Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

νοιώθω ότι έχω χάσει τον εαυτό μου


Recommended Posts

χτες το βράδυ καθώς κοίμιζα τον μικρό μου συνειδητιποίησα τι μου έφταιγε τόσο καιρό και ένοιωθα έτσι...΄΄εχω χάσει τον εαυτό μου. πριν έρθει το μωρό ήμουν άτομο κοινωνικό, δραστήριο, χαρούμενο, με χιούμορ και πάνω απ' όλα με ένα εκατομμύριο πράγματα που σχεδίαζα να κάνω. νοιώθω ότι αυτή η γυναίκα δεν υπάρχει πια και δεν ξέρω καν που την έχασα. με τον άντρα μου είμαστε μαζί 7 χρόνια, παντρευτήκαμε πριν 3 και το μωρό ήρθε ως απόλυτα συνειδητή επιλογή πριν 21 μήνες. όλα καλά με την εγκυμοσύνη και τον τοκετό και το παιδάκι μας μια χαρά. απ'όταν τον γέννησα είχα ένα άγχος ότι κάτι θα μου πάθει αλλά ήταν μάλλον οι ορμόνες...

πλέον νοιώθω ότι η καθημερινότητα μου ρουφάει όλη μου την ενέργεια αλλά δεν μπορώ να δικαιολλογήσω την κούραση που νοιώθω να είναι υπαίτια για την μετάλλαξή μου. παλιότερα δουλευα 12 ώρες την ημέρα και γούσταρα τρελλά παρότι και τότε κουραζόμουν. νοιώθω ότι δεν μπορώ να ευχαριστηθώ το μωρό μου με όλο αυτό παρότι δεν τον στερούμε πολλές ώρες (5 ώρες λείπω την ημέρα για τη δουλειά) και ο άντρας μου παρότι δουλεύει ππολλές ώρες κάνει ό,τι μπορεί για να με βοηθήσει να ξεκουραστώ.

η όλη κατάσταση έχει επιπτώσεις και στη σχέση μου με τον άντρα μου, πλέον είμαστε γονείς και σύζυγοι αλλά που είναι εκείνη η σχέση που είχαμε; βλέπω ότι οι ώρες που προλαβαίνω να σκεφτώ τις ανάγκες του και τα συναισθήματά του περιορίζονται σε μερικά δευτερόλεπτα και αυτό όχι κάθε μέρα...

θέλω κάποια στιγμή να μπορέσω να κάνω ένα μπάνιο χωρίς να χρειάζεται να συρθώ ως την μπανιέρα....

μηπώς να δω κανένα ψυχολόγο;;;;

vyLxp3.pngG7Azp3.png

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


  • Απαντήσεις 868
  • Πρώτη δημ/ση
  • Τελευταία Απάντηση

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Περισσότερες δημοσιεύσεις

νομιζω οτι εισαι πολυ κοντα στο να μπορεσεις να ξαναβρεις τον εαυτο σου...το παιδακι σου σε λιγους μονο μηνες θα ειναι αρκετα πιο ανεξαρτητο και θα μπορεσεις να κανεις καποια πραγματα και για σενα.γενικα απο την εμπειρια μου θα σου ελεγα οτι εκει κοντα στα 2 αρχιζει να ομαλοποιειται η κατασταση. κουραγιο λοιπον....

επισης καλο θα ηταν να ξεκινησεις να αφιερωνεις εστω μιση ωρα την ημερα για τον εαυτο σου ακομη και αν πρεπει απλα να κανεις ενα μπανιο με την ησυχια σου. πες στον αντρα σου οτι θες μιση ωριτσα να χαλαρωσεις, θα σου αρνηθει?? και σημαντικο το βραδυ καθηστε μαζι για μια ωριτσα απλα να νοιωσετε ζευγαρι! φιλικα.

έχω δύο δωράκια

UDcLp3.png euQwp3.png

Link to comment
Share on other sites

δεν θα μου αρνηθεί απλά είναι τα ωράρια έτσι..

γυρίζει από τη δουλειά γύρω στις 9 που περίπου είναι η ώρα που κάνουμε τον μικρό μπάνιο. αν έχει γυρίσει νωρίτερα παίζουν πρώτα λίγο, αν αργήσει τον κάνω μόνη μου. μετά τον βάζω για ύπνο, εγώ γιατί δνε κοιμάται με τον πατέρα του και ο σύζυγος αλλάζει, κάνει μπάνιο και ίσως προλάβει να ζεστάνει φαγητό γιατί όλη την ημέρα είναι νηστικός. αν εγώ κοιμίσω τον μικρό ενώ ο άντρας μου είναι ακόμα στο μπάνιο, το ζεσταίνω εγώ. η ώρα έχει παέι χαλαρά 10:30. μετά είναι η σειρά μου να μπω για μπάνιο αλλά εγώ εκείνη την ώρα δεν έχω το κουράγιο, αν όμως δεν κα΄νω εκείνη την ώρα θα πρέπει να κάνω μπάνιο το πρωί που ο σύζυγος θα έχει ήδη φύγει στη δουλειά και θα έχω τον μικρό να μου τραβάει την κουρτίνα για να πιτσιλιστεί με τα νερά ή θα παίζει με το πιγκάλ στη λεκάνη ήα θ ακάνει όποια άλλη μαιμουνιά του κατέβει στο κεφάλι..... μακάρι να στρώσει η κατάσταση...

