πονάει η κοιλιά μου (δε θέλω να πάω σχολείο)

Γειά σας! Η κόρη μου είναι α' δημοτικού και από 3 1/2 είχε πάει σε παιδικό. Μέχρι και πέρισυ (νηπιαγωγείο) δεν αντιμετωπίσαμε κανένα πρόβλημα. Είναι πολύ κοινωνικό παιδί, της αρέσει η μάθηση. Εδώ και 1 1/2 μήνα άρχισαν να με καλούν στο σχολείο γιατί παραπονιόταν ότι πονούσε η κοιλιά της (που πέρναγε ως την ώρα που πήγαινα, ή μόλισ φεύγαμε). Τον ενάμισυ αυτό μήνα αυτό έγινε 6 φορές! Μίλησα μαζί της, τη μια μου έλεγε ότι πόνεσε λίγο η κοιλιά της και μετά πέρασε, ενώ μετά από πίεση είπε ότι βαριόταν στο σχολείο και ήθελε να φύγει. Η δασκάλα της είπε ότι δεν έχει κανένα πρόβλημα με τα παιδιά, αλλα δείχνει να βαριέται (κάτι που είναι εν μέρει λογικό, καθώς η κόρη μου γράφει και διαβάζει τουλάχιστον ένα χρόνο τώρα -και όλα αυτά μόνη της, εγώ δεν την πίεσα για κάτι τέτοιο). Τον τελευταίο καιρό μάλιστα, φέρνει γραπτά στο σπίτι γεμάτα λάθη, που κανονικά δε θα έπρεπε να κάνει. Χρησιμοποίησα κάθε μέσο πίεσης για να μάθω τι συμβαίνει, αλλά μάταια. Φαίνεται να αδιαφορεί ακόμα και για συνέπειες της συμπεριφοράς της όπως το να χάσω τη δουλειά μου γιατί πρέπει να πηγαίνω να την πάρω, με αποτέλεσμα να πρέπει να μετακομίσω μακριά σε άλλη πόλη για να δουλέψω (αυτό της έχα πει την προπερασμένη φορά ελπίζοντας να την πιέσω να μην το ξανακάνει, αλλά σε μια βδομάδα το ξανάκανε). Αισθάνομαι τελείως ανήμπορη και δεν ξέρω πια τι φταίει ή τι να κάνω!!!

Απ, όσο γνωρίζω, αυτό είναι συχνό φαινόμενο στην Α' Δημοτικού. Έχω δε μια φίλη που η κόρη της ήταν συμμαθήτρια του γιου μου όταν πηγαίναμε σε δημόσιο δημοτικό.

Το κοριτσάκι παρουσίαζε πόνο στην κοιλιά σε πολύ συχνή βάση (αλλά και πολλά άλλα παιδιά στην τάξη).

Μια το άγχος (γιατί είναι μεγάλη αλλαγή η μετάβαση από το Νηπιαγωγείο στην Α' Δημοτικού), μια η βαρεμάρα αλλά και το γεγονός ότι οι τουαλέτες ήταν όχι σιχαμερές, όχι απαράδεκτες, αλλά απάνθρωπες από άποψη υγιεινής, συνέβαλαν σε αυτό το φαινόμενο.

Είναι και κάποια πίεση που δέχονται από τα άλλα παιδιά, διότι αρχίζουν οι κλίκες, οι συμπάθειες, οι αντιπάθειες και οι ανταγωνισμοί.

Είναι πολλοί παράγοντες που μπορεί να παίζουν ρόλο.

Από την άλλη, όμως, βλέπω ότι εσείς φεύγετε από τη δουλειά σας για να την παραλάβετε και ανακαλύπτετε ότι της έχει περάσει και σας δημιουργεί άγχος και ίσως πρόβλημα στην εργασία σας.

Δεν μπορώ να προτείνω κάτι, αλλά νομίζω, κρίνοντας από αυτά που είδα στη δική μας πρώτη τάξη, ότι σιγά-σιγά θα της περάσει αυτή η φάση. Μη ξεχνάμε ότι το σχολείο άρχισε πριν από 2.5 μήνες. Δεν έχουμε καν κλείσει τη μισή σχολική χρονιά.

Όσο για τις εργασίες, κι αυτό θέλει σιγά-σιγά ενθάρρυνση και επιμονή από τη δική σας πλευρά. Κι εγώ είχα αναφέρει ότι είχα πρόβλημα με τη δουλειά μου όταν δεν ήθελε να πηγαίνει στο σχολείο, αλλά ειλικρινά, τελικά δεν πρέπει να τα αγχώνουμε και με τους δικούς μας φόβους. Έχουν αρκετούς από τους δικούς τους. Δεν είναι εποικοδομητική αυτή η τακτική και, όπως είδατε κι εσείς, δε βοηθά σε τίποτα.

