πως χαλάει τα πάντα, τι εννοώ, τα παιχνίδια του τα διαλύει, τα βιβλία του τα σκίζει, βαριέται εύκολα, δεν προσέχει για πολλή ώρα, πετάει πολλές φορές τα πράγματα του κλπ. κι όσο του λές μην το κάνεις, τόσο το κάνει. νομίζω επίτηδες πλέον. ρίχνει π.χ. το νερό από το μπιμπερό στο πάτωμα ενώ του λές μη. τι να κάνω δεν ξέρω, δεν με ακούει κι όταν μετά του μιλάω ή τον μαλώνω, κάνει τον κινέζο!

Link to comment
Share on other sites

  • 4 εβδομάδες μετά...

Όλα τα παραπάνω προβλήματα τα έχουμε και εμείς. Η κόρη μου είναι 29 μηνών και έχει απίστευτες κρίσεις θυμού. Αν δεν γίνει το δικό της γκρεμίζει τα πάντα, χτυπάει πόρτες, τσιρίζει... τώρα τελευταία δαγκώνει τα χέρια της στην προσπάθειά της να πάρει αυτό που απαιτεί. Τα έχει μελανιάσει!!!

Αυτό γίνεται κάθε μέρα, πολλές φορές και χωρίς αιτία. Ακόμη και τις νύχτες δεν ησυχάζει. Ξυπνάει πολλές φορές και φωνάζει πχ γιατί την σκεπάσαμε με την κουβέρτα ή γιατί θέλει να βγάλει τον υπνόσακο ή γιατί ενώ ζήτησε γάλα δεν της άρεσε το μπιμπερό που της το βάλαμε.

Υπάρχουν στιγμές που όταν αυτό το μικρό γλυκό πλασματάκι μεταμορφώνεται σε τερατάκι και εμείς έχουμε δοκιμάσει τα πάντα για να το ηρεμήσουμε, εγώ λυγίζω... μετά βίας συγκρατώ τα δάκρυά μου. Απελπίζομαι γιατί δεν ξέρω πως να το χειριστώ...

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

κλειώ αθ. είναι απόλυτα κατανοητό, το ότι αυτη η συμπεριφορά σε κουράζει και πολλές φορές σε βγάζει από τα όρια σου, αλλά όταν δεν αντέχεις άλλο και ενώ έχεις δοκιμάσει να κάνεις όλα τα παραπάνω που λένε τα κορίτσια, εκείνη δεν ακούει και δεν ηρεμεί, απλά αγνόησε την! Κάνε σαν να μην υπάρχει, συνέχισε επιδεικτικά τις δουλειές σου και μην την κοιτάς καν.

Ξέρω πως δεν είναι εύκολο, αλλά θα δεις ότι μαγικά μετά από κάποια ώρα θα σταματήσει. Κι αυτό γιατί σε αυτήν την ηλικία δοκιμάζουν τα όρια τους σε σχέση με εμας. Αν δουν ότι δεν "πιάνει" αυτό που κάνουν, απλά σταματάνε.

Είναι βασικό "να μην τους περάσει", αν εννοείται είναι κάτι που εσύ έχεις κρίνει ότι δεν πρέπει να κάνουν, γιατί έτσι θα καταλάβουν ότι υπάρχει ένα όριο, πέρα από το οποίο δεν πρέπει να περνάνε. Επίσης είναι βασικό ΕΣΥ να είσαι σταθερή και ηρεμη, να μην δείχνεις ότι λυγίζεις, μέσα σου, να μην κλαις μπροστά τους γιατί δεν μπορείς να τα βγάλεις πέρα. Πήγαινε στο δωμάτιο, να μην σε βλέπει και ξέσπασε εκεί όσο θες. Όχι όμως μπροστά στο παιδί, την ώρα που διεκδικεί κάτι, γιατί για εκείνο, αυτό είναι μια νίκη απέναντι σου...

y9qxp2.pngGgOLp3.png
Link to comment
Share on other sites

Κορίτσια αλήθεια; Άμα λυγίσεις μπροστά στο παιδί και βάλεις τα κλάματα λέγοντάς του ότι με τον τρόπο του σου έχει σπάσει τα νεύρα και για λίγο δεν θές να το βλέπεις ή να το ακούς; Το θεωρείτε πολύ κακό; Τώρα η δικιά μου είναι 23 μηνών και έχει αρχίσει να έχει νεύρα και άποψη (και επιμονή). Προς το παρόν δεν μου έσπασε ακόμα τα νεύρα τόσο πολύ, αλλά το κόβω να γίνει κάποια στιγμή στο μέλλον.

