Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

Γιος 11 ετών, χωρισμένων γονιών με κακή συμπεριφορά


Recommended Posts

Η ζωή δεν πετάει απόψεις στη μούρη.

Το στόμα μας εκσφενδωνίζει απόψεις που το μυαλό δεν εννοεί και μετά τις αναιρεί.

Εν τέλει οπως στρώσεις κοιμάσαι.

Αν στο κρεβάτι που μοιράζεσαι με το παιδί σου βάλεις και το σύντροφο σου σίγουρα ο χώρος μειώνεται για τον κάθε ένα, και κάποιος, ο λιγότερο δυνατός και ο πιο...ευάλωτος, θα βρεθεί να κάνει ανήσυχο ύπνο ή και να πέσει τελείως από το κρεβάτι.

Εναλλακτικά δεν βάζεις άλλον στο κρεβάτι για να κοιμάται άνετα το παιδί σου, και κατ'επεκταση κι εσύ.

Δεν ξέρω αν γίνεται κατανοητή η μεταφορά μου, αλλά μέσα στο κεφάλι μου είναι όλα ξεκάθαρα, η μεταδοτικότητα μου όμως χάσκει αυτές τις μέρες.

(με τον όρο σύντροφο δεν εννοώ βέβαια τον πατέρα του παιδιού)

 

Κι αυτά στα έγραψα γιατί το θέμα εξελίχτηκε στο αν ήταν σωστό να βάλεις το σύντροφο σου σπίτι σας τόσο νωρίς. Και κακώς εξελίχτηκε έτσι.

Είναι ήδη τετελεσμένο αυτό.

Το θέμα είναι τώρα τί κάνεις.

 

Γνώμη μου είναι να βρείς τα χρήματα για έναν παιδοψυχολόγο, έστω και για 1 φορά.

ένα τόσο δα ανθρωπάκι με κάνει καλύτερο άνθρωπο, σ'αγαπώ!

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


Καλησπέρα σας και πάλι,

 

Σας ευχαριστώ ακόμη μια φορά για όλες τις απαντήσεις. Καλό είναι να ακούς όλες τις απόψεις πόσο μάλλον ανθρώπων που δεν σε γνωρίζουν και δεν εμπλέκονται και συναισθηματικά σε όλη την κατάσταση. Και εγώ πριν το διαζύγιο μου θα απαντούσα πολύ επικριτικά σε κάποιον σε μια παρόμοια κατάσταση. Δυστυχώς έρχεται η ίδια η ζωή για να σε διαψεύσει. Για την ακρίβεια σου πετάει τις απόψεις σου στην μούρη.

 

Εννοείται όμως ότι θα κάνω ότι μπορώ καλύτερο για να προστατέψω την ψυχική υγεία του παιδιού μου. Μακάρι να ήταν οι εποχές που θα μπορούσες (εννοώ οικονομικά) να απευθυνθείς σε κάποιο ειδικό. Θα το είχα κάνει ήδη.

 

Σας ευχαριστώ και πάλι πάρα πολύ...

 

Καλημέρα ndoulga.

 

