Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

Recommended Posts

Καλημέρα. Ίσως φανεί αστείο αυτό το θέμα, αλλά θα προσπαθήσω να το περιγράφω όσο πιο ουδέτερα.

Όλοι οι φίλοι μας -ή οι περισσότεροι- είναι γονείς, λίγο πολύ με τα ίδια θεματάκια, λίγο έτσι, λίγο αλλιώς. Υπάρχουν στην παρέα παιδάκια όλων των τύπων, τα αγαπάμε όλα και όλα είναι μία ωραία παρέα, παρόλο που πηγαίνουν σε διαφορετικά σχολεία και είναι διάφορων ηλικιών. Όλοι, ως γονείς, κινούμαστε σε ένα λογικό πλαίσιο. Το θέμα προέκυψε με έναν πολύ καλό φίλο, που έκανε ένα παιδάκι στα 45 και ... αποτρελάθηκε. Τώρα ο μικρός είναι 2,5 και είναι ένα υπέροχο παιδί. Γελαστό, όμορφο, κοινωνικό κλπ κλπ. Όμως το αστείο είναι ότι ο μπαμπάς του το βλέπει σαν μικρό Αϊνστάιν και ... θα μου πεις 'εμένα τι με νοιάζει'? Με νοιάζει α) γιατί τον αγαπώ πολύ και οι περισσότεροι γελάνε πίσω από την πλάτη του, και β) γιατί δεν υπάρχει πεδίο επικοινωνίας στο θέμα αυτό και δεν μπορούμε να ανταλλάξουμε μία σωστή κουβέντα.

παράδειγμα:

Από τότε που γεννήθηκε ο μικρός 'θαυμάζουμε το πόσο ψηλός είναι. Το αστείο είναι ότι το παιδί είναι εντελώς κανονικό στο ύψος. Μπορώ να σου πω ότι στην παρέα υπάρχουν και ψηλότερα παιδιά, που ποτέ οι γονείς τους δεν έκαναν θέμα για τον ... άντρακλα που μεγαλώνουν.

Μετά περάσαμε το στάδιο, 'καλά, αυτός θα μιλήσει από τους 15 μήνες'. Το παιδάκι είναι 2μισι χρόνων και λέει 5-6 λέξεις (εννοείται το παιδί θα μιλήσει, σίγουρα όμως δεν είναι προχωρημένο σε αυτό τον τομέα).

Σήμερα το πρωί, που μιλούσαμε στο τηλέφωνο, ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι: λέγαμε για το πρωτάκι μου, που αρχίζει σιγά σιγά να διαβάζει και μου είπε σοβαρά σοβαρά.

Να δω τι θα κάνω με τον δικό μου, που θέλει να του μάθω ανάγνωση, αλλά εγώ δεν θέλω πριν από τα τρία.

Ξέρεις, του λέω, όλα τα παιδάκια κρατάνε ένα βιβλιαράκι στην ηλικία αυτή. Αυτό δε σημαίνει ότι μαθαίνουν ανάγνωση στα τρία.

Όχι, μου απαντά. Ο δικός μου δεν το κρατάει απλά. μου το δείχνει και μου λέει αααα, εεεε, σαν να μου λέει μάθε με πού είναι το α και το ε.

 

Επίσης, αν κάποιος με μεγαλύτερο παιδί τολμήσει να περιγράψει μία αδυναμία του δικού του παιδιού πχ. η κόρη μου δεν ξυπνάει εύκολα το πρωί, ο φίλος μας ανταπαντά: Γι αυτό κι εγώ στον δικό μου κάνω αυτό κι αυτό και στο δημοτικό θα ξυπνάει μόνος του και θα φτιάχνει και το πρωινό του.

 

Αφού δεν τολμώ να πω κάποια δυσκολία που έχω για τα παιδιά μου, γιατί σκέφτομαι την κριτική του.

