Νοσοκομεία Παίδων: Συνθήκες

παντως κι εμεις το πρωτο πραγμα που καναμε, μετα απο 12ημερη παραμονη στο Παιδων, οταν ο γιος μου ηταν 45 ημερων, ηταν ιδιωτικη ασφαλιση.

το προσωπικο στο Παιδων (οι περισσοτεροι τουλαχιστον) εκανε οτι μπορουσε αλλα οι συνθηκες και τα μεσα ηταν αθλια.

Εμείς πλέον μπορούμε να κάνουμε απολογισμό, μετά από 7+ χρόνια και έχουμε τα ακόλουθα:

Τα πρώτα 2,5 χρόνια δεν χρειαστήκαμε καθόλου νοσοκομεία ή επείγοντα. Για την ακρίβεια, με το ένα παιδί σταθήκαμε εξαιρετικά τυχεροί και δεν χρειάστηκε τίποτα τέτοιο, ούτε καν αντιβίωση, έως τώρα. Συναχάκια και πυρετούς μπόλικους, χωρίς επιπλοκές. Το άλλο παιδί άρχισε να βγάζει προβλήματα στα τέλη του δεύτερου χειμώνα στον παιδικό, με ιωσεις απανωτές, που σταματούσαν μόνο τον Αύγουστο! Και το αδερφάκι έτσι ήταν απο πλευράς συχνότητας ιώσεων και τα άλλα παιδιά στον ίδιο παιδικό, όμως από τα δυο μας παιδιά μόνο το ένα χρειάστηκε κάτι έκτακτο, που δεν μπορούσε να καλύψει ο παιδίατρός μας. Και πάλι είναι ένα γενικά γερό παιδί, που δεν έβγαλε ωτίτιδες και βρογχίτιδες και τις δύο αντιβιώσεις στις νοσηλείες φαίνεται να τις πήρε για παν ενδχόμενο.

Από πλευράς κόστους λοιπόν, μια ιδ. ασφάλεια όπως αυτή που αναφέρεται παραπάνω θα μας είχε κοστίσει έως τώρα 2 παιδιά x 150 ? / έτος x 7 έτη, 2100 ευρώ μέχρι τώρα. Και τι παραπάνω θα μας είχε προσφέρει; Δεν ξέρω και τι θα μπορούσε να καλύπτει, ένα τέτοιο ποσό ακριβώς και αν τα υπόλοιπα έξοδα για νοσηλεία είναι μηδέν ή αν υπάρχει επιπλέον συμμετοχή...

Το ποσό που δώσαμε συνολικά αυτά τα 7 χρόνια στα νοσοκομεία, όπου πήγαμε περίπου 5 φορές Πεντέλη εξωτερικά, 2 τετραήμερες νοσηλείες Πεντέλη, 2 -3 φορές επείγοντα ΑΚ και 2 φορές επείγοντα ΑΣ, πρέπει να είναι συνολικά 25 ευρώ. Ο άντρας μου σαν να θυμάται ότι μια νοσηλεία μας χρέωσαν κανένα 50ευρω, συνολικά. Δεν θυμάμαι ούτε στο ΑΣ να μας ζήτησαν το 5ευρο, οπότε λογάριασα μόνο τα 5 5ευρα στα εξωτερικά του Πεντέλης, στην 7ετία. Οπότε, σούμα στην 7ετία 75 ευρώ, συνολικά;

Να σημειώσω ότι το Πεντέλης είναι και πολύ κοντά στο σπίτι μας, πράγμα που θα το συνεκτιμούσα σε περίπτωση νοσηλείας και αμεσότητας, σε σχέση με οποιοδήποτε ιδιωτικό.

Φυσικά και η επιλογή μας έχει ένα τίμημα, αλλά σήμερα που το συζητάμε είδα πιο καθαρά γιατί δεν με πειράζει στην τελική η όποια ταλαιπωρία, η τουλάχιστον η δόση της ταλαιπωρίας που έτυχε να έχει η δική μας οικογένεια.

Φανταστείτε λοιπον, η πρώτη επαφή μας με αλαλούμ σε δημόσιο νοσοκομείο ήταν στην πρώτη από τις επισκέψεις μας στο ΑΚ όταν μόνο εκείνο εφημέρευε... Τότε φτάσαμε γύρω στις 21.00-22.00, φύγαμε δύο το πρωί. Με όλο το χαμό που περιέγραψα παραπάνω και επιπλέον να κρατάει ο κάθε μεγάλος από ένα κοιμισμένο παιδί στα χέρια, όλη την ώρα. Να ξυπνάμε το παιδί για εξέταση, μετά αγκαλιά στο αυτοκίνητο, αυτα... Το βασικό που αποκόμισα, τώρα που το σκέφτομαι, ότι δεν ταλαιπωρήθηκε το παιδί, αλλά οι μεγάλοι! Το παιδί γούσταρε πάρα πολύ που ήταν στην αγκαλιά της μαμάς του συνεχώς, κάτι που δεν θα είχε συμβεί αν είχαμε ξεμπερδέψει νωρίτερα! Η κούραση ήταν όλη δική μας, των συνοδών. Με λίγα λόγια δεν αξιολογησα το ξενύχτι και την αναμονή, γιατί δεν έβλεπα το παιδί ταραγμένο, όπως για ένα μικρό παιδί δεν θα μετρήσει αν το σεντόνι του είναι σουρωτήρι, ούτε και η βρωμιά ακόμα, το παιδί το μόνο που θέλει είναι η μαμά του! Πράγμα που μπορεί να το στερηθεί σε αυτά που λέγαμε για τις αιμοληψίες και προσωπικά μια από τις ευαισθησίες μου, για τα πιο μικρά τουλάχιστον, είναι αυτή...

Επίσης, αυτή την εμπειρία τη ζήσαμε, αφού είχαμε την καλή για εμάς εμπειρία στο Πεντέλης. Και όπως όταν είχε φάει μπουνιά σε παιδότοπο το παιδί για πρώτη φορά δεν έδωσε σημασία και δεν του έφταιγαν οι παιδότοποι, γιατί είχε ξαναπάει πιο πριν σε πολλούς, ούτε και τα άλλα παιδάκια γιατί πιο πριν είχε παίξει καλά με δεκάδες αντίστοιχα ακούς κάποιους που είχαν μια ατυχία ή κάτι δεν τους πήγαινε τέλος πάντων σε ΕΝΑΝ παιδότοπο, στον πρώτο που πήγαν και τους απορρίπτουν όλους. Τέλος πάντων, στα περί νοσοκομείων είναι ένα θέμα πιο σοβαρό, αλλά χάριν παραδείγματος.

