Εγκυμοσύνη και κατάθλιψη, απογοήτευση για το φύλο

Ντρέπομαι για όσα θα γράψω αλλά με βασανίζουνε πολλά ερωτήματα.

 

Μόλις έμαθα ότι είμαι έγκυος χάρηκα. Αμέσως ξεκίνησαν οι αναγούλες και οι εμετοί και έκτοτε ολη η χαρά χάθηκε. Αντι αυτού νιώθω πολύ μα πολύ δυστυχισμένη και πολύ φοβάμαι ότι δεν είναι οι ορμόνες του πρώτου τριμήνου γιατί συνεχιζουνε.

Όταν μάθαμε το φύλο του μωρού βυθίστικα ακόμη σε πιο μεγάλη κατάθλιψη και με έχει πνίξει η απογοήτευση για ολα αυτά που νιώθω.

Γιατί να μην έχουνε σταματήσει οι εμετοι?

Γιατί να μην είμαι λίγο χαρούμενη για την εγκυμοσύνη μου?

Γιατί να με έχει πειράξει τοοοοσο πολύ το άκουσμα του φύλου του μωρού?

Γιατί να νιώθω τοοοοσο χάλια?

 

Με ανησυχεί η κατάσταση μου και θα ήθελα να ακούσω παρόμοιες ιστορίες που εξελίχθηκαν θετικά και ιδιαίτερα για το φύλο του μωρού. Πρέπει να είμαι η μοναδική εγκυμονούσα που να εχω παρει τοσο κατάκαρδα το΄θεμα αυτό.

Γεια σου petrini!Αχ,αν σε βοηθάει αυτο που θα σε πω θα νιώσω πολύ καλύτερα!Και εγώ είχα και συνεχίζω να έχω αναγούλες,εμετούς,καούρες και τώρα που είμαι στην 22 εβδομάδα.Τώρα άρχισαν και να πονάνε τα πόδια μου και η μέση μου αν και δεν πήρα κιλά πολλά.Πάντα έλεγα όταν μείνω έγκυος θα τρώω τα πάντα και τώρα σκέφτομαι τι να φάω για να μπορώ να νιώθω μετά καλά.Εχει μέρες που κλαίγομαι στον άντρα μου για όλα και κλαίω για τα πάντα.Απορώ πως αντέχει.Τον βοηθούσα και στο μαγαζί του και έχει ένα μήνα που σταμάτησα και με πείραξε πολύ το ότι δεν ασχολούμαι με κάτι άλλο εκτός από το σπίτι.Αν σε πω ότι έχω κάνει μαρμελάδες,γλυκά του κουταλιού,τουρσιά,μέχρι και ψωμιά ζυμώνω για να περνάει η ώρα μου!Και για το φύλο του μωρού εγώ είχα άλλο πρόβλημα.Μετά την εξέταση,ο άντρας μου ήθελε γιο και μας είπαν κόρη και στεναχωριόμουν που ο άντρας μου το πήρε λίγο κατάκαρδα!Αλλά αυτά είναι χαζομάρες γιατί πιστεύω ότι μόνο η υγεία του μετράει!Τι ήθελες εσύ και τι είναι τελικά?Θα σου περάσουν όλα!Εγώ άρχισα να ετοιμάζω το δωμάτιο και καλυτέρεψε η διάθεσή μου!Περιμένω νέα σου!

