ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΑΡΑ.

Να σας ρωτήσω κατί εσας που έχετε παιδιά της ηλικίας των 5-6 χρονών;

Αν πάτε με τα παιδιά σας παιδική χαρά και ενώ βρίσκεστε δίπλα τους βλέπετε ότι με τον τρόπο που παίζουν ενοχλούν τα άλλα παιδάκια (δηλαδη ενώ όλα τα παιδάκια πάνε προς τη μία κατεύθυνση πάνω στον δοκό τα δικά σας πάνε προς την αντίθετη και τα σπρώχνουν κιόλας με κίνδυνο αυτά που δεν πιανονται καλά να υπάρχει κίνδυνος να πέσουν κάτω, ή να σπρώχνουν τα υπόλοιπα παιδιά στα σκαλοπάτια προκειμένου να περάσουν πρώτα) θα τους λέγατε κάτι; Όπως ας πούμε ότι πρέπει να προσέχουν τα μικρότερα παιδάκια;

Αυτό δεν είναι μια βασική αρχή που πρέπει να μάθουμε στα παιδιά μας; Να έχουν υπομονή, να περιμένουν τη σειρά τους, να βοηθάνε τους μικρότερους;

Λοιπόν αυτό το περιστατικό συνέβει σήμερα που πήγαμε στην παιδική χαρά.

Και βέβαια ο άντρας μου νευρίασε και τους είπε με αυστηρο ύφος, ενώ τους είχε ήδη κάνει μία παρατήρηση με ήπιο ηφος, "μα καλά δεν βλέπεις το κοριτσάκι που προσπαθεί να ανέβει;" Το αγοράκι απαντάει "ναι το βλεπω"

Και πετάγεται η μάνα " Σε 6χρονο μιλάτε κύριε. Προσέχετε τον τόνο σας."

Τα πήρα στο κρανίο εκείνη την ώρα και της τα έψαλλα.

Αυτή βέβαια δεν είχε τί να πει παρα μόνο ότι όταν θα φτάσουν και τα δικά μου παιδιά στην ηλικία των 6 χρόνων θα αναθεωρήσω πολλές από τις απόψεις μου!

Μα αν είναι ποτέ δυνατόν να αναθεωρήσω ότι το παιδί μου θέλω πρώτα από όλα να γίνει ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΣΕΒΑΣΜΟ.

Αλλά βέβαια αυτά τα μαθαίνει η μάνα και ο πατέρας και όχι η νταντά.

Που στο κάτω κατώ της γραφης "αγάπη μου μην πάρεις την τσαντα την gucci και δούλεψε μια ώρα λιγότερο ωστέ να διδάξεις στα παιδιά σου το σεβασμό" ΑΜΑΝ ΠΙΑ!

Πιστεύετε οτι είμαι υπερβολική;

Εσεις αναθεωρήσατε πράγματα όταν τα παιδιά σας έγιναν 6 χρονών;

Δεν εχω ακομα παιδι 6 χρονων εχω ομως 3 και ισχυει το αυτο... αν δεν το μαθουν απο μικρα, δεν θα το μαθουν ποτε...

μπορει να με λενε πολλοι γνωστοι μου στριγγλα αλλα θεωρω απαραδεκτο να μην μαθω στο παιδι μου τα βασικα......

Εγω συνηθως σε αυτες τις περιπτωσεις ρωταω "Που ειναι η μαμα σου? ... και μαζευονται.

πράγματι ένα παιδί εξι χρονών δεν είναι και τόσο μεγάλο όσο μπορεί να φαίνεται στους γονείς μικρότερων παιδιών. Σε τέτοιες περιπτώσεις η λύση δεν είναι να απευθυνθείς στο ίδιο το παιδί αλλά στο γονιό που κάπου εκεί θα βρίσκεται. Ή στη νταντά, ή στη Γιαγιά. Το παιδί δεν μπορεί να αξιολογήσει την παρατήρηση ενός αγνώστου. Επιπλέον σε ένα παιδί έξι χρονών μάλλον αντίδραση θα προκαλέσεις κάνοντας του παρατήρηση όπως θα έκανες σε ένα μεγάλο. Με το γονιό βγάλτε τα μάτια σας αν θέλετε. ΄

Εχω εμπειρίες από διάφορες ηλικίες παιδιών και έχω ζήσει παρόμοια περιστατικά ούσα και από τις δύο πλευρές.