Στη ζωή μου είμαι κουβαρντού γενικά, σε πράγματα που άλλοι δεν τα θεωρούν σπουδαία. Πχ με τα λεφτά που δεν δώσαμε σε ιδιωτικές ασφάλειες μπορούμε να πηγαίνουμε διακοπές (ισοδύναμα) για 3 χρόνια στο μέρος που θεωρούμε ιδανικό αντί για ένα μέρος έτσι και έτσι, δεν μαγειρέψαμε ποτέ σε διακοπές εκτός από φάση με αλεσμένα, μπορώ να κινούμαι με ταξί στο λεκανοπέδιο, ταπεράκι στο γραφείο σε δεκαπέντε χρόνια σχεδόν ζήτημα να έχω φέρει 10 φορές μετρημένες... Γενικά θέλω την άνεσή μου, αλλά για λίγες ώρες στα επείγοντα ή για λίγες μέρες στο νοσοκομείο, μπορούμε να βρίσκουμε λύσεις ή απλά υπομονή... Ήθελα να εξηγήσω γιατί κάποιος μπορεί να βλέπει και το σκισμένο σεντόνι, που εντάξει απαράδεκτο είναι, αλλά να μην του φαίνεται και κάτι που δεν μπορεί να ξεπεράσει.

Οπότε τα δύο ξενύχτια μέσα σε 7 χρόνια να τα αποτιμούσα σε 2100 ευρώ, όχι, δεν θα τα αποτιμούσα...

Επίσης, θεωρώ ότι οταν το παιδί είναι παρόν, είναι ευκαιρία να του διδάξουμε πώς να φέρεται έτσι ώστε ούτε να το υποτιμούν, ούτε να χαλιέται η ψυχολογία του. Το παιδί δεν θα είναι πάντα στη γυάλα, να μην ακούει φωνές, δεν ξέρω και τα καλύτερα σχολεία και τα νορμάλ, μια ματαίωση καμιά φορά την έχουν. Και από εμάς τα παιδιά περιμένουν παραδείγματα πώς χειριζόμαστε τις ματαιώσεις.

Εμείς πλέον μπορούμε να κάνουμε απολογισμό, μετά από 7+ χρόνια και έχουμε τα ακόλουθα:

 

Τα πρώτα 2,5 χρόνια δεν χρειαστήκαμε καθόλου νοσοκομεία ή επείγοντα. Για την ακρίβεια, με το ένα παιδί σταθήκαμε εξαιρετικά τυχεροί και δεν χρειάστηκε τίποτα τέτοιο, ούτε καν αντιβίωση, έως τώρα. Συναχάκια και πυρετούς μπόλικους, χωρίς επιπλοκές. Το άλλο παιδί άρχισε να βγάζει προβλήματα στα τέλη του δεύτερου χειμώνα στον παιδικό, με ιωσεις απανωτές, που σταματούσαν μόνο τον Αύγουστο! Και το αδερφάκι έτσι ήταν απο πλευράς συχνότητας ιώσεων και τα άλλα παιδιά στον ίδιο παιδικό, όμως από τα δυο μας παιδιά μόνο το ένα χρειάστηκε κάτι έκτακτο, που δεν μπορούσε να καλύψει ο παιδίατρός μας. Και πάλι είναι ένα γενικά γερό παιδί, που δεν έβγαλε ωτίτιδες και βρογχίτιδες και τις δύο αντιβιώσεις στις νοσηλείες φαίνεται να τις πήρε για παν ενδχόμενο.

 

Από πλευράς κόστους λοιπόν, μια ιδ. ασφάλεια όπως αυτή που αναφέρεται παραπάνω θα μας είχε κοστίσει έως τώρα 2 παιδιά x 150 ? / έτος x 7 έτη, 2100 ευρώ μέχρι τώρα. Και τι παραπάνω θα μας είχε προσφέρει; Δεν ξέρω και τι θα μπορούσε να καλύπτει, ένα τέτοιο ποσό ακριβώς και αν τα υπόλοιπα έξοδα για νοσηλεία είναι μηδέν ή αν υπάρχει επιπλέον συμμετοχή...

 

Το ποσό που δώσαμε συνολικά αυτά τα 7 χρόνια στα νοσοκομεία, όπου πήγαμε περίπου 5 φορές Πεντέλη εξωτερικά, 2 τετραήμερες νοσηλείες Πεντέλη, 2 -3 φορές ΑΚ και 2 φορές ΑΣ, πρέπει να είναι συνολικά 25 ευρώ. Ο άντρας μου σαν να θυμάται ότι μια νοσηλεία μας χρέωσαν κανένα 50ευρω, συνολικά. Δεν θυμάμαι ούτε στο ΑΣ να μας ζήτησαν το 5ευρο, οπότε λογάριασα μόνο τα 5 5ευρα στα εξωτερικά του Πεντέλης, στην 7ετία. Οπότε, σούμα στην 7ετία 75 ευρώ, συνολικά;

 

Να σημειώσω ότι το Πεντέλης είναι και πολύ κοντά στο σπίτι μας, πράγμα που θα το συνεκτιμούσα σε περίπτωση νοσηλείας και αμεσότητας, σε σχέση με οποιοδήποτε ιδιωτικό.

 

Φυσικά και η επιλογή μας έχει ένα τίμημα, αλλά σήμερα που το συζητάμε είδα πιο καθαρά γιατί δεν με πειράζει στην τελική η όποια ταλαιπωρία, η τουλάχιστον η δόση της ταλαιπωρίας που έτυχε να έχει η δική μας οικογένεια.