Παρακολουθώ το θέμα σου όλες αυτές τις μέρες, αλλά τώρα σου απαντώ για πρώτη φορά. Με ενοχλεί το γεγονός ότι συζητάμε για το θέμα της επιλογής σου να μείνεις ή όχι με το σύντροφο και το παιδί σου στο ίδιο σπίτι, και δεν συζητάμε με ποιο τρόπο θα μπορούσε αυτή η συμβίωση να γίνει καλύτερη. Έχω ένα γιο 13 και μια κόρη 10. Είναι πολύ συνεργάσιμα και "καλά" παιδιά (το βάζω σε εισαγωγικά γιατί αυτή η έννοια είναι πολύ υποκειμενική), που, όμως, όπως όλα τα παιδιά μπορούν να γίνουν πολύ σκληρά και επικριτικά, όχι απαραίτητα με εμένα ή τον μπαμπά τους, αλλά με οποιονδήποτε. Οι απαιτήσεις τις σημερινής εποχής είναι τεράστιες. Ένα αγόρι σε αυτές τις ηλικίες πρέπει να είναι και καλός μαθητής και ψιλοαδιάφορος, μαγκάκος και φιλικός, δημοφιλής και απόμακρος και και και...Όλα αυτά σου τα λέω για να σου τονίσω ότι ο παράγοντας ηλικία πάιζει πολύ στην περίπτωσή σας. Ο μικρός μεγαλώνει σε πολλά επίπεδα, προσπαθεί να γίνει αρεστός, θέλει να τον αποδέχονται, θέλει να μεγαλώσει, αλλά θέλει και την αποκλειστική αγκαλιά της μανούλας του. Απλά δεν είναι 6 -8 χρόνων για να σου το ζητήσει. Δεν του το επιτρέπει η εφηβεία αυτό, προσπαθεί να αποδείξει ότι δεν έχει ανάγκη κανέναν και αντιδράει αρνητικά για να πάρει την προσοχή που νομίζει ότι δεν έχει. Είναι δύσκολη η σύγκρουση με τον εαυτό μας και ο μικρός δεν είναι σε θέση να διακρίνει και να αξιολόγησει τα συναισθήματα του και να καταλάβει τί ακριβώς του φταίει. Και εκεί, λοιπόν, έρχεται και η δουλειά του ειδικού που σου προτείνουν οι υπόλοιπς κοπέλες. Δεν χρειάζεται να ψάξεις τα χρήματα για κάτι τέτοιο. Υπάρχει το πρόγραμμα ¨Ψυχολόγοι στα σχολεία", τα Κέντρα Ψυχικής Υγεινής, το Παίδων, το 116111 κ.α. Μην ψάχνεστε μόνοι σας. Ζητήστε βοήθεια από επαγγελματία. Είναι ωραίες αυτές οι ιντερνετικές συζητήσεις και οι ανταλλαγές απόψεων, αλλά άλλο να συζητάμε για πιπίλες και φαγητό και διαδικασία ύπνου, και άλλο για την καθημερινότητα σε ιδιαίτερες συνθήκες όπως η δική σας. Και ασχολήσου και με τον εαυτό σου. Με ειδικό. Πρέπει να ξεμπλοκάρεις, γιατί είμαι σίγουρη ότι η ενοχή δεν σε αφήνει να δεις τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση. Και να θυμάσαι : Δεν εγκλημάτισες. Τη ζωή σου προσπάθησες να ξαναφτιάξεις.

Καλή τύχη σε ό,τι και να επιλέξετε.

Link to comment
Share on other sites

Καλησπέρα σας και πάλι,

 

Σας ευχαριστώ ακόμη μια φορά για όλες τις απαντήσεις. Καλό είναι να ακούς όλες τις απόψεις πόσο μάλλον ανθρώπων που δεν σε γνωρίζουν και δεν εμπλέκονται και συναισθηματικά σε όλη την κατάσταση. Και εγώ πριν το διαζύγιο μου θα απαντούσα πολύ επικριτικά σε κάποιον σε μια παρόμοια κατάσταση. Δυστυχώς έρχεται η ίδια η ζωή για να σε διαψεύσει. Για την ακρίβεια σου πετάει τις απόψεις σου στην μούρη.

 

Εννοείται όμως ότι θα κάνω ότι μπορώ καλύτερο για να προστατέψω την ψυχική υγεία του παιδιού μου. Μακάρι να ήταν οι εποχές που θα μπορούσες (εννοώ οικονομικά) να απευθυνθείς σε κάποιο ειδικό. Θα το είχα κάνει ήδη.

 

Σας ευχαριστώ και πάλι πάρα πολύ...

 

