Φόβοι για τον τοκετό

Κορίτσια τον ορό πότε και για ποιον λόγο τον βάζουν? Εμένα δεν μου έβαλαν. Καλά πριν εννοείτε δεν πρόλαβαν, ίσα ίσα πρόλαβε και ήρθε ο γυναικολόγος μου αλλά ούτε και μετά.

σε μενα δεν εβαλαν ορο αλλα εβαλαν την βελονα στο χερι να ειναι ετοιμη αν χρειαστει ορος.ορο σου βαζουν γιατι ανα πασα στιγμη ισως χρειαστεις κατι.κ στα 2 παιδια το πρωτο που μου εκαναν ηταν βελονα για ορο.κ ας το εκανα το δευτερο σε 15 λεπτα.με το που μπηκα μου πατησαν τη βελονα!απαισιο!

Κορίτσια τον ορό πότε και για ποιον λόγο τον βάζουν? Εμένα δεν μου έβαλαν. Καλά πριν εννοείτε δεν πρόλαβαν, ίσα ίσα πρόλαβε και ήρθε ο γυναικολόγος μου αλλά ούτε και μετά.

Γεια σου φιλενάδα!

Χαιρετώ και τη Δήμητρα τη συνγκαστρούλα!

Από το πρωί έγραφα το μνμ και δεν προλάβα να σας δω πριν να το καταχωρήσω! Μήπως να τους πούμε τι τις περιμένει μετά στο σπίτι με το μωρό για να ξεχάσουν όλους τους φόβους για τον τοκετό??! :lol:

Ορό εμένα μου έβαλαν γιατί πήγα με τεχνητούς κι έπρεπε να μπει η ωκυτοκίνη... Αν όντως ήταν οι ωδίνες πολύ χειρότερες λόγω ωκυτοκίνης από το φυσικό τοκετό...τότε αν γεννήσω φυσικά την άλλη φορά θα τραγουδάω κιόλας??!!! Δόξα τω Θεώ τους ανέχτηκα καλά τους τεχνητούς! Δεν μπορώ να πω ότι πέθανα στον πόνο...

Ααα μάλιστα. Ούτε ορό μου έβαλαν, ούτε βελόνα μου έκαναν. Αλλά αυτά τα θεωρώ γελοία πλέον.

Φιλεναδίτσα έχεις δίκιο. Μήπως να σας πούμε τι έχετε να τραβήξετε όταν τα μικρά σας θα ζουζουνίζουν??Πάντως είναι αυτά όλα μια τόσο ευχάριστη εμπειρία που όλες θέλουν να το ξανακάνουν

Ααα μάλιστα. Ούτε ορό μου έβαλαν, ούτε βελόνα μου έκαναν. Αλλά αυτά τα θεωρώ γελοία πλέον.

Φιλεναδίτσα έχεις δίκιο. Μήπως να σας πούμε τι έχετε να τραβήξετε όταν τα μικρά σας θα ζουζουνίζουν??Πάντως είναι αυτά όλα μια τόσο ευχάριστη εμπειρία που όλες θέλουν να το ξανακάνουν

Αμέ!!! Ζωντανό παράδειγμα μπροστά τους η αφεντομουτσουνάρα μου!!!

Και βέβαια θα το ξανακάνουν!!! Και ίσως να ξαναφοβούνται και πάλι από την αρχή αλλά θα ξεχάσουν και πάλι τους φόβους τους και πάει λέγοντας...

Αμέ!!! Ζωντανό παράδειγμα μπροστά τους η αφεντομουτσουνάρα μου!!!

Και βέβαια θα το ξανακάνουν!!! Και ίσως να ξαναφοβούνται και πάλι από την αρχή αλλά θα ξεχάσουν και πάλι τους φόβους τους και πάει λέγοντας...

