Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

HELP ΠΩΣ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΩ ΤΟΝ ΕΦΗΒΟ ΓΙΟ ΜΟΥ?????


Recommended Posts

Καλημέρα.Είμαι νέα στο φόρουμ και θα ήθελα να με βοηθήσετε σχετικά με ένα θέμα που έχω με τον μεγάλο μου γιό.

Ας τα πάρω απο την αρχή.Είμαι μητέρα 5 παιδιών,και ο άντρας μου έχει πεθάνει εδώ κι 7 χρόνια.Μεγαλώνω μόνη μου τα παιδιά μου,και έχω χάσει τον έλεγχο με τον μεγάλο μου γιο ό οποίος είναι στην εφηβεία(15 ετών) και όπως καταλαβαίνετε επηρεασμένος απο την απώλεια του πατέρα του.

Κατάρχήν έχει μείνει 2 φορές στην ίδια τάξη(1η γυμνασίου)και αυτή τη χρονιά πηγαίνει για τρίτη φορά στο νυχτερινό,την ημέρα δουλεύει κάποιες ώρες.τον πίεσα έγω να δουλέψει μήπως και καταλάβει πως βγαίνουν τα χρήματα και το εκτιμίσει για να του δώσω ένα κίνητρο να συνεχίσει το σχολείο.Ομως αυτός ακόμα και τώρα δεν έχει τη διάθεση να πάει και κάνει συνέχεια απουσίες και φυσικά δεν προχωράει στα μαθήματα.

Και φυσικά αυτό είναι το λιγότερα.Εμένα δεν με υπολογίζει και δεν με ακούει καθόλου.Είναι σαν να μην υπάρχω.Αν προσπαθήσω σαν μητέρα να του μιλήσω και να του βάλω όρια σαν μάνα,εκείνος αντιδράει ακραία.Βρίζει άσχημα, σπάει οτι βρεί μπροστά του και έχει φτάσει να σηκώσει και χέρι και σε μένα και στα αδέρφια του.

Με αποτέλεσμα έγω όπως είναι φυσικό να αντιδράω πιο έντονα και για εκείνον η λύση είναι να πηγαίνει στην αστυνομία και να μου κουβαλάει τα περιπολικά στο σπίτι.

Τον μόνο που ακούει λίγο(χώρις όμως να είναι και σε αυτόν απόλυτα ειλικρινης)είναι ο αδερφός μου.Ομως κι εκείνος έχει τις δουλειές του και δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να τον συνετίζει πάντα.

Εχουμε δοκιμάσει τα πάντα(τιμωρίες,μίλημα και τέλος ξύλο)δεν έχει πετύχει τπτ.Συνεχίζει τα ίδια.

Το χειρότερο είναι πως αν στριμωχτεί πολύ και δεν τον πέρνει,επικαλείται το χαμό του πατέρα του.

Είναι κι άλλα πράγματα όπως οτι το σκάει τα βράδυα απο το σπίτι ενω εγω κοιμάμαι γιατι δουλεύω,πέρνει το αμάξι και τρέμω μην συμβει τπτ.

Παρακαλώ αν υπάρχει κάποιος που έχει αντιμετωπίσει τα ίδια,ή κάποιος ειδικός αν υπάρχει στο φόρουμ να μου δώσει κάποιες συμβουλές για το πως μπορώ να πλησιάσω και να καταλάβω και να με καταλάβει το παιδί μου.

Φοβάμαι επειδή και τα μικρά βλέπουν αυτή την συμπεριφορά μην κάνουν τα ίδια(ήδη ο μικρός τον ψιλομιμήτε αλλά έχω ακόμα τον ελέγχο)και τραβάω τα μαλλιά μου.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


  • Απαντήσεις 90
  • Πρώτη δημ/ση
  • Τελευταία Απάντηση

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Καλημέρα.Είμαι νέα στο φόρουμ και θα ήθελα να με βοηθήσετε σχετικά με ένα θέμα που έχω με τον μεγάλο μου γιό.

Ας τα πάρω απο την αρχή.Είμαι μητέρα 5 παιδιών,και ο άντρας μου έχει πεθάνει εδώ κι 7 χρόνια.Μεγαλώνω μόνη μου τα παιδιά μου,και έχω χάσει τον έλεγχο με τον μεγάλο μου γιο ό οποίος είναι στην εφηβεία(15 ετών) και όπως καταλαβαίνετε επηρεασμένος απο την απώλεια του πατέρα του.

Κατάρχήν έχει μείνει 2 φορές στην ίδια τάξη(1η γυμνασίου)και αυτή τη χρονιά πηγαίνει για τρίτη φορά στο νυχτερινό,την ημέρα δουλεύει κάποιες ώρες.τον πίεσα έγω να δουλέψει μήπως και καταλάβει πως βγαίνουν τα χρήματα και το εκτιμίσει για να του δώσω ένα κίνητρο να συνεχίσει το σχολείο.Ομως αυτός ακόμα και τώρα δεν έχει τη διάθεση να πάει και κάνει συνέχεια απουσίες και φυσικά δεν προχωράει στα μαθήματα.

Και φυσικά αυτό είναι το λιγότερα.Εμένα δεν με υπολογίζει και δεν με ακούει καθόλου.Είναι σαν να μην υπάρχω.Αν προσπαθήσω σαν μητέρα να του μιλήσω και να του βάλω όρια σαν μάνα,εκείνος αντιδράει ακραία.Βρίζει άσχημα, σπάει οτι βρεί μπροστά του και έχει φτάσει να σηκώσει και χέρι και σε μένα και στα αδέρφια του.

Με αποτέλεσμα έγω όπως είναι φυσικό να αντιδράω πιο έντονα και για εκείνον η λύση είναι να πηγαίνει στην αστυνομία και να μου κουβαλάει τα περιπολικά στο σπίτι.

Τον μόνο που ακούει λίγο(χώρις όμως να είναι και σε αυτόν απόλυτα ειλικρινης)είναι ο αδερφός μου.Ομως κι εκείνος έχει τις δουλειές του και δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να τον συνετίζει πάντα.

Εχουμε δοκιμάσει τα πάντα(τιμωρίες,μίλημα και τέλος ξύλο)δεν έχει πετύχει τπτ.Συνεχίζει τα ίδια.

Το χειρότερο είναι πως αν στριμωχτεί πολύ και δεν τον πέρνει,επικαλείται το χαμό του πατέρα του.

Είναι κι άλλα πράγματα όπως οτι το σκάει τα βράδυα απο το σπίτι ενω εγω κοιμάμαι γιατι δουλεύω,πέρνει το αμάξι και τρέμω μην συμβει τπτ.

Παρακαλώ αν υπάρχει κάποιος που έχει αντιμετωπίσει τα ίδια,ή κάποιος ειδικός αν υπάρχει στο φόρουμ να μου δώσει κάποιες συμβουλές για το πως μπορώ να πλησιάσω και να καταλάβω και να με καταλάβει το παιδί μου.

Φοβάμαι επειδή και τα μικρά βλέπουν αυτή την συμπεριφορά μην κάνουν τα ίδια(ήδη ο μικρός τον ψιλομιμήτε αλλά έχω ακόμα τον ελέγχο)και τραβάω τα μαλλιά μου.

 

Γλυκιά μου σε καταλαβαινω οτι εχεις βρεθει σε απογνωση αλλα εφτασες στο σημείο αυτό όχι λόγω του γιου σου αλλα λόγω της δικής σου συμπεριφοράς. Σε όλα αυτα που αναφέρεις για τον γιο σου μας γραφεις τι έχεις κάνει εσύ γι αυτον και όχι τι θέλει πραγματικά ο γιο σου.... δεν πιστεύω ότι ευθύνεται απόλυτα η εφηβεία ευθύνονται πολλά και να θυμάσαι ότι και εσύ ευθύνεσαι γι αυτό. Ολα αυτά στα λέω με αγάπη και σε καμία περίπτωση για να σε μαλώσω. Αν έχεις την δυνανότητα (οικονομική) καλό ήταν να επισκεφτείς κάποιοιν ψυχολόγο και εσυ και το παιδί.

