Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

Γκρίνια, γκρίνια, γκρίνια......


Recommended Posts

Κορίτσια ακούστε κάτι που με προβληματίζει... έχω τον μικρό μου που είναι 3 ετών και φέτος ξεκινήσαμε παιδικό σταθμό (είναι κανένας μήνας που πάμε).

Λοιπόν όσον αφορά τον σταθμό είχαμε όσο πιο τέλεια προσαρμογή θα μπορούσαμε να έχουμε... χωρίς κλάματα, έτρωγε κανονικά από την 2η μέρα, την 3η μέρα έκατσε όλη μέρα (γιατί τις προηγούμενες καθόμασταν λίγο για προσαρμογή), με την τουαλέτα του μια χαρά.... γενικά όλα πολύ καλά και οι δασκάλες μου λένε τα καλύτερα.

 

Γενικά είχα ένα πολύ ήσυχο και βολικό παιδί, φανταστείτε δεν έκλαιγε από μωρό παρά μόνο αν είχε κάτι, δεν γκρίνιαζε, τον έχω μάθει να μαζεύει τα πραγματά του... εντάξει έχουμε και τις κακές μας μέρες αλλά σε γενικές γραμμές είμαστε έτσι όπως σας περιέγραψα.

 

Τώρα είναι αρκετός καιρός που γκρινιάζει με το παραμικρό με αποτέλεσμα πολλές φορές χωρίς να το θέλω να τον μαλώνω αλλά δεν γίνεται αλλιώς. Για παράδειγμα δεν κάθεται να τον ντύσω... Με κλωτσάει, τσιρίζει, κουνάει χέρια- πόδια να μην τον ντύσεις ή να τον γδύσεις... και καλά αν είμαστε σπίτι αλλά αν θέλουμε να φύγουμε αυτό είναι πρόβλημα... αφήστε που φοβάμαι μην μου δώσει και καμιά στην κοιλιά που είμαι και έγκυος.

Έλεγα ότι η γκρίνια μπορεί να προέρχεται από τον παιδικό καθώς ήταν ένα παιδάκι που κοιμόταν πολύ και τώρα κοιμάται λιγότερο και το βράδυ αλλά και το μεσημέρι όπως μου έχουν πει κοιμάται κανένα μισάωρο που στο σπίτι κοιμόταν κανά 2ωρο μπορεί και 3ωρο. Πολλές φορές τον βάζω να κοιμηθεί όταν έρχεται που είναι κουρασμένος και τον ξυπνάω το πολύ στην 1 ώρα (γιατί έρχεται αργά και πρέπει να κοιμηθούμε και το βράδυ) και ξυπνάει πάλι με γκρίνια και για να σηκωθεί από το κρεβάτι δινοπαθούμε! Δεν σηκώνεται με τίποτα, αλλάζει πλευρό και πάει να ξανακοιμηθεί! Είτε κοιμηθεί είτε όχι έχει γκρίνια. Κάποιες φορές που ξύπνησε μόνος του στο μισάωρο και δεν τον ξύπνησα εγώ πάλι γκρίνια. Έλεγα μπορεί να είναι και δοντάκια καθώς έχουμε μια αργή ανάπτυξη και βγαίνουν ακόμα τα τελευταία πίσω δόντια μας αλλά με άλλα δόντια δεν ήταν έτσι.

Γενικά έχω ένα μεταλλαγμένο παιδί που δεν το αναγνωρίζω και δεν ξέρω πως να το αντιμετωπίσω γιατί δεν θέλω να του μείνει και να γίνει ένας γκρινιάρης από κει που ήταν μια χαρά....

Τι μπορεί να του φταίει? Στον παιδικό ξέρω ότι περνάει καλά και το βλέπω κιόλας... πχ το πρωί παίρνει την τσάντα του και ανυπομονεί να φύγει....

Τι λέτε βρε κορίτσια καμιά παρόμοια εμπειρία? Πως να τον χειριστώ?

yVUtp2.png

lK3Up3.png

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


Από την εμπειρία μου, σου λέω πως όταν ένα παιδί προσαρμόζεται πανεύκολα σε κάτι που θεωρητικά έπρεπε να αντιδράσει έστω και λίγο, η αντίδραση αυτή θα βγει με καθυστέρηση. Μπορεί λοιπόν να αντιδρά είτε στον παιδικό, είτε στο επερχόμενο μωρό, είτε και στα 2. Δεν σημαίνει ότι δεν περνάει καλά στον παιδικό. Απλώς καταλαβαίνει τώρα ότι αυτή η νέα ρουτίνα είναι "μόνιμη" και ίσως αντιδρά σε αυτό.

Επιπλέον, πολλές φορές τα παιδιά μεταλάσσονται ξαφνικά χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένος λόγος. Περνούν από διάφορες φάσεις καθώς μεγαλώνουν.

Εσύ αντιμετώπισέ το με ψυχραιμία και σταθερότητα. Να μην νιώθει ότι με την γκρίνια κερδίζει την προσοχή.