 

Πείτε μου τι να κάνω? Να τον αφήσω να γελοιοποιείται, ή να τον βάλω κάτω και να του εξηγήσω ότι παιδί του είναι ένα πολύ φυσιολογικό και έξυπνο παιδί,που σίγουρα θα έχει κλίσεις και ικανότητες αλλά ας κάνει λίγο υπομονή?

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


  • Απαντήσεις 102
  • Πρώτη δημ/ση
  • Τελευταία Απάντηση

Περισσότερες δημοσιεύσεις

Περισσότερες δημοσιεύσεις

πω πω Βερενικη μου!!!!! τελειος κουλος ο τυπος. τελος παντων, εγω στη θεση σου δεν θα μιλουσα για να μην παρεξηγηθουμε κι ολας. αν ομως καποια στιγμη δεν αντεχα θα του ελεγα ''μακαρι σε ολη τη ζωη του παιδιου σου και τη δικη σου, τα μοναδικα σασ προβληματα, να ειναι το υψος και το ποσο γρηγορα θα μαθουμε αναγνωση''. παντως απο οτι βλεπω τα κομπελξ των γονιων βγαινουν σαν προβληματα των παιδιων τους.

Link to comment
Share on other sites

Έχει, και πολύ σοβαρή, και η αλήθεια είναι ότι δεν τον έχω ακούσει να τα λέει μπροστά της. Δεν μπορεί όμως, θα συμφωνεί κι αυτή, γιατί δεν φαίνεται να τον έχει προσγειώσει κανείς.

Στην υπόλοιπη ζωή του είναι μία χαρά. Μάλλον προς το 'σεμνό' θα τον χαρακτήριζε κανείς για τον εαυτό του.

Link to comment
Share on other sites

ε, τότε άσε τον να χαρεί τώρα γιατί θα τον προσγειώσει η ίδια η ζωή αργότερα....

επίσης, μπορείς να του πεις αυτό που έλεγε η μανούλα μου.... "τον μύθο με την κουκουβάγια τον ξέρεις, φαντάζομαι". ε, αν έχει λίγο μυαλό, θα σταματήσει.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

ε, τότε άσε τον να χαρεί τώρα γιατί θα τον προσγειώσει η ίδια η ζωή αργότερα....

επίσης, μπορείς να του πεις αυτό που έλεγε η μανούλα μου.... "τον μύθο με την κουκουβάγια τον ξέρεις, φαντάζομαι". ε, αν έχει λίγο μυαλό, θα σταματήσει.

 

Μα αυτό είναι και το πρόβλημά μου, ότι δεν προσγειώνεται, όταν βλέπει ότι το παιδάκι είναι εντελώς φυσιολογικό, αλλά προχωρά στον ... επόμενο στόχο.

Δεν ξέρω, νομίζω ότι αν δεν μιλήσω, είναι σαν να τον κοροϊδεύω. Σήμερα του είπα:

'κοίτα μπορείς να τον προχωρήσεις στα μαθηματικά, άσε την ανάγνωση για αργότερα', και δεν έδειξε να κατάλαβε την πλάκα, νόμιζε ότι το έλεγα σοβαρά και άρχισε τα επιχειρήματα.

Είναι φίλος καλός, σας λέω, αισθάνομαι ότι τον δουλεύουμε όλοι. Άσε που άρχισαν ήδη τα σχόλια πίσω από την πλάτη του.....

Link to comment
Share on other sites

ε αφησέ τον κι εσύ να περηφανεύεται!!! Κάποια στιγμή θα το καταλάβει και θα σταματήσει απο μόνος του(μάλλον). Πάντως κάθε παιδάκι έχει κατι ξεχωριστό! Άλλα μιλάνε πολύ, άλλα είναι συνεχώς σε κίνηση, άλλα είναι ζωηρα ή ευαίσθητα!!! Εγώ θα ανησυχούσα ίσως για το παιδάκι που βλέπει τόσο ενθουσιασμό για την τελειότητά του τώρα, πως θα διαχειρίζεται στο μέλλον κάποιες αποτυχίες...

