Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

Ελλειμματική προσοχή - υπερκινητικότητα ΔΕΠΥ ή ΔΕΠ (Attention Deficit Hyperactivity Disorder)


ΡΕΑ

Recommended Posts

Εγώ πάλι θα ήθελα να δώσω μια ταπεινή συμβουλή στις μαμάδες και μπαμπάδες που έχουν παιδιά με αυτό το πρόβλημα.... Πριν καταφύγετε σε φάρμακα ή και αφού τα έχετε αρχίσει δώστε στο παιδί Ω3 λιπαρά οξέα. Ψάξτε για σκευάσματα με υψηλή συμπύκνωση και οπωσδήποτε να γράφει ότι έχει υποστεί μοριακή απόσταξη (για αποφυγή διοξινών και ρυπαντικών ουσιών). Ψάξτε σε φαρμακεία και στο ίντερνετ. Υπάρχουν κάψουλες αλλά και υγρό σα σιρόπι για παιδιά ειδικά! Δώστε τη διπλάσια ποσότητα από αυτή που προτείνει επάνω το σκεύασμα και ένα-δυο μήνες μετά ελάτε να μου πείτε τα αποτελέσματα... Το ιχθυέλαιο δεν έχει καμια παρενέργεια και κάνει καλό σε πάρα πολλά πράγματα ούτως ή άλλως! (μη σκεφτείτε δηλαδή ότι μπορεί να βλάψετε το παιδί). Όποιος θέλει ας το ψάξει στο ίντερνετ, υπάρχουν μελέτες (κυρίως στα αγγλικά σε σάιτ από Αμερική) για το πόσο σημαντική είναι η βοήθεια αυτών των σκευασμάτων σε άτομα με: Σύνδρομο διάσπασης προσοχής, κατάθλιψη, διπολική διαταραχή (καλά εδώ είναι σκούρα τα πράγματα). Δοκιμάστε, δεν έχετε τίποτα να χάσετε, αρκετοί γιατροί το ξέρουν αλλά προτιμούν να συνταγογραφούν φάρμακα...

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


  • Απαντήσεις 183
  • Πρώτη δημ/ση
  • Τελευταία Απάντηση

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Περισσότερες δημοσιεύσεις

αγαπητή μου kel:), σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και να πω εδώ ότι ειλικρινά δεν είχα καμμία πρόθεση να παραπληροφορήσω... νομίζω δε ότι ούτε παραπληροφορήθηκα. Το άρθρο το έχω διαβάσει και θα σου πω πως το αντιλήφθηκα εγώ:

Είναι ένα άρθρο που αφορά 2 συγκεκριμένες περιπτώσεις παιδιών που, μεταξύ άλλων, παρουσιάζουν ΔΕΠΥ. Δεν συμπεραίνεται πουθενά ότι τα υπερκινητικά παιδιά ανεξαιρέτως έχουν τάση για κλεπτομανία, το συγκεκριμένο παιδάκι είχε και αυτό το θέμα και αναφέρεται ως άλλο ένα χαρακτηριστικό της συμπεριφοράς του. (αυτού του είδους τα άρθρα βασίζονται σε σημειώσεις των γιατρών που περιλαμβάνονται στο ιστορικό των ασθενών και παρουσιάζονται με την συγκατάθεσή τους, συμπεριλαμβάνουνοποιασδήποτε φύσης συμπτώματα, γιατί βλέπουν τον ασθενή ολιστικά. Γι αυτό και ο τρόπος γραφής, ύφος, γλώσσα κλπ είναι εντελώς διαφορετικά...)

Επίσης 2 παιδιά δεν είναι ικανό δείγμα για να πειστούμε ότι όλες οι περιπτώσεις ΔΕΠΥ θα είχαν βελτίωση μόνο με αυτό τον τρόπο.

Καταλαβαίνω τις επιφυλάξεις που έχεις, τις οποίες σε μεγάλο βαθμό και συμμερίζομαι, αν πρόσεξες έχω γράψει παραπάνω ότι δεν είναι πανάκεια. Επίσης η ΔΕΠΥ δεν είναι γρίπη, βρογχίτιδα, μαγουλάδες, παίρνω ένα χάπι και πέρασε! Η πρόθεσή μου δεν ήταν να πείσω την μητέρα να καταφύγει στην ομοιοπαθητική, ούτε είπα ότι συμφωνώ με το άρθρο. Το παρέθεσα για να το διαβάσει και να βγάλει τα συμπεράσματά της χωρίς ακριβώς να την επηρεάσω εγώ, που δεν είμαι και γιατρός, έτσι;

Επειδή όμως μιλάμε εδώ για την προσπάθεια να ηρεμήσει το παιδί σε βαθμό που το πρόγραμμα παρέμβασης να έχει κάποια αποτελέσματα κι επειδή τα φάρμακα που δίνονται σε αυτές τις περιπτώσεις είναι επιβαρυντικά για τον οργανισμό, έχουν πιστεύω οι γονείς το δικαίωμα, αν θέλουν, να στραφούν σε πρώτη φάση σε μια άλλη λύση και να προσπαθήσουν και αυτό για ένα χρονικό διάστημα και αναλόγως να πάρουν τις αποφάσεις τους. Μπορεί να είμαι λάθος. Αλλά αυτό ήταν ακριβώς το σκεπτικό μου. :)

Η εκτίμηση είναι αμοιβαία:-D

 

Καλή μου mariazil, η αντιρρηση μου δεν ηταν ως προς την ομοιοπαθητικη ή τη ληψη μεθυλφαινιδατης. Δεν θα εκφρασω συγκεκριμενη αποψη γιατι και εγω ειμαι αρκετα μπερδεμενη ακουγοντας απο ειδικους διαφορετικες αποψεις (απο διαφορετικες ειδικοτητες, διαφορετικες χωρες, διαφορετικο επιστημονικο υποβαθρο, σχολες κ.λ.π) Εχω επιχειρηματα υπερ και κατα για τη χορηγηση φαρμακου αλλα εγω προσωπικα δεν εχω καταληξει εκατο τοις εκατο. Η αντιρρηση μου δεν ειναι ουτε για τη χρηση ομοιπαθητικων σκευασματων (δεν εχω ερευνες που να αποδεικνυουν υπερ ή κατα)

Η αντιρρηση μου ειναι σε συγκεκριμενες φρασεις που επειδη δεν μπορω να κανω παραθεση, τις αντιγραφω:

 

"Αγαπούν το χορό, τα ζωηρά χρώματα, τη ζωντανή μουσική και ίσως έχουν τάση προς κλεπτομανία - όλα αυτά τα χαρακτηριστικά υπήρχαν στον Τζίμμυ. "

Εντελως αυθαιρετο συμπερασμα. Εχω αξιολογησει για ΔΕΠΥ πανω απο 100 παιδια και εχω δουλεψει με πανω απο τριαντα και το θεωρω εντελως αυθαιρετα συμπερασματα. Αλλωστε δεν υπαρχει ουτε DSM ουτε στο ΙCD -10 η συγκεκριμενες περιγραφες.

 

Και επισης παρακατω λεει:

"Η υπερκινητικότητα είναι μια μόνο από τις πολλές διανοητικές και συναισθηματικές διαταραχές που η ομοιοπαθητική μπορεί να βοηθήσει"

 

Λεει ξεκαθαρα οτι θεωρει την υπερκινητικοτητα μια απο τις διανοητικες και συναισθηματικες διαταραχες. Με αυτα δε συμφωνω και οχι για το οτι υπεραμυνεται της ομοιοπαθητικης. Οπως ανεφερα δεν εχω γνωμη υπερ ή κατα γιατι δεν εχω διαβασει αρκετες συγκριτικες ερευνες και δεν εχω ουτε προσωπικη εμπειρια τετοια που να μου επιτρεπει να μιλησω θετικα ή αρνητικα. Η αντιρρηση μου ηταν καθαρα πως παρουσιαζει σε καποια σημεια την κατασταση.

