Θέλει να πιπιλάει το στήθος που αρνήθηκε μωρό

Καλησπέρα σας. Το θέμα που αντιμετωπίζω είναι λίγο περίεργο...

Θήλασα το γιο μου 14 μήνες... αποθηλάσαμε σταδιακά και χωρίς κλάμματα, όταν ήμουν έγκυος στην κόρη μου λόγω αυξημένων συσπάσεων στον 4 μήνα της εγκυμοσύνης.

Την κόρη μου θεωρούσα αυτονόητο ότι θα την θηλάσω, όπως και το πρώτο μου παιδάκι, όσο ήθελε και μπορούσα. Όμως, μια δυσκαμψία στη γλώσσα της μικρούλας (διαγνωσμένη από σύμβουλο θηλασμού κ παιδίατρο) έκανε τον θηλασμό πολύ δύσκολο και αγχωτικό για το μωρό, ενώ δεν της επέτρεπε να πίνει τις ποσότητες γάλακτος που χρειαζόταν με αποτέλεσμα να χάνει βάρος από την πρώτη κιόλας βδομάδα. Με τη βοήθεια συμβούλου θηλασμού, ακολούθησα πρόγραμμα αντλήσεων με νοσοκομειακό θήλαστρο και για 5,5 μήνες της έδινα αποκλειστικά δικό μου γάλα με σύρριγα στην αρχή και ποτηράκι αργότερα (λόγω της δυσκαμψίας δεν τα κατάφερνε στην αρχή ούτε με μπιμπερό). Γύρω στους 6,5 μήνες, το γάλα μου είχε μειωθεί σημαντικά και αποφάσισα να σταματήσω τις αντλήσεις. Έτσι η μικρούλα, αν κ ήπιε, έστω για 1 εξάμηνο το γάλα της μαμάς, το στήθος της μαμάς δεν το έμαθε ποτέ, ούτε το ευχαριστήθηκε.

Μέχρι πρόσφατα (τώρα έγινε 1 χρονών) δεν είχε δείξει κανένα ενδιαφέρον για το στήθος μου. Ούτε το είχε πιάσει ποτέ, ούτε το είχε περιεργαστεί, ούτε κούρνιαζε ιδιαίτερα, τίποτα... Ξαφνικά εδώ και λίγες βδομάδες το ανακάλυψε!!! Στην αρχή ήθελε να το πιάνει και να το μυρίζει κ μια μέρα επέμενε να κατεβάσει το μαγιό μου και να το πιπιλίσει. Από τότε το ζητάει συνέχει και φωνάζει "ιιιλα", τη λέξη που λέει όταν θέλει την πιπίλα της.

Τι να κάνω; Είναι λάθος να την αφήνω, έτσι δεν είναι;;;; Όμως γιατί το ζητάει τόσο κ μάλιστα δεν βολεύεται με την πιπίλα της, αλλά επιμένει;;;; Καμιά συμβουλή;;;;

Ευχαριστώ.

Η δυσκαμψια της στην παρούσα φάση την εμποδίζει να θηλαζει;

Βασικά εγω θα ρωτήσω με αφορμή την τελευταία παράγραφό σου: τι θέλεις να κανεις; Πως αισθάνεσαι για το γεγονός αυτο; Για ποιον θεωρείς ότι δεν είναι σωστό; Για την κόρη σου, για σένα ή για τους υπόλοιπους; Γιατι πιστεύεις ότι συμβαίνει αυτο;