Link to comment
Share on other sites

Σοφι, νομίζω ότι απλά έχεις ένα παιδί. Δηλαδή, εννοώ ότι όλα αυτά που κάνει είναι χαρακτηριστικά της λέξης "παιδί" . Και φοβάμαι ότι θα πάει έτσι για καιρό, δεν πειράζει, αλλάζει όλη η ζωούλα του τώρα. Επειδή και η δικιά μου η κορούλα είναι περίπου ίδια ηλικία με το αγοράκι σου, τα περνάμε και εμείς αυτά. Έχει γίνει ο "καπετάν γκρινιάρης" και μοιράζεται το ρόλο του "καπετάν τσιρίδα" με τον αδερφό της. Θυμάμαι μια φορά που θέλαμε να την ντύσουμε για να πάμε σε πάρτυ παιδικό, και τσίριζε και αντιδρούσε τόσο πολύ, που φοβήθηκα ότι οι γείτονες θα καλέσουν την Πρόνοια.

 

ΜΠορώ να σου πω αυτά που έχω καταλήξει εγώ για την δικιά μου περίπτωση και εσύ απλά δες αν ταιριάζουν:

Η μικρή μου μέσα σε έναν χρόνο:

Απέκτησε αδερφό

Έκοψε την πάνα, μέρα- νύχτα σε δύο δόσεις (δύο σοκ δηλαδή για το παιδί)

Έκοψε το μπιμπερό

Μετακόμισε

Ξεκίνησε παιδικό, δηλαδή έφυγε από το σπίτι.

 

Δεν πειράζει αν γκρινιάζει λίγο.... Όλη της η ζωή αναποδογύρισε, αλλάξανε όλες οι σταθερές της.

 

Α, και επίσης τα παιδιά αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι θα έχουν αδερφάκι όταν αρχίζει και φουσκώνει η κοιλιά της μαμάς, πριν είναι πολύ θεωρητικό για αυτά...

 

 

Link to comment
Share on other sites

Αγαπητή είχαμε ακριβώς την ίδια συμπεριφορά. Την ίδια ευκολία προσαρμογής και τις ίδιες αντιδράσεις - και επιπλέον την ίδια δυσκολία στο μεσημεριανό ξύπνημα (3ωρος ύπνος και βάλε....).

Τα λύσαμε όλα: το παιδί κουραζόταν υπερβολικά.

 

Είπα στον σταθμό λοιπόν να την κοιμίζουν 1 ωρίτσα και ως εκ του θαύματος όλα έστρωσαν. Φρόντισε να λύσετε το θέμα έγκαιρα γιατί θα του γίνει μόνιμη συνήθεια η γκρίνια.

 

Εκεί την βάζουν για ύπνο κατά τις 1 και ως τις 2 και κάτι, σχετικά νωρίς δηλαδή, πράγμα που δεν της κόβει και την βραδινή διάθεση για ύπνο αλλά και την ξεκουράζει. Κι έτσι δεν θα τρως και την γκρίνια του έγκαιρου ξυπνήματος.

Link to comment
Share on other sites

Ρώτησα την δασκάλα αν τα παιδιά τα ξυπνάνε στον παιδικό ή αν ξυπνάνε μόνα τους και μου είπε ότι ξυπνάνε μόνα τους.... τώρα ο δικός μου δεν είναι και από τα παιδιά που θα κάνεις φασαρία και θα κοιμάται του καλού καιρού (εκτός κι αν είναι πτώμα) οπότε υποθέτω πως επειδή κοιμούνται όλα τα παιδάκια μαζί, ξυπνάνε κάποια κάνουν φασαρία και ξυπνάει και ο δικός μου και δεν κοιμάται ή ξυπνάει νωρίς επειδή δεν έχει το μαξιλάρι-νάνι του εκεί (κάτι που σίγουρα δεν μπορεί να το παίρνει μαζί του καθώς είναι 1,50 μέτρο!!!).

Και γω σκέφτηκα να πάρω την δασκάλα να της πω να κοιμάται περισσότερο, τουλάχιστο να αποκλείσουμε μια αιτία που μπορεί να του φταίει.

 

Όσον αφορά το μωρό.... τι να σας πω δεν ξέρω κατά πόσο το έχει καταλάβει ότι θα έρθει νέο μέλος στο σπίτι. Σίγουρα βλέπει την κοιλιά μου και την αποκαλεί "νινί" αλλά μέχρι εκεί...

 

Τώρα με τις αλλαγές που μου γράφεις thanoula μου κόψαμε και μεις την πάνα όσον αφορά όταν είμαστε ξύπνιοι, αρχίσαμε παιδικό και περιμένουμε το μωρό όπως είπαμε και μάθαμε να κοιμόμαστε με κατεβασμένο κάγκελο στην κούνια ώστε να μπαινοβγαίνει και να του βάλουμε κρεβάτι (που δεν βάλαμε ακόμα), περάσαμε δηλ. την φάση της ελευθερίας την ώρα που πάμε για ύπνο και μάθαμε να μην σηκωνόμαστε ... οπότε ταιριάζουμε σε αρκετά.....

Α! και θα αποκτήσουμε και άλλη μια αλλαγή στην ζωή μας ξεκινώντας λογοθεραπείες!