Αγαπητή θεματοθέτρια,

καταρχήν να σου πω ότι καταλαβαίνω τις αμφιβολίες σου και όλες τις σκέψεις που περνάνε από το μυαλό σου. Είμαι κι εγώ χωρισμένη αλλά με πολύ μικρό παιδάκι (2,5 χρονών είναι ο γιος μου). Δε θα μπω καν στη διαδικασία να σου πω τη γνώμη μου για το συμβίωσή σου με τον νέο σου σύντροφο, γιατί δεν έχει νόημα. Κάθε μάνα και κάθε γυναίκα πιστεύω ότι πάντα θέλει το καλύτερο για τα παιδιά της και για αυτό προσπαθεί. Είμαι σίγουρη ότι θέλεις ο γιος σου να ζει σε μια σωστή οικογένεια ακόμη κι αν δεν είναι με τον πατέρα του στο ίδιο σπίτι. Αυτό δε σημαίνει ότι δε θα κάνουμε λάθη ή ότι θα πρέπει να βιώνουμε τύψεις καθημερινά για αυτά, εφόσον θεωρούμε ότι κάναμε κάτι λάθος. Αυτό που έχω μόνο να σου πω είναι να πας σε κάποιον παιδοψυχολόγο, γιατί πραγματικά θα δεις πόσο πολύ θα βοηθήσει και τους τρεις σας (εννοώ εσάς και τον σύντροφό σου μαζί, γιατί είμαι σίγουρη ότι και αυτός θα νιώθει ότι περπατάει σε τεντωμένο σκοινί καθημερινά). Αν δεν διαθέτεις τα χρήματα, όπως οι περισσότεροι βέβαια, μπορείς να πας στον παιδοψυχολόγο του Ιπποκράτειου νοσοκομείου ή σε κάποιον από τα ιδρύματα ψυχικής υγιεινής (έχει σε διάφορα σημεία στη θεσσαλονίκη...του δυτικού τομέα στους Αμπελόκηπους είναι πολύ καλό), που είναι δωρεάν ή με ελάχιστη καταβολή από όσο ξέρω. Μάλιστα, αυτός στο Ιπποκράτειο αν είσαι από Θεσσαλονίκη, νομίζω είναι γυναίκα και πηγαίνουν φίλοι μου την κόρη τους και το ζευγάρι επίσης και έχουν μείνει άφωνοι με το πόσα πράγματα βγήκαν στην επιφάνεια, που δεν είχαν φανταστεί ποτέ οτι υπήρχαν στην ψυχή του παιδιού τους. Επίσης, τους βοήθησε πολύ στο να δουν πόσα λάθη έκαναν προσπαθώντας να προστατέψουν τα παιδιά τους (δεν είναι χωρισμένοι, έχασαν σε τροχαίο την πρώτη τους κόρη και αυτό έχει επηρεάσει φυσικά όλη την οικογένεια). Η κόρη τους τώρα είναι 7 χρονών και όταν έγινε το συμβάν ήταν 2,5....παρόλα αυτά, χωρίς ποτέ να το φανταστούν οι ίδιοι άφησε στην ψυχούλα της τρομερά τραύματα. Το παιδί τους μετά από 2 μήνες επισκέψεων είναι άλλο παιδί κι οι ίδιοι πολύ πιο σίγουροι για το πώς να αντιμετωπίζουν μαζί τα θέματα από εδώ και πέρα. Αυτό θεωρώ ότι θα ήταν το καλύτερο που μπορείς να κάνεις για σένα, αλλά και την οικογένειά σου. Σου εύχομαι να πάνε όλα καλά.

twmWp2.png
Link to comment
Share on other sites

Η ζωή δεν πετάει απόψεις στη μούρη.

Το στόμα μας εκσφενδωνίζει απόψεις που το μυαλό δεν εννοεί και μετά τις αναιρεί.

Εν τέλει οπως στρώσεις κοιμάσαι.

Αν στο κρεβάτι που μοιράζεσαι με το παιδί σου βάλεις και το σύντροφο σου σίγουρα ο χώρος μειώνεται για τον κάθε ένα, και κάποιος, ο λιγότερο δυνατός και ο πιο...ευάλωτος, θα βρεθεί να κάνει ανήσυχο ύπνο ή και να πέσει τελείως από το κρεβάτι.

Εναλλακτικά δεν βάζεις άλλον στο κρεβάτι για να κοιμάται άνετα το παιδί σου, και κατ'επεκταση κι εσύ.

Δεν ξέρω αν γίνεται κατανοητή η μεταφορά μου, αλλά μέσα στο κεφάλι μου είναι όλα ξεκάθαρα, η μεταδοτικότητα μου όμως χάσκει αυτές τις μέρες.