Και ρωτάω: άμα δεν μάθουν από εμάς τα συναισθήματα και τον τρόπο που εξωτερικεύονται από που θα τα μάθουν; Ή είναι τόσο λάθος ο τρόπος που σκέφτομαι;

 

 

Link to comment
Share on other sites

Σκεφτομενη τα δικα μου παιδικα χρονια, 1-2 φορες που ειδα τη μαμα μου να κλαιει μπροστα μου, ενιωσα τρομερα αμηχανη, ανυπερασπιστη κ ανασφαλης... σαν να γκρεμιστηκε το καστρο που παντα-μα-παντα ηταν εκει ορθιο για να με προστατευει... Παρολ'αυτα κ εμενα μου εχουν ξεφυγει δακρυα (απογνωσης) μπροστα στα μικρα (4 κ 2 χρονων) 1-2 φορες!! Θα ηθελα ομως την επομενη φορα να ειμαι πιο εγκρατης.... Οσο για αυτο που περιγραφει η θεματοθετρια, ειναι το κλασσικο terrible 2's, το οποιο περναει με τον καιρο, με υπομονη κ αρκετη αδιαφορια... Ξερετε, προκειται για την μεταβαση απο τη βρεφικη στην νηπιακη ηλικια με ο,τι αλλαγες κ διακυμανσεις μπορει αυτο να αποφερει, κ φυσικα παιζουν με τα ορια μας.... οσο μεγαλυτερη αδιαφορια κ σταθερη επαναληψη των κανονων, τοσο καλυτερο. Βεβαια θα παρει αρκετο καιρο για να ξεπεραστει (πχ η μεγαλη μου αρχισε απο 1,5 ετων κ τωρα εχει ψιλοηρεμησει.... τωρα, που αρχισε ο μικρος....:shock::shock::shock:

"Ν'αγαπας την ευθυνη. Να λες, εγω μοναχος μου θα σωσω τον κοσμο. Αν χαθει, εγω θα φταιω." Ν.Καζαντζακης

Link to comment
Share on other sites

Εγώ θέλω να μάθω γιατί έχουν αυτές τις εκρήξεις θυμού; Τι είναι αυτό που τις προκαλεί. Αυτό που λένε ότι είναι της ηλικίας το καταλαβαίνω αλλά θέλω να μάθω και τα αίτια! Γιατί μπορούν να συμβούν και στα καλά καθούμενα.

Σ' ευχαριστώ Θεέ μου...

 

aUeJp3.png

Link to comment
Share on other sites

ανέκαθεν είχα ένα ζόρικο αγοράκι αλλά τώρα ζούμε κι εμείς

τα περίφημα "τρομερά 2"

 

παίρνω κουράγιο που βλέπω ότι είναι κι άλλα παιδάκια που κάνουν έτσι

γιατί όλοι οι γνωστοί μας

μας παρουσιάζουν τα δικά τους σαν αγγελούδια και λένε ότι φταίμε εμείς που τον κακομάθαμε....και δεν τον μαλώνουμε

 

αν δεν περάσει το δικό του χαθήκαμε δεν τον κάνεις καλά με τίποτα....

δεν είναι εύκολο να τον ξεγελάσω με κάτι άλλο

και συνήθως οι απαιτήσεις του είναι παράλογες....

 

κλειώ αθ. και lloullou για να μην τα ξαναγράφω κι εμάς ακριβώς τα ίδια μας κάνει και χειρότερα

 

μόνο που εμάς μας εκβιάζει και με τον εμετό

αν δεν του κάνεις το χατήρι αρχίζει να κλαίει τόσο πολυ

που τον πιάνει πνιχτός βήχας και στο τέλος

βάζει τα χέρια στο στόμα και ξερνάει

 

και μετά συνεχίζει να κλαίει πασαλειμένος με τους εμετούς

και γώ έχω και να καθαρίσω και να τον ηρεμήσω!!!