Link to comment
Share on other sites

Λοιπόν, καλή μου kel:D, νομίζω ότι κατάλαβα που έγινε η παρεξήγηση.

 

Αφού είδα τον Τζίμμυ και πήρα ένα αναλυτικό ιστορικό, του έδωσα μια δόση Tarentula hispanica, ένα ομοιοπαθητικό. Αυτό το φάρμακο είναι κατάλληλο για ανθρώπους με υπερδιεγερμένο νευρικό σύστημα που τους είναι δύσκολο να καθήσουν ακίνητοι. Αγαπούν το χορό, τα ζωηρά χρώματα, τη ζωντανή μουσική και ίσως έχουν τάση προς κλεπτομανία - όλα αυτά τα χαρακτηριστικά υπήρχανστον Τζίμμυ.
Η φράση "αγαπούν το χορό κλπ" συνδέεται άμεσα με την προηγούμενή της και δεν αναφέρεται στα άτομα με ΔΕΠΥ, αλλά στα άτομα που χρειάζονται αυτό το ομοιοπαθητικό φάρμακο. Το Υποκείμενο του ρήματος "αγαπούν"είναι "οι άνθρωποι με υπερδιεγερμένο νευρικό σύστημα κλπ" που ανήκουν στην κατηγορία που θεραπεύεται με tarentula. Η κατηγοριοποίηση δλδ γίνεται με βάση τα γνωρίσματα του Ομοιοπαθητικού φαρμάκου και όχι με βάση την ΔΕΠΥ. Το ίδιο φάρμακο θα δινόταν και σε κάποιον χωρίς ΔΕΠΥ που θα παρουσίαζε αυτά τα συμπτώματα. Τουλάχιστον εγώ έτσι το αντιλαμβάνομαι.

 

Όσο για τη δεύτερη φράση, ομολογώ ότι δεν είμαι ειδικός ως προς την ιατρική ορολογία, γνωρίζω βέβαια ότι είναι αναπτυξιακή διαταραχή η ΔΕΠΥ και διαβάζω ό, τι πέσει στο χέρι μου(κυρίως πρακτικές και μεθοδολογία) για να κάνω καλύτερα τη δουλειά μου, αλλά ορμώμενη από το δικό σου ποστ και με την υποψία ότι "κάτι χάθηκε στην μετάφραση", έψαξα και βρήκα αυτό:

http://en.wikipedia.org/wiki/Mental_disorder#Disorders

που κατατάσσει και την ΔΕΠΥ, στην μεγαλύτερη ηλικία όμως στις (αυτολεξεί)διανοητικές/(σωστότερη μετάφραση;;; )ψυχιατρικές διαταραχές....

A range of developmental disorders that initially occur in childhood may be diagnosed, for example autism spectrum disorders, oppositional defiant disorder and conduct disorder, and attention deficit hyperactivity disorder (ADHD), which may continue into adulthood.
και εδώ την κατατάσσουν στις emotional(συναiσθηματικές;;; ) disorders.

http://www.pacer.org/parent/php/PHP-c81.pdf

Attention Defi cit/Hyperactivity Disorder is a condition, affecting 3%-5% of children, where the child shows symptoms

of inattention that are not consistent with his or her developmental level. Th e essential feature of Attention Defi cit Hyperactivity Disorder is “a persistent pattern of inattention and/or

hyperactivity-impulsivity that is more frequent and severe than

is typically observed in individuals at a comparable level of development.” A few doctors have written articles on ADHD in

early childhood, and some suggest that signs of the disorder

can be detected in infancy. Most physicians prefer to wait until a clear pattern of inattentive behaviors emerge that aff ect

school or home performance before attempting to diagnose

ADHD. Medications, such as Ritalin or Dexedrine, or a combination of these and other medicines have been very successful

in treating ADHD

 

Τέλος πάντων, εδώ δεν είναι χώρος για να ψειρίζουμε τη σωστή ή λάθος διατύπωση σε ένα χ άρθρο και είναι κι ένα πεδίο τεράστιο κι οι γνώσεις μου σίγουρα δεν επαρκούν για να ξέρω ποιό είναι το σωστό, γι αυτό εξήγησα τις προθέσεις μου, θεωρώ κατ'αρχή απαραίτητο να ακολουθεί το παιδί το πρόγραμμα που το βοηθά να ανταπεξέλθει στο σχολείο, τη ζωή του κλπ και καλό θα είναι να δοκιμαστούν άλλες λύσεις πριν καταφύγουν οι γονείς στα φάρμακα. Η pashalitsa έδωσε και μια άλλη πληροφορία, δεν έχει παρενέργειες, είναι και συμβατή με την οποιαδήποτε θεραπεία...

 

ΥΓ. Ευχαριστώ πολύ για τον ωραίο διάλογο, καλημέρα:D

Link to comment
Share on other sites

;)ευχαριστω πολυ για τις συμβουλες και τις αποψεις.Το αρθρο σχετικα με τις 2 περιπτωσεις που βελτιωθηκαν με ομοιοπαθητικη το εχω διαβασει και ηταν και αυτο που με κεντρισε να ψαξω σχετικα αφου δεν θα ηθελα να εκθεσω το παιδι σε φαρμακα(χημεια) πριν εξαντλησω καθε αλλη πιθανοτητα .Σχετικα με τα Ω-3 συμφωνω και σκοπευω να τα ξεκινησω αμεσα.Εννοειται οτι το παιδι συνεχιζει κανονικα την παρεμβαση με πολυ σταθερο προγραμμα και με πολυ ικανους θεραπευτες και στηριξη απο το κεντρο που πηγαινει.Εθεσα το ερωτημα κυριως για την πιθανοτητα που καποιος εχει προσωπικη εμπειρια απο δικο του παιδι γιατι ειναι γεγονος οτι δεν μπορουμε να ειμαστε απολυτα σιγουροι για την αξιοπιστια και την αληθεια ολων αυτων που διαβαζουμε (χωρις να θελω να προσβαλλω καποιον).ευχαριστω και παλι και θα επανελθω με νεοτερα!
Link to comment
Share on other sites

Kαι εμενα lem θα με ενδιεφερε ιδιαιτερα αν οντως υπαρχουν αποτελεσματα να μας ενημερωσεις για να δουμε την εξελιξη.

 

Μariazil μου αρεσει και εμενα πολυ ο διαλογος μας και τον θεωρω εποικοδομητικο.

η wikipedia όμως δεν ειναι παντα πηγη εγκυρης πληροφορησης.

Η ελληνικη εταιρεια μελετης για τη ΔΕΠΥ που αποτελειται απο επιστημονες διαφορων ειδικοτητων απο τους πιο κορυφαιους στην Ελλαδα την οριζει ξεκαθαρα ως νευροαναπτυξιακη διαταραχη και αυτη ειναι η ευρυτερη γραμμη για τον ορισμο της ΔΕΠΥ διεθνως. Δες και εδω

http://adhd.gr/

Για το θεμα διατροφη και ΔΕΠΥ πρεπει να ανοιξουμε αλλο θεμα συζητησης. Εκει να δεις ερευνες των ερευνων με εντελως αντιθετα συμπερασματα.

Παντως πολυ ενδιαφερουσες συζητησεις οντως.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Μα ναι, δεν λέω το αντίθετο και εγώ ως αναπτυξιακή διαταραχή την γνώριζα, απλώς προσπάθησα να δω αν αναφέρεται και ως κάτι άλλο, για να καταλάβω αν επρόκειτο για κακή μετάφραση.

Όπως πολύ σωστά το λες είναι η ευρύτερη, επικρατέστερη άποψη αυτή, αλλά αφού δεν είναι η μόνη, είναι λογικό να συναντάμε και τις άλλες απόψεις.

