Πότε θα περπατησει;

Η κορη μου κλεινει σε λίγες μερες 16 μηνων (αλλα λόγω προωροτητας στην ουσια ειναι 14). Με απασχολει εντονα το θεμα. Ενω μπουσουλαει (με απιστευτες ταχυτητες) πιανεται απο επιπλα, σηκωνεται και κρατιεται και περπαταει... εντουτοις μονη της χωρις στηριγμα δεν στεκεται και δεν περπαταει. Αν μαλιστα χασει το "στηριγμα" της τρμοκρατειται και γαντζωνεται απ' οπου βρει για να μην πεσει. Οταν την κραταω απ' τις μασχαλιτσες κανει κανονικα βηματακια, αλλα τα ποδαρακια της δειχνουν "αδυναμα". Περπαταει σαν μεθυσμενο με τον ενα ποδι εδω το αλλο εκει. Πως μπορω να τη βοηθησω να δυναμωσει; Ανησυχω πολυ, γιατι λογω μιας εγκεφαλικης αιμορραγιας που εκανε οταν ηταν στην θερμοκοιτιδα μας ειπαν για πιθανη δυσπραγια στα ακρα. Παρολα αυτα καθισε, μπουσουλισε και σηκωθηκε σχετικα γρηγορα παρα την προωροτητα. Η παιδιατρος μου λεει ειναι θεμα χρονου αλλα περναει ο καιρος και δεν βλεπω βελτιωση.. Διαβαζω καμια φορα για παιδακια που περπατουν ηδη πριν κλεισουν χρονο και φοβαμαι μηπως συμβαινει κατι...

να μην πιέσεις το παιδί να περπατήσει. θα το κάνει μόνο του. Η δική μου εκανε τα πρώτα της βήματα 11 μηνών. το πήραμε πλάκα και την αμολούσαμε. Το πήρε χαμπάρι και μετα για 4 μήνες δεν περπατούσε αν δεν κρατούσε το ένα δάχτυλο. Την αφήσαμε να πάρει τον χρόνο της. Κάποια στιγμή απο μόνη της αφέθηκε. Οταν ηθελε στήριγμα το είχε. Και εφόσον σας παρακολουθεί παιδίατρος και είναι γνώστης του ιστορικού κάτι παραπάνω θα ξέρει. Να μην αγχώνεσαι, μεταφέρεις το άγχωσου και στο παιδί.

O Βασίλης μου ήταν ίσα με την κόρη σου και όπως λές μπουσουλούσε ( με ταχύτητα φωτός ) αλλά δεν έλεγε να σηκωθεί ,μάλλον επειδή σε μια πρώιμη προσπάθειά του έπεσε και χτύπησε (λίγο). Αντιδρούσε στο περπάτημα ακόμη και όταν τον κρατούσαμε από το ένα ή και τα δύο χέρια. Και ξαφνικά μία μέρα εκεί που σερνόταν ανάμεσα στα πόδια μου σηκώθηκε από μόνος του και περπάτησε χωρίς να του πώ τίποτα. Και έβγαλα το συμπερασμα οτι τότε ήταν έτοιμος και ενιωθε σιγουρία να σηκωθεί και να περπατήσει

Ο γιός μου ο μεγάλος περπάτησε ακριβώς στο χρόνο, χωρίς να μπουσουλήσει πριν. Ο μικρός έφτασε 15 μηνών για να κάνει "μεθυσμένα" βηματάκια. Μπουσούλαγε όμως... σφαίρα!! Κάθε παιδί έχει άλλους ρυθμούς (κλισέ αλλά αληθινό). Η γνώμη μου είναι ρώτα και κανέναν άλλον ιατρό, για να σου φύγει η ιδέα πιο πολύ, γιατί αφού έκατσε, μπουσουλάει και στέκεται προφανώς δεν έχει κάποιο πρόβλημα. Αλλά ρώτα, δεν εχεις τίποτα να χάσεις!