Όλων οι ορμόνες μας τρελαίνουν ώρες ώρες. Αν νομίζεις όμως πως δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις αυτό που σου συμβαίνει θα σε συμβούλευα να μιλήσεις στο γιατρό σου ίσως σου συστήσει κάποιον ειδικό. Η εγκυμοσύνη έχει πολλές δυσκολίες αλλά σε μια ισορροπημένη ψυχολογία τα κακά ισοζυγίζουν με τα καλά (δημιουργείς μια ανθρώπινη ζωή). Ξέρω όμως πως στη κατάθλιψη τίποτα δεν μπορεί να σε παρηγορήσει και δεν μπορείς να το ελέγξεις. Είσαι όμως επιρρεπής για επιλόχεια κατάθλιψη. Για αυτό καλό είναι να μιλήσεις με κάποιο ειδικό. Όσο για το φύλο όλες οι μανούλες κάνουμε όνειρα και σχέδια και άθελα μας δίχνουμε προτίμηση στο ένα φύλο. Όμως δεν παύει να είναι το παιδάκι σου και οτι φύλο και να είναι θα σε λίγους μήνες απο τώρα θα σε κοιτάει στα μάτια και θα λιώνεις και νομίζω πως όλα αυτά θα ξεχαστούν!

Είχε πέσει πολύ κλάμα στην αρχή.Με το δάκρυ έτοιμο ήμουν για όλα σχεδόν τα θέματα.Μόλις μου είπαν στην αυχενική ότι κάτι δεν παει καλά πήρε το κεφάλι μου 320 στροφές ανάποδα.Το μόνο που ήθελα ήταν να είναι καλά το μωρό μου και δεν με ενοιαζε καν τι είναι.Σταμάτησα τα κλαμματα και στάθηκα στα πόδια μου για να μπορέσω να έχω πιο καθαρό μυαλό και να μην τα χάσω.Ολες έτσι είμαστε σχεδόν στην αρχή...απλά χρειαζόμαστε ένα καλό ταρακούνημα.

Να σου πω ότι οι ορμόνες στην εγκυμοσύνη είναι ύπουλο πράγμα. Εγώ ήμουν και στις δύο εγκυμοσύνες σαν να είχα κατάθλιψη. Έκλαιγα κάθε απόγευμα, ένιωθα δυστυχισμένη με το παραμικρό, στην πρώτη εγκυμοσύνη ανησυχούσα συνέχεια ότι θα γεννηθεί το μωρό και δεν θα το αγαπάω και ότι διαστροφική ψυχολογική κατάσταση μπορείς να βάλεις στο μυαλό σου και χωρίς να έχει συμβεί κανένα γεγονός που να δικαιολογεί την κατάσταση αυτή. Ο γιατρός μου μάλιστα μου είχε πει ότι αμα υποφέρω τόσο να δω έναν ψυχίατρο μήπως μπορεί να μου δώσει τίποτα γιατί στο 3ο τρίμηνο δεν την πάλευα καθόλου.

Το μόνο θετικό της όλης κατάστασης ήταν ότι ήταν τελείως ορμονικό, άρχισα να νιώθω καλά από την στιγμή που τέλειωσε ο τοκετός. Την επόμενη μέρα ήμουν τελείως ο εαυτός μου. Και αυτό συνέβει και τις δύο φορές.

Υπομονή και αν δεις οτι δεν αντέχεις, μίλα με τον γιατρό σου.

Ντρέπομαι για όσα θα γράψω αλλά με βασανίζουνε πολλά ερωτήματα.

 

Μόλις έμαθα ότι είμαι έγκυος χάρηκα. Αμέσως ξεκίνησαν οι αναγούλες και οι εμετοί και έκτοτε ολη η χαρά χάθηκε. Αντι αυτού νιώθω πολύ μα πολύ δυστυχισμένη και πολύ φοβάμαι ότι δεν είναι οι ορμόνες του πρώτου τριμήνου γιατί συνεχιζουνε.

Όταν μάθαμε το φύλο του μωρού βυθίστικα ακόμη σε πιο μεγάλη κατάθλιψη και με έχει πνίξει η απογοήτευση για ολα αυτά που νιώθω.

Γιατί να μην έχουνε σταματήσει οι εμετοι?

Γιατί να μην είμαι λίγο χαρούμενη για την εγκυμοσύνη μου?

Γιατί να με έχει πειράξει τοοοοσο πολύ το άκουσμα του φύλου του μωρού?