 

Γνωρίζω επίσης ότι υπάρχουν αντικρουόμενες θέσεις ως προς τη σχέση διατροφής-ΔΕΠΥ (άλλο κεφάλαιο κι αυτό:) ) , αλλά μάλλον όλα αυτά συμβαίνουν ακριβώς επειδή, αν και έχει γίνει μεγάλη πρόοδος στη διάγνωση αυτού του είδους των διαταραχών, υπάρχουν ακόμα πολλά για να απαντηθούν/αποδειχτούν ως προς τα ακριβή αίτια που την προκαλούν κ.α. Έτσι λοιπόν αναπτύσσονται διάφορες θεωρίες γύρω από το θέμα.

 

Αυτό που είναι βέβαιο πάντως είναι ότι αν με κάποιο τρόπο "ηρεμήσει" το νευρικό σύστημα του ατόμου με ΔΕΠΥ, αλλάζει η ποιότητα ζωής του ίδιου και της οικογένειάς του, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

 

lem, συγκεκριμένα για βελτίωση ΔΕΠΥ μέσω Ομοιοπαθητικής δεν γνωρίζω από προσωπική εμπειρία, γι αυτό και παρέθεσα το link. Οικογενειακώς όμως ακολουθούμε την Ομοιοπαθητική εδώ και πολλά χρόνια και είμαστε πολύ ευχαριστημένοι, αλλά, το ξαναλέω, για τις συνηθισμένες αρρώστιες. Μπορώ να καταλάβω ότι, επειδή αντιμετωπίζει τον ασθενή ολιστικά, επιφέρει ισορροπία στον οργανισμό και ως εκ τούτου ένα είδος ηρεμίας, αλλά δεν ξέρω αν αυτό είναι εφικτό στο βαθμό που το χρειάζεται ένα άτομο με ΔΕΠΥ.

 

Όποια απόφαση κι αν πάρετε, εύχομαι όλα να πάνε καλά για το παιδί και για όλους σας:)

Link to comment
Share on other sites

  • 8 months later...

Οι γονείς ίσως θα πρέπει να συμβουλευτούν τον ειδικό, ώστε να μάθουν να αντιμετωπίζουν σωστά το παιδί. Σε γενικές γραμμές οι γονείς πρέπει :

•Να έχουν προσδοκίες ανάλογες με τις δυνατότητες του παιδιού.

•Να έχουν υπόψη τους ότι το παιδί χρειάζεται ενθάρρυνση, έπαινο και αποδοχή από αυτούς. Να γνωρίζουν ότι η αντίδραση του παιδιού είναι ανεξάρτητη από την θέληση του.

•Να έχουν κατά μου ότι το παιδί ξεχνά πολύ εύκολα τις οδηγίες ή τις απαγορεύσεις.

•Είναι απαραίτητο να τηρούν μία ρουτίνα στο σπίτι, ώστε να εξασφαλιστεί ηρεμία για το παιδί.

•Σε περιπτώσεις έντασης, να προσπαθούν να του στρίψουν αλλού την προσοχή, ώστε να αποφεύγονται οι αντιπαραθέσεις που δεν οδηγούν πουθενά.

•Σε περιπτώσεις έντασης να αποφεύγουν τους συναισθηματισμούς, κρατήστε σταθερό τον τόνο της φωνής σας και αποκτήστε τον έλεγχο της κατάστασης.

•Να λαμβάνουν υπόψη ότι η μελέτη των μαθημάτων γίνεται πιο εύκολη, όταν απομακρύνουν οτιδήποτε αποσπά την προσοχή του.

•Να γνωρίζουν ότι είναι προτιμότερο το παιδί να ακολουθεί ένα αυστηρά καθορισμένο πρόγραμμα.

•Να έχουν υπόψη τους ότι τα υπερκινητικά παιδιά θέλουν περισσότερο χρόνο για να ολοκληρώσουν μία εργασία.

•Να θυμούνται ότι, επειδή τα υπερκινητικά παιδιά έχουν ανάγκη να εκτονώσουν την ενεργητικότητα τους, είναι καλό να ασχολούνται με την κολύμβηση, το στίβο ή άλλα αθλήματα.

•Όπου χρειάζεται, δώστε στο παιδί διπλωματικές επιλογές: Πρώτα πείτε του ποιος είναι ο κανόνας, τι πρέπει να κάνει, μετρήστε μέχρι το τρία, δώστε του λίγο ακόμα χρόνο και περισσότερες επιλογές δράσης και μην τραβάτε την κατάσταση στα άκρα.

•Όταν όλα έχουν τελειώσει καλό θα ήταν οι γονείς να συγχωρούν αμέσως το παιδί και να μην του κρατάνε κακία για μεγάλα διαστήματα.

•Πρέπει να επιβραβεύουμε ακόμα και την παραμικρή θετική συμπεριφορά του παιδιού.

Πηγή: http://paidagwgos.blogspot.com/2011/01/blog-post_1753.html

Link to comment
Share on other sites

  • 2 εβδομάδες μετά...

Θα ήθελα την γνώμη σας για την περίπτωσή μας.

Ο μεγάλος μου γιος (7 ετών - Β' δημοτικού) είναι από μικρός μέτρια υπερκινητικός, παρορμητικός και από το νηπιαγωγείο δε μπορούσε να καθήσει στη θέση του να ολοκληρώσει τις εργασίες (γύριζε στην τάξη και ασχολούταν με το τι έκαναν οι άλλοι) παρά μόνο όταν καθόταν η νηπιαγωγός δίπλα του και τον κρατούσε μέχρι να ολοκληρώσει. Μετά από επισήμανση της νηπιαγωγού, έκανα όταν τελείωνε το νηπιαγωγείο (πριν από 1μιση χρόνο) αίτηση στο ΚΕΔΔΥ και παράλληλα στο ΚΨΥ (λόγω μικρότερης διάρκειας αναμονής). Στο ΚΨΥ (τέλη Ιουνίου - Ιουλίου '10) που τον είδαν είπαν ότι έχει κάποια στοιχεία, αλλά δε μπορούν να διαγνώσουν ΔΕΠΥ, ενώ παράλληλα η ψυχολόγος βρήκε ένα σωρό προβλήματα συνεννόησης κλπ σε μένα και το σύζυγο. Από τα ΚΕΔΔΥ με πήραν τηλέφωνο το Σεπτέμβριο (μια ειδική νηπιαγωγός) λίγο πριν ξεκινήσει το δημοτικό το παιδί και με ρώτησε αν θέλαμε χαρτί να επαναφοιτήσει το παιδί στο νηπιαγωγείο. Με βρήκε απροετοίμαστη γι' αυτή την ερώτηση και της απάντησα όχι, της είπα για τις επισκέψεις μας στο ΚΨΥ και τη γνώμη των ειδικών, ενώ ζήτησα να προωθηθεί το θέμα σε ειδικούς για παιδιά του δημοτικού, προκειμένου να πάρουμε γνωμάτευση και από εκεί και να μας βοηθήσουν. Φυσικά, μετά από ένα χρόνο, δεν έχουν επικοινωνήσει ακόμα μαζί μου.

 

Το παιδί στην πρώτη αντιμετώπισε προβλήματα στη συγκέντρωσή του κατά τη διάρκεια του μαθήματος. Η δασκάλα του πολλές φορές μου είπε ότι σηκωνόταν στη διάρκεια του μαθήματος, έκανε φασαρία και ενοχλούσε (αφού δοκίμασε το πρώτο θρανίο, που της είχα πει εγώ να το βάζει, κατέλειξε να τον βάλει μόνο του στο τελευταίο θρανίο, προκειμένου να μη ενοχλεί την τάξη), ενώ τις εργασίες του στο σχολείο πολύ σπάνια τις ολοκλήρωνε. Φυσικά και στο σπίτι η κατάσταση πέρυσι ήταν αφόρητη αφού καθημερινά έπρεπε να ξανακάνουμε ό,τι είχε κάνει στο σχολείο προκειμένου να το ολοκληρώσουμε συν τις ασκήσεις για το σπίτι, όπως καταλαβαίνετε μας έπερνε 2 γεμάτες ώρες με εκνευρισμό και αποκλειστική ενασχόληση μαζί του, αφού με το που σηκωνόμουνα ή γύριζα το κεφάλι μου σταματούσε να κάνει τα μαθήματά του.

