Εγκυμοσύνη και κατάθλιψη, απογοήτευση για το φύλο

Πολυ ωραια υποβαθμιζεις την ψυχολογικη κατασταση μιας αλλης γυναικας, που περιμενει παιδι. Προφανως για εσενα η καταθλιψη - μελαγχολια ειναι ανοησια. Με την σειρα μου θα σου ευχηθω ποτε να μη τη νιωσεις.

κοπελα μου ξέρεις να διαβαζεις;;;;;μιλησα εγω για καταθλιψη-μελαγχολία;απο το μυαλο σου τα βγαζεις; και αν θελεις να μπουμε σε αυτη τη συζητηση ναι την εχω νιωσει οπως οοοοοοοολος ο κοσμος με την μια ή την αλλη μορφή!αλλα σε μια γυναικα που θα ζει εγκυμοσυνη για λιγες φορες στη ζωη της, χρεος ολων των μαναδων ειναι να τη συνεφερουμε και οχι να τις χαιδευουμε τα αυτια με χαζομαρες!!!!!!!!ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΜΑΝΑ ΘΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΔΥΝΑΤΗ ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΕΚΕΙ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ, Ο,ΤΙ ΚΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ, ΑΓΟΡΙΑ Η ΚΟΡΙΤΣΙΑ!!!!!!

η υγεια ψυχικη και σωματικη δυστυχως ειναι απροβλεπτη.

το θέμα δεν ειναι τί θα σου συμβει αλλά το πώς θα το αντιμετωπίσεις!και θεματα του τυπου τί φύλο ειναι το παιδι, αν διαβασεις και τα ποστς αλλων κοριτσιων εδωμεσα θα καταλαβεις τι γνωμη εχουμε!!!!!!!!καταλαβαινεις τωρα ή θελεις κ αλλη εξηγηση;;;

Ειναι λαθος να την υποβαθμιζεις και να προσπαθεις να κανεις μια γυναικα η οποια εχει ηδη φορτωμενη την ψυχη της, να νιωθει τυψεις γιατι εσυ απο τη πλευρα σου τα βλεπεις ανοησιες.

προσπαθω να μιλησω στη γυναικα αυτη για να την ταρακουνησω και να καταλαβει οτι άλλα ειναι τα σοβαρα, αυτα που θα ρθουν στην πορεια και οχι αυτα που αδίκως την προβληματίζουν γιατι οταν δει το μωρο της το τελευταιο που θα τη νοιαξει θα ειναι αν θα εχει ανδρικο ή γυναικέιο φύλο.παμε παρακατω τωρα;;

Εχω δει πολλα threads οπου παραπονιουνται κοριτσια για την σκληροτητα και τη ζηλια των αλλων γυναικων...

τί ζήλεια κοπέλα μου;;;;;;;;;εισαι στα καλά σου;

Που ειναι η πραγματικη υποστηριξη απο τη μια στην αλλη εδω_ Ακομα κι αν πραγματικα μεσα σου το βλεπεις αστειο, ανοητο, ποταπο, αναξιο να προκαλεσει πονο σε μια γυναικα, κρατα τη γνωμη σου για τον εαυτο σου, προσπερασε το θεμα χωρις να απαντησεις.

δεν θα μου πεις εσυ τί θα κάνω καταρχην.και στη συνεχεια, η θεματοθετρια ανοιγει τοπικ για να συζητησει, δε ζητα συμπονια και κατανόηση.αν εσυ εχεις αλλο τροπο να συζητας δικαίωμά σου, δεν σε έκρινε κανεις.μην κρινεις λοιπον τον δικο μου τρόπο γιατι εγώ ετσι μιλάω σε φίλους και ετσι θελω να μου μιλούν και να με ξυπνάνε.

Η μητροτητα δεν ειναι εγγυηση οτι με το που θα βγει το παιδι αμεσως θα πλεεις σε πελαγη ευτυχιας, ουτε και η εγκυμοσύνη ειναι φαση νιρβανας που ολες την περνανε ευκολα και χαλαρα χωρις στεναχωριες.

