Περί κοινωνικότητας γονέων και παιδιών...

Peony, να είναι το μοναδικό παιδάκι που δεν έχει καλεστεί το θεωρώ πολύ χοντρό και δεν νομίζω να ισχύει κάτι τέτοιο. Το να έχουν καλεστεί μερικά από τα παιδάκια της τάξης το θεωρώ φυσικό και εκεί εξηγείς στο παιδί (εάν το μάθει και σου κάνει κουβέντα), ότι πολλές φορές δεν μπορούμε να καλέσουμε πάρα πολλά άτομα για διάφορους λόγους (εξηγείς πιθανές περιπτώσεις με απλά λόγια) και δεν είναι κάτι που πρέπει να μας στενοχωρεί.

Αχχχ, αυτο το ζω αυτή τη βδομάδα. Το πρωτάκι μου δεν έχει προσκληθεί σε πάρτυ συμμαθήτριας την οποία θεωρεί και φίλη. Εγώ το έμαθα από σπόντα, αλλά τρέμω μην το μάθει η μικρή, στην οποία θα εξηγήσω ότι δεν καλούν όλοι τους πάντες κτλ, αλλά που δεν θα (θέλει να) καταλάβει. Συν τοις άλλοις, εγώ έχω όντως σκάσει εδώ και μια βδομάδα, αναρωτιέμαι αν είναι το μόνο παιδί από τα 22 που δεν έχει κληθεί, αν ναι, τι έχει συμβει, αν έκανα εγώ κάτι και με παρεξήγησαν οι γονείς της εορτάζουσας (παράνοια, βέβαια, αλλά είμαι ενοχικός τύπος, όσον αφορά τα παιδιά) και λοιπά ωραία.

 

 

.

Αλλα δεν εχεις και άλλη εναλλακτικη!

εμας μας ειχε τυχει στον πρωτο γιο μια που είναι πιο ΄βαρυς ΄από τον δευτερο....καπου εκει στην πρωτη.

Του ειπα ότι ισως η μαμα του να μην με ξερει...ότι ηταν λαθος της γιατι είναι όλα τα παιδια μια παρεα και ότι αν αποφασιζε ο φιλος του, σιγουρα θα τον καλουσε!!!!

Μα προφανώς είναι φυσικό και θα της το εξηγήσω ακριβώς έτσι, εφόσον το μάθει, αλλά δεν νομίζω να την παρηγορήσει. Εμένα με απασχόλεί κυρίως το extreme σενάριο του να είναι η μοναδική στην απέξω και τι σημαίνει αυτό (πώς προέκυψε, αν πρέπει να το εκλάβω κάπως), το οποίο συμφωνώ ότι δεν είναι πιθανό, αλλά ... ξέρεις τώρα... η παράνοια. Με παρηγορεί πάντως ότι είναι καλεσμένη σε άλλα 3 πάρτυ, οπότε μάλλον στο μυαλό μου είναι όλα.

Ακόμα δεν μπορώ να χωνέψω πώς ένα τόσο μικρό πράγμα με απασχολεί τόσο, τη στιγμή που έχουμε άλλα, πιο σημαντικά.

Αnyway...

Μα προφανώς είναι φυσικό και θα της το εξηγήσω ακριβώς έτσι, εφόσον το μάθει, αλλά δεν νομίζω να την παρηγορήσει. Εμένα με απασχόλεί κυρίως το extreme σενάριο του να είναι η μοναδική στην απέξω και τι σημαίνει αυτό (πώς προέκυψε, αν πρέπει να το εκλάβω κάπως), το οποίο συμφωνώ ότι δεν είναι πιθανό, αλλά ... ξέρεις τώρα... η παράνοια.

Παράνοια όντως, εκτός αν το παιδάκι σου είναι αυτό το ενοχλητικό με τα δύο κεφάλια που κάθεται στη γωνία της τάξης

Εμάς είχε τύχει στο νηπιαγωγείο. Να γίνει πάρτυ δηλαδή, να είναι καλεσμένα κάποια παιδιά (δεν ξέρω πόσα), αλλά αυτά τα παιδιά να κάνουν παρέα με την κόρη μου στο σχολείο. Οπότε τη Δευτέρα συζήταγαν για το πάρτυ του Σαββάτου.