 

Αρκεί να σημειώσω ότι, αφού δε συμμετείχε, δεν έμαθε σχεδόν τίποτα στο νηπιαγωγείο (όπου μας είχαν πει να μην τους μαθαίνουμε τίποτα, γιατί ότι είναι να μάθουν θα το μάθουν στο νηπιαγωγείο) με αποτέλεσμα στην πρώτη να αντιμετωπίσουμε πολλές δυσκολίες μέχρι να μάθει τα γράμματα.

 

Ξεκινήσαμε τη δευτέρα και απ' ότι βλέπω η κατάσταση δεν άλλαξε, δεν ωρίμασε. Κάθισε μόνος του στο τελευταίο θρανίο (με την ίδια δασκάλα), αφού μου είπε μόνος του ότι μπροστά κάνει περισσότερη φασαρία (δεν ξέρω βέβαια αν είναι τα λόγια της δασκάλας που τα έχει πια πιστέψει, μετά από τις συνεχείς παρατηρήσεις της).

 

Θέλω να ρωτήσω όσες έχουν ανάλογη πείρα: το να γνωματεύσει το ΚΕΔΔΥ για ΔΕΠΥ βοηθάει σε τίποτα; Παραπέμπει σε κάποιες εργοθεραπείες, και αν ναι κατά πόσο αυτές βοηθάνε αυτά τα παιδιά; Μήπως στιγματίζονται περισσότερο στο σχολείο;

 

Φυσικά ο άντρας μου διαφωνεί με όλες τις ενέργειές μου και αυτό δήλωσε στο ΚΨΥ (ότι το παιδί είναι μια χαρά... γι' αυτό μας είπαν πρώτα να τα βρούμε εμείς...) αλλά για μένα προέχει το παιδί μου και θέλω να το βοηθήσω, αφού με την παρούσα κατάσταση και αντιμετώπιση μόνο κακό στην αυτοπεποίθησή του του κάνουμε.

 

Ευχαριστώ εκ των προτέρων!

Link to comment
Share on other sites

Θα ήθελα την γνώμη σας για την περίπτωσή μας.

Ο μεγάλος μου γιος (7 ετών - Β' δημοτικού) είναι από μικρός μέτρια υπερκινητικός, παρορμητικός και από το νηπιαγωγείο δε μπορούσε να καθήσει στη θέση του να ολοκληρώσει τις εργασίες (γύριζε στην τάξη και ασχολούταν με το τι έκαναν οι άλλοι) παρά μόνο όταν καθόταν η νηπιαγωγός δίπλα του και τον κρατούσε μέχρι να ολοκληρώσει. Μετά από επισήμανση της νηπιαγωγού, έκανα όταν τελείωνε το νηπιαγωγείο (πριν από 1μιση χρόνο) αίτηση στο ΚΕΔΔΥ και παράλληλα στο ΚΨΥ (λόγω μικρότερης διάρκειας αναμονής). Στο ΚΨΥ (τέλη Ιουνίου - Ιουλίου '10) που τον είδαν είπαν ότι έχει κάποια στοιχεία, αλλά δε μπορούν να διαγνώσουν ΔΕΠΥ, ενώ παράλληλα η ψυχολόγος βρήκε ένα σωρό προβλήματα συνεννόησης κλπ σε μένα και το σύζυγο. Από τα ΚΕΔΔΥ με πήραν τηλέφωνο το Σεπτέμβριο (μια ειδική νηπιαγωγός) λίγο πριν ξεκινήσει το δημοτικό το παιδί και με ρώτησε αν θέλαμε χαρτί να επαναφοιτήσει το παιδί στο νηπιαγωγείο. Με βρήκε απροετοίμαστη γι' αυτή την ερώτηση και της απάντησα όχι, της είπα για τις επισκέψεις μας στο ΚΨΥ και τη γνώμη των ειδικών, ενώ ζήτησα να προωθηθεί το θέμα σε ειδικούς για παιδιά του δημοτικού, προκειμένου να πάρουμε γνωμάτευση και από εκεί και να μας βοηθήσουν. Φυσικά, μετά από ένα χρόνο, δεν έχουν επικοινωνήσει ακόμα μαζί μου.

 

Το παιδί στην πρώτη αντιμετώπισε προβλήματα στη συγκέντρωσή του κατά τη διάρκεια του μαθήματος. Η δασκάλα του πολλές φορές μου είπε ότι σηκωνόταν στη διάρκεια του μαθήματος, έκανε φασαρία και ενοχλούσε (αφού δοκίμασε το πρώτο θρανίο, που της είχα πει εγώ να το βάζει, κατέλειξε να τον βάλει μόνο του στο τελευταίο θρανίο, προκειμένου να μη ενοχλεί την τάξη), ενώ τις εργασίες του στο σχολείο πολύ σπάνια τις ολοκλήρωνε. Φυσικά και στο σπίτι η κατάσταση πέρυσι ήταν αφόρητη αφού καθημερινά έπρεπε να ξανακάνουμε ό,τι είχε κάνει στο σχολείο προκειμένου να το ολοκληρώσουμε συν τις ασκήσεις για το σπίτι, όπως καταλαβαίνετε μας έπερνε 2 γεμάτες ώρες με εκνευρισμό και αποκλειστική ενασχόληση μαζί του, αφού με το που σηκωνόμουνα ή γύριζα το κεφάλι μου σταματούσε να κάνει τα μαθήματά του.

 

Αρκεί να σημειώσω ότι, αφού δε συμμετείχε, δεν έμαθε σχεδόν τίποτα στο νηπιαγωγείο (όπου μας είχαν πει να μην τους μαθαίνουμε τίποτα, γιατί ότι είναι να μάθουν θα το μάθουν στο νηπιαγωγείο) με αποτέλεσμα στην πρώτη να αντιμετωπίσουμε πολλές δυσκολίες μέχρι να μάθει τα γράμματα.

 

Ξεκινήσαμε τη δευτέρα και απ' ότι βλέπω η κατάσταση δεν άλλαξε, δεν ωρίμασε. Κάθισε μόνος του στο τελευταίο θρανίο (με την ίδια δασκάλα), αφού μου είπε μόνος του ότι μπροστά κάνει περισσότερη φασαρία (δεν ξέρω βέβαια αν είναι τα λόγια της δασκάλας που τα έχει πια πιστέψει, μετά από τις συνεχείς παρατηρήσεις της).

 

Θέλω να ρωτήσω όσες έχουν ανάλογη πείρα: το να γνωματεύσει το ΚΕΔΔΥ για ΔΕΠΥ βοηθάει σε τίποτα; Παραπέμπει σε κάποιες εργοθεραπείες, και αν ναι κατά πόσο αυτές βοηθάνε αυτά τα παιδιά; Μήπως στιγματίζονται περισσότερο στο σχολείο;

 

Φυσικά ο άντρας μου διαφωνεί με όλες τις ενέργειές μου και αυτό δήλωσε στο ΚΨΥ (ότι το παιδί είναι μια χαρά... γι' αυτό μας είπαν πρώτα να τα βρούμε εμείς...) αλλά για μένα προέχει το παιδί μου και θέλω να το βοηθήσω, αφού με την παρούσα κατάσταση και αντιμετώπιση μόνο κακό στην αυτοπεποίθησή του του κάνουμε.

 

Ευχαριστώ εκ των προτέρων!

 

Στα ΚΕΔΔΥ, λόγω έλλειψης προσωπικού, οι νηπιαγωγοί βλέπουν και παιδιά δημοτικού. Εγώ βλέπω μέχρι να Β Δημοτικού, για παράδειγμα.

Επίσης, υπάρχει μια διάταξη στον κανονισμό λειτουργίας των (παλιών) ΚΔΑΥ (νυν ΚΕΔΔΥ) που λέει ότι εκπαιδευτικός οποιασδήποτε βαθμίδας μπορεί να αξιολογήσει παιδί οποιασδήποτε βαθμίδας.