Link to comment
Share on other sites

Βερενίκη απο τέτοια άλλο τιποτα και εμεις. Εχω δυο φιλενάδες τα μικρα τους ίδια ηλικια με τον δικο μου, η διάφορα ειναι οτι τα δικά τους ειναι όντως Αινσταιν :shock: καθε φορά που της βλέπω ακούω για το πόσο προχωρημένα ειναι, πόσο πανέξυπνα, πόσο μιλάνε σαν παπαρδελες κλπ μου την έδινε και εμενα στην αρχή, τωρα τις αγνοώ - ο άντρας είπε κατι πολυ σοφό: οτι καθε φορά που μου τα λένε αυτα εγω τα επικυρώνω και λέω Α μπράβο το παιδι κλπ που με κανει να νοιωθω χειροτερα... Σταμάτησα να λέω κατι, μιλάνε αυτες, θέλουν επιβεβαίωση οτι το μαναρι τους ειναι πυρηνικός φυσικός και εγω λέω μονο ενα 'ok' .... Και αυτες στραβωνουν και εμενα δεν με νοιάζει πια

Με λίγα λόγια αγνόησε τον και αν στην δώσει πολυ απλα πες 'οκ'

Ο τύπος στα λέει αυτα γιατι θελει επιβεβαίωση για τον μικρο του!!

Link to comment
Share on other sites

Παιδιά, πραγματικά το βρίσκω έως και τρυφερό, δεν με πολυνοίαζει και φυσικά δεν τίθεται σύγκριση με τα παιδιά μας, γιατί είναι πολύ μεγαλύτερα. Απλά έχουμε πολύ στενή σχέση και τώρα πια πιστεύω ότι βλέπει τα παιδιά μου και κάνει τσ τσ τσ. Προχθές έβλεπε τον 6χρονο γιο μου να προσπαθεί να δέσει τα κορδόνια των παπουτσιών του, φεύγοντας από τον παιδότοπο, και τον άντρα μου να πηγαίνει να τον βοηθήσει και μου λέει: καλά, 6 χρονών παιδί και δεν μπορεί να δέσει τα κορδόνια του?:shock:

Πόσο να το ρίξεις στην πλάκα?

Link to comment
Share on other sites

Βερενίκη εγώ λέω να μην μιλήσεις. Μπήκα στον πειρασμό να γράψω επειδή μόλις τώρα διάβαζα σε άλλο post για την ανυπαρξία του πατέρα!

Όσο βαρετό , κουραστικό, έως εκνευριστικό και αν είναι να ακούει κάποιος για τα υπαρκτά ή ανύπαρκτα προσόντα παιδιών από τους γονείς τους , είναι απλά από την πολύ αγάπη (καμιά φορά και με λίγη δόση υπερ-βλακείας:mrgreen:).

Όπως είπαν και οι υπόλοιποι, άσε τον λίγο να χαρεί και να υπερηφανευτεί.

Άλλωστε μπορεί να έχει και κάτι ξεχωριστό ο μικρός.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

κομπλεξ γονεων;) συνηθες φαινομενο!εεεε οχι δεν μπορει ακομα να δεσει τα κορδονια του αλλα φτιαχνει ωραιοτατο κοτοπουλο με πατατες!εγω αυτο θα ελεγα μεταξυ σοβαρου και αστειου....να καταλαβει δηλαδη οτι εχεις παρει χαμπαρι τι γινετε χωρις ομως να τον προσβαλλεις.....και αμα συνεχιζει ακαθεκτος θα πεις αμαν μωρε ταδε ασε το παιδι να μεγαλωσει με την ησυχια του και ολα θα τα κανει σιγα σιγα!!ολα με τον χρονο τους και ασε να κανει η δασκαλα του με την αναγνωση και την γραφη.υποχρεωση μας ειναι να αναθρεψουμε σωστα τα παιδια μας και να τους δειχνουμε οτι θα ειμαστε παντα εκει γιαυτα!!!;) αααααα ξεχασα να πω οτι η κορη μου ειναι πολυ ψηλη για την ηλικια της επειδη και εγω ειμαι 1.78!!!χαχααχαχα:mrgreen::mrgreen::mrgreen: δεν παρεξηγηθηκε καμια σας ε?? κοινως κοριτσακι μου παιξτο πλακατζου και χαλαρη!θα το πιασει το νοημα;);)