Της είχα πει ότι τα παιδάκια αυτά κάνουν και παρέα εκτός σχολείου γιατί είναι φίλοι οι γονείς τους (αλήθεια ήταν αυτό) και για αυτό το λόγο η μαμά της εορτάζουσας κάλεσε μόνο αυτά. Και ότι προφανώς δεν είχαν χώρο για περισσότερο κόσμο. Προσωπικά δεν με ενόχλησε να πω την αλήθεια, γιατί πράγματι δεν τους ήξερα και δεν με ήξεραν... Κάλεσαν τους κολλητούς τους με τα παιδιά τους. Δεν έκαναν ένα γενικό πάρτυ...

Και επίσης έχω ξαναπεί ότι δεν θέλω τα παιδιά να μεγαλώνουν σε ένα ροζ συννεφάκι, που όλοι κάνουν παρέα με όλους, όλοι είναι εντάξει στις υποχρεώσεις τους, όλοι σκέφτονται όπως εμείς κτλ.

Μα προφανώς είναι φυσικό και θα της το εξηγήσω ακριβώς έτσι, εφόσον το μάθει, αλλά δεν νομίζω να την παρηγορήσει. Εμένα με απασχόλεί κυρίως το extreme σενάριο του να είναι η μοναδική στην απέξω και τι σημαίνει αυτό (πώς προέκυψε, αν πρέπει να το εκλάβω κάπως), το οποίο συμφωνώ ότι δεν είναι πιθανό, αλλά ... ξέρεις τώρα... η παράνοια. Με παρηγορεί πάντως ότι είναι καλεσμένη σε άλλα 3 πάρτυ, οπότε μάλλον στο μυαλό μου είναι όλα.

Πράγματι extreme σενάριο. Εάν συνέβαινε θα σκεφτόμουν μήπως το παιδί μου μαλώνει με όλα (αλλά τότε θα μου είχε πει κάτι η δασκάλα) ή ότι ξέχασαν να την καλέσουν. Δεν βλέπω τι άλλο μπορεί να παίζει...

Παράνοια όντως, εκτός αν το παιδάκι σου είναι αυτό το ενοχλητικό με τα δύο κεφάλια που κάθεται στη γωνία της τάξης

Mα... πώς το κατάλαβες;;;:lol::lol:

Καλέ διαβάζω βουλωμένο γράμμα!!! :p:p

αν θες καποια άλλη λυση, θα προτεινα να κανεις δυο τουρτιτσες....μια στο σπιτι όπως το θες και μια στο σχολειο για όλα τα παιδακια

 

 

Ξερεις τι??

καποια στιγμη θα ερθει το παιδι σου βουρκωμενο ισως και θα σου πει ότι ο ταδε ( που δεν τον πολυξερει) δεν τον καλεσε.....θα στεναχωρηθεί....και εσυ θα σκασεις!!

εκει θα καταλάβεις πως ενώ είναι λογικα όλα αυτά που εχετε ως επιχειρημηατα, κανεις δεν διαφωνει σε αυτό, σημασια τελικα εχει να μην στεναχωρεθουν τα παιδια.....

τουλάχιστον για τετοια θεματακια...

Σίγουρα θα κεράσει και στο σχολείο. Εννοείται αυτό.

Τέσσερα χρόνια στο δημοτικό και άλλα έξι σε παιδικό και νηπιαγωγείο, δεν μας έχει συμβεί να έρθουν τα παιδιά βουρκωμένο στο σπίτι επειδή δεν τα κάλεσε κάποιο παιδάκι, και ξέρω ότι γίνονται πάρτι σε μικρότερες ομάδες.

Μάλλον οφείλεται στο γεγονός ότι τα εκάστοτε σχολεία αλλά και εμείς δεν το κάνουμε θέμα. Θεωρούμε δε δεδομένο ότι είτε καλούμε όλη την τάξη, είτε την ομάδα των κολλητών μας.