Άρα από το ΚΕΔΔΥ ήταν καλυμμένοι που επικοινώνησε μαζί σας νηπιαγωγός. Μάλιστα, ας μην ξεχνάμε ότι στα ΚΕΔΔΥ εκπαιδευτικοί δεν πηγαίνουν εύκολα, και πολλές φορές δεν πηγαίνουν καθόλου, άρα είναι πολύ πιθανό να μην υπάρχει δάσκαλος για να αξιολογεί παιδιά δημοτικού. (Δεν παραθέτω τη δική μου γνώμη για το ζήτημα, παρά μόνο το νομικό πλαίσιο)

 

Τώρα, η γνωμάτευση του ΚΕΔΔΥ.

ΑΝ βρεθεί ΔΕΠΠΥ (ή ό,τι άλλο βρεθεί), τότε θα προταθεί πρόγμαμμα παρέμβασης στο παιδί, που μπορεί να περιλαμβάνει εργοθεραπείες, λογοθεραπείες, φοίτηση σε τμήμα ένταξης κλπ κλπ κλπ Επίσης, θα δοθεί και εξατομικευμένο εκπαιδευτικό πρόγραμμα (ΕΕΠ) το οποίο θα βασίζεται στις δυσκολίες του συγκεκριμένου παιδιού, θα θέτει εκπαιδευτικούς στόχους για το συγκεκριμένο παιδί, και θα προτείνει δραστηριότητες για την επίτευξη των στόχων.

 

Κατά τη γνώμη μου, το ΚΕΔΔΥ βοηθά πολύ ένα παιδί. Δεν στιγματίζεται, αλλά αν υπάρχει "πρόβλημα" αντιμετωπίζεται. Και όσο πιο γρήγορα αντιμετωπιστούν τέτοια "πρόβληματα" τόσο καλύτερα. Η ίσια είπες ότι η μία χρονιά πέρασε έτσι. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν κάποια μαθησιακά κενά. Αν δεν γίνει παρέμβαση, πιθανότατα, αυτά τα μαθησιακά κενά θα αυξηθούν και θα οδηγηθεί το παιδί σε σχολική αποτυχία και σε ψυχολογικά βάτρη και αισθήματα αποτυχίας.

 

Τέλος, όντως, πρώτα πρέπει να να συννενοηθείτε με τον άντρα σου. Σε αυτά τα θέματα πρέπει να υπάρχει μια κοινή γραμμή και κοινή νατιμετώπιση προς το παιδί, το σχολέιο, το δάσκαλο και το εκπαιδευτικό πρόγραμμα.

Link to comment
Share on other sites

  • 1 χρόνο μετά...

Ο 4,5 χρονών γιος μου διαγνώστηκε πρ'οσφατα με ΔΕΠΥ και άρχισε εργοθεραπεία.

Ξέρει κάποιος να μου προτείνει κάποιον ειδικό για συμβουλευτική γονέων πάνω στη ΔΕΠΥ? Ή κάποιο κέντρο? Μένω β.προάστεια αθήνας, αλλά αν πρόκειται για κάποιον πολύ καλό ειδικό δεν έχω ιδιαίτερο πρόβλημα με την απόσταση.

Επίσης, θα ήθελα να ακούσω γνώμες για κέντρα εργοθεραπείας...

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

  • 2 εβδομάδες μετά...

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΝΑ ΣΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΩ ΣΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΡΩΤΑΣ ΟΜΩΣ ΑΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΕ ΡΩΤΗΣΩ ΠΩΣ ΕΓΙΝΕ Η ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΞΕΚΙΝΗΣΑΤΕ ΤΙΣ ΕΡΓΟΘΕΡΑΠΕΙΕΣ, ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΙΔΙΚΟ? Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΓΕΝΙΚΑ? ΣΕ ΡΩΤΑΩ ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΟΜΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΟ ΜΟΥ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ 4,5 ΜΟΥ ΛΕΝΕ ΟΜΩΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΝΩΡΙΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΑΝ ΕΧΕΙ ΟΝΤΩΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ Σ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

Link to comment
Share on other sites

Ο 4,5 χρονών γιος μου διαγνώστηκε πρ'οσφατα με ΔΕΠΥ και άρχισε εργοθεραπεία.

Ξέρει κάποιος να μου προτείνει κάποιον ειδικό για συμβουλευτική γονέων πάνω στη ΔΕΠΥ? Ή κάποιο κέντρο? Μένω β.προάστεια αθήνας, αλλά αν πρόκειται για κάποιον πολύ καλό ειδικό δεν έχω ιδιαίτερο πρόβλημα με την απόσταση.

Επίσης, θα ήθελα να ακούσω γνώμες για κέντρα εργοθεραπείας...

 

Ένα κέντρο με 2 γκουρού της ΔΕΠΥ είναι το ΑΡΣΗ στην Πατησίων,κοντά.

 

http://www.arsi.gr/theCenter.php?centerid=1

 

Στο θέμα της ΔΕΠΥ το ελληνικό σχολείο έχει ακόμα (με επιείκεια θα το θέσω) πολλά θέματα να μάθει.

 

Ο γιός μου (4 1/2 ετών) παρουσίαζε επιθετικότητα(πολύ έντονη) με τα άλλα παιδιά,υπερκινητικότητα όχι ιδιαίτερα έντονη,και γενικά ενίοτε λειτουργούσε σαν να μην άκουγε καθόλου ή σαν να ικανοποιούταν με το ρόλο του "κακού".Συμπεριφερόταν βίαια ακόμα και με τα ζώα.Έχω κλάψει,έχει μαυρίσει η ψυχή μου με αυτά που άκουγα και έβλεπα να κάνει ο γιός μου,έχω ζητήσει συγνώμη τόσες φορές για τη συμπεριφορά του που δεν θυμάμαι,είχα ενοχές,τύψεις, όλα τα είχα..Η ΔΕΠΥ έχει όμως νευροβιολογική βάση..

 

 

Το πρόβλημα "έσκασε" στο δημόσιο προνήπιο,όπου οι δασκάλες όχι μόνο δεν έδειξαν καμία διάθεση να συνεργαστούν με εμένα ή με τους ειδικούς έστω, αλλά το επιδείνωσαν ακολουθώντας εντελώς αντίθετες απο τις προβλεπόμενες προσεγγίσεις.Δεν ήξεραν τι είναι ΔΕΠΥ και μάλιστα η μία η γηραιότερη με κατηγόρησε οτι "δεν φροντίζω για την ψυχική υγεία του παιδιού μου..".Δεν ήταν γονιός η ίδια οπότε τη δικαιολογώ πολύ λίγο...

 

Στη συνέχεια πήγα σε ιδιωτικό προνήπιο,όπου με λιγότερα παιδιά και μία πολύ συνεργάσιμη δασκάλα,η πρόοδος του παιδιού ήταν θεαματική...Τόσο θεαματική που έχουν μείνει όλοι άφωνοι.Έπικοινωνούσε με μαιλ και τηλέφωνο με τους ειδικούς του κέντρου,άκουγε,ήθελε να βοηθήσει και βοήθησε τόσο , που θα της είμαι αιωνίως ευγνώμων..Μου είπε "χαίρομαι που έχω μια δυσκολη περίπτωση,εδώ θα φανεί πόσο καλή είμαι στη δουλειά μου ,σε αυτό το παιδί.."

Πιστεύω να συνεχίσουμε να τα καταφέρνουμε και στο μέλλον!

P203p2.png 

Link to comment
Share on other sites

  • 2 months later...