 

Φανταστείτε λοιπον, η πρώτη επαφή μας με αλαλούμ σε δημόσιο νοσοκομείο ήταν στην πρώτη από τις επισκέψεις μας στο ΑΚ όταν μόνο εκείνο εφημέρευε... Τότε φτάσαμε γύρω στις 21.00-22.00, φύγαμε δύο το πρωί. Με όλο το χαμό που περιέγραψα παραπάνω και επιπλέον να κρατάει ο κάθε μεγάλος από ένα κοιμισμένο παιδί στα χέρια, όλη την ώρα. Να ξυπνάμε το παιδί για εξέταση, μετά αγκαλιά στο αυτοκίνητο, αυτα... Το βασικό που αποκόμισα, τώρα που το σκέφτομαι, ότι δεν ταλαιπωρήθηκε το παιδί, αλλά οι μεγάλοι! Το παιδί γούσταρε πάρα πολύ που ήταν στην αγκαλιά της μαμάς του συνεχώς, κάτι που δεν θα είχε συμβεί αν είχαμε ξεμπερδέψει νωρίτερα! Η κούραση ήταν όλη δική μας, των συνοδών. Με λίγα λόγια δεν αξιολογησα το ξενύχτι και την αναμονή, γιατί δεν έβλεπα το παιδί ταραγμένο, όπως για ένα μικρό παιδί δεν θα μετρήσει αν το σεντόνι του είναι σουρωτήρι, ούτε και η βρωμιά ακόμα, το παιδί το μόνο που θέλει είναι η μαμά του! Πράγμα που μπορεί να το στερηθεί σε αυτά που λέγαμε για τις αιμοληψίες και προσωπικά μια από τις ευαισθησίες μου, για τα πιο μικρά τουλάχιστον, είναι αυτή...

 

Επίσης, αυτή την εμπειρία τη ζήσαμε, αφού είχαμε την καλή για εμάς εμπειρία στο Πεντέλης. Και όπως όταν είχε φάει μπουνιά σε παιδότοπο το παιδί για πρώτη φορά δεν έδωσε σημασία και δεν του έφταιγαν οι παιδότοποι, γιατί είχε ξαναπάει πιο πριν σε πολλούς, ούτε και τα άλλα παιδάκια γιατί πιο πριν είχε παίξει καλά με δεκάδες αντίστοιχα ακούς κάποιους που είχαν μια ατυχία ή κάτι δεν τους πήγαινε τέλος πάντων σε ΕΝΑΝ παιδότοπο, στον πρώτο που πήγαν και τους απορρίπτουν όλους. Τέλος πάντων, στα περί νοσοκομείων είναι ένα θέμα πιο σοβαρό, αλλά χάριν παραδείγματος.

 

Στη ζωή μου είμαι κουβαρντού γενικά, σε πράγματα που άλλοι δεν τα θεωρούν σπουδαία. Πχ με τα λεφτά που δεν δώσαμε σε ιδιωτικές ασφάλειες μπορούμε να πηγαίνουμε (ισοδύναμα) για 3 χρόνια στο μέρος που θεωρούμε ιδανικό αντί για ένα μέρος έτσι και έτσι, δεν μαγειρέψαμε ποτέ σε διακοπές εκτός από φάση με αλεσμένα, μπορώ να κινούμαι με ταξί στο λεκανοπέδιο, ταπεράκι στο γραφείο σε δεκαπέντε χρόνια σχεδόν ζήτημα να έχω φέρει 10 φορές μετρημένες... Γενικά θέλω την άνεσή μου, αλλά για λίγες ώρες στα επείγοντα ή για λίγες μέρες στο νοσοκομείο, μπορούμε να βρίσκουμε λύσεις ή απλά υπομονή... Ήθελα να εξηγήσω γιατί κάποιος μπορεί να βλέπει και το σκισμένο σεντόνι, που εντάξει απαράδεκτο είναι, αλλά να μην του φαίνεται και κάτι που δεν μπορεί να ξεπεράσει.

 

Οπότε τα δύο ξενύχτια μέσα σε 7 χρόνια να τα αποτιμούσα σε 2100 ερυώ, όχι, δεν θα τα αποτιμούσα...

 

Επίσης, θεωρώ ότι οταν το παιδί είναι παρόν, είναι ευκαιρία να του διδάξουμε πώς να φέρεται έτσι ώστε ούτε να το υποτιμούν, ούτε να χαλιέται η ψυχολογία του. Το παιδί δεν θα είναι πάντα στη γυάλα, να μην ακούει φωνές, δεν ξέρω και τα καλύτερα σχολεία και τα νορμάλ, μια ματαίωση καμιά φορά την έχουν. Και από εμάς τα παιδιά περιμένουν παραδείγματα πώς χειριζόμαστε τις ματαιώσεις.

Βρε Αθηνα μου τα 150 ευρω τα δινεις για ιδιωτικο, πως τα συγκρινεις με το ποσα εδωσες για δημοσιο? Εδω λεμε να τα δωσουμε, για να πηγαινουμε σε ιδιωτικο, αντι για δημοσιο. Καταλαβαινω οτι για εσενα δεν ηταν τοσο...τραυματικο, αλλα για αλλες μας ειναι και απλα δεν θελουμε την ταλαιπωρια.

Επισης

-Στο ενα παιδι ειναι 150, στα δυο δεν το υπολογιζεις χ2, αλλα λιγοτερα.

-Απο 7 ετων πεφτει σε 90 ευρω το χρονο

-Στο πακετο εχουν μεσα επισκεψεις γιατρων, που προφανως θα πηγαινεις οπως οι περισσοτεροι σε ιδιωτη με 30-60 ευρω τη φορα, διαγνωστικες εξετασεις κλπ. Μεσα σε 7 χρονια, ποσα εχεις δωσει στον παιδιατρο σου λες?

-Αν μεινεις ΜΙΑ ημερα σε ιδιωτικο, για ενα απλο ζητημα, αν διαβασεις παραπανω, εδωσα 900 ευρω!

Αρα και τα 2100 να ισχυαν για 7 χρονια, μονο αν δεν περασεις ουτε καν απεξω δεν κανεις αποσβεση. Δυο μερες να μεινεις μεσα στο ιδιωτικο, τα εβγαλες. Και το ενα τετραημερο να πηγαινες που ανεφερες, θα πηγαινες στα 2-5 χιλιαρικα αναλογα!!

Αχρειαστα να ναι βεβαια, ουτε λογος. Μακαρι να πηγαινουν χαμενα.

Ναι, αλλά δεν βλέπω το ιδιωτικό ούτε ως επιλογή που θα άξιζε να την πληρώσω με κανονικές τιμές, για να λογαριάσω τις αποσβέσεις. Και πάλι, ο παιδίατρός μας και το νοσοκομείο που μας καλύπτει είναι κοντά, δεν θέλω να τρέχω κάπου πιο περα, που είτε για εξέταση είτε πολύ περισσότερο για νοσηλεία, είναι μπελάς η απόσταση.

Οπότε συγκρίνω υπηρεσίες που τις αξιολογώ ως παρόμοιες ή λίγο χεριότρες ξενοδοχειακές και το κόστος τους.