 

Απλά δεν θέλω αυτή η γκρίνια να του μείνει. Και όταν τον πιάνει και ο δικός μου τσιρίζει σε σημείο που θα λένε οι γείτονες ότι τον σφάζω!!!! Και αυτό το πράγμα με το ντύσιμο έχει καταντήσει πολύ ενοχλητικό και δεν μπορώ βρε κορίτσια θέλω να τον ντύσω να φύγουμε και τσακωνόμαστε και δεν θέλω να τον μαλώνω για βλακείες αλλά σου σπάει στην κυριολεξία τα νεύρα. Έχει γίνει πολύ αγκαλίτσας αυτή την περίοδο με αρκετό παράπονο. Οι αγκαλιές δεν με πειράζουν ίσα ίσα αλλά αυτή την γκρίνια προσπαθώ να καταπολεμήσω. Κάποιες φορές τον πιάνει και το βράδυ αλλά εκεί τον αφήνω να γκρινιάξει λίγο και μετά του φεύγει και κοιμάται.

 

Μάλλον κάπου πήγα και μου έκαναν ανταλλαγή στο παιδί μου! :confused::rolleyes:

yVUtp2.png

lK3Up3.png

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Πάρε σαν δεδομένο ότι η γκρίνια μπορεί να εμφανιστεί σε πολλές φάσεις της ανάπτυξής του και για πολλούς λόγους.

Το κλειδί βρίσκεται στο πως θα χειριστείς εσύ αυτή τη γκρίνια, ώστε να μην την ενθαρρύνεις και να μην γίνει μόνιμη.

Προσπάθησε να δείχνεις ότι δεν σε επηρρεάζει, δεν χάνεις την ψυχραιμία σου και ότι δεν κερδίσει πράγματα γκρινιάζοντας- τσιρίζοντας. Σε καμία περίπτωση να μην περνάει το δικό του όταν θα τσιρίζει.

Link to comment
Share on other sites

A! δεν ήξερα πως κοιμάται στον σταθμό! Αρα δεν φταίει η υπερένταση και η κούραση στον δικό σου όπως σε εμάς υποθέτω. Κι εγώ νόμιζα πως είχαμε τα ίδια.

 

Πάντως πριν λίγες ημέρες που είχαμε ενημέρωση στον σταθμό, απ' ότι μου είπαν κι άλλοι γονείς, τα παιδιά τους έχουν γίνει όλο νεύρα/γκρίνια, άρα δεν είμαστε/είστε οι μόνοι.

 

Κι εμένα όταν γκρινιάζει κάνει ως και τρελές υστερίες - εγώ την πιάνω σταθερά και της λέω ήρεμα "αφού ξέρεις πως στο τέλος θα γίνει αυτό που λέει η μαμά, γιατί το κάνεις δύσκολο και θυμώνεις; Ελα καρδιά μου να ντυθούμε πχ"

Κάποιες φορές πιάνει. Αλλες θυμώνω και φεύγω για να μην με δει έξω φρενών ή να φωνάζω γιατί θα νιώσει κερδισμένη και θα το ξανακάνει. Κι όπως λέει η ekavi δεν πρέπει να περνάει το δικό της.

 

Σε οποιαδήποτε περίπτωση, οι αγκαλιές του χρειάζονται τώρα* και δώσε τις απλόχερα - να καταλάβει πως τον αγαπάς μοναδικά, τα παιδιά χρειάζονται επανάληψη και επιβεβαίωση διαρκώς.

 

*Το μόνο που καταλαβαίνει από την εγκυμοσύνη σου ειναι η.... απόρριψη... Η μαμά δεν τον παίρνει πια αγκαλιά υποθέτω... :-( και ίσως είναι ένας λόγος γκρίνιας κι αυτός.

Link to comment
Share on other sites

Πάρε σαν δεδομένο ότι η γκρίνια μπορεί να εμφανιστεί σε πολλές φάσεις της ανάπτυξής του και για πολλούς λόγους.

Το κλειδί βρίσκεται στο πως θα χειριστείς εσύ αυτή τη γκρίνια, ώστε να μην την ενθαρρύνεις και να μην γίνει μόνιμη.

Προσπάθησε να δείχνεις ότι δεν σε επηρρεάζει, δεν χάνεις την ψυχραιμία σου και ότι δεν κερδίσει πράγματα γκρινιάζοντας- τσιρίζοντας. Σε καμία περίπτωση να μην περνάει το δικό του όταν θα τσιρίζει.

 

 

Σόφι, συμφωνώ και εγώ με αυτά, προσπαθώ να τα κάνω. Δεν μπορώ πάντα, πολλές φορές καταλήγω να ουρλιάζω σαν υστερική, αλλά προσπαθώ όσο μπορώ. Στην ανάγκη φεύγω από το δωμάτιο (και πάω και ουρλιάζω στον άντρα μου, αλλά ένα- ένα τα προβλήματα...). Επίσης, έχω δει ότι καλύτερα αποτελέσματα έχω συνήθως αν καταφέρω να ανακτήσω την ψυχραιμία μου και να μιλήσω σοβαρά και ήρεμα με το παιδί μου. Και τονίζω το ΑΝ.

 

 

Link to comment
Share on other sites

Ευχαριστώ κορίτσια... και γω προσπαθώ όσο μπορώ να μην χάνω την ψυχραιμία μου και εννοείται να μην του δίνω αυτό που θέλει όταν κάνει έτσι, προσπαθώ να μην ασχολούμαι αλλά δεν πετυχαίνει πάντα και ειδικά όταν είναι και ο άντρας μου στο σπίτι εκείνος έχει λιγότερη υπομονή και φωνάζει περισσότερο....

