ΠΩΣ ΑΝΤΕΧΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ?

Οπότε σε παρακαλώ πολύ να επανεξετάσεις τις προτεραιότητες σου και να αποφασίσεις τι θέλεις να είσαι πάνω από όλα : σύζυγος ή μητέρα. Να πράξεις αναλόγως, και να ζήσεις με τις συνέπειες...

ωραία έχουμε ένα αντιδραστικό παιδικό παιδί και έναν νευρικό πατέρα...

και η λύση που προτείνεται δεν είναι να αντιμετωπίσει ο καθένας το δικό του πρόβλημα από την μεριά του... αλλά διαζύγιο....

το οποίο θα βοηθήσει... εεεε ... με ποιον ακριβως τρόπο;

ωραία έχουμε ένα αντιδραστικό παιδικό παιδί και έναν νευρικό πατέρα...

και η λύση που προτείνεται δεν είναι να αντιμετωπίσει ο καθένας το δικό του πρόβλημα από την μεριά του... αλλά διαζύγιο....

το οποίο θα βοηθήσει... εεεε ... με ποιον ακριβως τρόπο;

Πως θα αντιμετωπισει το παιδι τοπροβλημα του, απο τη στιγμη που το παιδι αντιδρα εξαιτιας της συμπεριφορας του πατερα;;;; Δεν πιστευω οτι η μοναδικη λυση ειναι το διαζυγιο, αλλα θεωρω οτι ο συγκεκριμενος πατερας δεν αγαπαει το παιδι του.Ειναι πολυ θλιβερο και εξοργιστικο να το βλεπει κανεις αυτο.. Η θεματοθετρια αντεδρασε γιατι ειναι δυσκολο καποιες φορες να δεις την αληθεια και γιατι, αντικειμενικα, ολο το βαρος πεφτει στις πλατες της. Συγχαρητηρια στη μανουλα που καταφερε να διορθωσει παρομοιο προβλημα.

ωραία έχουμε ένα αντιδραστικό παιδικό παιδί και έναν νευρικό πατέρα...

και η λύση που προτείνεται δεν είναι να αντιμετωπίσει ο καθένας το δικό του πρόβλημα από την μεριά του... αλλά διαζύγιο....

το οποίο θα βοηθήσει... εεεε ... με ποιον ακριβως τρόπο;

Συγνώμη αν δεν διατύπωσα σωστά αυτο που ήθελα να πω.

Διάβασα όλο το θέμα και είδα ότι παρόλο που ασχολήθηκαν παρά πολλοί, κάνοντας προτάσεις, διατυπώνοντας απόψεις κλπ, η μαμά ουσιαστικά δεν συμμετείχε, παρά μόνο για να απαντήσει σε επικρίσεις.

Απο ότι κατάλαβα, δεν έχουμε ένα αντιδραστικό παιδί και ένα νευρικό πατέρα. Έχουμε ένα πατέρα που διαχωρίζει κατά συρροή και επί σειρά ετών τα παιδιά του, και ένα κοριτσάκι που αντιδρά για να προστατεύσει τον εαυτό του.

Η μαμά είτε προσπαθεί να κρατήσει ισορροπίες είτε είναι και αυτή θύμα του πατέρα, που πλέον πιστεύει ότι αυτός έχει δίκιο...

Απλά προσπάθησα να την φέρω προ των ευθυνών της μήπως αυτό την ξυπνήσει. Το

διαζύγιο είναι η εσχατη λύση...

Εάν θέλεις να πάρεις μια ώριμη και υπεύθυνη στάση απέναντι πρώτα στον εαυτό σου και ύστερα στην οικογένειά σου πήγαινε σε έναν ειδικό και σταμάτα να κλαίγεσαι και να τσακώνεσαι με τον οποιοδήποτε εδω μέσα. Το forum είναι δημόσιο και όπως εσύ λες την άποψή σου την λενε και οι άλλοι. Εάν θέλεις να σώσεις πρώτα το παιδί σου και ύστερα τον γάμο σου και να έχεις μια όμορφη και ποιοτική σχέση με όλα τα μέλη της οικογένειάς σου ΩΡΙΜΑΣΕ ΚΑΙ ΠΡΑΞΕ. Αλλιώς η κατάσταση θα μείνει η ίδια και ύστερα θα χειροτερέψει.