Παιδίατρο πηγαίνουμε ουσιαστικά μόνο για εμβόλια... Και δεν ξέρω, μου αρέσει που είναι η ίδια τόσα χρόνια και ξέρει τα παιδιά μου.

Καλά, ΟΚ, θυμήθηκα και ένα άλλο, ήταν μια που με κάθε πυρετό έφερνε το παιδί στο παίδων και απαιτούσε να νοσηλευτεί, γιατί είχε λέει ιδιαίτερες ευαισθησίες, με λίγα λόγια κάθε 3 και λίγο το έφερνε μέσα στις ιώσεις και όταν επέμεινα να μου πει γιατί, μου ανέφερε ότι έκανε απόσβεση τα χρήματα που της κρατούσαν από το ΙΚΑ και ότι εκεί έτρωγε και ένα πιάτο φαϊ.

και δεν μας περισσευουν εννοειται.αλλα για το παιδι σου...με τις ωρες εκλαιγε στον προθαλαμο του χερουργειου μεχρι να τη παρουν,στο ιασω σε 1 λεπτο την εχουν κοιμισει στην αγκαλια μου

Δεν εισασταν μαζι στον προθαλαμο? Εμεις παροτι ηταν 15 χρονων, ημασταν μαζι, βγηκε ο αναισθησιολογος, μας ειπε τι και πως και την πηραν σε 10 λεπτα .

Για τα 3 δημόσια, εκτός από προτάσεις που έγιναν παραπάνω, για εμένα η πρώτη λύση, εκτός από το να ξαναδουν το συνδυασμό με τις εφημερίες, θα ήταν από φορέα που στέκει πιο πάνω και από τα τρία, και που θα κάνει μια μελέτη ή μια αξιολόγηση, να δει τις βέλτιστες πρακτικές... Δηλαδή δεν το χωράει το μυαλό μου ότι το ΑΣ μηχανογραφήθηκε όσον αφορά τη διαλογή και το άνοιγμα φακέλου και τα άλλα όχι... Γιατί; Κάθε νοσοκομείο έχει το δικό του μπαϊράκι; Γιατί αλλού δουλεύουν με τεφτέρια, αν η εμπειρεία έχει δείξει σε άλλο νοσοκομειο ότι κάποια πραγματα γίνονται με πιο αποτελεσματικό τρόπο; Μπορεί και να κάνω λάθος, η μηχανογράφηση κάποιες φορές φέρνει περισσότερη γραφειοκρατία, αλλά σε αυτή την περίπτωση φαίνεται ότι βοήθησε.

Δεν μπορει μόνο το ΑΚ να έχει σκισμένα σεντόνια και τα συναφή..

Κάτι δεν εξηγείται, δεν κολλάει. Και μην τα ρίχνουμε όλα στην κρίση. Το χαμόγελο το είδα πρώτη φορά τώρα τελευταία και οι χάλια συμπεριφορές υπήρχαν και εκτός κρίσης...

Επίσης, για τον εξοπλισμό:

-Ντρινννν.... Καλημέρα σας η Γιάννα; (τυχαίο όνομα)

-Μάλιστα

-Θα θέλατε να κάνετε κάτι για την πατρίδα; Το νοσοκομείο ΑΚ χρειάζεται κρεβάτια, σεντονια, αιρκοντίσιον και ξερω γω με κόστος Χ ευρώ; Θα θέλατε να βοηθήσετε;

Με την προϋπόθεση φυσικά ότι σε όλο αυτό δεν θα ήταν μπλεγμένος κάποιος που θα του έλειπε μια πισίνα από τη μεζονέτα του...

Εγώ ως παιδί την δεκαετία του 80 και 90 είχα την χαρά της γνωριμίας με τα Παίδων από την καλή και από την ανάποδη. Ουσιαστικά μεγάλωσα εκεί μέσα και περιέργως έχω και πολύ καλές αναμνήσεις, οι συνθήκες του τότε με του τώρα η μέρα με την νύχτα,κάθε πέρυσι και καλύτερα που λένε.

Πρώτη ουσιαστική διαφορά το προσωπικό ήταν πιο κοντά στον ασθενή αλλά και στον συνοδό χωρίς να μένουν συναισθηματικά ανέπαφοι στην κάθε περίπτωση άρρωστου παιδιού. Και τώρα συμβαίνει αλλά σε μικρότερο βαθμό,ίσως έχει και το προσωπικό τα δίκια του σίγουρα εξηγείται το γιατι, εαν δείτε τις συνθήκες που εργάζονται αλλά είναι και θέμα ανθρώπου και ανθρωπιάς.

Στο παρελθόν σαφέστατα ποτέ δεν έλαμπε από καθαριότητα αλλά όχι το χάλι που περιγράφετε σήμερα.

Επιπλέον στις αιμοληψίες οι κανόνες ήταν πιο χαλαροί ανάλογα την περίπτωση κάτι που το θεωρώ σωστό ακόμα και σήμερα. Ναι σε κάποιες περιπτώσεις λειτουργεί να είναι μέσα ο ένας γονιός σε κάποιες άλλες όχι ανάλογα τον συνοδό αλλά και την κατάσταση του παιδιού. Επιπλέον στις επείγουσες καταστάσεις όποιος έχει βρεθεί ξέρει οτι το τελευταίο που σε νοιάζει για να φέρεις την αστυνομία είναι αν θα είσαι μέσα στην αιμοληψία ενώ κάθε δευτερόλεπτο που καθυστερεί η διάγνωση το παιδί μπορεί να κινδυνεύει. Και αυτό το λέει μια μαμα που έχει λόξα με την ψυχολογία του παιδιού της αλλά σε κρίσιμες φάσεις δεν ρισκάρεις να χρονοτριβήσεις,μετά αν όλα πάνε καλά πήγαινε και στον Άρειο Πάγο.

Γνώμη μου για τα σοβαρά περιστατικά,εάν πάλι η κατάσταση είναι εντός ελέγχου εκεί μπορείς να το συζητήσεις να τσακωθείς, να χορέψεις καρσιλαμά τον γιατρό που παραβαίνει και ότι άλλο δικαιούσαι. Εμπειρικά λέω την γνώμη μου,στο πραγματικό επείγον θες μόνο άμεση ιατρική λύση δεν έχεις χρόνο για άλλα.