 

είναι όλα μαρτύριο...να τον κάνεις μπάνιο, να τον ταΐσεις, να τον ντύσεις,

να τον κοιμίσεις, να τον βάλεις στο αμάξι, να τον πάς βόλτα

ακόμα και να παίξουμε ή να ζωγραφίσουμε καταντάει κουραστικό...

λίγο να τον αφήσω μόνο του και φέρνει την καταστροφή...

δεν αφήνει τίποτα όρθιο

κι αν τον μαλώσω το θεωρεί παιχνίδι...γελάει και σε προκαλεί!!!

04/12/2010 - 26/03/2013 - 25/08/2015 - 11/06/2018

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

εσένα μπορεί να είναι εν μέρει κ αντίδραση γ το νέο μέλος (με το καλό!).κ εμείς πολύ ζόρι...μια απίστευτη γκρίνια κ φτάνω πολλές φορές στα όρια μου.όσο έχω υπομονή μιλάω πολύ κ προσπ να την ξεγελασω με κάτι να της αποσπάσω την προσοχή.θέλει πολύ γερά νεύρα.όταν έχεις κ την ζήλια,εκεί πάει!το χάνω!πολύ δύσκολη ηλικία...

xthLp3.png?N3RWspeV

LBhKp2.png?23AKgaR7

Link to comment
Share on other sites

Αχ κορίτσια, σαν να ζούμε όλες μαζί στο ίδιο σπίτι τελικά...

Μου δίνει κουράγιο να διαβάζω ότι είναι φάση και θα περάσει, αλλά πραγματικά υπάρχουν στιγμές που σκέφτομαι ότι ίσως πρέπει να επισκεφτώ έναν παιδοψυχολόγο...

Θα το περάσουμε σιγά σιγά και αυτό... το πόσο σιγά με ανησυχεί!!!

Link to comment
Share on other sites

Κορίτσια αλήθεια; Άμα λυγίσεις μπροστά στο παιδί και βάλεις τα κλάματα λέγοντάς του ότι με τον τρόπο του σου έχει σπάσει τα νεύρα και για λίγο δεν θές να το βλέπεις ή να το ακούς; Το θεωρείτε πολύ κακό;

Ναι το θεωρώ κακό. Εάν πεις "ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΒΛΕΠΩ ΚΑΙ ΝΑ ΣΕ ΑΚΟΥΩ (για λίγο)" δακρυσμένη και θυμωμένη σε τόσο μικρό παιδί θα το εκλάβει ως απόριψη (εδω που τα λέμε κι εγώ που είμαι 42 έτσι θα το εκλάμβανα...). Καλό είναι να πας για 2 λεπτά σε άλλο δωμάτιο να πάρεις βαθιές ανάσες και μετά να μιλήσεις.

 

Και ρωτάω: άμα δεν μάθουν από εμάς τα συναισθήματα και τον τρόπο που εξωτερικεύονται από που θα τα μάθουν; Ή είναι τόσο λάθος ο τρόπος που σκέφτομαι;

 

Οχι είναι πολύ σωστός. Όλα τα βιβλία παιδοψυχολογίας λένε ότι τα συναισθήματα μας πρέπει να εκφράζονται μπροστά στα παιδιά. Ωστόσο πολλοί γονείς πιστεύουν ότι πρέπει να υποκρίνονται ότι ειναι χαρούμενοι μπροστά στα παιδιά. Με τη σειρά τους τα παιδιά μαθαίνουν κι εκείνα να υποκρίνονται και να μην εκφράζουν τα συναισθήματα τους γιατί μιμούνται τους γονείς. Αυτό έχει ολέθρια αποτελέσματα...

 

Υπάρχουν πολλά βιβλία για τη συναισθηματική νοημοσύνη των παιδιών. Ψάξε το.

Και ναι σε αυτές τις ηλικίες υπάρχουν ξεσπάσματα θυμού, νεύρων στα παιδιά....

Υπομονή και ψυχραιμία!;)

9XkKp3.png

HArNp3.png

Link to comment
Share on other sites

Ναι το θεωρώ κακό. Εάν πεις "ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΒΛΕΠΩ ΚΑΙ ΝΑ ΣΕ ΑΚΟΥΩ (για λίγο)" δακρυσμένη και θυμωμένη σε τόσο μικρό παιδί θα το εκλάβει ως απόριψη (εδω που τα λέμε κι εγώ που είμαι 42 έτσι θα το εκλάμβανα...). Καλό είναι να πας για 2 λεπτά σε άλλο δωμάτιο να πάρεις βαθιές ανάσες και μετά να μιλήσεις.