Link to comment
Share on other sites

καλη μου εχετε προβλημα σοβαρο....ειδικη δεν ειμαι αλλα τοσα χρονια εχω ακουσει ιστοριες και ιστοριες....κατ αρχην πιστευω οτι το θανατο του πατερα του τον χρησιμοποιει ως αλλοθι για την ζωη που κανει.......15 χρονων μειον 7 χρονια που πεθανε ο αντρας σου μας κανει 8 ηταν δηλαδη 8 χρονων, δεν τον εχασε χτες.....οχι οτι δεν ποναει αλλα στην εφηβεια ολα χρησιμοποιουνται οπως βολευει! Επισης το οτι ειναι πολλα τα παιδια ισως τον κανει να επωμιζεται ευθυνες που δεν θελει....αλλα οχι και να σηκωνει χερι στη μανα και στα αδερφια του και να εχει το θρασος να φωναζει και την αστυνομια μετα! τι λεει στην αστυνομια δηλαδη?

αν δεν παιρνει τα γραμματα δεν ειναι αναγκη να τον πιεζεις νομιζω, τρεις φορες στην πρωτη γυμνασιου σημαινει οτι με τα πολλα πολλα πολλα να βγαλει το γυμνασιο ε και???? θα του χρησιμεψει σε κατι ?? αν ειναι να πατε απο ξυλοδαρμο οι υπολοιποι ας μην παει σχολειο αφου δε θελει!!! ας μαθει μια τεχνη.....δε σπουδασαμε ολοι κι αυτοι που σπουδασαμε να μη σου πω τι γιναμε......προς θεου δε λεω οτι δεν ειναι χρησιμο το σχολειο αλλα δε νομιζω οτι το παιδι σου τα παιρνει τα γραμματα η οτι θα ενδιαφερθει ποτε .........

αφου ακουει το θειο του να τον βαλεις να τον συνετισει, ισως ειναι και η αρσενικη φιγουρα η πατρικη που του λειπει, οσες δουλειες και να εχει θα βρει λιγο χρονο και επειτε να μιλησεις κι εσυ μαζι του να του πεις ποσο τον αγαπας και οτι απο τοτε που εφυγε ο πατερας του αν δεν ειχες αυτον τι θα εκανες, που δουλευει, που, που, που βρες τροπο να τον κανεις να νιωσει χρησιμος.....για μενα θα χρειαστει και ψυχολογικη υποστηριξη ισως το παιδι αλλα να ξερεις οτι το να σε χτυπαει εσενα και τα αδερφια του δεν δικαιολογειται τι θα πει εφηβεια!!!!!!!!

Link to comment
Share on other sites

Το μόνο που μπορω να σου πω σα μαμα και με 3 ομως παιδια και με μπαμπά στο σπίτι άρα μιλάω με περισσότερη σιγουριά ....να τον βάλεις κάτω και να του μιλήσεις πολύ σοβαρά χωρίς φωνέ ς και ιστερίες και χωρίς τα άλλα παιδιά μπροστα ότι δεν βοηθάει πουθενα ο τρόπος που συμπεριφέρεται και ότι ναι του λείπει ο πατέρας του αλλά αυτος δεν είναι λόγος να σου φέρεται με αυτό τον τρόπο και να κανει οτι του έρθει στο κεφάλι .....Οτι ήσαστε οικογένεια ασχέτως αν ο μπαμπας του είναι στην ζωή ή όχι ...και ότι θέλεις την βοηθειά του δίοτι και εσύ ανθρωπος εισαι ..τα έχεις πάρει όλα πανω σου ...και οτι και σένα σου λείπει ο άντρα σου αλλα εσυ εισαι εκει , για ότι χρειάζετε και οτι θα πρέπει να ειστε συμαχη σ αυτον τον αγώνα επιβίωσης και όχι εχθροι.....και ότι ΝΑΙ τον καταλαβάινεις ότι τώρα έιναι στην εφηβεία και τρέχουν πολλά στο μυαλό του αλλα και αυτός θα πρέπει να καταλάβει και σένα ότι είσαι μάνα του και στενοχωρίσε παρα πολύ με αυτά που κάνει .....Πιαστον στο φιλότημο ....και δώσε το βάρος σου σε αυτό με ηρεμία διότι αλλιώς θα έχεις το αντίθετο αποτέλεσμα ,.....Τα παιδιά στην εφηβεία του λες μαυρο και σου λένε ασπρο ...αρα θα πρεπει να βρεις μια μεση λύση ,...... που θα προτήνεις σε αυτόν να την βρει .......τη θέλει απο σένα ....να σου πει και τη θέλεις εσύ απο αυτόν να του πεις .....και π.αντα με ηρεμια ....

Link to comment
Share on other sites

ΣΩΤΗΡΙΑ ίσως έχεις δίκιο για το οτι φταίω κι εγω όμως για πές μου τι θα έκανες εσυ όταν εγω με το χαμό του άντρα μου έπαθα κατάθλιψη με αποτέλεσμα να φτάσω 225 κιλά καθηλωμένη σε ένα κρεββάτι,χωρίς να μπορώ να βοηθήσω τα παιδιά μου,ουτε καν τον ίδιο μου τον εαυτό με αποτέλεσμα να χάσω το παιχνίδι.Το θέμα είναι τώρα που μπορώ διοτι ρισκάρισα τη ζωή μου κάνοντας χειρουργείο να χάσω τα κιλά μου(τώρα είμαι 76)πρώτα απο όλα να ζήσω κι εγώ(γιατί τώρα θα είμουν πεθαμένη λόγω των κιλών )για να μπορώ να βοηθήσω τα παιδιά μου,έχω ήδη χάσει τον έλεγχο και ο γιος μου το ξέρει και το εκμεταλεύεται.

Εχω δοκιμάσει τους τρόπους που μου είπε μια συμφορουμίτισα παραπάνω και δεν βγαίνει τπτ.

Το να σταματήσει το σχολείο είναι το λιγότερο.Το θέμα είναι τι θα κάνει στη ζωή του γιατι εκείνος δε θέλει ούτε τέχνη να μάθει.Δεν έχει συνηδητοποιεισει οτι είναι άντρας και αύριο θα πρέπει να συντηρει αξιοπρεπώς τουλάχιστον τον εαυτό του.

Είναι καλό παιδί με φιλοτιμο αλλά για 2-3 μέρες μετά τα ίδια.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Ήμουν και εγώ άγριο παιδί.Έκανα κοπάνες ,το έσκαγα από το σπίτι και πάααααρα πολλά άλλα για τα οποία σήμερα ντρέπομαι.Ο μόνος λόγος που τα έκανα αυτά ήτανε ότι ένιωθα στο σπίτι μου φυλακή που με περιορίζει ,με καταπιέζει ,με μειώνει ,μου καταστρέφει τα όνειρά μου ,δεν με αφήνει να ζήσω...Ένιωθα τους γονείς μου εχθρούς μου ,δεν με στηρίζανε .ούτε με υποστηρίζανε σε τίποτα...Το σπίτι μου δεν ήτανε η φωλιά μου , την έψαχνα αλλού.Και έτσι εγώ έπαιρνα εκδίκηση..Ήθελα να φύγω μακριά και ΝΑ ΖΗΣΩ.Και ξέρεις κάτι ?Ακόμα δεν το έχω ξεπεράσει ..

 

Μείνε ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ σου ,δείξε του ότι το αγαπάς ,δείξε του πόσο χρήσιμος είναι ,πόσο μπορεί να σε βοηθήσει...

Το παιδί σου φωνάζει ,άκουσέ το.Σε φωνάζει!!

Θέλει όμως πολλή δουλειά ,για να φτάσει σε σημείο να σηκώσει χέρι ,κοπέλιά μου ,έχει πολύ θυμό μέσα του!!Πρόσεξέ το..

Άφησέ τον να σου μιλήσει για τα όνειρά του και το τι θλεέι να κάνει.Θέλει να πάει να δουλέψει και να μην πηγαίνει σχολείο ?οκ ,βοήθα τον!!