Κορίτσια σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας.

Αυτό που μου έκανε εντύπωση στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν ότι η μαμά βρισκόταν δίπλα ακριβως από το παιδί της και έβλεπε ότι δεν συμπεριφέρεται σωστα. Αλλά δεν είπε τίποτα από μόνη της.

Για να τονίσω την διαφορά λέω ότι είχα πάει παλιότερα σε μία παιδική χαρά και το παιδάκι μιας πολυ ευγενικής κυρίας ανέβαινε ανάποδα στην τσουλίθρα και η μαμά του ,του είπε με πολύ ωραίο τρόπο να μην το κάνει αυτό γιατί το βλέπουν τα άλλα παιδάκια που είναι μικροτερα και θα θέλουν να το κάνουν και αυτά.

Ηταν κάτι που δεν έιχα σκεφτεί ποτε και προφανώς ουτε κι εγώ θα έλεγα ποτε στο παιδί μου να μην ανεβαίνει αναποδα στην τσουλιθρα γιατί θα το δούνε τα μικρότερα και στην προσπάθεια τους να το κάνουν και αυτά,θα χτυπήσουν.Απλά ήταν ένα περιστατίκο το οποίο έκρινα πολύ θετικά και είπα από μέσα μου "μπράβο" σε αυτή τη μάνα.

Δεν ξέρω από τώρα αν στο μέλλον θα μπορώ να έχω τις ίδιες απόψεις γιατί όσο και αν το θέλω μπορεί το παιδί μου να μην είναι συνεργάσιμο. Αλλά πιστεύω πως και λιγο 'τρίξιμό των δοντιών' στην ηλικία των 6 χρόνων δεν βλάπτει το παιδί αλλά ίσα-ίσα που μπορεί να το ωφελήσει κιόλας.

βασικά η ηλικία των 6 ετών είναι λίγο μια "τρελή" ηλικία αυτό είναι αλήθεια.

τα παιδιά παθαίνουν ένα σοκ με την ξαφνική σχετικά αλλαγή του αθώου νηπιακού περιβάλλοντος, πηγαίνοντας στο δημοτικό.

εκεί επικρατούν δυστυχώς άλλες καταστάσεις,

είναι αρκετά και θέμα ελληνικό αυτό, όπως τόσες φορές έχω ξαναγράψει -

(αυταρχικής διαπαιδαγώγησης, έλλειψης καλών ευκαιριών εκτόνωσης στις κατάλληλες ηλικίες, υπερβολικά απαιτητικού συστήματος) με αποτέλεσμα η ενέργεια,

να βγαίνει με εκρηκτικό τρόπο, χωρίς κανείς να ξέρει πως να την καθοδηγήσει προς τα κάπου.

αναγκαστικα εάν ο γονέας δεν έχει βρεί αυτό το τρόπο,

θα προτιμήσει να μην πει τίποτα παρά να πεί κάτι στον αέρα...

άλλη εναλλακτική είναι, να φωνάξει ή να χτυπήσει και καλά κάνει και δεν το κάνει αυτό.

εγώ προσωπικά όταν βλέπω κάτι τέτοιο γνωρίζω απο πρίν ότι ο γονέας προφανώς δεν ξέρει τι νακάνει,

κάτι που δεν θεωρώ κατακριτέο αλλά ίσα ίσα, πολύ συνηθισμένο, και κατανοητό μιας και δεν υπάρχει επαρκής καθοδήγηση απο την πολιτεία αλλά και απο παράδειγμα των προηγουμένων γενιών - παλιά απλώς εκφόβιζαν. Τώρα πια δεν πιάνουν αυτές οι μεθόδοι όσο παλιότερα.

Οπότε να ο γονιός που στέκεται αβοήθητος μπροστά στην εκρηκτικότητα του παιδιού του.