Καλησπέρα σας,είμαι νεα στο φόρουμ.Είμαι 36 ετών ,παντρεμένη με 4 παιδιά(22 ετών είναι ο μεγάλος μας γιος-του άντρα μου από παλιά του σχέση-10 η μεγάλη μας κόρη-8 η μικρή και έχουμε και ένα αγοράκι 2 μηνών)Ο μεγάλος μας,ο Γιώργος είναι φοιτητής και έχει διαγνωστεί με δεπυ,όπως και η μεγάλη μας κόρη,η Εύη.Επίσης ο σύζυγός μου έχει όλα τα συμπτώματα.Η καθημερινότητά μας είναι πολύ έντονη,ειδικά με τον ερχομό του νέου μέλους της οικογενείας μας.Ομολογώ πως έχω κουραστεί πολύ ,μετά από πολλή προσπάθεια τα αγόρια σιγά-σιγά έχουν αλλάξει συμπεριφορές και πολλά πράγματα που έκαναν.Το μεγάλο μου πρόβλημα είναι με την κόρη μου.Είναι απίστευτα ανυπόμονη,επίμονη ,δυσκολεύεται να διαβάσει αλλά και τα γραπτα της είναι απερίγραπτα ,και γενικότερα έχει αρχίσει να πέφτει στις σχολικές επιδόσεις.Ο δάσκαλός της ήταν όλο παράπονα την τελευταία φορά που βρεθήκαμε διότι το παιδί δεν μπορεί να συγκεντρώσει την προσοχή του με τίποτα.Όλη μέρα πρέπει να την κυνηγάω για όλα τα αυτονόητα πχ το διάβασμα,να κάνει μπάνιο,να μαζέψει τα πράγματά της ,είναι απίστευτα παραβατική με τους κανόνες του σπιτιού και έχει τόση ενέργεια που μας κάνει όλους άνω-κάτω.Έχουμε κάνει ένα χρόνο συναντήσεις με παιδοψυχολόγο και τα πήγαινε καλά ,αλλά πλέον δε μπορούμε να ανταπεξέλθουμε οικονομικα αφενώς και αφετέρου θέλαμε να στηριχτούμε στις δυνατότητές μας.Έχω φτάσει όμως πια σε σημείο που χάνω την υπομονη μου μαζί της και φέρομαι άσχημα,πχ σήμερα της είπα πως είναι απίστευτα κουραστική,με εξαντλεί καθημερινά και έχω βαρεθεί τη ζωή μου μαζί της!Μόλις πήγε για ύπνο κατάλαβα τι είχα ξεστομίσει και το μετάνιωσα χίλιες φορές...Απλά πρέπει συνέχεια να λέω τα ίδια πράγματα,να την κυνηγάω σε μόνιμη βάση για να διαβάσει,μου "κρύβει"μαθήματα,τσακώνεται συνέχεια με όλους μας .Δεν ξέρω πώς να το χειριστώ,λυπάμαι για το παιδι μου που βλέπω οτι βασανίζεται ,απογοητεύομαι γιατί όση προσπάθεια και να κάνουμε,τελικά δε φτάνει...Οι φίλες της στο σχολείο μια μια την εγκαταλείπουν γιατί είναι πολύ έντονη και θέλει να γίνεται πάντα οτι λέει εκείνη και οταν αυτό δε γίνει,θυμώνει και πεισμώνει .Όταν είμαστε σπίτι όλο κινείται,συνεχώς χτυπάει τα πόδια και τα χέρια της,είμαι μόνιμα σχεδόν με την παγοκύστη παραμάσχαλα.Όταν κάποιες φορές λείπει για κάποιο μάθημα επικρατεί τόση ηρεμία στο σπίτι που (νττρέπομαι που το λέω),είναι τόσο ανακουφιστικό΄...Οι αντιδράσεις της είναι ακραίες,και τις περισσότερες φορές αντί να μιλάει ,φωνάζει.Δεν ξέρω πια τι να κάνω,το σίγουρο είναι οτι αισθάνομαι πολυ άσχημα ,γιατι στην πραγματικότητα είναι ένα καταπληκτικό παιδί και νιώθω πως δε μπορεί να ελέγξει αυτό που της συμβαίνει.Είμαι πολύ στενοχωρημένη γιατί δεν μπορώ να βοηθήσω αποτελεσματικά το παιδί μου...

Link to comment
Share on other sites

Καλημέρα!Έτσι ακριβώς ήταν η μικρή μου αδερφή..Και όλοι λέγανε οτι είναι απλά δύσκολο παιδί (πριν περίπου 28 χρόνια)και δε πήρε τη βοήθεια που θα έπρεπε κι ακόμα ούσα τώρα 32 χρονών έχει πολλά θέματα που τη δυσκολεύουν στη ζωή της...Νομίζω θα πρέπει να βρείτε τρόπο να τη βοηθήσετε....κοίτα και στο noesi (ο τροπος που αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο).Καλή συνέχεια..

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Καλημέρα!Έτσι ακριβώς ήταν η μικρή μου αδερφή..Και όλοι λέγανε οτι είναι απλά δύσκολο παιδί (πριν περίπου 28 χρόνια)και δε πήρε τη βοήθεια που θα έπρεπε κι ακόμα ούσα τώρα 32 χρονών έχει πολλά θέματα που τη δυσκολεύουν στη ζωή της...Νομίζω θα πρέπει να βρείτε τρόπο να τη βοηθήσετε....κοίτα και στο noesi (ο τροπος που αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο).Καλή συνέχεια..

Ευχαριστώ πολύ,αυτό θέλω κι εγώ να αποφύγω.Απλά δεν ξέρω αν είναι εφικτό.Πάντως ειναι απίστευτα εξαντλητικο...

Link to comment
Share on other sites

Καλημέρα. Σε νιώθω απόλυτα αν και δεν έχω ακριβώς το ίδιο θέμα. Η πρώτη κόρη μου 10 ετών έχει πολύ σοβαρή μαθησιακή δυσκολία και η μικρή 7 έχει διάσπαση προσοχής αλλά χωρίς υπερικινητικότητα. Έχω ζήσει πολλά παρόμοια από αυτά που περιγράφεις. Πιστεύω ότι στην κόρη σου σίγουρα παίζει ρόλο και η προεφηβεία. Στη δική μου τουλάχιστον μας έχει τσακίσει. Δηλαδή η προεφηβεία αρκεί από μόνη της για τις εντάσεις πόσο περισσότερο αν συνοδεύεται και από ΔΕΠΥ. Από ότι περιγράφεις προφανώς το έχεις ψάξει πολύ το θέμα. Το ότι βοήθησαν οι συνεδρίες με τον ψυχολόγο νομίζω πως είναι ενθαρρυντικό. Επειδή η κουμπάρα μου είναι παιδοψυχίατρος, διευθύντρια σε ιατροπαιδαγωγικό μου έλεγε ότι σε πολύ έντονες περιπτώσεις ΔΕΠΥ βοηθάει πολύ η φαρμακευτική αγωγή. Εσείς εμπίπτετε σε αυτή την κατηγορία?μήπως αυτό θα έκανε την διαφορά? Καλό μας κουράγιο, να χαίρεσαι τα παιδάκια σου!

Link to comment
Share on other sites

Καλημέρα,ευχαριστώ για την απάντηση.Η αληθεια είναι οτι η κόρη μου έχει αρχίσει να δείχνει σημάδια προεφηβείας.Πολλές φορές τη βάζω να ξεβάφεται στο αυτοκίνητο καθώς πηγαίνουμε στο σχολείο και το πρωί που ντύνεται φοράει στενά και κοντά ρούχα.Δεν ξέρω ,έχω κουραστεί και τώρα που ξενυχτάω και με το μωρό ,μου φαίνονται όλα δύσκολα...Απλά ώρες ώρες νιώθω οτι δεν αντέχω άλλο να πολεμάω μαζί της..Ανυσηχώ όμως πολύ για το μέλλον της...Για φάρμακα δεν το συζητώ.Θεωρώ οτι κουκουλώνουν το πρόβλημα,δεν το θεραπευουν,εξαλείφοντας τα συμπτώματα.Προτιμώ χίλιες φορές αυτό που ζω,παρά να "ναρκώσω"τα αισθήματα της κόρης μου.

