Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

Ενα φανταστικό κορίτσι που κάνει ''κακά πράγματα''


Recommended Posts

Το θέμα έχει ως εξής.

Κάποια μέρα στο παρελθόν, η κορούλα μου, είχε κάνει κάτι, για το οποίο εγω την μάλωσα. Οπότε γύρισα και της ειπα, οτι ξέρω ενα κοριτσακι, που την λένε Αντωνία και οτι και εκείνη ειχε κάνει το ίδιο πράγμα και οι γονείς της , για τιμωρία της πήρανε τα παιχνίδια..

 

Δεν ξέρω πως μου ήρθε, δεν είχα σκοπό, να την τρομάξω, αλλά να της δώσω κάποιο παράδειγμα..

Εε λοιπον, απο τότε κολλησε με την φανταστική Αντωνία...

 

Οταν θέλει να μου πει κάτι, συνήθως αναφέρεται στην Αντωνία της...φαντασίας μας..

 

''Μαμά, σήμερα η Αντωνία, άνοιξε την πόρτα του σπιιτου, χωρίς να ρωτήσει ποιος ήτανε...''

 

''Μαμά, η Αντωνία, πεταξε τα πραγματα της κάτω, έκανε κακά πράγματα...''

 

Εχω βαρεθει να μου αναφέρει την Αντωνία, το λιγοτερο 3 φορές την ημέρα..

Εγω το συζητάω μαζί της και παραθέτω τα επιχειρήματα μου, για το γεγονος, οπου η Αντωνία, έκανε κάποιο κακά πράγμα, επίκινδυνο είτε για την σωματική της ακεραιοτητα, είτε γιατι φώναζε και δεν άκουγε την μαμά της..

 

Τώρα τι γίνεται? Απο την μερια της, καταλαβαίνω, οτι με αυτόν τον τρόπο, ''εξυψώνει'' τον εαυτό της, στα μάτια μου, το γλυκούλι μου :)

Σαν να μου λεει, είδες μαμά, πόσο καλό παιδί ειμαι και όχι σαν την Αντωνία?

 

Αφου την ρωτάω πως περασε στο σχολειο, και εκεινη μουλεει, ''σε παλακαλώ, ασε με να σου μιλήσω για κάτι αλλο..η Αντωνία...λοιπόν..'' :lol:

 

Κάθε μερα που την μαθαίνω ενα καινούργιο πράγμα, οπως τώρα με τις εκρήξεις βίας, την πονηρευω λιγάκι, αλλά φοβάμαι, οπως εαν ποτε βρεθεί μόνη της, ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΒΡΕΘΕΙ ΓΙΑ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΚΟΜΗ, να μην εμπιστεύεται ανθρώπους που δεν είναι συγγενεις μας(οπως παππους-γιαγια-νονος-θεια-εξαδέλφες), ούτε τους γείτονες μας..

 

Και το κοριτσάκι μου , μου λεει ..''ομως η Αντωνία, μιλησε με ενα οχι συγγενή και της ειπε να την παει βολτα, αφου της προσφερε σοκολάτα..''

 

Επαναλαμβάνει δικές μου συμβουλές και τις τροποιποιεί στην φανταστική μας Αντωνία, παρουσιάζοντας την, σαν το μαύρο πρόβατο να το πω...

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


Μηπως πηρε χαμπαρι οτι τραβαει την προοχη σου ετσι? Μηπως να το αγνοουσες λιγο και να ελεγες "θα ασχοληθει η μαμα της Αντωνιας με την Αντωνια , εμενα με νοιαζει τι εκανε το δικο μου μωρο. Ησουνα καλο παιδακι?"

Σιγουρα ο γυαλος ειναι στραβος.. δεν εξηγειτε αλλοιως!!

Link to comment
Share on other sites

Μηπως πηρε χαμπαρι οτι τραβαει την προοχη σου ετσι? Μηπως να το αγνοουσες λιγο και να ελεγες "θα ασχοληθει η μαμα της Αντωνιας με την Αντωνια , εμενα με νοιαζει τι εκανε το δικο μου μωρο. Ησουνα καλο παιδακι?"

 

Της το εχω πει κατά λεξη, αυτο :) Αλλά έδειξε να στενοχωρείται ελαφρώς, ήθελε να συνεχίσει την συζήτηση και την συνέχισε.

Link to comment
Share on other sites

για τον εαυτό της μιλάει ποτέ στο πρώτο πρόσωπο?

εγώ... κτλ?

 

κοίτα, δεν είναι κακό να κάνετε τέτοια συζήτηση, αλλα εάν είναι κάτι τόσο συχνό όσο το περιγράφεις,

μου δίνει λίγο την αίσθηση ότι δεν έχει άνεση να μιλήσει έτσι για τον εαυτό της - ενώ έχει για καποιο άλλο συμβολικό πρόσωπο.

 

εάν είναι έτσι, τότε, αυτό σημαίνει ότι πρέπει να δώσεις προσοχή σε αυτό με την έννοια ότι ίσως αισθάνεται μεγάλη πίεση να τα κάνει όλα σωστά, ότι δεν υπάρχει μεγάλη ελαστικότητα στο να αποτύχει σε κάτι που κάνει -

αλλιώς δεν θα είχε πρόβλημα να πεί για τον εαυτό της ότι κάτι έκανε λάθος, ή ότι κάτι μπέρδεψε ή ξέχασε.

 

πως αντιδράς εσύ όταν κάνει κατι λάθος ή μπερδεύεται κτλ?

μήπως έχεις ας πούμε πολύ μεγάλες προσδοκίες

στις οποίες εκείνη ακόμα δεν μπορεί να ανταπεξέλθει, όμωςαισθάνεται ότι θα ήθελε πολύ για να σε ικανοποιήσει?

 

βασικά αυτό με την πόρτα,

δεν είναι σε μια ηλικία που να μπορεί να το ξεχωρίσει αυτό,

δηλαδή είναι μια υπερβολική προσδοκία το να θέλεις ένα παιδί στην ηλικία της να τηρήσει το να μην ανοίξει την πόρτα όταν χτυπήσει το κουδούνι.

η πόρτα θα είναι κλειδωμένη με ψηλό σύρτη - πολύ απλά.

 

απο 6- 7 ετών μπορεί να έχεις αυτή την προσδοκία. όχι τώρα όμως.

 

Εγω το συζητάω μαζί της και παραθέτω τα επιχειρήματα μου, για το γεγονος, οπου η Αντωνία, έκανε κάποιο κακά πράγμα

 

βασικά τίποτε απο αυτό που μπορεί να έχει κανει είναι κακό.

 

είναι πάρα πολύ σημαντικό για το παιδί να γνωρίζει ότι κάποιες φορές μπορεί να κάνει λάθος και να είναι οκ αυτό, μιάς κια έτσι μαθαίνουμε.

 

αποκλείστε την λέξη κακό - (είτε πράξη είται παιδί) και καλό -

 

γιατί αυτό δεν συνδέει την πράξη με κάτι που μπορεί το παιδί να χρησιμοποιήσει παραγωγικά.

