Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

Περί κοινωνικότητας γονέων και παιδιών...


ekavi_

Recommended Posts

Με αφορμή ένα άλλο θέμα που συζητήθηκε, ανήκετε στην κατηγορία των γονιών που αποζητούν την παρέα άλλων γονέων (συμμαθητών των παιδιών σας) ή στην κατηγορία των πιο μοναχικών γονιών;

Νιώθετε την ανάγκη να μπείτε σε μια ομάδα ή δεν σας απασχολεί το θέμα και είστε αποστασιοποιημένοι;

Κοινώς, είστε στη κατηγορία των γονιών που κάνουν πηγαδάκια έξω από τα σχολεία ή στους άλλους που παίρνουν το παιδί και φεύγουν;

Πως αντιμετωπίζετε οι μεν τους δε;

Πιστεύετε ότι αυτό έχει επίπτωση στην κοινωνική ζωή του παιδιού σας στα πλαίσια του σχολείου;

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


  • Απαντήσεις 210
  • Πρώτη δημ/ση
  • Τελευταία Απάντηση

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Με αφορμή ένα άλλο θέμα που συζητήθηκε, ανήκετε στην κατηγορία των γονιών που αποζητούν την παρέα άλλων γονέων (συμμαθητών των παιδιών σας) ή στην κατηγορία των πιο μοναχικών γονιών;

Νιώθετε την ανάγκη να μπείτε σε μια ομάδα ή δεν σας απασχολεί το θέμα και είστε αποστασιοποιημένοι;

Κοινώς, είστε στη κατηγορία των γονιών που κάνουν πηγαδάκια έξω από τα σχολεία ή στους άλλους που παίρνουν το παιδί και φεύγουν;

Πως αντιμετωπίζετε οι μεν τους δε;

Πιστεύετε ότι αυτό έχει επίπτωση στην κοινωνική ζωή του παιδιού σας στα πλαίσια του σχολείου;

 

Καταδικάζω τα πηγαδάκια απ' όπου κι αν προέρχονται!!!!!!!!!!!!!!!!

 

Εμείς είμαστε ακόμα προνήπιο (σε παιδικό), οπότε είμαι ψιλοάβγαλτη ακόμα.

Όταν όμως βλέπω μαζεμένες μαμάδες να συζητάνε έντονα, τρεεεεεεεεχωωωωωωωω. Δε γου%^&*ρω καθόλου.

 

Έχω κάθε διάθεση να κοινωνικοποιηθώ με συγκεκριμένες μαμάδες που νιώθω ότι "κολλάμε", αλλά... μια μια.

Πάνω από δύο, είμαστε όχλος.

 

Η τελευταία σου ερώτηση δεν είναι χωρίς νόημα, αναρωτιέμαι κι εγώ.

Insanity is doing the same thing over and over again and expecting different results.

Albert Einstein

Link to comment
Share on other sites

Μου αρέσουν οι συντροφιές, οι παρέες, τα πηγαδάκια.... αλλά χανόμαστε στη καθημερινότητα.

Το Ήλεκτράκι μου και ο Οδυσσέας μου, οι ηλιαχτίδες μου!

..................................................................................

Ο Θεός πέθανε...

Ο Μαρξ πέθανε...

κι Εγώ τώρα τελευταία δε νοιώθω πολυ καλά...

Link to comment
Share on other sites

Κι εγώ δεν είμαι ιδιαίτερα 'φαν' των πηγαδακίων έξω από το σχολείο ή στις συγκεντρώσεις γονέων...Στην καλύτερη περίπτωση πρόκειται για ομαδική ψυχοθεραπεία (μαμάδες που δεν την παλεύουν και κλαίγονται η μία στην άλλη), στη χειρότερη σε διαγωνισμό μαμάδων / βλασταριών (α, εμείς κάνουμε αυτό...α, εμάς κιόλας κάνει εκείνο...) - σοβαρά το λέω, έχω βρεθεί και στις 2 περιπτώσεις στον παιδικό σταθμό!

 

(Εντάξει, ακούγομαι λίγο 'ξινή', το ξέρω...)

 

Φέτος που ο μικρός είναι για 2η χρονιά στον παιδικό, έχει κάνει 'παρεάκι' με 3-4 συγκεκριμένα παιδάκια...Είχα σκεφτεί λοιπόν να προσεγγίσω τις μαμάδες αυτών των παιδιών, μήπως κάνανε τα παιδιά και λίγο παρέα εκτός παιδικού...Παρόλο που τις έχω δει και μου φαίνεται ότι με τις 2 μάλλον θα ταιριάζαμε, αλλά με τις άλλες 2 είμαστε μάλλον εντελώς διαφορετικό στυλ, νομίζω ότι θα μου άρεσε να κάνουμε αυτό το 'γκρουπάκι'...Τελικά δεν το κυνήγησα το θέμα γιατί πέρασε ο καιρός και όπου να'ναι γεννάω, αλλά το έχω στο μυαλό μου για αργότερα, να έρθω σε επαφή μαζί τους...

 

Επομένως, νομίζω ότι δεν είμαι τόσο κοινωνική στις 'μαζικές' συγκεντρώσεις, αλλά θα μου άρεσε να μπω σε μια ομάδα μαμάδων με γνώμονα τα κοινά ενδιαφέροντα των παιδιών μας...

Link to comment
Share on other sites

α, εγώ είμαι η ψυχή της παρέας και σε αυτό βοήθησε το ότι ο γιος μου είναι από την αρχή η ψυχή της τάξης...