Εδώ άλλαξα εντελώς καριέρα κι έγινα ελεύθερος επαγγελματίας γιατί είχα πρόβλημα να φεύγω νωρίτερα από τη δουλειά κάθε τρεις και λίγο και πάλι, η δική μου αλλαγή δεν άλλαξε την απόδοση του γιου μου, ούτε τη στάση του ως προς το θέμα "σχολείο". Μόνο ο χρόνος και η σταθερή ενθάρρυνση. Λάθη θα γίνουν στην Α' και στην Β' δημοτικού. Αυτές οι δύο τάξεις είναι οι αρχή της νέας μορφής εκπαίδευσης που λαμβάνουν και χρειάζονται χρόνο να προσαρμοστούν σε αυτήν και να ανταποκρίνονται σε αυτήν. Ας διορθώνει η δασκάλα τα λάθη. Εμείς δεν έχουμε σαν γονείς δουλειά να τα μαλώνουμε γι αυτά. Εμείς θα τους ενθαρρύνουμε και τους ανεβάσουμε το ηθικό και θα τους μεγαλώσουμε την αυτοπεποίθηση ότι ΜΠΟΡΟΥΝ αν προσπαθήσουν λίγο περισσότερο.

Έχουν τις δικές τους προκλήσεις και απλά σιγά-σιγά μαθαίνουν μόνα τους τα παιδιά μας πώς να τις αντιμετωπίζουν στο χώρο όπου εμφανίζονται αυτές.

Eυχαριστώ πολύ για τη συμπαράσταση και την κατανόηση! Απλά αισθάνομαι τόσο αδύναμη να εντοπίσω την αιτία του προβλήματος (η δασκάλα λέει ότι όλα είναι μια χαρά, ούτε η ίδια η μικρή παραπονιέται για κάτι συγκεκριμένο) και επίσης εντελώς αδύναμη να βρω μια φόρμουλα αντιμετώπισης, χωρίς να μπορώ ούτε να το αφήσω έτσι και ό,τι γίνει...Χθες σκέφτηκα να κλείσω ραντεβού με παιδιοψυχολόγο στο ΑΧΕΠΑ (ξέρω ότι έχουν καλό παιδοψυχιατρικό τμήμα εκεί...)

Λετε να είναι τόσο σοβαρό ώστε να χρειάζεται παιδοψυχολόγο;

φαση ειναι κ θα περασει.παντως απο οσο ξερω οσο την πιεζεις θα το κανει συνεχεια.ας με διορθωσετε αν κανω λαθος.νομιζω πως πρεπει να την επιβραβευεις καθε φορα που καθετε στο σχολειο χωρις να ζηταει να φυγει παρα να την πιεζεις να σου πει γιατι δεν παει.κ μαλιστα πιστευω πως αυτο που ειπες οτι αν συνεχισει ετσι θα χασεις τη δουλεια σου,δημιουργει ενοχες στο παιδι.οταν λες οτι της ειπες οτι αν χασεις τη δουλεια σου θα πρεπει να μετακομισεις σε αλλη πολη,εννοεις μονη σου?

Το έχουμε ζήσει και εμείς το ίδιο έργο! Θα σε συμβούλευα καταρχήν να χαλαρώσεις εσύ ως μητέρα για να μορέσεις να βοηθήσεις και το παιδί σου. Σίγουρα κάτι της φταίει! Σίγουρα κάτι την προβληματίζει και αντιδρά με αυτόν τον τρόπο. Αυτό που θα πρέπει να κάνεις είναι να καταλάβεις τι είναι αυτό. Όλα τα υπόλοιπα κατά τη γνώμη μου περιττεύουν. Λες ότι αισθάνεσαι αδυναμία να εντοπίσεις το πρόβλημα. Μα εσύ είσαι η μητέρα της και ξέρεις το παιδί σου. Μη βασίζεσαι μόνο στη δασκάλα. Η δασκάλα της έχει να σχοληθεί με άλλα 20-25 παιδιά. Μπορεί να μην έχει αντιληφθεί κάτι. Προσπάθησε να μιλήσεις με το ίδιο σου το παιδί. Πάρτο με το μαλακό, ψάρεψε το. Γνώμη μου είναι να μην εμπλέξεις ακόμη παιδοψυχολόγο. Προσπάθησε να εντοπίσεις μόνη σου το πρόβλημα και στη συνέχεια να το αντιμετώπισεις. Εάν δεν καταφέρεις να το αντιμετώπισεις τότε ζήτα τη βοήθεια ειδικού. Καλή επιτυχία σου εύχομαι και μακάρι να καταλάβεις τον προβληματισμό της γρήγορα.