Γιατί να νιώθω τοοοοσο χάλια?

 

Με ανησυχεί η κατάσταση μου και θα ήθελα να ακούσω παρόμοιες ιστορίες που εξελίχθηκαν θετικά και ιδιαίτερα για το φύλο του μωρού. Πρέπει να είμαι η μοναδική εγκυμονούσα που να εχω παρει τοσο κατάκαρδα το΄θεμα αυτό.

 

Εγω νοσηλευτηκα 2 φορες στο νοσοκομειο λογω ΠΟΛΛΩΝ ΕΜΕΤΩΝ! Η ψυχολογια στο πατωμα. Το κλαμα δεν εφευγε μεχρι και τον 6 μηνα που εκανα εμετους. Παντα ομως παντα σκεφτομουν το μωρο μου και ποσο ευλογημενη ειμαι. Απλα δεν σου κρυβω οτι εχω εκνευριστει μαζι σου για αυτο που γραφεις σχετικα για το φυλο. Μπορω να σε καταλαβω οσο καμια αλλη κοπελα αλλα το να εισαι δυστυχισμενη για το φυλλο του παιδιου αυτο δεν εχει να κανει με την ψυχολογια της εγκυμοσυνης αλλα με τον χαρακτηρα σου!

Κι εγώ έχω περάσει από αυτό το στάδιο!!!αλλά δυστυχώς μετά τη γέννα!!

Καλή μου πιστέυω ότι σίγουρα είναι και οι ορμόνες σου!!!!αλλά επίσης πιστεύω ότι θα πρέπει να δεις κάποιο ψυχίατρο και μάλιστα ειδικό σε θέματα εγκυμωσύνης και τοκετου, επιλόχειας κτλ!

Αν θέλεις σου στέλνω με πμ τη δικία μου.

΄Κάνε κουράγιο και υπομονή!! Καταλαβαίνω πως νιώθεις, γιατί έχω περάσει πολύ δυσκολα κι εγώ με τέτοια θέματα.

Να είσαι σίγουρη πως στο τέλος όμως όλα θα πάνε καλά.

Περιμένω τα νέα σου

Ευχαριστώ κορίτστια για τίς απαντήσεις σας.

Δεν ήξερα πραγματικά ότι τέτοια ζητήματα απασχολούνε τόσες κοπέλες. Ευχαριστώ για τις συμβουλές. Και γω θεωρώ ότι το πιο σωστό είναι να έχω υποστήριξη από ειδικό ανεξαρτήτως του οτι οφείλονται στις ορμόνες.

Petrini μου προσπάθησε να κάνεις ευχάριστες σκέψεις και πάνω απ' όλα να ασχολείσαι με διάφορα πράγματα που σου αρέσουν, διάβασε ένα βιβλίο , δες μια φίλη κλπ οτιδήποτε. Εγώ πολύ νωρίς στην εγκυμοσύνη μου συνειδητοποίησα ότι όσο πιο πολύ κλεινόμουν στο σπίτι και έκλαιγα τη μοίρα μου, τόσο πιο πολλές και έντονες αναγούλες είχα. Να θυμάσαι ότι η ψυχολογία επιδρά πάντα και στο σώμα. Είχα σταματήσει και από δουλειά, οπότε διπλό το κακό. Πάρε τα πάνω σου και ναι φυσικά αν νιώσεις έτσι δες και έναν ειδικό. Και γω πήγα σε έναν , για άλλο λόγο βέβαια, αλλά με βοήθησε πολύ και σε αυτό το θέμα. Ένας ψυχολόγος-σύμβουλος σε κάθε στιγμή μπορεί να είναι χρήσιμος!! Όσο για το φύλο δεν θα ανησυχούσα...γιατί θα σου περάσει πιστεύω το αργότερο όταν θα γεννήσεις που θα το ερωτευτείς ότι κ να' ναι!! Σκέψου τώρα τα προτερήματα που έχει ένα κοριτσάκι- αγοράκι ξεχωριστά , είμαι σίγουρη ότι θα βρεις πολλά! Κάνε σχέδια από τώρα για την μετέπειτα ζωή σου με την κόρη / γιο σου! Κάνε ψώνια για το μωρό σου! Όλα θα πάνε καλά!