Link to comment
Share on other sites

Νομίζω ότι το δίλημμα είναι πολύ μεγάλο και με απασχολεί κι εμένα πολύ. Όχι τόσο για το "ποιανού το παιδί είναι πιο έξυπνο" (ντάξει, παραλογισμός), όσο για το ερώτημα "τελικά ποιός είναι ο φίλος μου/η φίλη μου; Είναι το γελαστό, ευχάριστο, έξυπνο πλάσμα που (πίστευα πως) ήξερα κάποτε ή είναι το έντονα ανταγωνιστικό παπάρι που βλέπω τώρα"; Και τελικά "ποιός είμαι εγώ αν έχω για καλή φίλη/καλό φίλο έναν άνθρωπο που προβάλει στο μωράκι τα απωθυμένα του και το οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στη δυστυχία"; Και, ακόμη χειρότερα, "δεν έχω ευθύνη απέναντι στο παιδάκι και στην κοινωνία να πω στο μπαμπά/στη μαμά ότι κάνει καλαμίες και να φροντίσει να τις κόψει μην κάνει το παιδί του δυστυχισμένο";

 

Είναι μεγάλο θέμα. Εμάς έχει τραβήξει κάποια χρόνια παραπάνω και έχω καταλήξει στο εξης:

 

- η φίλη μου όχι, δεν ήταν το γελαστό και χαρούμενο πλάσμα που νόμιζα πως ήξερα. Το πραγματικό της πρόσωπο είναι αυτό που βλέπω τώρα, ενός ανθρώπου που αγωνιά να δει το παιδί του να "πετυχαίνει" στη ζωή, γιατί αντιλαμβάνεται τη ζωή ως κάτι που "αν δεν είσαι επιτυχημένος δεν αξίζει να τη ζεις". Εγώ δεν το πιστεύω αυτό, μας χωρίζει ένα χάσμα,μια τάφρος. Μήπως ισχυει το ίδιο για τον δικό σου;

 

- ναι εχω ευθύνη απέναντι στην κοινωνία καισ το παιδάκι, αλλά δυστυχώς δεν έχω τα κότσια να την αναλάβω. Τουλάχιστον όχι ακόμη. Κάποια στιγμή, ίσως τύχει σε κάποια από τις ελάχιστες φορές που βρισκόμαστε να πιω λίγο παραπάνω και ίσως τότε της πω πόσο λάθος κάνει, και είμαι σίγουρη ότι αυτό θα είναι το τέλος. Τέτοιοι άνθρωποι δε νομίζω ότι μπορούν να βγουν απ'το τούνελ τους. Όταν έχεις τρίχρονο μωρό και αυτό υπο σε νοιάζει είναι το πότε θα διαβάσει αντί να κάτσεις να χαρείς το τώρα που είναι τόσο απίθανο και διασκεδαστικό, ε, είσαι χαμένο κορμί, δεν υπάρχει ελπίδα.

 

Σόρυ για το πεσιμιστικό του πράγματος, αλλά τώρα φέρνω στο νου μου τις ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ ***** που έχω ακούσει (και σε σχέση με τα δικά μου παιδιά) και βρίζω τον εαυτό μου που έχω χάσει τόσο χρόνο και δεν έχω κόψει κάθε επαφή

Link to comment
Share on other sites

Εγω πιστευω πως τα ατομα αυτα δεν προκειται να καταλαβουν ακομη κι αν καποιος τους μιλησει και το αποτελεσμα θα ειναι να χαλασει η σχεση και να πιστευουν οτι τους τα λενε απο ζηλια για το υπεροχο παιδι τους.

Τρεις λυσεις βλεπω λοιπον. Η αδιαφορεις και αλλαζεις θεμα οποτε παει εκει η κουβεντα, η οπως ειπωθηκε το αντιμετωπιζεις με χιουμορ, η αν πραγματικα σ ενοχλει απομακρυνεσαι..