Η δυσκαμψία την εμπόδιζε να θηλάσει ή να πιπιλίσει σωστά από τις πρώτες βδομάδες της ζωής της. Γι' αυτό (σύμφωνα με τη σύμβουλο κ τη γιατρό) αρνήθηκε το στήθος, αλλά κ το μπιμπερό όταν ήταν μωράκι ακόμα. Μέχρι να το καταλάβω την θήλαζα, αλλά με δυσκολία, γκρίνιες και χωρίς να παίρνει το απαιτούμενο βάρος. Παράλληλα το ψάχναμε με τη γιατρό κ τη σύμβουλο. Μετά από τη διάγνωση της δυσκαμψίας, σταμάτησα να της προσφέρω το στήθος μου (ούτως ή άλλως δεν το ήθελε) έκανα 8 αντλήσεις την ημέρα κ της έδινα το γάλα μου, αρχικά με σύριγγα κ μετά με ένα βρεφικό ποτηράκι, το οποίο έσταζε χωρίς να χρειάζεται η μικρή να κάνει τη θηλαστική κίνηση. Η μικρή δεν πιπίλισε ποτέ, ακόμα κ την πιπίλα της την κράταγε στο στόμα της άτσαλα. Κ τώρα ακόμα πιπιλάει περίεργα. Δεν έχει μάθει το σωστό τρόπο μάλλον... αλλά κ την πιπίλα τη θέλει στο στόμα κ τελευταία θέλει κ το στήθος.

Σήμερα πια, με το γάλα μου να έχει κοπεί εδώ κ 5 μήνες, δεν ξέρω τι της προσφέρει το στήθος μου κ γιατί ξαφνικά το ζητάει. Με συγκινεί κ με αγχώνει. Δεν ξέρω εάν είναι φυσικό ή αφύσικο κ δεν ξέρω αν είναι σωστό ψυχολογικά να την αφήνω να το κάνει... ιδίως τη στιγμή που δεν τρέφεται από μένα πια...

Οπότε μάλλον η ερώτησή μου είναι εάν είναι σωστό για την κόρη μου να την αφήνω να προσπαθεί να πιπιλίσει το στήθος μου, που στην ουσία δεν θήλασε ποτέ. Και επίσης η απορία μου είναι γιατί να θέλει να το κάνει... της έχει στοιχίσει που το στερήθηκε;;;

Συγγνωμη αλλα γιατι επετρεψες να το κανει αυτο?Δε σε ενοχλει?

Niki81, δεν ξέρω πως θα μπορούσα να μην το επιτρέψω, αφού δεν ήξερα καν τι ήθελε να κάνει.

Όταν άπλωσε το χεράκι της να πιάσει στο στήθος μου, την άφησα όπως την αφήνω όταν πιάνει τη μύτη μου. Όταν άρχισε να επιμένει, μου έκανε εντύπωση, αλλά εντελώς φυσικά την άφησα να βάλει το προσωπάκι της στο στήθος μου, γιατί ήταν μια πολύ φυσική κίνηση για μένα.

Το ότι θέλει να πιπιλάει το στήθος μου προφανώς κ με προβληματίζει, γι' αυτό κ γράφω στο φόρουμ. θα ήθελα να ξέρω εάν συμβαίνει κ σε άλλα παιδάκια κ πως αντιμετωπίζεται. Επίσης με προβληματίζει το γιατί το κάνει, τι συμβαίνει ψυχολογικά στο παιδάκι μου κ ποιος είναι ο σωστός τρόπος να το διαχειριστώ χωρίς να την απορρίψω ή να της φερθώ απότομα.

 

Οπότε μάλλον η ερώτησή μου είναι εάν είναι σωστό για την κόρη μου να την αφήνω να προσπαθεί να πιπιλίσει το στήθος μου, που στην ουσία δεν θήλασε ποτέ. Και επίσης η απορία μου είναι γιατί να θέλει να το κάνει... της έχει στοιχίσει που το στερήθηκε;;;

Ίσως να είδε π.χ. στην τηλεόραση ή αλλού κάποιο μωρό να θηλάζει και να ήθελα να δοκιμάσει να κάνει την ίδια κίνηση επειδή ήταν περίεργη. Δεν ξέρω αν είναι σωστό ή όχι. Προσωπικά θα με ενοχλούσε. Τώρα που είναι και μεγάλη και μπορεί να έχει και δοντάκια πρόσεξε μην σου κάνει και καμιά "ζημια" χωρίς να υπάρχει λόγος!

Dinag δεν υπάρχει σωστό ή λάθος.. Για να το κάνει σημαίνει ότι το χρειάζεται και για την ίδια είναι σωστό. Εσυ είσαι αυτη που πρέπει να αποφασίσεις τι θέλεις να κανεις.