εμείς πάντως κανονίζουμε και πάμε σε παιδότοπους, πηγαίνουμε σε γενέθλια των παιδιών της τάξης και με μερικές μαμάδες είμαστε στο fb και μιλάμε στο τηλέφωνο.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Κι εμεις ακομα παιδικο παμε αλλα εχουμε φαινομενα πηγαδακιασης (??) , εγω περναω χαιρεταω φιλικα, παιρνω το παιδι και φευγω. Δεν μου εχουν μιλησει ποτε αν και δεν θα ειχα προβλημα. Περυσι εκανα ενα ανοιγμα σε μια μαμα που δεν γνωριζα ιδιαιτερα και εγραψα ενα σημειωμα που τους καλουσα σπιτι μας για καφε και παιχνιδι γιατι τα παιδια μας παιζαν ολη τη χρονια μαζι, ηταν κολλητοι. Μετα απο μια βδομαδα μου ζητησε συγνωμη που δεν απαντησε και θα με επαιρνε τηλεφωνο να το κανονισουμε αλλα δεν με πηρε ποτε.... χυλοπιτα! Τωρα το Σαββατο θα του κανω παρτυ γενεθλιων και καλεσα 5 παιδακια, μου ειπαν ολοι ενθουσιασμενοι οτι θα ερθουν.

Γενικα μου αρεσει η παρεα αλλων γονιων, φυσικα να ταιριαζουμε λιγο και σαν χαρακτηρες εννοειται, αλλα ναι μου αρεσει να μιλαμε και με μαμαδες απο το σχολειο, και στις συγκεντρωσεις γονεων παντα πηγαινω,θελω να εχω μια καλη εικονα του τι γινεται και να ανταλασω αποψεις( γιαυτο γραφω και στο φορουμ προφανως!). Νομιζω ομως οτι οι πιο πολλοι δισταζουν, ντρεπονται ή δεν θελουν πολλα πολλα...

Ισως ειναι ακομα νωρις, στο σχολειο θα ηθελα σιγουρα να γνωριστω με τις μαμαδες των κολλητων του και να συναντιομαστε και λιγο εκτος σχολειου μια στο τοσο, νομιζω ενισχυεται η φιλια των παιδιων και βοηθαει να νιωθουν πιο δεμενα μεταξυ τους.

Το θυμαμαι και απο τον εαυτο μου, στο δημοτικο ας πουμε με καποια παιδια δεν μιλαγα καθολου αλλα αν βρισκομασταν σε καποιο παρτυ μετα τους ενιωθα πιο κοντα μου.

Link to comment
Share on other sites

Είναι αλήθεια αυτό που λες, και είναι πιθανό ότι κάποια παιδιά που δεν τα "πολυβρίσκουν" στο σχολείο, αν βρεθούν να συνυπάρχουν σε σπίτια, παιδότοπους κλπ εξωσχολικά, να λιανθούν οι διαφορές τους και να ωφεληθούν στις σχέσεις τους στο σχολείο.

 

Έχω σκεφτεί κι εγώ ότι όταν θα πάει δημοτικό, που είναι πιο συνειδητά τα παιδιά, να κάνω την καρδιά μου πέτρα και να καλώ όλη την τάξη στα γενέθλιά της, για να την "πριμοδοτήσω" κοινωνικά.

 

Για την ώρα είμαι τυχερή που το κοριτσάκι με το οποίο έχει δεθεί, έχει μαμά στα κυβικά μου και κάνουμε κι εμείς καλή παρέα, έρχονται σπίτι μας και πάμε κι εμείς.

Υπάρχουν βέβαια και κανα δυο κοριτσάκια που παίζει στο σχολείο, που νιώθω εντελώς μη συμβατή με τις αντίστοιχες μαμάδες. Αν κολλήσουν περισσότερο...θα προσαρμοστώ!

Insanity is doing the same thing over and over again and expecting different results.

Albert Einstein

Link to comment
Share on other sites

Τα πηγαδάκια είναι μια καλή ευκαιρία να πάρεις μια "μυρωδιά" για το τι γίνεται στο σχολείο/τάξη. Ακούς βέβαια το μακρύ και το κοντό του καθενός και δεν είναι να βασιστείς σε αυτά. Πάει το "ράδιο-αρβύλα" σύννεφο, αλλά δεν είναι κακό.

 

Αν έχω χρόνο μπορεί να σταθώ κι εγώ για λίγο, αν και συνήθως τρέχω (δουλειά ή παιδιά).

 

Τι μπορεί να προσφέρει; Να ξέρεις πέντε φάτσες οπότε να μην είσαι "χαμένος" αν θες να αφουγκραστείς μια δεύτερη-τρίτη γνώμη για κάποιο θέμα. Είναι κάτι σαν μια μίνι πρωινή εφημερίδα. :mrgreen:

Πότε θα πάνε εκδρομή; Τι τάση υπάρχει; Θα γίνει η τάδε εκδήλωση; Θα οργανωθεί μπαζάρ; Υπάρχει πρόβλημα με το διάβασμα; Πώς διαβάζουν το ποίημά τους στη γιορτή; Πού θα βρούμε στολές; Πώς πάνε τα πρωτάκια κτλ κτλ... Ποικίλη η θεματολογία.

 

Σε στιγμές που αντιμετώπισα κάποια δυσκολία με το παιδί και ήθελα να ακούσω απόψεις από μαμάδες για δασκάλους ή και παιδιά, είχα την άνεση να ρωτήσω... χωρίς να νιώθω "άσχετη" με τον κόσμο.

 

 

Από εκεί και πέρα σε πιο ελεγχόμενο επίπεδο, διοργανώνουμε ένα "πάρτυ" και καλούμε τα παιδιά που κάνουν κολλητή παρέα (και μόνο). Ένα, δύο; .. τρία; Όσα είναι. Με τις μαμάδες και τα αδέρφια τους. Οπότε πίνουμε χαλαρά ένα καφεδάκι λέμε δύο κουβέντες και έτσι τα πιτσιρίκια παίζουν κι εμείς γνωριζόμαστε μεταξύ μας. Εκεί συνήθως είναι πιο ουσιαστικές οι κουβέντες. Και επειδή τα βρίσκουν τα παιδιά μας... πιθανά να έχουν ίδιο ή κοντινό τρόπο θεώρησης των πραγμάτων, άρα υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες να ταιριάξουμε κι εμείς (κάτι που συνήθως συμβαίνει).

