Κανονισμοί λειτουργίας ολοήμερων? Αμροδιότητες?

αχ μαριτα σε παρακαλω, βαδίζω και σε δύσκολη δεκαετία, μη με κάνεις κεφάλι, ποιες επιλογες δραστηριοτήτων?:roll:

οχι, δεν κάνουν άλλες δραστηριότητες στο ολοήμερο, δεν κάνουν ΤΙΠΟΤΑ.

μόνο μαθήματα και γυμνασιτκή. και έτσι όπως το δουλεύει, μόνο γυμναστική.

και όχι, το σχολείο είναι πάντα ξεκλείδωτο, όλες τις ώρες, οχι μόνο στο ολοήμερο.

και όχι, η διευθύντρια είναι trois oiseaux καθοτανε et tricoter un pullover.

και ναι, εχω καταλήξει, δεν υπάρχει ελπίδα.

 

και όχι, η διευθύντρια είναι trois oiseaux καθοτανε et tricoter un pullover.

 

και ναι, εχω καταλήξει, δεν υπάρχει ελπίδα.

ρε συ σταμάτα κλαίω από τα γέλια και είναι σοβαρό το θέμα.

Λεπόν οι διευθυντές αλλάζουν από τον Ιούνιο και μετά. Αν ξαναείναι η συγκεκριμένη, ακολουθείς τη γνωστή διαδικασία: προφορικό παράπονο, γραπτό παράπονο στο σχολείο, προφορικό στη σύμβουλο, γραπτό στη σύμβουλο με κοινοποίηση στην Πρωτοβάθμια.

Δεν είναι θέμα ελπίδας, είναι θέμα ασφάλειας και εχμ παρανομίας. Οι γονείς που δεν αντιδρούν είναι γιατί έτσι παίρνουν το καμάρι τους ότι ώρα θένε και όχι στο τυπικό ωράριο. Εμ και τυρί και κολούρι δε γίνεται....

Για τα περί ενόχλησης από το άλλο παιδί, δεν υπάρχει μαγικό ραβδί. Ίσως γίνονται πράγματα αλλά μέχρι να αποδώσουν χρειάζεται χρόνος. Δεν είμαι εκεί δεν ξέρω.

ρε συ σταμάτα κλαίω από τα γέλια και είναι σοβαρό το θέμα.

Λεπόν οι διευθυντές αλλάζουν από τον Ιούνιο και μετά. Αν ξαναείναι η συγκεκριμένη, ακολουθείς τη γνωστή διαδικασία: προφορικό παράπονο, γραπτό παράπονο στο σχολείο, προφορικό στη σύμβουλο, γραπτό στη σύμβουλο με κοινοποίηση στην Πρωτοβάθμια.

 

Δεν είναι θέμα ελπίδας, είναι θέμα ασφάλειας και εχμ παρανομίας. Οι γονείς που δεν αντιδρούν είναι γιατί έτσι παίρνουν το καμάρι τους ότι ώρα θένε και όχι στο τυπικό ωράριο. Εμ και τυρί και κολούρι δε γίνεται....

χο χο χο, το πιο πάνω που έγραψα για την ερώτηση ποιός από τους δύο σας είναι πιό όμορφος την διάβασες?

εμ για γέλια, εμ για κλάματα, εμ σαμπου εμ κοντίσιονερ η διευθύντρια!

επίσης, η διευθύντρια είναι ο χαιλάντερ.

υπήρχε στο δημοτικό αυτό από την δεκαετία του 1980, τότε ως απλή δασκάλα, εδώ και πολλάαα χρόνια ως διευθύνρια, και μάλλον θα ζήσει να το κλείσει

δεν υπάρχει ελπίδα σου λέω, το σχολείο είναι χύμα στο κύμα, οι γονείς βολεύονται με την κατάσταση, και όλοι με βλέπουν σαν την τρελή γραφική περσόνα...

ο "χαιλαντερ" μαλλον θα φυγει. φετος, οπως εγραψε και η miriki, για πρωτη φορα η επιλογη διευθυντων γινεται με ψηφοφορια απο τον συλλογο διδασκοντων. στις 10 ιουνιου. πιστευω οτι τους "χυμα" δεν τους θελει κανενας (εκτος απο 1-2 που ισως βρεθουν και τετοιοι).

ευχομαι να αλλαξουν τα πραγματα στο σχολειο σας, αλλα οτι και αν γινει, εσυ να κανεις συνεχεια παραπονα. προφορικα, γραπτα, οτι μπορεις. και ας σε θεωρουν γραφικη. οι τεμπελιδες και αδιαφοροι δεν εχουν θεση στα σχολεια (και πουθενα αλλου).

Θα σου πω τη δική μας εμπειρία και δεν ξέρω αν θα βοηθήσει κάπου.

Εμάς η εμπειρία μας στην πρώτη τάξη ήταν περίπου η δική σας. Συμπέρανα στην πορεία ότι είχε πολλά ζωηρά παιδιά η τάξη και τα δικά μου δεν συγκεντρώνονταν, αν και ρωτώντας άλλους γονείς ειδα ότι μια χαρά ήταν διαβασμένα τα παιδιά τους, οπότε ήταν και θέμα παιδιού.