Ορμόνες ορμόνες και πάλι...ορμόνες! Αυτές οι κυρίες που χοροπηδάνε κατά την εγγυμοσύνη και μετά από αυτή ευθύνονται! Αν νομίζεις πως δεν μπορείς να το διαχειριστείς τί καλύτερο από το να απευθυνθείς σε ένα ειδικό πχ ψυχολόγο!

Εναλλακτικά μπορείς να πρίξεις τον άντρα σου, αν έχει στοιχειώδεις γνώσεις ψυχολογίας ακόμα καλύτερα :) έλα χαμογέλα λίγο, είναι τόσο όμορφο αυτό που ζείς αλλά οι ορμόνες δε σε αφήνουν να το δείς!

 

Οσο για το φύλο μάλλον νιώθεις ότι απογοήτευσες κάποιον πολύ δικό σου και γι'αυτό, μήπως είναι έτσι? Μήπως εσένα δε σε νοιάζει αρκεί να είναι υγιές το παιδί σου?

Καλησπέρα κι από εμένα! Οι ανησυχίες για διάφορα πράγματα, από το πιο ασήμαντο εως το πιο σημαντικό, σε μία τόσο ιδιαίτερη περίοδο της ζωής μιας γυναίκας, είναι φυσιολογικές. Αντιθέτως μη φυσιολογικό θα ήταν η γυναίκα να μην αναρωτιέται και να μην στοχάζεται πάνω στην τόσο μεγάλη αλλαγή για τη ζωή της. Ο μεγαλύτερος μύθος είναι ότι η γυναίκα στην εγκυμοσύνη ανθίζει, κατά τη γνώμη μου. Από εκεί και πέρα αν θεωρείς πως πραγματικά τα συναισθήματά σου ίσως είναι υπερβολλικά ή δυσβάσταχτα δεν χάνεις κάτι να συμβουλευτείς κάποιον ειδικό. Κατά τη γνώμη μου πριν (ή παράλληλα) το κάνεις αυτό το καλύτερο πυο έχεις επίσης να κάνεις είναι να διαβάσεις σχετικά βιβλία (και όχι μόνο βιβλία τύπου - η εγκυμοσύνη ανά εβδομάδα- αλλά κυρίως ψυχολογίας ) και για την εγκυμοσύνη αλλά και για το μετά, για να δεις πως δεν είσαι μόνη, πως αυτά είναι φυσιολογικά, αλλά και για να προετοιμαστείς για το μετά. Επίσης, εξαιρετικό θα ήταν να μιλήσεις με γυναίκες που έχουν γίνει μαμάδες και με τις οποίες έχεις οικειότητα για να δεις τί θα σου πουν κι αυτές. Αν είναι ειλικρινείς θα σου πουν κι εκείνες τα δικά τους 'σκοτεινά' σημεία που αντιμετώπισαν και στην εγκυμοσύνη και μετά.

Οπως λενε ολες... Ορμονες!

 

Εγω περιμενα οτι θα ειμουν πανευτυχης, σε φαση νιρβανα και εξω καρδια. Αλλα ακομα κι οταν ειδα το καψερο μωρο στον υπερηχο δεν ειχα κανενα συναισθημα. Λιγο σαν αυτιστικο εκανα, και σκεπτομουν ωχ, τωρα πως πρεπει να φερθω... Πρεπει να κανω ψεμματα οτι σκαω απο χαρα... Και τελικα εκανα ενα ψευτικο χι χι χι.