Επιπλέον να σας πω ένα μυστικό από οταν ήμουν παιδί??? Οσες φορές έμπαινα με την μαμά μου για αιμοληψία έκλαιγα με μαυρο δάκρυ,οταν άρχισαν να με βάζουν μόνη,το έπαιρνα απόφαση δεν είχα κοινό και έτσι δεν έκλαιγα έτσι και αλλιώς δεν πονούσα απλά προσπαθούσα με το κλάμα να συγκινήσω την μαμά μπας και το αποφύγω. Κάπου εκεί στα 5μιση σταμάτησα να κλαίω.

Και έχοντας διαβάσει τα περισσότερα ποστ να πω οτι είναι μεγάλη τύχη να μεγαλώνουν τα παιδιά χωρίς τέτοιες νοσηλείες και όσο έχετε ελάχιστες να είστε ευγνώμων. Τώρα στο δικό μου παιδί αφού πλήρωσα αρκετές φορές ιδιωτικό για σοβαρά έκτακτα που μας έτυχαν πάντα νύχτα τρέχοντας πανικόβλητοι στο ιδιωτικό που είναι δίπλα μας,το πήραμε απόφαση και κάναμε ιδιωτική ασφάλεια που έβγαλε δυστυχώς τρελά τα λεφτά της γιατί μας έτυχαν και άλλα από τότε. Για μένα αξίζει η ιδιωτική ασφάλεια ειδικά στα ξαφνικά έκτακτα και σοβαρά που σου σκάνε. Παρόλαυτα δεν έχω χάσει την εκτίμηση μου στο Παιδων Αγ.Σοφια και για κάτι πολύ σοβαρό θα πήγαινα σίγουρα αν είχα χρόνο.

Σε αυτά που έτυχαν σε εμάς το κοντινότερο ήταν ιδιωτικό και χρειαζόταν νοσηλεία άμεσα γιαυτό πήγαμε εκεί αρχικά χωρίς ασφάλεια πληρώνοντας αστρονομικά ποσά,μετά βάλαμε μυαλό και κάναμε ασφάλεια.

Ααα υπόψην και στα ιδιωτικά σε πετάνε έξω κατά την διάρκεια της αιμοληψίας εκτός από την πρώτη φορά μας που ήταν μωρό και άφησαν για να το ακινητοποιήσουμε εμείς και να τους βοηθήσουμε. Την τελευταία φορά επέμεινα να μείνω μέσα αλλά όσο επέμενα να μείνω τόσο το παιδί μου ούρλιαζε σώσε με και σπαρτάραγε με αποτέλεσμα να βγω για να καταφέρουν να τον κουμαντάρουν,μόλις έκανα ένα μέτρο άρχισε να τους μιλάει κανονικά ρίχνοντας μπινελίκια μεν αλλά μπαίνοντας σε διάλογο μαζί τους. Σε μη έκτακτη κατάσταση αν μας τύχει πάλι θα προσπαθήσω να μείνω μέσα αρκεί να συνεργαστεί και το παιδί που δυστυχώς η παρουσία μου τον κάνει να προσπαθεί να ξεφύγει περισσότερο.

Ναι, τα σοβαρά έκτακτα, συχνά συνέβαιναν και σε εμάς νύχτα... Τι να πω, και μόνο η εισαγωγη στο μήνυμά σου μια μαμά την ξεσηκώνει...

Δεν ξέρω, μερικά πράγματα ίσως είναι καλύτερα να μην γράφονται, αλλά για εμένα και με πόση ευκολία ή όχι γίνεται η εισαγωγή, είναι κριτήριο. Δεν με νοιάζει να κάνω απόσβεση. Και στο θέμα με πόσο αυστηρά κριτήρια γίνονται οι εισαγωγές, εμπιστεύομαι τα δημόσια. Δεν θα μας έβαζαν στο κεφάλι τους χωρίς λόγο. Αντίθετα, είχα δει από το ιδιωτικό μαιευτήριο που ήμουν και τους γονείς και τους υπεύθυνους εκεί να μην ιδρώνει το αυτί τους που ήμουν χώρια από τα νεογέννητα, που τα τρυπάγανε καθημερινά, και τι με ένοιαζε σου λέει, αφού πλήρωνε η ασφάλεια και αφού (κατά τη γνώμη τους) ήταν καλύτερα με ειδικούς, παρά με τη μαμά τους! Όταν έφερα παιδιατρο για δεύτερη γνώμη, ξαφνικά άλλαξε τροπή το πράγμα και δεν χρειαζόταν πια νοσηλεία...

Εξετάσεις, νοσηλείες, φάρμακα, με νοιάζει να υποστεί το παιδί τα απαραίτητα και μόνο και όχι τζίρος να γίνεται, δεν πειράζει, τα πληρώνει η ασφάλεια...

Και κάποιες στατιστικές από Αμερική, σχετικά με αριθμούς εισαγωγών ετησιους, εκεί είναι πιο αυστηροί στα κριτήρια και ταυτόχρονα εξαιρετικά προσεκτικοί, λόγω της κουλτούρας litigation που έχουν. Οι αριθμοί ανηλίκων που περνάνε από νοσηλεία για να γεννήσουν είναι πιο σημαντικοί από τους αντίστοιχους για αναπνευστικά!

Θα μου πεις, διαφορετικές συνθήκες εκεί. Εκεί οι εγκυμοσύνες της εφηβείας είναι κάτι σαν μόδα. Εδώ πάλι, μπορεί να έχουμε πιο επικίνδυνες ιώσεις, το πιστεύω αυτό, αλλά πόσο πια;

http://mchb.hrsa.gov/chusa11/hstat/hsc/pages/211h.html

Προσπάθησα να βρω ποια είναι διεθνώς η πιθανότητα ένα παιδί να νοσηλευτεί για τον οποιονδήποτε λόγο, μέχρι την ενήλικιώσή του και αυτό βρήκα προς το παρόν. Τα ποσοστά για τα αναπνευστικά πέφτουν αρκετά μετά τα 7 χρόνια... Αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι και τα ασφάλιστρα εδώ μειώνονται, πάνω από τα 7, που γράφτηκε παραπάνω.

Τέλος πάντων, από αυτά που ακούω από φίλους που έχουν κατευθυνθεί ιδιωτικά, είναι πιο κουβαρντάδες στο να κρατήσουν παιδί, αλλά μπορεί να κάνω και λάθος. Τουλάχιστον ως τρίτος, δεν καταλάβαινα πάντα τους λόγους της εισαγωγής, αλλά δεν ήθελα να κάνω και πολλές ερωτήσεις...