Belfaccino, δε νομίζω ότι είναι τόσο σοβαρό, ωστόσο μια παραπάνω εξειδικευμένη γνώμη σε προβλήματα συμπεριφοράς, αν μη τι άλλο, νομίζω ότι δε θα βλάψει.

Dimitra83, είπα ότι θα αναγκαστώ να δουλέψω σε άλλη πόλη (ναι, μόνη μου), για να δω πως θα αντιδράσει, αλλά δε φαίνεται να της κάηκε καρφάκι, γιατί την επόμενη βδομάδα το ξανάκανε...Οπότε δε νομίζω ότι δημιουργήθηκαν καν τύψεις...

Stam, προχτές ήταν η έβδομη φορά που έκανε ακριβώς το ίδιο. Μετά από την τρίτη φορά (όταν κατάλαβα ότι δεν είναι τυχαίο και κάτι συμβαίνει) προσπάθησα επανειλημμένα να την ψαρέψω. Από τη μια όταν τη ρωτάω αν έχει παράπονο από κάποιον, κάτι την στενοχωρεί (στο σπίτι, στο σχολείο) λέει ότι όλα είναι μια χαρά, αν τη ρωτήσω συγκεκριμένα "μήπως σε πειράζει κάποιο παιδάκι. ή κάποιος άλλος" λέει "ναι, ο Γιώργος χτες με έσπρωξε και δε μ'άρεσε, και μετά η Κατερίνα μου άρπαξε το μολύβι, αλλά ξαναγίναμε φίλες" - τρέχα γύρευε και άντε βγάλε άκρη!

Το μόνο που σκέφτηκα ότι μπορεί απλά να θέλει να μας κάνει να την προσέξουμε, θέλει περισσότερη προσοχή τόσο από μας (τους γονείς) όσο και από τη δασκάλα, ίσως? Αλλά ήδη είναι καλή μαθητρια, τι να πω στη δασκάλα, ασχολήσου πιο πολύ μαζί της?...

Belfaccino, δε νομίζω ότι είναι τόσο σοβαρό, ωστόσο μια παραπάνω εξειδικευμένη γνώμη σε προβλήματα συμπεριφοράς, αν μη τι άλλο, νομίζω ότι δε θα βλάψει.

 

Dimitra83, είπα ότι θα αναγκαστώ να δουλέψω σε άλλη πόλη (ναι, μόνη μου), για να δω πως θα αντιδράσει, αλλά δε φαίνεται να της κάηκε καρφάκι, γιατί την επόμενη βδομάδα το ξανάκανε...Οπότε δε νομίζω ότι δημιουργήθηκαν καν τύψεις...

απο προσωπικη εμπειρια σου λεω μιας κ η μητερα μου ελεγε πως θα αναγκαστει να φυγει γιατι δεν αντεχει αλλο αφου εκλαιγα κ δε πηγαινα σχολειο απο νηπιο,οτι αυτο συνεχιζα να το κανω ως την 3η δημοτικου ΑΛΛΑ ζουσα ως 12 χρονων με το φοβο οτι η μανα μας θα φυγει κ θα μας παρατησει!!!δεν εχει σημασια αν το κανει ακομα η οχι η κορη σου!!!δε ξερεις τι κρυβει μεσα του ενα παιδι!σε πληροφορω οτι ημουν 7 χρονων κ τα βραδια μερικες φορες εκλαιγα χωρις να με καταλαβει κανεις επειδη η μανα μου ελεγε πως θα αναγκαστει να φυγει!!!

δε μπορουσα να καταλαβω οτι το ελεγε στα ψεματα!ειναι συναισθηματικη βια αυτο που περασα κ αν διαφωνει καποια μαζι μου ας μου το πει για να δουμε κ μια αλλη πλευρα!

όχι, είναι συναισθηματική βία, απλά με εκνεύρισε πάρα πολύ η συνεχόμενη συμπεριφορά της και η (εξωτερικά τουλάχιστον) απουσία κάθε τύψης, οπότε θέλησα να δω με τι μπορώ να την κάνω να αντιδράσει - αλλά (εξωτερικά, πάλι) δεν είδα σημάδια τύψεων ή φόβου ότι θα με "χάσει"... Οπότε ή πήρε χαμπάρι ότι τη δουλεύω, ή το κρύβει τόσο καλά ότι φοβάται. Τι να πω? Σίγουρα πάντως δεν έβγαλα έτσι τίποτα...Οπότε στη δοκιμή για άλλες προσεγγίσεις...