μην ανησυχεις ο δικος μου που ειναι και τελειομηνος,κοντευει τα 14 στις 7 του μαρτη ενω μπουσουλαει με φοβερη ταχυτητα σηκωνεται ορθιος πιανεται απο επιπλα κ περπαταει μονος του δεννννν...

αν του κραταω τα χερακια κανει βηματακια

θα σου πω αυτο που ηδη ειπωθηκε πως καθε παιδι εχει τους δικους του

ρυθμους να φανταστεις ο δικος μου σταθηκε για πρωτη φορα 1 χρονων...

ανησυχουμε μετα τους 18 μηνες

μεχρι τοτε καλο θαναι να του κρατας τα χερακια να κανει βηματακια για να

μαθει αλλα και για να δυναμωσουν τα ποδαρακια του

Μην το πιέζεις το παιδί είναι θέμα χρόνο να περπατήσει αφού λες ότι πιάνεται από τα επιπλα και σηκώνεται έτσι ακριβώς έκανε η Δανάη για κανένα δίμηνο και μετά το πήρε απόφαση μόνη της!!!!

O Βασίλης μου ήταν ίσα με την κόρη σου και όπως λές μπουσουλούσε ( με ταχύτητα φωτός ) αλλά δεν έλεγε να σηκωθεί ,μάλλον επειδή σε μια πρώιμη προσπάθειά του έπεσε και χτύπησε (λίγο). Αντιδρούσε στο περπάτημα ακόμη και όταν τον κρατούσαμε από το ένα ή και τα δύο χέρια. Και ξαφνικά μία μέρα εκεί που σερνόταν ανάμεσα στα πόδια μου σηκώθηκε από μόνος του και περπάτησε χωρίς να του πώ τίποτα. Και έβγαλα το συμπερασμα οτι τότε ήταν έτοιμος και ενιωθε σιγουρία να σηκωθεί και να περπατήσει

Aκριβώς έτσι μέχρι και στο όνομα του παιδιού συμφωνούμε. Και το θυμάμαι έντονα γιατί ήμουν έγκυος και περπάτησε 16 μηνών + ένα μήνα πριν γεννήσω......

Jeanaki μου γλυκό μην αγχώνεσαι, σύντομα θα περπατήσει και εσύ που θα την κυνηγάς από πίσω θα λες γιατί βιαζόμουν !!!

Κάπως έτσι και εμάς... Μπουσουλάει σφαίρα και πριν απο κανά 2μηνο έκανε και τα πρώτα του βήματα μόνος του. Παρόλα αυτά από τότε αν εξαιρέσεις κάποιες περιπτώσεις μετρημένες στα δάχτυλα που αφήνεται και κάνει μόνος του κάποια βήματα δε μπορείς να πεις ότι έχει "φύγει". Τον βλέπω λίγο διστακτικό και να φοβάται. Η αγαπημένη του ασχολία βέβαια (εκτός από το μπουσούλημα) είναι να τον κρατάς από το χεράκι και να περπατάει... να σε πηγαίνει εκεί που θέλει εκείνος φυσικά....

Και στη γιατρό που το συζήτησα μου είπε "τι ανησυχείς; όταν είναι έτοιμος... θα φύγει!" Οπότε... αναμονή!

Από τη στιγμή που ο γιατρός σας δεν ανησυχεί και που γνωρίζει το ιστορικό του παιδιού (και του έχεις εμπιστοσύνη εννοείται) θα έλεγα να μην αγχώνεσαι....

και ο δικος μου ΒΑΣΙΛΑΚΗς περπατησε 16 μηνων ...ειχε κανει φιλοτιμες προσπαθειες ατον χρονο πανω αλλα σταθερα περπατησε 16-17 μηνων..

μου θυμιζεις τα δικα μου που ειχα αγχωθει τρελα αλλα ολες μου λεγανε να ηρεμησω και ειχαν δικιο!!!!!!!