Με λίγα λόγια τα παιδιά μου δεν είχαν μάθει το να είναι οργανωμένα και δεν τα βοήθησα και εγώ. Οι λόγοι είναι κάμποσοι, αλλά βασικά, πίστευα ότι δεν χρειαζόταν τα συγκεκριμένα παιδιά να πάνε σπρώχνοντας, δεν θα τα βοηθούσε μακροπρόθεσμα. Επίσης, είχα εμπιστοσύνη στην πρωϊνή τους δασκάλα, που ήταν άριστη στο να κατακτούν όλα τα παιδιά της τάξης την ύλη, το θέμα ήταν μόνο στις εργασίες και στο ρυθμό δουλειάς που είχαν τα παιδιά, που ήταν απογοητευτικος, σε σχέση με τις δυνατότητές τους, όπως τις έβλεπα εγώ.

Με άλλα λόγια, ειχαν μάθει στο ολοήμερο να λιβανίζουν και να κάνουν κάμποση ώρα, για κάτι που θα μπορούσαν να κάνουν πιο γρήγορα.

Επίσης, κάποιες φορές που επιχείρησα να παρέμβω, πχ να διορθώσω μια άσκηση, να ζητήσω καλύτερα γράμματα κτλ, αντιμετώπισα μια κάποια αντίδραση από τα παιδιά, ότι τι γυρεύω κιόλας, αφού οι εκπαιδευτικοί, που είναι ειδικοί, δεν τους ζητάνε τα ίδια που ζητουσα εγώ...

Οπότε άφησα τα πράγματα να κυλήσουν και έδωσα έμφαση σε επαναλήψεις ορθογραφίας, που τα παιδιά ήθελαν δουλειά... Βέβαια, καθημερινά επέβλεπα το διάβασμά τους, μάλλον το να ήταν γραμμένα, αλλά δεν ήθελαν και πολλή πίεση για αυτό. Δεν ήθελαν να πάνε άγραφτα. Όμως ορθογραφία δεν δουλεύαμε πολύ, γιατί τα έβλεπα πολύ κουρασμένα και πιστευα ότι θα τους έκανε κακό η παραπάνω πίεση. Προσπαθούσα να τα εξετάζω προφορικά, αλλά δεν έπιανε πάντα και δεν ήμουν συνεπής, να πω την αλήθεια.

Τέλος παντων έρχεται η Β δημοτικού και θες ότι τα παιδιά ωρίμασαν, θες ότι είχαν διαφορετικό δάσκαλο στο ολοήμερο, είδα ότι είναι πολύ πιο φιλότιμα, έρχονται διαβασμένα και χαρούμενα. Και βελτιώθηκαν πολύ στην ορθογραφία που ήταν το αδύνατο σημείο τους. Και έμαθαν σιγά σιγά να μη βασίζονται και πολύ σε επαναλήψεις και να είναι πιο προσεκτικά στην ορθογραφία τους καθημερινά.

Στην ουσία τα παιδιά μου έπρεπε να ξεμάθουν το φωνητικο γράψιμο, που τους είχαν μάθει στο προνήπιο... Αυτό πήρε λίγο χρόνο και δεν είμαστε και τέλεια ακόμα...

Μπορει και να έπαιξε κάποιο ρόλο στο να έρχονται διαβασμένα φέτος, ότι συνήθως τις καθημερινές, εκτός απο τις μέρες δραστηριοτήτων τους έχω κάποια εναλλακτική, κάποια βόλτα, οπότε έχουν κίνητρο να είναι διαβασμένα.

Α και κάποιες φορές κατέφυγα στη στέρηση προνομίων, δηλαδή πού και πού έκλεινε η τηλεόραση-ταμπλετ για μερικές μέρες αν έβρισκα ότι η υπερβολική ενασχόληση με αυτά "είχε χαζέψει" τα παιδιά. Έτσι τους έλεγα επί λέξει και το δέχονταν, γιατί προφανώς είχαν ακουσει και από τους φίλους τους ότι ο καθένας βάζει όρια στο σπίτι του, σε τηλεόραση και λοιπά τέτοια πράγματα. Αν ήταν τα παιδιά ΟΚ στις υποχρεώσεις τους, ειχαν δικαίωμα να ξοδεύουν το χρόνο τους, βασικά όπως ήθελαν.

Τελος πάντων ήθελα να πω ότι πέσαμε σε καλύτερο δάσκαλο ολοήμερου, που καταλαβαίνω ότι ασχολείται πιο ενεργά, αλλά έπαιξαν ρόλο και άλλοι παράγοντες, έτσι ώστε η εικόνα που έχουμε από το ολοήμερο είναι πολύ διαφορετική σε σχέση με πέρυσι.

Αν θέλεις να εκφράσεις κάποιο ειδους παράπονο σε εκπαιδευτικό, θέλει πολλή προσοχή, γιατί αν έχετε πέσει σε ήδη απρόθυμο (που είναι λίγοι ευτυχώς στην πρωτοβάθμια ειδικά), μπορεί να χάσεις κιόλας... Καλύτερα να περνάτε εσύ και το παιδί σου απαρατήρητα. Βέβαια με μια πολύ προσεκτικη και ευγενική κουβέντα ίσως δεν χάσεις.