Εσύ είσαι παλιά καραβάνα πια, τι φοβάσαι πουλάκι μου??? Επίσης πάω στοίχημα ό,τι θα πας και για τρίτο

Κοριτσια, ξυρισματάκι εγώ έκανα σπίτι μου και στις δυο εγκυμοσύνες μου. Κλίσμα μονο στον πρώτο τοκετό. Στο δεύτερο δεν πρόλαβα. Ευτυχώς από τις συσπάσεις που είχα, πρόλαβα και πήγα τουαλέτα στο σπίτι, οπότε δεν είχα "ατυχημα". Έχω ακούσει όμως από άλλες κοπέλες πως τους συνέβη. Επίσης το ξύρισμα είναι καλό να γινεται, για να μην κολλήσει το μωρό κάποιο μικρόβιο στην έξοδό του. Όσο για την επισκληρίδιο, εντάξει έχει ένα τσίμπιμα, αλλά αιμοληψία στην εγκυμοσύνη για εξετάσεις πώς κάνατε? Έτσι είναι και αυτό. Αν την επιλέξετε, απλά όσες ώρες και να πάρει ο τοκετός, θα είστε πολύ πιο άνετα. Ύπάρχει ένα μικρό ενδεχόμενο να μην σπρώχνετε τόσο καλά, αλλά όπως είπα είναι μικρό και θα έχετε την καθοδήγηση του γιατρού και της μαίας.

Να μην φοβασαι καθολου καταρχην η προετοιμασια ειναι τιποτα ουτε πεντε λεπτα το κλισμα δεν ειναι κατι φοβερο ουτε ποναει και πρεπει να κανεις κατα την γνωμη μου γιατι θα καθαρισεις και δεν θα πιεστει το εντερο κατα τον τοκετο και επισης επειδη θα κανεις καποιες μερες να ενεργηθεις καλα ειναι να κανεις. Ουτε πονεσα ουτε τιποτα σαν υπόθετο ηταν 1 δευτερολεπτο και μετα πηγα μονη τουαλετα και πλυθηκα κιολας καλα. Το ξυρισμα επίσης το βρηκα φοβερα ευχαριστο γιατι δεν πονεσα εκαναν 2 λεπτα ουτε δεν ονεσα ουτε μετα και το καλυτερο ηταν οτι με βοηθουσε στην καθαριοτητα της περιοχης μια που για ημερες πολλες μετα θα εχεις πολυ μεγαλη ποσοτητα αιματος και θα πλενεσαι συνεχεια.

Νομιζω επίσης οτι το κανουν για τους λογους που κανουν ξυρισμα πριν ενα χειρουργειο.

Οσο για την επισκληρίδιο τι να πω πρεπει να σου πει την επικινδυνοτητα και εσυ να αποφασισεις. Στον πρωτο εκανα την ζητησα μονη αλλα δεν μεβοηθησε μπορω να πω με δυσκολεψε στις ωθησεις γιατι δεν καταλαβαινα να σπρωξω βεβαια εχουν σημασια πολλοι παραγοντες η ποσοστητα το ειδος της επισκληριδιου που κανουν το αν το παιδι ερχεται σωστα γιατι στον πρωτο τοκετο παιδευτηκα αφου ηταν ψηλά και δεν κατεβαινε.

Στο δευτερο ο γιατρος μου ειπε δεν χρειαζοταν επισκληριδιος, την ζητησα μονη μου αλλα αυτη την φορα εφυγε ο πονος και καταλαβιανα ενιωθα οτι το παιδι ηδη ειχε κατεβει στον κολπο και πραγματι γεννησα χωρις να σπρωξω καν σαν να βγηκε μονος του.

Ο γιατρος ειπε οτι τελικα η επισκληριδιος επισπευσε τον τοκετο εκανε καλο και βοηθησε στο ραψιμο που εκει φαγαμε τον χρονο. Και να σου πω ποιο πολυ εκει με ενοχλησε το ραψιμο.

Υπομονη ολα θα πανε καλα μπορει να γεννησεις γρηγορα και να μην προλαβουν τιποτα που ξερεις. Αλλα και να τα κανεις δεν ειναι κατι φοβερο πιστεψε με.

Ψυχραιμια να εχεις και να κοιταξεις να συνεργαστεις για να απολαυσεις την γεννηση του μωρου σου.

Καλη λευτερια με το καλο το μωρο σου.

Γειά σας,

Γράφω για πρώτη φορά στο φόρουμ αυτό και θα ήθελα την βοήθειά σας για κάποια θέματα που με απασχολούν πολύ και αισθάνομαι οτι θα με μπλοκάρουν από το να γεννήσω ήρεμα και σωστά.

