ΠΑΙΔΑΚΙ ΜΕ ΝΕΟΓΕΝΝΗΤΟ ΑΔΕΡΦΑΚΙ. ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΤΑΘΜΟ?

αυτο του το λεω απο το καλοκαιρι!μηνες πριν γεννησω οτι τωρα ειναι μεγαλο αγορι και αυτο επιασε και με την πιπιλα και με την πανα χωρις καμια δυσκολια.αλλα με τον παιδικο δεν επιασε και δεν το περιμενα καθολου γιατι ειναι κοιωνικο αγορι και πιστευα οτι θα χαιροταν πολυ που θα ηταν με παιδακια.

σημερα παλι τον πηγαμε με πολλα κλαματα και τον αφησαμε να κλαιει.θα προσπαθισω να τον αφησω οσο πιο πολυ μπορω να δω τι θα γινει!!!

Πως πηγατε σημερα? Η δασκαλα τι σας ειπε? εκλαιγε συνεχια? καλει γιατι δεν θελει να παει ή δεν του αρεσει η δασκαλα πχ?

Ποσο σε καταλαβαινω!Δουλευα χρονια σε παιδικους σταθμους στα βρεφη κυριως ομως κ μεχρι 3 ετων.Τα πιο πολλα που μας στελνανε σε παρομοια φαση,να εχει γενησει η μαμα,η προσαρμογη τους τανε αδυνατη!Κλαιγανε ολη μερα κ με ποναγε η ψυχη να τα εχω ολ μερα 2-3-4 παιδακια αγκαλια να κλαινε ακαταπαυστα επι μηνες .Προσωπικα το θεωρω πολυ επιπονο για ενα παιδι τετοια μικρης ηλικιας να περναει τετοιες αλλαγες μαζι,νιωθει αμφισβητηση.

Απο την αλλη κατανοω πως κ εσυ δε μπορεις να κανεις αλλιως κ ερχετε κ χειμωνας.ομως πιστευω πως λιγοτερο κοστος εχει για ολους το να μεινει σπιτι κ αν θελησει να παει την ανοιξη.Δε ξερω...ειναι δυσκολες αυτες οι περιπτωσεις...ειναι κ στο παιδι!Απλα αν εχει βγαλει κ το παμπερ προσφατα πιστευοντας πως ετσι θα παει κ σχολειο ειναι ακυρο ολο αυτο...Λεω να κοιταξεις τη ψυχουλα του κ τι θελει..να το ηρεμησεις γιατι νιωθει ανασφαλεια μεγαλη..κ ας μη το φανερωνει ,επιζητα τη προσοχη!Ομως ειμαι πολυ κατα στου να μενει το παιδι στο παιδικο κ ας κλαιει ολη μερα...Τα περισσοτερα σ εμας δε προσαρμοστηκανε κ τα κρατησανε τελικως σπιτι,ετυχε ισως..αλλα γενικα το θεωρω κακο να το στελνεις με οποιο κοστος γιατι πρεπει να ερχομαστε στη θεση τους.

Καποιοι παιδικοι δε τα αφηνουνε να πανε σπιτι πριν τη προκαθορισμενη ωρα κ ας σπαραζουνε,το θεωρω αντιπαιδαγωγικο!Το κανουνε για θεμα φμης,χρηματων κ.λ.π. εχω παει σε εναν τετοιο κ τον σιχαθηκα!

Ξερω δε σε βοηθαω αλλα αυτη ειναι η γνωμη μου μιας κ εχω ζησει τη κατασταση απο μεσα.Απλα εμενα δε μου αρεσει να αντιμετωπιζω τοσο σκλρα παιδακια των ευαισθητων ηλικιων.

Ευχομαι καλη τυχη οτι κ να κανεις..αν συνεχισετε να προσαρμοστει γρηγορα...

Θα σας πω και εγώ την εμπειρία μου. Όταν πήγε ο μέγάλος παιδικό ήταν 3 χρονών και μόλις είχα γεννήσει την μικρή. Ήταν τον Σεπτέμβριο 2 μηνών. Μακάρι να μην έστελνα τον μεγάλο στον παιδικό. Αν και καθόμουν λόγω εξαμήνου επειδή θα γύρναγα Μάρτιο στην δουλεία έπρεπε να πάει για να έχει η μάνα μου μόνο το ένα παιδί. Το θέμα είναι ότι ΟΛΟ το χειμώνα η μικρή ήταν με βροχγιολίτιδες. Από Οκτώβριο μέχρι Μάρτιο μεγάλη ταλαιπωρία. Η καημένη όλο αντιβιώσεις ήταν. Το θέμα ήταν ότι ο μεγάλος δεν αρρώσταινε πολύ αλλά ήταν φορέας όλων των μικροβίων. Αν υπάρχει η δυνατότητα η γνώμη από αυτά που πέρασα είναι να μην σταλεί στον παιδικό. Πρέπει να μεγαλώσει λίγο το μωρό για να μπορέσει να ανταπεξέλθει σε όλα. Εμεις πήραμε φάρμακα για μια ζωή.Και ευτυχώς που δεν χρειάστηκε νοσοκομείο.Πόναγε η ψυχή μου έτσι όπως την έβλεπα.