δεν είναι δυσκολο να συμβεί αυτό, όπως είπα είναι συνηθισμένο, ίσως και το πιο συνηθισμένο, ειδικά στα αγόρια -

τα οποία βιολογικά, δυσκολεύονται πολύ περισσότερο, να συνηθίσουν στην πολύωρη καθιστική διδασκαλία του δημοτικού - όπου απαιτείται συγκέντρωση για τόσες ώρες.

είναι λογικό λοιπόν ότι παντου εκτός τάξης αναζητούν τρόπους να εκτονωθούν.

Εγώ συμβουλεύω το να πηγαίνουν λίγο πιο πέρα όπου δεν υπάρχει κίνδυνος να συγκρουστούν πάνω στο παιχνίδι με κάποιο άλλο παιδάκι,

αλλά εάν δω ότι ένα παιδί εντελώς αδιάφορα θέτει σε κίνδυνο άλλα πιο μικρά παιδάκια μετά απο παρατήρηση, σαφώς θα παρέμβω, και δεν θα περιμένω την παρέμβαση του γονιού αλλά ούτε και θα πω κάτι στον γονέα

αφού

η εμπειρία μου μου λέει ότι ο γονέας ήδη δεν γνωρίζει τι να κάνει οπότε δεν βοηθάει κανένα να μεταθέσω την ευθύνη σε αυτόν.

ένα παιδί 6 ετών μπορεί να έχει υπευθυνότητα και μπορεί πάρα πολύ καλά να την αποδεχτεί απο ξένους, μάλλιστα την αποδέχεται και πολύ καλύτερα απο ξένους κάποιες φορές.

σε παιδική χαρά, πρέπει να μαθαίνουν να σέβονται τα παιδιά που δεν έχουν δύναμη όση αυτά για να κρατηθούν.

οπότε εγώ θα μιλούσα απευθείας στο παιδί, αρκετά αυστηρά, εφ όσον δεν είναι προσεκτικό, λέγοντάς του με τόνο προστακτικό αλλά λόγια ευγενικά

"σε παρακαλά πρόσεχε λίγο το παιδί μου, είναι πιο μικρό απο σένα και δεν μπορεί να κρατηθεί αν περάσεις μπροστά του και πέσεις πάνω του"

δίνοντας του την ευθύνη για την προσοχή που θα διαθέσει στο παιδί μου.

το συναίσθημα που θα θέλω να περάσει είναι "έχεις ευθύνη ΕΣΥ αν σπρώξεις το παιδί μου και πέσει!"

τα παιδιά αυτό το συναίσθημα το πιάνουν πάρα πολύ καλά,

τους κάνει πολύ καλό - (ενσυναίσθηση, ευθύνη) και το βλέπουν και πολύ σοβαρά.

το σχόλιο του γονιού πολλές φορές είναι στον αέρα δηλαδή δεν περνάει το μύνημα στο παιδί όπως το μύνημα που θα περάσει ένας ξένος.

το μύνημα που δίνει ο γονιός σε αυτές τις ηλικίες μπορεί να ακουστεί σαν οδηγία για την αντιμετώπιση της πραγματικότητας

αλλά το μύνημα που θα δώσει ένας ξένος θα είναι η πραγματικότητα!

μακάρι να είχαν όλοι οι γονείς τον τρόπο να απευθυνθούν στο παιδί τους,

αλλά δεν είναι κάτι εύκολο καθόλου, και μπορεί κάποιος απλά να το έχει μέσα του, και να βρίσκει απήχηση αυτό που λέει στο παιδί του, ενώ κάποιος άλλος να λέει μια λέξη παραπάνω/λάθος, και όλη η προσπάθεια να πηγαίνει χαμένη.

είναι πολύ γονείς που προσπαθούν αλλά δεν βρίσκουν αντίκρυσμα, και απελπίζονται.... και ένα παιδί 6 ετών, σε μια λάθος φράση, θα απαντήσει με 100 πράξεις και φράσεις αντίδρασης .....

οπότε μη θυμώνετε με τους γονείς, γιατί όντως δεν ξέρετε και εσείς σε ποιο ποσοστό θα καταφέρετε να ανήκετε ... πάρτε εσείς πρωτοβουλία.