Link to comment
Share on other sites

  • 2 months later...

Καλημέρα σε όλους!

Πρόσφατα(το Μάρτιο) διαγνώστηκε διαγνώστηκε & ο δικός μας πιτσιρικάς με μαθ.δυσκολίες από ιδ.κέντρο.Εκεί που διαβάζαμε,σταματούσε την μια εργασία & ξεκινούσε μια άλλη & να μην πολυλογώ έχει τα συμπτώματα περίπου με τα παραπάνω.Η συμπεριφορά ίναι λίγο περίεργη είναι υπερκινιτικός στο σχολείο τελειώνει πρώτος & ξεσηκώνει τους υπόλοιπους.Εκεί που είμαστε μια χαρά κάτι γίνεται & τα χαλάει όλα,αρχίζουμε τις γκρίνιες φωνές καβγάδες.Μετά από λίγο σταματάνε όλα.

Μας είπανε να πάμε στα ΚΕΔΥΥ,αλλά δυστυχώς δεν βγάζω άκρη,στην Παλλήνη δεν μας δέχονται γιατί είναι μέχρι β' δημοτικού & στο Κορωπί δεν μπορώ να βγάλω γραμμή με τίποτα.Μετά μου είπαν να απευθυνθούμε στο Παίδων Πεντέλης.Τελικά βρήκα ραντεβού για τον Ιούλιο με κάποια κυρία Νικολάου,προκιμμένου να διαγνωστεί επίσημα από δημόσιο φορέα & να προσκομμίσω το χαρτί στο σχολείο μήπως καταφέρουν & φέρουν δάσκαλο για παιδιά με μαθησιακές.

Link to comment
Share on other sites

  • 4 εβδομάδες μετά...

Σε παρηγορεί αν σου πω ότι περνάμε ΑΚΡΙΒΩΣ τα ίδια με το δεύτερο μου γιο?

Έχει φουλ διάσπαση προσοχής, υπερκινητικότητα και ελαφρά δυσλεξία.

Έχω 4 παιδιά 10, 9, 5, 3 και περιττό να πω ότι ειδικά η γυναίκα μου έχει τρελαθεί εντελώς...

Πρόπερσι αντέχαμε εδική παιδαγωγό, παιδοψυχολόγο και συμβουλευτική γονέων...

 

Πέρυσι μας έμεινε μόνο η ειδική παιδαγωγός και το ταμείο δεν μας τα καλύπτει ούτε και αυτά...

Από του χρόνου δεν ξέρω ειλικρινά τι θα κάνουμε (θέλομε >350? τον μήνα μόνο για την δασκάλα ειδικής αγωγής και το ταμείο καλύπτει γύρω στα 250?). Χωρίς δασκάλα ή θα πρέπει να παρατήσουμε το παιδί ή να τρελαθούμε εντελώς.....

 

Η αλήθεια είναι ότι η δασκάλα μας έχει κάνει δουλειά και το παιδί πάει καλά τώρα στο σχολείο, έχουμε καλή συνεννόηση και με την δασκάλα του η οποία του εφιστά την προσοχή κάθε φορά που "ρεμβάζει από το παράθυρο" ενώ γενικά έχουμε βρει πως να τον κάνουμε να ξεδίνει στέλνοντας τον ζωγραφική (που είναι πολύ καλός) και σε αθλητικές δραστηριότητες...γενικά έξω από το σπίτι...

Ο ψυχολόγος του ΚΕΔΥ μας το είπε ξεκάθαρα: "Λεφτά να έχετε να δίνετε γι' αυτό το παιδί..."

 

Να δούμε πόσο θα αντέξουν τα οικονομικά μας και τα νεύρα μας....

Το πιο σοβαρό είναι ότι αν δεν τον κυνηγήσεις με το κουτάλι δεν τρώει τίποτα όλη μέρα και επίσης είναι πολύ επιρρεπής (σε αλητοπαρέες, σε βρισιές, σε άσχημες συμπεριφορές, σε ψεματάκια κλπ κλπ) Είμαστε συνεχώς να κάνουμε κήρυγμα και να βάζουμε "κανόνες" τους οποίους πασχίζουμε να τηρήσουν ΟΛΑ τα παιδιά....Επίσης, έχουμε νυχτερινή ενούρηση κάτι που του καταρακώνει την ψυχολογία εντελώς...

 

Αυτά τα ολίγα...:)

Καλό Κουράγιο!!!

Link to comment
Share on other sites

Μόλις έγραψα εδώ: http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=129558

αναλυτικά την δική μας περίπτωση. Στον παίδων Πεντέλης πηγαίνουμε κι εμείς για τις ετήσιες γνωματεύσεις ώστε να καλύπτει το ταμείο όσο γίνεται τις συνεδρίες μας.

Απ' όσο γνωρίζω όμως έχει και στο Αγία Σοφία ένα πολύ καλό κέντρο.

 

Η διάσπαση προσοχής μπορεί να διαλύσει όλη την οικογένεια...Συμβουλευτείτε άμεσα κάποιον ειδικό και διαβάστε μερικά βιβλία...

Ερασιτεχνικές συμβουλές: Προσπαθήστε να επαινείτε όσα κάνει στα οποία είναι καλός (π.χ. ζωγραφίζει ωραία ή τραγουδάει κλπ)

Βάλτε όρια ή κανόνες δίνοντας ΜΟΝΟ θετικούς πόντους για την τήρησή τους. Αν δεν τηρούνται απλά δεν θα έχει "πόντους". Σε 3-4 πόντους, ένα δωράκι, Σε 10-15 πόντους ένα μεγάλο δωράκι κλπ

Τα όρια πρέπει να υπάρχουν διαρκώς! Ένα μεγάλο ρολόι πρέπει να υπάρχει στο δωμάτιο που μένει το παιδί. Να υπάρχει συγκεκριμένο πρόγραμμα!

Φωνές, απειλές, ξύλο κλπ επιδεινώνουν την κατάσταση ΡΑΓΔΑΙΑ!! (το έχω εφαρμόσει και ξέρω :oops:)

Θα μου πεις: "Ξέρεις πως γίνονται τα νεύρα σου όταν έχει παιδί με ΔΕΠΥ?" Ε! Ξέρω ντε...Αυτό λέω τόση ώρα...:)

Καλό κουράγιο!!!

Καλό Κουράγιο!!!

Link to comment
Share on other sites

κ εγω πιστευα πως το παιδι μου ειχε διασπαση προσοχης ειχα παει σε παιδοψυχιατρο πριν 1 μισο χρονο μου ειπε πως εγω ειμαι εγχωμενη κ το παιδι θελει να παιξει ηρεμησα ενα εξαμηνο ,ομως κατι με ετρωγε ψαχνοντας στο ιντερνετ βρηκα τη λυση θα μου τη δωσει εργοθεραπευτης ΓΙΑ ΚΑΛΗ ΜΟΥ ΤΥΧΗ!βρηκα εργοθεραππευτρια τον ειδε μου μιλησε για αισθητηριακη ολοκληρωση τελος παντων τωρα μετα απο 8 μηνες παμε πολυ καλα κ στο σχολειο ειδαμε αλλαγη.μηπως ενας εργοθεραπευτης θα σας βοηθουσε?

Link to comment
Share on other sites

κ γω νομιζω οτι η εργοθεραπεια θα βοηθουσε,αν κ νομιζω οτι ειναι λιγο μεγαλη...συνηθως ξεκιναμε πολυ νωριτερα,γυρω στα 3....

πηγαινε σε ενα καλο κεντρο να γινει μια αξιολογηση,,,το ταμειο δινει 250ευρω,κ χρειαζεται να στο γραψει νευρολογος απο δημοσιο νοσοκομειο

Link to comment
Share on other sites

  • 1 month later...