Η π.η.τ είναι 23/08 και όσο πλησιάζει η ημερομηνία αυξάνονται οι φόβοι μου για τον τοκετό. Έχω αποδεχτεί τον πόνο που θα νοιώσω (δεν σκοπεύω να κάνω επισκληρήδιο) και αυτό δεν με φοβίζει. Όμως με τρομοκρατούν οι βελώνες και η ιδέα του υποκλισμού. Αυτό δηλαδή που με φοβίζει περισσότερο είναι η διαδικασία που σε υποβάλλουν τα μαιευτήρια και όχι ουσιαστικά ο τοκετός. Θα ήθελα να γεννούσα στο σπίτι αλλά είναι το πρώτο μου παιδί και δεν ήθελα να το ρισκάρω...

Μίλησα με τον γιατρό μου και δεν με βοήθησε καθόλου καθώς επέμεινε για τον υποκλισμό και δεν δεχτηκε να κάνω την διαδικασία από το σπίτι. Επίσης ήταν πολύ ειρωνικός με το θέμα της επισκληριδίου και είπε ότι ουτως η άλλως θα την ζητήσω στο τέλος. Η μαία μου που το συζήτησα απέξω απέξω φάνηκε να μη θέλει να πάει ενάντια στο γιατρό και είπε να ακολουθήσω τις οδηγίες του.

Πιστεύω ότι ο ψυχολογικός παράγοντας είναι πολύ σημαντικός σε έναν τοκετό και νοιώθω ότι μπορεί αυτοί οι φόβοι να με δυσκολέψουν όταν έρθει η ώρα. Γιαυτό θα ήθελα την συμβουλή σας και τις εμπειρίες σας μήπως μπορώ με κάποιο τρόπο να ηρεμήσω περισσότερο. Τι τελικά μπορώ να απαιτήσω και τι είναι υποχρεωτικό;:confused:

κοριτσια καλησπερα.εχω κι εγω πητ 10/10 και η αληθεια ειναι οτι εχω αγχωθει οσο πλησιαζει ο καιρος..δεν με φοβιζει τοσο ο υποκλισμος οσο οι πονοι της γεννας ,θα κανω επισκληριδιο αν χρειαστει αλλα θελω να ρωτησω για να γινει πρεπει να χεις μια συγκεκριμενη διαστολη?κι αν ναι ποσο?ευχαριστω εκ των προτερων

Καλησπέρα είμαι 23 χρόνων και βρίσκομαι στον 9ο μηνα περιμένοντας το πρωτο μου παιδι...θα γεννησω σε νοσοκομείο και φοβαμαι τους πονους της γεννας εχω κατα αγχωθεί...

1 hour ago, Τάνια βαρ. είπε:

Καλησπέρα είμαι 23 χρόνων και βρίσκομαι στον 9ο μηνα περιμένοντας το πρωτο μου παιδι...θα γεννησω σε νοσοκομείο και φοβαμαι τους πονους της γεννας εχω κατα αγχωθεί...

Eιναι απολυτα φυσιολογικο να φοβασαι οταν δεν ξερεις τι σε περιμενει. Ολες οι πρωτοτοκες φοβουνται τους πονους του τοκετου. Δεν παρακολουθησες μαθηματα ψυχοπροφυλακτικης; Θεωρω οτι ειναι απαραιτητο για μια πρωτοτοκη να παει σε μαθηματα ωστε να ενημερωθει, γιατι οταν ξερεις καποια πραγματα ελαχιστοποιειται ο φοβος. Ισως να εκανες καποιο τηλεφωνο σε καποιο νοσοκομειο (νομιζω στο Ελενα γινονται, πληροφορίες στα τηλέφωνα  2132051360, 2132051366) μηπως προλαβεις να τα παρακολουθησεις.