δεν είναι κατι εύκολο καθόλου. εγώ τυχαίνει να έχω κάποια άνεση λεκτική σε αυτό το θέμα και λόγω εμπειρίας...

πάντως σίγουρα, όταν δεν μιλάει ένας γονέας δεν είναι πάντα επειδή βαριέται ή δεν θέλει να ασχοληθεί...

Και θα έρθω εγώ τώρα με τη σειρά μου να ρωτήσω και να θέσω κι άλλο ένα θέμα: πώς μπορείς να "ανταπεξέλθει" αυτό το παιδί των 6 ετών σε προκλήσεις συνομιλήκων του, τη στιγμή που εγώ ας πούμε, το δικό μου το παιδί το έχω μάθει να είναι ευγενικό, να μην συγκρούεται με τους άλλους και όλα αυτά τα "κοινώς παραδεκτά"?? Πώς μπορεί αυτό το παιδί των 6 ετών να αντικρούσει τέτοιες καταστάσεις, είτε στο σχολείο, είτε στην παιδική χαρά ή όπου αλλού?? Γιατί εδώ πλέον δεν τίθεται θέμα γονέα ή δασκάλου αλλά πώς θα μπορέσει το ίδιο το παιδί να προφυλάξει τον εαυτό του.

Ανακατευτηκαν πολλα θεματα ..θα προσπαθησω ν απαντησω στο αρχικο καθως εχω 6 χρ

Αυτο που σ απαντησε η μανα του ηταν απαραδεκτο ... τα δικα μου παιδια (και δνε μιλαω μονο για την μεγαλη αλλα και για τα μικρα) προσεχουν παρα πολυ στο παιχνιδι τους ειδικα αν κοντα βρισκονται μικροτερα παιδακια ..αυτο εχει γινει γιατι εγω παντα τους τονιζα οτι πρεπει να προσεχουμε η αρκετες φορες αντι να καθομαι και ν αδιαφορω ...ειμαι στην τσιτα για το αν ολα βαινουν καλως.

Τα πραγματα δεν τα εχω αναθεωρηση καθολου ..ισως τα εχω βελτιωσει (γιατι καθε μερα που περνα μαθαινω κα κατι καιουργιο)

Δεν μπορω να καταλαβω πως επειδη δεν εχω πλεον μωρο δεν με νοιαζει αν θα χτυπισει ενα μωρακι

Εγω θα ειχα επεμβει πριν μιλησει κανεις ξενος...αλλα δεν θα μου αρεσε κι ολας αν καποιος ξενος μιλαγε ''καπως '' στο παιδι μου

Βεβαια αν αδιαφορουν οι γονεις (γιατι τους ενδιαφερει μονο το κους κους και οχι το παιδι τους) εκει μπορει και να τα επαιρνα και σαν πρωτη παρατηρηση να ζηταγα που ειναι οι γονεις σου και σε παρακαλω μαζεψου..

Ίσως να μην ειναι και παιδαγωγικα η καλυτερη μεθοδος αλλα εγω θα μαθω στο παιδι μου το εξης: να μην προκαλει, να μην ενοχλει, να μην προσβαλει τους αλλους... ΑΛΛΑ.. αν καποιος αλλος του κανει κατι το οποιο δεν του αρεσει πχ του τραβηξει τα μαλλια, το σπρωξει κλπ κλπ να ανταποδώσει..

Δυστυχως ζούμε σε μια πολυ δυσκολη εποχη και ειναι υποχρέωση μας να μαθουμε τα παιδια μας να αμυνονται και να υπερασπίζονται τον εαυτο τους..

Δεν μπορω να καταλαβω γιατι θα πρεπει να κατσει το δικο μου το παιδι να τις φαει απο ενα αλλο και απλα να ερθει στο σπιτι να μου το πει μετα.. Θα μαθει οτι δεν επιτρεπεται κανεις να τον χτυπαει και οποιος το κανει την εβαψε..

Συμφωνώ απόλυτα dora αλλά έτσι δεν μπερδεύονται τα παιδιά?? Δηλαδή από τη μία του λέω δεν χτυπάμε, δεν μαλλιοτραβάμε κλπ από την άλλη πώς θα του πω τώρα "ρίχτου και μη καταλαβαίνεις τίποτα"??