κανονικά θα σου ελεγα πολύ άσχημα πραγματα, αλλα εχε χαρη που ειμαστε σε δημοσιο φορουμ.το τι εχω περασει εγω και εχω φτασει σε αυτα τα συμπερασματα περί σοβαρών και ανόητων ανησυχιών δεν μπήκες στον κοπο να το ρωτήσεις και παρόλα αυτα με κρίνεις.ντροπή σου

Ελα λιγο στη θεση του αλλου, λεγεται ενσυναισθηση, σημαίνει να κατανοεις τους αλλους και η απουσια της ειναι δειγμα διαταραχης.

εγω μπορει να ειμαι διαταραγμενη αλλα εσυ είσαι αναιδής και πολυλογού.και αυτα ειναι χειροτερα κουσουρια.

Αντε για bullying πουθενα αλλου

αντε να κανεις κανενα μπανιο να χαλαρωσεις θα ελεγα εγω.ρε κοριτσια συγνωμη, εσεις τι καταλαβατε απο αυτα που εγραψα;γιατι ή εγώ δεν ειμαι καλά ή η leica που επιτίθεται έτσι!δεν ειμαστε καλα...

 

ρε κοριτσια συγνωμη, εσεις τι καταλαβατε απο αυτα που εγραψα;γιατι ή εγώ δεν ειμαι καλά ή η leica που επιτίθεται έτσι!δεν ειμαστε καλα...

ε, χμμμ, η αλήθεια Ιωάννα είναι κάπου στη μέση. Κι εσύ φαινόσουν λίγο σκληρή, αλλά και η leica είναι ερειστική χωρίς λόγο.

Εγώ πάντως μια φρίκη την πέρασα και μετά το 1ο τρίμηνο, και τώρα το θυμάμαι και γελάω. Για το φύλο ούτε που μ 'ενοιαζε, αλλά μπορώ να καταλάβω οτι μέσα στο πάρτυ ορμονών όλα είναι πιθανά.

Κουράγιο σε όλες παιδιά, να σκέφτεστε την ώρα που θα "λεφτερωθείτε", και οπλιστείτε με δύναμη για τα ξενύχτια που έρχονται όταν θα γεννηθεί το μωράκι σας!

καλησπερα κοριτσια ειμαι καινουργια στο φορουμ κι ηθελα να πω κι εγω το πονο μου.πασχω απο καταθλιψη κ τα τελευταια 8 χρονια επαιρνα αγωγη.τωρα ειμαι εγκυος στον 6ο μηνα κ αναγκαστηκα να ξαναπαρω φαρμακα γιατι η κατασταση μου εγινε τραγικη.φοβομουν ακομα κ στον υπνο μου.νοιωθω πολυ ασχημα ομως κ φοβαμαι πολυ για το μωρο μου.ηθελα να μαθω αν υπαρχει καποια κοπελα που να εχει παρει αγωγη κατα την εγκυμοσυνη της κι αν ολα πηγαν καλα με το μωρακι της.οποια εχει παρομοια εμπειρια ας μου απαντησει.να τονισω οτι ρωτησα τον ψυχιατρο μου αν μπορουσα να αποφυγω τα φαρμακα τη δεδομενη στιγμη κ μου ειπε οχι.φοβαμαι πολυ για το μωρο μου αν ολα θα πανε καλα...νομιζω οτι αν το κρατησω στα χερια μου γερο θα ειναι η πιο ευτυχισμενη στιγμη της ζωης μου..

afroditi καλως ηρθες στην παρεα μου... ειδικος να σου απαντησει νομιζω ειναι ο γυναικολογος σου.... προσωπικη εμπειρια δεν εχω αλλα εγω που έπαιρνα χαπακι για την χοληστερινη πριν μεινω εγκυος συζητησα με τον γυναικολογο μου και μου ειπε να το σταματησω για κανενα μηνα και μετα να ξεκινησω προσπαθεια για να μεινω εγκυος... και εννοειται να μην το ξαναπαρω μεχρι να σταματησω και το θηλασμο... στο γυναικολογο σου ειχες πει οτι παιρνεις αγωγή? πριν τα ξαναξεκινησεις τον ρώτησες? σε αυτες τις περιπτωσεις νομιζω ότι και οι 2 γιατροι, ο ψυχιατρος σου δηλ. και ο γυναικολογος το βλεπουν απο κοινου το θεμα και σαφως σου συστηνουν τι πρεπει να κανεις....

