Φοβίες κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης...

Ανοίγω αυτό το θέμα γιατί ενώ νιώθω ότι περνάω την πιο όμορφη περίοδο της ζωής μου, ένα υπέροχο και μεταβατικό στάδιο, παράλληλα υπάρχουν στιγμές που αισθάνομαι ότι κάτι μπορεί να μου κλέψει την ευτυχία...!

Γνωρίζω για τις συναισθηματικές μεταπτώσεις ή τις φοβίες που μπορεί να δημιουργηθούν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, όπως επίσης το ότι συνήθως συνδέονται με έναν αδιόρατο φόβο ότι κάτι κακό μπορεί να συμβεί στο μωρό ή κάτι να μην πάει καλά γενικά. Ενώ έχω λοιπόν υπόψιν μου ότι όλο αυτό το συναισθηματικό κρεσέντο έχει μεγάλη σχέση με τις ορμόνες μου και προσπαθώ μέσω αυτού να εκλογικεύσω τα πράγματα.

Υπάρχουν όμως φορές που δεν τα καταφέρνω. Συνήθως δε οι φοβίες μου συνδέονται όχι τόσο με το μωρό και με την ασφάλεια του όσο με τον άντρα μου. Πιο πολύ δηλαδή μου κολλάνε ιδέες μην τυχόν και κάτι συμβεί στον άντρα μου παρά στο παιδί μου. Χθες για παράδειγμα, πετάχτηκε μέχρι το περίπτερο. Στη διαδρομή συνάντησε έναν συνάδελφο και μιλήσανε για περίπου 15', τόσο παραπάνω έκανε ο άνθρωπος να πάει και να'ρθει...!! Η παρανοϊκή όμως στο σπίτι, είχε βγεί στο μπαλκόνι να τον δει να επιστρέφει...! Γιατί άργησε 15' λεπτά παραπάνω από το συνηθισμένο κι εγώ είχα βάλει στο μυαλό μου τέρατα... Αν αργούσε άλλο λίγο θα με πιάνανε τα κλάματα.... Αν ήταν παραπάνω θα είχα πάρει την αστυνομία, δεν το συζητώ... Για τέτοια παράνοια μιλάμε...!! Κι ενώ λοιπόν η λογική μου μου λέει ότι έχω ξεφύγει, δεν μπορώ να τιθασεύσω το συναίσθημα που με παρασέρνει και με οδηγεί σε κόσμους πλασματικούς και εικονικές καταστροφές.

Στην αρχή πίστευα ότι μπορώ να το διαχειριστώ, δεδομένου ότι καλώς ή κακώς, πάντα ήμουν άνθρωπος που έβαζε μπροστά τη λογική. Στην πορεία όμως διαπιστώνω ότι ξεφεύγει από τον έλεγχο μου. Φοβάμαι ότι ο άντρας μου θα αρχίσει να τα παίρνει σε λίγο, δεδομένου ότι η όλη συμπεριφορά που έχω αποκτήσει είναι ΕΝΤΕΛΩΣ αντιφατική ως προς τον χαρακτήρα μου. Εντάξει, έχει κατανόηση, και μάλιστα πολύ αλλά θα τον κουράσει κάποια στιγμή αυτή η ανισορροπία, έτσι δεν είναι;;

Αυτό που θέλω να ρωτήσω είναι πως διαχειριστήκατε ανάλογες καταστάσεις στην εγκυμοσύνη σας; Είχατε τόσο δυνατά συναισθηματικά ανεβοκατεβάσματα; Γνωρίζω ότι είναι σύνηθες αλλά φοβάμαι μήπως ξεπερνάω τα όρια. Και από την άλλη έχω και ενοχές... Οι περισσότερες φοβούνται μήπως κάτι συμβεί στο μωρό τους... Εγώ γιατί έχω φάει κόλλημα με τον άντρα μου;; Μήπως δεν δένομαι συναισθηματικά με το παιδί μου; Μήπως επειδή δεν το έχω δει ακόμα δεν το έχω εντάξει ακόμα στη ζωή μου;;

Μήπως απλά τα βλέπω όλα υπερβολικά;;

αχ...αχ...αχ...