 

Τωρα εχω αλλη στεναχωρια, κι εγω με το φυλο. Θελουμε κοριτσακι και δεν θελω να σκεφτομαι πως θα αντιδρασω κι εγω κι ο αντρας μου αν ειναι το καψερουλι αγορι.

 

τεσπα ειμαι σε φαση που απλα δεν νιωθω τιποτα. Μονο οργη ωρες ωρες με κατι γιατρους και τις ηλίθιες γραμματείς τους.

 

petrini Αν νιωθεις οτι εχεις αναγκη απο βοηθεια μην ντραπεις να την ζητησεις. Να μιλησεις στο γιατρο σου για το οτι νιωθεις χαλια, θα σε βοηθησει γιατι κοβω το κεφαλι μου δεν εισαι η μονη.

Αυτές οι ορμόνες θα μας τρελάνουν! Σίγουρα παίζει ρόλο όλος αυτός ο πόλεμος που γίνεται μέσα μας με τις ορμόνες, αλλά υπάρχουν πράγματα που θα σε βοηθήσουν. Κατ'αρχάς εμένα με είχε ρίξει πολύ η προγεστερόνη. Πέρα από τα στάνταρ του πρώτου τριμήνου, κάποια στιγμή ο γιατρός μου είχε δώσει Utrogestan ενώ το είχα πάρει και πολύ αρχές "για να δέσει η εγκυμοσύνη"...Όταν κοίταξα τις παρενέργειες του φαρμάκου (γενικά πάντα κοιτάω σε όλα) έπαθα πλάκα. Πήρα Μ.Παρασκευή τον άντρα μου κλαίγοντας να του πω ότι δεν αντέχω άλλο και θέλω να το κόψω...Και μετά πήρα τον γιατρό μου, ο οποίος ενώ ήξερε για τις παρενέργειες ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΠΕΙ ΤΙΠΟΤΑ και του είπα ότι αν δεν υπάρχει παραγματική ανάγκη (είχα κάτι σαν αίμα και μου το έδωσε) θα ήθελα να το κόψω και συμφώνησε...Αμέσως είδα διαφορά. Οπότε δες αν ευθύνεται κάποιο συμπλήρωμα που παίρνεις.

Επιπλέον προσπάθησα μόνη μου να νιώσω καλύτερα. Βοηθούσε η μουσική αλλά όχι πάντα. Και καλό θα ήταν να μιλάς...να λες στον σύντροφό σου κάποια πράγματα που σε ξαλαφρώνουν. Εγώ τον είχα ψιλοπρήξει (στεναχωριόταν που με έβλεπε έτσι) αλλά πάντα του έλεγα ότι στην ουσία δεν έχω εγώ τον έλεγχο όσων νιώθω, απλά έτσι νιώθω. Ξαλάφρωνα αρκετά και ξέδινα.

Όσο για το φύλο...Μέχρι να μάθω τι είναι, είχα ένα άγχος. Ήθελα κορίτσι αρχικά, αλλά μετά σκέφτηκα ότι με νοιάζει να είναι καλά. Είχα περάσει και αρκετά με την διατροφή και τέτοια και είχα ανησυχήσει ότι ίσως δεν του έδινα όσα έπρεπε. Το σκεφτόμουν στην αγκαλιά μου, το φανταζόμουν να τρέχει μέσα στο σπίτι κι εγώ να το κυνηγάω κι αυτό να χαχανίζει και πάντα μου έφτιαχνε την διάθεση...Και σε αυτές τις εικόνες δεν είχε ΠΟΤΕ σημασία το φύλο...

Μπορεί να ένιωσα καλυτερα που έμαθα το φύλο, αλλά μόνο για κάποιες στιγμές πλεόν...Τώρα που νιώθω το μωράκι μου να πηγαινοέρχεται και να με κλωτσάει, νιώθω πως δίνει το δυνατό παρόν και χαμογελάω πάντα...