Μακάρι να είναι μια φάση που περνάει και να φύγει αρκεί να μην είναι μόνιμο...

 

xena μου παρόλο που η μαμά είναι έγκυος τον παίρνει πολλές αγκαλιές!!! Ήταν από τα πρώτα πράγματα που ρώτησα τον γυναικολόγο μου και παρόλο που το θρεφτάρι μου τώρα είναι 15 κιλά τον παίρνω αγκαλιά ακόμα.... αν και σε λίγο καιρό μάλλον θα ελαττωθούν αυτά γιατί ίσως υπάρξει μεγαλύτερος κίνδυνος με μεγαλύτερη κοιλιά... αλλά πάντως δεν νιώθει την απόρριψη σε αυτό το κομμάτι από εμένα ίσα ίσα.

 

Αύριο κιόλας θα μιλήσω με την δασκάλα στον παιδικό σταθμό να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε με τον ύπνο, όπως είπα τουλάχιστο να εξαντλήσουμε τους άλλους παράγοντες....

 

Υποθετικά ένα παιδάκι γίνεται καλύτερο πηγαίνοντας παιδικό σταθμό, γιατί όλα έχουν γκρίνια???? Και μεις καινούργιοι είμαστε στο στάδιο του σχολείου και δεν ξέρουμε... ελπίζω όμως όταν μαθαίνουν ότι αυτό πλέον είναι το πρόγραμμα τους και συνηθίζουν το ότι πρέπει να πηγαίνουν κάθε μέρα και κυρίως περνάνε καλά να γίνονται καλύτερα τα πράγματα και να είναι μόνο οι πρώτοι μήνες τις προσαρμογής....

yVUtp2.png

lK3Up3.png

Link to comment
Share on other sites

Πόσο είστε είπες;; Τριών;; Άσε, δε χρειάζεται να πεις τίποτα άλλο :-)

 

Κατ'εμέ είναι η πιο δύσκολη ηλικία, πιο δύσκολη κι από τα terrible twos. Πολλά παιδάκια βγάζουν χειρότερη γκρίνια και νεύρα στα 3, θεωρώ ότι είναι της ηλικίας, και μπορεί να υπάρχουν απλά διαφορετικές αφορμές.

 

Είχα ακριβώς τα ίδια θέματα: γκρίνια, νεύρα, υστερίες για ασήμαντους λόγους, μάχη (μάχη σου λέω όμως!) για το ντύσιμο, τρελλό κλάμα μετά το μεσημεριανό ύπνο! Και την περίοδο εκείνη είχαμε επίσης έναρξη παιδικού σταθμού και φουσκωμένη κοιλίτσα μαμάς! (έχω φάει κλωτσιά και μπουνιά στην κοιλιά...και παντού...τί να σου λέω!)

 

Κι εγώ νόμιζα ότι θα μου στείλουν οι γείτονες την πρόνοια, γιατί θα πουν ότι το δέρνω αλύπητα έτσι όπως φώναζε! Σιγά σιγά ηρέμησε, στα 4 είδα μεγάλη βελτίωση, τώρα είναι 4,5 και είναι ένα αρκετά συνεργάσιμο παιδάκι!

 

(Βέβαια φέτος που είχαμε μετακόμιση και αλλαγή σχολείου περάσαμε και πάλι φάση, αλλά καμία σχέση σε ένταση και διάρκεια).

 

Συμφωνώ απόλυτα με τις προλαλήσασες, προσπάθησε να είσαι ψύχραιμη (εύκολο στα λόγια, δύσκολο στην πράξη) και ΜΗΝ "πέφτεις πάνω του" να το συνεφέρεις ή να το λογικέψεις την ώρα του χαμού, άστο λίγο να εκτονωθεί αφενός το παιδάκι (γιατί περί αυτού πρόκειται, δεν μπορεί να εκφράσει και να ελέγξει τα έντονα συναισθήματά του) και αφετέρου να καταλάβει ότι όταν είναι πιο ήρεμο καταφέρνει καλύτερα αποτελέσματα.

 

Βάλε όμως κόκκινη γραμμή σε κάποια θέματα, πχ. στο να σε χτυπάει έστω και καταλάθος, ή στο να εκσφενδονίζει πράγματα, με όποιον τρόπο εσύ νομίζεις. Εγώ τελικά πχ. έβαλα συνέπειες: με χτύπησες και τώρα πονάω και δεν μπορώ να παίξω μαζί σου.

 

Σε εμάς βοήθησε το να μιλάμε γενικά για τα συναισθήματά μας, να του λέμε ότι τον καταλαβαίνουμε που θύμωσε ή που δεν του άρεσε κάτι, και να του φέρνουμε παραδείγματα από καταστάσεις που κι εμείς θυμώνουμε ή δεν μας αρέσει κάτι...Να καταλάβει δηλ. ότι τα συναισθήματά του είναι φυσιολογικά, αλλά οι αντιδράσεις δεν είναι πάντα αποδεκτές.

 

Πάντα αφού ηρεμήσει, εξήγησέ του τί συνέβη, γιατί δεν ήταν σωστό, και τί μπορεί να γίνει την επόμενη φορά, ή τί συνέπειες θα υπάρξουν αν επαναληφθεί.

 

Μη φανταστείς ότι κι εμείς δεν κάναμε ένα σωρό λάθη μέχρι να βρούμε τί πιάνει στο δικό μας παιδί...εγώ ακόμα τα δουλεύω όλα αυτά!