Σου στέλνω πολλές πολλές ευχές..

Link to comment
Share on other sites

η εφηβια δεν ειναι ο κακος λυκος ειναι μια φαση της ζωης ενος παιδιου που αλλαζει παραστασεις στα παντα στο σωμα του στο περιβαλλον του στην σκεψη του.εχω δυο εφηβακια αυτη την στιγμη και περα απο τις ορμονες που ωρες ωρες τους χτυπανε την πορτα και γινονται ποιο νευρικα ποιο ευαισθητα δεν βλεπω δεν μου δημιουργουν καποιο προβλημα.απλα πρεπει να ημαστε διπλα τους εχτες πχ.ο μεγαλος μου ειχε την αναγκη για διαλογο που κρατησε μεχρι τις 1παρα το βραδυ ασχετος αν σημερα ειχε σχολειο.εισαι ενας ηρωας καταρχηνπου οι συνθηκες της ζωης σε εφεραν μονη σου να μεγαλωνεις 5παιδια ο θεος να σου δεινει κουραγιο,αλλα οντος εχεις χασει την μπαλα και ειναι κριμα για ολους σας.το παιδι δεν φταιει σιγουρα η εφηβια δεν φταιει σιγουρα για την συμπεριφορα του,ο θανατος του πατερα του δεν φταιει επισης απλα ολα αυτα μαζι ναι φταινε.πρεπει να σκεφτεις σοβαρα να πατε σε ψυχολογο μπορείς να επισκευτείς οποιοδήποτε Κρατικό νοσοκομείο, Κέντρο Ψυχικής Υγείας ή Κέντρο Οικογενειακής Συμβουλευτικής.ψάξε λίγο στο ιντερνετ http://www.prosarmogi.gr/psychological-support-services.html. καντο αμεσα γτ πρεπει να παρεις δραστικα μετρα καλο κουραγιο

edit http://www.medinfo.gr/?cat_id=453

http://www.mentalhealthmap.gr/state.asp?id=13

http://www.pyxida.org.gr/guide_det2.asp?kathgoria_forea_id=4&oid=147

my 3 little stars are my reason to be2946785n7mfu4of95.gif

Link to comment
Share on other sites

ΣΩΤΗΡΙΑ ίσως έχεις δίκιο για το οτι φταίω κι εγω όμως για πές μου τι θα έκανες εσυ όταν εγω με το χαμό του άντρα μου έπαθα κατάθλιψη με αποτέλεσμα να φτάσω 225 κιλά καθηλωμένη σε ένα κρεββάτι,χωρίς να μπορώ να βοηθήσω τα παιδιά μου,ουτε καν τον ίδιο μου τον εαυτό με αποτέλεσμα να χάσω το παιχνίδι.Το θέμα είναι τώρα που μπορώ διοτι ρισκάρισα τη ζωή μου κάνοντας χειρουργείο να χάσω τα κιλά μου(τώρα είμαι 76)πρώτα απο όλα να ζήσω κι εγώ(γιατί τώρα θα είμουν πεθαμένη λόγω των κιλών )για να μπορώ να βοηθήσω τα παιδιά μου,έχω ήδη χάσει τον έλεγχο και ο γιος μου το ξέρει και το εκμεταλεύεται.

Εχω δοκιμάσει τους τρόπους που μου είπε μια συμφορουμίτισα παραπάνω και δεν βγαίνει τπτ.

Το να σταματήσει το σχολείο είναι το λιγότερο.Το θέμα είναι τι θα κάνει στη ζωή του γιατι εκείνος δε θέλει ούτε τέχνη να μάθει.Δεν έχει συνηδητοποιεισει οτι είναι άντρας και αύριο θα πρέπει να συντηρει αξιοπρεπώς τουλάχιστον τον εαυτό του.

Είναι καλό παιδί με φιλοτιμο αλλά για 2-3 μέρες μετά τα ίδια.

 

Εχεις δίκιο ΚΑΙ εσυ σε ότι και να πεις... απλά η πίεση απέναντί του φέρνει αντίδραση... ίσως θα ήταν καλύτερο για κάποιο διάστημα να κάνεις μια ανακωχή μαζί του δηλαδή να μην του πας κόντρα, να μην του τονίζεις τις υποχρεώσεις του , να το αφήσεις λίγο ΄΄να δράσει ελεύθερος΄΄ να δούμε τι θα κάνει και τι συμπεριφορά θα έχει. Καλό είναι να μην επεμβαίνει ο αδελφός σου (το ξέρω ότι το κάνεις για καλό ) αλλα αφήστε τον για λίγο μπας και ΄΄ξεκολλήσει ΄΄. Τωρα όποιος είναι έξω απο το χορό πολλά τραγούδια ξέρει .... μακάρι να σας βοηθήσει κάποιος ειδικός.

Link to comment
Share on other sites

Mιλαμε για μια γυναικα που εχει 5 παιδια ΜΟΝΗ ΤΗΣ..ΜΙΛΑΜΕ για μια μανα που δουλευει για να συντηρησει και να μεγαλωσει αυτα τα παιδια..για μια μανα που ειναι και πατερας και φιλος και ΟΛΑ ..ΤΑ ΠΑΝΤΑ ειναι αυτη η μανα..

τι να σου κανει?τι να προλαβει?ποιον να πρωτοδει ,να φροντισει ,να νοιαστει?

και σε ολα αυτα αυτη που ειναι?ποιος την φροντισε ?ποιος την σταθηκε?

και επρεπε να ειναι ΑΥΤΟ το παιδι που θα της απλωνε το χερι βοηθειας επειτα απο ολα αυτα που βιωσε..

δεν τα αφησε στην τυχη τους...παλεψε και παλευει και πρεπει να το εκτιμησει..

προσωπικα και μονο μιλωντας θα του μιλουσα στην γλωσσα του..αφου ειναι μεγαλος για να σηκωνει χερι και να το σκαει με το αυτοκινητο θα αντιμετωπισει και τις συνεπειες..

μολις φυγει με το αυτοκινητο καλω αμεσα την αστυνομια διοτι αν προκαλεσει ατυχημα θα παω μεσα εγω για παραμεληση ανηλικου...

θα φροντισω ν αενημερωσω το τοπικο αστυνομικο τμημα οπως και την κοινωνικη λειτουργο..μολις του κανουν καποιες συστασεις θα λουφαξει αμεσως...διοτι το αναμορφωτηριο δεν ειναι και τι καλυτερο μερος.

σκεφτειτε να οδηγω εγω με τα παιδια μου και ο μαγκας να ειναι στο δρομο...

τι λετε βρε παιδια ?θα τρελαθω ..

Link to comment
Share on other sites

1.Αν έχω καταλάβει καλά ζητάει την ΠΡΟΣΟΧΗ σου, αισθάνεται ότι δεν τον αγαπάς και ότι του καταπατάς τα δικαιώματά του.......

2.Το θέμα με τον πατέρα υπάρχει ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΑΤΡΙΚΟ ΠΡΟΤΥΠΟ μόνο ο αδερφός σου κάτι κάνει......

3.Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά αν δεν δράσεις θα μπλέξει...... δεν αισθάνεται οικογένεια και αγάπη.......

4. Το ξύλο φέρνει ξύλο,να μην τον ξαναχτυπήσεις.......αν θες αλλαγή πρέπει να έχεις μεγάλη υπομονή και να του δείχνεις αγαπη πολλή αγάπη και ενδιαφέρον ώστε να αισθάνεται τύψεις όταν δεν είναι εντάξει.....(φιλότιμο...όπως είπαν και πιο πάνω...)

5.Βρες κάτι καλό για αυτόν και τόνισέ του το να τονωθεί η αυτοπεποίθησή του μετά τόνισέ του ότι ΟΛΑ τα μπορεί ότι είναι έξυπμος κ.λ.π. (οι βόλτες με το αυτοκίνητο τα βράδια δείχνουν ότι θέλει κάπου να δειχθει δεν αισθάνεται καλά...)