 

 

Όλα χρειάζονται... στο μέτρο που θέλει ο καθένας.

Δεν εκπαιδεύω παιδιά... Εκπαιδεύομαι γονιός.

"... άλλωστε, η εμπειρία που αποκτούμε είναι η συσσώρευση των λαθών μας, έτσι δεν είναι; ... " -E.M.

Link to comment
Share on other sites

ειμαι παρα πολυ κοινωνικο ατομο αλλα δυστυχως ή ευτυχως μονο με ανθρωπους που γνωριζω καλα...σιχαινομαι τα κουτσομπολια και τα πηγαδακια.μου την δινει που οταν παω στις κουνιες την δικια μου ειναι παρεες μαμαδων που καθονται και συζητανε μονο οτι εχει να κανει με την ανατροφη των παιδιων τους (και πολυ καλα κανουνε βεβαια οι γυναικες)απλα με τσαντιζει οταν υποδεικνυει ή μια στην αλλη αααα αυτο εγω το εκανα αλλιως ή αυτο δεν πρεπει να το κανεις κτλ. γενικως δηλαδη ξερετε τα μαμαδιστικα.και εγω μιλαω για το παιδι μου οληηηηη την ωρα αλλα μιλαω για το ποσο πολυ την λατρευω.ερχετε φιλη σπιτι και μιλαμε ενω παιζουν τα παιδακια μας αλλα λεμε επισης και αλλα πραματα.ας πουμε σορρυ κιολας αλλα στον παιδοτοπο ενω παω την μικρη για να παιξει μια στο τοσο(αν και προτιμω τις κουνιες)παμε για καμια ωρα πινω εγω ενα καφεδακι μονη μου(βλεποντας το παιδακι μου να χαιρετε)και τιποτα αλλο.τωρα οσο αφορα οταν θα παει σχολειο η δικια μου επειδη με ξερω πολυ καλα θα λεω σε ολους μια καλησπερα θα πηγαινω σε παρτακια που μπορει να καλεσουν το παιδι μου αλλα δεν προκειτε να μπω σε μια παρεα με 10 μαμαδες που ολη την ωρα μιλανε για μαγειρεμα σιδερωμα και τελος παντων ολα αυτα.εκτος αν βρω μια μαμα που ταιριαζουν πιο πολυ οι χαρακτηρες μας τοτε οκ χωρις ομως να ειμαι αντικοινωνικη ή μη φιλικη προς τις αλλες.γενικοτερα μου αρεσει η ησυχια και οχι η πολυ βαβουρα(τουλαχιστον η ψυχολογικη) γιατι αν μου πεις παμε για ενα καφε θα σου πω βουυυρρρρ παμε να δουμε και λιγο κοσμο....

Link to comment
Share on other sites

Εγω ΄δεν το χω ΄!! Δεν βοηθανε και οι συνθηκες....δουλευω αρκετες ωρες και συνηθως οι μαμαδες που κανουν πηγαδακια ειναι αυτες που εχουν εστω και το χρονο των δεκα λεπτων καθε πρωι η καθε μεσημερι.....

Στα γεννεθλια καλω και με καλουν...αλλα και που παμε , μονο τα τυπικα εμεις, οι ενηλικες.

Πιστευω οτι η κοινωνικοτητα η δικη μας σχετιζεται με των παιδιων μονο στις μικρες ταξεις...μεγαλωνωντας αναλαμβανουν εκεινα ρολο και εξελισσονται αναλογα την προσωπικοτητα τους.

Επισης δεν μου αρεσει που βλεπω μαμαδες και καθε τρεις και λιγο πιανουν την δασκαλα να συζητησουν γαι το παιδι τους....το βλεπω υπερβολικο....και μιλαω για περιπτωσεις που δεν υπαρχει καποιο ιδιατερο θεμα.

Εγω στο σχολειο ειμαι η μαμα του ταδε...δεν ειμαι ουτε η φιλη της δασκαλας ουτε η φιλη της αλλης μαμας. Και εκει σταματαει και ο ρολος μου.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Και εγώ δουλεύω πολλές ώρες οπότε τις καθημερινές είμαι χαμένη. ΄Ομως έχω γνωρίσει κάποιες μαμάδες (και μπαμπάδες επίσης) από τα διάφορα πάρτυ με τις οποίες είμαστε φίλες στο fb, κανονίζουμε συναντήσεις το ΣΚ με τα παιδιά, έχουμε πάει σε παιδικά θέατρα και σινεμά παρέα, ενίοτε και για καφέ χωρίς παιδιά.

 

Η αλήθεια είναι ότι με τα συγκεκριμένα άτομα τα πάμε καλά και μου είναι πολύ ευχάριστο όλο αυτό, δηλαδή δεν το κάνω αγγαρεία για τα παιδιά. Αλλά και να μην είχαμε κοινά, πάλι θα επεδίωκα συναναστροφή για τους λόγους που αναφέρει η alcyon.

 

Προφανώς έχω σταθεί και τυχερή γιατί δεν μου έχει τύχει περίπτωση ανταγωνισμού κτλ ως τώρα.