 

Κάτι τελευταίο...μη σκέφτεσαι ότι θα σου γίνει γκρινιάρης ή ό,τι άλλο φοβάσαι...έχει το χαρακτήρα του και το ταμπεραμέντο του, κι ακόμα κι αν έχει μια τάση να είναι γκρινιάρης ή οξύθυμος ή...ή... θα το δουλέψεις όσο πάει, αλλά μπορεί απλά να είναι έτσι...Δεν μπορείς να το "ελέγξεις" 100% :wink:

 

Κι εγώ καμιά φορά πιάνω τον εαυτό μου να λέει "αμάν πια, δεν την παλεύω με τα χούγια του", αλλά μετά σκέφτομαι ότι απλά αυτά είναι τα χούγια του - τα μισά τα έχει πάρει από μένα άλλωστε!!

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Είχα ακριβώς τα ίδια θέματα: γκρίνια, νεύρα, υστερίες για ασήμαντους λόγους, μάχη (μάχη σου λέω όμως!) για το ντύσιμο, τρελλό κλάμα μετά το μεσημεριανό ύπνο! Και την περίοδο εκείνη είχαμε επίσης έναρξη παιδικού σταθμού και φουσκωμένη κοιλίτσα μαμάς! (έχω φάει κλωτσιά και μπουνιά στην κοιλιά...και παντού...τί να σου λέω!)

 

Άστα σου λέω πριν λίγο έγινε μάχη για να βάλει παπούτσια και να πάει στο σουπερ μάρκετ με τον άντρα μου που στις φυσιολογικές του στιγμές τον κυνηγούσε από πίσω μην φύγει χωρίς αυτόν! Έφαγα και μια σφαλιάρα στα καλά του καθουμένου!!! Αλλά σε τέτοια δεν δίνω σημασία του αποσπώ την προσοχή γιατί θα το κάνει συνήθειο να βαράει και ξέρω ότι είναι αντίδραση της στιγμής.

Συμφωνώ απόλυτα με τις προλαλήσασες, προσπάθησε να είσαι ψύχραιμη (εύκολο στα λόγια, δύσκολο στην πράξη) και ΜΗΝ "πέφτεις πάνω του" να το συνεφέρεις ή να το λογικέψεις την ώρα του χαμού, άστο λίγο να εκτονωθεί αφενός το παιδάκι (γιατί περί αυτού πρόκειται, δεν μπορεί να εκφράσει και να ελέγξει τα έντονα συναισθήματά του) και αφετέρου να καταλάβει ότι όταν είναι πιο ήρεμο καταφέρνει καλύτερα αποτελέσματα.

 

Προσπαθώ να τον έχω αγκαλία να ηρεμεί γιατί όταν τον πιάνει θέλει να είναι κολλημένος πάνω σου και μετά τον ρωτάω τι έχει αλλά αν έχετε δει σε άλλα μου Post το δικό μου το ταρζανάκι δεν μιλάει και πολύ για την ηλικία του....:-(

Βάλε όμως κόκκινη γραμμή σε κάποια θέματα, πχ. στο να σε χτυπάει έστω και καταλάθος, ή στο να εκσφενδονίζει πράγματα, με όποιον τρόπο εσύ νομίζεις. Εγώ τελικά πχ. έβαλα συνέπειες: με χτύπησες και τώρα πονάω και δεν μπορώ να παίξω μαζί σου.

 

Παλιότερα κάποιος "έξυπνος" του είχε μάθει να βαράει αλλά το καταπολεμήσαμε, δεν του δίναμε σημασία και έτσι δεν το βρήκε παιχνίδι και το έκοψε. Βέβαια όπως είπα πιο πάνω την έφαγα σήμερα... του ξεφεύγουν μερικές φορές αλλά ξέρω ότι περιστασιακό...

Τλωρα με τα πράγματα δεν σκάω απλά ότι πετάει το μαζεύω και δεν του το ξαναδίνω και έτσι ξέρει ότι στην ουσία κάνει κακό στον εαυτό του...:wink:

Σε εμάς βοήθησε το να μιλάμε γενικά για τα συναισθήματά μας, να του λέμε ότι τον καταλαβαίνουμε που θύμωσε ή που δεν του άρεσε κάτι, και να του φέρνουμε παραδείγματα από καταστάσεις που κι εμείς θυμώνουμε ή δεν μας αρέσει κάτι...Να καταλάβει δηλ. ότι τα συναισθήματά του είναι φυσιολογικά, αλλά οι αντιδράσεις δεν είναι πάντα αποδεκτές.

 

Πάντα αφού ηρεμήσει, εξήγησέ του τί συνέβη, γιατί δεν ήταν σωστό, και τί μπορεί να γίνει την επόμενη φορά, ή τί συνέπειες θα υπάρξουν αν επαναληφθεί.

 

Αχ του μιλάω όσο πιο πολύ μπορώ αλλά πολλές φορές δεν με ακούει......