Η διαταραχή που κανένας δε γνώριζε πριν από μόλις μερικές δεκαετίες, η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής-Υπερκινητικότητας ή ΔΕΠ-Υ, χαρακτηρίζεται από αδυναμία συγκέντρωσης, παρορμητικότητα, χαμηλά επίπεδα ανοχής στη ματαίωση και σε γενικές γραμμές, ακατάλληλη δραστηριότητα. Όλα τα παιδιά παρουσιάζουν κάποια στιγμή τα γνωρίσματα αυτά, όμως για τα παιδιά που έχουν διαγνωσθεί με ΔΕΠ-Υ, η συμπεριφορά αυτή είναι συνήθης και δυσκολεύει τη λειτουργικότητά τους στο σπίτι και το σχολείο.

 

Γενικά είναι δύσκολο να διακρίνουμε τα παιδιά που απλώς εμφανίζουν υψηλά επίπεδα δραστηριότητας από τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ. Οι πιο συνηθισμένες ενδείξεις της ΔΕΠ-Υ είναι:

  • Διαρκής δυσκολία στην ολοκλήρωση ενός έργου, στην εφαρμογή οδηγιών και στην οργάνωση του έργου.
  • Αδυναμία παρακολούθησης ενός τηλεοπτικού προγράμματος από την αρχή μέχρι το τέλος.
  • Συχνές διακοπές της ροής του λόγου τών άλλων ή αδιάκοπη ομιλία.
  • Τάση να αρχίζει κάτι αμέσως, χωρίς πρώτα να έχει ακούσει όλες τις οδηγίες.
  • Δυσκολία στο να περιμένει ή να κάθεται ακίνητο.
  • Νευρικότητα στις κινήσεις.

 

Επειδή δεν υπάρχει ένα απλό τεστ για την αναγνώριση της ΔΕΠ-Υ, δε γνωρίζουμε ακριβώς το ποσοστό των παιδιών που έχουν αυτή τη διαταραχή. Οι περισσότερες έρευνες υπολογίζουν ότι το ποσοστό των παιδιών κάτω των 18 μηνών με ΔΕΠ-Υ είναι περίπου 3%-7%. Μόνο ένας εκπαιδευμένος κλινικός μπορεί να προβεί σε ακριβή διάγνωση, αφού πρώτα αξιολογήσει το παιδί και πάρει συνεντεύξεις από τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς.

 

Η θεραπεία των παιδιών με ΔΕΠ-Υ έχει αποτελέσει αντικείμενο σημαντικών διχογνωμιών μεταξύ των ειδικών. Επειδή σχετικές έρευνες έχουν βρει ότι η χορήγηση φαρμακευτικών σκευασμάτων, όπως το Ritalin ή το Dexadrine (που περιέργως, είναι διεγερτικά), μπορεί να μειώσει το επίπεδο δραστηριότητας των υπερκινητικών παιδιών, πολλοί ιατροί συνταγογραφούν ελεύθερα τα σκευάσματα αυτά.

 

Αν και, σε πολλές περιπτώσεις, οι ουσίες αυτές είναι αποτελεσματικές, αυξάνοντας το εύρος προσοχής και τη συμμόρφωση των παιδιών, σε άλλες περιπτώσεις οι παρενέργειες (νευρικότητα, μειωμένη όρεξη, κατάθλιψη κ.τ.λ.) είναι σημαντικές και οι μακροχρόνιες επιπτώσεις στην υγεία των παιδιών δεν είναι ακόμη γνωστές. Είναι επίσης, αλήθεια ότι παρόλο που αυτά τα φαρμακευτικά σκευάσματα βελτιώνουν τη σχολική επίδοση βραχυπρόθεσμα, τα ευρήματα σχετικά με το αν υπάρχει μακροπρόθεσμη βελτίωση είναι ανάμεικτα. Μάλιστα, ορισμένες έρευνες δείχνουν ότι έπειτα από μερικά χρόνια, τα παιδιά που πήραν φαρμακευτική αγωγή για τη θεραπεία της ΔΕΠ-Υ δεν εμφανίζουν καλύτερες σχολικές επιδόσεις από τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ που δεν έλαβαν καμία φαρμακευτική αγωγή. Παρ'όλα αυτά, οι φαρμακευτικές ουσίες συνταγογραφούνται με συχνότητα που συνεχώς αυξάνεται.

 

Εκτός από τη χορήγηση φαρμακευτικών ουσιών, μια διαφορετική προσέγγιση στη θεραπεία, οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί εκπαιδεύονται σε τεχνικές βελτίωσης της συμπεριφοράς του παιδιού, με τη χρήση κυρίως της επιβράβευσης (όπως οι έπαινοι) για την επιθυμητή συμπεριφορά. Επιπλέον, οι εκπαιδευτικοί μπορούν να αυξήσουν τις δομημένες ομαδικές δραστηριότητες στην τάξη και να χρησιμοποιούν άλλες τεχνικές διαχείρισης της τάξης, για να βοηθήσουν το παιδί με ΔΕΠ-Υ, το οποίο συναντά σοβαρές δυσκολίες στη διεκπεραίωση έργων με ελλιπή δομή.

 

Τέλος, επειδή ορισμένες έρευνες έχουν δείξει συνάφεια ανάμεσα στη ΔΕΠ-Υ και στη διατροφή, κυρίως τη διατροφή υψηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά οξέα και προσθετικές ουσίες, μερικές φορές συνιστάται η αλλαγή στη διατροφή. Ωστόσο, οι διατροφικές θεραπείες δεν είναι επαρκείς από μόνες τους.

Link to comment
Share on other sites

  • 1 χρόνο μετά...

Τί γίνεται όταν πίσω από ένα "άτακτο"παιδί κρύβεται η ΔΕΠΥ;

Με αφορμή μια συζήτηση και εξομολόγηση φίλης μου ,το 8,5 ετών κοριτσάκι της διαπιστώθηκε πως έχει δεπυ...ευτυχώς η φετινή της δασκάλα το διέγνωσε και παίρνονται τα ανάλογα μέτρα...τί γίνεται όμως όταν όλα τα βρίσκουμε χαριτωμένα μέχρι και την στ'δημοτικού και θεωρούμε το χάζεμα στην τάξη, την αταξία ως κάτι φυσιολογικό,την πολύωρη μελέτη για να μάθει το παιδί μια απλή ιστορία, ή μια ορθογραφία κ.α ?

Στην ουσία δεν είναι κάτι μη αντιμετωπίσιμο, αρκεί να διεγνωσθεί έγκαιρα.Συνήθως διαγνώσκεται από τα 3-8 χρόνια ενος παιδιού.Τις περισσότερες φορές ο γονιός αρνείται να το δει, όπως και ο εκπαιδευτικός.Δεν είναι όμως ο κανόνας.Η δυσλεξία και η ΔΕΠΥ αν ανιχνευθούν εγκαίρως πολλά μελλοντικά ζητήματα του παιδιού θα είναι ομαλότερα....

 

 

http://www.google.gr/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&frm=1&source=web&cd=7&cad=rja&uact=8&ved=0CEkQFjAG&url=http%3A%2F%2Fleximathia.gr%2Fdepy.aspx&ei=tSVKVY77O6LLyAO3g4GgBw&usg=AFQjCNFwPXHP6mcsV-kMtDOGobAvSpl8Lg

Επίσης σας παραθέτω άλλον ένα σύνδεσμο δασκάλου σε δημόσιο σχολείο και εξειδικευμένο εκπαιδευτικό σε παιδιά με δεσλεξία και δεπυ

http://www.google.gr/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&frm=1&source=web&cd=1&cad=rja&uact=8&ved=0CB8QFjAA&url=http%3A%2F%2Fwww.adhdhellas.org%2Fekpaidefsi%2Fekpaideftikoi%2Fparemvasi-se-mathites-me-depy-sto-sxoliko-plaisio&ei=aiZKVcbZK6a4ygPpiYGAAQ&usg=AFQjCNFpqpr48yujSoKfAJun2ttS-tcafw

Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...