Link to comment
Share on other sites

Με αφορμή ένα άλλο θέμα που συζητήθηκε, ανήκετε στην κατηγορία των γονιών που αποζητούν την παρέα άλλων γονέων (συμμαθητών των παιδιών σας) ή στην κατηγορία των πιο μοναχικών γονιών;

Νιώθετε την ανάγκη να μπείτε σε μια ομάδα ή δεν σας απασχολεί το θέμα και είστε αποστασιοποιημένοι;

Κοινώς, είστε στη κατηγορία των γονιών που κάνουν πηγαδάκια έξω από τα σχολεία ή στους άλλους που παίρνουν το παιδί και φεύγουν;

Πως αντιμετωπίζετε οι μεν τους δε;

Πιστεύετε ότι αυτό έχει επίπτωση στην κοινωνική ζωή του παιδιού σας στα πλαίσια του σχολείου;

 

Εγώ ήμουν από τους μοναχικούς γονείς στο νηπιαγωγείο (νηπιαγωγείο και δημοτικό συστεγάζονται). Ένα γνέψιμο, ένα χαμόγελο, άντε μια καλημέρα. Όμως, όπως έχω αναφέρει και σε άλλο θέμα, ο γιος μου ήταν από τα "κλειστά" παιδιά σε σημείο που είχε αρχίσει να με προβληματίζει. Ειδικά όταν τον έβλεπα στα διαλείμματα της Α' δημοτικού να απομονώνεται και να φέρνει βόλτες στην αυλή μόνος του, αντί να παίξει με τους συμμαθητές του, που στο κάτω κάτω δεν του ήταν και ξένοι. Δυστυχώς στον κύκλο μας ήμουν η πρώτη που γέννησα και, ακόμη δυστυχέστερα, όλοι οι υπόλοιποι φίλοι/κουμπάροι μας, έχουν κορίτσια! Οπότε κατάλαβα πως πρέπει να ρίξω λίγο νερό στο κρασί μου και να φέρω το παιδί σε επαφή με τους συμμαθητές του και εξωσχολικά. Το επεδίωξα με κάποιες από τις αγορομαμάδες που μου φαινόταν πως θα ταιριάζαμε πιο πολυ και, προς μεγάλη μου έκπληξη, δούλεψε μια χαρά! :D Οπότε ήταν διπλό το καλό, και εγώ διεύρυνα τον κύκλο μου και το παιδί απέκτησε νέους, αληθινούς φίλους. Τώρα παίζει σε κάθε διάλειμμα κι εκδρομή μαζί τους και με το ένα παιδάκι κάθονται μαζί και στο θρανίο. Θα μπορούσα να πω πως ακόμα και το σχολείο βγήκε κερδισμένο, μια που με 3 από αυτές τις μαμάδες "επανασυστήσαμε" το διαλυμένο σύλλογο γονέων και κηδεμόνων, ακριβώς επειδή είδαμε πως συμφωνούσαμε και μπορούσαμε να συνεργαστούμε αρμονικά, όπως και κάνουμε.

 

Τα "πηγαδάκια" έχουν και τα καλά τους και τα στραβά τους. Συνήθως δεν τα προλαβαίνω, γιατί είμαι βιαστική, αλλά, με μια υγιή δόση επιφυλακτικότητας, μαθαίνεις πολλά χρήσιμα πράγματα για το τμήμα σου/τη δασκάλα που έχεις/τη δασκάλα που θα έχεις/τα σχέδια, όπως χορούς, εκδρομές κλπ. Το βασικό είναι να μάθεις να αξιολογείς αυτό που ακούς σύμφωνα με την προσωπική σου άποψη για αυτόν που το λέει και να μην τα παίρνεις όλα τοις μετρητοίς.

Link to comment
Share on other sites

Θα ξεκινήσω από το τελευταίο ερώτημα και θα πω ότι η κοινωνική ζωή των παιδιών μου με συμμαθητές τους, έξω από το περιβάλλον του σχολείου, δεν είναι η ιδανική.

 

Δεν είναι όμως κάτι που εξαρτάται μόνο από εμάς, αλλά είναι και πώς αντιδρούν οι άλλοι καμιά φορά.

 

Έχω αντιληφθεί ότι υπάρχουν άλλες παρέες με γονείς και παιδιά, αλλά εκείνοι πιθανότατα γνωρίζονται στο πλαίσιο της γειτονιάς τους αντικειμενικά. Εμείς δεν έχουμε κοντά παιδάκια, αλλιώς ήδη θα τα είχαμε γνωρίσει από καιρό στην παιδική χαρά ή κάπου κοντά τέλος πάντων.

 

Επίσης ο χρόνος που δίνουμε ακόμα ως ενήλικες είναι στις παρέες τις δικές μας των μεγάλων, τους φίλους τους δικούς μου, τους φίλους του άντρα μου και τις οικογένειές τους καθώς και στους παππούδες. Πόσος χρόνος να περισσέψει; Θα είχαμε χρόνο να δώσουμε, στο να καλλιεργήσουμε καινούργιες φιλίες, αλλά και πάλι, αντιλαμβάνομαι ότι η πλειοψηφία ίσως τρέχει σε δραστηριότητες και συναντιέται μόνο σε πάρτι και αν.

 

Λίγο παίρνω θάρρος από μαμάδες μεγαλύτερων παιδιών που λένε ότι γύρω στα 10 τα εμπιστεύονται μόνα τους σε σπίτι φίλων και το αντίστροφο. Αν και δεν με βλέπω να είμαι τόσο άνετη με αυτό. Θα δούμε στην πορεία...

 

Πάντως το βλέπω ότι τα παιδιά θα ήθελαν να βλέπουν και τους φίλους τους εκτός σχολείου. Όταν ανοίγει ο καιρός έχουμε εναλλακτικές στη γειτονιά μας, ο μακρύς χειμώνας είναι το θέμα, περισσότερο.

 

Η γειτονιά μας είναι από αυτές που χτίστηκαν πρόσφατα εκεί που πριν λίγα χρόνια είχε βοσκοτόπια και ο κόσμος δεν έχει γερές φιλίες ετών, είναι τα πράγματα κάπως παράξενα και ίσως υπάρχουν από όλες τις πλευρές επιφυλάξεις και "πού να μπαίνω τώρα στον κόπο".

 

Συμμετοχή στα του σχολείου έχω κανονικά, από τις πρώτες μέρες συστήθηκα και μιλάμε με κάμποσες μαμάδες.

Link to comment
Share on other sites

Εξαρταται.