Καλησπέρα σας, εκανα μια αναζήτηση στα θέματα σας αλλα δεν βρήκα κάτι να με κατατοπίσει για αυτό αποφάσισα να ανοίξω το θέμα που με απασχολεί και να με βοήθησετε! Η μικρή μου είναι 22 μηνών, θα ήθελα να την στείλω παιδικό απο τον Σεπτέμβριο αλλα το θέμα είναι οτι είμαι έγκυος και μακάρι, αν όλα πάνε καλά μέσα Οκτωβρίου θα γεννήσω. Ο φόβος μου είναι οτι με ένα νεογέννητο βρεφάκι στο σπίτι, είναι καλά το μεγαλύτερο παιδί να πηγαίνει στον παιδικό? Φοβάμαι οτι για αρχή θα φέρουμε όλες τις ιώσεις απο τον παιδικό στο σπίτι και ανησυχώ για το βρέφος. Μήπως να την έστελνα απο τον Φεβρουάριο? Το θέμα είναι οτι πιστεύω οτι ο παιδικός θα της κάνει καλό στο θέμα της ομιλίας και οτι θα μάθει να μοιράζεται.

ο παιδικος σταθμος θα κανει πολυ καλο στο μεγαλο παιδι.το θεμα ομως των ιωσεων ειναι πολυ σοβαρο γι αυτο πρεπει να το συζητησετε με τον παιδιατρο σας

Kαλησπέρα martha...

Έστειλα τον μεγάλο παιδικό σταθμό όταν ήταν 24 μηνών... και είχα τη μικρή 2 μηνών στο σπίτι... χωρίς κανένα πρόβλημα.

Ο μεγάλος πέρναγε καταπληκτικά... και εγώ ήμουν ήρεμη σπίτι με τη μικρή...

Από ιώσεις δεν είχαμε κανένα θέμα... ο μεγάλος αρρώστησε 1 φορά (κρύωμα) αλλά η μικρή δεν έπαθε τίποτα... Ακόμα και εγώ που αρρώστησα με γαστρεντερίτιδα η μικρή δεν κατάλαβε τίποτα... μπορεί να ήμουν απλά τυχερή... αλλά για μένα όλα πήγαν καλά και εύχομαι το ίδιο και για εσένα.

Η κάθε μαμά μπορεί να σου πει μόνο την εμπειρία της... η απόφαση είναι δική σου... εγώ απλά είχα πει "ότι βρέξει ας κατεβάσει"... και τελικά δεν έγινε τίποτα.

Άλλες μαμάδες μπορεί να αντιμετώπισαν πιο δύσκολες κατάστασεις... αλλά κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά τι θα γίνει στην δική σου περίπτωση....

Επειδή είχα ανάλογη συζήτηση με το δικό μου παιδίατρο για το θέμα του παιδικού, λόγω του οτι και εγώ στην ίδια θέση βρισκόμουν με σένα, μου είχε πεί οτι καλό θα ήταν να μην πάει η μεγάλη μου παιδικό λόγω των ιώσεων ώστε μη τύχει και κολλήσει το βρεφάκι και επιπλέον απο ψυχολογικής απόψεως, να μή νιώσει η μεγάλη οτι ήρθε το μωρό στο σπίτι και "διώχνουμε" αυτή!

Καλό θα ήταν να το συζητήσεις και εσύ με τον δικό σου παιδίατρο!

Ευχαριστώ κορίτσια για την γνώμη σας , ναι το θέμα οτι μπορεί το μεγαλύτερο παιδάκι να αισθανθεί οτι το απομακρύνουμε λόγω του βρέφους, αυτό δεν το είχα σκεφτεί. Και επειδή η δικιά μου είναι ένα παιδί που μεγαλώνει προσκολλημένο πάνω μου, μπορεί να δεί πολύ αρνητικά τον παιδικό. Αλλα και 4 μήνες αργότερα αν πάει, πάλι το ίδιο μπορεί να συμβεί

Αν δεν θέλεις να νιώσει έτσι στείλε την απο τώρα σε παιδικό να συνηθίσει.τωρα όσον αφορά τις ιωσεις ναι το βλέπω ως πρόβλημα γιατι το μωρό εώς 3 μηνών αν κολλήσει κάτι το οποίο επιμένει θα χρειαστεί να νοσηλευτεί δυστυχώς.

Είχα αυτήν ακριβώς τη συζήτηση με την παιδίατρό μας πριν από 5 λεπτά!

Η κόρη μου πήγε παιδικό πέρυσι (2 ετών) και εγώ γεννάω Δεκέμβριο!

Λόγω του ότι γεννάω σε περίοδο υψηλής νοσσηρότητας, μου είπε ότι εάν υπάρχει η δυνατότητα το καλύτερο είναι να κρατήσω την κόρη μου στο σπίτι. Μπορώ εάν θέλω να τη στείλω μέχρις ότου γεννήσω (τέλος Νοεμβρίου πχ -πρώτα ο Θεός!) γιατί ο κίνδυνος για τη μάνα και το έμβρυο είναι ελάχιστος αν κολλήσει κάτι ενόσω είμαι έγκυος.

Όσο για το ψυχολογικό κομμάτι (του ότι θα κόψει το σχολείο στη μέση της χρονιάς) με ρώτησε κατ' αρχήν αν "τρελαίνεται απ' τη χαρά" που πηγαίνει σχολείο. Εμένα η αλήθεια είναι ότι της αρέσει που πηγαίνει αλλά έχει και μέρες που λέει "δεν θέλω να πάω σχολείο" (σήμερα πχ με ρώτησε "πότε θα τελειώσει το σχολείο;;;"). Οπότε, δεν θα έχει κάποια επίπτωση η διακοπή του σχολείου, δεδομένου ότι πέφτει και σε μεταβατική περίοδο των γιορτών..