Αν συνέβαινε όμως, θα του έλεγα ότι για να στεναχωριέται σημαίνει ότι θέλει να κάνει περισσότερη παρέα με αυτό το παιδάκι και μπορεί να ξεκινήσει ο ίδιος καλώντας το αρχικά στο σπίτι. Δεν θα υποτιμούσα το συναίσθημά του αλλά θα προσπαθούσα να το βοηθήσει να το αντιμετωπίσει ώριμα.

Εγώ είχα θυμώσει μία φορά, που είχε καλέσει μία μαμά κάποια παιδάκια σπίτι της και δεν είχαν καλέσει τον δικό μου (ενώ εμείς τους είχαμε καλέσει). Ήταν όμως ο δικός μου εγωισμός, ότι μου απέρριψαν το παιδί. Με το πέρασμα του χρόνου τα παιδιά έκαναν περισσότερη παρέα και έχουμε πάει πολλές φορές σπίτι τους, έχουν έρθει στο δικό μας και όλα ξεχάστηκαν. Ευτυχώς που δεν το είχα κάνει θέμα τότε.

Τώρα, αν κάνει πάρτι κάποιο παιδί που κάνουν παρέα και δεν τους καλέσει, ή ένα οποιοδήποτε παιδί καλέσει όλη την τάξη και αφήσει αυτούς, νομίζω ότι πραγματικά θα στεναχωρηθούν αλλά δεν μας έχει τύχει, ευτυχώς....

Μιλώντας για καλέσματα...

Στο νηπιαγωγείο που πάει η κόρη μου υπάρχει η τάση να καλούν στα πάρτυ μόνο τα αγοράκια ή τα κοριτσάκια αντίστοιχα, ανάλογα με το φύλο του εορτάζοντα πάντα. Είναι επιλογή των παιδιών - όπως φαίνεται - αλλά ίσως κι ένας έξυπνος τρόπος να περιορίσεις των αριθμό των καλεσμένων.

Στο ίδιο - σχεδόν - μοτίβο έχουμε κινηθεί κι εμείς ως τώρα. Η κόρη μου είναι πολύ κοινωνική. Ως εκ τούτου στο πάρτυ της ήθελε φέτος να καλέσει όλη την τάξη. Όμως όλη η τάξη είναι 27 παιδάκια. Βάλτε και 5-6 παιδάκια εκτός σχολείου. Και φυσικά οι γονείς. Έχουμε αυλή αλλά δεν είναι και γήπεδο. Προκύπτει λοιπόν το πρώτο πρακτικό πρόβλημα. Επιπλέον, η κόρη μου μπορεί να κάνει παρέα με όλα τα παιδάκια της τάξης και να τα θέλει ΟΛΑ αλλά πρακτικά - και εντελώς ειλικρινά - υπάρχουν ανάμεσά τους παιδιά, τα οποία θα μπορούσαν να ισοπεδώσουν οποιαδήποτε κατασκευή διαθέτει θεμέλια ή όχι, με άνεση μπουλντόζας. Και λυπάμαι που το λέω, αλλά έχω second thoughts όταν τα σκέφτομαι να περνάνε - έστω - από το σαλόνι μου. Παράλληλα, σε κάποιες περιπτώσεις έχω διαπιστώσει ότι είναι και πλήρως ανεξέλεγκτα από τους γονείς τους, οπότε χάνω κάθε ελπίδα.

Εκ των πραγμάτων λοιπόν, προσαρμοστήκαμε. Έχει καλέσει μόνο τα κοριτσάκια. Θα έχουμε και δύο αγόρια. Ο ένας είναι ο αδερφός μιας φίλης της και ο άλλος είναι συμμαθητής της, από άλλο τμήμα όμως, με τους γονείς του οποίου κάνουμε και παρέα. Της εξήγησα λοιπόν ότι σέβομαι την επιθυμία της πλην όμως αδυνατούμε να την πραγματοποιήσουμε. Της εξήγησα για ποιο λόγο θα πρέπει να περιοριστεί μόνο στα κοριτσάκια του σχολείου και το δέχτηκε. Ο λόγος είναι ότι δεν έχουμε αρκετό χώρο. Δεν μπήκα στην διαδικασία να της πω για Ταλιμπάν, Τζιχαντιστές και λοιπούς, ούτε φυσικά να παρομοιάσω τους συμμαθητές της μαζί τους.