Link to comment
Share on other sites

Εγώ θα μίλαγα μόνο αν ένιωθα ότι προσβάλλει εμένα ή το παιδί μου ή αν σχολιάζει το παιδί μου μπροστά του.

πχ 6 χρονών και δεν δένεις τα κορδόνια σου; εκεί θα του απαντούσα αναλόγως.

 

Για το δικό του παιδί ας κάνει ό,τι όνειρα θέλει, τρελά ή μη, δεν με αφορά. Άλλωστε και να μίλαγα δεν θα άλλαζε τίποτα.

Θα μίλαγα μόνο σε πολύ τραβηγμένες περιπτώσεις. πχ κάποτε μου είπε κάποιος ότι το 6 μηνών παιδί του είπε την πρώτη του λέξη... ε, εκεί δεν μπορούσα να μην μιλήσω...:mrgreen:

Link to comment
Share on other sites

Να σου πω, δεν είναι τόσο απλό να απαντήσεις. Συνήθως τα σχόλια γίνονται με τέτοια αυτοπεποίθηση που εμένα με αποτρέπει να μιλήσω, το μόνο που θα μπορούσα να πω είναι προσβολές, δε μου βγαίνει. Ας πούμε, είχα το δικό μου στην κοιλιά (στην κοιλιά μιλάμε) και παίρνει το δικό του αγκαλιά να το κάνει αεροπλανάκι και έρχεται πάνω από εκεί που καθόμουνα και λέει "βρε συ, θα παίζετε με το μπεμπούλη ότα γεννηθεί ε; και θα είσαι και πιο ωραίος εσύ, ε;" Έτσι, στην ψύχρα, στο τελείως άσχετο, απ΄το πουθενά. Τί μπορούσα να πω; Δε μου βγαίνει έτσι κι αλλιώς. Εντάξει δεν είπα τίποτα, αλλά μου έκανε εντύπωση. Σιγά σιγά μπήκαν και άλλα κομμάτια στο παζλ και τώρα, κάποια χρόνια μετά, η εικόνα είναι πλήρης.

 

Το θέμα δεν είναι το αν προσβάλει το παιδί μου ή όχι ή εμένα, το θέμα είναι "πόθεν"... Από πού κι ως πού έχει την ανάγκη να λέει τέτοιες μαλακίες; πώς μπορείς να λες τέτοια πράματα και να κυκλοφορείς στο δρόμο σαν κανονικός άνθρωπος, πώς δε σ'έχουν κλείσει μέσα ακόμα; Και ακόμη χειρότερα, πώς δεν το είχα καταλάβει νωρίτερα;;;;;

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Συμφωνώ στο να μην μιλήσεις και να αδιαφορήσεις. Μερικά πράγματα ένας άνθρωπος πρέπει να τα καταλάβει από μόνος του για να τα αλλάξει και πιστεύω ότι αυτό ανήκει σε αυτή την κατηγορία.

 

Μου έχουν τύχει κι εμένα αντίστοιχες δηλώσεις και απλώς χαμογελάω, λέω κανένα "μπράβο το παιδί" και δεν το συνεχίζω. Α ναι, σε αυτό με τα κορδόνια βεβαίως θα απαντούσα.

Link to comment
Share on other sites

Ωραίο θέμα και δύσκολο. Το έχω σκεφτεί κ εγώ αλλά όχι για τόσο κολλητή φίλη. Νιώθω άσχημα για το παιδάκι...

 

Πιστεύω ότι κάθε γονιός έχει την αχίλλειο πτέρνα του και το ειρωνικό του πράγματος είναι ότι τις περισσότερες φορές είναι πολύ δύσκολο να την δει ο ίδιος για τον εαυτό του, ενώ ταυτόχρονα μπορεί εύκολα να δει την αχίλλειο πτέρνα του φίλου του ή ενός άλλου γονιού.