 

Θα διάλεγα ένα ψυχολόγο 40ρη και θα έβαζα τον αδερφό μου να του το προτείνει (να τον αισθανθεί σαν πεατέρα...)

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

ki ego εχασα τον πατερα μου στα 16 μου και δεν ηταν οτι καλυτερο και ναι η μανα μου δεν ειχε τον ελεγχο που θα ειχε αν ζουσε και ο πατερας μου τ.αυτο που λες θα το κανες στο δικο σου παιδι?δηλαδη ειναι το παιδι βουτηγμενο στα σκ@τα και η μανα του θα το σπρωξει ποιο βαθεια.ειναι ενα τρομαγμενο παιδι εκτος ελεγχου και η μανα αμα παρει την αστυνομια θα γινουν ολα κλ?τι λες ρε ντεμι τωρα?και λες στην γυναικα με τοσα προβληματα στο κεφαλι της να μπλεξει με κ.λειτουργους.συγνωμη αλλα εισαι απαραδεκτη και το μονο που μου βγαζεις ειναι το οτι σκεφτεσε μονο την παρτη σου τωρα.ειναι 15χρ.και η γυναικα ζηταει βοηθεια οχι χαντακωμα περισσοτερο

my 3 little stars are my reason to be2946785n7mfu4of95.gif

Link to comment
Share on other sites

πρωτα πολλα σας ευχαριστω ολους για την συμπαρασταση σας για αυτο το λογο και αποφασισα να μιλησω και να ζητησω την βοηθεια σας. διαβαζω με μεγαλη προσοχη οτι μου γραφετε και θελω να πω οτι δεν θελω εγω να παω το παιδι μου στην αστυνομια ή να παω στους κοινωνικους λειτουργους,φοβαμαι για τα υπολοιπα παιδια μου.δεν θελω να χασω τα παιδια μου. θα προσπαθησω να του μιλησω οπως μου λετε.το αγαπαω το παιδι μου και δεν θελω να φτασω σε ακροτητες οπως να το διωξω απο το σπιτι.τι θα κανει;το λεει καμια φορα θα φυγω αλλα αν το κανει τι θα κανει;αυτα σκεφτομαι και τρελενομαι.

Link to comment
Share on other sites

πρωτα πολλα σας ευχαριστω ολους για την συμπαρασταση σας για αυτο το λογο και αποφασισα να μιλησω και να ζητησω την βοηθεια σας. διαβαζω με μεγαλη προσοχη οτι μου γραφετε και θελω να πω οτι δεν θελω εγω να παω το παιδι μου στην αστυνομια ή να παω στους κοινωνικους λειτουργους,φοβαμαι για τα υπολοιπα παιδια μου.δεν θελω να χασω τα παιδια μου. θα προσπαθησω να του μιλησω οπως μου λετε.το αγαπαω το παιδι μου και δεν θελω να φτασω σε ακροτητες οπως να το διωξω απο το σπιτι.τι θα κανει;το λεει καμια φορα θα φυγω αλλα αν το κανει τι θα κανει;αυτα σκεφτομαι και τρελενομαι.

 

Πάρε τον αγκαλιά ,κοίτα τον στα μάτια και μιλήστε!!Πες του πως νιώθεις ,πες του ότι τον αγαπάς .Ξέρεις πόσο σε χρειάζεται?Πόσο σημαντικό ειναι για αυτόν να ξέρει ότι έχει ένα άτομο δίπλα του που να μπορεί να στηρίζεται ,σε ΟΤΙ και αν γίνει?Το ξέρεις ότι μπορεί να νιώθει μόνος ??

Link to comment
Share on other sites

vasiliki μου λες οτι ησουν και εσυ ενα παιδι ατιθασο και οτι το σπιτι ηταν σαν φυλακη για σενα. εγω προσπαθω να μην τους λειψει τιποτα και αυτος και τισ βολτες του εχει μεχρι οτι ωρα θελει και το κομπιουτερ του και τα χαρτζηληκια του και οχι μονο αυτος αλλα και τα αλλα μου παιδια.τι αλλο θελει;μηπως ειναι και οι παρεες λιγο; καπνιζει και παρολο που δεν μου αρεσει και του το εχω πει και εγω και ο αδελφος μου εκεινος το κανει.για μαγκια; να δειξει οτι μεγαλωσε; εκει που κανει ολα αυτα εκει μου ερχετε και μου λεει μανουλα μου δωσε μου ενα φιλακι σαν μωρο.δεν ξερω τι να πω για αυτο ζηταω την βοηθεια σας ολων,να ακουσω και τις δικες σας γνωμες να μπορεσω να βοηθηθω και να βοηθησω και αυτον.και οχι να κανω αυτο που μου λενε οταν κανει αυτα ολοι "διωχτον απο το σπιτι να καταλαβει τι ειχε και τι εχασε"

Link to comment
Share on other sites

σε καμια περιπτωση δε θα διωξεις το παιδι απο το σπιτι!!!αστους να λενε αυτοι που τα λενε ειναι πολυ μ@λ@κες:evil:

περναει δυσκολη φαση εφηβειας και ενας λογος παρπανω που εχασε τον πατερα του.

αλλα να σηκωνει χερι στη μανα του?:shock::shock: να πεταει και να σπαει πραγματα?:shock: δε ξερω τι να σε συμβουλεψω πραγματικα γιατι ακομα μικρα ειναι τα δικα μου...δε μπορω να σκεφτω κατι αυτη τη στιγμη....ισως επειδη εχω φρικαρει τελειως μαυτα που ειπες...

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

ki ego εχασα τον πατερα μου στα 16 μου και δεν ηταν οτι καλυτερο και ναι η μανα μου δεν ειχε τον ελεγχο που θα ειχε αν ζουσε και ο πατερας μου τ.αυτο που λες θα το κανες στο δικο σου παιδι?δηλαδη ειναι το παιδι βουτηγμενο στα σκ@τα και η μανα του θα το σπρωξει ποιο βαθεια.ειναι ενα τρομαγμενο παιδι εκτος ελεγχου και η μανα αμα παρει την αστυνομια θα γινουν ολα κλ?τι λες ρε ντεμι τωρα?και λες στην γυναικα με τοσα προβληματα στο κεφαλι της να μπλεξει με κ.λειτουργους.συγνωμη αλλα εισαι απαραδεκτη και το μονο που μου βγαζεις ειναι το οτι σκεφτεσε μονο την παρτη σου τωρα.ειναι 15χρ.και η γυναικα ζηταει βοηθεια οχι χαντακωμα περισσοτερο

 

ΠΡΩΤΟΝ δεν σε αποκαλεσα απαραδεκτη η δεν χαρακτηρισα καποιον εδω περα μεσα....

το σκεφτομαι την παρτη μου κολλαει που?μονο στον τοιχο μαλλον διοτι οταν ειπα οτι θα μπορουσα να ειμαι στο δρομο με τα παιδια μου και ενα ανηλικο να κυκλοφορει με αυτοκινητο εννοουσα ολο τον κοσμο και οχι εμενα συγκεκριμενα..

καλα θα κανουμε να σεβομαστε τους κανονες του φορουμ και αν εχεις αντιθετη αποψη απο εμενα δικαιωμα σου.

Link to comment
Share on other sites

πιστευετε δηλ.οτι η γυναικα δεν εχει δοκιμασει να τον αγγαλιασει ?να του μιλησει στοργικα και ολα τα ρομαντικα που αναφερθηκαν?

χρειαζεταο ΒΟΗΘΕΙΑ αμεσα και αυτη και το παιδι και η κοιν.λειτουργος δεν ειναι μπαμπουλας..βοηθαει σημαντικα οταν ο γονεας δεν μπορει να ανταπεξελθει..

Link to comment
Share on other sites

Λελα μου, κανε κουράγιο. Αν φανεις δυνατή και αποφασισμενη να στηριξεις το παιδί σου, ολα αυτα θα περάσουν. Συμφωνω απολυτα με την Βασιλική. Δειξε αγαπη, μην διανοηθείς να ξανακτυπησεις το παιδί στην ηλικία που είναι. Πιστευω είναι μια φαση και θα περασει.