Η αλήθεια είναι ότι είμαι τυχερή που θα έχω και τη βοήθεια της μαμάς μου, οπότε θα εξοπλιστώ κατάλληλα και με διάφορα υλικά χειροτεχνίας και λοιπές ιδέες (για να περνάω και εγώ κάποιες ώρες μαζί της) και ελπίζω πως το ότι θα μείνει σπίτι με το που θα έρθει το μωρό να την κάνει να δει ακόμα πιο θετικά το θέμα του νέου "εισβολέα"!

Ο Θεός βοηθός!!!

Καλησπέρα σας, ήρθα κι εγώ εδώ να γράψω το δίλημμα μου. Έχω κι εγώ ένα 3χρονο κοριτσάκι που την ξεκίνησα παιδικό 3 μήνες το καλοκαίρι. Σταματήσαμε τώρα τον Αύγουστο λόγω διακοπών. Κι εγώ μόλις γέννησα. Από την ώρα που πήγε παιδικό δε σταμάτησε να είναι άρρωστη. Όχι βαριά, αλλά συνέχεια κάτι είχε κι αυτό μας ταλαιπώρησε απίστευτα  σταματάνε να τρώνε, γκρίνια κι ολαυτα που ξέρετε να μη μακρυγορω.. Τέλη Ιουλίου με το κλείσιμο του παιδικού μας έφερε ίωση στο σπίτι που ακόμα δεν έχει περάσει, είμαστε όλοι με αντιβίωση κι εγώ έχω το νεογέννητο σπίτι απομονωμένο. Για να το δει η αδερφή του της φοράω μάσκα, πλυσι ο χεριών κλπ. Είμαι σε δίλημμα αν θα τη στείλω από Σεπτέμβρη παιδικό. Σκέφτηκα να τη στείλω όταν το μωρό περάσει το 6μηνο αλλά επειδή ο παιδικός είναι ιδιωτικός δε θα δεχτούν να μου κρατήσουν θέση χώρις να πληρώσω αυτούς τους 6 μήνες. Ο άντρας μου ενίσταται να πληρώσουμε 1,5 χιλιάρικο τσάμπα χώρις η μικρή να πηγαινει απλά κ μόνο για να μας κρατήσουν τη θέση. Έχω τη μαμά μου για βοήθεια και το κομμάτι αυτό ειναι σχετικά λυμένο. Αν και ασυζητητί ο παιδικός είναι το ιδανικό... Σκέφτηκα να βρω και μια κοπέλα να την απασχολεί δημιουργικά... Το κόλλημα μου ειναι ότι ενώ η μικρή προσαρμόστηκε αμέσως μπήκε σε ρυθμούς πέρναγε καλά, πως θα τη βάλω μέσα ξαφνικα.. Λύθηκε η γλώσσα της, ψυχολογικά ανέβηκε, γέμισε αυτοπεποίθηση... Από την άλλη σκέφτομαι πως αν αρρωσταίνει, θα αρρωσταίνει και το μωρό, δε θα πηγαίνει μετά παιδικό και θα γίνουμε πάλι αχταρμάς. Έχουμε κάνει εισαγωγές σε νοσοκομεία και είναι φρίκη. Πόσο μάλλον όταν έχεις δύο. Θέλω έναν όσο πιο ήσυχο χειμώνα γίνεται... Εργάζομαι να σας πω, δεν είμαι σπίτι όλη μέρα κι όταν τα είμαι, θα τα έχω και τα δύο μόνη μου. Ξέρω πως δε θα είναι όλα ρόδινα. Αλλά μπροστά στην υγεία σκέφτομαι, δεν πρέπει να μας νοιάζει κάτι άλλο. Όμως είναι το ψυχολογικό κοινωνικό κομμάτι του παιδικού.. Φοβάμαι μήπως της κσκοφανει. Από την άλλη, δε θα αρρωσταίνει, θα χει χρονο να αγαπήσει την αδερφή της, θα περνάμε αρκετές ώρες τη μέρα οι 3 μας... Εγώ βέβαια δε θα ξεκουράζομαι, θα πρέπει όμως να πείσω τον εαυτό μου ότι θα αντέχω. Διότι δουλειά και δύο μωρά δεν είναι ότι πιο εύκολο. 

Πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω... Όλα αυτά για έναν μόνο χρόνο... 

Καλησπέρα, να σου ζήσει το μωράκι! Το δίλημμα που έχεις το είχα κ εγώ το χειμώνα που πέρασε. Ο μεγάλος μου 2,5 χρόνων στο σταθμό κ ο μικρός νεογέννητο. Τον σταμάτησα το Φλεβάρη στη μεγάλη έξαρση της γρίπης αλλά είδα ότι το είχε ανάγκη πολλή να πηγαίνει σχολειο, ειδικά που ήταν χειμώνας κ δεν μπορούσα να τα πάω κούνιες κλπ καθότι μόνη κ εγώ μαζί τους. Οπότε με βαριά καρδιά αρχικά τον έστειλα στο μήνα επάνω του μωρου, 30ημερων περίπου δηλαδή. Ο ίδιος κάτι μύξες βηχες κλπ είχε, οχι τιποτα φοβερο ομως, αλλά το μωρό λόγω ανοσιας από τη μητέρα δεν κόλλησε τίποτα και ήμασταν ολοι χαρουμενοι τελικα. Ειναι μια αποφαση που πρεπει να πάρει η οικογένεια βασιζόμενη στο πως θα είναι όλοι πιο ήρεμοι κ χαρούμενοι. Αν είναι να είσαι με τον τρόμο της ασθένειας άφησε το να σαραντισει το μωράκι να πάρει λίγο τα πάνω του και ξανασυζητα το. Αν όμως η ψυχολογία της κορούλας σου είναι πιο σημαντική τώρα για σένα, στείλτη και δες πως θα πάει. Ο παιδίατρος κ εμένα αυτό με είχε συμβουλεύσει όταν δεν ήξερα τι απόφαση να πάρω. Να τον στείλω και να πράξω αναλόγως ΑΝ αρρωσταίνει κλπ, να μην τον κρατήσω δηλαδή από φόβο και μονο. Αλλά σου ξαναλέω η κάθε οικογένεια παίρνει τις αποφάσεις της. Μπορείς να δοκιμάσεις και να πράξεις μετά αναλόγως εφόσον έχεις τη δυνατότητα να την κρατησεις. Τουλάχιστον θα έχεις κάνει την προσπάθεια σου να είναι καλά κ η μικρή αφου της αρέσει εκεί. Εύχομαι τα καλύτερα!