Αν λοιπόν κατευθυνθώ στα επείγοντα του ιδιωτικού για εκτίμηση, θα υποστώ και εγώ και το παιδί τα αποτελέσματα, που δεν είναι μόνο οικονομικά. Και το όποιο κόστος, σε χρόνο, ταλαιπωρία, χρήματα, θα το σταθμίσω με την πιθανότητα να μας συμβεί κάτι.

Για το δικό μου παιδί πάντως όσες φορές χρειάστηκε εισαγωγή ήταν αναμενόμενο για κάτι σοβαρό,τις υπόλοιπες φορές απλά μας έδιωχναν αφου είχαμε τσεκάρει τον λόγο για τον οποίο πήγαμε π.χ έγκαυμα,σπάσιμο κλειδας,έντονο κοιλιακό άλγος κ.λ.π

Το ίδιο θα γινόταν και σε δημόσιο μιας και έχω την εμπειρία να το κρίνω. Φυσικά έχοντας έναν καλό παιδίατρο δεν μου έχει τύχει να πάω για ιώσεις ή κάτι απλό,πάντα υπήρχε σοβαρός λόγος και όταν ήταν ακόμα πιο σοβαρός τότε γινόταν εισαγωγή. Και εγώ πάντα έχοντας στο πίσω μέρος την εμπιστοσύνη στα δημόσια πάντα τσεκάριζα τα δεδομένα έχοντας αρκετή εμπειρία σε ιατρικά θέματα και νοσοκομεία.

Για μένα είναι θέμα γιατρού που θα πέσεις παρά δημόσιου ή ιδιωτικού. Πρόσφατα έχοντας γυρίσει για τον συντροφο μου 2 χρόνια γιατρούς και δημοσίου και ιδιωτικού για κοιλιακό πόνο που έλεγαν ολοι στομάχι,έδιναν φαρμακα καναν γαστροσκοπήσεις και αποτέλεσμα μηδεν,πάμε στα επείγοντα ιδιωτικού με την ασφάλεια τον κοιτανε δεν είναι τίποτα αλλά δεν τον διώχνουν θα κάνουμε έναν υπέρηχο που δεν είχε μπει στον κόπο κανείς να ζητήσει 2 χρόνια και βλέπουν φραγμένα τα πάντα απο πέτρα στην χολή μεγέθους πινγκ πονγκ. Οταν βγήκαν και μου το είπαν χειρουργείο άμεσα λέω μηπώς μας εκμεταλλεύονται??? Το έψαξα πήρα δευτερη γνώμη ενώ του κανανε εισαγωγή και όντως έτσι ήταν...

Πήγε καλά το χειρουργείο και δεν ξαναπόνεσε ποτέ ,τρώει πέτρες τώρα ενώ πριν ειχε φτάσει στο σημείο να μην τρωει τίποτα και να χάνει κιλά συνεχώς και να πονά. Το οτι δεν το είχαν σκεφτεί οι προηγούμενοι γιατροί να κοιτάξουν χολή με την πιο απλή εξέταση ενός υπερήχου ήταν ιατρική βλακεία απλά,δημοσιου ή ιδιωτικού νοσοκομείου δεν έχει σημασία.

Αθηνά, εγώ δε θα εμπιστευόμουν μια άγνωστη φωνή να μου ζητάει το οτιδήποτε από το τηλέφωνο. Αναφερόμουν σε μια οργανωμένη κίνηση, που θα ζητήσει από την πολιτεία να βελτιώσει τις συνθήκες στα νοσοκομεία κι όχι από τους πολίτες.

Για εμάς δεν τέθηκε ποτέ θέμα ιδιωτικής ασφάλισης, γιατί αυτομάτως σήμαινε να τρέχουμε Θεσσαλονίκη για το καθετί.

Καλημέρα κορίτσια,

Πάντως ο δικός μας παιδίατρος που δουλεύει και στο Ιασώ μου έχει πει ότι τα βαριά περιστατικά τα στέλνει στο Παίδων … και δεν είναι ότι εκεί είναι καλύτεροι οι γιατροί αλλά βλέπουν πολλά περισσότερα περιστατικά από ότι ο γιατρός στο ιδιωτικό, έχουν αποκτήσει πολύ μεγαλύτερη εμπειρία και μπορούν πιο γρήγορα και εύκολα να βρουν τι έχει το παιδί… και το λέει αυτός που δουλεύει ο ίδιος στο Ιασώ ετσι ?!

Εμείς έχουμε ιδιωτική ασφάλεια, νοσηλεύτηκε ο μικρός όταν ήταν 2 μηνών με βρογχιολίτιδα στο Ιασώ παίδων μετά από συμβουλή του παιδίατρου ο οποίος μας είχε πει τότε ότι την περνάει ελαφριά αλλα προληπτικά να πάμε μη χειροτερεύσει, μείναμε μέσα 4 μέρες και θυμάμαι ότι όταν φτάσαμε και του πήραν αίμα δεν με άφησαν να είμαι μέσα… βέβαια έχουν περάσει και 5 χρόνια από τοτε…

αλλά η διαμονή ήταν τέλεια, ήμασταν σε μονόκλινο, είχα καναπε για να κοιμάμαι, φαγητό και για τους 2 και οι γιατροί περνούσαν συνέχεια να τον δουν και να μας ενημερώσουν…

επίσης, στα 2,5 χρ έσπασε τον αγκώνα του και πήγαμε στην Ευρωκλινική παίδων, ο ορθοπεδικός ήταν για σφαλιάρες, μας φώναζε και κατηγορούσε το παιδί ότι κλαίει πολύ και πόσο κακομαθημένο το έχουμε κάνει – το 2,5 χρ παιδακι με σπασμένο ΑΓΚΩΝΑ που ολοι φανταζόμαστε ότι πραγματικά πονούσε πολύ! Όμως ήμουν μαζί του και στην ακτινογραφία και όταν του έβαζαν το γύψο και όταν του τον έβγαζαν με το πριονάκι…

Πάντως, παρόλα αυτά για κάτι σοβαρό και εγώ στο Παίδων θα τον πάω παρόλο που έχουμε ασφάλεια..