Σε βρίσκω πολύ αποφασισμένη να ζητήσεις γνώμη ειδικού οπότε δεν θα προσπαθήσω άλλο να σε αποτρέψω. Έχε απλά στο πίσω μέρος του μυαλού σου ότι ίσως ένα τρίτο άτομο να κάνει τα πράγματα χειρότερα. Για παράδειγμα εάν όπως λες θέλει να τραβήξει την προσοχή σας μπορείτε να της την προσφέρετε απλόχερα παρά να την τρέχετε σε παιδοψυχολόγους. Sorry αλλά αυτή είναι η δική μου άποψη που σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να συμμεριστείς. Η απόφαση για το παιδί σου είναι δική σου...

Όταν έγραψα "άλλες προσεγγίσεις" εννοούσα κυρίως τρόπους να την πλησιάσω και να της αποσπάσω πληροφορίες που δεν μπορεί ή δε θέλει να δώσει (π.χ. ένα ημερολόγιο στο οποίο θα γράφει τι την στενοχωρεί ή τι την κάνει χαρούμενη κάθε μέρα). Για τους "ειδικούς" συμφωνώ ότι ενίοτε μπορούν να κάνουν τα πράγματα χειρότερα, ιδίως όταν οι μαμάδες άκριτα υιοθετούν ό,τι τους λένε χωρίς να εμπιστεύονται το ένστικτό τους (ή, αυτό που ξέρουν για το παιδί τους). Υπό αυτές τις προϋποθέσεις, είπα ότι ίσως η γνώμη ενός ανθρώπου που έχει δει χιλιάδες παιδάκια και μόνο γι 'αυτό έχει περισσότερη πείρα μπορεί να βοηθήσει...

εχεις δικιο το ημερολογιο ειναι μια καλη λυση ψαρεματος.ισως αν την επαιρνες για λιγες μερες μονο με το καλο μπορει κ να σου ανοιχτει.πχ βαλτην να παρει 2 κουκλες που η μια δε θα θελει να παει σχολειο κ η αλλη κουκλα θα ρωταει τους λογους.ισως μαυτο τον τροπο μιλησει ο εαυτος της μεσω της κουκλας

Το ίδιο έκανε ο γιος μου, ώσπου του ξεκαθάρισα ότι δεν θα πάω να τον πάρω αν μου τηλεφωνήσουν και δεν ξαναπαραπονέθηκε. Η δασκάλα βέβαια, μου είπε ότι μάλλον έπιασε γιατί φαίνεται να περνάει καλά και δεν φαίνεται προβληματισμένος. Δεν ξέρω αν ενδείκνυται γενικά αυτή η στάση, αλλά δεν είχα επιλογή. Επίσης, για την κόρη μου, καθιέρωσα ένα "κουτάκι επικοινωνίας", όπου μου αφήνει σημειώματα όταν δεν θέλει να μου μιλήσει αυτοπροσώπως για κάτι.

καλη ιδεα το κουτακι θα το εφαρμωσω κ γω σε μερικα χρονια :p

Τι μου θύμισες Dimitra83 με το "θα φύγω και θα σας αφήσω". Στην περίπτωσή μας ακολουθούσε η βαρυσήμαντη δήλωση "θα σας στείλω στον μπαμπά σας" (ήταν χωρισμένοι). Όταν μεγάλωσα λίγο σκεφτόμουν "και δεν το κάνεις να ησυχάσουμε;":wink:. Δεν το έλεγα όμως γιατί θα έτρωγα-για μια ακόμη φορά- ΤΟ απίστευτο ξύλο.