vyLxp3.pngG7Azp3.png

Link to comment
Share on other sites

χτες το βράδυ καθώς κοίμιζα τον μικρό μου συνειδητιποίησα τι μου έφταιγε τόσο καιρό και ένοιωθα έτσι...΄΄εχω χάσει τον εαυτό μου. πριν έρθει το μωρό ήμουν άτομο κοινωνικό, δραστήριο, χαρούμενο, με χιούμορ και πάνω απ' όλα με ένα εκατομμύριο πράγματα που σχεδίαζα να κάνω. νοιώθω ότι αυτή η γυναίκα δεν υπάρχει πια και δεν ξέρω καν που την έχασα. με τον άντρα μου είμαστε μαζί 7 χρόνια, παντρευτήκαμε πριν 3 και το μωρό ήρθε ως απόλυτα συνειδητή επιλογή πριν 21 μήνες. όλα καλά με την εγκυμοσύνη και τον τοκετό και το παιδάκι μας μια χαρά. απ'όταν τον γέννησα είχα ένα άγχος ότι κάτι θα μου πάθει αλλά ήταν μάλλον οι ορμόνες...

πλέον νοιώθω ότι η καθημερινότητα μου ρουφάει όλη μου την ενέργεια αλλά δεν μπορώ να δικαιολλογήσω την κούραση που νοιώθω να είναι υπαίτια για την μετάλλαξή μου. παλιότερα δουλευα 12 ώρες την ημέρα και γούσταρα τρελλά παρότι και τότε κουραζόμουν. νοιώθω ότι δεν μπορώ να ευχαριστηθώ το μωρό μου με όλο αυτό παρότι δεν τον στερούμε πολλές ώρες (5 ώρες λείπω την ημέρα για τη δουλειά) και ο άντρας μου παρότι δουλεύει ππολλές ώρες κάνει ό,τι μπορεί για να με βοηθήσει να ξεκουραστώ.

η όλη κατάσταση έχει επιπτώσεις και στη σχέση μου με τον άντρα μου, πλέον είμαστε γονείς και σύζυγοι αλλά που είναι εκείνη η σχέση που είχαμε; βλέπω ότι οι ώρες που προλαβαίνω να σκεφτώ τις ανάγκες του και τα συναισθήματά του περιορίζονται σε μερικά δευτερόλεπτα και αυτό όχι κάθε μέρα...

θέλω κάποια στιγμή να μπορέσω να κάνω ένα μπάνιο χωρίς να χρειάζεται να συρθώ ως την μπανιέρα....

μηπώς να δω κανένα ψυχολόγο;;;;

 

και εγω στα προθυρα ειμαι χωρις υπερβολες..... αλλα ειμαι και εγγυος και περιμενω να ηρεμισουν οι ορμονες πρωτα και αν δεν εχω βελτιωση.. τι να πω.... ανοιξε ενα πολυκαταστημα στην περιοχη μου και πηρε 60 ατομα προσωπικο, τι να σου πω?? οτι ζηλεψα??? λιγο ειναι!! το μονο που θελω ειναι να γεννηθει το κοριτσακι μου υγειης αλλα εχω φρικαρει που δεν δουλευω και οχι τοσο για τα χρηματα αλλα μηπως καταφερω και ξανα βρω τον εαυτο μου, απο πολυ μικρη δουλευα πολλες ωρες και οπως ειπες γουσταρα. η σχεση μου με τον αντρα μου?? χαχαχαχα χαλιαααααα, πολλα νευρα με ολα αυτα αλλα δεν φταιει αυτος, το καταλαβαινω και εγω οτι εχω αλλαξει και δεν αντεχομαι αλλο, τι να κανω?? το παλευω!