(με τον όρο σύντροφο δεν εννοώ βέβαια τον πατέρα του παιδιού)

 

Κι αυτά στα έγραψα γιατί το θέμα εξελίχτηκε στο αν ήταν σωστό να βάλεις το σύντροφο σου σπίτι σας τόσο νωρίς. Και κακώς εξελίχτηκε έτσι.

Είναι ήδη τετελεσμένο αυτό.

Το θέμα είναι τώρα τί κάνεις.

 

Γνώμη μου είναι να βρείς τα χρήματα για έναν παιδοψυχολόγο, έστω και για 1 φορά.

 

dimmi μου πιανομαι απο την μεταφορα σου αλληγορια για να πω τα εξης

σε κανενα παιδι αγορι στην προκειμενη περιπτωση δεν κανει καλο να νομιζει οτι η μαμα του του ανηκει κι οτι ειναι η μεγαλη του αγαπητικια

ειναι σημαντικο αναμεσα σε ενα παιδι και μια μαμα να διαμεσολαβει μια σχεση πιο προσωπικη της μαμας με καποιον αλλον, σχεση που προφανως δεν επιτρεπεται να εχει με το παιδι της, τωρα αυτην τη σχεση η την εχει με το συζυγο και πατερα του παιδιου της η με καποιον αλλον οποιον η μαμα επιθυμει και αυτο το παιδι πρεπει να το χωνεψει, ευκολα η δυσκολα πρεπει να το αποδεχθει και να προχωρησει την ζωη που τον αφορα, δηλαδη την ζωη με το σχολειο του τις σχεσεις του, τους δικους του φιλους γκομενες, ονειρα κλπ η μαμα με τα δικα της παιχνιδια και το παιδι με τα δικα του

Link to comment
Share on other sites

Η ζωή δεν πετάει απόψεις στη μούρη.

Το στόμα μας εκσφενδωνίζει απόψεις που το μυαλό δεν εννοεί και μετά τις αναιρεί.

Εν τέλει οπως στρώσεις κοιμάσαι.

Αν στο κρεβάτι που μοιράζεσαι με το παιδί σου βάλεις και το σύντροφο σου σίγουρα ο χώρος μειώνεται για τον κάθε ένα, και κάποιος, ο λιγότερο δυνατός και ο πιο...ευάλωτος, θα βρεθεί να κάνει ανήσυχο ύπνο ή και να πέσει τελείως από το κρεβάτι.

Εναλλακτικά δεν βάζεις άλλον στο κρεβάτι για να κοιμάται άνετα το παιδί σου, και κατ'επεκταση κι εσύ.

Δεν ξέρω αν γίνεται κατανοητή η μεταφορά μου, αλλά μέσα στο κεφάλι μου είναι όλα ξεκάθαρα, η μεταδοτικότητα μου όμως χάσκει αυτές τις μέρες.

(με τον όρο σύντροφο δεν εννοώ βέβαια τον πατέρα του παιδιού)

 

Κι αυτά στα έγραψα γιατί το θέμα εξελίχτηκε στο αν ήταν σωστό να βάλεις το σύντροφο σου σπίτι σας τόσο νωρίς. Και κακώς εξελίχτηκε έτσι.

Είναι ήδη τετελεσμένο αυτό.

Το θέμα είναι τώρα τί κάνεις.

 

Γνώμη μου είναι να βρείς τα χρήματα για έναν παιδοψυχολόγο, έστω και για 1 φορά.

 

 

H μεταφορα είναι λίγο άκυρη διοτι βρε καλη μου δεν μοιραζεσαι το κρεβατι με το παιδι σου , ουτε την μοναξια σου , ουτε τις ανασφαλειες σου . Το παιδι ειναι ξεχωριστος ανθρωπος εχει το δικο του κρεβατι , τους δικους φίλους, τα δικά του θέλω. Το οτι γιναμε μητερες φυσικα και ειναι ο πιο σημαντικος ρολος αλλά δεν ειναι ο μονος ρόλος...Αν ηταν και εμεις θα ειμασταν δυστυχισμενες και τα παιδια μας. Ο ρολος μας ειναι να τα προστατευουμε και να τους δωσουμε τα απαραιτητα εφοδια να γινουν σωστοι ενηλικες και οχι να αγκιστρωθούμε επανω τους και αυτα σε εμας .

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...