 

 

 

Ανατρίχιασα. Είσαι πολύ παραστατική, δεν το είχα σκεφτεί. Ευτυχώς δεν χρειάστηκε μέχρι τώρα.

 

 

Link to comment
Share on other sites

Ανατρίχιασα. Είσαι πολύ παραστατική, δεν το είχα σκεφτεί. Ευτυχώς δεν χρειάστηκε μέχρι τώρα.

:lol: Ευτυχώς όμως τα παιδιά είναι "μηχανές συγνώμης". Εάν λοιπόν "ξεφύγουμε" (άνθρωποι είμαστε...), μπορούμε να επιστρέψουμε και να επανορθώσουμε ζητώντας συγνώμη και εξηγώντας...:wink:

9XkKp3.png

HArNp3.png

Link to comment
Share on other sites

  • 6 months later...

Κορίτσια με δουλεύετε; πότε ακριβώς σταματάει όλο αυτό; ο δικός μου κοντεύει τα τρία και μας έχει τρελάνει.

Εκεί που λες ότι "δε μπορεί, θα μεγαλώσει και θα ηρεμήσει" αυτός γίνεται πιο άγριος.Εχω δοκιμάσει τα πάντα: του μιλαω με το καλό,τον μαλώνω, τον βάζω τιμωρία...τίποτα. Σαν να μιλάς σε τοίχο. Παιδικό δεν τον στελνουμε (κακώς κατα τη γνώμη μου) και βοήθεια δεν υπάρχει από πουθενά να τον πάρουν για λίγο να ηρεμήσω.

Εχω αρχίσει και εγκαταλείπω τον αγώνα. Πλέον κάνει τις τρέλες του κι εγώ μόνο τον κοιτάω, όχο όμως για να επιδείξω αδιαφορία όπως λέτε, αλλά γιατί δεν έχω άλλο κουράγιο να ασχοληθώ μαζί του.

Φοβάμαι τον εαυτό μου γιατί έχω αρχίσει κι έχω μια άρνηση για το ίδιο μου το παιδί.:(

Link to comment
Share on other sites

Κορίτσια με δουλεύετε; πότε ακριβώς σταματάει όλο αυτό; ο δικός μου κοντεύει τα τρία και μας έχει τρελάνει.

Εκεί που λες ότι "δε μπορεί, θα μεγαλώσει και θα ηρεμήσει" αυτός γίνεται πιο άγριος.Εχω δοκιμάσει τα πάντα: του μιλαω με το καλό,τον μαλώνω, τον βάζω τιμωρία...τίποτα. Σαν να μιλάς σε τοίχο. Παιδικό δεν τον στελνουμε (κακώς κατα τη γνώμη μου) και βοήθεια δεν υπάρχει από πουθενά να τον πάρουν για λίγο να ηρεμήσω.

Εχω αρχίσει και εγκαταλείπω τον αγώνα. Πλέον κάνει τις τρέλες του κι εγώ μόνο τον κοιτάω, όχο όμως για να επιδείξω αδιαφορία όπως λέτε, αλλά γιατί δεν έχω άλλο κουράγιο να ασχοληθώ μαζί του.

Φοβάμαι τον εαυτό μου γιατί έχω αρχίσει κι έχω μια άρνηση για το ίδιο μου το παιδί.:(

 

Σε καταλαβαίνω απόλυτα. Εμένα είναι 23 μηνων και έχει αρχίσει από τώρα την αντιδραση. Στα 3 είναι σίγουρο ότι θα τον στείλω παιδικό για να αλλάζει παραστάσεις να ασχολείται και να επικοινωνεί με τα άλλα παιδιά.Πιστεύω ότι με αυτόν τον τρόπο και η μητέρα θα ξεκουράζεται ψυχικά αφου θα φεύγει το μικρό για λίγες ώρες και ο μικρό παιδί θα μαθαίνει νεα πράγματα και δεν θα έχει τόσα πολλά ξεσπάσματα μέσα στην ημέρα.