αν πείς α μπερδεύτηκες? θα πεί ναι και θα σκεφτεί ότι ε την επόμενη φορά θα προσπαθήσω να μην μπερδευτώ.

δεν είναι ότι κάνουν κάτι κακό - είναι απλώς ότι ακόμα δεν ξέρουν πως να κατατάξουν διάφορες δραστηριότητες, απο άποψη ασφάλειας, επιπτωσης -αποτελέσματος,...

όταν λέμε ότι κάποιος έκανε κάτι κακό - είναι εντελώς παραπλανητικό και δίνει στο παιδί μια ενοχή!!

 

η ενοχή αυτή πολύ εύκολα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να εκφραστεί με τον τρόπο που την εκφράζει η Δημητρουλα που προφανώς, για να μην προβάλλει αυτά τα συναισθήματα επάνω της, και να τα εκτονώσει, χρησιμοποιεί το παράδειγμα που της έδωσες εσύ.

 

κάνε της μια συζήτηση για την Αντωνία, και τό ότι όλα τα μικρά παιδιά,

επειδή δεν έχουν μάθει ακόμα όλα τα πράγματα που ξέρουν οι μεγάλοι, μπερδεύονται καμιά φορά, αλλά αυτό δεν πειράζει -

γιατί για αυτό υπάρχει η μαμά η νταντά ο μπαμπάς για να του δείξουν πως να μην μπερδεύεται.

και η μαμά καμιά φορά μπερδεύεται! να ! την άλλη μέρα κατα λάθος έβαλα το ..... .στο ...... (είχα φτιάξει καφέ με αλάτι αντί με ζάχαρη.. πχ κτλ)

 

οπότε και η αντωνία όταν κάνει λάθος και μπερδεύεται, την βοηθάει η μαμά της, και της λέει πως να μην μπερδεύεται ή ότι δεν πειράζει αν την επόμενη φορά προσπαθήσει να το θυμηθεί.

μα και εσύ Δημητρούλα, όποτε μπερδεύεσαι δεν πειράζει... όλα τα παιδιά καμιά φορά μπερδεύονται, και οι μεγάλοι το ίδιο.... "

 

 

βασικά πες μας ποιά άλλα πράγματα θεωρείς ότι θα έπρεπε να έχει μάθει για να σου πούμε το μήπως έχεις γενικά μεγάλες προσδοκίες που ίσως, δεν μπορεί λόγω ηλικίας ακόμα να υλοποιήσει η κόρη σου....

 

για να χρησιμοποιεί τόσο συχνά την Αντωνία, σημαίνει ότι έχει αγχωθεί αρκετά...

με το να αλλάξεις τη στάση σου θα δείς που σιγά σιγά θα το χρησιμοποιεί λιγότερο.

 

γενικό σχόλιο - μην χρησιμοποιείτε την έκφραση "καλό παιδάκι" μιας και εννοείται ότι όταν υπάρχει καλό παιδάκι θα υπάρχει και κακό παιδάκι.

όλα τα παιδιά είναι καλά, ότι και να κάνουν. μπορείτε αντι αυτού να ρωτάτε

"πως πέρασες σήμερα?" έτσι ώστε να μην βαθμολογήσετε το παιδί αυτό είτε σαν καλό είτε σαν κακό.

"κάνατε ωραία πράγματα ?" και μετά όλα τα άλλα "τι έλεγες στην δασκάλα? τι σου είπε η νταντά? κτλ κτλ κτλ"

...έγινα επιτέλους και εγώ μια parentholic ..

(If You Wanna Make The World A Better Place)

Take A Look At Yourself And Then Make A Change

R.I.P. Michael Jackson.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Η Δημητρούλα είναι ενα παιδί, που απο τότε που ξεκίνησε να περπατάει, ήθελε να ντύνεται μόνη της, να παιδεύεται να βάλει την μπλούζα της, τα παπουτσια της, ολα μόνη της.

Τώρα αυτό συνεχίζεται ακόμη και οταν για παράδειγμα δεν μπορεί να βάλει τα αθλητικά της, με φωνάζει και της λεω ''δεν πειράζει αγάπη μου, εβγαλες τα σκρατς σκρατς τελείως γιαυτο και είναι δύσκολο...''

 

Αυτο για την πόρτα, πάντοτε κοιτάω απο πριν ποιος είναι, ή γνωρίζω γιατί με εχουνε ειδοιποιήσει και απο μόνη της τρέχει να την ανοίξει ή ξεκλειδώσει.

Ετσι της είπα, να ρωτάει παντα και αν δεν είναι ο μπαμπάς ή ο νονός ή οι παππούδες να μην ανοίγει, γιατί εγω μπορεί εκείνη την ώρα να εχω το μωρό και μέχρι να παω στην πόρτα η Δημητρούλα να έχει ήδη ανοίξει..

Ευτυχως, με ρωτάει, ''μαμά να ανοίξω την πόρτα, ξέρεις ποιος είναι..?''

 

Ίσως καποια στιγμή, ειχαμε μεγάλες προσδοκίες και εγω πλεον εχω αποδεσμευτεί απο αυτό, αλλά το εναυσμα,μας το είχε δώσει η μικρή μας, με την ανεξαρτησία της.

Ευτυχως το εντοπίσαμε το ''λάθος'' μας και προσπαθούμε να το διορθώσουμε.

 

Για τον εαυτό της, αν δεν την ρωτήσω εγω, δεν θα μου μιλήσει απο μόνη της, ή σπανια να το κάνει αυτό, αν την εχει εντυπωσιάσει κατι μόνο..

Ειδικά για το σχολειο, μάθαινε ποιημα και τον πρωτο καιρό δεν ήθελε να μας το πει..

Οταν την επεισα και χαιρόμουνα για το ποιηματάκι της, οπως και να το έλεγε, μου το ελεγε συνέχεια ακομη και τώρα.

 

Οταν αναφέρεται στην Αντωνία, αναφέρεται μόνο για τυχόν κακά πράγματα που εχει κανει και αυτά τα πράγματα είναι πράγματα, που αφορούν την μικρή μου.

 

Δηλαδή για παράδειγμα, εχθες της ζήτησα να με βοηθήσει με την μπέμπα να της μάθουμε το μπιμπερό και δεν με άφηνε να της δείξω πως να την ταισουμε, ήθελε μόνη της να την ταισει, με αποτέλεσμα, να τσιρίζει και να κλαιει.

 

Εγω της ειπα να παει στο δωμάτιο της, τιμωρία, μέχρι να ηρεμήσει και να το συζητήσουμε.

Η Δημητρουλα πήγε αμέσως στο δωμάτιο της και μετά απο λίγο, την πλησίασα και την πήρα αγκαλιά για να συζητήσουμε.

 

Της εξήγησα, οτι δεν ήτανε σωστό η συμπεριφορά της, εγω είχα ολη την καλή διάθεση να της δείξω, και οτι μάλον δεν με κατάλαβε γιαυτο μπερδεύτηκε και φώναζε μετα..

 

Μετά απο 1 ώρα, μου ανέφερε το γεγονος που είχε διαδραματιστεί μεταξύ μας, αλλά αναφερότανε στο πρόσωπο της Αντωνίας, οτι η Αντωνία δεν άφηνε την μαμά της να της δείξει πως να ταισει την μπέμπα..