εμένα οι κουλές φοβίες μου μείναν ακόμη πάντως...δυστυχώς δεν μπορώ να τις διαχειριστώ....άσε που είναι με τον καιρό...άλλες φορές θα έχεις για το μωρό, αλλες για τον άντρα σου και άλλες για τον ίδιο σου τον εαυτό...

Λες να επιδεινωθεί η κατάσταση;; Με βλέπω χωρισμένη σύντομα...!!

Λες να επιδεινωθεί η κατάσταση;; Με βλέπω χωρισμένη σύντομα...!!

εδώ δεν χώρισα εγώ...! η γνώμη μου είναι να του λες τις φοβίες σου...να μην τα κρατάς μέσα σου γιατί θα σου βγαίνουν αλλιώς...

μιλάει η πείρα σ'αυτό..

Κάτι του έχω πει αλλά φοβάμαι ότι μπορεί να τον ανησυχήσω πολύ. Βλέπεις είναι αρκετά αγχωτικός και φοβάμαι μη φρικάρει....! Το σωστό όμως είναι να κάνω αυτό που λες... Πρέπει να αρχίσω να του λέω περισσότερα γιατί θα με πιάσει καμιά μέρα υστερία και θα νομίζει ότι μου έχει στρίψει τελείως. Τεσπα, ευχαριστώ πάντως...!!

...εκτός από τις υστερίες...σκέψου ότι πολλές φορές αν λειτουργεις όπως εγώ αυτές οι φοβίες μπορεί να σε οδηγήσουν και στον κόσμο σου...χαμένη σε σκέψεις

ειναι απολύτως λογικό να μην έχεις εντάξει το παιδί στη ζωή σου, αυτό θα γινει με το που θα το δεις.

εγώ στην εγκυμοσυνη μου ειχα την αισθηση οτι...θα μεινω για παντα έγκυος με μεγάλη κοιλιά, που μέσα έχει μια ...ασπρόμαυρη φωτογραφία μωρού που ολοένα μεγαλώνει!! με το που θα γεννησεις, θα αλλάξουν τα πάντα!

για τις φοβίες...σε ο,τι αφορά στην εγκυμοσυνη...εγώ ό,τι φοβήθηκα οτι θα πάθω, το έπαθα.! Γι αυτό ειπα τώρα στη 2η εγκυμοσσυνη, ποτέ ξανά κακές σκέψεις. Θετική διάθεση και ολα θα πάνε καλά.

Με τον άντρα σου....προσπάθησε να ηρεμήσεις.. Οσο καλος και να ειναι και να σε καταλαβαίνει, σιγουρα η κατασταση τον ενοχλεί ή θα τον ενοχλήσει.

Προσπάθησε να εισαι χαλαρή...και μην ανησυχεις, τίποτα δεν παθαίνουν!!!:D Να θυμασαι οτι ολοι οι αντρες απεχθάνονται τις υστερίες..

Δεν έχεις άδικο... Και δεν είμαι και άνθρωπος που θα κρατήσω πράγματα μέσα μου για πολύ καιρό... Μπορεί να δίνω χρόνο για επεξεργασία αλλά δεν κρύβομαι... Κάποια στιγμή τα βγάζω όλα στην επιφάνεια και ξέρω ότι ο άντρας μου θα νιώσει αποκλεισμένος και ότι δεν τον εμπιστεύομαι αν δεν τον βάλω ακόμα και μέσα στις ανησυχίες μου...

να μιλήσεις στον άντρα σου..γι'αυτό είμαστε ζευγάρια..όταν ο ένας έχει κάτι,ο άλλος στηρίζει και βοηθάει..

μην ανησυχείς,από φοβίες αλλο τίποτα..ειδικά όσο πλησίαζα στο τέλος,είχα παρανοήσει..μια χαρά όμως,όλα καλά!!