Σας ευχαριστω πολυ για τα καθησυχαστικα σας λογια. Δεν την πιεζω ποτε, εννοειται. Απλα την παρακολουθω με καποια ανησυχια. Δεν θα την πιεζα ποτε. Με τα τοσα που εχει περασει το μωρο μου, ευχαριστημενη ειμαι για την καθε της "κατακτηση" οσο αργα κι αν την κανει. Οταν ομως υπαρχει ιστορικο, ειναι λιγο δυσκολο να λες στον εαυτο σου"ολα καλα ειναι, μην τρελαινεσαι" και να το πιστευεις καθε φορα... Ατιμο μυαλο...σου παιζει κατι παιχνιδια... Ειναι φορες, με τα τοσα που εχουμε περασει και με την τοση κινδυνολογια των γιατρων (μονο να ξερατε τι δυσοιωνες προβλεψεις εκαναν!! )που δυσκολευομαι να πιστεψω ποσο τυχεροι σταθηκαμε. Εχω συνεχως την ανησυχια οτι κατι...με περιμενει στη γωνια...Ειπαμε...ατιμο μυαλο!

Σας ευχαριστω πολυ...ηθελα απλα να το μοιραστω. Νιωθω ηδη καλυτερα

Σας ευχαριστω πολυ για τα καθησυχαστικα σας λογια. Δεν την πιεζω ποτε, εννοειται. Απλα την παρακολουθω με καποια ανησυχια. Δεν θα την πιεζα ποτε. Με τα τοσα που εχει περασει το μωρο μου, ευχαριστημενη ειμαι για την καθε της "κατακτηση" οσο αργα κι αν την κανει. Οταν ομως υπαρχει ιστορικο, ειναι λιγο δυσκολο να λες στον εαυτο σου"ολα καλα ειναι, μην τρελαινεσαι" και να το πιστευεις καθε φορα... Ατιμο μυαλο...σου παιζει κατι παιχνιδια... Ειναι φορες, με τα τοσα που εχουμε περασει και με την τοση κινδυνολογια των γιατρων (μονο να ξερατε τι δυσοιωνες προβλεψεις εκαναν!! )που δυσκολευομαι να πιστεψω ποσο τυχεροι σταθηκαμε. Εχω συνεχως την ανησυχια οτι κατι...με περιμενει στη γωνια...Ειπαμε...ατιμο μυαλο!

 

Σας ευχαριστω πολυ...ηθελα απλα να το μοιραστω. Νιωθω ηδη καλυτερα

Έχεις απόλυτο δίκαιο που αισθάνεσαι έτσι ... δεν πέρασες και λίγα .. ακόμα τα θυμάμαι μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια!!!

Είναι αγωνίστρια όμως η ζουζούνα σου και εσύ μανούλα πρότυπο !!!

Φιλάκια πολλά και στις δυο σας!!

Σας ευχαριστω πολυ για τα καθησυχαστικα σας λογια. Δεν την πιεζω ποτε, εννοειται. Απλα την παρακολουθω με καποια ανησυχια. Δεν θα την πιεζα ποτε. Με τα τοσα που εχει περασει το μωρο μου, ευχαριστημενη ειμαι για την καθε της "κατακτηση" οσο αργα κι αν την κανει. Οταν ομως υπαρχει ιστορικο, ειναι λιγο δυσκολο να λες στον εαυτο σου"ολα καλα ειναι, μην τρελαινεσαι" και να το πιστευεις καθε φορα... Ατιμο μυαλο...σου παιζει κατι παιχνιδια... Ειναι φορες, με τα τοσα που εχουμε περασει και με την τοση κινδυνολογια των γιατρων (μονο να ξερατε τι δυσοιωνες προβλεψεις εκαναν!! )που δυσκολευομαι να πιστεψω ποσο τυχεροι σταθηκαμε. Εχω συνεχως την ανησυχια οτι κατι...με περιμενει στη γωνια...Ειπαμε...ατιμο μυαλο!