Link to comment
Share on other sites

nelly28 καταρχήν με το καλό να έρθει το μωράκι σου. εσύ τουλαχιστον έχεις τη δικαιολογία με τις ορμόνες... χαρά στο κουράγιο σου γαι το δεύτερο. εγώ από τη μία τον λυπάμαι να τον αφήσω μόνο του αλλά με όλο αυτό που ζω νοιώθω ότι δνε μπορώ να ανταποκριθώ και σε επόμενο μωρό...καλή εγκυμοσύνη και κουράγιο

vyLxp3.pngG7Azp3.png

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

νομίζω ότι είναι φυσιολογικό να αισθάνεσαι έτσι. Ειδικά όταν είχες μια έντονη ζωή πριν έρθει το μωράκι σου. Κάπως έτσι όμως νομίζω ότι αισθανόμαστε όλες οι νέες μανούλες, αισθάνεσαι έτσι γιατί, για ότι πάλεψες μέχρι χθες, σπουδές, καριέρα, μπαίνουν ξαφνικά στον πάγο.....:| ...........είναι και η κούραση της καθημερινότητας. Σε λίγα χρόνια ο μικρός σου θα γίνει μεγάλο παιδί, θα έχει τους φίλους του, θα είναι πιο ανεξάρτητος....και εσύ θα βρείς τους παλιούς σου ρυθμούς ;). Εάν νομίζεις ότι θα σε βοηθούσε να μιλήσεις με κάποιον ειδικό, να το κάνεις. Μπορεί να σου κάνει καλό.

Link to comment
Share on other sites

Αυτο που εχεις παθει ειναι αυτο που παθαινουμε ολες μας που γινομαστε μαναδες και που ΚΑΝΕΝΑΣ δεν μας εχει πει απο πριν/ή που αν μας το ειπανε το προσπερασαμε....καπως ετσι προσγειωνεται ο ουρανος στα κεφαλια μας και μεχρι να συνελθουμε τα παιδια ξεκινανε σχολειο........τι να κανεις......υπομονη.

Don't give me love, i've had my share. Give me the truth instead.....

Link to comment
Share on other sites

το αποφασισα για το δευτερο απο την στιγμη που ο μικρος μου εγινε καπως πιο ανεξαρτιτος και αρχισε να μιλαει και ηταν τα πραγματα πολυ πιο καλα, θα δεις κι εσυ με τον καιρο πως θα νιωσεις καλυτερα, πιστευω ακομη οτι μετα τα 3 ειναι ακομα πιο καλα ολα αυτα σκευτικα και το αποφασισα τωρα χωρις βεβαια να περιμενω να πεσω τοσο οτι θα ειναι πια πολυ καλη διαφορα ηλικιας μεταξυ τους γιατι δεν θελω να μεινει μονο του, βρες χρονο και κουραγιο να κανεις πραγματα για σενα να περασει και πιο γρηγορα ο καιρος και θα δεις οτι δεν θα ειναι συεχεια ετσι.

Link to comment
Share on other sites

Γιατί τέτοια ηττοπάθεια???Γιατί τόσα νεύρα βρε κορίτσια???Δηλαδή συγγνώμη, αν δεν κάνεις το μωρό σου μπάνιο κάθε μέρα, κι ανταυτού τον κοιμήσεις πιο νωρίς και κάτσεις με τον σύζυγο πιο πολύ, θα πάθει κάτι???Η ζωή αλλάζει κι εμεις οφείλουμε να προσαρμοζόμαστε, αναζητώντας την ευτυχία σε αυτά που έχουμε κι όχι σε αυτά που χάσαμε!!!Άσε κανένα πιάτο άπλυτο, ας φάτε φαγητό 2η μέρας ή και τόστ, ας μείνουν ασιδέρωτα τα ρούχα, κι εκμεταλλευσου τον εξτρα χρόνο για βόλτες, χαλάρωση, μια ταινία με τον άντρα σου!!!Το οφείλεις σε σενα!Και δεν σου τα λέω έτσι, δουλεύω συνολικά 11 ώρες την μέρα και δεν έχω καθημερινή βοήθεια από κανέναν...Κι όταν γυρνάω σπίτι, το πρώτο μου μέλλημα είναι να παίξω με την κορούλα μου, ώστε να θυμάται πάντα μια μαμα που ήταν εκεί κι όχι μια μαμα που έτρεχε αλλοφρων να έχει ένα τακτοποιημένο σπίτι

Link to comment
Share on other sites

χτες το βράδυ καθώς κοίμιζα τον μικρό μου συνειδητιποίησα τι μου έφταιγε τόσο καιρό και ένοιωθα έτσι...΄΄εχω χάσει τον εαυτό μου. πριν έρθει το μωρό ήμουν άτομο κοινωνικό, δραστήριο, χαρούμενο, με χιούμορ και πάνω απ' όλα με ένα εκατομμύριο πράγματα που σχεδίαζα να κάνω. νοιώθω ότι αυτή η γυναίκα δεν υπάρχει πια και δεν ξέρω καν που την έχασα. με τον άντρα μου είμαστε μαζί 7 χρόνια, παντρευτήκαμε πριν 3 και το μωρό ήρθε ως απόλυτα συνειδητή επιλογή πριν 21 μήνες. όλα καλά με την εγκυμοσύνη και τον τοκετό και το παιδάκι μας μια χαρά. απ'όταν τον γέννησα είχα ένα άγχος ότι κάτι θα μου πάθει αλλά ήταν μάλλον οι ορμόνες...