Ξέχασα να σου πω ότι κ το δικό μου μωρό όταν γεννήθηκε ήμασταν όλοι άρρωστοι  με αντιβιωση-ο άντρας μου μας είχε κολλήσει κ ήμασταν βαρια- αλλά τη γλίτωσε ο μπομπιρας.. ειναι γεροί οργανισμοί!

Επίσης, εννοείται μόλις γυρίζει από το σταθμό πλένει χέρια με ντετολ και αλλάζει ρούχα από πάνω μέχρι κάτω. Έτσι γλιτώνεις πολύ μικρόβιο.

Αληθεια ο δικός σου παιδίατρος τι λεει; 

καλημέρα Νεφέλη, να σου ζήσει το μωράκι σου ! να τα χαίρεσαι  κ τα 2 !

ο σύζυγος έχει δίκιο που δεν θέλει να προ - πληρώσει για τον σταθμό μόνο κ μόνο για να κρατηθεί η θέση. άσε που μου κάνει κ εντύπωση γιατί κ εγώ σε ιδιωτικό τους πήγαινα (έχω 2 παιδάκια, τώρα θα πάνε Α κ Β Δημοτικού), κ ποτέ δεν το είχα ακούσει αυτό, κ μάλιστα τον δεύτερο τον ξεκίνησα Μάιο μήνα. 

Το θέμα είναι ότι το μωρό είναι πολύ μωρό. Εγώ όταν έστειλα τον μεγάλο μου γιο παιδικό σταθμό στα 2,5 του χρόνια, ο μικρός ήταν 9 μηνών σχεδόν - δλδ σχετικά μεγάλο σε σχέση με το δικό σου που είναι βρεφάκι. Θα σου πω όμως κ το εξής, ο μεγάλος μου γιος κολλούσε συνέχεια ιώσεις την πρώτη χρονιά και ανέβαζε τα 40άρια συνέχεια, παρόλο όμως που σίγουρα μετέφερε τα μικρόβια σπίτι, το μικρό είχε κολλήσει περίπου τις μισές φορές κ με πυρετό πολύ πιο χαμηλό. Αλλά ξαναλέω, έχει διαφορά το βρεφάκι από το σχεδόν χρονιάρικο παιδί. 

Εφ' όσον αντέχει η μητέρα σου με δύο μικρά, εγώ θα τα κρατούσα σπίτι κ θα έψαχνα βασικά για άλλο παιδικό που θα δέχονταν την μεγάλη από τον Απρίλιο πχ. Παππούς υπάρχει να πηγαίνει την μεγάλη καμμία παιδική χαρά ? η ο μπαμπάς το απόγευμα ? γιατί καλαβαίνω ότι από τη στιγμή που εργάζεσαι,  οι ώρες σου είναι περιορισμένες, ειδικά για το μωράκι που χρειάζεται περισσότερη φροντίδα. 

έχει μπροστά της η κόρη σου πολλά χρόνια για να κοινωνικοποιηθεί. σκέψου ότι θα είναι συνέχεια σε "κοινωνικοποιημένο" περιβάλλον από δω κ μπρος. Γιατί κ εγώ ως εργαζόμενη μητέρα με παιδιά δημοτικού πλέον, πολλές φορές τα σκέφτομαι τα παιδάκια μας, ειδικά τον μικρότερό μου γιο, που είναι από 18 μηνών, για 11 μήνες τον χρόνο, για 9 ώρες Δευτέρα με Παρασκευή,  σε "σχολείο",  σε πρόγραμμα, σε δημιουργικές δραστηριότητες,  όλο αυτό το πακέτο τέλως πάντων. Άν είχα άλλη επιλογή,  θα τους έστελνα κατευθείαν στο προνήπιο (δλδ στα 4 τους) κ για λίγες ώρες. Προσωπική μου άποψη πάντα. 

Αν μπορείς να κρατήσεις το μεγάλο παιδάκι μέχρι που το μωρό να παει τουλάχιστον εξι μηνων θα ειναι για όλους σας καλύτερα. Πρώτη χρονια παιδικό για τα πρώτα παιδάκια συνήθως ειναι άρρωστα όλη την ώρα, και τα νεογέννητα κάτω των τριών μηνων αν αρρωστήσουν πρέπει να τα πας κατευθείαν νοσοκομείο. 

Καλησπέρα 

Θα σ πω κ εγώ την εμπειρία μ. Η κόρη μ είναι 3 χρόνων κ το Μάρτιο γέννησα ένα αγοράκι. Την κράτησα σπίτι μέχρι το Μάιο κ μετά από 2 Μαΐου πήγαινε κανονικά στο παιδικό. Κόλλησε κάποιες ιώσεις κ τις πέρασε ελαφριά κ ο μικρός αλλά δεν ανέβασαν πυρετό. Το μωρό θηλάζει κ ίσως κ αυτό βοήθησε στο να τις περάσει τις ιώσεις ελαφρά. Εγώ βέβαια δεν είχα βοήθεια οπότε δεν είχα επιλογη κ θυμάμαι πως κ εγώ είχα αγχωθεί πάρα πολύ. 