Καλησπέρα! Με το καλό σου εύχομαι να έρθουν όλα καλά. Ο γυναικολόγος σου τί λέει? Σαφώς και πρέπει να συνεργαστούν οι δύο γιατροί, αλλά με βαρύτερη (κατά τη γνώμη μου) την άποψη του γυναικολόγου σου. Από εκεί και πέρα, μήπως θα ήταν καλό να δεις τί θα μπορούσες να κάνεις για να νικήσεις τα ψυχολογικά σου ζητήματα και με άλλους τρόπους ? Άλλωστε, ίσως θα πρέπει να προετοιμαστείς λίγο περισσότερο και για την περίοδο της λοχείας. Αν θες βοήθεια σε αυτά και προτάσεις, το συζητάμε, καλύτερα όμως να έγραφες λίγο παραπάνω για τα συμπτώματά σου

καλησπερα κοριτσια ειμαι καινουργια στο φορουμ κι ηθελα να πω κι εγω το πονο μου.πασχω απο καταθλιψη κ τα τελευταια 8 χρονια επαιρνα αγωγη.τωρα ειμαι εγκυος στον 6ο μηνα κ αναγκαστηκα να ξαναπαρω φαρμακα γιατι η κατασταση μου εγινε τραγικη.φοβομουν ακομα κ στον υπνο μου.νοιωθω πολυ ασχημα ομως κ φοβαμαι πολυ για το μωρο μου.ηθελα να μαθω αν υπαρχει καποια κοπελα που να εχει παρει αγωγη κατα την εγκυμοσυνη της κι αν ολα πηγαν καλα με το μωρακι της.οποια εχει παρομοια εμπειρια ας μου απαντησει.να τονισω οτι ρωτησα τον ψυχιατρο μου αν μπορουσα να αποφυγω τα φαρμακα τη δεδομενη στιγμη κ μου ειπε οχι.φοβαμαι πολυ για το μωρο μου αν ολα θα πανε καλα...νομιζω οτι αν το κρατησω στα χερια μου γερο θα ειναι η πιο ευτυχισμενη στιγμη της ζωης μου..

καλημέρα Αφροδίτη,

ελπίζω όλα να πάνε καλά. και εμένα τώρα στον έκτο μήνα με έχει πιάσει απίστευτο άγχος. ο γιατρός μου λέει να συνεχίσω την θεραπεία που διέκοψα πριν μείνω έγκυος. είμαι πολύ χάλια. φοβάμαι τόσο πολύ για το μωράκι μου. εσύ όλα καλά? πήρες τα φάρμακα?

Μεχρι την 9η εβδομαδα της κυησης επαιρνα 5mg seroxat μετα το ανεβασα στα 10 μεχρι την 26 πκαι απο κει και μετα επαιρνα 20 !και στο τελος επειδη δεν την παλευα καθολου στον 8 μηνα εφτασα να παιρνω 30 mg seroxat μαζι με bespar των 10. Ολα αυτα βεβαια με τη συμφωνη γνωμη ψυχιατρου και γυναικολογου. Ο γυναικολογος μου ηταν πολυ καθυσηχαστικος.γεννησα ενα υγιεστατο αγορακι και επειδη λεγεται οτι το σεροξατ αυξανει τον κινδυνο για καρδιακα προβληματα απο 1 σε 2% εκανα υπερηχο καρδιας εμβρυου μαζι με τη β επιπεδου. Το παιδακι μου ειναι πολυ καλα πραγμα που μου διαβεβαιωνε και ο γιατρος μου οταν με εβλεπε να με τρωνε οι τυψεις για την αγωγη αλλα δεν την παλευα καθολου χωρις αγωγη καθως οι ορμονες μου με ειχαν στειλει και στο πρωτο και στο δευτερο παιδι.καλη εγκυμοσυνη να εχεις

Καλημερα και με το καλο να μας ερθουν τα παιδακια μας στην αγκαλιτσα μας!!

Αχ,αυτες οι ορμονες!!!Μας κανουν ανω κατω!!!