Επισης, καλο ειναι να γνωριζεις τις ανασες γιατι βοηθανε απιστευτα στη διαχειριση του πονου. Οταν ξεκινησει ο τοκετος μολις ερχεται η συσπαση θα παιρνεις βαθια ανασα απο τη μυτη (διαφραγματικα ειναι το ιδανικο) και θα την εκπνεεις παρα πολυ αργα μεχρι να σου τελειωσει ο αερας και θα επαναλαμβανεις μεχρι να περασει η συσπαση. Επισης, βοηθαει πολυ η εκπνοη με ηχο (καποιο φωνηεν) ή το μουγκριτο. Οσο θα δυναμωνουν οι συσπασεις και θα νιωθεις οτι δεν μπορεις να αντεξεις, θα εισπνεεις παλι βαθια απο τη μυτη και θα εκπνεεις (το φ που γραφω) σε 3 ή 5 χρονους, δηλαδη: εισπνοη και φ φ φφφ ή φ φ φ φ φφφ, χωρις να παιρνεις εισπνοες ενδιαμεσα απο τα φ και κρατωντας το τελευταιο λιγο παραπανω. Η αναπνοη "σκυλακι" που λανθασμενα δειχνουν στις ταινιες χρησιμοποιειται μονο την στιγμη που βγαινει το κεφαλι (δηλαδη για καποια δευτερολεπτα), γιατι μπορει να σε ζαλισει. Καλο θα ειναι αν εχεις συνοδο να μαθει και ο ιδιος τις αναπνοες, ωστε αν "ξεφυγεις" να σου τις υπενθυμισει γιατι πραγματικα βοηθανε πολυ, οχι μονο για τον πονο αλλα και για την σωστη οξυγονωση του μωρου.

Το σωμα μας ειναι φτιαγμενο για να γενναει, και την ωρα του τοκετου παραγονται μεγαλες ποσοτητες ενδορφινων που δρουνε σαν παυσιπονο. Επιπλεον, λογω των ενδορφινων η επιτοκος "χανεται" για να συγκεντρωθει στο εργο της γεννας και κατα τη γνωμη μου ο τοκετος ειναι η υπερτατη πραξη συνειδητοτητας και ειμαστε πολυ τυχερες που σαν γυναικες εχουμε την ευκαιρια να το ζησουμε, αρκει να τον αποδεχτουμε και να τον υποδεχτουμε επισης.

Προσωπικα, εκανα φυσικο τοκετο και παρ'ολο που κρατησε σχεδον 15 ωρες (οι εντονοτερες συσπασεις κρατησαν περιπου 5) θα το ξανακανα χιλιες φορες. Ειναι αληθεια οτι τη στιγμη που θα σου ακουμπησουν το μωρακι πανω σου ολα θα ειναι παρελθον και θα νιωθεις οτι πετας στα συννεφα, ειναι εξωπραγματικο. Επισης, πρεπει να λαβεις υποψην οτι αυτοι οι πονοι δεν συνδεονται με καποιο χτυπημα αλλα βοηθουν να ερθει το μωρακι σου στον κοσμο και ειναι τοσο διαφορετικοι απο οποιοδηποτε πονο εχεις νιωσει. Ξεκινανε σιγα-σιγα, κορυφωνονται και μετα σβηνουν αργα-αργα...Εχουν παυσεις στα ενδιαμεσα, κατι το οποιο θα σου δωσει την ευκαιρια να ξεκουραζεσαι. Μολις τελειωνει η συσπαση μην σκεφτεσαι "πω πω πως θα ειναι η επομενη;" Απλα αφεσου...κανε τις ανασες σου και ασε το μωρακι σου (που θα ζοριστει παραπανω απο εσενα) να γεννηθει οπως ξερει και ειναι γραμμενο στο DNA του. Η φυση δεν θα μας εδινε κατι που δεν θα μπορουσαμε να αντεξουμε.

Ελπιζω να σε βοηθησα σε κατι και αν εχεις αλλον προβληματισμο μπορεις να τον παραθεσεις

Σε ευχαριστώ πάρα πολύ...κανω μαθηματα ανωδυνου τοκετου στο ικα και μου ειπε η μαία την διαδικασία τις ανάσες κτλ... Από την μια το σκέφτομαι και λεω μια μέρα ειναι αντε να γεννησω ..Και τώρα που πλησιάζει ο καιρός δηλαδη ανα πάσα στιγμή μπορεί να γεννησω με πιάνει ενας πανικός πως θα αντιδράσω οταν μ σπάσουν τα νερά πως θα ειμαι εκεί αν θα με προσέξουν τι θα κανω αμα πονάω και δεν μ δίνει κανένας σημασία και διάφορα τέτοια... σαφώς και το σώμα της γυναίκας ειναι φτιαγμένο για αυτο τον σκοπό αλλα νιωθω σαν να μ πατάς ένα κουμπί και μου βγαίνει η φοβία και ο πανικός...για το μονο που ειμαι σίγουρη ειναι το οτι μολις βγει το μωράκι μ θα πω Ε και? Τελικα δεν ήταν τίποτα...