Εγώ προσωπικά δεν είχα μιλήσει, γιατί η εικόνα που έβλεπα στο σχόλασμα με απέτρεπε. Ήδη είχαν να κάνουν οι άνθρωποι με θηρία, δεν γινόταν να επιβάλουν την τάξη και ο γιος μου ήταν και στους βασικούς παίχτες-ζωηρούς, τι να έλεγα; Αλλά και ήσυχος να ήταν, τι να έλεγα πάλι; Η δουλειά τους ήταν ήδη δύσκολη.

Αθηνά κάπως έτσι και εγώ...

Στην αρχή και μέχρι και μετά τα Χριστούγεννα δεν την έσπρωχνα γιατί δεν αντιδρά τόσο καλά στην πίεση, και πάντα με άγχωνε το οτι είναι μικρή (γεννημένη στο τέλος του Δεκέμβρη).

Τώρα που δεν πάει στο ολοήμερο, την πιεζω κανονικά. Αντιδρά άσχημα, αλλά πρέπει να μάθει να διαχειρίζεται μόνη της την κατάστηση.

Γιατί στο δικό μας σχολείο, όπου βασιλεύει ο χαιλάντερ τα τελευταία... 20 χρόνια? και παραπάνω? το προσωπικό είναι μόνιμο, ο δάσκαλος που έχουμε στην πρώτη, θα είναι ο ίδιος και στην δευτέρα. Τόσο αυτός όσο και η διευθύντρια και άλλοι δύο δάσκαλοι είναι από την περιοχή. Ο δάσκαλος του ολοήμερου επίσης ήταν και τα προηγούμενα χρόνια.

εγώ γκρινιάζω, και δεν με ακούει κανείς. στην καλύτερη περίπτωση με ακούν κάποιες μαμάδες, συμφωνούν μπροστά μου, και την ώρα της πράξης απουσιαάζουν.

δεν ξέρω τι θα κάνω, αλήθεια, του χρόνου. έχω ακόμη 5 χρόνια με την μεγάλη και μετά θα σκάσει και άλλα 6 ο μικρός. και επίσης, δουλεύω και δεν μπορώ να πάω εκεί συχνά, πόσες φορές μπορείς να φέρεις τον σύμβουλο σε ένα σχολείο ξεκλείδωτο που η διευθύντρια σου λέει βρε είναι η κοπέλα του κυλικείου εδώ (προστάτιδα των απανταχού μαθητών)?

πόσες φορές μπορείς να πεις σε έναν δάσκαλο τα αυτονόητα?

η κόρη μου άρχισε να δυσανασχετεί γενικά, και ναι, έχει δίκιο: όλο εμένα μαλώνεις, για όλα! γαιτί η δάσκαλος δεν μαλώνει την τάδε? γιατί να φταίω εγώ που δεν μπορώ να την βάλω στην θέση της? αυτή γιατί κάνει ότι θέλει? αυτή γιατί δεν την μαλώνει η μαμά της?

γιατί μάλωσες εμένα που έσπασε η κόρη της γειτόνισσας το καρεκλάκι μου μέσα στην αυλή μου για πλάκα? γιατί μαλώνεις εμένα που δεν μπορώ να την σταματήσω να χτυπά το κουδούνι μας για πλάκα?

και βλέπω συχνά παιδιά χωρίς όρια στο σχολείο, στην γειτονιά, και κανέναν, μα κανέναν, να μην τα οριοθετεί με πράξεις.

γιατί πραγματικά, οι συμβουλές δεν πιάνουν. και αν ο δάσκαλος περιμένει μιρίκι να λύσει μια προβληματική συμπεριφορά με συμβουλές, θα περιμένουμε πάαααρα πολύ. ευτυχώς στη νσυγκεκριμένη περίπτωση ασχολείται η μαμά της όπως είπα, και ίσως του χρόνου θερίσουμε καρπούς.

Κι ομως εγω νομιζω οτι εχεις κανει τον μισο δρομο!

Εχεις φτασει στο σημειο που δεν θελει να σε βλεπει η διευθυντρια,αυτο ειναι πολυ καλο! Αυτον που μας πρηζει φροντιζουμε πρωτο, για να τον βγαλουμε απο τα ποδια μας! Και ξερει οτι δεν μασας και θα παραπονεθεις οπου χρειαστει προκειμενου να τηρησει αυτα που ειναι υποχρεωμενη να τηρει.

Καλα εκανες και την εβγαλες απο το ολοημερο αλλα αν αντεχεις συνεχισε την προσπαθεια να βελτιωσεις την κατασταση στο σχολειο σας. Ειδικα για το κλειδωμα της πορτας!

Για το αλλο κοριτσακι οντως αν δεν βλεπουν λαθος στη συμπεριφορα της μην περιμενεις και πολλα, ομως μπορεις να ασχοληθεις με την κορη σου και το πως να την αντιμετωπιζει. Η καθεμια ας κοιταει το παιδι της και αφου και η αλλη μαμα ευτυχως ασχολειται ισως φτιαξουν οι ισορροπιες.

 

γιατί μάλωσες εμένα που έσπασε η κόρη της γειτόνισσας το καρεκλάκι μου μέσα στην αυλή μου για πλάκα? γιατί μαλώνεις εμένα που δεν μπορώ να την σταματήσω να χτυπά το κουδούνι μας για πλάκα?