πλέον νοιώθω ότι η καθημερινότητα μου ρουφάει όλη μου την ενέργεια αλλά δεν μπορώ να δικαιολλογήσω την κούραση που νοιώθω να είναι υπαίτια για την μετάλλαξή μου. παλιότερα δουλευα 12 ώρες την ημέρα και γούσταρα τρελλά παρότι και τότε κουραζόμουν. νοιώθω ότι δεν μπορώ να ευχαριστηθώ το μωρό μου με όλο αυτό παρότι δεν τον στερούμε πολλές ώρες (5 ώρες λείπω την ημέρα για τη δουλειά) και ο άντρας μου παρότι δουλεύει ππολλές ώρες κάνει ό,τι μπορεί για να με βοηθήσει να ξεκουραστώ.

η όλη κατάσταση έχει επιπτώσεις και στη σχέση μου με τον άντρα μου, πλέον είμαστε γονείς και σύζυγοι αλλά που είναι εκείνη η σχέση που είχαμε; βλέπω ότι οι ώρες που προλαβαίνω να σκεφτώ τις ανάγκες του και τα συναισθήματά του περιορίζονται σε μερικά δευτερόλεπτα και αυτό όχι κάθε μέρα...

θέλω κάποια στιγμή να μπορέσω να κάνω ένα μπάνιο χωρίς να χρειάζεται να συρθώ ως την μπανιέρα....

μηπώς να δω κανένα ψυχολόγο;;;;

 

πρεπει να διοργανωσουμε ενα group therapy γιατι ειναι πολλες στην ουρα....

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Εγω παντως νομιζω οτι ολα ειναι θεμα οργανωσης και νοοτροπιας δικης μας.Προσωπικα εμαθα να κανω τα παντα μαζι με το παιδι...και ειμαι και εγκυος.Αν περιμενα ποτε θα μου τον κρατησει καποιος για να μπω για μπανιο...θα εκανα μπανιο μια φορα το μηνα.Του βαζω ενα τραγοδακι στον υπολογιστη,,,η συνηθως του δινω 2 λεκανακια...γεμιζω τη μια με σκατολοιδια..κρεμες ,μανο,μπουκαλακια...οτι εχω...αυτος τα παιρνεικαι τα βαζει απο τημια ξεκανη στην αλλη...ε μεχρι να το κανει κανω το μπανιο μο...η του δινω την τσαντα μου..μεχρι ν την ψαχουλεψει να την αδειασει...τελειωνω.Οκ μπορει να ερθει να τραβαει την κουρτινα ή να πιτσιλιστει...ακι τι εγινε?

 

Βασικα να σου πω δοκιμασα και τις 2 μεθοδους...να τα κανω ολα οσο το παιδι ειναι ξυπνιο και με το που θα κοιμηθει να εχω ξεμπερδεψει και να καθομαι και λιγ με τον αντρα μου.Δοκιμασα και να περιμενω να κιμηθει ο μικρος και να κανω μετα ντουζ,πλυσιμο στο μπανιο,πλυσιμο πιατων κλπ.Ε αυτο δε με βολεψε γιατιοταν κομαται το αιδι ειμαι πτωμα κι εγω και δεν εχω ορεξη να κανω τπτ.

 

Εννοειτια δεν ειναιολα στην εντελεια αλλα τι να κανουμε...βαζεις προτεραιοτητες.Και βασικα δε πρεπει να χαζομερας.Εμεις ξυπναμε 7 περιπου...ε μεχρι τις 9 τρεχω λιγο σα την τρελλη αλλα κανω τις δουλειες μου και εμπερδευω και αντε να μου μινει κανα σιδερωμα για το απογευμαδ

Link to comment
Share on other sites

Τα πέρασα κι εγώ όταν γέννησα την πρώτη μου κόρη και καταλαβαίνω. Τελικά μετά από χρόνια κατάλαβα οτι η λύση βρίσκεται σε μία λέξη και αυτή είναι οι προτεραιότητες!

Προσπαθούσα να προλάβω τα πάντα. Να φροντίζω το μωρό, τον άντρα μου και το σπίτι μου. Μέχρι που ξέχασα να φροντίζω τον εαυτό μου.

Στην αρχή δεν το καταλάβαινα. Η καθημερινότητα ρουφούσε κάθε στιγμή της ζωής μου και εγώ όλο και βυθιζόμουν σε αυτή.

Έτσι η απόλαυση έγινε συνήθεια και στο τέλος ψυχολογικό αδιέξοδο.