Για μένα από την στιγμή που έχεις επιλογή, δεν τίθεται καν θέμα διλήμματος. Γιατί να θέσεις το νεογέννητο σε τέτοιο κίνδυνο? Γιατί δεν υπάρχει περίπτωση να μην αρρωστήσει η μεγάλη και να μην κολλήσει το βρεφάκι. Εγώ δεν θα την πήγαινα καθόλου όλο το χρόνο. Το πρώτο εξάμηνο δεν είδα καμία φίλη ή συγγενή της οποίας τα παιδιά πάνε σχολείο ή παιδικό. Ο/ Η γιατρός σου τί λέει?

Καλο είναι να κρατηθούν και τα δύο σπιτι για κάποιο διάστημα. Τους πρώτους μηνες οτιδήποτε αν κολλήσει το βρεφακι παει νοσοκομείο κ θα ταλαιπωρηθείτε ολοι. Εγω έχω γιο ενάμισυ έτους που παει σε σταθμό αλλα αν κανω δεύτερο θα τα κρατήσω και τα δυο σπίτι το διάστημα που θα εχω άδεια. 

Σας ευχαριστώ πολύ, με πείσατε αν και δεν ήθελα και πολύ για να το αποφασίσω.. Δε θα την πάω και θα προσπαθήσω να συνεννοηθώ με τον παιδικό να την αρχίσουμε άνοιξη πάλι που η μπέμπα θα έχει φτάσει πια 9 μηνών θα έχει εμβολιαστεί, θα τρώει φαγητό και θα ει αι γενικά πιο εύκολα κάπως τα πράγματα. Το θέμα ει αι να σκεφτώ πως μπορώ να κοινωνικό ποιώ τη μεγάλη να μη βαριέται. Σίγουρα σαββατοκύριακα την πάω σε δραστηριότητες, καθημερινές 2 φορές μπορεί η γιαγιά να την πηγαίνει, σκέφτηκα να βρω και μια κοπέλα να την απασχολεί δημιουργικά. Αφού δε θα πληρώνω λέω παιδικό ας τα δίνω σε μια κοπέλα.. Που να ξέρει από αυτά. 

Σήμερα η μπέμπα μουωφτερνιστηκε 3 φορές απανωτά και κόντεψα να πάθω συγκοπή. Λέω άμα είναι να ζω μέσα στον φόβο άστο καλύτερα. Και έχει δίκιο η κοπέλα που λέει ότι δε θα τη χάσει τη κοινωνικό ποίηση της ούτως ή άλλως.. Έχουμε και κάτι φίλους να επισκςπτομαστε.. Θα περάσει η χρονια... 

Τον παιδίατρο τον περιμένω αύριο να του κάνω κουβέντα... Να δει και τις δύο και να μας πει κι επιτέλους αν ει αι όλα οκ να βγάλουμε τις μάσκες γιατί έχουμε λαλήσει...το βρέφος μου από την ώρα που γεννήθηκε το πρόσωπο μου δεν το χει δει... Μια άσπρη μάσκα βλέπει...... Δε θηλάζω ειναι κι αυτό ένα θεμα. Ίσως αν θήλαζα να είχε πιο πολλά αντισώματα το μωράκι και να μη φοβόμουν τόσο... 

Απο προσωπική εμπειρία θα σου πω πως το θεμα του σταθμού δεν κρύβει παντα δυσάρεστες εκπλήξεις, εγω γενικά ειμαι υπέρ.  Αλλα καλο είναι (εφοσον υπάρχουν εναλλακτικές γιατί δεν υπάρχουν παντα) όταν υπάρχει νεογέννητο στο σπίτι να μην παίρνουμε το ρίσκο. Έχει πολύ μεγαλη διαφορά ενα παιδάκι λίγων εβδομάδων ή μηνών με ενα παιδάκι 8-9 μηνών και στα αντισώματα που εχουν αλλα και στον τροπο που αντιμετωπίζεται η καθε ίωση. Σε μια κουβέντα που είχα κάνει με την παιδίατρο αυτα μου ειχε πει κ εκείνη πανω κατω.  Επίσης έχει σημασία εαν θα είναι η πρώτη χρονια που το μεγαλο παιδί παει παιδικό (οπως στην περίπτωση σου) γιατί η πρώτη χρονια είναι η πιο δύσκολη. Γενικά νεογέννητο και πρωτη χρονια σε παιδικό για το μεγάλο αδελφάκι κακός συνδυασμός. Να σου ζήσουν! 

Γεια σου κι από μένα! Καταλαβαίνω το δίλημμα! Η αλήθεια είναι ότι η καθημερινή επαφή με τόσα άλλα παιδάκια, μπορεί να φέρει αρκετές ασθένειες, ωστόσο κάποια στιγμή, αναγκαστικά θα έρθει η ώρα. Θα μου πεις "Ναι, αλλά εκείνη τη στιγμή δε θα έχω και ένα νεογέννητο στο σπίτι". 

Θα μιλήσω καθαρά από άποψη παιδαγωγικής και όχι για το δίλημμα αυτό καθ'αυτό.