Α. αλλαζουμε συνεχως τοπο διαμονης (δεκα σπιτια εχω αλλαξει στη ζωη μου)

Β. δεν εχω χρονο. Παω το παιδι σχολειο καθε πρωι.

Οι υπολοιπες μαμαδες (δεν εργαζονται): φορμιτσα, σπορτεξ, βαψιμο/μαλλι στην τριχα, ηρεμες, συζητανε σε πηγαδακια "ααααα το πετυχα εχθες το γιουβαρλακιιιιιι" και κανουν πως δεν σε βλεπουν (προφανως θα σχολιασουν μολις φυγεις). Αν πω καλημερα, ισως μια να απαντησει και αντε μια δευτερη να πει "ποια ειναι αυτη??" και μετα πανε για καφεδακι.

Εγω: ξεμαλλιασμενη (αλλα η γοβα, γοβα) "τρεξεεεεε παιδι μουυυυ, παρε τη τσανταααα, πρεπει να προλαβω το ταξι να με παει στο κτελ!" "μαμα, ΔΕΝ θελω να παω σχολειο" τρεχαλα πισω στο ταξι, το παιδι το ξαναβλεπω σε 12 ωρες.

Πως να κοινωνικοποιηθω???:shock:

Αν δεν ξερεις τους γονεις, δεν μπορει και το παιδι φυσικα να δει φιλους εκτος σχολειου.

Link to comment
Share on other sites

Λοιπόν να σας πω και εγώ πως νιώθω γιατί δεν πρόλαβα χθες.

 

Είμαι και εγώ από τις ξινές, αντικοινωνικές κτλ:rolleyes: Είμαι πολύ κοινωνική με άτομα που γνωρίζω καλά. Δεν είμαι κοινωνική γενικώς και χρειάζομαι τον χρόνο μου για να γνωρίσω-ταιριάξω με κάποια άτομα.

 

Στον παιδικό σταθμό δεν είχα καμία απολύτως σχέση με άλλες μαμάδες. Τα τελείως τυπικά.

Στο προνήπιο-νήπιο γνώρισα κάπως καλύτερα 2-3 μαμάδες, αλλά και πάλι δεν μπορούσα να ταιριάξω με τίποτα. Μόνο με μία ταιριάξαμε κάπως καλύτερα και πέρα από τα τυπικά μπορούσα να πω και 1 κουβέντα παραπάνω. Έτσι κι αλλιώς δεν προλαβαίνω να συμμετέχω σε πηγαδάκια-γκρουπάκια γιατί το πρωί φεύγω τρέχοντας για τη δουλειά και το μεσημέρι παραλαμβάνει άλλος τα παιδιά από το σχολείο. Αλλά με απωθεί πολύ η εικόνα του "πρωινού καφέ" έξω από τα σχολεία.

Τώρα στο δημοτικό δεν ξέρω καμία μαμά. Χθες τους είπε η δασκάλα πως αν λείπουν να παίρνουν τηλ κάποιον συμμαθητή να τους δίνει τα μαθήματα. Και συνειδητοποίησα ότι δεν ξέρω κανέναν. Δεν έχω κανένα τηλ, δεν βλεπόμαστε με κανέναν εκτός σχολείου.

Και αναρωτιέμαι. Αυτό θα έχει επίπτωση στο παιδί μου; Η κόρη μου είναι πάρα πολύ κοινωνική, έχει πάντα πολλές παρέες και συχνά είναι και το επίκεντρο της παρέας. Αλλά στο σχολείο... Εκτός δεν έχουμε επαφή με κανέναν... Προσπαθήσαμε στο νήπιο αλλά δεν μας βγήκε. Εφόσον δεν ταιριάζω με τους γονείς δεν μπορώ να έχω συχνή επαφή απλώς για να παίξουν τα παιδιά. Παίζουν στο σχολείο... Είμαι λάθος;

Αλλά δεν το΄χω ρε παιδιά με τίποτα...

 

 

Κι εγώ δεν είμαι ιδιαίτερα 'φαν' των πηγαδακίων έξω από το σχολείο ή στις συγκεντρώσεις γονέων...Στην καλύτερη περίπτωση πρόκειται για ομαδική ψυχοθεραπεία (μαμάδες που δεν την παλεύουν και κλαίγονται η μία στην άλλη), στη χειρότερη σε διαγωνισμό μαμάδων / βλασταριών (α, εμείς κάνουμε αυτό...α, εμάς κιόλας κάνει εκείνο...) - σοβαρά το λέω, έχω βρεθεί και στις 2 περιπτώσεις στον παιδικό σταθμό!

 

 

Συμφωνώ! Έτσι νιώθω.

 

Έχω σκεφτεί κι εγώ ότι όταν θα πάει δημοτικό, που είναι πιο συνειδητά τα παιδιά, να κάνω την καρδιά μου πέτρα και να καλώ όλη την τάξη στα γενέθλιά της, για να την "πριμοδοτήσω" κοινωνικά.

 

Αυτό για μένα δεν παίζει σε καμία περίπτωση...Είμαι πάντα της άποψης ότι καλείς μόνο αυτούς που ταιριάζεις και κάνεις πιο στενή παρέα. Μπορεί να είναι 1-2 από το σχολείο, 1 από τη γειτονιά, 2-3 συγγενείς κτλ...:rolleyes:

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Οι υπολοιπες μαμαδες (δεν εργαζονται): φορμιτσα, σπορτεξ, βαψιμο/μαλλι στην τριχα, ηρεμες, συζητανε σε πηγαδακια "ααααα το πετυχα εχθες το γιουβαρλακιιιιιι" και κανουν πως δεν σε βλεπουν (προφανως θα σχολιασουν μολις φυγεις). Αν πω καλημερα, ισως μια να απαντησει και αντε μια δευτερη να πει "ποια ειναι αυτη??" και μετα πανε για καφεδακι.