Μου πήρε κάμποσο καιρό για να καταλάβω οτι τελικά έφταιγα εγώ που μέσα στις προτεραίοτητες μου δεν έβαζα και τον εαυτό μου.

Τώρα τα πράγματα είναι αλλιώς. Κατάλαβα οτι η ανάγκη μου για στιγμές χαλάρωσης και ξεκούρασης δεν είναι πολυτέλεια αλλά ζωτικής σημασίας.

Και παρόλο που έχω ένα μωρό 2,5 μηνών δεν στερήθηκα καθόλου αυτές τις στιγμές.

Δώσ' μου τα χέρια σου να κρατήσω τη ζωή μου.Τάσος Λειβαδίτης.

Link to comment
Share on other sites

χτες το βράδυ καθώς κοίμιζα τον μικρό μου συνειδητιποίησα τι μου έφταιγε τόσο καιρό και ένοιωθα έτσι...΄΄εχω χάσει τον εαυτό μου. πριν έρθει το μωρό ήμουν άτομο κοινωνικό, δραστήριο, χαρούμενο, με χιούμορ και πάνω απ' όλα με ένα εκατομμύριο πράγματα που σχεδίαζα να κάνω. νοιώθω ότι αυτή η γυναίκα δεν υπάρχει πια και δεν ξέρω καν που την έχασα. με τον άντρα μου είμαστε μαζί 7 χρόνια, παντρευτήκαμε πριν 3 και το μωρό ήρθε ως απόλυτα συνειδητή επιλογή πριν 21 μήνες. όλα καλά με την εγκυμοσύνη και τον τοκετό και το παιδάκι μας μια χαρά. απ'όταν τον γέννησα είχα ένα άγχος ότι κάτι θα μου πάθει αλλά ήταν μάλλον οι ορμόνες...

πλέον νοιώθω ότι η καθημερινότητα μου ρουφάει όλη μου την ενέργεια αλλά δεν μπορώ να δικαιολλογήσω την κούραση που νοιώθω να είναι υπαίτια για την μετάλλαξή μου. παλιότερα δουλευα 12 ώρες την ημέρα και γούσταρα τρελλά παρότι και τότε κουραζόμουν. νοιώθω ότι δεν μπορώ να ευχαριστηθώ το μωρό μου με όλο αυτό παρότι δεν τον στερούμε πολλές ώρες (5 ώρες λείπω την ημέρα για τη δουλειά) και ο άντρας μου παρότι δουλεύει ππολλές ώρες κάνει ό,τι μπορεί για να με βοηθήσει να ξεκουραστώ.

η όλη κατάσταση έχει επιπτώσεις και στη σχέση μου με τον άντρα μου, πλέον είμαστε γονείς και σύζυγοι αλλά που είναι εκείνη η σχέση που είχαμε; βλέπω ότι οι ώρες που προλαβαίνω να σκεφτώ τις ανάγκες του και τα συναισθήματά του περιορίζονται σε μερικά δευτερόλεπτα και αυτό όχι κάθε μέρα...

θέλω κάποια στιγμή να μπορέσω να κάνω ένα μπάνιο χωρίς να χρειάζεται να συρθώ ως την μπανιέρα....

μηπώς να δω κανένα ψυχολόγο;;;;

 

δεν νομίζω ότι χρειάζεται να πας σε ψυχολόγο.. πες εδώ τον πόνο σου και με τα λεφτά που θα έδινες στον ψυχολόγο δώσε τα για να αγοράσεις κάτι για τον ευατό σου... όπως διάβασες και από τα άλλα κορίτσια οι περισσότερες περνάνε αυτή την φάση... γιατί και εγώ θέλω να πιστεύω ότι φάση είναι και περνάει.. όσο το παιδί ανεξαρτητοποιείται περισσότερο θέλω και εγώ να πιστεύω ότι τα πράγματα φτιάχνουν... και εγώ νιώθω όπως εσύ... όλα για το παιδί και χρόνος για εμένα μηδέν.. πριν το παιδί ήμουν ΚΑΘΕ Σάββατο για shopping therapy με τις κολλητές μου, καφεδάκια, εκδρομές, βόλτες... τώρα μη σου πω καλύτερα!!! και δεν είναι το θέμα αν μία μέρα δεν κάνει μπάνιο το παιδί ή δεν συμμαζέψεις το σπίτι όπως σου έγραψε μία άλλη κοπέλα.. η σωματική και η ψυχολογική κούραση είναι τέτοια που δεν έχεις όρεξη και κουράγιο να κάνεις πράγματα για σένα... καμία φορά λέω πως κατάντησα έτσι!!! αυτό που λένε όλοι θα σου πω και εγώ: υπομονή και κουράγιο και όταν τα βράδυα σέρνεσαι για να πας στο κρεβάτι σου σκέψου ότι και η elenip (εμουα δηλ.) είναι στην ίδια θέση με μένα τώρα... το λέω μήπως αισθανθείς καλύτερα :P

Link to comment
Share on other sites

η σωματική και η ψυχολογική κούραση είναι τέτοια που δεν έχεις όρεξη και κουράγιο να κάνεις πράγματα για σένα... καμία φορά λέω πως κατάντησα έτσι!!!