Ίσως να χαρακτηριστώ κι εγώ από κάποιες μαμάδες. Είμαι ok μ'αυτό, πραγματικά. Κι ακόμα κι αν κάποια στιγμή το παιδί μου έρθει παραπονούμενο ότι δεν έχει καλεστεί σε κάποιο πάρτυ, ok θα είμαι πάλι. That's life. Άλλωστε, κι άλλα παιδιά κάνανε πάρτυ στην τάξη μας, δεν ήταν καλεσμένη η κόρη μου. Δεν το πήρε και τόσο κατάκαρδα. Αν μια κολλητή της φίλη κάνει πάρτυ και δεν την καλέσει πιστεύω πως θα την πειράξει, για τους υπόλοιπους, δεν νομίζω ότι σκάει πολύ. Μην ξεχνάτε ότι τα παιδιά αντιδρούν όπως εμείς. Αν κάτι τέτοιο το έφερα βαρέως κι εγώ, το ίδιο θα έκανε κι εκείνη πιστεύω, μιμούμενη τη δική μου συμπεριφορά.

Εντωμεταξύ, αυτό που λέτε για παιδιά μόνα τους σε ξένα σπίτια, για τι ηλικίες μιλάμε? Γιατί θυμάμαι ότι ξεκίνησα να πηγαίνω και να μένω μόνη μου σε σπίτι φίλης μου (που έμενε και δίπλα μου) από την Τετάρτη δημοτικού και μετά. Και άλλες εποχές... Την δικιά μου, πιστεύω ότι αν ξέρω πολύ καλά την οικογένεια, μπορεί να την αφήσω σ'εκείνη την ηλικία. Ίσως... Όχι βράδυ βέβαια. Αλλά τώρα που είναι 5,5 δεν θα την άφηνα με τίποτα. Και σίγουρα όχι σε μια οικογένεια που δεν θα ήξερα πολύ καλά.

Livinath, συμφωνώ σε όλα όσα έγραψες και δεν βρίσκω κάτι άσχημο στο πως χειρίστηκες την κατάσταση.

Επίσης συμφωνώ με χίλια σε αυτό που είπες. Ότι τα παιδιά βλέπουν και το δικό μας παράδειγμα και τις δικές μας αντιδράσεις.

 

Εντωμεταξύ, αυτό που λέτε για παιδιά μόνα τους σε ξένα σπίτια, για τι ηλικίες μιλάμε? Γιατί θυμάμαι ότι ξεκίνησα να πηγαίνω και να μένω μόνη μου σε σπίτι φίλης μου (που έμενε και δίπλα μου) από την Τετάρτη δημοτικού και μετά. Και άλλες εποχές... Την δικιά μου, πιστεύω ότι αν ξέρω πολύ καλά την οικογένεια, μπορεί να την αφήσω σ'εκείνη την ηλικία. Ίσως... Όχι βράδυ βέβαια. Αλλά τώρα που είναι 5,5 δεν θα την άφηνα με τίποτα. Και σίγουρα όχι σε μια οικογένεια που δεν θα ήξερα πολύ καλά.

Κοίτα, εμένα η δικιά μου είναι εφτά, πρώτη δημοτικού. Αλλά αν δεν γνωρίζω την οικογένεια δεν την αφήνω.

Κατά τα άλλα οφείλω να ομολογήσω πως κι εγώ δεν είμαι πρόθυμη να βάλω ανεξέλεγκτα παιδάκια στο σπίτι προς χάρην ενός πάρτυ γενεθλίων. Θέλω να περάσει καλά το παιδί μου, θέλω να έχω παιδάκια στο σπίτι αλλά όχι παράλληλα να γκρεμιστεί κιόλας.