 

Γενικά είμαι υπέρ στο να εκφράζουμε τα παράπονά μας στους δικούς μας ανθρώπους. Και αν ήμουν στην θέση του φίλου σου θα ήθελα να μου μιλήσει η φίλη μου. Όταν δεν μιλάς ο άλλος δεν μπορεί να καταλάβει τι σου συμβαίνει και δημιουργούνται διάφορα.

 

Παίζει ρόλο και τι άνθρωπος είναι ο συγκεκριμένος φίλος σου...πάντως δείχνεις να τον αγαπάς και μου δίνεις την εντύπωση πως αν δεν του μιλήσεις θα νιώθεις άσχημα.

 

Εσύ που τον ξέρεις πώς πιστεύεις ότι θα αντιδρούσε αν του το έλεγες;

"Great is the human who has not lost his childlike heart"-Mencius

Link to comment
Share on other sites

Πείτε μου τι να κάνω? Να τον αφήσω να γελοιοποιείται, ή να τον βάλω κάτω και να του εξηγήσω ότι παιδί του είναι ένα πολύ φυσιολογικό και έξυπνο παιδί,που σίγουρα θα έχει κλίσεις και ικανότητες αλλά ας κάνει λίγο υπομονή?

 

Το μονο σιγουρο ειναι οτι στη ζωη του θα φαει πολλες "σφαλιαρες", αν συνεχισει ετσι, μη σου πω τις περισσοτερες θα τις φαει απο τον ιδιο του τον γιο αργα η γρηγορα. Ειναι μαθηματικα βεβαιο πως η συμπεριφορα του θα τον οδηγησει σε λαθος κατευθυνσεις (ασχετα που νομιζει οτι κανει το καλυτερο για το παιδι του), επομενως εγω θα σου συνηστουσα να μιλησεις μονο αν προσβαλει το δικο σου παιδι, και σε καμια αλλη περιπτωση, κρατησε οσο μπορεις ουδετερη σταση ουτως ωστε να μην κλονιστει η μεταξυ σας σχεση που εχετε αλλα και γιατι θεωρω πως ενας ανθρωπος τετοιας ηλικιας δεν μπορει να μαθει πλεον, και να θελει δεν θα καταδεχτει, δεδομενου οτι η συμπεριφορα του αφηνει να εννοηθουν πολλα...!!!

Η φουρτουνα μου ηρθε...και ξεσηκωσε τον κοσμο μου στις 27/07/2012

Link to comment
Share on other sites

Πολυ μεγαλο θεμα.. Δεν ξερω αν θ μιλουσα εκτος αν προσβαλε το παιδι μου.. Αλλα βρε κοριτσια, εχω αρχισει να προβληματιζομαι.. Γιατι να ειναι ετσι καποιοι ανθρωποι;;; Και εκεινη την ωρα που τα ακους αυτα δεν "ψαρωνεις" και λιγο;; Εγω αυτο παθαινω..

Link to comment
Share on other sites

ωχ,,,μου θυμησατε μια φιλη μου που μας ειχε ζαλισει το ποσο ομορφη, εξυπνη κτλ είναι η κορη της μεχρι που το αντιπαθήσαμε το παιδακι πια,,,,παντως δε ξερω αν μιλουσα,,,αλλωστε και τι να πεις εκτος αν βεβαια ελεγε καμμια χοντραδα για το δικο μου,,,ειναι πολύ ενοχλητικο......:twisted::twisted::twisted::twisted::twisted::twisted:

bGTMp3.png6mSOp3.png

Link to comment
Share on other sites

Καλημέρα! καταρχάς θέλω να σας ευχαριστήσω πάρα πολύ, γιατί με βοηθήσατε πάρα πολύ να ξεκαθαρίσω τις σκέψεις μου. Το συζήτησα και με τον άντρα μου και καταλήξαμε πάνω κάτω στα εξής: Αυτό που μας προβλημάτισε είναι το γιατί με ενοχλεί τόσο πολύ να παινεύει κάποιος το παιδί του. ΟΚ το να το βρίσκω αστείο, γραφικό κλπ, αλλά ενοχλητικό? Γιατί? Μήπως είναι ένδειξη ΔΙΚΗΣ μου ανασφάλειας για τον τρόπο που μεγαλώνω τα παιδιά μου? Μήπως κατά βάθος αισθάνθηκα ότι δεν έχω κάνει καλή δουλειά που το 6χρονό μου δεν μπορεί να δέσει ακόμα τα κορδόνια του?