ασε μπουμπουκακι μου εμενα μου στοιχισε παρα πολυ τοτε.ελεγε συνεχεια ''θα φυγω μονη μου'' κ αλλα τετοια σχετικα.ειτε γιατι δε θελαμε να παμε σχολειο ειτε γιατι δε θελαμε να διαβασουμε και γενικα σε οτι ειχε σχεση με το σχολειο.το αποτελεσμα ειναι ως τα 12 να ζω με τον τρομο μη χασω τη μανα μου.επειτα μπαινοντας στην εφηβια αντεδρασα επαναστατησα κ μαλιστα ημουν συνεχως σε αντιπαραθεση.ασπρο η μανα μου μαυρο εγω!συνεχιζε να με μειωνει με το σχολειο.εβγαλα 18 στην 1η γυμνασιου κ ελεγε οτι ντρεπεται απο τις αλλες μανες γιατι δεν πηρα επαινο!αποτελεσμα στη 2α γυμν.να βγαλω 14.κ για να μη τα πολυλογω ολαα αυτα συνεναισαν στο εξης.να εχω αντρα παιδια κ να μη της μιλαω καν.γιατι πηγε να μπει κ στη δικη μου οικογενεια συνεχιζοντας να με μειωνει κ να κατακρινει το καθε τι που κανω σαν μανα απεναντι στα παιδια μου.με λιγα λογια με εβγαζε ''αχρηστη''γιαυτο την πεταξα απο τη ζωη μου πλεον.ειναι ελλαδα οι γονεις μου.ουτε ενα τηλ δε τους παιρνω.ουτε θα παω να την δω οταν ερθω ελλαδα διακοπες,ουτε απανταω στα γεματα μετανοια πλεον sms της.ηρεμησε η ζωη μου πραγματικα απο τοτε που την εβγαλα.ενιωθα σα να ειχα εναν βραχο επανω μου κ τον πεταξα.σκεπτομενη ολα αυτα λοιπον,ανακαλυψα ποια ηταν η ριζα του κακου.''θα φυγω κ θα σας αφησω''...το παιδι πρεπει να ξερει πως ΟΤΙ κ αν κανει,σωστο 'η λαθος,ΠΑΝΤΑ η μανα του θα ειναι εκει να το υποστηριζει στο σωστο κ να το καθοδηγει οταν κανει λαθος.κ οχι να πιστευει πως ο μονος τροπος για να εχει τη μανα του ειναι να τα κανει ολα σωστα!ποια η αυτοπεποιθηση του μετα??κ ποιες οι ενοχες που θα νιωθει???δε μιλαω αποκλειστικα για την κορη της κοπελας τωρα.μιλαω γενικως μεσα απο κατι που βιωσα,κ δεν θελω να παρεξηγηθω

"πρεπει να ξερει πως ΟΤΙ κ αν κανει,σωστο 'η λαθος,ΠΑΝΤΑ η μανα του θα ειναι εκει να το υποστηριζει στο σωστο κ να το καθοδηγει οταν κανει λαθος.κ οχι να πιστευει πως ο μονος τροπος για να εχει τη μανα του ειναι να τα κανει ολα σωστα!"

Dimitra 83, έχεις απόλυτο δίκιο!...

"Το ίδιο έκανε ο γιος μου, ώσπου του ξεκαθάρισα ότι δεν θα πάω να τον πάρω αν μου τηλεφωνήσουν και δεν ξαναπαραπονέθηκε"

bouboukakia, ειχα πει μια από τις φορές στη δασκάλα της που μου τηλεφώνησε ότι για απλό πονόκοιλο δεν έρχομαι ξανά, και να με πάρουν αν κάνει εμετό ή έχει πυρετό. Ε, την επόμενη φορά, η δικιά μου η έξυπνη (η μικρή, εννοώ), περίμενε να φύγει αυτή τη δασκάλα και έπιασε μια άλλη δασκάλα, από άλλη τάξη, και την έβαλε να με πάρει!

Για να δούμε τώρα πότε θα είναι η επόμενη φορά (η τελευταία ήταν 16 Νοεμβρίου) - περίπου ανά δέκα μέρες μας πιάνει η κοιλιά...

bouboukakia, ειχα πει μια από τις φορές στη δασκάλα της που μου τηλεφώνησε ότι για απλό πονόκοιλο δεν έρχομαι ξανά, και να με πάρουν αν κάνει εμετό ή έχει πυρετό. Ε, την επόμενη φορά, η δικιά μου η έξυπνη (η μικρή, εννοώ), περίμενε να φύγει αυτή τη δασκάλα και έπιασε μια άλλη δασκάλα, από άλλη τάξη, και την έβαλε να με πάρει!

Για να δούμε τώρα πότε θα είναι η επόμενη φορά (η τελευταία ήταν 16 Νοεμβρίου) - περίπου ανά δέκα μέρες μας πιάνει η κοιλιά...

Πάλι καλά που δεν έκανε εμετό! Για όλα είναι ικανά τα...μπουμπουκάκια μας όταν θέλουν να αποφύγουν κάτι!

