Tα φώτα σας παρακαλώ!

Καλησπέρα & καλή εβδομάδα σε όλους/ες.

Θα ήθελα λίγο την βοήθειά σας,σχετικά με τον πιτσιρικά μας.

Λοιπόν είναι 5,5 ετών,δεν ακούει καθόλου μα καθόλου,έχει αποκτήσει άποψη σε όλα & για όλα με αποτέλεσμα να ερχόμαστε σε καθημερινές συγκρουσεις & να γίνεται ένας πανικός.Αυτό που μας παραξενεύει είναι ότι στον παιδικό σταθμό είναι τόσο υπάκουος τόσο πρόθυμος να κάνει τα πάντα & οι δασκάλες του έχουν τρελή αδυναμία,που όσες φορές έχουμε πάει για ενημέρωση & κουβεντιάζουμε με τις δασκάλες μας λένε ότι είναι ένα παιδί το οποίο δεν έχει ακουστεί ποτέ,ούτε ποτέ τον έχουν μαλώσει.

Με το που έρχεται σπίτι δείχνει άλλο πρόσωπο από αυτό που έχει στο σχολείο,γίνεται η νύχτα μέρα.Η γκρίνια είναι σε καθημερινή βάση.Να πω ότι δεν του κάνουμε τα χατήρια,ότι θέλει το έχει.Η μαμά του χαλάει πολλές φορές κάποια χατήρια(σε λογικά πλαισια πάντα),εγώ δεν του χαλάω ποτέ & τίποτα.Στο μόνο που τα χαλάμε είναι ότι δεν του παίρνω τα διάφορα <μπινελίκια),πατατάκια,γαριδάκια,καραμέλες τσίχλες κλπ.Στις κούνιες τον πάω,σε παιδότοπους τα ίδια ότι βόλτα πάμε το περισσότερο είμαστε μαζί.Όση ώρα είμαστε παρέα είναι όλα καλά,με το που πάμε σπίτι(& εδώ αρχίζουν τα δύσκολα),αρχίζει να μου φωνάζει μα νην μου μιλάει καλά & γενικά πολλά & διάφορα.Το αποτέλεσμα είναι ένα γιατί;;Είναι θρασύς δεν μιλάει καλά,& γενικά η συμπεριφορά του είναι πάρα πολύ άσχημη

Όταν είπαμε στις δασκάλες για τη συμπεριφορά του μας είπαν ότι κάτι άλλο γίνεται σπίτι(το τι έγινε το αφήνω να το φανταστείτε).

Γενικά υπάρχει ένα πρόβλημα.

Μερικές φορές στο σπίτι εκεί που κάθεται ήρεμος & παίζει με τον αδερφό του,κάτι γίνεται κάτι τον πιάνει & γίνεται χαμός

Πραγματικά δεν ξέρω τι να πω & τι να κάνουμε

Σκέφτηκα μήπως ζηλεύει τον αδελφό του,αλλά με τον μεγάλο κάνω τα πιο πολλά απ'ότι με τον μικρό.

Ακολουθεί & ο μικρός από πίσω με αλλαγες συμπεριφοράς αλλά αυτός είναι ελεγχόμενος μέχρι στιγμής.

Αν σας ήταν εύκολο θα ήθελα & τις απόψεις-εμπειρίες σας

Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας.

μηπως βαριεται? αυτο μπορει να ειναι.ξερω απο τον αδερφο μου. πτη βαρεμαρα τα εκανε. μηπως τον εχουν σηκω σηκω κατσε κατσε στο παιδικο και στο σπιτι φρικαρει?

Εκεί που τον παίρνει τα κάνει, στον παιδικό επειδή υπάρχει ένα πρόγραμμα το οποίο έχουν συνηθίσει τα παιδιά και ξέρουν τι να περιμένουν κάθε μέρα είναι ΟΚ.

Εχω και εγω μια κορη 5,5 χρονων που το Σεπτεμβριο θα παει Α δημοτικου.

Τον τελευταιο καιρο απ΄οταν σταματησε το νηπιαγωγειο,το οποιο εκανε εκει που πηγενε και παιδικο, ειναι μεσα στα νευρα.Ολα της φταινε.Σ 'οτι και να της πω απανταει με οχι. Παμε βολτα, οχι, ας καθισουμε μεσα οχι, πλυσου , ντυσου, φαε, πιες, ελα , φυγε σ'ολα οχι.