πρίν από 36 λεπτά , Τάνια βαρ. είπε:

Σε ευχαριστώ πάρα πολύ...κανω μαθηματα ανωδυνου τοκετου στο ικα και μου ειπε η μαία την διαδικασία τις ανάσες κτλ... Από την μια το σκέφτομαι και λεω μια μέρα ειναι αντε να γεννησω ..Και τώρα που πλησιάζει ο καιρός δηλαδη ανα πάσα στιγμή μπορεί να γεννησω με πιάνει ενας πανικός πως θα αντιδράσω οταν μ σπάσουν τα νερά πως θα ειμαι εκεί αν θα με προσέξουν τι θα κανω αμα πονάω και δεν μ δίνει κανένας σημασία και διάφορα τέτοια... σαφώς και το σώμα της γυναίκας ειναι φτιαγμένο για αυτο τον σκοπό αλλα νιωθω σαν να μ πατάς ένα κουμπί και μου βγαίνει η φοβία και ο πανικός...για το μονο που ειμαι σίγουρη ειναι το οτι μολις βγει το μωράκι μ θα πω Ε και? Τελικα δεν ήταν τίποτα...

Με το καλό το μωράκι σου!! Είναι λογικό να νιώθεις φόβο μιας και πλησιάζει η ώρα να γεννήσεις! Πραγματικά όμως είναι μια διαδικασία φυσιολογική που την περνούν πολλές γυναίκες και αν ήταν κάτι τόσο τραγικό δεν θα έκαναν και άλλα παιδιά ,παρά θα έμεναν με ένα! Οι πόνοι αντέχονται μη νομίζεις ότι είναι τεράστιων διαστάσεων , έπειτα θα έχεις δίπλα σου γιατρό και μαίες, δειξτους εμπιστοσύνη!! Τα μαθήματα εννοείται ότι θα σε βοηθήσουν πολύ! Δεν είναι τίποτα κοπέλα μου, λίγα πονακια και θα δεις το μωράκι σου! Μετά από αυτό θα τα ξεχάσεις όλα!

Για να σου δώσω λίγο κουράγιο ο τοκετός μου κράτησε συνολικά 38 ώρες (!), ο ενεργός τοκετός βέβαια ήταν γύρω στις 16 ώρες και εσπρωχνα για 1,5 ώρα (συνήθως σπρώχνουν για ένα μισάωρο). Έκανα επισκληρηδιο βέβαια όταν έφτασα σε διαστολή 4. Αυτά δεν σου τα λέω για να σε αγχωσω, δεν θεωρούμαι και τόσο φυσιολογική περίπτωση, συνηθως ο τοκετός πάει πολύ πιο γρήγορα, απλά για να σου πω ότι θα το ξανά έκανα άνετα! Την επόμενη μέρα το είχα κιόλας ξεχάσει

Δεν ξερω...φοβαμαι αν θα ανταπεξελθω γιατι στο νοσοκομειο δύσκολη η επισκληριδιος

8 ώρες πρίν, Τάνια βαρ. είπε:

Καλησπέρα είμαι 23 χρόνων και βρίσκομαι στον 9ο μηνα περιμένοντας το πρωτο μου παιδι...θα γεννησω σε νοσοκομείο και φοβαμαι τους πονους της γεννας εχω κατα αγχωθεί...

Εγώ επειδή πονουσα πολύ σε κάθε περίοδο πίστευα πως μπορούσα να το αντιμετωπίσω κ δεν αγχωνομουν ιδιαίτερα. Τελικά οι πόνοι έμοιαζαν με έντονους πόνους περιόδου. Όπως είπε πολύ σωστά ή @Sentir...natureza είναι διαχειρισιμοι και έχουν αρχή, μέση κ τέλος. Εγώ δεν είχα κάνει μαθήματα κ με καθοδηγούσαν οι μαιες αλλά οι ανάσες θα σε βοηθήσουν. 

  Μου έδινε πολύ θαρρος να σκέφτομαι πως όσο κ να πονεσω επιτέλους θα αντικρυζα το γιο μου, εκείνο το πλασματακι που ανταποκρινόταν στο χαϊδεμα της κοιλιάς μου, που με ξενυχτουσε τα βράδια απ τις κλωτσιές. 