Οι ορμόνες σίγουρα παιζουν ρόλο σε όλο αυτο αλλα όσον αφορα το φύλο κ τις ορμόνες να μην είχες παλι έτσι θα ένιωθες γτ πιστευω ότι ειναι στο χαρακτήρα σου.Προσωπικά μου φαινεται αδιανόητο να λεμε τι φυλο μας αρέσει και θέλουμε να γεννήσουμε λες και τη νεα ζωή που τη στέλνει ο θεός είναι κτήμα μας και έρχεται σε αυτό τον κόσμο να ικαοποιήσει τουσ εγωισμους και τις φιλοδοξίες μας.Δεν ειναι έτσι.Ειναι ένας νεος άνθρωπος που έρχεται να εκπληρωσει το δικό του σκοπό σε αυτό τον κόσμο.Μπορω βεβαια να σε δικαιολογήσω ως ένα βαθμό γιατί η αληθεια ειναι οτι επηρρεαζόμαστε και απο τουσ γύρω.Οι περισσότεροι άντρεσ λενε συνεχεια θελω αγορι κτλ, το ίδιο κ πεθερικα κ μαμάδες(επαναλλαμβάνω όχι όλοι αλλα παρα πολλοι ) για να μην παρεξηγηθώ, οπότε λογικό είναι να επηρρεαζεσαι λιγο.Οταν όμως θα το δεις και θα το παρεις αγκαλια,οταν θα σε φωναζει μαμα και θα σε σφιχταγγαλιάζει δεν θα το αλλάζεις για 500000 μωρά του αντιθετου φυλου.σκεψου λογικα κ μην επηρρεάζεσαι απο κανεναν και απο τίποτα για το δικό σου παιδι.Παρακάλα μονο να ειναι γερο.Τίποτα άλλο.

Κορίτσια σίγουρα οι ορμόνες ευθύνονται για πολλά συναισθήματα που εμφανίζονται στην εγκυμοσύνη αλλά μήπως την εγκυμοσύνη την έχουμε στο μυαλό μας μόνο σαν μία πολύ όμορφη περίοδο της ζωής μας;Μήπως στο μυαλό μας είναι όλα μαγικά και ξαφνικά βρισκόμαστε μπροστά στην πραγματικότητα;Εγώ όταν ξεκίνησε η εγκυμοσύνη μου περίμενα ανακατωσούρες ,εμετούς και άλλα τέτοια ωραία!Και αυτά τα υπέροχα τα πέρασα για 4μήνες.Οι καούρες;ΤΡΕΛΕΣ...Ξέρετε τι με έκανε να νιώθω κάπως καλύτερα;Η προσμονή της μέρας που θα πήγαινα πάλι στον γιατρό να δω το αστεράκι μου!!!Προσπαθούσα να βγαίνω και λίγο έξω από το σπίτι ,όσο αυτό ήταν εφικτό.Μετά έσκασε η ιστορία με τον ιό που φοβόμασταν για το αν θα έπρεπε να κάνω εμβόλιο ή όχι.Ο γιατρός μου είπε να κάτσω μέσα αφου δεν δουλεύω για να αποφύγουμε τον κίνδυνο.Ήθελα να κάνω κοριτσάκι και έκανα αγοράκι.Ο άντρας μου στενοχωρήθηκε γιατί ήθελε σαν τρελός κορίτσι αλλά δεν έδωσα σημασία.Θα έκανα ένα μωράκι που μου ήρθε από το πουθενά (τυχαία σύλληψη) και όλα καλά.Σημασία είχε να είναι καλά!Όταν ένιωσα το μωρό ήμουν η πιο ευτυχισμένη μανούλα:grin::grin:!!!Περίμενα πότε θα το ξανανιώσω!Κορίτσια θετικές σκέψεις!!!Μια εγκυμοσύνη δεν είναι ότι πιο εύκολο και απλό!Όμως το πλάσμα που αποκτούμε μετά από όλη την ταλαιπωρία είναι ότι πιο υπέροχο έχουμε δημιουργήσει μέσα στο σώμα μας!!!Αυτό να σκέφτεστε και να μην βασανίζεστε!