Το ότι η μικρούλα πήγε στο παιδικό και της άρεσε η διαδικασία, το πρόγραμμα που ακολουθούν, το ότι είναι μέλος μιας ομάδας, καθώς και η επαφή με τόσα άλλα παιδιά είναι τρομερά ευχάριστο. Το αναζητά ή το θεώρησε ως ένα διάλειμμα; Αν συμβαίνει το πρώτο, στη θέση σας θα προσπαθούσα να βρω άλλες λύσεις, προκειμένου να καταφέρετε με την οικογένειά σας να συνεχίσει η μικρούλα τη συμμετοχή της σε εναν παιδικό. Αν όχι, μπορεί να πάρει μια παράταση, μέχρι να μην υπάρχει τόσο μεγάλος κίνδυνος και για το μωράκι, εφόσον υπάρχει και βοήθεια. 

Ωστόσο, σκεφτείτε όλες τις δεξιότητες που θα αποκτήσει και την άνεση που θα νιώσει στη συνέχεια, έχοντας νιώσει οικειότητα με ένα χώρο προετοιμασίας για τη μελλοντική της ζωή. Αυτός ο χώρος δε χρειάζεται να είναι απαραίτητα ένας παιδικός σταθμός. Θα μπορούσε να είναι μια δραστηριότητα με παιδιά της ηλικίας της (πλέον υπάρχουν χιλιάδες επιλογές όπως ξέρετε), όμως κι εκεί, θα έρχεται σε επαφή με πολλά παιδάκια και ακόμα κι αν μειώνονται οι ώρες επαφής, δε μειώνεται αντίστοιχα και ο "κίνδυνος" να κολλήσει κάτι. 

Καταλήγοντας, νομίζω ότι η καλύτερη λύση είναι να μιλήσετε με το παιδί. Αν δείξει να στεναχωριέται έντονα χωρίς τη συμμετοχή της σε ένα περιβάλλον σαν αυτό, είναι πολύ κρίμα να το στερηθεί. Αν δε δείξει ιδιαίτερο άγχος/λύπη, τότε μπορείτε απλά να βρείτε έναν παιδαγωγό και 2-3 παιδάκια για να φέρετε μια προσομοίωση αυτών των προγραμμάτων στο σπίτι, για μερικές ώρες την εβδομάδα.

Σας ευχαριστώ πολύ... Η αλήθεια είναι πως πριν γεννήσω, λίγο αφότου σταμάτησε ο παιδικός η μικρή λησμονουσε μια φίλη της και συχνά πυκνά μας έλεγε το όνομα της.. Τώρα που ήρθε η αδερφή της έχει άλλη ασχολία και ξέχασε τη φίλη της.. Περάσαμε 2-3 φορές από τον παιδικό απέξω και δεν έδωσε σημασία ενώ πρωτυτερα τον έβλεπε και πέταγε από τη χαρά της. Σήμερα τη ρώτησα αν της λείπει το σχολείο και πήρα αρνητική απάντηση, θα τη ρωτήσω πάλι αύριο... 

Η ιδέα με τα 2-3 παιδάκια δημιουργική απασχόληση είναι φανταστική αλλά που θα βρω κάτι τόσο συγκεκριμένο? Συνήθως είναι πολλά περισσότερα.. Παρόλα τα δε χάνω κάτι να το ξαναψαξω.. Πριν τον παιδικό την πήγαινα σε δημιουργική 6 ώρες τη βδομάδα αλλά ήταν 10 παιδιά! 

Σήμερα ο παιδίατρος μας συμβούλεψε ακριβώς τα ίδια. Μας συνέστησε από Φλεβάρη να κινηθούμε πιο άνετα. Βέβαια είναι μέσα στο καταχείμωνο. Πιστεύω θα βρω μια άκρη να Πέρνα ευχάριστα. Προς το παρόν προσπαθούμε να προσαρμόστουμε με το νέο αδερφάκι.. Είναι μεγάλο το σοκ... Κυρίως για εκείνη.. 

Μην ανησυχείς, ειναι λίγος καιρός κ θα περάσει γρήγορα. Σε τέτοιες περιπτώσεις προέχει να κάνουμε ο, τι θεωρούμε καλύτερο για να τα προστατεύσουμε φυσικά λαμβάνοντας υπόψη τον προγραμματισμο κ τη δυναμική της καθε οικογένειας. Ειναι παρα πολυ σημαντικό οτι εχετε βοήθεια. Τα παιδια παντα βρίσκουν τον τροπο να περνούν καλα ακομα και με πολυ απλα πράγματα, μένοντας σπίτι ή με μια απλη βολτα. Εχουν ολο τον καιρό για κοινωνικοποίηση δραστηριότητες κλπ.  Εγώ τον στελνω σε σταθμό αλλα αν ειχα εναλλακτική σπίτι θα τον κράταγα μεχρι 2 χρ τουλάχιστον,  μη έχοντας κιόλας νεογέννητο στο σπίτι. 

Καλημέρα, έχω ένα τεράστιο δίλημμα και θα ήθελα τις εμπειρίες σας. Ο μεγάλος μου πλέον είναι 2,5+ και δοκιμάσαμε μερικές μέρες να πάει σε παιδικό, μιας και όποια δραστηριότητα να κάναμε μαζί (2 φορές την εβδομάδα) δεν έφτανε να καλύψει τις ανάγκες του σε οργανωμένη απασχόληση. Στο σπίτι μέσα σε 2 ώρες από την ώρα που ξυπνούσε είχαμε κάνει τα πάντα, πλαστελίνες, λέγκο, ζωγραφική, χοροπηδητά στο κρεβάτι και παιδική χαρά. Μετά με έβαζε να παίζω εγώ την "δασκάλα" της μουσικοκινητικής και να του επαναλαμβάνω στο σπίτι το πρόγραμμα που κάνανε εκεί, με το μωρό αδερφούλη κομπάρσο να κάνει τα υπόλοιπα παιδάκια. Έβλεπα πόσο διψούσε για δραστηριότητες ακόμα και όταν πηγαίναμε σε βαφτίσια ή εκδηλώσεις με δημιουργική απασχόληση, όπου του άρεσε απλώς να κάθεται στο τραπεζάκι-καρεκλίτσες για τα παιδιά και να παρακολουθεί το πρόγραμμα ανάμεσα σε άλλα παιδάκια. Είδα διαφορά δηλ. σε σύγκριση με πέρυσι που δεν απομακρυνόταν από εμένα σε τέτοιες δραστηριότητες.