 

Παλιοτερα, το εκανε πιο συχνά, τελευταία, αναφέρεται κανα 2 φορες την ημέρα στην Αντωνία..

 

Τελος, της λεω οτι τα παιδάκια αλλά και οι μεγάλοι κάνουνε μερικές φορές κακά πράγματα, επειδή μπερδεύονται και οτι δεν υπάρχουνε κακά παιδάκια, ολα είναι καλά.

 

Επίσης, σαν γονείς δεν είμαστε τελειομανείς, αλλά η κόρη μας, ακόμη και οταν ζωγραφίζει, μου λεει καμιά φορά...'' Μαμά κοιτα εγω δνε κάνω μουτζούρες, ο Παντελής όμως κάνει και τον μαλωσα..''

 

Εγω της απάντησα, ''οτι είναι ωραίο να κάνεις και μουτζούρες και πως ολα τα παιδάκια ακομη και η μαμά κάνει μουτζούρες, αφου δεν ζωγραφίζω τέλεια..αλλη φορά ομως να μην μαλώνεις τον Παντελή, στο σχολείο...'' :shock:

 

Στον παιδικό η διευθύντρια μου ειχε πει, οτι της εχει αναθέσει να μαζεύει τα τετραδια των παιδιών. Η μικρή μου, απο μόνη της στις αρχες, ειχε αναλάβει και αλλον εναν ρόλο, να προσέχει τα μικρότερα και να μην τα αφήνει να κάνουνε τσουλήθρα για παράδειγμα, για να μην χτυπήσουνε, με αποτέλεσμα τα μικρά να σκουζουνε και η δικιά μου να το παίζει μαμάκα τους.

΄

Δεν θεωρώ τον εαυτό μου, υπερπροστατευτική, ώστε να της έχω μεταδώσει το άγχος μου, ή εναν ρόλο που δεν αρμόζει στην ηλικία της.

 

Με την μπέμπα στο σπίτι, οποτε της ζητήσω να με βοηθήσει, με βοηθάει με χαρά, μερικές φορές απο μόνη της, ανοιγει το συρτάρι και μου φέρνει φορμάκια όταν βλέπει να αλλάζω την μπέμπα.

 

Συγνωμή για το μεγάλο ποστ, απλώς ήθελα να σας δώσω μια πιο σφαρική εικόνα των πραγμάτων..

Link to comment
Share on other sites

crhistina και η δικιά μου κόρη (3,5 ετών) κάνει ακριβώς το ίδιο πράγμα....με την μόνη διαφορά πως το επινόησε μόνη της απο την ηλικία των 2 περίπου...

 

εχει 2 φανταστικούς φίλους εκ των οποίων ο ενας "κάνει" όλα τα επικίνδυνα και απαγορευμένα πράγματα ..."βάζει τα χέρια του στις πρίζες".... :roll: "πηδάει απο το μπαλκόνι" :roll: ....."κάνει μπάνιο με τα ρούχα" :roll: και ότι αλλο "κουλό" μπορείς να φανταστείς ανάλογα με το τι θα συζητάμε εκείνη την στιγμή που δεν μπορεί ή δεν πρέπει να γίνει....

 

η απάντηση της κ.Στυλιανάκη με "προβλημάτισε" για μια ακόμη φορά όσον αφορά τις προσδοκίες που μπορεί να εχουμε για τα παιδιά μας και πόσο "ψηλά"εχουμε βάλει τον πήχη ως γονείς για τα παιδιά μας(συνειδητά ή ασυνείδητα) :oops:

 

εχω πάντως παρατηρήσει πως απο όταν ξεκίνησε παιδικό σταθμό εχει μειωθεί αισθητά η παρουσία του φανταστικού μας φίλου στην καθημερινοτητά μας....

 

επίσης δεν ξέρω αν κάνω το σωστό αλλά κόμη και αν δισανασχετούσα με την επαναλαμβανόμενη "παραβατική" συμπεριφορά του εν λόγω "φίλου" μας ...κάνω πάντα την "σοκαρισμένη" και "εκπληκτη" και το βλέπω σαν ευκαιρεία για να εξηγήσουμε για μιά ακόμη φορά γιατί π.χ δεν βάζουμε ποτέ τα χέρια μας στις πρίζες κ.τ.λ.

 

βέβαια τώρα τελευταία που πιο σπάνια θα αναφερθεί ο "φίλος " μας και που εγώ όπως πάντα "σοκάρομαι" ...η κόρη μου με κοιτάει με απορία και μου λέει "μην κάνεις ετσι βρε μαμά ..αφού δεν είναι αλήθεια..." :D και εγώ απαντάω "πεστο βρε αγάπη μου γιατί τρόμαξα που ο φίλος σου μπερδεύτηκε τόσο πολύ και εκανε αυτό το πράγμα......" και τελειώνει εκεί η συζήτηση....

 

Θα ήθελα να ρωτήσω την κ.Στυλιανάκη χωρίς να θέλω να αποποιηθώ τις ευθύνες μου ...αν υπάρχει περίπτωση κάποια παιδιά να εχουν "εμφυτη" αυτή την ανάγκη για την τελειότητα ...με ότι αυτό συνεπάγεται... :?:

Link to comment
Share on other sites

Θα ήθελα να ρωτήσω την κ.Στυλιανάκη χωρίς να θέλω να αποποιηθώ τις ευθύνες μου ...αν υπάρχει περίπτωση κάποια παιδιά να εχουν "εμφυτη" αυτή την ανάγκη για την τελειότητα ...με ότι αυτό συνεπάγεται... :?:

 

Να σταθώ σε αυτό το σημείο, διότι και μενα με προβληματίζει, για αυτό ανέφερα πρωτύτερα, κάποια παραδείγματα.

 

Εγω σαν άνθρωπος, ποτέ δεν ήμουν τελειομανής,ίσως λίγο τσαπατσούλα θα έλεγα :)

Ο μπαμπάς, είναι οργανωτικός σε αντίθεση μεμένα, αλλά στην δουλειά του δείχνει τέτοια δείγματα, αλλά δεν αφήνει να το περάσει στο παιδί μας.

 

Προχθές, που ζωγράφιζε, μουτζουρωνε οτι έκανε, για να φτιάξει εναν κύκλο τέλειο. ''Θέλω να το κάνω τέλειο...'' μου ειπε, εγω παντως ποτε δεν εχω χρησιμοποιήσει αυτη την έκφραση.

 

Σιγουρα θελουμε τα παιδιά μας,να έχουνε καλή απόδοση σε καποια πράγματα, είτε να μιλάνε καθαρά, είτε οτιδήποτε άλλο, σίγουρα ασυνείδητα, μπορεί να της έχω περάσει κατά καιρούς, τέτοια μηνύματα, αλλά παλι πιστεύω, οτι παίζει ρόλο και η προσωπικότητα του κάθε παιδιου.

Link to comment
Share on other sites

ναι φυσικά και οφείλεται σε ένα μέρος και στην προσωπικότητα του παιδιού.