Δεν σοκαρομαι οπως η Δημητρα με την συμπεριφορα αυτή. Γνωριζω και αλλες περιπτωσεις χαιδεμενων παιδιών που είχαν παρόμοία συμπεριφορα αλλα αυτό δεν τους απετρεψε απο το να προκοψουν στην ζωή τους. Μην το βαζεις κατω και μην θεωρεις το παιδι ξοφλημενο. Απο την δικη σου σταση θα εξαρτηθεί η τελική έκβαση της ιστορίας

Link to comment
Share on other sites

Ντεμη έχεις δοκιμάσει την βοηθεια κοινωνικου λειτουργού ? Σε έχει 'καρφωσει' η μάνα σου στην αστυνομία και μετά απο αυτό καταλαβες το λάθος σου??? Λίγο αψυχολογητα είναι ολα αυτά που λες!!! Μιλας με φοβερη σκληρότητα σε μια μητερα που αντιμετω΄πίζει ένα πολυ σημαντικο πρόβλημα. Της δίνεις εύκολες λύσεις- του τυπου θάψε το παιδί και συνέχισε. Αναρωτιέμαι είχες τετοιες εμπειρίες σε εσενα ή στον περιγυρο σου και δίνεις αυτες τις ακραιες συνταγές? Με τιποτα δεν θα ήθελα να ήμουν παιδί σου πάντως....

Link to comment
Share on other sites

πρωτα πολλα σας ευχαριστω ολους για την συμπαρασταση σας για αυτο το λογο και αποφασισα να μιλησω και να ζητησω την βοηθεια σας. διαβαζω με μεγαλη προσοχη οτι μου γραφετε και θελω να πω οτι δεν θελω εγω να παω το παιδι μου στην αστυνομια ή να παω στους κοινωνικους λειτουργους,φοβαμαι για τα υπολοιπα παιδια μου.δεν θελω να χασω τα παιδια μου. θα προσπαθησω να του μιλησω οπως μου λετε.το αγαπαω το παιδι μου και δεν θελω να φτασω σε ακροτητες οπως να το διωξω απο το σπιτι.τι θα κανει;το λεει καμια φορα θα φυγω αλλα αν το κανει τι θα κανει;αυτα σκεφτομαι και τρελενομαι.

 

 

για σου αγαπητή lela

 

είχα πάει πριν κάποιο καιρό σε ένα φοβερό σεμινάριο ημέρας της ΕΨΥΠΕ στο οποίο ήταν παρόν απο την γαλλία ο διευθυντής ενός κέντρου σχετικου ΕΙΔΙΚΑ με την εφηβική ψυχολογία. (ο ειδικός κατα κόρον...) (παρε τηλεφωνο ετσι και αλλιως στην γραμμη τους είναι οι ΠΛΕΟΝ κατάλληλοι, και αν δε σε καλυπτει ο ενας συνεργατης μπορείς και να ξαναπάρεις ναμ ιλησεις με κάποιον άλλο 801 801 1177 !! ειναι για γονείς)

 

είχα γράψει και σχετικό άρθρο μάλιστα το οποίο βρίσκεται δυστυχως ακόμα σε επεξεργασία εξαιτίας ελλειψης χρόνου. (όπως και άλλα :mad:)

 

με πολύ μεγαλη και τεραστια συντομια

 

ο κύριος αυτός ανέλυσε επακριβως επι περισσότερες ώρες πολλά εξαιρετικά ενδιαφέρον πράγματα απο τα οποία κράτησα τα εξής

 

- οι έφηβοι , στην ηλικία της εφηβείας, έχουν ανάγκη την σύγκρουση με τα όρια που επιβάλλει η κοινωνία και οιγονείς

 

όταν δεν έρθουν αντιμέτωποι με αυτά και δεν τους τεθούν αυτά τα όρια,

θα τα προσπαθούν διαρκώς να τα φτάσουν με πιο extreme μεθοδους.

 

θα τεσταρουν αυτά τα όρια με το σωμα τους με ουσίες και με δραστηριότητες πιθανόν επικίνδυνες. (εκεί είναι η επικινδυνότητα)

 

είναι απαραίτητο οι γονείς να μην νιώθουν τύψεις για τα όρια που θετουν

 

και την οργή που προκύπτει / ξεσπα.

 

- δεν θα είναι αναγκαίο να αντιδρούν ή να απορούν για αυτή ή να την τιμωρούν, -! αλλά θα πρέπει να την αποδεχτούν

 

με τον ίδιο τρόπο όπως αυτό συμβαίνει και με ένα παιδάκι που δεν παίρνει αυτό που θέλει την στιγμή που το θέλει.

θα θυμώσει!

έτσι όπως φαίνεται στην εφηβεία είναι ακόμα ένα τέτοιο στάδιο το οποιο ο γονέας καλείται να πάρει τον ίδιο πάλι ρόλο!

 

Μόνο που ο θυμός μπορεί να έχει χτυπήματα κάτω απο τη μέση βεβαια - αυτό όμως ειναι ένα νέο εργαλείο που έχει βρεί ο έφηβος

 

όπως ακριβώς και ένα παιδί σχολικής ηλικίας ανακαλύπτει το ψέμα, ή ένα 3 χρονο το δάγκωμα.

 

στην πραγματικότητα είναι η ίδια διαδικασία! Και ο γονέας εάν δεν υπάρχει σαν όριο και δεν καταφέρνει να φέρει εις πέρας με έναν τρόπο λογικό, (όχι με την βία ή με παρακολούθηση, αλλά με απώλεια προνομίων και επιβράβευση όπως ακριβώς και σε μικρότερο παιδάκι, τονίζουμε τα θετικά περισσότερο - ενώ όταν γίνεται πράξη κακή υπαρχει αρνητιή επίπτωση)

 

τότε το παιδάκι αυτό θα συνεχίσει να το κάνει μεχρι να υπάρξει κάποια άλλη μεγαλύτερη ή χειρότερη ίσως επίπτωση.

 

ειναι απαραίτητο λοιπον

- να μην νιώθεις τύψεις για οποιαδήποτε τιμωρία θέτεις

- οι τιμωρίες να είναι λογικές και όχι σαν εκδίκηση ή απο δικό σου θυμό

αλλά να είναι σαν όρια. ζητα βοηθεια σε αυτο απο την γραμμή, για να πάρεις ένα μέτρο. ποια τιμωρία πότε και πως , με ποιό τρόπο? !!!

- η επίπτωση σε σωματική βία απέναντί σου θεωρώ ότι θα πρέπει να είναι η ύστατη,

και θα πρέπει να είνα ιπολύ έντονη.

αφαίρεση οποιουδήποτε προνομίου για χ μέρες.

 

Εάν δεν το κάνεις εσύ, και αν δεν είσαι εσύ η "κακιά" της υπόθεσης, ...(με δικά σου όρια όχι θεματα αστυνομίας)

η εξέλιξη δεν θα είναι καλή.

 

η εμπλοκή της αστυνομίας ή άλλου ατόμου ίσως επιβεβαιώνει την δική σου αδυναμία να αντιδράσεις (ότι αφού δε τα καταφερνεις με τη δικη σου "δυναμη" καταφεύγεις αλλού κτλ) και τελικά δεν λαμβάνει το όριο που έχει την ανάγκη να λάβει συγκεκριμένα απο σένα, το πιο άμεσο καθρέφτη της κοινωνίας στα μάτια του.

 

Αν πάλι όμως βλέπεις ότι δεν μπορείς να πάρεις αυτό το ρόλο, τότε πρεπει να ζητήσεις βοήθεια απο άλλα άτομα για να σε στηρίξουν και μαζί να πάρετε αυτό το ρόλο. ! (να σε υποστηρίξουν στο να το καταφέρεις εσύ!)

 

πάντως πιστεώ ότι πρεπει να βρείς μέσα σου αυτή τη δυναμη γιατί μέσα απο αυτό θα βγείς εσύ πιο δυνατή, θα λάβει μύνημα ο γιός σου ότι αυτά που κάνει σε βρίσκουν αντιμέτωπη και όχι αδύναμη απεναντι του.