η δικια μου ολη μερα ειναι μια χαρα κ οταν ερχεται η ωρα το βραδυ κ της λεω να μεζεψει τα παιχνιδια της που δεν μπορει καρφιτσα να πεσει στο πατωμα...μου λεει οτι της ποναει η κοιλια τα χερια τα ποδια το κεφαλι τα αυτια κ ο λαιμος

Όταν έγραψα "άλλες προσεγγίσεις" εννοούσα κυρίως τρόπους να την πλησιάσω και να της αποσπάσω πληροφορίες που δεν μπορεί ή δε θέλει να δώσει (π.χ. ένα ημερολόγιο στο οποίο θα γράφει τι την στενοχωρεί ή τι την κάνει χαρούμενη κάθε μέρα). ...

οχι ....

Το ημερολογιο ειναι ενα μεσο που επιτρεπει στο παιδι να εκφραζει τα πιο προσωπικα του θεματα. Αν σε πιασει να το διαβαζεις ή καταλαβει κατι....?

Οταν πηγαινα 3η Δημοτικου με αλλαξαν σχολιο λογω αλλαγης συνορων του Δημου.

Πληγματα:

1.Εχασα ολες τις φιλες μου που ειχα απο το νηπιο

2. εκει που πηγα ηταν τοσο ψωναρες που εγω σαν παιδι που δεν εδινε και μεγαλη βαση στο να περασει κομωτηριο πριν παει σχολειο ειχα θεμα (δεν ημουνα και απο τα πιο ευπορα παιδακια και ....καταλαβαινετε η εμφανιση μου δεν ηταν αυτη που αρμοζε στις ντιβες μας ). Το θεμα πρεπει να ειναι το τζιν levis για να επιτρεπετε να κυκλοφορεις εκει το αντιμετωπισα. Ειχαν ερθει καποια κοριτσια απο Καναδα και ειχε καταντησει πασαρελα εκει μεσα ωστε να τις μιμηθουν.

3. Δεν υπηρχε ουτε ενας Ολυμπιακος με αποτελεσμα να μαζευω καθε μερα απο τον πινακα κηδειοχαρτα του Ολυμπιακου :lol: (κλασικο αγοροκοριτσακι ημουνα )

Ημουν δυστυχισμενη εκει και αρχικα το επαιζα αρωστη για να μην παω . Ειχα φτασει σε σημειο να παστωθω με την πουδρα της μαμας μου και να βαλω και λιγο σκουρα σκια γυρω απο τα ματια.

Στην μαμα μου δεν ηθελα να πω λεξη γιατι ηξερα οτι ειναι δυσκολο να μπορεσει να κανει αυτα που επρεπε ωστε να ενσωματωθω εκει μεσα. Επισης δεν ηθελα εγω να το κανω (ηταν τοσο ξενο σε εμενα). Δεν ημουν εγω αυτο και δεν ηθελα να αλλαξω εγω πρωτα απ ολα.

Οι χειρισμοι της μαμας μου: Εκανε οτι με πιστευει (οτι ειμαι αρωστη) και με κρατουσε σπιτι. Ηξερε πως σαν μαθητρια ημουν πολυ καλη και μου επερνε τα μαθηματα απλα απο τις συμαθητριες μου. Μου εξιστορουσε διαφορα σκηνικα που περασε σαν μαθητρια και που τελικα την εκαναν να εγκαταλειψει αυτο που της αρεσε (το σχολειο) και πως αν γυριζε τον χρονο πισω και σκεφτοταν οπως σημερα θα πατουσε ποδι και θα συνεχιζε παρα τις συνθηκες ωστε να εχει ενα εφοδιο. μου τονιζε ποσο στεναχωριετε η δασκαλα μου που δεν παω και ποσο ενθουσιασμενη ειναι οταν πηγαινω με το ποσα πολλα ξερω σε σχεση με τα αλλα παιδια . Δεν με πιεσε ποτε να μαθει το γιατι.

Περασε μεγαλο χρονικο διαστημα που πηγαινα μια στο τοσο σχολειο και το θεμα συνεχιστηκε με προσπαθεια απο εμενα να αδιαφορω και να ενσωματωνομαι με τα ατομα που τελικα ηταν λιγα αλλα υπηρχαν και δεν φαινοντουσταν (του δικου μου στυλ) και την μαμα μου τελικα να κανει τα αδυνατα δυνατα στο τελος του Δημοτικου να παω στο παλιο μου σχολειο (πλαστη διευθυνση) ωστε να ειμαι κοντα στις παλιες αγαπημενες μου φιλες ειπε σεβομενη το οτι δεν ηθελα να μιλησω αλλα κατανοωντας βλεποντας καποια πραγματα. Τοτε μονο μπορω να πω οτι ολα ηταν καλα. Στην Α γυμνασιου. Μετρα χρονια. Αλλα το οτι μου εδωσε χρονο να επεξεργαστω ολα αυτα που συνεβαιναν και να βρω τι θελω εγω ηταν πολυ σημαντικο εκεινη την περιοδο. (ειδικα βλεποντας το πως κατεληξαν οι ντιβες και σκεφτομενη οτι καποια στιγμη ειχα μπει στον πειρασμο να τις μιμηθω)