 

Το έχω νιώσει και εγώ αυτό. Να με κοιτάνε, να μου λένε καμιά καλημέρα αν πέσουμε μούρη με μούρη και μετά σκέφτομαι ότι σχολιάζουν για την σνομπ που δεν κάθεται να τους μιλήσει. Αλλά δεν είναι ότι δεν τις σνομπάρω. Δεν τις ξέρω, δεν έχω χρόνο να τις μάθω και δεν μου πάει και αυτό το ομαδικό-γκρουπάκι που είπε πριν μία κοπέλα.

 

Σε συνελεύσεις του συλλόγου έχω πάει (ευτυχώς δεν γίνονται συχνά) αν και είμαι αντίθετη με συλλόγους κτλ. Αλλά βλέπω ότι ο συγκεκριμένος κάτι κάνει. Παρόλαυτά πάλι δεν γνώρισα κανέναν.Τα τελείως τυπικά...:rolleyes:

Link to comment
Share on other sites

Επισης δεν μου αρεσει που βλεπω μαμαδες και καθε τρεις και λιγο πιανουν την δασκαλα να συζητησουν γαι το παιδι τους....το βλεπω υπερβολικο....και μιλαω για περιπτωσεις που δεν υπαρχει καποιο ιδιατερο θεμα.

 

Ναι, ούτε εγώ το κάνω αυτό...

 

Επίσης μου κάνει εντύπωση που καμιά φορά ακούω τυχαία συζητήσεις γονιών και ξέρουν από πριν (πριν η δασκάλα το πει στα παιδιά ή πριν ανακοινωθεί επισήμως), ότι την τάδε του μηνός οι δάσκαλοι θα έχουν συνέλευση ή ότι την τάδε του μηνός θα πάνε εκδρομή...

Link to comment
Share on other sites

Καλημέρα.

 

Στον παιδικό του μικρού, που τον πηγαινοφέρνει το σχολικό, δε γνωρίζω κανέναν απολύτως κι ούτε βλέπω το λόγο να μπω στη διαδικασία - είναι πολύ κοινωνικό παιδάκι.

 

Με τον μεγάλο, αν είχαμε δικό μας κύκλο με αγόρια και είχε φίλους πριν το σχολείο, πάλι δε θα έμπαινα στη διαδικασία. Το πολύ να καλούσα στα γενέθλιά του τους συμμαθητές του, με τους οποίους έκανε περισσότερο παρέα. Όμως δικό μου χάσιμο θα ήταν. Όπως ειπώθηκε και προηγουμένως, αν 2 παιδιά ταιριάζουν στην παρέα, αυτό κάτι λέει συνήθως και για τις οικογένειες. Αν μπορώ να αποκτήσω κι εγώ 1-2 νέες φίλες, γιατί να το στερηθώ; Δεν είμαι ιδιαίτερα κοινωνική από τη φύση μου και τα άτομα που σχετίζομαι μετριούνται στα δάχτυλα.

 

Δεν ξέρω αν φταίει που οι περισσότερες είσαστε Αθήνα κι εγώ επαρχία, αλλά σας βλέπω πολύ αρνητικές, βρε κορίτσια. Γιατί τόση προκατάληψη; Δώστε στους ανθρώπους μια ευκαιρία, δεν έχετε τίποτα να χάσετε! Εντάξει υπάρχουν και οι κατίνες, που περιμένουν να γυρίσεις την πλάτη για να σε θάψουν και οι πληκτικές, που η θεματολογία τους εξαντλείται στη Μενεγάκη και στο Dancing, αλλά σε ένα 25άρι τμήμα, δε μπορεί να είναι όλες οι μαμάδες έτσι. Από την άλλη βέβαια, αν δεν υπάρχει λόγος, δε χρειάζεται να καταπιεστεί κανείς...

Link to comment
Share on other sites

Θα σου έλεγα να ακολουθήσεις το παιδί, αστην να δείξει το δρόμο. Αν είναι κοινωνική, έχει φιλίες και περνάει καλά στο σχολείο, πράξε κι εσύ σύμφωνα με το χαρακτήρα σου. Αν χρειαζόταν ενίσχυση, όπως πολύ ωραία είπε η Αγγελίνα, μπαίνεις στη διαδικασία να πάρεις κοινωνικές πρωτοβουλίες.

 

Κι εγώ ανήκω στην κατηγορία "τρέχω το πρωί, δεν είμαι το μεσημέρι", οπότε δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια. Χθες το πρωί είδα 2 μαμάδες να προσγειώνονται μπροστά στον παιδικό μέσα στο ίδιο αυτοκίνητο (ξέρω ότι γνωρίστηκαν φέτος) και σήμερα, την ώρα που φρενάραμε με τον άντρα μου μπροστά στο φούρνο να τρέξω να μας πάρω μια μπουγάτσα, σίμωνε με βήμα αργό και νωχελικό μια άλλη μαμά, που από ότι καταλαβαίνω δε δουλεύει.

Δεν παίζει να συγχρονιστούμε, αλλά η αλήθεια είναι ότι θα προσπαθήσω να ψιλοενταχθώ, έχουν δίκιο όσα κορίτσια λένε ότι έχει και οφέλη.

 

* Να μην πω για το καλοκαίρι που έχουμε την τύχη(!) να μαζεύεται το μισό σχολείο σε ένα παρκάκι 50 μέτρα από το σπίτι μου και τη βγάζουμε εκεί.

 

(αυτό το παρκάκι το αντιπαθούσα ανέκαθεν, και από τα σχολικά μου χρόνια ουδέποτε είχα φαντασιωθεί να περνάω τα Σαββατόβραδά μου εκεί, και δη με τις συγκεκριμένες παρέες, που είναι εν μέρει γόνοι παλιών μου συμμαθητών από ένα σχολείο που ποτέ δεν μπόρεσα να fit in.)

The things I do for motherhood!!!!!!!