  Όταν λοιπόν σε πιάσουν οι πονοι ή σπάσουν τα νερά μην συλλογιζεσαι τον πόνο αλλά σκεψου πως όταν επιστρέψεις θα είστε τρείς!  

Δεν ξερω τι με πιάνει αληθεια ενω ξερω οτι καθε πόνος θα πλησιάζει στο τελος..κολλάει το μυαλο μ πφφ

πρίν από 29 λεπτά , Τάνια βαρ. είπε:

Δεν ξερω τι με πιάνει αληθεια ενω ξερω οτι καθε πόνος θα πλησιάζει στο τελος..κολλάει το μυαλο μ πφφ

Γεννησα και τα δυο μου παιδακια με φυσιολογικο και επισκληριδιο. Επειδη και τις δυο φορες γεννησα μεσα σε 4 ωρες και ειχα οξυ τοκετο, οι πονοι πριν την επισκληριδιο ηταν πομυ εντονοι! Ομως ο τοκετος ετσι οπως εξελιχθηκε ηταν μια απο τις πιο ωραιες εμπειριες της ζωης μου! Αφου μαλιστα τον πρωτο καιρο οταν ηθελα να χαλαρωσω εκλεινα τα ματια μου και εφερνα στο μυαλο μου ολη τη διαδικασια! Σου ευχομαι μια αναλογη εμπειρια!!!

αγάπη πριν αποφασίσεις για επισκληρίδιο διάβασε τα συν και τα πλην, μην πάρεις χημείες χωρίς λόγο. δεν είναι καλό και για το μωρό. αντέχεται ο πόνος, καταλαβαίνεις και γέννα έτσι..

Σας ευχαριστώ πολύ κορίτσια μου δίνετε θάρρος...!!! Περιμενω πως και πως να σπάσουν τα νερά να ζήσω αυτή την εμπειρία..Και ελπίζω να εξελιχθεί ο τοκετος φυσιολογικά!!!

12 ώρες πρίν, soukre είπε:

αγάπη πριν αποφασίσεις για επισκληρίδιο διάβασε τα συν και τα πλην, μην πάρεις χημείες χωρίς λόγο. δεν είναι καλό και για το μωρό. αντέχεται ο πόνος, καταλαβαίνεις και γέννα έτσι..

Αν η επισκληριδιος γινει σωστα και τη στιγμη που πρεπει τον τοκετο τιν καταλαβαινεις μια χαρα! Και τις συσπασεις νιωθεις, και το μωρο οταν βγαινει νιωθεις, απλα δεν πονας! Εξου και η απολαυση του τοκετου που ανεφερα παραπανω! Επισης για το μωρο δεν υπαρχει κανενας κινδυνος με την επισκληριδιο, σε αντιθεση με τη γενικη αναισθησια.

6 ώρες πρίν, Τάνια βαρ. είπε:

Σας ευχαριστώ πολύ κορίτσια μου δίνετε θάρρος...!!! Περιμενω πως και πως να σπάσουν τα νερά να ζήσω αυτή την εμπειρία..Και ελπίζω να εξελιχθεί ο τοκετος φυσιολογικά!!!

Η εμπειρία θα είναι ίσως η καλύτερη της ζωής σου! Κάθε τοκετός είναι διαφορετικός και υποκειμενικός, οπότε μην αγχώνεσαι, θα έρθει από μόνο του! Το σπάσιμο των νερών δεν είναι δεδομένο για να ξεκινήσει η διαδικασία ,θα σε ενημερώσει και ο γιατρός σου για τα σημάδια έναρξης τοκετού! Απόλαυσε τις τελευταίες μέρες σου και ξεκουράσου, θα το χρειαστείς!

18 ώρες πρίν, soukre είπε:

αγάπη πριν αποφασίσεις για επισκληρίδιο διάβασε τα συν και τα πλην, μην πάρεις χημείες χωρίς λόγο. δεν είναι καλό και για το μωρό. αντέχεται ο πόνος, καταλαβαίνεις και γέννα έτσι..

Έκανα και εγώ επισκληριδιο και αποδείχθηκε σωτηρια! Καμία παρενέργεια ούτε σε εμένα ούτε στο μωρό από αυτή! Αντίθετα ήμουν ήρεμη, συνεργάσιμη με μαίες και γιατρό και τον τοκετό κατάλαβα κανονικά!