 

Σας ευχαριστω πολυ...ηθελα απλα να το μοιραστω. Νιωθω ηδη καλυτερα

Έχεις απόλυτο δίκαιο που αισθάνεσαι έτσι ... δεν πέρασες και λίγα .. ακόμα τα θυμάμαι μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια!!!

Είναι αγωνίστρια όμως η ζουζούνα σου και εσύ μανούλα πρότυπο !!!

Φιλάκια πολλά και στις δυο σας!!!

Jeanaki μου γλυκό μην αγχώνεσαι, σύντομα θα περπατήσει και εσύ που θα την κυνηγάς από πίσω θα λες γιατί βιαζόμουν !!!

jean εχει δίκιο το ολγακι. Μην αγχώνεσαι γιατί μερά αρχίζουν τα δύσκολα. Η Έυα μου τώρα ανοιγει την πόρτα του φούρνου και ανεβαίνει στην κουζίνα. Αν δεν την δω καμια στιγμή ψητη!!!!

Υπομονή πάντως απλά θέλει λίγο προσπάθεια εμείς την αφήναμε στην αρχη να περπατάει στο πάρκο όπου και την κυνηγούσα. Εκει μέσα δεν φοβόταν και άφηνε τα χερια της και περπατούσε. Εξω ήταν επιφυλακτική αλλά της πήρα ωραία παπουτσάκια για αρχή και κάναμε ότι τα δοκιμάζαμε και έτσι σιγά σιγά μπήκε στο πνεύμα της βόλτας. Εμείς περπατάμε από 10 μηνών και κανονικά από 1 χρονού απο τότε ΠΟΛΥ ΤΡΕΞΙΜΟ!!

 

jean εχει δίκιο το ολγακι. Μην αγχώνεσαι γιατί μερά αρχίζουν τα δύσκολα. Η Έυα μου τώρα ανοιγει την πόρτα του φούρνου και ανεβαίνει στην κουζίνα. Αν δεν την δω καμια στιγμή ψητη!!!!

Ωχ! Αυτο με το φουρνο μου το κανει κι εμενα. Πιανεται απ' το χερουλι και τρεχω με την ψυχη στο στομα να την απομακρυνω. μεχρι που σκεφτηκα να βαλω καγκελακι..Αλλες φορες καθεται και χαζευει το φαγητο κι ο αντρας μου της φωναζει: ΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕε!! Εκει ειναι η τηλεοραση!!!! Οσο και να κοιτας το φαγητο το πολυ πολυ ν' αλλαξει χρωμα!

Ωχ! Αυτο με το φουρνο μου το κανει κι εμενα. Πιανεται απ' το χερουλι και τρεχω με την ψυχη στο στομα να την απομακρυνω. μεχρι που σκεφτηκα να βαλω καγκελακι..Αλλες φορες καθεται και χαζευει το φαγητο κι ο αντρας μου της φωναζει: ΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕε!! Εκει ειναι η τηλεοραση!!!! Οσο και να κοιτας το φαγητο το πολυ πολυ ν' αλλαξει χρωμα!

Αυτό το θέμα είναι ειδικότητά μας! Η Μαριάννα μας έβγαλε την ψυχή να περπατήσει, σχεδόν 17 μηνών περπάτησε μόνη της κανονικά Αφού έιχα αρχίσει να ανησυχώ πια ότι κάτι έχει το παιδί... ΄Εκανε απίστευτο ποδαρόδρομο αν την κρατούσες από το χεράκι, αλλά δίσταζε και φοβόταν να αφήσει το χέρι της... Αφού τις περισσότερες την κρατούσαμε κυριολεκτικά από το δαχτυλάκι μόνο... Μάλλον ήταν ιδίατερα φοβιτσιάρα (χωρίς να έχει πέσει ποτέ άσχημα ή κατι σχετικό)... Βέβαια ούτε και μπουσούλησε και πολύ, αργοπορημένα και αυτό... Τελικά μια μέρα τον περασμένο Νοέμβρη απόφάσισε να "την κοπανήσει" κι από τότε δεν τη μαζευουμε

Ο φούρνος είναι πολύ δημοφιλής με τα μωρά, εμάς πλέον τον ανοίγει και μόνη της

jean μου κι εμας η μπεμπα (ανιψια μου ) 16 μηνων περπατησε μονη της .μην αγχωνεσαι ειναι απολυτα φυσιολογικο..βεβαια σε καταλαβαινω γιατι μολις φτασει ο μ[πεμπης μου στην ηλικια του περπατηματος εδω θα μαι να σας ρωταω και γω με την σειρα μου !!!!!μανουλες τι να πεις..