Κάτι τελευταίο...μη σκέφτεσαι ότι θα σου γίνει γκρινιάρης ή ό,τι άλλο φοβάσαι...έχει το χαρακτήρα του και το ταμπεραμέντο του, κι ακόμα κι αν έχει μια τάση να είναι γκρινιάρης ή οξύθυμος ή...ή... θα το δουλέψεις όσο πάει, αλλά μπορεί απλά να είναι έτσι...Δεν μπορείς να το "ελέγξεις" 100% :wink:

 

Αυτό είναι που φοβάμαι πιο πολύ απ' όλα. Αν είναι φάση θα κάνω υπομονή και θα περάσει αλλά φοβάμαι γιατί δεν έχω ξαναδεί το παιδί μου έτσι, ήταν πολύ ήσυχο και συνεργάσιμο είναι λες και έπαθε μετάλαξη! Μακάρι να είναι φάση....:rolleyes:

yVUtp2.png

lK3Up3.png

Link to comment
Share on other sites

η δικη μου είναι 27 μηνων και παρουσιαζει ακριβως τα ιδια στοιχεια και ας μην εχει γινει καποια αλλαγη στην καθημερινοτητα μας.παιδικο δεν παει.Ειναι κανα μηνα που πραγματικα εχει ξεσαλωσει,αλλα αυτό που με πελαγωνει είναι η γκρινια και η ωρα του υπνου.Σε ολα οχι ή με ολοκληρη ιστορια.Και γω προσπαθω βρε κορίτσια να μην βγω εκτοσ εαυτου αλλα μερικεσ φορες νιωθω ότι δεν θα αντεξω!Δεν θα ηθελα με τιποτα να της φωνάξω ή να την τρομάξω.

Link to comment
Share on other sites

Εμένα τώρα είναι 2,5 χρονών. Ε, εμάς το μεγάλο ξέσπασμα ήταν το Σεπτέμβρη. Παιδιά, με είχε ταράξει. Κι εγώ έγκυος και όταν την έπιαναν τα διαόλια της - για τους πιο άσχετους λόγους που ούτε μετά από μισή ώρα δεν μπορούσα να θυμηθώ - έφτανε στο σημείο να σέρνεται στο δρόμο και να ουρλιάζει σαν υστερικό. Μόνιμες ατάκες: "Όχι", "Δε θέλω", "Φύγε", "Μόνη μου", "Άσε με", κοκ. Φυσικά και ούρλιαξα, φυσικά και φώναξα, έβαλα ακόμη και τα κλάματα και μετά βρήκα τη λύση: ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ!!!!!!!

 

Π.χ. ακούω στο ραδιόφωνο ένα τραγούδι που μ' αρέσει κι εκείνη θέλει άλλο. Της λέω ότι θα της βάλω αυτό που της αρέσει μόλις τελειώσει αυτό που ακούω. Αρχίζει η γκρίνια. Της λέω ότι έχει δύο επιλογές: να τελειώσει το τραγούδι που ακούει η μαμά και να βάλουμε αυτό που θέλει εκείνη ή να γκρινιάζει ασταμάτητα και να μην ακούσει το δικό της καθόλου. Φυσικά την πρώτη φορά έφαγα ασταμάτητη γκρίνια και κλάμα στη μάπα (και το έπαιζα τρομερά κουλ Αλέξης, ενώ από μέσα μου έβγαζα φωτιές από τ' αφτιά), τη δεύτερη φορά όμως περίμενε καρτερικά να τελειώσει το τραγούδι.

Άλλο, παίζουμε πάζλ και την έχει πιάσει το αμόκ. Της προτείνω να αλλάξουμε απασχόληση και επιμένει στο πάζλ. Της εξηγώ ότι θα συνεχίσουμε να φτιάχνουμε το πάζλ, αλλά αν κακοποιήσει με οποιοδήποτε τρόπο τα κομμάτια θα το κλείσουμε και θα ασχοληθούμε με κάτι άλλο. Την πρώτη φορά έκοψε ένα "αφτάκι" από ένα κομμάτι, τη δεύτερη ήταν κυρία.

Και άλλα πολλά τέτοια. Χρειάζεται όμως χαμηλή σταθερή φωνή και πολύ καλό κρύψιμο του θυμού μας :D(:evil:).

Τις περισσότερες φορές πιάνει...υπάρχουν όμως και μερικές στιγμές που απλά την αφήνω να κάνει σαν τρελό και μετά έρχεται από μόνη της και μου λέει: "εντάτσει, ηλέμησα τώλα, έλα να παίτσουμε" και συζητάμε και το περιστατικό.

Link to comment
Share on other sites

Τις περισσότερες φορές πιάνει...υπάρχουν όμως και μερικές στιγμές που απλά την αφήνω να κάνει σαν τρελό και μετά έρχεται από μόνη της και μου λέει: "εντάτσει, ηλέμησα τώλα, έλα να παίτσουμε" και συζητάμε και το περιστατικό.

 

 

:lol::lol::lol::lol::lol::lol:

Link to comment
Share on other sites

Χθες για παράδειγμα έκλαιγε με σπαραγμούς και γκρίνιαζε, τσίριζε, δεν ήθελα κανέναν και δεν ηθελε με τίποτα να του πάρεις το μαξιλάρι του, το έσερνε παντού μαζί του αγκαλιά ώσπου τον άφησα να κοιμηθεί μια ωρίτσα και ξύπνησε πάλι με γκρίνια. Με τα χίλια ζόρια τον πήρε ο άντρας μου να τον πάει βόλτα να ξεχαστεί και μετά γύρισε άλλο παιδί! Το παιδί μου αυτό που ξέρω!!! Μες το κέφι χωρίς γκρίνια....