Υπάρχει η walking epidural, μικρή δόση ώστε να μπορείς άνετα να σηκώνεσαι και να εξωθήσεις όταν έρθει η ώρα. Έτσι γέννησα τον πρώτο μου γιο, με τοκετό 32 ωρών (ενεργό, σπασμένα νερά), με επισκληρίδιο μόνο τις 3 τελευταίες ώρες βέβαια και όντως καθόμουν στη μπάλα παρά την επισκληρίδιο και εξώθησα μια χαρά και άνετα. Μπορείς να έχεις στο μυαλό σου ότι υπάρχει και η επισκληρίδιος αν τη χρειαστείς για να ξεαγχωθείς.
 

Τον δεύτερο γιο μου, όπου είχα οξύ τοκετό, 2 ώρες από τον πρώτο πολύ χαλαρό πόνο (που δεν πήρα χαμπάρι και λέω άντε να μπω για ένα ντουζ, μέλλον έχουμε), είχα 15 πόνους σύνολο και κράτησα τον μπέμπη μου αγκαλιά. Δεν πρόλαβα φυσικά επισκληρίδιο, δεν πρόλαβα καλά καλά να φτάσω στο μαιευτήριο, αλλά σε πληροφορώ πόνεσα συνολικά πολύ λιγότερο από τον πρώτο τοκετό και σε διάρκεια αλλά και σε ένταση. Γιατί ο πρώτος με εξάντλησε, τον δεύτερο ούτε τον κατάλαβα. Και ο δεύτερος ήταν ένας μπέμπης 4 κιλά, ενώ ο πρώτος τοκετός μου χάρισε έναν μπεμπάκο 2.800. Οπότε δεν παίζει ρόλο και μη φοβάσαι, είναι κατά περίπτωση κάτι που θα δεις πώς θα πάει εκείνη την ώρα. Το άγνωστο σε φοβίζει. Περινεοτομή και ράμματα δεν έκανα ούτε ένα σε κανέναν απ' τους δύο τοκετούς μου. Όλα με λίγα λόγια μπορούν να εξελιχθούν τέλεια και σίγουρα είναι πολύ καλύτερα από μια καισαρική. Τις επόμενες μέρες από τον φτ θα 'σαι ικανή να περπατάς άνετα και να φροντίσεις το μωράκι σου. Σκέψου μέσα στις ταλαιπωρίες ένός νεογέννητου με θηασμό και αϋπνίες να χεις και τις ταλαιπωρίες της καισαρικής.

Στο μυαλό μου επειδή φοβόμουν πολύ κι εγώ τον τοκετό, τώρα στον 2ο τον γρήγορο, έμπαινα στο μαιευτήριο και φώναζα γιατρέ επισκληρίδιο! Τόσο πολύ την ήθελα. Ε μου λεέι δεν προλαβαίνουμε και τα χρειάστηκα. Του λέω φοβάμαι να σπρώξω. Και μου λέει θα με ακούς, θα σπρώχνεις όσο ακριβώς σου λέω και ας μην είναι και με όλη σου τη δύναμη και θα σπρώξεις παρά τον φόβο, θα 'ναι υπόθεση 3-5 λεπτών και θα αισθανθείς τεράστια ανακούφιση. Και όντως έτσι έγινε! Με πλημμύρισε τέτοια ευτυχία, άκουγα τον γιατρό μου, ήμουν συγκεντρωμένη και όπως λένε και τα κορίτσια, κάθε φορά που φέρνω τους τοκετούς στο μυαλό μου συγκινούμαι. Ίσως η πιο συγκλονιστική εμπειρία της ζωής μου μετά τη μητρότητα.

Η διαφορά του πρώτου μου τοκετού με την επισκληρίδιο απ' τον δεύτερο που δεν έκανα ήταν όντως ότι τους πρώτους 3 μήνες μετά την επισκληρίδιο με πονούσε η μέση στο περπάτημα κάπου στο 10λεπτο και γενικώς πολύ εύκολα. Στον δεύτερο ειλικρινά δεν πήρα ούτε ένα παυσίπονο και δεν ένιωσα πουθενά μα πουθενά πόνο από την πρώτη μέρα.