Αποφάσισα λοιπόν, να ασχοληθώ με αυτό και με όσα από τα σχόλιά του μας αφορούν, τα οποία θα συζητώ καλοπροαίρετα. Πχ. αλήθεια, θεωρείς ότι είναι πίσω στην αυτονομία του πχ. ένα παιδάκι που δεν δένει τα κορδόνια στα 6? Τα άλλα 6χρονα που ξέρεις, τα δένουν μόνα τους? κλπ. όσο για την έπαρση σχετικά με το παιδί του, θα την αντιμετωπίσω προς το παρόν με ανέχεια. Θα του την χρεώσω όμως ως μεγάλη αγένεια και έλλειψη αυτοπεποίθησης και θα έχω τον νου μου.

 

και πάλι ευχαριστώ.

Link to comment
Share on other sites

Βερενικη αυτό ακριβως να κανεις :) Ολες λιγο πολύ εχουμε ερθει σε αντιστοιχη θεση και ολες τις ιδιες σκεψεις καναμε...Οσες μιλησαμε δεν κερδίσαμε κατι ;) ...Θα φτιαξει ο φιλος σου...με τον καιρο θα ηρεμησει....

Link to comment
Share on other sites

Δεν τον αντέχω του κουκουβαγισμό ! δεν ειμαι κουκουβάγια καθόλου και με κουραζει παρα πολυ οταν ερχοντε και μου λενε τα αυτονόητα που μπορει να κανει ενα παιδακι στην ηλικια του παιδιου τους και το παρουσιαζουν σαν το παιδι θαυμα. Σε ολα πρεπει να υπαρχει ενα όριο ειδικα στην μετριοφροσύνη που που πρεπει να δειχνουμε στα παιδιά μας

Link to comment
Share on other sites

Καλημέρα! καταρχάς θέλω να σας ευχαριστήσω πάρα πολύ, γιατί με βοηθήσατε πάρα πολύ να ξεκαθαρίσω τις σκέψεις μου. Το συζήτησα και με τον άντρα μου και καταλήξαμε πάνω κάτω στα εξής: Αυτό που μας προβλημάτισε είναι το γιατί με ενοχλεί τόσο πολύ να παινεύει κάποιος το παιδί του. ΟΚ το να το βρίσκω αστείο, γραφικό κλπ, αλλά ενοχλητικό? Γιατί? Μήπως είναι ένδειξη ΔΙΚΗΣ μου ανασφάλειας για τον τρόπο που μεγαλώνω τα παιδιά μου? Μήπως κατά βάθος αισθάνθηκα ότι δεν έχω κάνει καλή δουλειά που το 6χρονό μου δεν μπορεί να δέσει ακόμα τα κορδόνια του?

Αποφάσισα λοιπόν, να ασχοληθώ με αυτό και με όσα από τα σχόλιά του μας αφορούν, τα οποία θα συζητώ καλοπροαίρετα. Πχ. αλήθεια, θεωρείς ότι είναι πίσω στην αυτονομία του πχ. ένα παιδάκι που δεν δένει τα κορδόνια στα 6? Τα άλλα 6χρονα που ξέρεις, τα δένουν μόνα τους? κλπ. όσο για την έπαρση σχετικά με το παιδί του, θα την αντιμετωπίσω προς το παρόν με ανέχεια. Θα του την χρεώσω όμως ως μεγάλη αγένεια και έλλειψη αυτοπεποίθησης και θα έχω τον νου μου.

 

και πάλι ευχαριστώ.