Δεν προτεινω φυσικα να μην την στελνεις αλλα πιστευω οτι κατι κρυβεται πισω απο ολο αυτο. Δεν παει να πει οτι ειναι κατι σοβαρο αλλα ισως εκεινη την πληγωνει. Μην την τρομαζεις , μην την αγχωνεις και μην την κατασκοπευεις. Προσπαθησε να την κανεις να θελει να σου μιλησει απλά αν θελει και σεβασου το οτι ισως θελει λιγο χρονο να προσαρμοστει στις νεες συνθηκες .

Bouboukakia, ο εμετός ανήκει στα τεχνασματα των προηγούμενων ετών, που τα δυο τελευταία χρόνια δεν πολυχρησιμοποιεί...Γι'αυτό λέω, είναι εφευρετική στους χειρισμούς...Λες να το θυμηθεί?

elenik, το ημερολόγιο συμφωνήσαμε ότι θα γράφει ό,τι θέλει κάθε βδομάδα, και το Σαββατοκύριακο θα έχουμε μια ώρα "μαμάς και κόρης" και θα συζητάμε τη βδομάδα που πέρασε. Είναι πολύ μικρή για να θέλει να κρύψει κάτι, ίσα ίσα, χτες με το που έγραψε κάτι έτρεξε αμέσως να μου δείξει "τι ωραία γράμματα έκανε" και ήθελε να μου διαβάσει τι έγραψε, αν και της είπα να το συζητήσουμε Κυριακή. Για κατασκοπεία ούτε λόγος, πώς θα μπορούμε να συζητάμε κάτι το οποίο έγραψε για τον εαυτό της???Δεν νομίζω ότι συνέχεια θα "ψαρεύω" κάτι (χτες έγραψε "με στονοχώρησε που μας κέρδισαν τα αγόρια" , απλά με αυτόν τον τρόπο μειώνω τις πιθανότητες να συμβαίνει κάτι σοβαρό (για το παιδί) και να μην το προσέξω (ή να το ξεχάσει αυτή να το αναφέρει, ενώ αποτελεί μικρότερο ή μεγαλύτερο πρόβλημα).

Όταν άρχισε όλη αυτή η ιστορία με τον πονόκοιλο (τέλος Σεπτέμβρη) τις πρώτες 5 φορές έκανα ότι την πίστεψα και την πήρα σπίτι. Το πρόβλημα είναι ότι μετά ακολούθησαν η 6η και 7η φορά που πύκνωσαν σε σχέση με τις προηγούμενες, σαν να βεβαιώθηκε ότι πιάνει οπότε το χρησιμοποιεί για ψύλλου πήδημα...Εκτός αυτού, πράγματι θα αποκτήσω σε λίγο πρόβλημα να φεύγω κάθε τόσο από τη δουλειά - επιπλέον, θεωρώ ότι είναι αρκετά μεγάλη (6 1/2) για να καταλάβει (όσο γίνεται) ότι θα πρέπει να σέβεται και τις υποχρεώσεις/ δραστηριότητες των άλλων!

Κι εγώ συμφωνώ, πρέπει να καταλάβει την υποχρέωσή σου να είσαι συνεπής στη δουλειά σου, όπως εκείνη πρέπει να είναι συνεπής στο σχολείο