Insanity is doing the same thing over and over again and expecting different results.

Albert Einstein

Link to comment
Share on other sites

Δεν ξέρω αν φταίει που οι περισσότερες είσαστε Αθήνα κι εγώ επαρχία, αλλά σας βλέπω πολύ αρνητικές, βρε κορίτσια. Γιατί τόση προκατάληψη; Δώστε στους ανθρώπους μια ευκαιρία, δεν έχετε τίποτα να χάσετε! Εντάξει υπάρχουν και οι κατίνες, που περιμένουν να γυρίσεις την πλάτη για να σε θάψουν και οι πληκτικές, που η θεματολογία τους εξαντλείται στη Μενεγάκη και στο Dancing, αλλά σε ένα 25άρι τμήμα, δε μπορεί να είναι όλες οι μαμάδες έτσι. Από την άλλη βέβαια, αν δεν υπάρχει λόγος, δε χρειάζεται να καταπιεστεί κανείς...

 

Μπα και εδώ στην Αθήνα βλέπω ότι μάλλον είμαι μειονότητα.

Αλλά όχι δεν έχω προκατάληψη. Απλώς έτσι είμαι γενικώς. Πάντα είχα μεν πολλούς φίλους, αλλά δεν μπορούσα τα κολλητηλήκια. Του στυλ να βρισκόμαστε πολύ συχνά ή να μιλάμε συνέχεια στο τηλέφωνο. Και προτιμούσα άτομα που επίσης δεν τους άρεσαν τα κολλητηλήκια. :mrgreen: Είμαι αρκετά μοναχική. Ποτέ δεν μπορούσα και δεν μπορώ και τώρα, ιδιαίτερα αν η θεματολογία εξαντλείται σε αυτά που είπες.:-D

 

Θα σου έλεγα να ακολουθήσεις το παιδί, αστην να δείξει το δρόμο. Αν είναι κοινωνική, έχει φιλίες και περνάει καλά στο σχολείο, πράξε κι εσύ σύμφωνα με το χαρακτήρα σου. Αν χρειαζόταν ενίσχυση, όπως πολύ ωραία είπε η Αγγελίνα, μπαίνεις στη διαδικασία να πάρεις κοινωνικές πρωτοβουλίες.

 

 

Το ένα μου παιδί είναι πολύ κοινωνικό, το άλλο πάλι καθόλου...

 

Αλλά σκέφτομαι για το κοινωνικό, τώρα που είναι στο δημοτικό, μήπως αρχίσουν σιγά σιγά να την κάνουν πέρα επειδή δεν την βλέπουν εκτός σχολείου και επειδή οι υπόλοιποι πιθανόν να έχουν δημιουργήσει μια "κλίκα"; (όχι απαραίτητα με την κακή έννοια)

Από την άλλη θέλω να τη μάθω να βασίζεται στον εαυτό της, να μπορεί να κάνει και μόνη της και να μην προσδιορίζεται από τον αριθμό των φίλων...

Link to comment
Share on other sites

Νομίζω ότι όλος αυτός ο χρόνος στο σχολείο είναι υπέρ -αρκετός για να είναι τα παιδιά με τους φίλους τους. Τα Σαββατοκύριακα μπορούν να βλέπουν άλλα παιδάκια, που δεν τα βλέπουν στο σχολείο. Αν βλέπουν και το Σαββατοκύριακο τους συμμαθητές τους, θα αποξενωθούν από τις άλλες παρέες τους, που κατά τη γνώμη μου είναι εξ ίσου σημαντικές.

Άλλωστε σε μεγαλύτερες ηλικίες μας καθοδηγούν τα παιδιά,γιατί αρχίσουν να θέλουν συγκεκριμένα παιδάκια.

Εμένα προσωπικά μου αρέσει να μιλάω με τις μαμάδες στο σχολείο (τις πολύ λίγες φορές που πηγαίνω να τον πάρω), γιατί μαθαίνω πράγματα, άλλωστε οι περισσότερες είναι συμπαθείς. Επειδή είμαι ακοινώνητη, η φυσική μου τάση είναι να αρπάξω το παιδί και να φύγω τρέχοντας, αλλά το .... καταπολεμώ.

Link to comment
Share on other sites

(αυτό το παρκάκι το αντιπαθούσα ανέκαθεν, και από τα σχολικά μου χρόνια ουδέποτε είχα φαντασιωθεί να περνάω τα Σαββατόβραδά μου εκεί, και δη με τις συγκεκριμένες παρέες, που είναι εν μέρει γόνοι παλιών μου συμμαθητών από ένα σχολείο που ποτέ δεν μπόρεσα να fit in.)

The things I do for motherhood!!!!!!!

 

:lol::lol::lol:

Join the club!

 

Μπα και εδώ στην Αθήνα βλέπω ότι μάλλον είμαι μειονότητα.

Αλλά όχι δεν έχω προκατάληψη. Απλώς έτσι είμαι γενικώς. Πάντα είχα μεν πολλούς φίλους, αλλά δεν μπορούσα τα κολλητηλήκια. Του στυλ να βρισκόμαστε πολύ συχνά ή να μιλάμε συνέχεια στο τηλέφωνο. Και προτιμούσα άτομα που επίσης δεν τους άρεσαν τα κολλητηλήκια. :mrgreen: Είμαι αρκετά μοναχική. Ποτέ δεν μπορούσα και δεν μπορώ και τώρα, ιδιαίτερα αν η θεματολογία εξαντλείται σε αυτά που είπες.:-D

 

Έτσι ακριβώς είμαι κι εγώ. Δε μιλάμε για κολλητηλίκια, σε καμια περίπτωση, συχνά περνάνε και 15 μέρες να μιλήσουμε στο τηλέφωνο και σίγουρα πάνω από μήνας για να βρεθούμε. Απλά έχεις έναν άνθρωπο να σου πει για τα μαθήματα, για κάτι που είπε/έκανε η δασκάλα, να πάρεις μια δεύτερη/τρίτη γνώμη για κάτι που σε απασχολεί σε σχέση με το σχολείο κλπ. Δεν ξέρω, εμένα κάπου είχε αρχίσει να μη μου αρέσει αυτή η αίσθηση της "αποκομμένης" που είχα...και, παρόλο που το ξεκίνησα σαν αγγαρεία, σίγουρα μου βγήκε σε πολύ καλό.

