Μήπως φανούμε κάπως ;;

Για να μην πω για τα τηγανόψωμα....

(καλά μη βαράτε, πλάκα κάνω)

Για να μην πω για τα τηγανόψωμα....

 

(καλά μη βαράτε, πλάκα κάνω)

και εγώ αυτά σκεφτόμουν. Εντάξει το πήγαμε μακρυά.

Επίσης, στο πνεύμα αυτώ που λέει η μπέμπα για τα ληγμένα κεράσματα, να [παραθέσω την προσωπική μου εμπειρία:Πριν από λίγους μήνες κάναμε κάποιες εργασίες στο εξοχικό μας...Νάσου λοιπόν η γειτόνισσα, μια καθ'όλα ευγενική κυρία, να μας προσφέρει αυγόφετες και χυμούς συσκευασμένους. Εκτιμήσαμε δεόντως τη χειρονομία της και ακούγοντας τα γουργουρίσματα της κοιλιάς μας φάγαμε και ήπιαμε...

 

Να πω εδώ ότι έχω ένα βίτσιο με τις ημερομηνίες λήξης. Μόνο που το θυμήθηκα κατόπιν εορτής. Κυέλ σουρπρίζ, ο χυμός είχε λήξει προ διμήνου...Συμπέρασμα:

1.Η κυρία άλλαξε βαθμούς πρεσβυωπίας (?)

2.Νοοτροπία δίνω το ληγμένο να μην το πετάξω, να φανώ και καλή (?)

3.Οι 100% φυσικού χυμοί έχουν τόσα συντηρητικά που μένουν αναλλοίωτοι στο πέρασμα του χρόνου...

 

(Καλά, το τι σκεφτόμουν μετά για τις αυγόφετες...)

 

Τι θέλω να πω:Είτε συμβαίνει το 2., είτε όχι τελικά αν δεν ξέρεις τον άλλο, την πατάς ακόμη και από συσκευασμένο!!!

 

Αυτά και σταματώ γιατί ληγμένα ή όχι, πείνασα!!!

Lol με έκανες και γέλασα!!!! μην ανησυχείς τα προϊόντα όταν λήγουν έχουν ένα μικρός περιθώριο κάποιον μηνών να αντέξουν, αυτό ξέρω για προϊόντα τύπου πατατάκια, σοκολάτα κλπ. οπότε θα ζήσεις, για το ψωμί χίλια τα εκατό ήταν μπαγιάτικό, δεν ξέρω πόσο όμως ημερών.....για τα αυγά, προσεύχομαι να έχει δικές της κότες!!!

Αυτό το να μην το πετάξω και να φανώ καλή.......εκείνη την στιγμή επί τόπου πρέπει να κερνάς τον άλλο από το δικό του, "μισό λεπτό να σας βάλω ένα ποτηράκι", "είναι εδώ το εγγονάκι σας να του δώσουμε"!!! εκεί θα δεις πραγματική αντίδραση, εάν δεις μούτρα να ξυνίζουν τότε ξέρει το άτομο ότι έχει κάνει πατάτα!!!

Xα χαχα! Κορίτσια, δίκιο έχετε, ειδικά για την εκπομπή του Ευαγγελάτου, είχα δει κι εγώ τότε διάφορα, τι να πρωτοθυμηθείς...Το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό, σε πεντάστερο ξενοδοχείο να καθαρίζουν τα ποτήρια με το ίδιο σφουγγάρι με της τουαλέτας (!!!), τα "σπιτικα" ντολμαδάκια της κυρα-Μαρίας που τα πουλούσαν χρυσάφι στα ντελικατέσεν και τα βγάζαν από κονσέρβα και άλλα πολλά, τι να πεις...

Για το πάρτυ που ρώτησες elin, ανάλογα με το χώρο σου πράξε. Σε εμάς όταν κάνει η μία πάρτυ, οπότε και καλεί όλη της την τάξη, η άλλη καλεί 2-3 το πολύ φίλες. Έχουν και αρκετές κοινές εξάλλου. Οταν το πάρτυ γίνεται χειμώνα, σωτήριος είναι ένας διασκεδαστής, οπότε τα παιδιά μένουν για αρκετή ώρα σε έναν χώρο με τον animateur και οι γονείς στο σαλόνι. Εντάξει, ας μη κάθονται και όλοι γύρω γύρω από το τραπέζι, δεν έγινε και τίποτε, υπάρχουν γονείς που περιφέρονται στα δωμάτια και ακολουθούν τα παιδιά τους.

Αν δεν έχεις χώρο εννοείται καλείς μόνο στενούς φίλους των παιδιών, αυτούς που κάνουν πιο πολύ παρέα και θα χαρούν να τους έχουν δίπλα τους σε μια τόσο όμορφη στιγμή. Αρκεί να μην το μάθουν τα υπόλοιπα παιδιά της τάξης, μπορεί πχ η δασκάλα να δώσει στο τέλος τις προσκλήσεις απ' ευθείας στους γονείς.

Οταν είναι μικρά πάντα συνοδεύονται, συνήθως από έναν γονιό (σχεδόν πάντα τη μαμά)και καμμια φορά από το αδερφάκι. Πολύ σπάνια έρχεται και ο μπαμπάς. Μετά την 3η δημοτικού όμως οι γονείς σχεδόν όλοι τα αφήνουν μόνα τους, οπότε τότε έχεις πολύ χώρο στη διάθεσή σου αλλά τρελλό άγχος μη γίνει καμμια στραβή και χτυπήσουν.

Το καλοκαίρι τώρα (που κάνει πάρτυ η μικρή) τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά γιατί υπάρχει η δυνατότητα να γίνει το πάρτυ στον κήπο, οπότε έχω κι εγώ το περιθώριο να καλέσω και κανένα συγγενή ή καμμια φίλη μου επιπλέον με παιδιά κοντά στην ηλικία τους που να είναι όμως εκτός σχολείου.

(Για τον μπέμπη που χρόνισε πρόσφατα προλάβαμε και κάναμε μόνο ένα πάρτυ με καλεσμένους ποιους άλλους...συμμαθητές των κοριτσιών!)

Φυσικά, όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά...

Μπορεί πράγματι κάποιος να "κερνάει" ή να "χαρίζει" αυτό που θέλει ή θα πρέπε να πετάξει.

Και φόβος ή κριτική μπορεί να υπάρχει από όλες τις πλευρές.

Μπορεί κι εγώ να μην θέλω να τρώει το παιδί μου φοινικέλαιο και βούτυρο καριτέ (συστατικά kinder).

Περί ορέξεως, κολοκυθόπιτα...

Όσοι γονείς, τόσες και οι απόψεις...

Φυσικά, όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά...

 

Μπορεί πράγματι κάποιος να "κερνάει" ή να "χαρίζει" αυτό που θέλει ή θα πρέπε να πετάξει.

 

Και φόβος ή κριτική μπορεί να υπάρχει από όλες τις πλευρές.

 

Μπορεί κι εγώ να μην θέλω να τρώει το παιδί μου φοινικέλαιο και βούτυρο καριτέ (συστατικά kinder).

Περί ορέξεως, κολοκυθόπιτα...

Όσοι γονείς, τόσες και οι απόψεις...

σωστή και αυτή η άποψη, εμένα η μικρή μου μου ζητάιε smarties είμαι απόλυτη, μια μόνο φορά το μήνα!!! έχουν χρώμα και συντηρητικά....!