βλέπω συχνά παιδιά χωρίς όρια στο σχολείο, στην γειτονιά, και κανέναν, μα κανέναν, να μην τα οριοθετεί με πράξεις.

 

γιατί πραγματικά, οι συμβουλές δεν πιάνουν. και αν ο δάσκαλος περιμένει μιρίκι να λύσει μια προβληματική συμπεριφορά με συμβουλές, θα περιμένουμε πάαααρα πολύ. ευτυχώς στη νσυγκεκριμένη περίπτωση ασχολείται η μαμά της όπως είπα, και ίσως του χρόνου θερίσουμε καρπούς.

Και τι να κάνει βρε κορίτσι να βγάλει το μαγικό ραβδί; Αφού το βλέπεις ότι είναι πολλά τα παιδιά έρχονται στο σχολείο χωρίς όρια πόσα να κάνει κι ο έρμος ο δάσκαλος. Και με τι κύρος πια να το κάνει το κατιτίς; Και άντε και δεν αρκείται στη συμβουλή και πάει και παραπέρα και κάνει και κανένα πρόγραμμα και καλέσει γονείς και πες ότι έρχονται. Πόσο σύντομα πιστεύεις ότι γίνεται κάτι που να φανεί η διαφορά.

Το κλείδωμα και οι παρατυπίες τέτοιου είδους είναι άλλη υπόθεση. Αυτά πραγματικά δεν τα αφήνεις. Και τα άλλα δηλ δεν τα αφήνεις, απλά παρακολουθείς από κοντά και ενισχύεις και το παιδί σου.

Φέτος έχω νήπιο που εκβιάζει τη φιλία των άλλων και τα καταπιέζει αφόρητα. Κάλεσα τους γονείς δυο τρεις φορές. Μόνους τους, μπροστά σε συνάδελφο, μπροστά σε άλλους γονείς που έχουν κάνει παράπονα. Δεν ήρθαν. Ποτέ. Να τους καλέσω γραπτώς δεν το έκανα, το ομολογώ. Όσο κι αν θεωρούμε τη λεκτική βία εξίσου σημαντική δεν είναι το ίδιο με το να χτυπούσε, οπότε θα δικαιολογούνταν περισσότερο γραπτή πρόσκληση. Παλεύω στην τάξη, μα είναι σαν το γιοφύρι της Άρτας. Ολομερίς το χτίζανε, το βράδυ εγκρεμιζόταν.

Τουλάχιστον σε εσάς οι γονείς του κοριτσακίου κάτι κάνουν.

Όντως γιατί; Εδώ δε φταίει το παιδί.

 

 

Και τι να κάνει βρε κορίτσι να βγάλει το μαγικό ραβδί; Αφού το βλέπεις ότι είναι πολλά τα παιδιά έρχονται στο σχολείο χωρίς όρια πόσα να κάνει κι ο έρμος ο δάσκαλος. Και με τι κύρος πια να το κάνει το κατιτίς; Και άντε και δεν αρκείται στη συμβουλή και πάει και παραπέρα και κάνει και κανένα πρόγραμμα και καλέσει γονείς και πες ότι έρχονται. Πόσο σύντομα πιστεύεις ότι γίνεται κάτι που να φανεί η διαφορά.

 

Το κλείδωμα και οι παρατυπίες τέτοιου είδους είναι άλλη υπόθεση. Αυτά πραγματικά δεν τα αφήνεις. Και τα άλλα δηλ δεν τα αφήνεις, απλά παρακολουθείς από κοντά και ενισχύεις και το παιδί σου.

 

Φέτος έχω νήπιο που εκβιάζει τη φιλία των άλλων και τα καταπιέζει αφόρητα. Κάλεσα τους γονείς δυο τρεις φορές. Μόνους τους, μπροστά σε συνάδελφο, μπροστά σε άλλους γονείς που έχουν κάνει παράπονα. Δεν ήρθαν. Ποτέ. Να τους καλέσω γραπτώς δεν το έκανα, το ομολογώ. Όσο κι αν θεωρούμε τη λεκτική βία εξίσου σημαντική δεν είναι το ίδιο με το να χτυπούσε, οπότε θα δικαιολογούνταν περισσότερο γραπτή πρόσκληση. Παλεύω στην τάξη, μα είναι σαν το γιοφύρι της Άρτας. Ολομερίς το χτίζανε, το βράδυ εγκρεμιζόταν.

 

Τουλάχιστον σε εσάς οι γονείς του κοριτσακίου κάτι κάνουν.

έχει τα δίκια σου, τί να κάνει όταν τα 8 στα 10 δεν μαζεύονται?

για το δικό μας θέμα, mea culpa miriki, μας τρών οι τύψεις, ναι δεν φταίει το παιδί. αλλά πραγματικά έχει τόσα κακά παραδείγματα, τα οποία κανείς δεν επιπλήτει ουσιαστικά, οπότε και κάποιες φορές παρασύρεται και τα κάνει και η ίδια, όπως πχ εκβίασε και η ίδια μια φίλη της εκτός σχολείου, ακριβώς με τον τρόπο που η ίδια εκβιάζεται στο σχολείο...