Καλημέρα κορίτσια,

Πάντως ο δικός μας παιδίατρος που δουλεύει και στο Ιασώ μου έχει πει ότι τα βαριά περιστατικά τα στέλνει στο Παίδων … και δεν είναι ότι εκεί είναι καλύτεροι οι γιατροί αλλά βλέπουν πολλά περισσότερα περιστατικά από ότι ο γιατρός στο ιδιωτικό, έχουν αποκτήσει πολύ μεγαλύτερη εμπειρία και μπορούν πιο γρήγορα και εύκολα να βρουν τι έχει το παιδί… και το λέει αυτός που δουλεύει ο ίδιος στο Ιασώ ετσι ?!

Δεν είναι ακριβώς αυτός ο λόγος. Είναι, κυρίως, ότι δε θέλει το ιδιωτικό να επωμιστεί την ευθύνη ενός πολύ σοβαρού περιστατικού, που θα μπορούσε να έχει κακή έκβαση και να "δυσφημίσει" το νοσοκομείο.

Αλήθεια ε? δεν το είχα σκεφτεί ποτέ αυτό!

Εσύ είσαι γιατρός από ότι έχω καταλάβει , ποια είναι η γνώμη σου σε αυτό ?

Aυτο ακριβώς μου είχε πει και ο γυναικολόγος μου πριν με αναλάβει,ενώ ήταν στο Ιασώ και στο Αλεξάνδρας μου εξήγησε στα ίσια ότι περιπτώσεις όχι με καλή πρόβλεψη σαν την δική μου κύηση δεν τις αναλαμβάνει στο Ιασώ γιατί στην στραβή θα σε διώξουν Ειρήνη μου λέει νύχτα για Αλεξάνδρας, δεν θέλουν τέτοιες δύσκολες περιπτώσεις. Οπότε από την αρχή μου εξήγησε ότι το Αλεξάνδρας ήταν μονόδρομος για την δική μου περίπτωση,παρότι θα είχε περισσότερο κέρδος ο ίδιος ο γυναικολόγος αν γεννούσα στο Ιασώ.

Γιαυτό και εγώ παρότι έχω την ιδιωτική ασφάλεια στο παιδί ανάλογα την περίπτωση και τις συνθήκες κρίνω που θα πάει. Σε κάτι εξαιρετικά σοβαρό το Παίδων παίζει πάντα.

Ευτυχώς εμείς χρειάστηκε να νοσηλευτούμε μόνο μία φορά μέχρι σήμερα. Κατόπιν σύστασης της παιδιάτρου, και δεδομένου ότι είχαμε ιδιωτική ασφάλιση, πήγαμε σε ιδιωτικό νοσοκομείο γιατί εκεί υπήρχε η δυνατότητα να γίνει άμεσα η μαγνητική που χρειαζόμασταν (το περιστατικό ήταν αρκετά σοβαρό). Αλλά μου είχε πει χαρακτηριστικά "πηγαίνετε στο ιδιωτικό να γίνουν άμεσα οι εξετάσεις και αν οι εξετάσεις δείξουν κάτι σοβαρό, μεταφέρεστε στο Παίδων". Τελικά η διάγνωση ήταν μηνιγγίτιδα και επειδή το μόνο που χρειαζόταν ήταν ενδοφλέβια αντιβίωση, μείναμε στο ιδιωτικό. Αλλά νομίζω ότι για κάτι πιο σοβαρό θα προτιμούσα το Παίδων, αν και οι συνθήκες νοσηλείας σίγουρα δεν είναι ιδανικές.

Αλήθεια ε? δεν το είχα σκεφτεί ποτέ αυτό!

Εσύ είσαι γιατρός από ότι έχω καταλάβει , ποια είναι η γνώμη σου σε αυτό ?

Νομίζω πως θα συμφωνήσω με τα περισσότερα κορίτσια: αξίζει η ιδιωτική ασφάλιση, γιατί, στατιστικά, ΑΝ χρειαστεί κάποιο παιδί νοσηλεία, αυτό θα είναι για κάτι απλό, π.χ. ουρολοίμωξη, βρογχιολίτιδα κτλ, οπότε αποφεύγει κανείς την τεράστια αναμονή στα επείγοντα, τα ράντζα κτλ. Αν, χτύπα ξύλο, προκύψει κάτι σοβαρό, το δημόσιο είναι πολύ καλή επιλογή, παρ'όλο που, όπως ανέφερε η Μαρία1512, πάλι μπορεί να χρειαστεί ο ιδιωτικός τομέας, για μια μαγνητική, για παράδειγμα (είναι τραγικό ότι υπάρχει ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ μαγνητικός τομογράφος για όλα τα παιδιά της Αττικής, ο οποίος λειτουργεί μόνο σε "ώρες γραφείου").

Τα καλά νέα είναι ότι δεν υπάρχει πρόβλημα για ανεύρεση κρεβατιών σε Μονάδες Εντατικής παιδιών, σε αντίθεση με των ενηλίκων. Όντως, αξίζει να κάνει ενήλικος ιδιωτική ασφάλιση, μόνο και μόνο για τις κλίνες ΜΕΘ...

Δεν σας προλαβαίνω! Διαβάζω πολλές ενδιαφέρουσες σκέψεις, εμπειρίες κλπ κλπ!

Εμείς είμαστε τυχεροί, η ιδιωτική ασφάλιση είναι παροχή απ' την εταιρία μου - όπως ισχύει και για πολλούς άλλους υποθέτω. Ούτε 35 δεν πληρώνω για κάθε παιδί τον χρόνο. Γιαυτό και το θέτω ως δίλημμα, δεν μας επιβαρύνει καθόλου.

Καλύπτει και παιδίατρο δωρεάν αλλά και εξετάσεις με μικρή συμμετοχή. Για την νοσηλεία πληρώνεις είτε τίποτα, είτε ψίχουλα, εξαρτάται.

Στο Παίδων πλήρωσα πολλά περισσότερα, απ' όσα βγήκε να πληρώσω διαφορά για την νοσηλεία μας τα Χριστούγεννα. Πλήρωνα φαγητό για εμένα καθημερινά, τηλεόραση, καφέδες, απολυμαντικά, χαρτιά υγείας, γιαούρτια για το παιδί, φρούτα επίσης για το παιδί κλπ.

Ολα αυτά στο ιδιωτικό είναι παροχές.

Εγω νομιζω οτι η ουσια βρισκεται σε αυτο που ειπε η MarcoPolo για τον συντροφο της. Μπορει να τυχει και να μην πετυχει ο γιατρος την διαγνωση ασχετα με το αν ειναι σε ιδιωτικο ή σε δημοσιο.