Δεν μιλαει ασχημα γιατι δεν της το επιτρεπω αλλα ολη μερα ειναι μες τη γκρινια και τα νευρα.Ακομη και το βραδυ δεν κοιμαται τοσο ησυχα οπως πριν.Στριφογυριζει, χτυπαει τα ποδια της νευριασμενη στο κραβατι, σηκωνεται για τουαλετα και μισοκλαιει κλπ κλπ

Οταν πηγενε σχολειο περνουσε μια χαρα , μολις ερχοταν σπιτι αρχιζε τη γκρινια.

Εχουμε καποιες αλλαγες στο σπιτι οπως οτι ο αδερφος της γινεται ενος ετους και διεκδικει περισσοτερο την προσοχη μας και αυτο την κανει να ζηλευει περισσοτερο ,αν και δεν το δειχνει ξεκαθαρα, εγω σε λιγες μερες αρχιζω ξανα δουλεια και αυτο την αγχωνει ( προχθες μου ειπε" δηλαδη θα ξυπναω και θα λειπεις"), σταματησε και απο το σχολειο που πηγενε 3 χρονια και εχασε τους φιλους της ενω παραλληλα ξερει οτι το Σεπτεμβριο θα παει σε νεο σχολειο οπου δυστυχως δεν θα ειναι κανενα παιδι απο το νηπιαγωγειο της κλπ κλπ.

Ολα αυτα νομιζω οτι την αγχωνουν και τη δυσκολευουν και ο μονος τροπος που μπορει να το εκφρασει ειναι η γκρινια και η αρνηση για καθετι.

Ισως ειναι και καποιο σταδιο που περνανε ολα τα παιδια για να δουν τα ορια που μπορουν να φτασουν και τις αντοχες μας.Εχω ακουσει παρομιες ιστοριες απο πολλες μαμαδες.

Ψυχραιμια χρειαζεται και να τους βαζουμε ορια.Δεν συμφωνω να τους κανουμε ολα τα χατηρια.Τα παιδια εχουν αναγκη να ξερουν οτι αλλος ειναι ο " αρχηγος" μεσα στο σπιτι

Πρεπει να τους δειχνουμε την αγαπη μας αλλα και να τους βαζουμε ορια μεχρι που μπορουν να φτασουν με τη συμπεριφορα τους. Και καμια τιμωρια που και που δεν κανει κακο.

Διαβασε το βιβλιο της Αλεξανδρας Καππατου "Γνωριστε το παιδι σας".Εχει πολλα θεματα που μας ενδιαφερουν γραμμενα σε απλη γλωσσα.

Καλη δυναμη και ας ελπισουμε να ειναι απλως μια φαση που θα περασει.

Εχω και εγω μια κορη 5,5 χρονων που το Σεπτεμβριο θα παει Α δημοτικου.

Τον τελευταιο καιρο απ΄οταν σταματησε το νηπιαγωγειο,το οποιο εκανε εκει που πηγενε και παιδικο, ειναι μεσα στα νευρα.Ολα της φταινε.Σ 'οτι και να της πω απανταει με οχι. Παμε βολτα, οχι, ας καθισουμε μεσα οχι, πλυσου , ντυσου, φαε, πιες, ελα , φυγε σ'ολα οχι.

Δεν μιλαει ασχημα γιατι δεν της το επιτρεπω αλλα ολη μερα ειναι μες τη γκρινια και τα νευρα.Ακομη και το βραδυ δεν κοιμαται τοσο ησυχα οπως πριν.Στριφογυριζει, χτυπαει τα ποδια της νευριασμενη στο κραβατι, σηκωνεται για τουαλετα και μισοκλαιει κλπ κλπ

Οταν πηγενε σχολειο περνουσε μια χαρα , μολις ερχοταν σπιτι αρχιζε τη γκρινια.

 

Εχουμε καποιες αλλαγες στο σπιτι οπως οτι ο αδερφος της γινεται ενος ετους και διεκδικει περισσοτερο την προσοχη μας και αυτο την κανει να ζηλευει περισσοτερο ,αν και δεν το δειχνει ξεκαθαρα, εγω σε λιγες μερες αρχιζω ξανα δουλεια και αυτο την αγχωνει ( προχθες μου ειπε" δηλαδη θα ξυπναω και θα λειπεις"), σταματησε και απο το σχολειο που πηγενε 3 χρονια και εχασε τους φιλους της ενω παραλληλα ξερει οτι το Σεπτεμβριο θα παει σε νεο σχολειο οπου δυστυχως δεν θα ειναι κανενα παιδι απο το νηπιαγωγειο της κλπ κλπ.