Συμφωνώ απόλυτα dora αλλά έτσι δεν μπερδεύονται τα παιδιά?? Δηλαδή από τη μία του λέω δεν χτυπάμε, δεν μαλλιοτραβάμε κλπ από την άλλη πώς θα του πω τώρα "ρίχτου και μη καταλαβαίνεις τίποτα"??

Αλλα το ενα και αλλο τ αλλο

Τα μαθαινουμε οτι δεν χτυπαμε και δεν πειραζουμε αλλα οταν καποιο παιδακι μας χτυπαει το λεμε στην δασκαλα..το επομενο βημα αν η δασκαλα δεν υπερασπιζεται καλα τα υπολοιπα παιδακια ειναι να του πουμε οτι αν ξαναπροσπαθησει να μας χτυπισει να του πιασει το χερακι και να του πει με δυνατη φωνη οτι αυτο ειναι κακο και να μην το ξανακανει γιατι αμα θελει και το ιδιο ξερει να χτυπα..εε και στο τελος αμα συνεχιζει (που συνηθως εχει σταματησει) του λεμε οτι μπορει ν ανταποδωσει .

Δεν λεω οτι ειναι σωστο το τελευταιο αλλα αμ εχουμε κανει ολα τα προηγουμενα βηματα δεν θ αφησουμε τα παιδια μας να γινονται και θυματα

Τι να σας πω δεν ξερω....

Εμενα αυτο μου ειχε πει η μαμα μου και ποτε δεν μπερδευτηκα.. Οσες φορες χτυπησα καποιο παιδακι, το εκανα παντα αμυνόμενη και ποτε μα ποτε δενξεκινησα καβγα..

για αυτό το θέμα αυτό που ισχύει παιδαγωγικά

και το βρίσκω την καλύτερη μέθοδο και θεωρία είναι

ότι εάν ο οποιοδήποτε σου κάνει κάτι που δεν σου αρέσει ή που δεν επιτρέπεται

μπορείς να κάνεις οποιοδήποτε απο τα παρακάτω στην σειρά αυτή, ΄ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ.

"- να του το πείς, να του το φωνάξεις να τον σπρώξεις, να τον σπρώξεις δυνατά, να τον δαγκώσεις,

και οτιδήποτε άλλο χρειαστεί.

κανενας δεν εχει το δικαίωμα να σου κανει κακό και για αυτό, εσύ θα κάνεις ότι χρειάζεται για να σταματήσεις τον άλλο.

αν δεν ακούει αν δεν καταλαβαίνει μπορεί να χρειαστεί να του κάνεις κακό (βλέπε δάγκωμα)..... "

(για να καταλάβει ότι ΔΕΝ θέλεις αυτό που κάνει - όχι δηλ. για να του κάνεις κακό, ή για να ανταποδώσεις ή να εκδικηθείς ή να καταλαβει ότι πονάς, αλλά για να περάσει το μύνημα ΣΤΟΠ ΣΤΑΜΑΤΑ, Τ Ω Ρ Α !! )

Καλημέρα!

Εγώ έχω μια κόρη 6 ετών και έναν γιό 2 ετών.

Είναι ένας σχεδόν καθημερινός αγώνας για τήρηση ορίων, καλή συμπεριφορά, καλούς τρόπους κλπ.

πάντως πιστεύω πως είναι πάρα πολύ κακό όταν ένας άγνωστος κάνει παρατήρηση στο παιδί μου, να νευριάσω και να τον βάλω στην θέση του! Νομίζω πως, ειδικά όταν το παιδί έχει όντως παρεκτραπεί, του δίνουμε το χειρότερο μήνυμα, όταν αντί να συμφωνήσουμε με τον άγνωστο (π.χ. έχει δίκιο παιδί μου η κυρία μην το κάνεις αυτό κλπ), την μαλώνουμε κιόλας που τόλμησε να μιλήσει στο αγγελούδι μας!!

Για ακόμα μία φορά σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας. Μέσω αυτών βελτιώνω την συμπεριφορά μου αλλά και γίνομαι πιο απαιτητική.