Ισως τότε θα καταφέρει μέσα απο αυτό να σε σεβαστεί.

 

Εάν εμπλεκες αστυνομίες κτλ, δεν ξέρω πόσο εύκολο θα ήταν αυτό μετά.

 

ο ειδικός αυτός εξήγησε ότι αυτή η οργή, είναι υγιές πράγμα

δεν θυμαμαι να ανέλυσε περισσότερο τι γίνεται όταν το παιδί γίνεται βίαιο στην έκφραση της οργής του ..

 

απλώς είπε ότι όσο τα παιδιά δεν βρίσκουν όριο (παντα ΟΧΙ τιμωρητικό, όχι με κακία, αλλά σαν επίπτωση, όπως ο τρόχονόμος που πάντα έχω σαν παράδειγμα - όταν λέω προηγουμενως ότι θα φανείς κακιά, είναι ότι θα φανείς κακιά ισως στον έφηβο, αλλά εσυ θα είσαι πολύ ουδέτερη και αυστηρή χωρίς συναισθηματική φόρτιση)

 

 

πχ οταν σου λεει οτι θελει να φυγει, είναι έκφραση του θυμου και μπορείς να αφήσεις να το πει , και να μην απαντήσεις με κάτι συγκεκριμένο.

μήν το εκλαμβάνεις ως απειλη.

θυμησου το παιδάκι που με πείσμα λέει "δεν το τρώω!"

και προσπάθησε να γελάσεις (εσωτερικά) όσο και αν σου φαινεται δύσκολο παίρνοντας βαθιά ανάσα.!!

 

μπορείς να του πεις ευγενικά (ύφος τηλεφωνήτριας που απαντά όταν πχ ζητας κατι και δεν το έχει το κατάστημα :-)),

ότι η πόρτα είναι πάντα ανοιχτή εάν θέλει να φύγει αλλά ότι στο σπίτι και όσο είσαι υπευθυνη συμφωνα με το νόμο για εκείνον πρεπει, να εφαρμοζει καποιους κανόνες.

 

πρεπει να υπαρχει επίπτωση για καθε πραγμα που αναιρεί απο αυτά που εσύ θέλεις να ισχύουν σαν κανόνες στο σπιτι,.

σου φωναζει? - βρες τιμωρία για αυτό κατάλληλη - πχ στρώσιμο κρεβατιών για όλη την οικογένεια την ίδια μέρα, ότι θα περιμένεις να ειναι ετοιμα την ταδε ώρα πχ όταν το κάνει θα λες ευχαριστώ που τήρησες αυτό που σου ζήτησα.

 

σπάει κάτι ? - βρες κατάλληλη για υτό. -

 

απο ότι θυμαμαι όμως, αυτά θα πρέπει να είναι κλιμακωτά.

(όπως και στα μικρότερα παιδιά)

 

Η ελλειψη του πατέρα για ένα αγόρι είναι αρκετά πιθανό να συνεισφέρει στην έλλειψη πιο αυστηρών ορίων, γιατί συνήθως οι πατεράδες είναι αρκετά πιο αυστηροί ή μάλλον περισσότερο άμεσοι στην τήρηση των ορίων ενώ οι γυναίκες έχουν μια τάση να ωραιοποιούν τα όρια και να μην επιθυμούν την αντιπαράθεση... έτσι ειδικά ένα αγόρι μπορεί να "ξεγλυστράει" ... και όταν προχωρήσει αυτό φυσικά ανεβαίνουν τα όρια όπως έγραψα πιο πάνω.

 

εκλαμβάνεται απο το γιό σαν έλλειψη ορίων και του δίνεται έτσι το παράθυρο να δράσει κατ αυτό το τρόπο.

 

εάν ο σύζυγός σου ήταν εκεί θα επέτρεπε αυτή τη συμπεριφορά?

προσπάθησε να δράσεις εκ μέρους του εάν πιστεύεις ότι όνως δεν θα την επέτρεπε και ότι θα έβαζε όρια με έναν τρόπο διαφορετικό απο τον δικό σου

(χωρίς να το πείς αυτό στο γιό σου φυσικά).

προσπάθησε να δείς τι θα περίμενε τον γιό σου απο πλευράς ορίων εάν ο πατέρας του ήταν εκεί.

 

ενδεχομένως ενδόμυχα

(αυτό έλεγε και ο ειδικός τελος πάντων)

του λείπει αυτό το όριο.

 

σημειώνεις κάτι κρίσιμο κάπου ότι σε αντιπαράθεση , το ρίχνει στην απώλεια του πατέρα του.

μήπως αυτό είναι και ένα σημάδι στην κυριολεξία -

στο ότι πρεπει να αναγκαστεις να αλλάξεις ρόλο (να υπερβείς λίγο τον εαυτό σου δηλαδή). Να μην αισθάνεσαι ίσως σαν η αδύναμη μητέρα, ...

 

για το καλό του παιδιού σου και της σχέσης σας.

 

σημείωσε αν μπορείς τι σου λέει όταν φτάνετε σε αυτό το σημείο συζήτησης που αναφέρει τον πατέρα του? κατά λέξη?

 

 

α - όσον αφορά το αυτοκίνητο πρεπει πιστευω οπωσδηποτε να βρείς τεχνική λυση (που να γίνει γνωστή στο γιό σου) για να μην παίρνει το αυτοκίνητο. ζήτα βοήθεια απο καποιο συνεργείο ίσως να ξέρεουν καποιο τρόπο. (ηλεκτρολογος μπορεί να βαλει διακοπτάκι με ειδικό πλαστικό κλειδί που δεν αντιγράφεται, που χωρίς αυτό το αυτοκίνητο ΔΕΝ παίρνει μπρος το έχω δεί σε αμάξι 4x4).

 

Τα άλλα σου παιδιά δεν φταίνε σε κάτι, εάν συμβεί κάποιο πράγμα και θεωρηθείς υπεύθυνη με τον νόμο.

και μπορείς κανονικά να επικαλεστείς την ευθύνη σου προς τα αδέρφια του και ότι επειδή σε χρειάζονται σαν μαμά, (Ακόμα και αν εκείνος δεν σε "θέλει" πχ) εισαι αναγκασμένη να κάνεις αυτή την αλλαγή.

δεν αφορά αυτόν, αλλά τα αδέρφια του.

 

 

 

θυμήσου. όταν θυμώνει, θυμήσου τον σαν παιδάκι. μήν απαντήσεις στον θυμό του αποδέξου τον και βρες τρόπο τι κυρώσεις ή τί επιβραβεύσεις θα υπάρχουν.

μπορεί για εκείνον να αρκεί το χαμόγελό σου εκείνη την ώρα. μπορεί να τον βοηθήσει να αλλάξει συναίσθημα αν δεί το δικό σου παράδειγμα.

 

όπως και με ένα μικρότερο παιδάκι όταν έχει κρίση θυμού δεν έχει κανένα νόημα να του μιλήσεις λογικά ή να του θυμώσεις ή ακόμα και να "τσακωθείς" όπου το αποτέλεσμα είναι μόνο η ενδυνάμωση της κρίσης σε μεγαλύτερα επίπεδα.. ..έτσι δε γίνεται και με έναν έφηβο να αντιδράσεις πανω στο θυμό του και να τον εκλάβεις τοις μετρητοίς. οι περιορισμοί και τα όρια πρέπεει να υπάρχουν απλώς όχι πάνω ή μέ αντιπαράθεση...

 

μπορούν να είναι μια διαπραγμάτευση. τι κάνω εγώ για σένα και τι κάνεις για μένα. τι θέλεις εσυ και τι θέλω εγώ. τι χρειαζομαι απο σένα τι χρειάζεσαι απο μένα?

όπως και με το μικρότερο παιδάκι χρειάζεται αυτό το "παζάρι" έτσι και με τον έφηβο.