Ολα αυτα νομιζω οτι την αγχωνουν και τη δυσκολευουν και ο μονος τροπος που μπορει να το εκφρασει ειναι η γκρινια και η αρνηση για καθετι.

 

Ισως ειναι και καποιο σταδιο που περνανε ολα τα παιδια για να δουν τα ορια που μπορουν να φτασουν και τις αντοχες μας.Εχω ακουσει παρομιες ιστοριες απο πολλες μαμαδες.

Ψυχραιμια χρειαζεται και να τους βαζουμε ορια.Δεν συμφωνω να τους κανουμε ολα τα χατηρια.Τα παιδια εχουν αναγκη να ξερουν οτι αλλος ειναι ο " αρχηγος" μεσα στο σπιτι

Πρεπει να τους δειχνουμε την αγαπη μας αλλα και να τους βαζουμε ορια μεχρι που μπορουν να φτασουν με τη συμπεριφορα τους. Και καμια τιμωρια που και που δεν κανει κακο.

Διαβασε το βιβλιο της Αλεξανδρας Καππατου "Γνωριστε το παιδι σας".Εχει πολλα θεματα που μας ενδιαφερουν γραμμενα σε απλη γλωσσα.

Καλη δυναμη και ας ελπισουμε να ειναι απλως μια φαση που θα περασει.

Σ'ευχαριστώ πάρα πολύ!

Ας ελπίσουμε όντως ότι είναι μια φάση & θα περάσει!!

Εξάλλου έχουν να δουν τα μάτια μας από τα αγγελούδια μας ουκ ολίγα!!

Κι εμένα τα ίδια η δικιά μου είναι τεσσάρων και είναι και μοναχοπαίδι! Οπότε δεν έχει κάτι να ζηλέψει και πάλι τα ίδια. Πολλές φορές που έχουμε διάφορα θέματα σπίτι πέρνω την δασκάλα να δώ αν έχει αλλάξει κάτι σχολείο και καμία σχέση εκεί είναι άψογη. Πάντως όντως ελέγχουν τις αντοχές μας το έχω παρατηρήσει κι εγώ κάνουν πράγματα για να μας φτάσουν στα όρια δηλαδή και να τους κάνουμε το χατήρι σε κάτι βρίσκουν κατευθείαν κάτι άλλο για να δούν που μπορούμε να φτάσουμε!

Κι εμάς η μικρή μας είναι 4,5 ετών και πολύ ισχυρογνώμων.Ζηλεύει πολύ την μεγάλη αδeρφή και προσπαθούμε να το παλέψουμε.Να φανταστείτε ότι τις προάλες η μικρή ζήτησε απο τη γιαγιά της ένα ψαλίδι και είπε ότι εγώ την αφήνω.Της το έδωσε, πήγε στο κρεββάτι που κοιμόταν η αδερφή της, πήρε την αγαπημένη της κουκλίτσα με την οποία κοιμάται αγκαλιά και της έκοψε τα μαλλιά.Οταν τη ρωτήσαμε γιατί είπε "ΕΤΣΙ".Φυσικά τα άκουσε και η μαμά μου.

'Oταν θέλει κάτι και δεν το παίρνει γίνεται πανικός.Αρχίζει να κλαίει, κάθεται στο πάτωμα μουτρωμένη,τα χέρια σταρυρωμένα σφιχτά και το κεφάλι κατεβασμένο.Ακολουθούμε τώρα μέσα στο σπίτι την εξής τακτική.Πήγαίνουμε κοντά και της εξηγούμε ότι αυτό που ζητά δεν γίνεται και της λέμε το λόγο.Πάντα ρωτάω "Θέλεις να το κουβεντιάσουμε?"Φυσικά η απάντηση είναι "ΟΧΙ" .Τότε της λέμε "καλώς εγώ θα είμαι π.χ στο κήπο και θα ποτίζω τα λουλούδια όταν είσαι καλύτερα μπορείς να έρθεις κι εσύ" και φεύγουμε χωρίς καμία επιπλέον επικοινωνία.Αυτο έχει πιάσει αρκετα και τώρα ο χρόνος μουτρώματος είναι λίγος.Μετα απο λίγα λεπτά έρχεται μαζί μας και ούτε γάτα ούτε ζημιά - και έχει ξεχάσει και αυτό που ήθελε να πάρει.Στην αντιμετώπιση αυτής της συμπεριφοράς το παν είναι η αυστηρότητα και η σταθερότητα.Όταν κατι δεν πρέπει να το πάρουν δεν θα το πάρουν τελεία.