Εδω ειναι διαφορετικο το συστημα αλλα εμεις μια και 2 στις 3 φορες μας εδιωξαν απο το αντιστοιχο παιδων που πηγαμε στην μεση της νθχτας στην αλλη ακρη της πολης, παμε σε αυτο που ειναι κοντα στο σπιτι μας. Το σαββατο η παιδιατρος αρνηθηκε να αναλαβει την ευθυνη της διαγνωσης και η γιατρος απο τα επειγοντα επικοινωνησε με το παιδων πριν μας αφησει να φυγουμε. Ρωτησα λοιπον τι πρεπει να κανω και μου ειπε οτι αν δεν μπορουν να τα βγαλουν περα στα επειγοντα θα μας μεταφερει το νοσοκομειο εκει που πρεπει.

Πως είστε mmad; ακόμη τρέχετε; Αλλο τα επειγοντα εκεί και άλλο το νοσοκομείο των παιδιών;;;

Εδω ολα τα νοσοκομια εχουν γενικη εφημερια και επειγοντα. Υπαρχουν και καποια που ειδικευονται στην παιδιατρικη. Δηλαδη το σαββατο που πηγαμε στα επειγοντα υπηρχε ενας γιατρος με ειδικοτητα επειγοντα και ετυχε να ειναι και μια παιδιατρος στο μαιευτηριο. Δεν εχει ομως παιδιατρο στα επειγοντα. Επειδη ο μικρος παραπονεθηκε για την καρδια του και η γιατρος των επειγοντων βρηκε ανωμαλο ρυθμο εγινε ολο αυτο το θεμα. Απο το παιδιατρικο νοσοκομιο (οπου εστειλαν τις εξετασεις του) ειπαν οτι δεν ειναι τιποτα αλλα εγω θα τον παω σε παιδοκαρδιολογο σε ραντευου πλεον.

Ας πουμε αν ω μη γενητο χρειζοταν νοσηλια θα μας μετεφεραν σε παιδιακτρικο νοσοκομιο αλλα για θεματα που δεν χρειαζεται απαραιτητα παιδιατρος μπορουμε να παμε οπουδηποτε. Να τονισω οτι εδω οι γενικης ιατρικης δεχονται και παιδια και σε παραπεμπουν στο παιδων αν κρινουν οτι χρειαζεται.

Εμας μεχρι στιγμη δεν χρειαστικε εκτως ισως απο το Σαββατο

Εύχομαι όλα να σας πάνε καλά και να μην είναι πραγματικά τίποτα! Για εσάς και για εμάς και για όλα τα παιδάκια... Εμείς έχουμε υποτροπή. Εϊμαι τώρα σε διαδικασία αξιολόγησης απ' την παιδίατρο για να δούμε αν θα μπούμε ξανα νοσοκομείο ή αν θα τα καταφέρουμε με αγωγή στο σπίτι...

Όχι ρε γμτ, πως είναι? Ελπίζω να αντιμετωπίζεται στο σπίτι. Τι σου λέει ο γιατρός?

Αχ βρε xena, τι ταλαιπωρία...το καημένο το παιδί. Εύχομαι και πάλι περαστικά.

Περαστικα xena

Επειδή είχαμε άλλη μια εμπειρία με το Αγ. Σοφία πρόσφατα, 9.00 το βράδυ όπου ήρθε η σειρά μας μέσα σε μισή ώρα, κατέληξα ότι η αναμονή μας στα άλλα επειγοντα στα δυο παιδιατρικά, πλην του Αγ. Κυριακού, δεν ξεπερνούσε τη μισή ώρα. Τόσο δηλαδή όσο περίπου περιμένουμε στην παιδίατρό μας, για κάτι μη επείγον.

Κάποιες φορές που έχουμε εξυπηρετηθεί συντομότερα, γιατί απλως δεν υπήρχε ουρά, κατεβάζουν και άλλο το μέσο όρο στο νοσοκομείο.

Αν γίνουν εξετάσεις προστίθεται γύρω στο δίωρο.

Ε, δεν νομίζω ότι αυτό κανείς μπορεί να το πει ταλαιπωρία.

Στο Αγ. Σοφία έχουν κάνει και μια τοιχογραφία στους χωρους αναμονής για τα επείγοντα, που μου φάνηκε υπέροχη. Και από την εξυπηρέτηση, δεν είχαμε κανένα παράπονο.

Απλώς επιβεβαιώθηκε ότι θα προσπαθούμε να αποφύγουμε ένα από τα νοσοκομεία, με κάθε τρόπο, μέχρι να καταλάβουμε ότι κάτι άλλαξε (ελπίζω βέβαια να μην αλλάξουν τα άλλα προς το χειρότερο!).

Επίσης είδα ότι και η Πεντέλης έχει προχωρήσει σε κομμάτια που έχουν μηχανογραφήσει. Πχ τις εξετάσεις. Επίσης, στο Πεντέλη πρόσφατα, στις αιμοληψίες, σε ουρά που είχε μεγαλούτσικα παιδάκια και ένα νεογέννητο, όλοι οι γονείς μπήκαν μέσα χωρίς κανείς να ρωτήσει κάτι σχετικά. Αν αυτό οφείλεται στο κίνημα, μπράβο!

Έκανα και μια σύντομη βόλτα προς τους θαλάμους στο Αγ, Σοφία, ΟΚ, τίποτα το ενοχλητικό, εκ πρώτης όψεως. Μια ηρεμία επικρατούσε και όχι στοίβαγμα. Το κτίριο είναι παλιό, αλλά έχει και θετικά αυτό. Είναι ψηλοτάβανο και αρκετά καλά διατηρημένο.

Βέβαια σκέφτομαι αν όντως είχαμε κάτι, πχ σκωληκοειδίτιδα, αν θα εμπιστευόμουν πχ έναν αναισθησιολόγο του ιδιωτικού περισσότερο από του δημοσίου. Ίσως, δεν ξέρω...

Σχετικά με την καθαριότητα, θυμήθηκα ότι στα νοσοκομεία δεν έχω δει ποτέ να σκουπίζουν ΚΑΙ να σφουγγαρίζουν, όπως κάνουμε σπίτια μας! Έψαξα και τα διεθνή πρωτόκολλα και αν δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες φαίνεται ότι μια τεχνική one step = σφουγγάρισμα είναι αρκετή και ίσως είναι και η ενδεδειγμένη, γιατί δεν σηκώνεται σκόνη.