Γερά μωράκια και καλές τελειόμηνες εγκυμοσύνες να έχουν όλες οι γυναίκες!

 

Όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα, όσο για το φύλλο, είναι δυνατόν να έχεις προτίμηση όταν ένα πλασματάκι μεγαλώνει 9 μήνες στα σπλάχνα σου και είναι απόλυτα εξαρτημένο από εσένα?? είτε κορίτσι είτε αγόρι, μιλάμε για μια ζωούλα που είναι σάρκα από τη σάρκα σου και πνοή από τη πνοή σου!!!!!! Υπάρχει μεγαλύτερο Μεγαλείο, όποιο φύλλο και να έχει!!!!;;;;

συγγνωμη που θα το πω αλλα ολα αυτα περι φυλου ειναι μεγαλες ............. 'πολυτελειες'. σας ευχομαι να μη ζησετε την εμπειρια της ακινησίας ή της αμνιοκέντησης ή της ληψης τροφοβλάστη ή όποιας άλλης επιπλοκής από τις δεκάδες που κρυβει μια εγκυμοσυνη ώστε να φτάσετε ταπεινωμένες στο θλιβερό για σας συμπέρασμα οτι τοσο καιρό ασχολιόσασταν με ...ανοησίες παρά να εύχεστε μόνο για την υγεία του παιδιού σας. όσες περάσανε από παρόμοια ζόρια καταλαβαίνουν τί θέλω να πώ, τώρα για τις υπολοιπες λυπάμαι που γεμίζετε με στεναχώρια και τοξίνες το υπέροχο δώρο του Θεου και εύχομαι να δείτε σύντομα την ουσία της υπόθεσης.

οτι τοσο καιρό ασχολιόσασταν με ...ανοησίες

Πολυ ωραια υποβαθμιζεις την ψυχολογικη κατασταση μιας αλλης γυναικας, που περιμενει παιδι. Προφανως για εσενα η καταθλιψη - μελαγχολια ειναι ανοησια. Με την σειρα μου θα σου ευχηθω ποτε να μη τη νιωσεις.

 

Ειναι πολλα πραγματα που δεν ειναι στο χερι μας και δεν μπορουμε να τα ελεγξουμε, απλα μας καθονται, η υγεια ψυχικη και σωματικη δυστυχως ειναι απροβλεπτη. Ειναι λαθος να την υποβαθμιζεις και να προσπαθεις να κανεις μια γυναικα η οποια εχει ηδη φορτωμενη την ψυχη της, να νιωθει τυψεις γιατι εσυ απο τη πλευρα σου τα βλεπεις ανοησιες.

 

Εχω δει πολλα threads οπου παραπονιουνται κοριτσια για την σκληροτητα και τη ζηλια των αλλων γυναικων... Που ειναι η πραγματικη υποστηριξη απο τη μια στην αλλη εδω_ Ακομα κι αν πραγματικα μεσα σου το βλεπεις αστειο, ανοητο, ποταπο, αναξιο να προκαλεσει πονο σε μια γυναικα, κρατα τη γνωμη σου για τον εαυτο σου, προσπερασε το θεμα χωρις να απαντησεις.

 

 

Η μητροτητα δεν ειναι εγγυηση οτι με το που θα βγει το παιδι αμεσως θα πλεεις σε πελαγη ευτυχιας, ουτε και η εγκυμοσύνη ειναι φαση νιρβανας που ολες την περνανε ευκολα και χαλαρα χωρις στεναχωριες.

 

Ελα λιγο στη θεση του αλλου, λεγεται ενσυναισθηση, σημαίνει να κατανοεις τους αλλους και η απουσια της ειναι δειγμα διαταραχης. Αντε για bullying πουθενα αλλου.