 

Καλοπροαίρετα θα το πω, και δεν θέλω να με παρέξηγήσετε, αλλά αν ισχύει αυτό, επιβάλλεται να επισκευτείτε ψυχολόγο!Ισως είναι κατάλειπα επιλόχειας...Προς Θεού, 2 χρονών κοντεύει το παιδί, τι καντίφλα είναι αυτή???Η ψυχολογική πίεση συνήθως πηγάζει από δυσαρέσκεια για την κατάσταση που ζούμε...Μήπως υπάρχει αδιαφορία από τον σύζυγο??Ελλειψη χρόνου???Αποξένωση???Ισως ένας ειδικός βοηθήσει για ουσιαστικές λύσεις.

Link to comment
Share on other sites

τι να σου κάνει ο ειδικός?? εγώ πέρασα σίγουρα επιλόχεια κατάθλιψη αλλά επειδή είμαι πολύ εγωίστρια το πάλεψα μόνη μου... λοιπόν δώσε βάση: σηκώνομαι το πρωί στις 7 και κοιμάμαι το βράδυ κατά τις 12... από τις 8,30 μεχρι τις 6 λείπω στη δουλειά η οποία έχει αρκετό άγχος για την θέση που βρίσκομαι.. οπότε όλα τα απογεύματα και τα Σαββατοκύριακα κάνω δουλειές, ασχολούμαι με τον μικρό, ψώνια, κλπ. και παίρνω και γυναίκα για το σπίτι κάθε 10 ημέρες.. ο άντρας μου δουλεύει περισσότερο από εμένα και γυρίζει πολύ αργά και θα ασχοληθεί μόνο με τον μικρό όταν είναι σπίτι, βοήθεια δεν έχω από κανέναν άλλον και έχω και πεθερικά της συμφοράς που παρόλο που προσπαθώ να τους αποφεύγω όσο μπορώ επειδή ο συζυγος είναι μαμάκιας αναγκάζομαι κάθε τρεις και λίγο να πηγαίνω να δουν το παιδί γιατί αν και το ξύνουν όλοι μέρα λυπούνται να πληρώσουν την βενζίνη για να έρθουν να τον δουν.. και μην φανταστείς ότι μένουν και μακριά... δεν είναι θέμα κατήφιας.. είναι θέμα ότι ενώ ζούσες μια ανέμελη ζωή καμία φορά τώρα με όλες αυτές τις υποχρεώσεις και ευθύνες και την κούραση φτάνεις στο σημείο να σιχτιρίζεις ώρες ώρες....

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Δουλέυουμε περίπου τις ίδιες ώρες, απλά ο δικός μου σύζυγος εχει (εκτός από τα ασχημα) και τα καλά του δημοσίου, οπότε βοηθάει πάρα πολύ..Αυτό που ήθελα να πω είναι βάζω καμια φορά εμενα πάνω από οτιδήποτε άλλο!πχ, πάω την μικρή σταθμό, και μπορεί να την κρατήσουν μέχρι τις 7μμ εκει..Μια φορά στον 1,5 μήνα φροντίζω να σχολάσω στην ώρα μου (4μμ) και πάμε με τον άντρα μου για φαγητό/καφέ/σινεμα/βόλτα, ότι μας έχει λείψει...Και την μικρή την αφήνουμε στον σταθμό από τις 7 το πρωι ως τις 7 το απόγευμα...Και δεν νιώθω κακή μαμα παρότι πολλοι με κατηγορούν...Θέλω να πω πως την τελειότητα δεν μπορείς να την έχεις ποτέ, τουλαχιστον με τα δεδομένα της η καθεμια ας κάνουμε το καλύτερο για να έχουν τα μωράκια μας ευτυχισμένες οικογένειες

Link to comment
Share on other sites

Κι εγώ νομιζω ότι αυτο που νιώθει η elenip και μαζί και εγώ (θα μπορούσα να έχω γράψει το ποστ της) και βάζω στοίχημα, πολλές ακόμη κοπέλες, δεν ειναι θέμα ειδικού - είναι θέμα κούρασης!