Όσον αφορά την γκρίναι μετά το σχολείο την έζησα με την μεγάλη μου κόρη.Αυτό που είπε η SKEK για το πρόγραμμα είναι το κλειδί.Θυμάμαι τότε ρωτούσαμε τις νηπιαγωγούς "μα τι τα δίνετε και έρχονται στο σπίτι μέσα στα νεύρα, άρα δεν περνάνε καλά".Και μας είπαν ότι αυτή η συμπεριφορά είναι απολύτως φυσιολογική και πως πρέπει να δράσουμε οι γονείς ως παιδαγωγοί.Δηλαδή όπως η δασκάλα ενημερώνει για το τι θα ακολουθήσει στο πρόγραμμα έτσι και εμείς πρέπει όταν πέρνουμε τα παιδιά απο το σχολείο να τα ενημερώνουμε για το τι θα κάνουμε και όχι να τα ρωτάμε τι θέλεις να κάνουμε.Έτσι βάλαμε κι εμείς τη ζωή μας σε πρόγραμμα και οι εντάσεις υποχώρησαν με τον καιρό. Επιπλέον μας έγινε συνηθεία και για την μικρή και πάντα την ενημερώνουμε τι θα κάνουμε στη διάρκεια της μέρας.

Σ΄αυτήν την ηλικία είχε αρχίσει και η μεγάλη μου να μου μιλάει άσχημα. Την πιάνω λοιπόν κι εγώ και της λέω πως δεν θα ανεχτώ τέτοια συμπεριφορά. Της είπα πως δεν έχω επιτρέψει κανένα να μου μιλάει έτσι και ούτε πρόκειται να το κάνω τώρα. Αν συνεχίσει να μου μιλάει έτσι θα αρχίσω κι εγώ να φαίρομαι διαφορετικά. Δεν θα της κάνω τα χατηράκια της π.χ να μαγειρεύω τα αγαπημένα φαγητά, να πηγαίνω στα γενέθλια συμμαθητών της, να της διαβάζω το παραμύθι της το βράδυ. Το τήρησα. Όταν η συμπεριφορά της δεν είναι καλή υπάρχει στέρηση δικαιωμάτων. Φυσικά έχει να κάνει και με το παιδί. Με την μεγάλη δούλεψε. Τώρα το προσπαθώ και με τη μικρή. Επίσης αυτά που είπε η Γιαννούλα είναι πολύ σωστά.

οπωσδηποτε τα παιδια μασ σαυτη την ηλικια μετυρουν τισ αντοχεσ ομωσ εμεισ θα πρεπει να μεινουμε σταθεροι ΣΕ ΟΤΙ λεμε να δινουμε κ το παραδειγμα με την δικη μασ συμπεριφορα κ κυριωσ να τουσ θετουμε τα ορια με αγαπη κ αποδοχη θεωρω οτι αυτο που κυριωσ ζητουν ειναι η αποδοχη μασ κ να νιωσουν οτι η αγαπη μασ ειναι ανευ ορων κ διχωσ τα κουτακια του καλου η του κακου παιδιου ....:p:p

εμενα ο γιος μου ειναι 4,5 χρονων και σε γενικες γραμμες ειναι πολυ καλο παιδακι. εχει ομως καποια ξεσπασματα θυμου τωρα τελευταια με επιθετικες τασεις απεναντι μας, " δε σ' αγαπαω", "εισαι κακια" και πολλες τσιριδες που ακουγονται σε ολο το οικοδομικο τετραγωνο. εγω του γυρναω τη πλατη και τον αγνοω. ακομα κι οταν κανει πως παει να με χτυπησει δεν του μιλαω, παρα μονο αταραχη του σπρωχνω απαλα το χερι, σαν να του λεω οτι δεν επιτρεπεται. με αυτο το τροπο καταλαβαινει οτι δεν αποδιδουν ολα οσα κανει για να με εκνευρισει και ηρεμει. το θεμα ειναι οτι αυτα τα κανει βεβαια γιατι ζηλευει την αδερφη του, η οποια με τη σειρα της παθαινει ταρακουλο απο τις τσιριδες του αφου ειναι μολις 5 μηνων. εχω φτασει σε σημειο να τον απειλω οτι θα παμε σε ενα γιατρο για τα θυμωμενα παιδακια να συζητησει αν δεν ηρεμησει. αν και δεν μου αρεσει που το κανω, δειχνει να πιανει. επισης ενα νεο κολπο που εχει καποια αποτελεσματα ειναι οι "χαρουμενες φατσουλες" που παιρνει οταν ειναι καλο παιδι κι οταν δεν ειναι, αφαιρουμε μια. στις 5 παιρνει ενα δωρο (ουτε πιτσες να ητανε). ολα αυτα τα εχω ξεπατικωσει απο τη νταντα αμεσου δρασεως, γιατι θελω να βρω μια φορμουλα να του δειξω πως θελουμε να επικρατει η ηρεμια και ο διαλογος στο σπιτι.