Δεν ξέρω που μένεις αλλά ζήτα βοήθεια εδώ http://www.fainareti.gr Θα το χρειαστείς και για τη λοχεία, αλλά και τώρα θα βρεις τρομερή υποστήριξη...

Προφανως για εσενα η καταθλιψη - μελαγχολια ειναι ανοησια. Με την σειρα μου θα σου ευχηθω ποτε να μη τη νιωσεις.

 

Προφανώς και για μένα είναι μεγάλη ανοησία η κατάθλιψη για το φύλο του παιδιού.

- "Δεν μας αρέσει το π.χ. ροζ κύριε πελαργέ, μήπως το έχετε σε άλλο χρώμα γιατι θα πέσω στα πατώματα???"

 

Για να σε προφτάσω, έχω περάσει από κατάθλιψη όχι γιατί δεν μου άρεσε το φύλο του παιδιού μου, αλλά το ότι έπρεπε να πάρω απόφαση να το αποχωριστώ γιατί βρισκόταν σε κίνδυνο η ζωή μου....

 

Να έχει μια καλή εγκυμοσύνη η θεματοθέτρια....

Κορίτσια με το να τσακώνεστε ποιά ήταν πιο καταθλιπτική και γιατί δεν βγάζετε άκρη. Η κατάθλιψη είναι κατάθλιψη. Κι αν η θεματοθέτρια είναι σίγουρη πως έχει κατάθλιψη καλό είναι να την αντιμετωπίσει όπως αρμόζει. Το λινκ που έβαλε η miriki είναι ένας τρόπος. Εχει και διαφήμιση στην τηλεόραση.

Εμένα με βοήθησε πολύ φίλη ψυχίατρος.

Επεξεργάστηκαν 21 Σεπτεμβρίου,2012 by dimmi
περί ψυχιάτρου

Δεν ξερω κατα ποσο ειναι το φυλο που πραγματικα τη στεναχωρησε την πετρινι, ή έχει αλλους λογους να νιωθει ετσι, ακομα κι αν η ιδια νομιζει ετσι. Η αφορμη δεν ειναι βουρτσα να την βγαλουμε να τη μετρησουμε. Η καταθλιψη σε κανει να τα βλεπεις ολα μαυρα, ας μη το τραβηξουμε με πελαργους και τετοια. Μακαρι το κοριτσι να βρει βοηθεια και να ειναι υγιής.

Απο αυτά που γράφει η θεματοθέτρια καταλαβαίνω ότι ήταν μια χαρά μέχρι που άρχισαν οι αναγούλες και στα καπάκια έμαθε το φύλο του παιδιού...

Τι να πώ, μπορεί να κάνω και λάθος...

μόλις διαβασα το θεμα, τη Σωτηρία θυμηθηκα και τη δική της περιπετεια:

http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=31283&highlight=%EC%F0%EF%F1%F9+%F7%E1%F1%F9+%E5%E3%EA%F5%EC%EF%F3%F5%ED%E7

 

όταν με το καλό γεννήσεις, λίγα πραγματα θα θυμασαι από τη διαρκεια της εγκυμοσύνης

θα τρεχεις με άλλα

Δεν μπορω να σου απαντησω για την καταθλιψη γιατι δοξα το Θεο δεν την περασα μεχρι τωρα θα σου πω ομωσ κατι για το φυλο. Σκεψου ποσεσ γυναικες σε θεωρουν υπερτυχερη μ ολουσ αυτουσ τουσ εμετουσ, με ολη αυτη την κακη διαθεση και τον κατακλυσμο ορμονων. Αυτεσ οι γυναικεσ το μονο που θελουν ν ακουσουν ειναι το '' συγχαρητηρια ειστε εγκυοσ'' και το φυλο απλα δεν εχει σημασια! ειναι εναι μωρακι στην κοιλιτσα σου που σε εχει αναγκη και σε θελει χαρουμενη! Καλη και τελειομηνη εγκυμοσυνη ευχομαι!