Link to comment
Share on other sites

Σε καταλαβαίνω απόλυτα. Εμένα είναι 23 μηνων και έχει αρχίσει από τώρα την αντιδραση. Στα 3 είναι σίγουρο ότι θα τον στείλω παιδικό για να αλλάζει παραστάσεις να ασχολείται και να επικοινωνεί με τα άλλα παιδιά.Πιστεύω ότι με αυτόν τον τρόπο και η μητέρα θα ξεκουράζεται ψυχικά αφου θα φεύγει το μικρό για λίγες ώρες και ο μικρό παιδί θα μαθαίνει νεα πράγματα και δεν θα έχει τόσα πολλά ξεσπάσματα μέσα στην ημέρα.

 

η δικια μου ειναι 3, παει παιδικο απο 12μηνων, στο σχολειο ειναι ησυχη, συνεργασιμη κτλ κτλ και στο σπιτι τα νευρα της και οι τσιριδες της δινουν ρεσιταλ!ξεκουραζομαι ψυχικα οσο ειναι σχολειο, αλλα τα ξεσπασματα το απογευμα δινουν ρεστα!και υπενθυμιζω παλι οτι παει βρεφονηπιακο απο 12 μηνων!εννοειται οτι στο βρεφικο μαθαινει πραγματα κτλ κτλ αλλά τα νευρα της εδω στο σπιτι ....αχ

Link to comment
Share on other sites

  • 1 χρόνο μετά...

Επαναφερω το θεμα,μιας και σημερα ο γιος μου 27 μηνων με εφτασε στα ορια μου.Η συμπεριφορα του εχει γινει απιστευτα ανυποφορη και προκλητικη.Μας χτυπαει διαρκως,δαγκωνει,πεταει τα πραγματα του επιδεικτικα κατω και ολη μερα ειναι σε μια διαρκη αρνηση.Τι να κανω βοηθηστε με,τον μαλωνω αντιδρα πιο εντονα,αδιαφορω και παλι συνεχιζει,τον παιρνω με το καλο του μιλαω και του εξηγω γιατι δεν πρεπει να φερομαστε ετσι,μου λεει συγγνωμη που το κανω αυτο μαμα,ειμαι καλο παιδι κανουμε φιλακια,αγκαλιτσες κτλ και σε ενα λεπτο εχουμε τα ιδια.Ποση υπομονη να κανω?ειναι φορες που μου ρχεται να τον χτυπησω και γω να δει πως ειναι να ποναμε τους αλλους αλλα δεν μου παει η καρδια.Φαση ειναι και θα περασει η ετσι θα συνεχισουμε?

Link to comment
Share on other sites

Καλημερα!Ηθελα και γω τοσες μερες να ανοιξω το θεμα!Κ η μικρη μου κοντευει τους 28 μηνες και εχω πελαγωσει!Εδω κ ενα μηνα νιωθω να χανω την μπαλα. Εχει γινει απιστευτα γκρινιαρα...σε ολα.Θυμωνει,πεταει τα παιχνιδια της ή οτιδηποτε βρει μπροστα της,με χτυπαει,οτι της ερθει στο μυαλο πρεπει να γινει αμεσωσ,αν κ κοιμαται ακομ; μαζι μου,για να καταφερω να την κοιμησω περναω τα παθη!

Εντω μεταξυ,εχει κολλησει πανω μου,"οχι εσ μπαμπα,η μαμα να μου δωσει το γαλα-το νερο-το φαι...",ειναι συνεχεια απο πισω μου και με τραβαει να παμε εκει που θελει:?:

Παιδικο δεν εχει παει και βλεπω οτι και οι γιαγιαδεσ αποφευγουν να τθν κρατανε διχως

την παρουσια μου.Οταν εχει εκρηξεις προσπαθω ν; αδιαφορω αλλα καποιες φορες ειναι επικινδυνο να μην επεμβω(μπορει να μου πεταξει κανα κινητο στο κεφαλι:shock:

Οσο για τις εξοδους,μου ειναι πλεον πολυ δυσαρεστο:oops: νατην παιρνω μαζι στο σουπερ

Κ με στεναχωρει αφανταστα αυτο

Της μιλαω παρα πολυ απο βρεφος,δεν της φωναζω ποτε,της εξηγω τα παντα....και το αποτελεσμα αυτο ειναι????

Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...