 

Νομίζω ότι είσαι πολύ αυστηρή με τον εαυτό σου και ίσως χάνεις την ουσία. Νομίζω ότι πρέπει να αμφισβητούμε τον εαυτό μας συνεχώς, να αξιολογούμε την κατάσταση συνεχώς (ή τέλος πάντων συχνά), γιατί τα παιδιά μεγαλώνουν γρήγορα και αν έχεις και περισσότερα από ένα μπορεί να χάσεις λίγο το ρυθμό. Τϊ θέλω να πω: ΑΝ υποθέσουμε ότι ένα παιδί 6 χρονών πρέπει να δένει τα κορδόνια του (που δεν το πιστεύω, αλλά λέμε), τότε το ίδιο παιδί όταν ήταν 5, πριν λίγους μήνες ας πούμε, δεν "έπρεπε" να μπορέι να τα δένει, οπότε τότε ο γονιός δεν είχε κάτι να παρατηρήσει/να διορθώσει. Σιγά σιγά αυτό μεγαλώνει, κάτι θα ακούσεις από κάποιον, κάτι θα έχεις υπόψη σου, κάτι θα δεις και θα το βάλεις κι αυτό στο πρόγραμμα. Είναι ωφέλιμες αυτές οι συζητήσεις με άλλους γονείς και δεν είναι ένδειξη "ανασφάλειας" το να αμφισβητείς αυτό πουκάνεις, έτσι πρέπει κατά τη γνώμη μου να κάνεις, γιατί το αντικείμενο της ευθύνης σου (το παιδί) αλλάζει συνέχεια, οπότε και η στάση σου αλλάζει. Οπότε όχι, δεν είσαι ανασφαλής επειδή κάποιος λέει εξυπνάδες και προβληματίζεσαι, είσαι υπεύθυνος γονιός που προσπαθεί.

 

Τώρα το πρόβλημα για μένα είναι το να επικεντρωνόμαστε σε ΕΝΑ πράγμα για να κρίνουμε την ανάπτυξη του παιδιού. Κάθε παιδί τα πάει καλά σε κάποια πράγματα και όχι τόσο καλά σε άλλα (που κι αυτά τα αποκτά αργότερα ενδεχεομένως). Κάποιο μπορεί στα 6 να δένει τα κορδόνια του, άλλο να παίζει φοβερή μπάλα, άλλο να ζωγραφίζει τέλεια, άλλο να διαβάζει πολύ, άλλο να κάνει ποδήλατο πολύ καλά, άλλο να μπορεί να διλπώνει ρούχα καλά αςπούμε. Δε νομίζω ότι πρέπει να στεκόμαστε σε ένα πράμα. Δεν τα δένει ακόμη; Οκ, χάρη στο φίλο σου μπορέι να το βάλεις στο πρόγραμμα πιο εντατικά από ότι προέβλεπες, μια χαρά και αν δεν το βάλεις πάλι μια χαρά.

 

Μην αυτομαστιγώνεσαι παιδί μου, ο φίλος σου έχει θέμα αυτοπεποίθησης όχι εσύ

Link to comment
Share on other sites

Γενικά είμαι υπέρ στο να εκφράζουμε τα παράπονά μας στους δικούς μας ανθρώπους. Και αν ήμουν στην θέση του φίλου σου θα ήθελα να μου μιλήσει η φίλη μου. Όταν δεν μιλάς ο άλλος δεν μπορεί να καταλάβει τι σου συμβαίνει και δημιουργούνται διάφορα.

 

Παίζει ρόλο και τι άνθρωπος είναι ο συγκεκριμένος φίλος σου...πάντως δείχνεις να τον αγαπάς και μου δίνεις την εντύπωση πως αν δεν του μιλήσεις θα νιώθεις άσχημα.

 

Εσύ που τον ξέρεις πώς πιστεύεις ότι θα αντιδρούσε αν του το έλεγες;

 

Πολύ συμφωνώ μαζί σου, έτσι πρέπει κανονικά, τους φίλους μας να τους βοηθάμε να δουν τα λάθη τους. Στις δικές μου πειρπτώσεις δεν είχε καλό αποτέλεσμα, αλλά θεωρητικά συμφωνώ πολύ

Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...