 

ειδικά κάποια παιδιά που είναι προχωρημένα για την ηλικία τους ή έχουν αυξημένο δείκτη IQ θελουν πάρα πολύ να τα κάνουν όλα σωστά.

δεν έχουν δηλαδή τόσο το συναίσθημα της αθωώτητας ώς προς το αποτέλεσμα όσο κάποια άλλα παιδιά . (τα οποία και ωφελούνται απο την επιβράβευση)

 

με λίγα λόγια, κάποια παιδιά δεν ωφελούνται απο την πολύ έντονη επιβράβευση - επειδή απλώς δεν την έχουν ανάγκη σε τέτοιο βαθμό.

 

σε αυτές τις περιπτώσεις βοηθάει να μετριάζεται η αντίδραση του γονιού σε οτιδήποτε κάνει το παιδί -

πχ το παράδειγμα της georgia δείχνει ότι σε τέτοιες παρατηρήσεις ξαφνιαζόταν και γινόταν συζήτηση κτλ.

ίσως είναι καλό να παραβλέπονται κάποια πράγματα που έχουν σχέση με πράξεις, και η επιβράβευση ή η οριοθέτηση να είναι πάρα πολύ ήπιων τόνων, και να μην γυρνάει η καθημερινότητα γύρω απο το τι έκανε και τι δεν έκανε το παιδί, αλλά περισσότερο σε πιο γενικά πράγματα .

 

βοηθάει αρκετά ο εστιασμός σε πιο γενικά θέματα, έτσι ώστε να αισθανθούν τα παιδιά ότι το τώρα και αυτό που κάνουν στο τώρα, είναι μεν σημαντικό, αλλά δεν είναι αυτό που τα χαρακτηρίζει.

ή σε πιο γενικά πράγματα όπως πχ η διασκέδαση με μουσική, έκφραση χωρίς στόχο...

 

δηλαδή δεν χρειάζεται σε κάθε συζήτηση να υπάρχει εμβάθυνση στο θέμα αυτό (στο τώρα, στο σήμερα), ή επιβράβευση κάποιας δραστηριότητας αυτό το διάστημα.

 

Να δουν δηλαδή τα παιδιά αυτά ( τα οποια απο μόνα τους δίνουν μεγάλη σημασία στην λεπτομέρεια, στο να κάνουν κάτι σωστά, στο να επιτύχουν) ότι όλα αυτά είναι μεν ωραία αλλά όχι το ζουμί ΟΛΗΣ της υπόθεσης.

 

Επίσης το να λαμβάνουν ένα ρόλο όπως αυτό

Η μικρή μου, απο μόνη της στις αρχες, ειχε αναλάβει και αλλον εναν ρόλο, να προσέχει τα μικρότερα και να μην τα αφήνει να κάνουνε τσουλήθρα για παράδειγμα, για να μην χτυπήσουνε, με αποτέλεσμα τα μικρά να σκουζουνε και η δικιά μου να το παίζει μαμάκα τους.

 

δεν βοηθάει εάν γίνεται συστηματικά.

 

εάν γίνεται αυτό συστηματικά μαθαίνει ένα παιδί ότι η σχέση με τα άλλα παιδιά στοχεύει μόνο στο να τα μάθει να καταφέρουν και εκείνα κάτι - και όχι απλά για να παίξουν.

αυτά τα παιδιά έχουν συνήθως την ανάγκη να έχουν κυρίαρχο ρόλο σε μια ομάδα αντί να συνυπάρχουν με τα άλλα παιδιά.

ίσως επειδή αισθάνονται ότι έχουν περισσότερες ικανότητες η μεγαλύτερη διορατικότητα, είναι κάπως υπεράνω με την καλή έννοια -

που όμως εάν αφεθεί απο μια δασκάλα ένα παιδί να αισθάνεται έτσι για τα άλλα παιδιά

δεν θα έχει σχέσεις ισότητας με τα άλλα παιδιά, στην οποία σχέση θα αφήνει και τα άλλα παιδιά να του δείξουν κάτι απλώς για την πλάκα της υπόθεσης.

νιώθει ότι τα πάντα έχουν κάποιον στόχο.

 

όμως στην ζωή το μάθημα ότι δεν είναι μόνο ο στόχος που μετράει αλλά και το πως φτάνεις εκεί, (κτλ κτλ )

είναι κάτι που οπωσδήποτε και η δασκάλα πρέπει να το μεταδίδει.

 

είναι λάθος δηλαδή να αφήνεται ένα παιδί να παίζει αυτό το ρόλο με άλλα παιδιά - μικρότερα ή όχι.

 

είναι κάτι που έχει τύχει στον παιδικό όπου εργάζομαι, και η ψυχολόγος έδινε οδηγίες στην δασκάλα πως να το χειριστεί, έτσι ώστε και τα άλλα παιδιά να αναλαμβάνουν διάφορους ρόλους και το παιδί αυτό να μην έχει το ρόλο του καθοδηγητή και εμψυχωτή αλλά να δέχεται και αυτό με τη σειρά του το να ακολουθεί και τα άλλα παιδιά. (κάτι που συνήθως είναι δύσκολο για παιδιά που αισθάνονται έτσι - να τους καθοδηγήσει κάποιος -

και η περιγραφή σου Christina για το ότι ήθελες να της δείξεις κάτι και δεν το ήθελε,

δεν με άφηνε να της δείξω πως να την ταισουμε, ήθελε μόνη της να την ταισει, με αποτέλεσμα, να τσιρίζει και να κλαιει

δείχνει ότι κάπως, δεν έχει μάθει να βρίσκεται σε μια θέση, που δεν είναι κυρίαρχη και σωστή.

μια θεση στην οποία είναι οκ να κάνει λάθος, να μην ξέρει, να είναι το παιδάκι.

 

Απο άποψη του σχολείου, δεν είναι σωστό παιδαγωγικά να βρίσκεται ένα παιδί σε αυτή τη θέση (να κάνει την μαμά ή την δασκάλα σε άλλα παιδιά).

Επικοινωνησε και ρώτα αν αυτό συμβαίνει ακόμα ή καθημερινά.

Εάν ναι, είναι απαραίτητο σε συνεργασία με την δασκάλα να μιλήσετε και να βρεί τρόπους ώστε αυτό να μην συνεχίσει να συμβαίνει, έστω συνέχεια ή καθημερινά.

Ρώτα την για το πως συμπεριφέρεται σε σχέση με τα άλλα παιδιά και το αν αυτά που γράφω έχουν κάποια σχέση με την πραγματικότητα.

 

Αν ναι, τότε, θα χρειαστεί να αλλάξετε αρκετά τον τρόπο που την αντιμετωπίζετε, αλλά όχι με το ζόρι, και απότομα, αλλά σιγά σιγά σε συνεννόηση και με τα υπόλοιπα άτομα που την προσέχουν.

 

Λόγω του ότι σε αυτή την ηλικία πρώτη σημασία έχει η ικανότητα να κάνουν σχέσεις και η κοινωνικότητα και ο συναισθηματικός τομέας, και δευτερέουσα σημασία, ή μάλλον απλώς έρχεται μετά στην ιεραρχία, το να καταφέρουν δεξιότητες, θα έλεγα να έχετε όλα αυτά υπόψη σας.