Πρόκειται για πανέξυπνα παιδιά τα οποία θέλουν να τα βλέπουμε σαν μεγάλα και ισότιμα.

Νομίζουν ο,τι γνωρίζουν αρκετά και πως μπορούν να τα κάνουν όλα. Η θεωρία τους είναι (μπορώ να κάνω αυτό το κάνω) Ο τόπος των ευθυνών είναι άγνωστος και δύσκολο να τον κατανοήσουν. Επίσης η ιεραρχία μέσα στην οικογένεια δεν τους αρέσει γιατί σημαίνει περιορισμούς που δεν έχουν διάθεση να δεχτούν. Η έλλειψη κατά την διάρκεια της μέρας και όσο αυτά είναι στο σπίτι, του ενός από τους δύο γονείς, προκαλεί από μόνο του αυτές τις εκρήξεις γκρίνιας και εγωισμού. Όταν θέλουν κάτι κολλάνε σε αυτό και την ώρα που τα μιλάμε σκέφτονται αυτό που θέλουν και όχι αυτά που τους λέμε. Μια καλή πρακτική είναι να βρίσκουμε ένα τρόπο ώστε να τους αποσπάσουμε την προσοχή πρώτα και μετά να τους πούμε μια πολύ μικρή ιστορία σχετικά με αυτό που θέλουμε να γίνει και τα ρωτάμε να μας δώσουν μια απάντηση που θα είναι το ζητούμενο για εμάς.

π.χ. Όνομα Γιώργο,Νίκο,Αντώνη κλπ για έλα να μου πεις κάτι για τα λουλούδια. Αν τα αφήσουμε χωρίς νερό και φροντίδα τι θα γίνουν; ή αν ξέρουμε πως δεν το γνωρίζουν λέμε, το ξέρεις πως αν τα αφήσουμε χωρίς νερό θα ξεραθούν και έτσι δεν θα βγάλουν ξανά φύλα και λουλούδια; Έτσι κι εσύ πρέπει να πίνεις και να τρως αυτά που σου δίνει ο μπαμπάς και η μαμά για να είσαι γερός και να μεγαλώνεις σωστά.

Πάντως ένα είναι σίγουρο. Κανένα σύστημα και καμιά προσπάθεια δεν είναι κανόνας. Κάθε παιδί είναι μοναδικό και έτσι πρέπει να το αντιμετωπίζουμε. Υπομονή όχι πολύ ώρα συζήτηση γιατί στο τέλος δεν δίνουν σημασία (βαριούνται τα ίδια και τα ίδια).

Θέλω επίσης να πω, πως τα περισσότερα που διάβασα πιο πάνω, είναι σωστά κατά την άποψή μου. Η προσπάθεια ποτέ δεν σταματά με τα παιδιά.

αχ αρχισε κι εμενα τη γκρινια!!!!στο παιδικο μια χαρα!!!ιταν ερχεται σπιτι ,χωρις λογο αρχιζει η μουρμουρα!δεν ξερει τι της φταιει.μπορει να ειναι για το χρωμα για το καλαμακι,για το τι θα φορεσει ,γιατι η κουρτινα ειναι στραβη,λεμε τωρα.υποθετω οτι βλεπει τα μικρα στο σταθμο που κλαινε και το ξεπατικωνει.δεν της δινω σημασια,της λεω τι πρεπει να κανουμε και περιμενω να ηρεμησει και τοτε της λεω δεν περναμε καλυτερα οταν ειμαστε ηρεμες?το θεμα ειναι τοι ωρες ωρες,δεν αντεχω!!υπομονη και ελπιζω να ειναι προσωρινο και να το αντιμετωπιζω σωστα με την αδιαφορια!!