 

Ωχ! Αυτο με το φουρνο μου το κανει κι εμενα. Πιανεται απ' το χερουλι και τρεχω με την ψυχη στο στομα να την απομακρυνω. μεχρι που σκεφτηκα να βαλω καγκελακι..Αλλες φορες καθεται και χαζευει το φαγητο κι ο αντρας μου της φωναζει: ΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕε!! Εκει ειναι η τηλεοραση!!!! Οσο και να κοιτας το φαγητο το πολυ πολυ ν' αλλαξει χρωμα!

Εμάς πάλι πιο μεγάλο σουξέ έχει το πλυντήριο ... μόλις της λέω πάμε να βάλουμε πλυντήριο ανοίγει η ψυχή της ... κάθεται και το χαζεύει και μου κάνει ωωωωωωω!!! Πολύ γέλιο !!!

Η κορη μου κλεινει σε λίγες μερες 16 μηνων (αλλα λόγω προωροτητας στην ουσια ειναι 14). Με απασχολει εντονα το θεμα. Ενω μπουσουλαει (με απιστευτες ταχυτητες) πιανεται απο επιπλα, σηκωνεται και κρατιεται και περπαταει... εντουτοις μονη της χωρις στηριγμα δεν στεκεται και δεν περπαταει. Αν μαλιστα χασει το "στηριγμα" της τρμοκρατειται και γαντζωνεται απ' οπου βρει για να μην πεσει. Οταν την κραταω απ' τις μασχαλιτσες κανει κανονικα βηματακια, αλλα τα ποδαρακια της δειχνουν "αδυναμα". Περπαταει σαν μεθυσμενο με τον ενα ποδι εδω το αλλο εκει. Πως μπορω να τη βοηθησω να δυναμωσει; Ανησυχω πολυ, γιατι λογω μιας εγκεφαλικης αιμορραγιας που εκανε οταν ηταν στην θερμοκοιτιδα μας ειπαν για πιθανη δυσπραγια στα ακρα. Παρολα αυτα καθισε, μπουσουλισε και σηκωθηκε σχετικα γρηγορα παρα την προωροτητα. Η παιδιατρος μου λεει ειναι θεμα χρονου αλλα περναει ο καιρος και δεν βλεπω βελτιωση.. Διαβαζω καμια φορα για παιδακια που περπατουν ηδη πριν κλεισουν χρονο και φοβαμαι μηπως συμβαινει κατι...

Γιατί δεν παίρνεις δεύτερη γνώμη από ειδικό για να ηρεμίσεις;

Όταν έχεις αμφιβολίες και άγχος, ψάξε το. Δεν είναι κακό και μη νοιώθεις ενοχές να το κάνεις.

και εμείς ακόμα δεν περπατάμε, σηκωνόμαστε βέβαια, κάνουμε βηματάκια με βοήθεια, ανεβαίνουμε σκάλες στα τέσσερα αλλά δεν βλέπω να περπατάμε μόνοι μας σύντομα. Στηριζόμαστε μόνοι μας χωρίς βοήθεια για λίγο μόνο και μετά πέφτουμε πάλι μόνοι μας στην αγκαλιά της μαμάς ή στο πιο κοντινό στήριγμα. Προσπαθώ ο μικρός να το δει σαν παιχνίδι και σιγά σιγά να αποκτήσει αυτοπεποίηθηση και να κάνει τα πρώτα του βήματα. Του αρέσει να τον κρατάμε από τα χεράκια και να κλωτσάει την μπάλα ή ό,τι άλλο βρεθεί μπροστά του. Επίσης αργήσαμε και να μπουσουλήσουμε σχετικά επομένως μάλλον οι ρυθμοί μας σ' αυτόν τον τομέα είναι λίγο πιο αργοί. Από την άλλη ήδη τον κυνηγάω όλη την ώρα που να περπατήσει κιόλας.