Γιατί ένα παιδί με όλες τις δεξιότητες και ικανότητες του κόσμου, και ας τις έχει απο γεννησιμιού του,

δεν θα είναι ευτυχισμένο κατα βάθος, εάν έχει τέτοιες σχέσεις με τα άλλα παιδιά ή με τους άλλους.

 

Συμβαίνει πολλές φορές οι γονείς να δίνουν σημασία, στο αποτέλεσμα, και στην απόκτηση δεξιοτήτων, κάτι που δεν είναι κακό, αλλά στην πορεία κάπου κατα λάθος δίνεται στο παιδί άλλο μύνημα, ιδιαίτερα όταν το παιδί αυτό και απο μόνο του είναι αρκετά έξυπνο και ικανό δεν είναι δηλαδή απαραίτητα το τι κάνουν οι γονείς αλλα περισσότερο ο συνδυασμός που κάνει την διαφορά.

 

κάθε παιδί είναι διαφορετικό, αυτά που γράφω είναι πολύ γενικά πράγματα,

και μόνο εσύ ξέρεις στην ουσία εάν κάτι απο αυτά που γράφω ισχύει -

μπορεί και να μην ισχύει τίποτα.

 

Ίσως καποια στιγμή, ειχαμε μεγάλες προσδοκίες
ακόμα και για λίγο διάστημα να ήταν, είναι αρκετά πιθανό να την έχει επηρεάσει.

Μπορείτε όμως μια χαρά, να αντιστρέψετε κάποια πράγματα, με την στάση σας απο εδώ και πέρα.

 

η τιμωρία που αναφέρεις εγώ δεν θα την έβαζα... σε αυτή την ηλικία μόνο για κατι πολύ σοβαρό, θεωρώ ότι είναι αναγκαία η τιμωρία.

αν δαγκώσουν, αν κάνουν κάτι επίτηδες ζημιά, ... κάτι άλλο απλώς κάνει το παιδί να νιώσει ένοχα που κάτι δεν κατάφερε....

η κόρη σου στο παράδειγμα που δίνεις,

δεν κατάφερε να πάρει την θέση αυτή, του να καθοδηγηθεί, στην θέση του αδύναμου.

δεν το κατάφερε, και έτσι μπήκε τιμωρία.

αυτό είναι ένα παράδειγμα πως χωρίς να το θέλεις, βαθμολόγησες την επιτυχία ή η αποτυχία.

γιατί σε αυτή την ηλικία, το ότι τσίριξε σημαίνει και ότι δεν κατάφερε να έχει αυτοέλεγχο ή να δεχτεί τις οδηγίες σου - δεν πέτυχε αυτό που της ζήτησες.

τιμωρία για αυτό το λόγο, θα έδινα σε ένα παιδί 5 ετών. όχι σε ένα παιδάκι στην ηλικία της κόρης σου.

Επιτρέπεται και να τσιρίξει και να κλάψει και να αντισταθεί σε κάτι.

βεβαια αυτά είναι και θέματα θεωριών διαπαιδαγώγησης.. μπορεί να διαφωνείς με αυτό.

 

δίνω αυτό το παραδειγμα για να καταλάβεις περισσότερο τι εννοώ όχι για να σε κάνω να νιώσεις άσχημα για την απόφαση που πήρες!!!! ελπίζω να το αισθανθείς αυτό :)

 

περιέγραψε καλύτερα τι πήγε να κάνει όταν εσύ δεν την άφησες

- της το έβαζε το μπιμπερό/κουτάλι με λάθος τρόπο? (τι έκανε λάθος δηλαδή?)

.. η αντιπαράθεση αυτή είχε μήπως σχέση με το αν έκανε κάτι λάθος ή σωστά? και το ότι εσύ θα της έδειχνες πως είναι το σωστό? (σωστό ή λάθος, καλό ή κακό, αποτέλεσμα...?)

 

αν καταφέρεις να δίνεις λιγότερη σημασία εάν κάνει κάτι λάθος, όσο δυνατόν να μην νευριάζεις, ή να μην τιμωρείς όταν δεν καταφέρνει κάτι, όλα θα πάνε καλά :wink::)

 

ρώτα και τι μυνήματα περνάνε στο σχολείο για αυτά τα πράγματα. πιθανώς και απο εκεί κάτι να ξεκινάει.

επίσης, βάλε οπωσδήποτε σύρτη ψηλά στην πόρτα. με δύο παιδιά σε λίγο καιρό να περπατάνε, δεν γίνεται να μην έχετε σύρτη... :wink:

 

ξαναγράφω ότι όλα αυτά μπορεί να είναι και εντελώς λάθος ε? απο τη στιγμή που δεν έχουμε επαφή απο κοντά, δεν έχω φυσικά μια εικόνα καλύτερη της πραγματικότητας -

...έγινα επιτέλους και εγώ μια parentholic ..

(If You Wanna Make The World A Better Place)

Take A Look At Yourself And Then Make A Change

R.I.P. Michael Jackson.

Link to comment
Share on other sites

 

δεν βοηθάει εάν γίνεται συστηματικά.

 

εάν γίνεται αυτό συστηματικά μαθαίνει ένα παιδί ότι η σχέση με τα άλλα παιδιά στοχεύει μόνο στο να τα μάθει να καταφέρουν και εκείνα κάτι - και όχι απλά για να παίξουν.

 

Απο οτι μου ειπανε, οταν το συζητήσαμε, το έκανε τις πρώτες μέρες και το χειρίστηκε η δασκάλα τους.

Μου ειπε, πως είναι ενα παιδί, που του αρέσει να της δίνουνε δουλειές να φέρνει εις πέρας και για αυτο φαντάζομαι οτι εστιάσανε αλλού.

Θα μάθω περαιτέρω, μολις επικοινωνήσω με την διευθυντρια.

 

 

η τιμωρία που αναφέρεις εγώ δεν θα την έβαζα... σε αυτή την ηλικία μόνο για κατι πολύ σοβαρό, θεωρώ ότι είναι αναγκαία η τιμωρία.

αν δαγκώσουν, αν κάνουν κάτι επίτηδες ζημιά, ... κάτι άλλο απλώς κάνει το παιδί να νιώσει ένοχα που κάτι δεν κατάφερε....

η κόρη σου στο παράδειγμα που δίνεις,

δεν κατάφερε να πάρει την θέση αυτή, του να καθοδηγηθεί, στην θέση του αδύναμου.

δεν το κατάφερε, και έτσι μπήκε τιμωρία.

αυτό είναι ένα παράδειγμα πως χωρίς να το θέλεις, βαθμολόγησες την επιτυχία ή η αποτυχία.

γιατί σε αυτή την ηλικία, το ότι τσίριξε σημαίνει και ότι δεν κατάφερε να έχει αυτοέλεγχο ή να δεχτεί τις οδηγίες σου - δεν πέτυχε αυτό που της ζήτησες.

τιμωρία για αυτό το λόγο, θα έδινα σε ένα παιδί 5 ετών. όχι σε ένα παιδάκι στην ηλικία της κόρης σου.