 

Εμένα η μεγάλη μου ειναι σχεδόν 4 και υπάρχουν ώρες που καταπιέζομαι πολύ (κυρίως εκει γύρω στα βραδινά μπάνια, που αρχίζει η διαδικασία τηςς γκρίνιας...), δεν έχω ακόμα εντελώς συμβιβαστει με το γεγονός οτι έχει τελειώσει η ανεμελιά. Λείπω από το σπίτι κατά μέσο όρο 10 ώρες την ημέρα και πολλές φορές συνεχίζω τη δουλεια από το σπιτι, όταν κοιμηθούν τα παιδιά. Με αυτά και με αυτά, δεν ειναι δύσκολο να χάσεις την μπάλα. Βάλε σε όλο αυτό το άγχος για τα οικονομικά και δέσαμε.

 

Υπάρχουν πολλές μαμάδες που "το'χουν" και τις θαυμάζω. Εγώ ακόμα προσπαθώ να βρω τις ισορροπίες - γενικώς.

Link to comment
Share on other sites

στο 1ο παιδί αισθανόμουν κι εγώ περίπου τα ίδια. αν και το παιδί ήταν από επιλογή, σκεφτόμουν πώς ζούσα και πώς "κατάντησα", κλεισμένη στο σπίτι με πυτζάμες και μαλλί αφάνα, χωρίς διάθεση και κουράγιο να κάνω τίποτα. αλλά έλεγα, επιλογή μου είναι κι αφού μπήκα στο χορό θα χορέψω. εξάλλου όταν γύρισα στη δουλειά, παρά την επιπλέον κούραση, ένιωσα καλύτερα. μετά το 2ο παιδί δεν έχω χρόνο ούτε για τέτοιες σκέψεις...;).

απλά πιστεύω πως είναι μια δύσκολη φάση που θα περάσει. εξάλλου υπάρχουν και μαγικές στιγμές...

Link to comment
Share on other sites

Προσπαθώ να πω αυτό που πολύ όμορφα είπε η sofi@p! Εστιάστε στις μαγικές στιγμές και μην αφήνεστε!!Τι κι αν δουλεύουμε 100 ώρες την βδομάδα, τι κι αν τρέχουμε συνεχώς, τι κι αν έχουμε προβλήματα!!!Αν υπάρχει υγεία, χαμηλώστε ταχύτητα και απολαυστε το ταξίδι!Και μην ακούσω δεν γίνεται!ΠΑΝΤΑ γίνεται!Θέμα προτεραιιτήτων όπως είπαν κι οι μανούλες πιο πριν!Κι οι προτεραιότητες είναι για να αλλάζουν καθημερινά!!Αλλή φορά θα κάνεις μπάνιο το νινί και την άλλη μέρα θα πιεις ένα ποτήρι κράσι αγκαλιά με τον άντρα σου μπροστά στο τζάκι!Το ένα απόγευμα θα φας 3 ώρες αναμονή στο ιατρείο του παιδιάτρου, και το επόμενο θα πάτε για μπάσκετ στον Αγιο Κοσμά!Η ζωή είναι ωραία, μην μιζεριάζετε!!!!!!!!!

Link to comment
Share on other sites

Αχ πόσο σας καταλαβαίνω! Και στο πρώτο αλλα και σε αυτο μπορώ να πω έπαθα επιλοχεια κατάθλιψη (μπορω να πω ακόμα την έχω). Ειδικά στο πρώτο όταν συνηδητοποιησα πόσο θα αλλάξει η ζωή μου, που δεν θα μπορώ να πάω μια βόλτα αν μου την δώσει ή για ψώνια αλλα για να το κάνω αυτο έπρεπε να κανονισω ολόκληρη διαδικασία και να πείσω τον άντρα μου να μου κρατήσει το παιδι ή να έρθει η μαμά μου απο την επαρχία για μερικές μέρες και να μπορώ να χαλάρωσω φρικαρα! Μετα οσο μεγάλωνε το παιδι έφτιαχναν τα πράγματα μέχρι που τώρα στα 2+ του ήμουν τέλεια! Και έρχεται το δεύτερο!!! Τώρα και να θέλω να πάω κάπου πρέπει να πάρω την μεγάλη μαζί μου γιατί είναι δύσκολο η μαμά μου να κρατάει 2 παιδιά! Ο άντρας μου προσπαθεί να με βοηθήσει περισσότερο απο ότι με βοηθούσε στο πρώτο αλλα βρε παιδιά δεν μου φτάνει! Και να φανταστείτε δεν δουλεύω. Αλλα νοιώθω ότι θα ήθελα να ήμουν μερικές ώρες στην δουλειά! Να κάνω κάτι που γουστάρω! Να μιλήσω με κάποιων στην ηλικία μου! Να πιω τον καφέ μου έστω και στην δουλειά! Και θυμάμαι τις μέρες μου στην δουλειά και πόσο γέλιο έριχνα με τα άτομα εκεί, παρόλο τα 12 ώρα που χτυπαγα, περνάγα καλα γιατι ημασταν δεμενες με τα κοριτσια στην δουλεια μου. Και όλο αυτο με ρίχνει στην... Κουζίνα. Την τελευταία εβδομάδα αυτο που κάνω για εμένα είναι 1 ώρα περπάτημα ΜΟΝΉ ΜΟΥ! Και σταμάτησα τις πολλές επισκέψεις στην κουζίνα μπάς και αρχίσω να χανω κανένα κιλό και φτάσω σε αυτα που ήμουν πριν την πρώτη μου εγκυμοσύνη. Συγνώμη αν μπήκα στο θέμα σου και έγραψα για εμένα αλλα ήθελα κάπου να τα πω που να με καταλαβαίνουν! Περιμένω πως και πως να ξεπεταχτει και η μικρη μου να είμαι πάλι άνετα.