κάθε φορά που πάει λοιπόν που πάει να γίνει κάτι, ακούει πράγματι περισσότερα απ'ότι θα έπρεπε, πρέπει να το δουλέψουμε αυτό οικογενειακώς, πως να δείξουμε οτι αυτό που γίνεται είναι πολύ λάθος, να προλάβουμε να το σταματήσουμε εγκαίρως, χωρίς να την μαλώνουμε τόσο...

η σκηνή που περιγράφεις στο σχολείο σου μοιάζει ΠΑΡΑ ΠΟΛυ με την δική μας :

-αν δεν κάνεις αυτό που σου είπα δεν θα σε έχω φίλη. θα παίξουμε αυτό αυτό και αυτό, εσύ θα κάνεις εκείνο και εκείνο και εκείνο. αν δεν το κάνεις φύγε - δεν σε έχουμε φίλη.

-όποια πάει να παίξει με αυτήν δεν θα την έχουμε φίλη.

-είσαι αυτό αυτό και αυτό, δεν σε θέλουμε, να φύγεις

-κοίτα τα μούτρα σου - τα γράμματα σου, είσαι/είναι χάλια κτλ

και ταυτόχρονα δώρα, σήμερα σε θέλω, σε έχω φίλη, σε αγαπώ και διώχνω την τάδε, αύριο το αντίστροφο. και κανείς να μην τολμήσει να πάει να κάνει παρέα στον εξόριστο. όλοι πίσω μου...

όποια διώχνει κάθεται μόνη της όλη την υπόλοιπη ώρα, και καμία από της άλλες δεν τολμά να παρακούσει την αρχηγό και να πάει να κάνει παρέα στον εξόριστο. όλες την ακολουθούν.

είναι η πιό μικροκαμωμένη, ασχημούλα μεν αλλά γλυκύτατη, η πιό αδύνατη και κοντούλα της τάξης. την βλέπεις και θες να την πάρεις αγκαλίτσα, σου χαμογελάει αμέσως. ούτε εγώ δεν πίστευα την κόρη μου για την έκταση της κατάστασης, παρά μόνο όταν το άκουσα ξανά και ξανά από άλλες τρεις μαμάδες που τα δικά τους κορίτσια είχαν πιό σοβαρό πρόβλημα...

αλλά, όπως είπε και ο δάσκαλος, αν δεν υφίσταται σωματική βία, δεν συντρέχει λόγος, δεν χρειάζεται να δίνουμε τόση σημασία σε αυτά που λένε τα παιδιά... παίρνεις και εσύ τηλέφωνα πια και ενοχλείς τον κόσμο για ψύλλου πήδημα, τι φαιδρότητες είναι αυτές αγαπητή μου:D:D:D

τουλάχιστον, όπως είπες, στην δική μας περίπτωση η μαμά τρέχει, το άκουγε λενε απο το νηπιαγωγείο οτι η κόρη της έχει τέτοια συμπεριφορά, της το χε πει η κέρβερος που είχαμε πέρισυ για νηπιαγωγό - η απόλυτη αρχηγός!

Σιγά μην άφηνε να κάνει άλλος κουμάντο στην τάξη της, και μάλιστα 45 χρόνια μικρότερος:D:D

Εκτος σχολειου κανετε παρεα με συμμαθητριες της? Οχι την αρχηγο, με αλλες? Αν δενοντουσαν λιγο παραπανω 2-3 κοριτσακια απο την παρεα αυτη και τους πιπιλιζατε λιγο το μυαλο για την φιλια, την ανεξαρτησια, το πως μιλανε οι φιλοι ο ενας στον αλλον κλπ ισως να μπορουσαν να σηκωσουν λιγο κεφαλι στην αρχηγο, να μη νιωθουν οτι δεν θα εχουν καμια παρεα αν της αντιμιλησουν.

Ειναι τρομακτικο να εισαι στο περιθωριο, θα τους εδινε δυναμη αν ειχαν μια παρεα-καβατζα. Εγω το θυμαμαι σαν κατι το συνηθισμενο αυτο το δεν θα σε εχω φιλη αν δεν κανεις αυτο αλλα δεν με ενοιαζε, ειχα κι αλλες παρεες και δεν το θυμαμαι σαν κατι φοβερο.

Εκτος σχολειου κανετε παρεα με συμμαθητριες της? Οχι την αρχηγο, με αλλες? Αν δενοντουσαν λιγο παραπανω 2-3 κοριτσακια απο την παρεα αυτη και τους πιπιλιζατε λιγο το μυαλο για την φιλια, την ανεξαρτησια, το πως μιλανε οι φιλοι ο ενας στον αλλον κλπ ισως να μπορουσαν να σηκωσουν λιγο κεφαλι στην αρχηγο, να μη νιωθουν οτι δεν θα εχουν καμια παρεα αν της αντιμιλησουν.

Ειναι τρομακτικο να εισαι στο περιθωριο, θα τους εδινε δυναμη αν ειχαν μια παρεα-καβατζα. Εγω το θυμαμαι σαν κατι το συνηθισμενο αυτο το δεν θα σε εχω φιλη αν δεν κανεις αυτο αλλα δεν με ενοιαζε, ειχα κι αλλες παρεες και δεν το θυμαμαι σαν κατι φοβερο.