Επιτρέπεται και να τσιρίξει και να κλάψει και να αντισταθεί σε κάτι.

βεβαια αυτά είναι και θέματα θεωριών διαπαιδαγώγησης.. μπορεί να διαφωνείς με αυτό.

 

Κατανοώ, οτι είναι ενας μικρός άνθρωπος και οτι θα τσιρίξει και θα φωνάξει.

Ο λόγος που την έστειλα στο δωμάτιο της, ήταν οχι για το οτι δεντα κατάφερε, αλλά για το οτι δεν θέλησε να με αφήσει να της δείξω και σαφώς μετά θα το έκανε μόνη της.

Οσην ώρα φώναζε, της μιλούσα και της έλεγα, ''δώσε μου μισό λεπτο να σου δείξω και μετά είναι δικό σου το μπιμπερό..''

Τι άλλο θα μπορούσα να κάνω? Ηταν και το μωρό στην μέση που τρόμαξε απο τις φωνές και έβαλε τα κλάματα.

 

δίνω αυτό το παραδειγμα για να καταλάβεις περισσότερο τι εννοώ όχι για να σε κάνω να νιώσεις άσχημα για την απόφαση που πήρες!!!! ελπίζω να το αισθανθείς αυτό :)

 

Φυσικά το καταλαβαίνω :) Σε μια τέτοια θέση αν βρισκόσουνα, πως θα αντιδρούσες? Θα την άφηνες να τσιρίζει πανω απο το μωρό, εφόσον οσο τσιρίζει δεν σε ακούει?

Να αφηνα το μωρό στην κουνια του να κλαιει και να εφευγα ώστε να έκανα και καλά κάποια άλλη δουλειά? Αποκλειεται...

Ο διάλογος εκεινη την ώρα δεν ήτανε εφικτός νομίζω..

 

Με λίγα λόγια, την Δημητρούλα δεν θα πρέπει ποτε να την στελνω τιμωρία στο δωμάτιο της, γιατι ποτέ δεν έχει κάνει ζημιές, ποτε δεν έχει δαγκωσει ή συμπεριφεθει άσχημα και επικίνδυνα σε άλλο παιδάκι..

 

 

ρώτα και τι μυνήματα περνάνε στο σχολείο για αυτά τα πράγματα. πιθανώς και απο εκεί κάτι να ξεκινάει.

 

Δηλαδή? να ρωτήσω τι θα κάνανε σε παρόμοια κατάσταση??? για να τσεκάρω??

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Κορίτσια...

σχεδόν τα ίδια κάνει και η δικιά μου.

Με μόνη διαφορά ότι δεν έχει φανταστικούς φίλους.

Αλλά, είναι και η Μαρία τελειομανής... χωρίς να έχει επηρεαστεί απο εμάς (γιατί σε καμία περίπτωση δεν είμαστε -και ειδικά εγώ- ούτε προσπαθήσαμε να την κάνουμε). Οφείλεται μάλλον στο ότι είναι προχωρημένη για την ηλικία της και θέλει να κάνει τέλεια και πράγματα τα οποία ακόμη δεν μπορεί. Για παράδειγμα, πριν κανένα χρόνο είχε σταματήσει να ζωγραφίζει και να βάφει επειδή δεν τα κατάφερνε όσο καλά ήθελε. Εμείς της λέγαμε ότι αυτά που κάνει είναι πολύ ωραία... αλλά εκείνη ξανάρχισε όταν τα χεράκια της έφτασαν στο επίπεδο ελέγχου που εκείνη θεωρούσε ικανοποιητικό....

Επίσης θέλει να τα κάνει όλα μόνη της και νευριάζει όταν δεν την αφήνουμε ή δεν μπορεί να κάνει κάτι (όπως να ταίσει τον μικρό).

Και τέλος, ενώ όταν βρίσκεται με μεγαλύτερα παιδάκια (από 5 και πάνω) παίζει ισότιμα... όταν είναι με παιδιά της ηλικίας της ή μικρότερα... συμπεριφέρεται σαν να είναι η μαμά τους ή η δασκάλα τους (μην κάνεις αυτό γιατι θα χτυπήσεις.... μην παίρνεις αυτό γιατί είναι μικρό και μπορεί να το καταπιείς...)

Ως ένα σημείο... καταλαβαίνω την συμπεριφορά της... και δεν με αγχώνει ιδιαίτερα.

Δεν θα έλεγα ότι ανυσηχώ.... θεωρώ ότι είναι στον χαρακτήρα του παιδιού... και ως ένα σημείο είναι εκ γενητής...

Όσο ζω... μαθαίνω

--------------------------

Μαρία (γέννηση 5/6/2004)

Σωτήρης (γέννηση 30/7/2007)

Link to comment
Share on other sites

αφού σου είπαν ότι το χειρίστηκε η δασκάλα καλώς.

για καλύτερή σου ενημέρωση για το αν συνεχίζεται με τα άλλα παιδιά αυτό (το να έχει καθοδηγητικό ρόλο), ρώτα, απλά για να έχεις καλύτερη εικόνα γιατί κάνει ότι κάνει - όχι γιατί αυτό θα είναι ανησυχητικό.

αν είναι μόνο για να πεις στην δασκάλα να προσπαθήσει να βάζει και τα άλλα παιδιά στην θέση του βοηθού πχ έτσι ώστε να μην είναι συνέχεια εκείνη κτλ..

 

τα μεγαλύτερα παιδιά συχνά το κάνουν αυτό, το να είναι μαμά στα αδερφάκια τους, αυτό μόνο καλό είναι (για διευκρίνιση το λέω γιατί ίσως περασε και ένα λάθος μύνημα μέσα απο αυτά που έγραψα :) )

 

απλώς είναι καλό να γίνεται αυτό με ένα μέτρο ώστε να μην είναι ο μόνος τρόπος επικοινωνίας αυτός. ειδικά στην αρχή που το μωρό ακόμα είναι μικρό, σίγουρα δεν υπάρχουν πολλοί άλλοι τρόποι επικοινωνίας μιας και μιμείται και την μαμά.

 

τι θα έκανα στην περίπτωση που περιγράφουμε με το τσιριχτό?

ναι φυσικά και δεν είναι εφικτός ο διάλογος..

 

σε αυτή την περίπτωση, βασικά χρειάζονται οι "φανταστικές" ωτοασπίδες για τον γονέα :) ... βασικά το πρώτο μέλημα εκείνη τη στιγμή είναι φυσικά να παρηγορήσεις το μωρό που φοβήθηκε, και να του δείξεις ότι δεν έγινε τίποτα,

δες όμως και τα δικά σου συναισθήματα - είναι και κατανοητό να θυμώνει κάποιος όταν βρίσκεται σαν μεσάζων και καλείται να λύσει ένα πρόβλημα που προκύπτει ανάμεσα στα δύο αδερφάκια ειδικά όταν αυτά δεν μπορούν ακόμα να καταλάβουν πολλά πράγματα να φερθούν δηλαδή λογικά με την ενήλικη έννοια.