Η κορη μου κλεινει σε λίγες μερες 16 μηνων (αλλα λόγω προωροτητας στην ουσια ειναι 14). Με απασχολει εντονα το θεμα. Ενω μπουσουλαει (με απιστευτες ταχυτητες) πιανεται απο επιπλα, σηκωνεται και κρατιεται και περπαταει... εντουτοις μονη της χωρις στηριγμα δεν στεκεται και δεν περπαταει. Αν μαλιστα χασει το "στηριγμα" της τρμοκρατειται και γαντζωνεται απ' οπου βρει για να μην πεσει. Οταν την κραταω απ' τις μασχαλιτσες κανει κανονικα βηματακια, αλλα τα ποδαρακια της δειχνουν "αδυναμα". Περπαταει σαν μεθυσμενο με τον ενα ποδι εδω το αλλο εκει. Πως μπορω να τη βοηθησω να δυναμωσει; Ανησυχω πολυ, γιατι λογω μιας εγκεφαλικης αιμορραγιας που εκανε οταν ηταν στην θερμοκοιτιδα μας ειπαν για πιθανη δυσπραγια στα ακρα. Παρολα αυτα καθισε, μπουσουλισε και σηκωθηκε σχετικα γρηγορα παρα την προωροτητα. Η παιδιατρος μου λεει ειναι θεμα χρονου αλλα περναει ο καιρος και δεν βλεπω βελτιωση.. Διαβαζω καμια φορα για παιδακια που περπατουν ηδη πριν κλεισουν χρονο και φοβαμαι μηπως συμβαινει κατι...

Για να σε κανω να νιωσεις καλυτερα ενα θα σου πω:

Εχω μια μικρη αδελφη η οποια περπατησε 2 χρονων!!!!!!!!!

Δεν ειχε απολυτως κανενα προβλημα ουτε με τα ποδια της ουτε τιποτα.

Απλα ηταν λιγο παχουλουλα και μια φορα που δοκιμασε να περπατησει επεσε. Απο τοτε παντου πηγαινε με τα γονατα!! Οι φορμες της ειχαν τρυπησει. Ο γιατρος θυμαμαι ειχε πει να μην την ζοριζουμε και οταν ειναι ετοιμη θα περπατησει.

Εμάς πάλι πιο μεγάλο σουξέ έχει το πλυντήριο ... μόλις της λέω πάμε να βάλουμε πλυντήριο ανοίγει η ψυχή της ... κάθεται και το χαζεύει και μου κάνει ωωωωωωω!!! Πολύ γέλιο

Αχ ναι! το πλυντήριο!! χαχαχα!!!

του αρέσει τρελλά!!!

το κοιτάει, μας λέει γυιιιζει, ανοιγοκλείνει την πόρτα με μανία, πατάει τα κουμπάκια -και χαλάει το προγραμμα που πλένει

μέχρι που μια φορά είχα ακουμπήσει τη λεκάνη με τα άπλυτα δίπλα και μέχρι να γυρίσω να δω είχε αρχίσει να τα βάζει μόνος του μέσα

Κορίτσια η κόρη μου κλείνει 15 μηνών σε μια βδομάδα κι ακόμη να περπατήσει μόνη της. Οταν την κραταμε περπαταει αλλά όχι πάρα πολύ σταθερά και όταν κρατάει σε επιπλα δεν φοβαται καθολου και περπαταει σταθερά. Μήπως πρέπει να ανησυχήσω? Η πρώτη ερώτηση όλων είναι αν περπάτησε το μωρό (((((