 

Το ένα μου παιδί είναι πολύ κοινωνικό, το άλλο πάλι καθόλου...

 

Το μικρό είναι το μη κοινωνικό; Εκεί ίσως χρειαστεί να κάνεις την υπέρβαση...θεωρώ σημαντικό τα αδέλφια να έχουν κάποιους "δικούς τους" φίλους.

 

Αλλά σκέφτομαι για το κοινωνικό, τώρα που είναι στο δημοτικό, μήπως αρχίσουν σιγά σιγά να την κάνουν πέρα επειδή δεν την βλέπουν εκτός σχολείου και επειδή οι υπόλοιποι πιθανόν να έχουν δημιουργήσει μια "κλίκα"; (όχι απαραίτητα με την κακή έννοια)

Από την άλλη θέλω να τη μάθω να βασίζεται στον εαυτό της, να μπορεί να κάνει και μόνη της και να μην προσδιορίζεται από τον αριθμό των φίλων...

 

Όχι, δεν πιστεύω πως υπάρχει τέτοιος φόβος. Όσο για αυτά τα μαθήματα ζωής, προσωπικά νομίζω πως είναι λιγάκι νωρίς ακόμα...

Link to comment
Share on other sites

 

Δεν ξέρω αν φταίει που οι περισσότερες είσαστε Αθήνα κι εγώ επαρχία, αλλά σας βλέπω πολύ αρνητικές, βρε κορίτσια. Γιατί τόση προκατάληψη; Δώστε στους ανθρώπους μια ευκαιρία, δεν έχετε τίποτα να χάσετε! Εντάξει υπάρχουν και οι κατίνες, που περιμένουν να γυρίσεις την πλάτη για να σε θάψουν και οι πληκτικές, που η θεματολογία τους εξαντλείται στη Μενεγάκη και στο Dancing, αλλά σε ένα 25άρι τμήμα, δε μπορεί να είναι όλες οι μαμάδες έτσι. Από την άλλη βέβαια, αν δεν υπάρχει λόγος, δε χρειάζεται να καταπιεστεί κανείς...

 

εχεις δικιο γιατι εγω νιωθω οντως αρνητικη και κανω προσπαθεια για να είμαι 'φιλη ' με καποιες μαμαδες :oops:

Αλλα είναι και ο χρονος που δεν περισσευει...:| ....είναι που ηταν ετσι και η μανα μου :mrgreen:...είναι που εχω πολλους φιλους εξω από το σχολειο των παιδιων με παιδακια στην ηλικια τους....

Όλα μαζι...

Το προσπαθω παντως!!!:-D

Link to comment
Share on other sites

Ναι το μικρό είναι το μη κοινωνικό από την άποψη ότι απομονώνεται αρκετές φορές. Αλλά έχει τύχει άλλο παιδάκι να της κάνει κλικ και να επιδιώκει από μόνη της την παρέα του. Την υπέρβαση ίσως την κάνω λίγο αργότερα... Ακόμα και η μεγάλη που ανέκαθεν ήταν κοινωνική πάντα, είχε πολλούς και διαφορετικούς φίλους. Όχι μία κολλητή. Αν και το προσπαθούσε, γιατί πχ άκουγε άλλα παιδιά που την ρώταγαν ποια είναι η καλύτερή σου φίλη και δεν μπορούσε να διαλέξει ή άλλαζε συνέχεια γνώμες.:mrgreen:

Link to comment
Share on other sites

Πολυ ενδιαφερον θεμα το οποιο οφειλω να ομολογησω οτι με απασχολει κι εμενα...

 

Κι εγω εργαζομενη ειμαι και δυστυχως δεν εχω τον ελευθερο χρονο που χριεαζεται για να κανω πολλες γνωριμιες κλπ... Στον παιδικο σταθμο δεν ηξερα καμια μαμα απο την εποχη που πηγαινα την κορη μου γιατι πολυ απλα αφηνα το παιδι και γυριζα το απογευμα μετα τη δουλεια (το μεσημερι την επαιρνε η μαμα μου).. Το ιδιο και με το γιο μου τωρα...

 

Οταν πηγε προνηπιο εκανε περισσοτερη παρεα με 1-2 κοριτσακια και αποφασισα οτι αφου δεν εχουμε παιδακια συνομηλικα στον κυκλο μας καλο ειναι να γνωριστουμε καλυτερα και περα απο το σχολειο.. Ειδικα με το ενα κοριτσακι και τη μαμα της εχω περισσοτερο θαρρος και ειναι ατομα που ταιριαζουν με την ιδιοσυγκρασια μας.. Βεβαια μη φανταστειτε, κατι σαν αυτο που λεει η Αγγελινα γινεται, ουτε τηλεφωνιομαστε συχνα ουτε ειμαστε συνεχεια παρεα, αραια και που, αλλα μου αρεσει που ξερω μια οικογενεια λιγο καλυτερα και οτι μπορει να αναπτυχθει μια φιλια..

 

Η αληθεια ειναι οτι κι εμενα μου λειπει η παρεα γιατι και με διαφορους φιλους εχουμε χαθει σχετικα μετα απο καποια χρονια, δηλαδη δεν το κανω μονο για το παιδι αλλα και για μενα...

 

Οσο για τα πηγαδακια δεν προλαβαινω να συμμετασχω, τρεχω σαν την τρελη απο το σχολειο στον παιδικο και μετα στη δουλεια!

oaiqp2.pngm9YLp2.png
Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...