Το θεμα με την επισκληριδιο ειναι οτι ωντας μια παρεμβαση απο μονη της, μπορει να ακολουθησουν κι αλλες, οπως ο συνεχης καρδιοτοκογραφικος ελεγχος, η ακινησια (εκτος αν κανεις περιπατητική οπως εγραψε η @Josephine) και ότι συνεπαγεται αυτη , η χορηγηση φαρμακων (που μπορει να χρειαστουν αν ανεβει πυρετος ή η αρτησιακη πιεση που ειναι πιθανες παρενεργειες της επισκληριδιου), η χορηγηση οξυτοκινης και ότι συνεπαγεται αυτη, κα. Ετσι, μια απολυτα φυσικη διαδικασια μπορει να μετατραπει σε ιατρικη πραξη. Θυμαμαι εναν καθηγητη γυναικολογιας που ειχα παρακολουθησει ο οποιος ελεγε οτι οσο λιγοτερο παρεμβαινουμε σε εναν φυσικο τοκετο (χωρις παθολογιες), τοσο καλυτερη εκβαση θα εχει. Αντιθετα, αν παρεμβαινουμε ασκοπα, μπορει να ξεκινησουμε εναν φαυλο κυκλο παρεμβασεων που δεν μπορουμε να ξεφυγουμε.

Επισης, υπαρχουν ερευνες που συνδεουν την επισκληριδιο με καποιες καταστασεις (πχ καισαρικη, υποβοηθουμενος τοκετος κα), αν και οι πιο προσφατες το απορριπτουν. Οπως και να 'χει ομως, δεν παυει να ειναι φαρμακο το οποιο περναει μεσω του πλακουντα στο μωρο, το οποιο καλειται να το μεταβολισει και αφου δεν εχει αποδειχτει τελεσιδικα οτι ειναι ασφαλης, θεωρω οτι πρεπει να λαμβανουμε υποψην ολα τα ερευνητικα στοιχεια που υπαρχουν πριν αποφασισουμε να την κανουμε. Φυσικα, η επισκληριδιος μπορει να βοηθησει καποιες γυναικες, οι οποιες ειναι τοσο φοβισμενες ή νιωθουν τοσο εντονα τον πονο που "μπλοκαρεται" η εκκριση των ορμονων και επηρεαζεται αρνητικα ο τοκετος, αλλα θεωρω οτι δεν πρεπει να υπαρχει απο την αρχη στο μυαλο μας σαν μερος του τοκετου.

Πιστευω οτι αν "ανακαλυψουμε" και παλι απο την αρχη την φυσιολογια του τοκετου και παρεχουμε (ή απαιτησουμε) ενα περιβαλλον που επηρεαζει θετικα στην εκβαση του, τοτε δεν θα εχουμε αναγκη την επισκληριδιο ή αλλες χημικες παυσιπονες ουσιες (που δεν γνωριζω να χρησιμοποιουνται στην Ελλαδα οπως γινεται σε αλλες χωρες). Επισης, κατα τη γνωμη μου ολοι αυτοι οι φοβοι που περιτριγυριζουν μια εγκυο οφειλονται περισσοτερο στην "αγνωστη" αντιληψη του πονου (που δεν λεω οτι δεν ειναι εντονος, αλλα το πραγματικα εντονο κομματι συνηθως δεν κραταει πολυ), που θα διαφωνησω με την @jellyfishch επηρεαζεται πολυ απο την συνειδητοποιηση οτι εχει να κανει με την γεννηση του μωρου μας και οχι με καποιο χτυπημα. Απλα επειδη σπανια ποναμε και το απολαμβανουμε (εκτος απο τους οπαδους του BDSM), συνδεουμε λογικα τον πονο του τοκετου με κατι δυσαρεστο (και αρα ανεπιθυμητο). Προσωπικα, επειδη ηξερα οτι αυτοι οι πονοι θα μου εφερναν το μωρο μου στον κοσμο δεν σκεφτηκα ποτε να τους αποφυγω, αντιθετα με βοηθησε να τους αντεξω και προσπαθουσα να τους υποδεχομαι. Οι πονοι του τοκετου ηταν κατι που δεν ειχα ξανανιωσει, με ειχαν συναρπασει τα "κυμματα" που ερχονταν και εφευγαν, συνειδητοποιησα ποση δυναμη κρυβεται μεσα στο σωμα μου και μπορει να ακουστει παραδοξο αλλα ανυπομονω να τους ξανανιωσω (και δεν ειμαι οπαδος του BDSM ).