ναι goody, συνέχεια, τους λέμε αν έχει ωραίους τρόπους και δεν φέρεται άσχημα, θα παίζετε όλες μαζί, αν όμως διώχνει κάποιον να περάσει την μέρα μόνος του εσείς οι φίλοι θα πηγαίνεται με τον εξόριστο κτλ κτλ κτλ, πολλές φορές.

για κάποιον μυσστήριο λόγο δεν έπιανε. ειλικρινά δεν ξέρω πως ένα παιδάκι μπορεί να έχει μαριονέτες άλλα 5.

τώρα που σταματήσαμε το ολοήμερο βέβαια, δεν έχουμε και πρόβλημα με αυτό το παιδάκι, γιατί τα περισσότερα γινόταν στο ολοήμερο.

θέλω να πιστεύω πως τώρα που το παιδάκι θα είναι πιό χαρούμενο, μιας και το πρόβλημα υγείας στο σπίτι του ακούω πως αποκαταστάθηκε, που πάει σε παιδοψυχολόγο, που οι δικές μας θα μεγαλώσουν λίγο παραπάνω και θα δεθούν όλες μαζί, στο μέλλον δλδ, ελπίζω πως θα αλλάξουν τα πράγματα.

μπορεί σε κάποιους να ακούγεται αστείο το πρόβλημα, αλλά ένα από τα 4 κοριτσάκια έκλαιγε λέει κάθε βράδυ και δεν πήγαινε για ύπνο από το φόβο όσων του έλεγε η αρχηγός, το άλλο έκοψε το ολοήμερο από τα χριστούγεννα, και δεν θέλει καν να πάει σχολείο, το άλλο είναι απλά ένα υπάκουο πρόβατο, η δική μου πέρασε φάσεις κλάματος, αδυναμίας να το παλέψει, μέχρι να φτάσει να κάνει στην φίλη της αυτό που της έκανε η αρχηγός. να μην αναφέρω οτι έχασε την εμπιστοσύνη της στο σχολείο που από την μία της δίνει ένα χαρτί για το μπούλινγκ, και όταν πάει να πει τον πόνο της την στέλνουν απλά να κάτσει μόνη της.

καταλαβαίνω πως ο δάσκαλος το έκανε αυτό να την προστατέψει, ή ορθότερα να μην την έχει να γκρινιάζει και να τον ζαλίζει - καθότι πιστοποιημένη γκρινιάρα - μιας και το θέμα δεν άξιζε γι'αυτόν αναάλυση, στα μάτια του παιδιού όμως είχε τελείως διαφορετικές διαστάσεις η κοροιδία και η αποτίμηση μέσα στην τάξη.

Το πρώτο που θα κάνεις είναι όντως παρέα με τα άλλα κοριτσάκια. Όχι την αρχηγό, τα άλλα. Το δεύτερο θα είναι να την βοηθήσεις να εντοπίζει κάθε φορά το κοριτσάκι που μένει μόνο. Σήμερα εκείνη αύριο η άλλη. Και να του κάνει παρέα εκείνη. Οι άλλες θα τη λατρέψουν και δε θα την αφήνουν μονη.

Η αρχηγός είναι αρχηγός γιατί τις το επιτρέπουν οι ακόλουθοι. Αν οι ακόλουθοι σταματήσουν να ακολουθούν δεν μπορεί πια να ηγηθεί.

Μίλα της λοιπόν για το πώς κάποιος είναι φίλος. Είναι συνέχεια όχι όποτε του ρθει και μια σε θέλω μια δε σε θέλω (χρήσιμη πληροφορία και για αργότερα για τους εχμ γκόμενους). Και πως η φιλία και η αγάπη δεν εξαγοράζονται. Και πως κάποιος δεν μπορεί να είναι επιλεκτικά καλός. Ή είσαι εντάξει με όλους ή δεν είσαι.

Αν λοιπόν κάποιος δεν είναι σε θέση να τα κάνει αυτά, δε μας αφορά η γνώμη του.... Κάνουμε παρέα με τους υπόλοιπους και μένει μόνος του. Εκτός κι αν αλλάξει τροπάριο.

Η φετεινή μου περίπτωση εξωτερικά μοιάζει αλλά δεν ταυτίζεται. Η προηγούμενη ταυτόσημη που αντιμετώπισα, εννοειται ότι δε λύθηκε ποτέ (γιατί το κοριτσάκι ήταν μια κούκλα και ακόμη και η συνάδελφος δεν αντιλαμβανόταν τι γίνεται), αλλά αυτό που έκανα ήταν ότι την έπιανα και της μίλαγα για το πώς πρέπει να είναι μια ηγέτης. Γιατί δεν μπορείς την ηγετική ικανότητα του άλλου (το να επηρεάζει τους ανθρώπους) να την πετσοκόψεις, αλλά πρέπει να την αναπτύξεις ώστε να γίνει δημοκρατικός.

Για την αυστηρότητα και τα μαλώματα με εχμ λιγάκι υπερβολή να βγάλω τη σκούφια μου να σε βαρέσω. Τα ίδια κάνω και προσπαθώ να το μετριάσω κι εγώ.... Στρίγγλα μάνα.

Μαζί γράφαμε. Δεν είναι αστείο καθόλου το πρόβλημα. Όμως πρέπει να το διαχειριστούν τα παιδιά και οι γονείς τους. Το σχολείο μπορεί να παρέμβει σε γενικότερο επίπεδο στρατηγικών και πρωτοκόλλων (όταν συμβαίνει αυτό κάνω εκείνο), αλλά δεν μπορεί να το "λύσει".