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ , ΤΩΡΑ ΕΙΔΑ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΕΧΩ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΠΩΣ ΠΕΡΑΣΑ ΤΑ ΙΔΙΑ(ΕΥΧΟΜΑΙ ΤΩΡΑ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΣΕ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΦΑΣΗ) ΕΜΕΝΑ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΕΙ ΣΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΡΡΩΣΤΗΣΕΙ ΝΑ ΜΠΕΙ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΕΙ ΣΧΟΛΕΙΟ. ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΗΝ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΕΛΗ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΜΕ ΕΠΑΙΡΝΕ ΤΗΛ Ο ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΝΑ ΠΑΩ ΝΑ ΤΟΝ ΠΑΡΩ ΓΙΑΤΙ ΠΟΝΟΥΣΕ Η ΚΟΙΛΙΑ ΤΟΥ. ΤΟΥ ΕΛΕΓΑ ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΒΕΒΑΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΕΛΕΓΕ ΠΩΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΠΩΣ ΛΕΕΙ ΨΕΜΜΑΤΑ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΣ ΝΑ ΜΕ ΚΑΛΕΣΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΠΑΡΩ ΓΙΑΤΙ 1/1.000.000. ΝΑ ΛΕΕΙ ΑΛΗΘΕΙΑ Ο ΜΙΚΡΟΣ , ΑΥΤΟΣ ΘΑ ΕΒΡΙΣΚΕ ΤΟΝ ΜΠΕΛΑ ΤΟΥ. ΩΣΠΟΥ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΠΗΓΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΗΡΑ ΤΟΝ ΠΗΓΑ ΣΤΟ ΕΦΗΜΕΡΕΥΟΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ, ΤΟΥΣ ΕΞΗΓΗΣΑ ΒΕΒΑΙΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, ΕΚΑΝΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΜΑΣ ΕΙΠΑΝΕ ΠΩΣ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΑΞΕΙ ΠΗΓΑΜΕ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΙΠΑ ΠΩΣ ¨ΤΕΛΟΣ ΠΙΑ ΤΑ ΨΕΜΜΑΤΑ" ΘΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΣΧΟΛΕΙΟ ΟΠΩΣ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, ΕΝΗΜΕΡΩΣΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΠΩΣ ΟΡΓΑΝΙΚΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΑΞΕΙ ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ ΕΚΕΙ ΟΛΑ....ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΗΘΗΚΕ ΒΕΒΑΙΑ ΞΑΝΑ ΑΛΛΑ Ο ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΔΕΝ ΜΕ ΞΑΝΑΠΗΡΕ ΤΗΛΕΦΩΝΟ.....ΤΩΡΑ ΒΕΒΑΙΑ Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ Γ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΚΑΛΟΣ ΜΑΘΗΤΗΣ. ΤΟΥ ΤΑ ΛΕΩ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΓΕΛΑΜΕ. ΕΤΣΙ ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΕΣΥ.......

πωπω τι μου θυμησατε τωρα? ήμουν τετάρτη δημοτικού και είχαμε μαθημα ιστορίας την οποία ΣΙΧΑΙΝΟΜΟΥΝ. προσπαθούσα την προηγούμενη μέρα να την μάθω παπαγαλία (γιατί έτσι απαιτουσε η δασκάλα) και δεν μπορούσα. ζήτησα βοήθεια από τον αδερφό μου (6 χρόνια μεγαλύτερος) αλλά δεν είχε όρεξη να βοηθησει την κατάσταση και τότε άρχισα να γκρινιάζω . η απάντηση του αδερφου μου? ε κανε την άρρωστη και παραταμε!!!!!!!

την επόμενη από το 10 διάλλειμα έκανα ότι πόναγε η κοιλια μου μέχρι την 3η ώρα που ήταν το μαθημα της ιστορίας πονούσα πααααααααρα πολυ, ειδοποιήσανε την μητέρα μου να έρθει η οποία με πήρε τρομαγμένη και με πήγε στο σπίτι, όπου από την ώρα που μπήκα ξέχασα και τους πόνους και όλα και άρχισα να παίζω( από τότε ήμουν ξανθιά!) ε φαντάζεστε τι κατσάδα έφαγα, αφήστε που το είπε και στην δασκάλα η οποία για να με εκδικηθεί με σήκωσε την επόμενη φορα μπροστά σε όλα τα παιδια και είπε τι είχε συμβεί και για ένα μήνα με έβαζε να λεω την ιστορία!ΑΠΌ ΤΟΤΕ ΜΙΣΗΣΑ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΑΣΚΑΛΑ. αλλα δεν ξαναέκανα την άρρωστη! α τα έβαλαν και με τον αδερφό μου που μου είχε δώσει την ιδέα!!!!!

ΓΕΝΙΚά τα είπατε όλα μανούλες,,, και ο δικος μου τα ιδια απο τις διακοπες των Χριστουγεννων και μετα ... Το μονο που εχω να προσθεσω ειναι οτι μια μερα μου ειπε :

" μαμα , σκεφτηκα οτι θα πονεσει η κοιλια μου και.......... με πονεσε"

χαχαχαχ τα τερατακια μας !!!!!