Συγνώμη αν δεν διατύπωσα σωστά αυτο που ήθελα να πω.

 

Διάβασα όλο το θέμα και είδα ότι παρόλο που ασχολήθηκαν παρά πολλοί, κάνοντας προτάσεις, διατυπώνοντας απόψεις κλπ, η μαμά ουσιαστικά δεν συμμετείχε, παρά μόνο για να απαντήσει σε επικρίσεις.

 

Απο ότι κατάλαβα, δεν έχουμε ένα αντιδραστικό παιδί και ένα νευρικό πατέρα. Έχουμε ένα πατέρα που διαχωρίζει κατά συρροή και επί σειρά ετών τα παιδιά του, και ένα κοριτσάκι που αντιδρά για να προστατεύσει τον εαυτό του.

 

Η μαμά είτε προσπαθεί να κρατήσει ισορροπίες είτε είναι και αυτή θύμα του πατέρα, που πλέον πιστεύει ότι αυτός έχει δίκιο...

 

Απλά προσπάθησα να την φέρω προ των ευθυνών της μήπως αυτό την ξυπνήσει. Το

διαζύγιο είναι η εσχατη λύση...

συμφωνω απολυτα!

Kατ' αρχην πιστευω οτι η μαμα που εξεθεσε το προβλημα δεν μας διαβαζει και μιλαμε φιλοσοφικα πια,αλλά ακομα και ετσι να ειναι το συνεχιζω γιατι εστω και μια ψυχουλα να σωθει απο αυτα που γραφουμε οφελος θα ειναι.

ΜΑΡΙΑΛ νομιζω (αν και νομιζω οτι τρολάρεις) θα σου απαντήσω το αυτονοητο. Δεν προτεινε καμιά ως λύση το διαζυγιο. Να παει τον αντρα της πρωτίστως σε παιδοψυχιατρο και μαλιστα να μπει σε πρόγραμμα συνεδριών όχι μια επισκεψη α τι μας λεεει τωρα αυτη και γειά σας. ΑΝ δεν αλλάξει στάση μετά απ αυτή τη δουλειά με τον εαυτο του ε ναι τότε δεν του αξίζει να αποκαλειται πατερας.Για ποιο λόγο για να το δηλωνει στη φορολογική του δήλωση ή για να παιρνει επιδοματα τεκνων στη δουλεια του?

Γίνεται τετοιος σεισμός μέσα στο κεφάλι σου όταν μιλάς με ειδικό και σου βάζει τον καθρέφτη μες στα μούτρα σου να δεις τι κάνεις και τι λες που δεν το καταλαβαινεις...που όποιος δεν αλλαξει και μετά απο αυτο ε ναι είναι ανάξιος να λεγεται γονιός. Προσωπικα μετα απο καθε συνεδρια γυρίζαμε σπίτι με τα πόδια (μια ωρα δρομος) αμίλητοι και αν μας ρωτούσες πού βρισκόμαστε και τι μέρα είναι δύσκολα θα απαντούσαμε... Έχουν τον τρόπο τους. Για μας τέλος καλό όλα καλά....Γιατι αν το ειχα αφησει ετσι δεν θα είχα απλα ενα πληγωμενο ενηλικα, αυτά ειναι πταισματα....αλλά στανταράκι μια εφηβη ή στα ναρκωτικα ή σε καμια οργάνωση ή το καλυτερο στο τμημα... Η απόρριψη σε τόσο τρυφερη ηλικια φέρνει ανάγκη για προσοχή με ΚΑΘΕ τίμημα.