απλώς όταν στο "παζάρι" αυτό, δεν μπορεί να τσακωθεί ο "έμπορος" με τον "πελάτη" - αλλά τον καθοδηγεί: . ο "έμπορος" λέει " ε κατέβα πιο κάτω" -ο πελάτης απανταει "ε εγώ δεν μπορώ να κατέβω τόσο" ποιά είναι και που ειναι η μέση λυση, που αφηνει όλους ικανοποιημένους?... βρείτε την...

 

όσο για το σχολείο ειναι πολλοί οι λόγοι που μπορεί να μην μπορεί να προχωρήσει . δεν σημαίνουν τιποτα για την μετεπειτα εξελιξη του. υπαρχουν ανθρωποι που εχουν καταφέρει απειρα πραγματα χωρίς να εχουν τελειώσει καν σχολείο. κάνε τον να το πιστέψει αυτό. έχει ανάγκη την αισιοδοξία σου!

 

σε πληροφορώ ότι αν πηγαινα σε δημοσιο γυμνασιο/λύκειο αρκετά πιθανό να μην είχα τελειωσει το λυκειο. δεν αντεχα να παρακολουθώ, και δεν μπορουσα να συγκεντρωθώ ουτε να αποροφήσω οτιδήποτε.

Μην αφήσεις να πιστέψει ότι είναι ανίκανος... αυτό ειναι πολύ μεγαλύτερο εμπόδιο.

Δείξε και πες ότι μπορεί να καταφέρει τα πάντα αν τα βαλει στόχο. ακόμα και αν του φαινεται ακατόρθωτο. Τάξε του κάτι φοβερό αν τα καταφέρει να επιτυχει κατι συγκεκριμενο .

ακόμα και ίσως αν δε μπορείς να το δώσεις ακόμα.. (μπορεί ν αβρείς μετά τρόπο)

χρειάζεται η ελπίδα!

 

Θεωρώ απαράδεκτο που στην Ελλάδα το σχολικό σύστημα λειτουργεί με τον τρόπο που λειτουργεί. Κάποια παιδιά ή έφηβοι ΔΕΝ έχουν την ωριμότητα/ικανότητα/ψυχολογία να κάνουν αυτά που τους ζητούνται (ίσως και επειδή είναι μάθηση που επιβάλλεται και όχι μάθηση που βιώνεται και εκμαιεύεται όπως δίδασκαν οι αρχαίοι έλληνες) και αυτό δεν έχει σχέση με την νοημοσύνη τους είναι αποτυχία και του συστήματος και άλλα πολλά πράγματα.

 

ξέρεις πριν απο κάποιο διάστημα έλεγα σε κάποιον ξένο. είναι αστείο, (ειρωνικά) στην ελλάδα μαθαίνουν τα παιδιά να αποστηθίζουν την φράση που εξηγεί για την εκμαίευση της γνώσης.

 

υπάρχει δυνατότητα να πάει να δεί άλλες πόλεις ,...να επισκεφτεί συγγενής για ταξίδι... κάποια αλλαγή στο χώρο του... να αλλαξει λίγο τις παραστάσεις..?

...έγινα επιτέλους και εγώ μια parentholic ..

(If You Wanna Make The World A Better Place)

Take A Look At Yourself And Then Make A Change

R.I.P. Michael Jackson.

Link to comment
Share on other sites

Σαν να παραμεγαλώσαμε μου φαίνεται κορίτσια...

 

Ξεχάσατε τι σημαίνει να είσαι 8 χρονών και τι σημαίνει σε αυτή την ηλικία να χάνεις τον πατέρα σου? Κι άραγε με ποιό τρόπο (αιφνίδιο, ασθένεια που κούρασε όλη την οικογένεια)? Πως αντιμετωπίστηκε από τους εναπομείναντες μετά αυτή η απώλεια?

 

Ξεχάσατε τι σημαίνει να είσαι παιδί - έφηβος και να βλέπεις την μητέρα σου καθηλωμένη, σε σημείο να κινδυνεύει η ζωή της? Έχετε φοβηθεί ποτέ ότι θα χάσετε τον μοναδικό σας γονιό?

 

Έχετε φοβηθεί πολύ γενικότερα? Έχετε θυμώσει? Τα έχω πάθει και τα δύο και ξέρω ότι είναι άκρως καταστροφικά συναισθήματα. Για όποιον τα βιώνει μα και για τους γύρω του.

 

lela.g κορίτσι μου, οπλίσου με ψυχραιμία και κουράγιο και ψάξε να βρεις έναν ειδικό που να μπορέσει να σας βοηθήσει άμεσα. Από αυτά που λες είναι ολοφάνερο ότι η κατάσταση έχει ξεφύγει από τον έλεγχό σου. Δεν σε κατηγορώ (πως θα μπορούσα άλλωστε) ούτε κατηγορώ το παιδί σου (αυτό κι αν δεν θα μπορούσα με τίποτα).

Στο ενδιάμεσο, μίλα του με αγάπη κι ειλικρίνεια - όχι στο επίπεδο του πρέπει αλλά στο επίπεδο των συναισθημάτων.

 

(πρακτικά... π.χ. δεν μπορείς να του πάρεις τα κλειδιά για να μην οδηγάει το αμάξι...?)

 

υ.γ. vasiliki40, μπράβο για την κατάθεση ψυχής σου!

Link to comment
Share on other sites

Μείνε ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ σου ,δείξε του ότι το αγαπάς ,δείξε του πόσο χρήσιμος είναι ,πόσο μπορεί να σε βοηθήσει...

Το παιδί σου φωνάζει ,άκουσέ το.Σε φωνάζει!!

Θέλει όμως πολλή δουλειά ,για να φτάσει σε σημείο να σηκώσει χέρι ,κοπέλιά μου ,έχει πολύ θυμό μέσα του!!Πρόσεξέ το..

Άφησέ τον να σου μιλήσει για τα όνειρά του και το τι θλεέι να κάνει.Θέλει να πάει να δουλέψει και να μην πηγαίνει σχολείο ?οκ ,βοήθα τον!!

 

...δεν εχω να συμπληρωσω τιποτε αλλο

Link to comment
Share on other sites

πρωτα πολλα σας ευχαριστω ολους για την συμπαρασταση σας για αυτο το λογο και αποφασισα να μιλησω και να ζητησω την βοηθεια σας. διαβαζω με μεγαλη προσοχη οτι μου γραφετε και θελω να πω οτι δεν θελω εγω να παω το παιδι μου στην αστυνομια ή να παω στους κοινωνικους λειτουργους,φοβαμαι για τα υπολοιπα παιδια μου.δεν θελω να χασω τα παιδια μου. θα προσπαθησω να του μιλησω οπως μου λετε.το αγαπαω το παιδι μου και δεν θελω να φτασω σε ακροτητες οπως να το διωξω απο το σπιτι.τι θα κανει;το λεει καμια φορα θα φυγω αλλα αν το κανει τι θα κανει;αυτα σκεφτομαι και τρελενομαι.

 

 

Μίλησέ του. Πες του πως είναι το στήριγμά σου. Πες του πως τον αγαπάς και τον λατρεύεις. Μίλησέ του ήρεμα. Μην του πας κόντρα. Δεν πρέπει να σε θεωρεί εχθρό του. Θα καταλάβει κάποια στιγμή, είμαι σίγουρη. Μέχρι τότε όμως δείξτου την αγάπη σου με κάθε τρόπο. Δείξτου ότι βασίζεσαι σ' αυτόν. Σου εύχομαι καλή τύχη, υπομονή και κουράγιο. Σε θαυμάζω για τη δύναμή σου.