 

σίγουρα στο μέλλον θα υπάρχουν πολλά τέτοια, οπότε, όσο καλύτερα συνηθίσεις στο να μην σε επηρεάζει πολύ αυτό (όσο μπορείς και εσύ σαν άνθρωπος έτσι? :) ) τόσο καλύτερα θα είναι και για σένα και για σας.

Όταν λέω να μην σε επηρεάζει πολύ εννοώ το να θυμώσεις αλλά να θυμώσεις ελεγχόμενα έτσι ώστε να μην χρειαστεί να πάρεις αποφάσεις εκείνη τη στιγμή.

 

είναι στάνταρ δηλαδή ότι πολλές φορές το μεγαλυτερο παιδί θα κάνει κάτι που θα εκνευρίσει, θα τρομάξει ή θα δυσανασχετήσει το μικρότερο, αυτό σίγουρα θα στο μαρτυρήσουν όλες οι μητέρες που έχουν δύο ή και τρία παιδιά.

είναι κάπως ένα αναγκαίο κακό, που δημιουργείται και απο την ένταση που υπάρχει στο μεγαλύτερο παιδί λόγω της ύπαρξης ενός ανταγωνιστή στην οικογένεια, που παίρνει και αυτός πλέον πολύ προσοχή.

 

με το να δίνεις πχ τιμωρία στο μεγαλύτερο παιδί για αυτό, είναι και πιθανών να το εκλάβει

σαν ενοχή

σαν ενίσχυση της συμπεριφοράς δηλαδή δεν θα είναι κάτι που θα το αποτρέψει στο μέλλον αλλά ίσως και να το επαναλάβει για να ασχοληθείς και με εκείνο, μιάς και έτσι θα παίρνει την άμεση και απερίσπαστη προσοχή σου ασχέτως αν είναι για τιμωρία ή για κάτι καλό.

 

για να καταλάβω καλύτερα, με το μπιμπερό το είχε πάρει και δεν ήθελε να στο δώσει ? ή τσίριζε για να της το δώσεις? εκεί βοηθάει και να είναι κάποιος πολύ αποφασισμένος για κάτι και να μπορεί να το περάσει. διάβασε όμως αυτό -

 

ξέρω ότι η νέα αυτή ένταση, που στάνταρ υπάρχει σε όλες τις οικογένειες με πρόσφατο ερχομό απο αδερφάκι, είναι μια πολύ μεγάλη πρόκληση, μιάς και είναι κάτι εντελώς καινούριο στο οποίο καλούνται οι γονείς να βρούν τη λύση, να κάνουν τον διαιτητή,

χωρίς καμια άλλη προεκπαίδευση σε αυτό :? οπότε αποκλείεται και να μην πειραματιστούν κάνοντας και λαθάκια στο πως χειρίζονται αυτές τις καταστάσεις που περιλαμβάνουν μεγάλη ένταση, και υπάρχει ανάγκη επίλυσής τους άμεσα.

 

αυτό το άμεσα πιστεύω ότι είναι κάτι που μπερδεύει -

η καλύτερη συμβουλή νομίζω είναι μια παύση της κατάστασης δηλαδή να μην ασχοληθεί κάποιος ακριβώς εκείνη τη στιγμή με ότι έχει προκύψει αλλά να προχωρήσει στο επόμενο θέμα/βήμα/δραστηριότητα, και εάν θέλει κάτι να συζητήσει αργότερα με το μεγαλύτερο παιδί πχ, να το κάνει τότε.

όπως όταν λέμε "neeeext".

 

τα γράφω αυτά γιατί σίγουρα θα υπάρξουν πολλές στιγμές, τέτοιες, και ίσως αισθάνεσαι και εσύ μια πίεση (όπως όλοι οι γονείς) να λυθούν να διευθετηθούν να τεθούν οι απαραίτητοι περιορισμοί τώρα - την στιγμή δηλαδή που αυτό προκύπτει.

 

όταν το έχει ο γονιός στο μυαλό του ότι δεν χρειάζεται να είναι ο τέλειος διαιτητής, και ότι ίσως και αν είναι ο τέλειος διαιτητής τότε τα παιδιά ίσως και να μάχονται συνέχεια για το ποιος είναι δίκαιος ποιος εχει λάθος, αργότερα.

τα λαθάκια της η κόρη σου, θα έχεις πολυ χρόνο χρόνια μπροστά σου να τα οριοθετήσεις/συζητήσεις και διευθετήσεις, οπότε, ίσως είναι καλύτερο να παραβλέψεις κάτι σε καταστάσης μεγάλης έντασης, προς καλύτερο στιγμιαίο αποτέλεσμα.

(εκτός πάντα και αν κάνει κάτι όπως έγραψα πολύ επικίνδυνο ή μεγάλη ζημιά δαγκώσει κτλ).

 

θυμήσου επίσης ότι το τσιριχτό και άλλες αταξίες είναι και αρκετές φορές τρόποι εκτόνωσης του θυμού που αισθάνονται τα παιδιά λόγω της αλλαγής αυτής στην οικογένεια, οπότε ίσως και αυτό να είναι ένα επιχείρημα για το ότι θα της κάνεις καλό αν δεν την βάζεις τιμωρία για αυτή την προβλεπόμενη ένταση που νιώθει και βγάζει.

 

είμαι σίγουρη ότι αν κάποιος αυτό δεν το αισθάνεται/δεν το ξέρει, ότι βλέπει τέτοια ξεσπάσματα σαν έλλειψη οριοθέτησης ή πειθαρχίας απο το παιδί... αλλά δεν είναι όμως..

για έλλειψη πειραρχίας και οριοθέτησης μπορεί να μιλήσει όμως πιο μετά σε ηλικίες 4,5,6 ετών όπου και λειτουργούν στο παιδί (σε ηλικία ανάλογη με το κάθε παιδί) οι μηχανισμοί του αυτοέλεγχου και της ελεγχόμενης έκφρασης του θυμού τους.

 

η κορούλα σου αυτά λόγω ηλικίας ακόμα δεν τα κατέχει... μπορεί κάποιες φορές να τα κατέχει, αλλά δεν έιναι κάτι που ακόμα μπορεί να το ελέγξει τόσο καλά όσο εσύ.

 

ότι και να έγινε με το μπιμπερό, θυμήσου, κάποιες φορές, κάποιος θα μείνει παραπονεμένος.

δεν γίνεται όλοι να είναι ευχαριστημένοι πάντα, και είναι υπερβολική προσδοκία να καταφέρεις εσύ, να είναι όλα μέλι γάλα... :)

για σένα το λέω... :)

όλο και ένα απο τα δυο αδερφάκια ή και εσύ ή ο σύζυγος, θα είναι παραπονεμένος.

το μωρό θα κλαίει το μεγαλύτερο θα τσιρίζει θυμωμένα....

τι να κάνουμε όμως? έτσι είναι η οικογενειακή ζωή ... :wink::lol:

να είσαι έτοιμη για πολλές άλλες τέτοιες καταστάσεις :)

 

παρακαλώ μαμάδες με δύο μεγαλύτερα ή τρία παιδιά καταθέστε την άποψή σας για να μην ακούει μόνο εμένα... :oops:

...έγινα επιτέλους και εγώ μια parentholic ..