Στη δικη σας περίπτωση δεν υπήρξε αποθηλασμος για να πεις ότι κάνει πισωγύρισμα και περνάει σε άλλη φάση. Η κόρη σου περνάει το στάδιο που περνούν όλα τα νήπια που θηλαζουν για ψυχολογικους λόγους (χωρίς απαραίτητα να θέλουν να πιουν γάλα).

Στο φόρουμ υπάρχουν περιπτώσεις μαμαδων που είχαν αποθηλασει και μετα έγινε κάτι κι επέστρεψε το μωρο στο στήθος. Ίσως κάποια να δει το θέμα σου και να γράψει.

Niki81, δεν ξέρω πως θα μπορούσα να μην το επιτρέψω, αφού δεν ήξερα καν τι ήθελε να κάνει.

 

Όταν άπλωσε το χεράκι της να πιάσει στο στήθος μου, την άφησα όπως την αφήνω όταν πιάνει τη μύτη μου. Όταν άρχισε να επιμένει, μου έκανε εντύπωση, αλλά εντελώς φυσικά την άφησα να βάλει το προσωπάκι της στο στήθος μου, γιατί ήταν μια πολύ φυσική κίνηση για μένα.

 

Το ότι θέλει να πιπιλάει το στήθος μου προφανώς κ με προβληματίζει, γι' αυτό κ γράφω στο φόρουμ. θα ήθελα να ξέρω εάν συμβαίνει κ σε άλλα παιδάκια κ πως αντιμετωπίζεται. Επίσης με προβληματίζει το γιατί το κάνει, τι συμβαίνει ψυχολογικά στο παιδάκι μου κ ποιος είναι ο σωστός τρόπος να το διαχειριστώ χωρίς να την απορρίψω ή να της φερθώ απότομα.

Τι να σου πω..προσωπικα δε θεωρω οτι εχει καποιο ψυχολογικο το παιδι και γι'αυτο το κανει...δεδομενου οτι μιλαμε για ενα παιδακι το οποιο δε θηλασε.Εγω τουλαχιστον..οπως δε θα εδινα πιπιλα σε ενα παιδακι που την εχεο κοψει προ πολλου...ομοιως δε θα αφηνα και ενα παιδακι που δε θηλαζει να μου πιπιλαει το στηθος ενω εγω δεν εχω γαλα.

Δε πονας?Ρωταω γιατι εγω που ακομα δεν εχω καταφερει να αποθηλασει ο γιος μου...αλλα λογω εγκυμοσυνης δεν εχω γαλα...οταν θηλαζει...με ενοχλει παρα πολυ σαν αισθηση.

Ισως θα επρεπε να ανοίξεις το θεμα σου στην ενότητα "ψυχολογία".

Στο βιβλίο της Άννας Πατσούρου "Θηλασμός μια υπέροχη σχεση" αναφέρεται ότι ενα παιδί που έχει αποθηλάσει δεν ενδεικνυται να του επιτραπει να ξαναρχίσει τον θηλασμό. Να το γενικεύσω και για τη δική σας περίπτωση? Δεν ξερω αν υπάρχει "σωστό" και "λάθος".

Λέμε και ξαναλέμε εδώ στο φόρουμ ότι ο θηλασμός ειναι κατι παραπάνω από διατροφική ανάγκη, ότι καλύπτει τις ανάγκες του μωρού για στοργή/επαφή/αγάπη κλπ... Μήπως κάτι λειπει της μικρής σου και θελει περισσότερη επαφή με τη μανούλα πχ?

Ισως θα πρεπει να το συζητήσεις με κάποιον παιδοψυχολόγο για το πώς θα πρεπει να το αντιμετωπίσεις.

Ζουζουνελ ομως η μικρη δεν έχει βιώσει ποτε τον αποθηλασμο γιατι δεν υπήρξε και θηλασμος.

Ναι το καταλαβα, γι' αυτό εγραψα πριν ότι αναρωτιέμαι "να το γενικεύσω?" ή όχι?

Πόσο συχνά αποζητάει η μικρή την επαφή με το στήθος?