Kατ' αρχην πιστευω οτι η μαμα που εξεθεσε το προβλημα δεν μας διαβαζει και μιλαμε φιλοσοφικα πια,αλλά ακομα και ετσι να ειναι το συνεχιζω γιατι εστω και μια ψυχουλα να σωθει απο αυτα που γραφουμε οφελος θα ειναι.

 

ΜΑΡΙΑΛ νομιζω (αν και νομιζω οτι τρολάρεις) θα σου απαντήσω το αυτονοητο. Δεν προτεινε καμιά ως λύση το διαζυγιο. Να παει τον αντρα της πρωτίστως σε παιδοψυχιατρο και μαλιστα να μπει σε πρόγραμμα συνεδριών όχι μια επισκεψη α τι μας λεεει τωρα αυτη και γειά σας. ΑΝ δεν αλλάξει στάση μετά απ αυτή τη δουλειά με τον εαυτο του ε ναι τότε δεν του αξίζει να αποκαλειται πατερας.Για ποιο λόγο για να το δηλωνει στη φορολογική του δήλωση ή για να παιρνει επιδοματα τεκνων στη δουλεια του?

 

Γίνεται τετοιος σεισμός μέσα στο κεφάλι σου όταν μιλάς με ειδικό και σου βάζει τον καθρέφτη μες στα μούτρα σου να δεις τι κάνεις και τι λες που δεν το καταλαβαινεις...που όποιος δεν αλλαξει και μετά απο αυτο ε ναι είναι ανάξιος να λεγεται γονιός. Προσωπικα μετα απο καθε συνεδρια γυρίζαμε σπίτι με τα πόδια (μια ωρα δρομος) αμίλητοι και αν μας ρωτούσες πού βρισκόμαστε και τι μέρα είναι δύσκολα θα απαντούσαμε... Έχουν τον τρόπο τους. Για μας τέλος καλό όλα καλά....Γιατι αν το ειχα αφησει ετσι δεν θα είχα απλα ενα πληγωμενο ενηλικα, αυτά ειναι πταισματα....αλλά στανταράκι μια εφηβη ή στα ναρκωτικα ή σε καμια οργάνωση ή το καλυτερο στο τμημα... Η απόρριψη σε τόσο τρυφερη ηλικια φέρνει ανάγκη για προσοχή με ΚΑΘΕ τίμημα.

Franklin χαιρομαι πολυ που ξανανοιξες το θεμα. Θα σου πω συγχαρητηρια για τον εξης λογο: γιατι εσυ κι ο αντρας σου ΕΝΔΙΑΦΕΡΘΗΚΑΤΕ και τα καταφερατε. Ο γονιος που νοιαζεται και θελει να σωσει το παιδι του, τρεχει, προσπαθει και αναζητα λυσεις. Ειναι δυσκολο, ειναι επιπονο, αλλα αυτο πρεπει να γινει. Και ναι, λυπαμαι αν κανα δυο ατομα μαζι με τη θεματοθετρια που με σχολιασει τοτε αρνητικα, ενοχληθουν, αλλα ΑΥΤΟ σημαινει γονιος. Αν το κακοποιημενο (λεκτικα-σωματικα) παιδι, δεν βλεπει υποστηριξη-ενθαρυνση, μεσα στο ιδιο του το σπιτι, την αναζητα ΠΑΝΤΑ αλλου. Και στο "αλλου"μπορει κανεις να βαλει "ο,τι λεξη θελει: ναρκωτικα,αυτοκτονια, προωρη εναρξη σεξουαλικων σχεσεων, αυτοτραυματισμοι, νευρικη ανορεξια, κλπ· Αν ο γονιος εθελοτυφλει για να μην χασει τον συζυγο, τον λυπαμαι. Εσυ Franklin κοιταξες κατα μετωπο το προβλημα και το χτυπησες στη ριζα. Πολλα respect σε σενα και στον αντρα σου που σωσατε μια ψυχουλα!