Μαριαλένα 11/12/09

Εμμελεια 16/01/12

Στεφανος 8/5/15

 

23/3/2012 ήρθε και ο ανηψιός!!!

Link to comment
Share on other sites

Και τι γίνεται όταν η ζωη ήταν έντονη πριν το παιδι; Είχε ας πούμε snowboard, mountain bike, kick boxing, trekking, ταξίδια παντου στον κόσμο.

Συμβιβαζεσαι ας πούμε με λίγη γιογκα την ώρα που το παιδι παίζει, το αφήνεις στη γιαγια και κανεις τη ζωη σου ή βάζεις και το παιδι στο χορό;

1Xckp3.png

 

"ο καθένας έχει το δικαίωμα να έχει τη δική του άποψη, αρκεί να συμφωνεί με τη δική μου.."

Franz Kafka

Link to comment
Share on other sites

Και τι γίνεται όταν η ζωη ήταν έντονη πριν το παιδι; Είχε ας πούμε snowboard, mountain bike, kick boxing, trekking, ταξίδια παντου στον κόσμο.

Συμβιβαζεσαι ας πούμε με λίγη γιογκα την ώρα που το παιδι παίζει, το αφήνεις στη γιαγια και κανεις τη ζωη σου ή βάζεις και το παιδι στο χορό;

να εύχεσαι να μην έρθει η ώρα να παίξεις kick boxing με το παιδί :-P

σοβαρά τώρα, στην κατάλληλη ηλικία, για κάθε δραστηριότητα, το παιδί μπορεί να δοκιμάσει κι αν θέλει να ακολουθήσει. μέχρι τότε, αν δεν υπάρχει γιαγιά να το κρατήσει, απλά κάνεις υπομονή....

Link to comment
Share on other sites

να εύχεσαι να μην έρθει η ώρα να παίξεις kick boxing με το παιδί :-P

σοβαρά τώρα, στην κατάλληλη ηλικία, για κάθε δραστηριότητα, το παιδί μπορεί να δοκιμάσει κι αν θέλει να ακολουθήσει. μέχρι τότε, αν δεν υπάρχει γιαγιά να το κρατήσει, απλά κάνεις υπομονή....

 

Λες να νικήσει το παιδι;;; :shock:

 

Πάντως εγω την καταλαβαίνω την νελλιτσα. Απο την μια δεν πρέπει να μιζεριαζουμε όπως λεει η mimika απο την άλλη αν δεν είσαι ο εαυτός σου πως θα τον μοιραστείς (τον εαυτό σου) με το παιδι σου;

Δεν το έγραψα και πολυ καλα, ελπίζω να βγαίνει άκρη.

1Xckp3.png

 

"ο καθένας έχει το δικαίωμα να έχει τη δική του άποψη, αρκεί να συμφωνεί με τη δική μου.."

Franz Kafka

Link to comment
Share on other sites

Σε ολο αυτο και μένα με έχει βοηθήσει πολύ η δουλειά μου - απλώς θα προτιμούσα να είναι το τυπικό 8ωρο....

Εγώ δεν έκανα ποτέ συναρπαστικά σπορ όπως η Nina-Nana, αλλά μου λείπει ως και η yoga, ακόμα κι ο λίγος χορός που έκανα (και τα ποτάκια, οι έξοδοι, τα ταξίδια -αχ, τα ταξίδια). Με ωράριο 10 -8 καθημερινά, όμως, τι να κάνω; Το Σαββατοκύριακο έχω να ασχοληθώ με το σπίτι, να κοιμηθώ λιγο παραπάνω και να δω τα παιδιά μου κυρίως. Και το "τραγικό" είναι ότι τη Δευτέρα το πρωι πάλι δεν μπορώ να σηκωθώ από το κρεβάτι...

 

ΥΓ. Τελευταια κατά τις 11 βάζω ενα dvd με γιόγκα -πιλάτες και κανω αυτό. Από το τίποτα...

Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...