Μας έχουν πάρει όλοι χαμπάρι και ρωτάνε τι έχει πάθει το παιδί, για τρομερή αλλαγή σας λέω!

Τι παθαίνει ήθελα να ήξερα είναι τραγικό...μίλησα και με τον σταθμό και μου είπαν θα προσπαθήσουν να τον αφήνουν να κοιμάται παραπάνω να δούμε μπας και λυθεί το πρόβλημα....Αν υποθέσουμε ότι του φταίει το ότι δεν κοιμάται γιατί και όταν κοιμάται μετά ξυπνάει πάλι με γκρίνια?

Τι να πω βρε κορίτσια... με καθησυχάζετε πάντως και σεις με τις εμπειρίες σας!

yVUtp2.png

lK3Up3.png

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

  • 2 months later...

Τελικά φάση ήταν και μας πέρασε! ΕΥΤΥΧΩΣ!!!! Μάλλον ήταν η αντίδραση του που ξεκίνησε και παιδικό σταθμό και άλλαξε το πρόγραμμα του, ευτυχώς προσαρμόστηκε γρήγορα και η γκρίνια μας έφυγε!

yVUtp2.png

lK3Up3.png

Link to comment
Share on other sites

  • 2 εβδομάδες μετά...

εγώ πλέον ξέρω πως γκρινιάζει όταν νυστάζει ή όταν τον ξυπνάω χωρίς να έχει χορτάσει ύπνο. αλλά δεν φταίω κιόλας, δεν κοιμάται εύκολα και μου παίρνει πολύ χρόνο να τον κοιμήσω και χάνουμε μια ώρα ύπνου την ημέρα έτσι. επίσης όταν είναι νυσταγμένος, θυμάται πως θέλει να κλάψει, πως τον ενοχλούν τα ρούχα του, πως θέλει να δει το τάδε παιδικό στην τηλεόραση, πως έχασε ένα παιχνίδι και πως πρέπει οπωσδήποτε να το βρει εκείνη τη στιγμή. γενικά όταν νυστάζει κι έχει γκρίνια δεν την παλεύουμε, αλλά προσπαθώ και ξέρω πως υποφέρει ο έρμος.

το αγγελούδι μου, η ζωή μου όλη.

Link to comment
Share on other sites

  • 2 εβδομάδες μετά...

Κοριτσια εχω και εγω πρόβλημα με τον γιο μου..ειναι 3 χρονων και γκρινιαζει συνέχεια. Δεν ξερω πως να το χειρηστω.δεν βγαινω βολτα λογο γκρινιας.προσπαθω με κάθε τροπο να το διορθωσω αλλα ματαια..συγκεκριμένα μου λεει την ωρα γκρινιας "δεν μπορω να πιασω το παιχνίδι μου" "δεν μπορώ να σηκωθω" και τετοια.εχει καμία αναλογη εμπειρία?

Link to comment
Share on other sites

  • 7 months later...

Ο μικρος μου είναι 3...ενώ μωρο ηταν πολύ καλοβολο παιδι...ενώ είναι πολύ τακτικος και νοικοκυρης...ενώ εχει χιλια καλα...είναι τοσο γκρινιάρης που δε την παλευω άλλο.Ολη μερα βρισκει κατι για να γκρινιαξει...από λογικα εως τελειως παραλογα.Του ηρθε ξαφνικα να φαει κουλουρακι και δεν εχω...ε θα γκρινιαζει μια ωρα,θελει κατι και δε του το δινεις το ιδιο,ζηλευει κατι που εχει ο αδερφος του και δε το παιρνει...γκρινια.Γκρινια ολη μερα αρκει να γινει το δικο του.Υπαρχουν φορες που μου ζηταει φαγητο...ενώ του παω το πιατο να φαει ξαφνικα του ερχεται και αρχιζει να φωναζει ότι δε τον αφηνω να φαει....μα να το φαγητο σου...βρε καλε μου...βρε χρυσε μου...εκει αυτος καθεται σε μια γωνια και φωναζει ότι δε του δινω να φαει.Λες και τα κανει επίτηδες.Εκτος του ότι είναι πολύ κουραστικο ολο αυτό γιατι μας τσακιζει μεσα στο σπιτι με τοση γκρινια...πλεον εχει παψει να με απασχολει η κουραση που μου προκαλει.Πλεον εχω αρχισει να ανησυχω πως θα εξελιγχει ως ενηλικας?Ετσι ατομιστης θα είναι και θα φωναζει γι ανα πετυχει το δικο του?

 

Προσπαθω να είμαι σταθερη...όταν πω όχι δεν κανω πισω...τον αφηνω να κλαιει...αλλα δε βλεπω βελτιωση.Πλεον ευελπιστώ του χρονου που θα παει προνηπιο μεκαποιο μαγικο τροπο να στρωσει αυτή η κατασταση.Τι άλλο να κανω δεν ξερω.Τοση ισχυρογνωμοσυνη και πεισμα δε μου εχει ξανατυχει.Μεχρι και ο αδερφος του που είναι 5 ετων τον εχει παρει χαμπαρι και φτανει καποιες φορες να του κανει τα χατιρια μονο και μονο για να μην αρχισει να γκρινιαζει.