(If You Wanna Make The World A Better Place)

Take A Look At Yourself And Then Make A Change

R.I.P. Michael Jackson.

Link to comment
Share on other sites

Καταθέτω εγώ... επεισόδιο φρέσκο... χθεσινό....

Ο μικρός κλαίει και λέει ο μπαμπάς στην Μαρία "δώστου σε παρακαλώ την πιπίλα του για να μην κλαίει"... Αφού το λέει 2-3 φορές.. η Μαρία τον γράφει κανονικότατα.... Στο τέλος σηκώνεται ο άνθρωπος να την δώσει μόνος του.... Εκεί η Μαρία "τα παίρνει" και πάει τρέχοντας να την δώσει εκείνη αλλά δεν προλαβαίνει.... και πατάει μια τσιρίδα δίπλα στο αυτί του μικρού ο οποίος τρόμαξε φυσικά και άρχισε να τρέμει σαν το ψάρι και να κλαψουρίζει....

Αντιμετώπιση (σωστή ή λάθος δεν ξέρω).

Επίπληξη στην Μαρία :

1. Γιατί όταν θέλει να "σε γράψει" δεν κάνει καν τον κόπο να σου απαντήσει

2. Γιατί έχουμε πει 1000 φορές ότι δεν τσιρίζουμε/φωνάζουμε/ουρλιάζουμε δίπλα στον μικρό.

 

Συμπέρασμα

Ξέρω ότι τα ίδια θα κάνει πάλι, γιατί ξεχνιέται αλλά και γιατί δεν αντιλαμβάνεται ότι ο μικρός τρομάζει....

Όσο ζω... μαθαίνω

--------------------------

Μαρία (γέννηση 5/6/2004)

Σωτήρης (γέννηση 30/7/2007)

Link to comment
Share on other sites

θυμήσου επίσης ότι το τσιριχτό και άλλες αταξίες είναι και αρκετές φορές τρόποι εκτόνωσης του θυμού που αισθάνονται τα παιδιά λόγω της αλλαγής αυτής στην οικογένεια, οπότε ίσως και αυτό να είναι ένα επιχείρημα για το ότι θα της κάνεις καλό αν δεν την βάζεις τιμωρία για αυτή την προβλεπόμενη ένταση που νιώθει και βγάζει.

Οκ, το κατάλαβα, πρέπει να το εμπεδώσω κιολας.

Εχθες, είχα ξεχάσει το πολύμπριζο σε περίοπτη θέση :oops: (εβγαζα γάλα με το θήλαστρο), ξάφνου βλεπω την Δήμητρα, να πλησιάζει με τα χέρια της, τις πρίζες. Τρομαξα και φώναξα, με αποτέλεσμα να τρομάξει και η μικρή και να μου επιτεθεί για να με δαγκώσει στο πόδι :shock:

Δεν το εχει ξανακάνει αυτό ποτε μα ποτέ.

ΤΣιριζε για αρκετή ώρα και μετα ξέσπασε σε κλάματα, οταν ηρέμησε την πήρα αγκαλιά και της ζήτησα συγνώμη για τις φωνές μου κ οτι έφταιγα με το πολύμπριζο, της είπα οτι τρόμαξα και μπερδεύτηκα για αυτό φώναξα, αλλά και οτι κ εκείνη, έκανε λάθος που πλησίασε το πολύπριζο και το οτι μου ''επιτέθηκε'', δεν ήταν σωστό...

 

 

(και για να κλεισω το θέμα του μπιμπερό :lol: , της το έδωσα, αφου μου το ζήτητσε με πολύ ευγενικό τροπο στην αρχή, με την προυπόθεση , οτι θα με άφηνε να της δείξω, ομως, το έβαζε με λάθος τροπο, της ζήτησα να με αφήσει να το ακουμπήσω και εγω το χεράκι της, μαζί δηλαδή να το κάναμε, αλλά το πήρε, το μπιμπερό μακριά μου, και έσκουζε στην γωνία του δωματίου...ααααχ)

 

Γνωρίζω οτι θα υπάρξουν πολλές τετοιες στιγμές, έντασης, κατανοώ, ολες τις αλλαγές που επηρέασαν την Δημητρούλα, αλλά και όλους μας. Σίγουρα, θα κάνω και λάθη, το παλεύω όσο μπορώ και θεωρώ οτι τα παω καλύτερα, σε σχεση με τις αρχές.

 

Επίσης, παρότι το μικρό της ηλικίας της, έχει κατανοήσει και ένα αλλο μεγάλο μου πρόβλημα με τον θηλασμό της μπέμπας.

Επειδή η μπέμπα για να θηλάσει, θέλει ΗΣΥΧΙΑ, κλεινομαι στο δωμάτιο και αφήνω την Δήμητρα, μόνη της να παρακολουθήσει κάποιο παιδικό dvd, της αρεσκείας της.

Η καημενούλα, δεν φέρει πλεον αντιρρήσεις, την λυπάμαι, αλλά εχω και ενα μωρό που θελει να φάει και είναι ιδιότροπη γμτ...

Σίγουρα της έχει στοιχίσει και αυτή η κατάσταση, ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΗΜΟΥΝ ΔΥΟ ΜΑΜΑΔΕΣ, ώστε καμία να μην μένει παραπονεμένη..

 

Ξέρω , τώρα το πήγα αλλού το θέμα...Συγχωρέστε με..

 

Σε ευχαριστώ Μαρία και τα υπόλοιπα κορίτσια για τον χρόνο τους κ τις απόψεις τους..

 

Ξέφυγα απο το θέμα, και ήθελα να πω, οτι η Αντωνία, συνεχίζεται στις συζητήσεις μας..Η Δήμητρα την φέρνει στην επιφάνεια, τουλάχιστον 2-3 φορες την ημέρα, τελικά δεν έχω καταλάβει ακόμη..να ανησυχήσω ή θα καταλαγιάσει απο μόνο του, μόλις ξεπεραστουν τα μικροπροβληματάκια μας..

Να συνοψίσω, οτι την αναφέρει, μόνο οταν έχει κάνει κατι η Δήμητρα και την έχω επιπλήξει, ή δεν την έχω επιπλήξει, οπως για τελευταίο παράδειγμα, (σας ορκίζομαι :lol:) , εχθες με βοηθούσε, με την μπέμπα και μου ειπε...''η Αντωνία δεν θελει να βοηθάει την μαμά της με την μπέμπα..''

''τοτε η μαμά της, δεν θα πρεπει να πιέζει την Αντωνία, με το ζόρι, οποτε είναι ετοιμη θα το κάνει μονη της..'' ανταπάντησα εγω...

Link to comment
Share on other sites

  • 2 εβδομάδες μετά...

Ενα θέμα σχετικο με τους φανταστικους φίλους:

 

http://www.in.gr/Reviews/placeholder.asp?lngReviewID=38464&lngChapterID=49811&lngItemID=60120

Οι θησαυροί μου:

Δημήτρης 5,5 χρονών, Ματθαίος 22 μηνών

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...