Εγω ειμαι στην 34η εβδ τωρα και αναρωτιεμαι συχνα "Θα ειμαι καλη μανα?Θα τα καταφερω?Θα μπορω να την κανω μπανιο/να την πιανω/να..../να..../να..?Θα την αγαπαω?Μηπως δεν την αγαπαω και λεω οτι την αγαπαω?Μηπως δεν ηθελα αυτο το παιδι αλλα το εκανα να αποδειξω οτι μπορω να μεινω εγκυος? " (Ειδικα το τελευταιο με εχει "φαει")

Στο καπακι εχω και τον μπαμπα μου αρρωστο με χημειοθεραπειες,τον οποιο δεν μπορω να επισκεπτομαι οποτε θελω,ειχε (τωρα ειναι λιγο καλυτερα) "πεσει" πολυ και σωματικα και ψυχολογικα.Γενικα ειναι μια κατασταση δυσκολη.Δεν μπορεις να βλεπεις τον ανθρωπο σου να υποφερει και να μην μπορεις να του προσφερεις τιποτα.Καποιο φεγγαρι ηταν "να φυγει" αλλα μου λεγανε ολοι οτι ειναι καλα για να μην με παρει απο κατω.

Οπως βλεπεις,ολοι μας κουβαλαμε και απο "κατι".

Ευχομαι να πανε ολα καλα με την εγκυμοσυνη σου και συντομα να κρατησεις το μωρακι σου στην αγκαλια σου!Ολα θα πανε καλα,οι αναγουλες και οι εμετοι θα φυγουν και θα ανηκουν στο παρελθον!Ολες οι "αρνητικες" σου σκεψεις θα σκορπισουν!!

Καλημερα και με το καλο να μας ερθουν τα παιδακια μας στην αγκαλιτσα μας!!

 

Αχ,αυτες οι ορμονες!!!Μας κανουν ανω κατω!!!

 

Εγω ειμαι στην 34η εβδ τωρα και αναρωτιεμαι συχνα "Θα ειμαι καλη μανα?Θα τα καταφερω?Θα μπορω να την κανω μπανιο/να την πιανω/να..../να..../να..?Θα την αγαπαω?Μηπως δεν την αγαπαω και λεω οτι την αγαπαω?Μηπως δεν ηθελα αυτο το παιδι αλλα το εκανα να αποδειξω οτι μπορω να μεινω εγκυος? " (Ειδικα το τελευταιο με εχει "φαει")

 

Στο καπακι εχω και τον μπαμπα μου αρρωστο με χημειοθεραπειες,τον οποιο δεν μπορω να επισκεπτομαι οποτε θελω,ειχε (τωρα ειναι λιγο καλυτερα) "πεσει" πολυ και σωματικα και ψυχολογικα.Γενικα ειναι μια κατασταση δυσκολη.Δεν μπορεις να βλεπεις τον ανθρωπο σου να υποφερει και να μην μπορεις να του προσφερεις τιποτα.Καποιο φεγγαρι ηταν "να φυγει" αλλα μου λεγανε ολοι οτι ειναι καλα για να μην με παρει απο κατω.

 

Οπως βλεπεις,ολοι μας κουβαλαμε και απο "κατι".

 

Ευχομαι να πανε ολα καλα με την εγκυμοσυνη σου και συντομα να κρατησεις το μωρακι σου στην αγκαλια σου!Ολα θα πανε καλα,οι αναγουλες και οι εμετοι θα φυγουν και θα ανηκουν στο παρελθον!Ολες οι "αρνητικες" σου σκεψεις θα σκορπισουν!!

Καλημέρα. Στον γιο μου είχα ακριβώς τα ίδια προβλήματα με σένα. Ο μπαμπάς μου έκανε χημειοθεραπείες, εγώ χάλια ψυχολογικά με τρομερούς εμετούς σε σημείο που νοσηλεύτηκα με ορό. Όμως σίγουρα είναι θέμα ορμονών. Τώρα είμαι 2 μηνών έγκυος πάλι και παρόλο που δεν έχω τα νοσοκομεία με τον μπαμπά μου γιατί δυστυχώς πέθανε είμαι το ίδιο χάλια ψυχολογικά. Εύχομαι να περάσει γρήγορα ο καιρός και να πάρω στα χέρια μου το μωράκι μου και εκεί ξέρω οτι όλα θα πάνε τέλεια. Μέχρι τότε όμως οπλίζομαι με πολύ πολύ υπομονή!!!!