Niki81, όταν ήμουν έγκυος στην μικρή και θήλαζα τον μεγάλο, υπήρχαν πολλές φορές που δεν μου ήταν καθόλου ευχάριστο. Όμως τώρα, αφενός δεν είμαι έγκυος οπότε το στήθος μου δεν είναι τόσο ευαίσθητο, αφετέρου η μικρή δεν θηλάζει ακριβώς, δεν ξέρει να το κάνει, απλά ακουμπάει το στοματάκι της και σαν να πιπιλάει.

zouzounel, εδώ και λίγες μέρες το ζητάει όποτε την παίρνω αγκαλιά. Γι' αυτό και προβληματίστηκα και έγραψα στο φόρουμ.

Τώρα, για το πως νιώθω εγώ. Δεν θέλω να την απογοητεύσω, δεν θέλω να της στερήσω τρυφερότητα, νιώθω ότι της την έχω στερήσει ήδη γιατί δεν την θήλασα και γιατί, ως δεύτερο παιδί, δεν είχε την αποκλειστικότητα που είχε το πρώτο. Δεν νιώθω όμως και άνετα να αφήνω ένα κοριτσάκι 1 χρονών που δεν έχει θηλάσει να πιπιλάει στο στήθος μου.

Προσπαθώ να της αποσπώ την προσοχή, να την φιλάω και να την αγκαλιάζω με τρόπους που δεν πάει προς τα κει το κεφαλάκι της. Επίσης να μην φοράω ανοιχτά ρούχα. Δεν ξέρω τι άλλο να κάνω. Δεν θέλω να της πω μη, φοβάμαι ότι ίσως μετά κολλήσει και είναι χειρότερα. Ελπίζω να είναι κάτι περαστικό.

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις και ίσως ναι, πρέπει να μιλήσω με παιδοψυχολόγο, το θέμα είναι να βρω τον κατάλληλο.

Ευχαριστώ και πάλι για το ενδιαφέρον κ τις απαντήσεις.

Dinag νομίζω ότι από τη στιγμή που δε νιώθεις άνετα καλό θα είναι να μην την αφήνεις. Δεν νομίζω ότι με το να πιπιλίσει το στήθος σου θα νιώσει παραπάνω τρυφερότητα. Θα ήταν άλλο πράγμα αν έκανες επαναγαλακτισμό (μην το αποκελείεις τελείως. Μπορείς αν σε ενδιαφέρει να συζητήσεις γι' αυτό με το σύμβουλο θηλασμού που σε παρακολούθησε). Την τρυφερότητα μπορείς να της τη δείχνεις και σίγουρα τη δείχνεις με ένα σωρό άλλα πράγματα.

Επειδή είναι το δεύτερο παιδάκι σου και δεν είχε την αποκλειστικότητα αν προσπαθήσεις να το αντισταθμίσεις αυτό με το να της κάνεις όλα τα χατήρια δε θα της κάνεις καλό. Όποτε κάνει κάτι που σε ενοχλει ή κάτι που δε θεωρείς ότι πρέπει να κάνει πολύ ευγενικά και με αγάπη θα της λές όχι. Βοηθάει σε αυτό αν είσαι σταθερη στο ποια πράγματα της επιτρέπεις και ποια όχι. Αν τη μια μέρα δεν της επιτρέπεις κατι και την άλλη της το επιτρέπεις θα μπερδευτεί.

Καλησπέρα και πάλι.

Της μικρής όσο ξαφνικά της ήρθε η περιέργεια για το στήθος, τόσο ξαφνικά της έφυγε. Για όσο κράτησε προσπάθουσα να της αποσπώ την προσοχή με παιχνίδια και γαργαλητά... ακόμα βέβαια απορώ γιατί το έκανε.

Opal τον επαναγαλακτισμό τον σκέφτηκα και γω, γιατί με το πρώτο μου παιδί απόλαυσα τον θηλασμό, ενώ με την μικρή, λόγω του προβλήματος στη γλωσσίτσα της τον στερηθήκαμε και οι δύο. Όμως εφόσον δεν γνωρίζει τη θηλαστική κίνηση δεν θα ήταν ούτως ή άλλως εφικτό και επιπλέον αμφιβάλλω εάν και ψυχολογικά θα ήταν σωστό σε τόσο προχωρημένη ηλικία.

Ευχαριστώ και πάλι για τις απαντήσεις σας.