Link to comment
Share on other sites

vasiliki μου λες οτι ησουν και εσυ ενα παιδι ατιθασο και οτι το σπιτι ηταν σαν φυλακη για σενα. εγω προσπαθω να μην τους λειψει τιποτα και αυτος και τισ βολτες του εχει μεχρι οτι ωρα θελει και το κομπιουτερ του και τα χαρτζηληκια του και οχι μονο αυτος αλλα και τα αλλα μου παιδια.τι αλλο θελει;μηπως ειναι και οι παρεες λιγο; καπνιζει και παρολο που δεν μου αρεσει και του το εχω πει και εγω και ο αδελφος μου εκεινος το κανει.για μαγκια; να δειξει οτι μεγαλωσε; εκει που κανει ολα αυτα εκει μου ερχετε και μου λεει μανουλα μου δωσε μου ενα φιλακι σαν μωρο.δεν ξερω τι να πω για αυτο ζηταω την βοηθεια σας ολων,να ακουσω και τις δικες σας γνωμες να μπορεσω να βοηθηθω και να βοηθησω και αυτον.και οχι να κανω αυτο που μου λενε οταν κανει αυτα ολοι "διωχτον απο το σπιτι να καταλαβει τι ειχε και τι εχασε"

 

 

Ε αφού έχετε μια επαφή δεν έχεις χάσει το παιχνίδι. Μην τον κατακρίνεις συνέχεια. Καπνίζει. Μην του κάνεις συνέχεια σκηνές γι' αυτό. Σίγουρα οι παρέες έχουν το πρώτο λόγο σ' αυτή την ηλικία. Μείνε δίπλα του. Πες του τη γνώμη σου με ήρεμο τρόπο και μετά πες του , τώρα σε αφήνω να αποφασίσεις μόνος σου . Αυτή είναι η γνώμη μου.

Link to comment
Share on other sites

Καλημέρα.Είμαι νέα στο φόρουμ και θα ήθελα να με βοηθήσετε σχετικά με ένα θέμα που έχω με τον μεγάλο μου γιό.

Ας τα πάρω απο την αρχή.Είμαι μητέρα 5 παιδιών,και ο άντρας μου έχει πεθάνει εδώ κι 7 χρόνια.Μεγαλώνω μόνη μου τα παιδιά μου,και έχω χάσει τον έλεγχο με τον μεγάλο μου γιο ό οποίος είναι στην εφηβεία(15 ετών) και όπως καταλαβαίνετε επηρεασμένος απο την απώλεια του πατέρα του.

Κατάρχήν έχει μείνει 2 φορές στην ίδια τάξη(1η γυμνασίου)και αυτή τη χρονιά πηγαίνει για τρίτη φορά στο νυχτερινό,την ημέρα δουλεύει κάποιες ώρες.τον πίεσα έγω να δουλέψει μήπως και καταλάβει πως βγαίνουν τα χρήματα και το εκτιμίσει για να του δώσω ένα κίνητρο να συνεχίσει το σχολείο.Ομως αυτός ακόμα και τώρα δεν έχει τη διάθεση να πάει και κάνει συνέχεια απουσίες και φυσικά δεν προχωράει στα μαθήματα.

Και φυσικά αυτό είναι το λιγότερα.Εμένα δεν με υπολογίζει και δεν με ακούει καθόλου.Είναι σαν να μην υπάρχω.Αν προσπαθήσω σαν μητέρα να του μιλήσω και να του βάλω όρια σαν μάνα,εκείνος αντιδράει ακραία.Βρίζει άσχημα, σπάει οτι βρεί μπροστά του και έχει φτάσει να σηκώσει και χέρι και σε μένα και στα αδέρφια του.

Με αποτέλεσμα έγω όπως είναι φυσικό να αντιδράω πιο έντονα και για εκείνον η λύση είναι να πηγαίνει στην αστυνομία και να μου κουβαλάει τα περιπολικά στο σπίτι.

Τον μόνο που ακούει λίγο(χώρις όμως να είναι και σε αυτόν απόλυτα ειλικρινης)είναι ο αδερφός μου.Ομως κι εκείνος έχει τις δουλειές του και δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να τον συνετίζει πάντα.

Εχουμε δοκιμάσει τα πάντα(τιμωρίες,μίλημα και τέλος ξύλο)δεν έχει πετύχει τπτ.Συνεχίζει τα ίδια.

Το χειρότερο είναι πως αν στριμωχτεί πολύ και δεν τον πέρνει,επικαλείται το χαμό του πατέρα του.

Είναι κι άλλα πράγματα όπως οτι το σκάει τα βράδυα απο το σπίτι ενω εγω κοιμάμαι γιατι δουλεύω,πέρνει το αμάξι και τρέμω μην συμβει τπτ.

Παρακαλώ αν υπάρχει κάποιος που έχει αντιμετωπίσει τα ίδια,ή κάποιος ειδικός αν υπάρχει στο φόρουμ να μου δώσει κάποιες συμβουλές για το πως μπορώ να πλησιάσω και να καταλάβω και να με καταλάβει το παιδί μου.

Φοβάμαι επειδή και τα μικρά βλέπουν αυτή την συμπεριφορά μην κάνουν τα ίδια(ήδη ο μικρός τον ψιλομιμήτε αλλά έχω ακόμα τον ελέγχο)και τραβάω τα μαλλιά μου.

 

Πρωτίστως καλημέρα .

Ας πω και εγώ κάτι δεν θα βλάψει κανέναν .

 

1ον το παιδί είναι μικρό ακόμα , άρα θα , πρέπει να σε ακούει και να κάνει αυτό που είναι το σωστό όταν του το επιβάλλεις με ωραίο τρόπο .

 

2ον μην το αναγκάζεις να εργάζεται με το ζόρι εκτός και αν έχετε σοβαρό οικονομικό πρόβλημα .

 

3ον πρέπει να του εξηγήσεις ότι στο σπίτι εσύ είσαι το αφεντικό !! και ότι πρέπει να κατανοήσει και τα δικά σου προβλήματα και ανησυχίες !!

 

Αρχικά να του πεις να μην σου κουβαλήσει την αστυνομία ξανά !!

Έπειτα να του πεις ότι …αν πάρει το αυτοκίνητο και φύγει ..θα καλέσεις εσύ την αστυνομία !!!

Σκέψου έχεις και άλλα παιδιά , και αρκετά προβλήματα !!

 

Τι θα πει !! παίρνει το αυτοκίνητο την νύκτα και φεύγει ??

15 χρονών είναι , και έχεις άλλα 4 μικρότερα παιδιά αν δεν κάνω λάθος !!

Αν πάθει κάτι αυτός , η αν κτυπήσει κάποιον με το αυτοκίνητο νυχτιάτικα τι θα κάνεις εσύ ? διότι εσένα θα κυνηγά ο εισαγγελέας !!!

Τα άλλα παιδιά τη θα απογίνουν τότε ??

 

 

Ειδάλλως ας πάρει στα σοβαρά το παρακάτω μήνυμα , είναι βγαλμένο μέσα από την ζωή να του πεις , και θα πρέπει να το προσέξει ιδιαίτερα !!

 

Κάθε φορά που ανοίγεις δρόμο στη ζωή

μην περιμένεις να σε βρει το μεσονύχτι

Έχε τα μάτια σου ανοιχτά βράδυ-πρωί

Γιατί μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ

 

Αν κάποτε στα βρόχια του πιαστείς

κανείς δεν θα μπορέσει να σε βγάλει

Μονάχος βρες την άκρη της κλωστής

κι αν είσαι τυχερός, ξεκίνα πάλι

 

==========================

Μες στη ζωή δρόμοι ανοίγονται σωρό

κι όποιον γουστάρεις τον τραβάς κι όπου σε βγάλει

Μα είναι κι ένα μονοπάτι πονηρό

που πάει ντουγρού στην κατηφόρα τη μεγάλη

 

Το μονοπάτι αν θα πάρεις μια βραδιά

τον ίσιο δρόμο πια για πάντα τον αφήνεις

Κι ολημερίς θα κουρελιάζεις μια καρδιά

κι ένα κορμί με τα κουρέλια της θα ντύνεις

 

Εκεί ξεχνάει κι Θεός για να σε δει

Περνάς και φεύγεις και δεν κλαίει ανθρώπου μάτι

Ένα σκουπίδι παραπάνω δηλαδή

μες στης ζωής το πονηρό το μονοπάτι

 

Με σεβασμό και εκτίμηση

 

ΜΩΥΣΗΣ

Άναψε φως στά… σκοτεινά .

Στο μαύρο δώσε χρώμα .

Και φτιάξε εσύ τον πίνακα .

Όσο διαρκεί το γιόμα .

MOYSYS

Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...