Καλημέρα. Στον γιο μου είχα ακριβώς τα ίδια προβλήματα με σένα. Ο μπαμπάς μου έκανε χημειοθεραπείες, εγώ χάλια ψυχολογικά με τρομερούς εμετούς σε σημείο που νοσηλεύτηκα με ορό. Όμως σίγουρα είναι θέμα ορμονών. Τώρα είμαι 2 μηνών έγκυος πάλι και παρόλο που δεν έχω τα νοσοκομεία με τον μπαμπά μου γιατί δυστυχώς πέθανε είμαι το ίδιο χάλια ψυχολογικά. Εύχομαι να περάσει γρήγορα ο καιρός και να πάρω στα χέρια μου το μωράκι μου και εκεί ξέρω οτι όλα θα πάνε τέλεια. Μέχρι τότε όμως οπλίζομαι με πολύ πολύ υπομονή!!!!

Συλληπητηρια για τον μπαμπα σου!Δεν μπορω να πω κατι αλλο γιατι το βιωνω και εγω!

Με το καλο το δευτερο μωρακι σου!Υπομονη,δεν μπορεις να κανεις κατι αλλο.Οταν κρατησεις το μωρακι σου στα χερια σου,ολα θα πανε τελεια,ακριβως οπως το λες!!

Μεχρι την 9η εβδομαδα της κυησης επαιρνα 5mg seroxat μετα το ανεβασα στα 10 μεχρι την 26 πκαι απο κει και μετα επαιρνα 20 !και στο τελος επειδη δεν την παλευα καθολου στον 8 μηνα εφτασα να παιρνω 30 mg seroxat μαζι με bespar των 10. Ολα αυτα βεβαια με τη συμφωνη γνωμη ψυχιατρου και γυναικολογου. Ο γυναικολογος μου ηταν πολυ καθυσηχαστικος.γεννησα ενα υγιεστατο αγορακι και επειδη λεγεται οτι το σεροξατ αυξανει τον κινδυνο για καρδιακα προβληματα απο 1 σε 2% εκανα υπερηχο καρδιας εμβρυου μαζι με τη β επιπεδου. Το παιδακι μου ειναι πολυ καλα πραγμα που μου διαβεβαιωνε και ο γιατρος μου οταν με εβλεπε να με τρωνε οι τυψεις για την αγωγη αλλα δεν την παλευα καθολου χωρις αγωγη καθως οι ορμονες μου με ειχαν στειλει και στο πρωτο και στο δευτερο παιδι.καλη εγκυμοσυνη να εχεις

Marita 77 χαιρομαι τοσο που διαβαζω το μηνυμα σου.Κανω αντικαταθλιπτ αγωγη για ιδεοληπτικη διαταρραχη εδω και 7 χρονια.Στη 1η εγκυμοσυνη με πολλη τακτικη παρακολυθηση απο ψυχολογο διεκοψα σταδιακα την αγωγη μολις εμαθα για την εγκυμοσυνη κ απο την 9η εβδομαδα μεχρι κ 5μερες μετα τον τοκετο δε πηρα καθολου τετοιους ειδους φαρμακα.Ενιωθα περηφανη αλλα κατρακθλησα στην επιλοχεια φαση.Ολα καλα με το μωρο.Ξεκινησα σεριξατ 30 το οποιο παιρνω ακομη....γεννησα πριν 13 μηνες.Θελω στο μελλον 2ο παιδακι αλλα οικονομικα δε μπορω να παρακολυθησω ψυχολογο και ειμαι 99%σιγουρη οτι θα χρειαστω το σεροξατ στην εγκυμοσυνη την επομενη,Πες μου για το παιδακι σου...εκτος απο σωματικα, διανοητικα εχεις καμια υπονοια οτι καπου εχει επηρεαστει?δεν αντεχω να ξαναπερασω εντονη ιδεοληπτικη διταρραχη....φρικη.

Σου έστειλα pm

Καλησπέρα και απο μένα....εγω απο τη στιγμη που μπηκα στο μηνα μου αρχισα να νιωθω οτι τρελαινομαι....Είχα περασει στο παρελθον κριση πανικου και με τα ladose ενιωσα αμεσως καλυτερα.....Μιλησα αμεσως στο γυναικολογο μου και σε συνεργασια με τον ψυχιατρο μου εδωσε bespar των 10 και dogmatyl των 50....όμως με το dogmatyl νιωθω σαν να με πιανει τρομος καποιες φορες που ομως περναει.....δεν ξερω αν φταιει το αγχος που οπου να ναι γενναω....αλλα φοβαμαι πολυ μη παθω κατι.....τι να κανω?