Στο προκείμενο λοιπόν: δοκιμάσαμε μερικές μέρες να κάνουμε προσαρμογή σε παιδικό σταθμό, του άρεσε πολύ, μιλάει για το σχολείο και τη δασκάλα, για το φαγητό, γενικώς πηγαίνει καλύτερα από ό,τι θα περίμενα. Ο μπέμπης μας είναι όμως 7 μηνών και ήδη από την πρώτη εβδομάδα του μεγάλου κόλλησαν και τα δύο ίωση, που πέρασε σε 3-4 μέρες με αντιπυρετικά. Ταλαιπωρήθηκαν και τα δυο και φυσικά κολλήσαμε κι εμείς. Η παιδίατρος δεν θεωρεί το μωράκι πια τόσο μικρό και πιστεύει ότι καλό είναι να στείλουμε τον μεγάλο παιδικό. Απ' την άλλη, εγώ σκέφτομαι ότι γενικώς οι γιατροί δεν τις φοβούνται τις ιώσεις, τις έχουν "ξεπεράσει" για να το πω έτσι, δεν κοιτούν την ταλαιπωρία που ενέχουν, απλώς ξέρουν ότι τα μωρά επιβιώνουν από μια ηλικία κι έπειτα. Μέχρι και η παιδοωρλ μου είπε ότι από 2 μηνών του μωρού μπορεί ο μεγάλος να πάει μια χαρά παιδικό! Ελπίζω να καταλαβαίνετε τι θέλω να πω, δεν τους τρομάζουν οι ασθένειες όσο τρομάζουν εμάς.

Σας φαίνεται μικρός ο 7 μηνών μπεμπάκος για μια χρονιά μάλλον δύσκολη, δεδομένου και του κρύου που έχει πιάσει; Φοβάμαι μην του μείνουν ευαισθησίες για μια ζωή μετά από τις ιώσεις που θα φέρνει σπίτι ο μεγάλος. Απ' την άλλη, ο μεγάλος έχει ηρεμήσει σε θέματα ζήλειας από τον αδερφούλη πια, μπορούν πια να συνυπάρξουν στον ίδιο χώρο χωρίς επιθετικότητα και τον συμπεριλαμβάνει σε όλες τις κουβέντες του για οικογενειακές βόλτες κ.λπ. Επιπλέον, μες στη μέρα έχει τόση ενέργεια και ζωτικότητα που δεν διοχετεύεται με 1 ώρα στην παιδική χαρά, στην οποία πλέον τα παιδάκια είναι κάτω των 18 μηνών. Άλλα που με ενθαρρύνουν για τον σταθμό είανι ότι επιστρέφει με τόση χαρά που μέχρι φιλιά δίνει στον αδερφό του, κάτι που δεν μας είχε συνηθίσει μέχρι τώρα.

Θα 'θελα τις εμπειρίες σας όσες έχετε αντίστοιχες ηλικίες και στείλατε τα μεγάλα σταθμό. Πώς κύλησε η πρώτη χρονιά; Τα μικρά πώς το ξεπέρασαν;

πρίν από 27 λεπτά , Josephine είπε:

Καλημέρα, έχω ένα τεράστιο δίλημμα και θα ήθελα τις εμπειρίες σας. Ο μεγάλος μου πλέον είναι 2,5+ και δοκιμάσαμε μερικές μέρες να πάει σε παιδικό, μιας και όποια δραστηριότητα να κάναμε μαζί (2 φορές την εβδομάδα) δεν έφτανε να καλύψει τις ανάγκες του σε οργανωμένη απασχόληση. Στο σπίτι μέσα σε 2 ώρες από την ώρα που ξυπνούσε είχαμε κάνει τα πάντα, πλαστελίνες, λέγκο, ζωγραφική, χοροπηδητά στο κρεβάτι και παιδική χαρά. Μετά με έβαζε να παίζω εγώ την "δασκάλα" της μουσικοκινητικής και να του επαναλαμβάνω στο σπίτι το πρόγραμμα που κάνανε εκεί, με το μωρό αδερφούλη κομπάρσο να κάνει τα υπόλοιπα παιδάκια. Έβλεπα πόσο διψούσε για δραστηριότητες ακόμα και όταν πηγαίναμε σε βαφτίσια ή εκδηλώσεις με δημιουργική απασχόληση, όπου του άρεσε απλώς να κάθεται στο τραπεζάκι-καρεκλίτσες για τα παιδιά και να παρακολουθεί το πρόγραμμα ανάμεσα σε άλλα παιδάκια. Είδα διαφορά δηλ. σε σύγκριση με πέρυσι που δεν απομακρυνόταν από εμένα σε τέτοιες δραστηριότητες.