Link to comment
Share on other sites

Γεια σου Νικι μου .Ακριβως τα ιδια περνάω κ εγώ.Τον εστειλα παιδικο περιμενοντας να δω διαφορά,ελπιζοντας μαλλον.Και ο δικος μου,3χρ ισχυρογνωμων,γκρινιαρης να γινει το δικο του κ ας χτυοησει δεν τον νοιαζει,κατι παραλογα πραγματα,δε θελω φρουτα παρτα κ μετα απο λιγο ενω του εχω παει κατι αλλο φερε τα φρουτα μου.Τρελα σου λεω.Η παιδιατρος που το ειχα συζητησει παλαιοτερα μου ειπε να μην υποχωρει οσο μπορεις κ να φευγεις απο το δωματιο.Να του στερεις κατι που του αρεσει ,να τον αφηνεις να κλαει ,θα σταματησει .Τα εκανα ολα χωρις αποτελεσμα.Τωρα περιμενω να ξαναπαμε σε λιγο καιρο να τη ρωτησω μηπως ολα αυτα τα διακα μου ειναι κ δειγματα ανωριμοτητας(ειναι 2,5 μην προωρος).Εχθες ετρωγα τα χαρτια απο τις καραμελες.Προσπαθω αλλα τα νευρα μου δεν ειναι καλα.

Link to comment
Share on other sites

Το πρωι πηγαμε σουπερ μαρκετ...όταν τον εβαλα στο αυτοκινητο και φυγαμε αρχισε να σκουζει και να λεει οτι ηθελε να κατσει μεσα στο καροτσι του σουπερ μαρκετ να κοιμηθεί.Εσκουζε ένα τεταρτο...στο τελος με εφτασε στο σημειο να του πω οτι θα γυρισω και θα τον αφήσω στο σουπερ μαρκετ να κοιμηθεί αφου ετσι θελει και θα φυγω...μονο τοτε σταματησε.Μετα πηγαμε να παρουμε το μεγαλο από το σχολειο.Αρχισε να κλαιει παλι και να φωναζει οτι δε θελει να μπει ο αδερφος του στο αυτοκινητο και θελει να κατσει μονο αυτος στο καθισμα.

 

Θα με αποτρελλανει μιλαμε...

Link to comment
Share on other sites

τα ιδια και ο δικος μου ειναι 3 χρονων και εχει γινει υπερβολικα ατιθασος.ηρθε και αδερφακι σπιτι και τα πραγματα δυσκολεψαν αρκετα.γκρινια,νευρα,σντιδραση σε ολα,φωνες και τσακωμοι ολη μερα δεν ξερω πως να τον χειριστω τον μαλωνω και γελαει χθες εφτασα σε σημειο να τον χτυπησω.εκλαιγα για ωρες μετα αλλα με χει βγαλει απο τα ρουχα μου δεν μπορω να τον κουμανταρω με τιποτα και βαλτε και τη κουραση με ενα νεογεννητο.τι μπορω να κανω;α,σχολειο ξεκινησαμε για 3 βδομαδες αλλα αρρωσταινε διαρκως και τελος λογω του μωρου.οχι ομως οτι ειχαμε δει διαφορα με το σχολειο η συμπεριφορα του ηταν ιδια και χειροτερη.

Link to comment
Share on other sites

Εμείς βοηθηθήκαμε αρκετά με το να παίρνουμε το μέρος της στο εκάστοτε παράπονό της, αντί να την κοντράρουμε επισημαίνοντας το παράλογο του αιτήματος.

Δηλαδή αντί "Μα αγάπη μου, τι θες να κάνω;! Δεν έχουμε κουλουράκια, ούτε υλικά για να φτιάξουμε κι ο φούρνος είναι κλειστός", θα της πούμε "Νοιώθω κι εγώ τόόόση απογοήτευση που δεν έχουμε κουλουράκια! Δε θα 'ταν ωραία τώρα να τρώγαμε μερικά; Αχ βρε παλιοφούρνε, γιατί να'σαι κλειστός; Μόλις ανοίξεις όμως...". Δε λειτουργεί πάντα, αλλά συχνά σωζώμαστε.

Link to comment
Share on other sites

Ρε παιδιά τι θα γίνει με αυτήν την κατάσταση, ξυπνάμε με γκρίνια ετοιμαζομαστε με γκρίνια, φεύγουμε για το σχολείο με γκρίνια, έλεος. Με αυστηρότητα δε βγαίνει τίποτα, με φωνές δεν το συζητώ καν. με κατανόηση κ υποστήριξη κάτι γίνεται αλλά τα νεύρα μας κροσια. Κ μενα δεν έχει καν αδερφάκι να ζηλέψει. Φαντάσου τι έχει να γίνει αν αποκτήσει. Μιλάμε για πολλή αντίδραση. Το τι ακούω δε λέγεται. Δε μ αρέσει αυτό που φοράς, δε θέλω το γάλα μου γιατί μου φαίνεται λιγο/ζεστό /κρυο/πολυ , δε μ αρέσουν οι κάλτσες μου , δε θέλω να κάτσεις, θέλω αγκαλιά, θέλω κατω, θέλω ορθια! Ουφ! Πως το αντιμετωπιζετε? Εγω τους τελευταίους τρεις μήνες εχω φρίξει. Ειναι δυο κ 4 μηνών. ...

Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...