Επίσης αν ο δάσκαλος είναι ενήμερος των δυσκολιών που η αρχηγός περνάει στο σπίτι ίσως να δείχνει κάποια επιπλέον κατανόηση στη συμπεριφορά ως έκφραση της πίεσης. Κάτι που θα θέλαμε αν τα δικά μας παιδιά ήταν τα θύματα αντίστοιχων καταστάσεων. Δηλ όσο σημαντικό είναι αυτό που το δικό μου παιδί περνάει, για το δάσκαλο είναι σημαντικό αυτό που περνάνε και όλα τα υπόλοιπα. Οπότε κάθε φορά ζυγίζεις το κόστος και το όφελος, γιατί πάντα υπάρχει κόστος. Ζογκλερικά.....

miriki αυτό ακριβώς του είπα την 2η φορά που του μίλησα για αυτό το θέμα,

έχεις πρόβλημα, βοήθησε ωστε να μην φτάσουμε εμείς σαν γονείς στο σημείο να κάνουμε τα παιδιά μας κλίκα κότνρα στην αρχηγό, και τα κάνουμε από θύματα θύτες.

γιατί όπως είπε και η μαμά που το παιδί της δεν θέλει να πάει σχολείο, δλδ για να μην στοχοποιούμε την τάδε, να πάμε εμείς στον ψυχολόγο?

με άκουσε και συμφώνησε εκείνη την μέρα, απορώ όμως που ακούω συνέχεια να το αντιμετωπίζει σαν πρόβλημα των υπολοίπων που δεν έχουν το τσαγανό της αρχηγού και δεν μπορούν να την βάλουν στην θέση της...

αυτό εμένα στα αυτιά μου είναι έμεση επιβράβευση. μακροπρόθεσμα, δεν θα οδηγήσει πουθενά.

συν φυσικά οτι αυτο της κάνει παρατηρήσεις, αλλά αυτή κάνει ότι θέλει. μάλλον το τσαγανό της είναι τέτοιο που πιάνει και στον δάσκαλο.

πες μου ρε μιρικάκι, πως τα καταφέρνουν αυτά τα παιδιά, μιλάμε προφανώς για χάρισμα, για προσωπικότητα, αλλά τόσο μεγάλη από τόσο μικρή ηλικία?

Ναι είναι ταλέντο. Όπως η ζωγραφική, η ενσυναίσθηση, η μουσική, η δυνατή γροθιά, το γρήγορο τρέξιμο, η γλωσσική ικανότητα, τα μαθηματικά. Ο καθένας μας έχει το δικό του χάρισμα και τις δικές του αδυναμίες. Π.χ. στο μπαλέτο εγώ πάλευα για το παραμικρό, ενώ η φίλη μου το είχε έτοιμο από τη φύση, οπότε βαριόταν. Ε, εγώ χόρευα καλύτερα....

Το παιδί αυτό να διαχειριστεί αποτελεσματικά την ικανότητά του αυτή μπορεί να κάνει σπουδαία πράγματα.

Ξέρεις δε θα κάνετε κλίκα. Απλά θα φέρετε τη μικρή μπροστά στις συνέπειες των πράξεών της. Γιατί δε θα πείτε δε θα ξανακάνεις ΠΟΤΕ παρέα μαζί της. Θα πείτε "όταν φέρεται έτσι" θα το λέτε και θα την αφήνετε μόνη. Καταλαβαίνεις τη διαφορά;

Το κακό είναι ότι πάντα θα υπάρχει κάποιος αδύναμος που θα αντλεί ισχύ από την "προστασία" του κοριτσακίου, οπότε εντελώς μόνη δε θα μείνει ποτέ. Τα υπόλοιπα παιδάκια όμως θα έχουν κερδίσει πολλά.

Είσαι σίγουρη ότι αυτός είναι ο στόχος του;

Όταν κάποιος είναι θύμα, πρέπει να πάρει στα χέρια του την ευθύνη για την κατάστασή του. Να πει τέρμα ως εδώ. Δε σου επιτρέπω. Μήπως αυτό εννοούσε;

Γιατί αν η ανεπιθύμητη συμπεριφορά περιστέλλεται εξωτερικά (π.χ. από την τιμωρία του δάσκαλου) τότε κανένα παιδί δεν εξελίσσεται. Επίσης δεν είναι επαρκές να λέει το παιδί "μα μου είπε η τάδε να κάνω..." Με το μυαλό της τάδε σκέφτεσαι ή με το δικό σου; Τη δική σου συμπεριφορά την ορίζεις εσύ, πάρε τις αποφάσεις σου.

Δεν είναι εύκολο, μα είναι σημαντικό.

Κι ένα τελευταίο (ή προτελευταίο, με ξέρεις τώρα άμα αρχίσω δεν τελειώνω). Αν κάποιος απευθυνθεί για υποστήριξη σε ψυχολόγο δεν πάει γιατί ένα άλλο παιδί έχει πρόβλημα. Πάει γιατί χρειάζεται βοήθεια για το πώς το δικό του παιδί και η δική του οικογένεια θα αντιμετωπίσει μια πρόκληση που αδυνατεί να αντιμετωπίσει διαφορετικά.