Στο προκείμενο λοιπόν: δοκιμάσαμε μερικές μέρες να κάνουμε προσαρμογή σε παιδικό σταθμό, του άρεσε πολύ, μιλάει για το σχολείο και τη δασκάλα, για το φαγητό, γενικώς πηγαίνει καλύτερα από ό,τι θα περίμενα. Ο μπέμπης μας είναι όμως 7 μηνών και ήδη από την πρώτη εβδομάδα του μεγάλου κόλλησαν και τα δύο ίωση, που πέρασε σε 3-4 μέρες με αντιπυρετικά. Ταλαιπωρήθηκαν και τα δυο και φυσικά κολλήσαμε κι εμείς. Η παιδίατρος δεν θεωρεί το μωράκι πια τόσο μικρό και πιστεύει ότι καλό είναι να στείλουμε τον μεγάλο παιδικό. Απ' την άλλη, εγώ σκέφτομαι ότι γενικώς οι γιατροί δεν τις φοβούνται τις ιώσεις, τις έχουν "ξεπεράσει" για να το πω έτσι, δεν κοιτούν την ταλαιπωρία που ενέχουν, απλώς ξέρουν ότι τα μωρά επιβιώνουν από μια ηλικία κι έπειτα. Μέχρι και η παιδοωρλ μου είπε ότι από 2 μηνών του μωρού μπορεί ο μεγάλος να πάει μια χαρά παιδικό! Ελπίζω να καταλαβαίνετε τι θέλω να πω, δεν τους τρομάζουν οι ασθένειες όσο τρομάζουν εμάς.

Σας φαίνεται μικρός ο 7 μηνών μπεμπάκος για μια χρονιά μάλλον δύσκολη, δεδομένου και του κρύου που έχει πιάσει; Φοβάμαι μην του μείνουν ευαισθησίες για μια ζωή μετά από τις ιώσεις που θα φέρνει σπίτι ο μεγάλος. Απ' την άλλη, ο μεγάλος έχει ηρεμήσει σε θέματα ζήλειας από τον αδερφούλη πια, μπορούν πια να συνυπάρξουν στον ίδιο χώρο χωρίς επιθετικότητα και τον συμπεριλαμβάνει σε όλες τις κουβέντες του για οικογενειακές βόλτες κ.λπ. Επιπλέον, μες στη μέρα έχει τόση ενέργεια και ζωτικότητα που δεν διοχετεύεται με 1 ώρα στην παιδική χαρά, στην οποία πλέον τα παιδάκια είναι κάτω των 18 μηνών. Άλλα που με ενθαρρύνουν για τον σταθμό είανι ότι επιστρέφει με τόση χαρά που μέχρι φιλιά δίνει στον αδερφό του, κάτι που δεν μας είχε συνηθίσει μέχρι τώρα.

 

Θα 'θελα τις εμπειρίες σας όσες έχετε αντίστοιχες ηλικίες και στείλατε τα μεγάλα σταθμό. Πώς κύλησε η πρώτη χρονιά; Τα μικρά πώς το ξεπέρασαν;

Προσωπικα, εφοσον θα εβλεπα οτι ο μεγαλος περναει τοσο καλα στον παιδικο και εχει θετικο αντικτυπο πανω του, τοτε θα τον πηγαινα παρα τις ιωσεις. Φυσικα, δεν θα ειχα αυτη την αποψη αν μιλουσαμε για νεογεννητο, αλλα 7 μηνων νομιζω ειναι μια οριακη ηλικια για την ταλαιπωρια των ιωσεων. Αν δεν ηταν τοσο θετικος απεναντι στον παιδικο, δεν θα το συζητουσα καν, αλλα νομιζω οτι η θετικη σταση που εχει απεναντι σ'αυτη την εμπειρια (και οτι καλο συνεπαγεται στην αναπτυξη του) υπερτερει σε αξια απο την ταλαιπωρια των ιωσεων. Επισης, δεν νομιζω οτι μενουν ευαισθησιες αν αρρωσταινει σε αυτη την ηλικια, ισα ισα φτιαχνει αντισωματα. Πως σου προεκυψε αυτη η αποψη, εχεις διαβασει κατι σχετικο;

Σίγουρα 7 μηνών δεν είναι τόσο μικρό, και τα 2,5 είναι μία καλή ηλικία για τον παιδικό εφόσον του αρέσει κιόλας. Αν το μικρό ήταν εως 3 μηνών θα σου έλεγα για να το αποφύγεις (εκεί ό,τι και να συμβεί θες νοσηλεία σε νοσοκομείο). Οι παιδίατροι εγώ πιστεύω το αντίθετο, πάντα σου παρουσιάζουν το χειρότερο σενάριο. Δεν ξέρω εάν εργάζεσαι, εγώ εάν δεν εργαζόμουν και είχα δύο παιδιά στις ηλικίες που λες ίσως να τα κράταγα άλλον έναν χρόνο σπίτι. Πάντως κι εγώ που τον έστειλα 10 μηνών σταθμό (λόγω ανάγκης) κι ενώ όλοι μας είχαν κατατρομάξει (συμπερ. παιδιάτρου), δεν έγινε και κάτι, όλα τα πέρασε "ξόφαλτσα" , περάσαμε ένα χρόνο με μερικές μύξες και βήχα, μία φορά όλη και όλη πήρε αντιβίωση , γενικά δεν είχε καμία σχέση με αυτά που μας είχαν παρουσιάσει. Βέβαια όλα αυτά είναι "λαχείο". Εξάλλου θα σου έχουν πει πως παντού μπορεί να κολλήσει κάτι, και σε ένα μολ, και από εσας, και από οπουδήποτε. Ζυγίζεις τα υπερ και τα κατά κάθε επιλογής και αποφασίζεις!