Καλησπέρα & καλή εβδομάδα σε όλους/ες.

Να πω ότι δεν του κάνουμε τα χατήρια,ότι θέλει το έχει.Η μαμά του χαλάει πολλές φορές κάποια χατήρια(σε λογικά πλαισια πάντα),εγώ δεν του χαλάω ποτέ & τίποτα.Στο μόνο που τα χαλάμε είναι ότι δεν του παίρνω τα διάφορα <μπινελίκια),πατατάκια,γαριδάκια,καραμέλες τσίχλες κλπ.Στις κούνιες τον πάω,σε παιδότοπους τα ίδια ότι βόλτα πάμε το περισσότερο είμαστε μαζί.Όση ώρα είμαστε παρέα είναι όλα καλά,με το που πάμε σπίτι(& εδώ αρχίζουν τα δύσκολα),αρχίζει να μου φωνάζει μα νην μου μιλάει καλά & γενικά πολλά & διάφορα.Το αποτέλεσμα είναι ένα γιατί;;Είναι θρασύς δεν μιλάει καλά,& γενικά η συμπεριφορά του είναι πάρα πολύ άσχημη

Όταν είπαμε στις δασκάλες για τη συμπεριφορά του μας είπαν ότι κάτι άλλο γίνεται σπίτι(το τι έγινε το αφήνω να το φανταστείτε).

 

Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας.

Εδώ βρίσκεται το πρόβλημα ή τουλάχιστον μεγάλο μέρος του προβλήματος.

Αν αλλάξει αυτό θα δεις τεράστια διαφορά.

Στο νηπιαγωγείο υπάρχουν κανόνες κ όρια κ τα παιδιά νιώθουν πολύ καλά κ ασφαλή γιατί ξέρουν τι να περιμένουν σε κάθε τους συμπεριφορά. Είναι πάρα πολύ σημαντικό προσπάθησε να το αλλάξεις. Όρια κ από τους 2 σας κ από τη μαμά κ από τον μπαμπά. Είναι κάτι το οποίο θεωρείται νούμερο 1 στην παιδαγωγική και στο οποίο συμφωνούν όλοι ανεξαιρέτως!Να ξέρεις ότι θα είναι αρκετά δύσκολο γιατί έχει επικρατήσει το αντίθετο για πολύ καιρό, αλλά μην το βάλετε κάτω για το καλό του παιδιού σας...Καλή δύναμη!

Γενικά εκ όσων θεωρητικά γνωρίζω αλλά και εκ πείρας λόγω του ότι ο γιός μου είναι 5 ετών,τα παιδάκια προσχολικής ηλικίας έχουν την τάση να νιώθουν και να είναι περισσότερο αυτόνομα, οπότε βγάζουν μια αυθάδεια, που στις περισσότερες των περιπτώσεων εάν την αγνοήσεις και δε δείξεις ότι είναι ικανή να σε ενοχλήσει και να σε κλονίσει περνάει και φεύγει. Επειδή όπως στο κείμενό σου έγραψες τις λέξεις κλειδιά « δεν του χαλάω κανένα χατήρι» κ.λ.π. αυτό όσο ωραίο κι αν ακούγεται συνιστά κλασσική περίπτωση έλλειψης ορίων. Το παιδί σου γνωρίζει ότι ό,τι και να γίνει θα γίνει αυτό που θέλει. Δεν το βοηθάς να ωριμάσει μ’ αυτό, το κρατάς πίσω και διαιωνίζεις ένα πρόβλημα που εκτός του ότι ταλαιπωρεί εσένα σήμερα, θα ταλαιπωρεί τον ίδιο δια βίου. Θέτω όρια σημαίνει χαλάω χατήρια, βάζω κανόνες, πληρώνω το τίμημα των πράξεών μου και εάν αυθαδιάζω κατ΄εξακολούθησιν τελικά τιμωρούμαι, είχει συνέπειες. Τιμωρία όπως όχι εκδίκηση. Επίσης δεν καταλαβαίνω τι σημαίνει το εντός παρενθέσεως σχόλιο « καταλάβατε τι έγινε » εκεί που λες πως σου είπαν οι δασκάλες του ότι κάτι άλλο συμβαίνει στο σπίτι. Τι υπονοούσαν δηλαδή και τι έγινε;