Σήμερα είναι η αρχηγός, αύριο ένας συνάδελφος στη δουλειά, ή ένας σύντροφος. Κοινώς βάλε το παιδί στη διαδικασία να μάθει από όλο αυτό κάτι για τον εαυτό του, κάτι για τον κόσμο, κάτι για τη ζωή. Είναι σπουδαία στάση ζωής που σε προφυλάσσει απο πολλή μιζέρια και πόνο και πίκρα.

Και δε μιλάω εκ του ασφαλούς.

miriki αυτο σκεφτομουν πριν που εκανα ντουλαπες...

σκεφτόμουν οτι ξαφνικά φέτος περάσαμε από το προστατευμένο κλίμα του παιδιού και του νηπιαγωγείου στο κάντα όλα μόνος σου, βρες τον δρόμο προς την επιβίωση και την εξέλιξη...

και πως εμένα σαν γονιό μου έρχεται ζόρι που ξαφνικά πρέπει να βλέπω το παιδί να περνάει καταστάσεις που του είναι δύσκολο να χειριστεί μόνο του...

περίμενα ίσως πολλά, περίμενα μια πιό προσταευμένη κατάσταση...

αλλά δεν υπάρχει.

ακριβώς όπως περίμενα οτι το ολοήμερο έχει σαν δουλειά να βοηθάει τα παιδιά στο διάβασμα, να τα βάλει σε πρόγραμμα ωστε να εκμεταλευτούν τον χρόνο τους σωστά εκεί.

τελικά, όπως το πήρα απόφαση οτι δεν θα πάει πια ολοήμερο και πρέπει να μάθει αλλιώς να διαβάζει, πρέπει όλα να τα διαχειρίζεται "αλλιώς"

Νομίζω ότι γενικά ως γονείς πρέπει να στρέψουμε το σκεπτικό μας από το προστασία στο υποστήριξη. Δηλαδή δεν είμαστε εκεί για να κάνει γκελ η ζωή πάνω μας και να μην πονάει τα παιδιά μας. Είμαστε εκεί ώστε όταν τα πονέσει να τους μάθουμε πώς να μην τους ξανασυμβεί ή πώς να φροντίσουν τις πληγές της. Για όταν δε θα είμαστε εκεί και για όταν θα πρέπει να κάνουν το ίδιο ως ενήλικες...

Αλλά σε παρακαλώ μη μου λες για ντουλάπες... σκιάζομαι....

χαχαχα λες θα πεσει τωρα να με πλακωσει το ρουχομάνι ή μετά?

έτσι κορίτσι, και να τα χω φρέσκα αυτά που λέμε, να τα θυμάμαι το απόγευμα που θα βρεθώ με την φίλη μου που το παιδί της είναι σε άλλο σχολείο της περιοχής, το σχολείο πρότυπο που όλα κυλούν τέλεια, που η διεύθυνση το έχει ρολόι, και θα σκάω πάλι από την ζήλια μου με αυτά που θα ακούσω

Κοίτα ο καλος διευθυντης σίγουρα κάνει τη διαφορά στο σχολείο. Και στο κλίμα και στο μάθημα και παντού. Κυρίως γιατί δημιουργεί καλές προϋπθέσεις για να δουλέψουν οι εκπαιδευτικοί του και τους υποστηρίζει και στις αδυναμίες και στα προτερήματά τους.

Από την άλλη, όπου ακούς πολλά κεράσια, πάρε τασάκι για τα κουκούτσια....

Σε πρώτη φάση μίλα με το παιδάκι σου εσύ και κοίτα πώς θα νιώσει καλά και σε δεύτερη κυνήγα τους για την πόρτα και τα άλλα παράνομα.

Δε θα σχολιάσω την ουσία του θέματος γιατί είμαι υπ ατμόν και φεύγω (ελπίζω να μπω αργότερα να σχολιάσω) απλά θα ηθελα να σημειώσω ότι δεν υπάρχει περίπτωση να είναι ο ίδιος δάσκαλος στο ολοήμερο για περισσότερο από 3 σχολικές χρονιές. Υπάρχει εγκύκλιος που το απαγορεύει αυτό. Άρα αναγκαστικά και μη ο συγκεκριμένος "αμελής" να το πω έτσι δασκαλός ολοήμερου στον οποίο αναφέρται η θεματοθέτρια θα φύγει αναγκαστικά.

ευχαριστω ευχαριστω για τις απαντησεις

σημερα το πρωι λοιπον, η δευθυντρια μας κουνησε το μαντηλι μετα απο 30 συναπτα ετη στο σχολειο μας.

οι χθεσινες εκλογες των δασκαλων εφεραν την ανατροπη.

ο νεος ειναι σκληρο αγορι και φιλος του δικου μας, οποτε μαλλον θα πληροφορηθει για το ποιόν μου

ισως αυτο το μετρο να ειναι καλυτερο, απο την αλλη δεν ξερω ποσο διευθυντης μπορει να ειναι καποιος στου ψηφοφορους τους...

για τον δασκαλο του ολοημερου σιγουρα εχει ηδη δυο χρονια, ισως και περισσοτερα

λετε η νεα χρονια να ειναι αλλιως?:D:D