ντααα στον ποπό στον παιδικό σταθμό

Καλά μου κορίτσια, και Μαρία κυρίως

όλα καλά στον παιδικό που στέλνουμε την Ελένη, αλλά μας προέκυψε ένα προβληματάκι που δεν είμαι σίγουρη για το πώς πρέπει να το αντιμετωπίσω.

Εδώ και καμια 10ρια μέρες η μικρή σε διάφορες στιγμές μες στη μέρα, παίρνει το πολύ σοβαρό της ύφος και χτυπάει τον ποπό της φωνάζοντας "ντααα, νταα".

Επιασα κι εγώ, λοιπόν, και άρχισα να τη ρωτάω "πού το βρήκες αυτό τώρα" και ¨ποιος το κάνει αυτό" και αφού δε μιλάει για να μου εξηγήσει ακριβώς, δια της ατόπου απαγωγής (η γιαγια το κάνει αυτό? - Νο, νο - ο παππούς? -νο, νο,) -φτάσαμε στο σχολείο και με έκπληξη κατέληξα στο ότι αυτό το κάνει η δασκάλα της, όχι μόνο σε εκείνη αλά και σε άλλα παιδάκια.

Το διασταυρώσαμε άλλη μέρα, βάζοντας τη γιαγια να κάνει τις ίδιες ερωτήσεις. Ούτε ο οδηγός του σχολικού, ούτε οι άλλες 2 δασκάλες, μόνο η δική της.

Η δασκάλα αυτή είναι μια νέα κοπέλα και σε συνάντηση που είχαμε πριν μια εβδομάδα για να μιλήσουμε για το παιδί, με άφησε να εννοήσω πως η Ελένη είναι πολύ καλό παιδάκι, πολύ συνεργάσιμο, δεν ενοχλεί τα άλλα παιδια και γενικώς δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Αν μου έλεγε ότι το παιδί είναι ατίθασο, ανυπάκουο κλπ θα καταλάβαινα πως εχει ένα κίνητρο να του δώσει ξύλο στον ποπό (και πάλι όμως δεν θα τη δικαιολογούσα).

Μια φορά πριν από 5-6 μήνες μου ξέφυγε κι εμένα μια πολύ ελαφρια στον ποπό της και η Ελένη πήρε ένα ύφος πόυ μου έδειξε οτι προσεβλήθη βαθύτατα(αφού σιγουρα δεν πόνεσε) και δεν το ξαναέκανα

Σκέφτομαι να της το πώ, όπως να το αναφέρω και στη διευθύντρια, αλλά δεν ξέρω με ποιον τρόπο να το κάνω αυτό και θα ήθελα να ακούσω συμβουλές

Και σας μερσώ προκαταβολικά

Εγώ θα έκανα τα εξής: 1. Θα έλεγα στο παιδί, ότι αυτή η συμπεριφορά είναι απαράδεκτη, από οποιονδήποτε, και εάν ξαναγίνει να μου το πει αμέσως. 2. Θα πήγαινα στο σχολείο, θα ζητούσα συνάντηση με τη διευθύντρια, θα της ζητούσα να καλέσει τη δασκάλα στο γραφείο της και εκεί θα της έλεγα αργά και ψύχραιμα ότι συνέβη αυτό κι αυτό, δεν με ενδιαφέρει να το συζητήσω, όμως εάν υποπέσει στην αντίληψή μου ότι έγινε χρήση βίας στο παιδί μου (έστω και .. συμβολικά) θα πάω αμέσως στον Εισαγγελά. Θα τις χαιρετούσα με ένα μεγάλο χαμόγελο και θα έφευγα. Δεν θα άνοιγα κουβέντα, γιατί δεν έχει νόημα. Σίγουρα θα το αρνηθούν και μπορεί και να μην έγινε τίποτα, να το είδε πχ το παιδί στην τηλεόραση ή από ένα άλλο παιδάκι που οι γονείς του δίνουν και καμία στην πάνα. Εσύ όμως θα είσαι σαφής, για να προσέχουν.

Η κατάσταση είναι κάπως περίεργη....αν και εγώ στην θέση σου θα το είχα αναφέρει ήδη στην συνάντηση που είχατε... Το θέμα είναι ότι εκείνη μπορεί να το αρνηθεί και επειδή το παιδί σου δεν μιλάει δεν έχεις αποδείξεις..

Μήπως όμως η δασκάλα χτύπησε τον ποπό κάποιου άλλου παιδιού και το είδε η μικρή σου και απλά μιμείται???? Μήπως να έπιανες φιλίες με μαμάδες του ίδου τμήματος για να δείς εκείνες τι θα σου πουν...που έχουν τα παιδιά τους περισσότερο καιρό στον παιδικό????

Πάντως αν όντως έχει σηκώσει χέρι στο παιδί σου που εσύ τόσο καιρό το μεγαλώνεις σαν μπουμούκι τότε λάβε μέτρα και ισοπέδωσε τες

Όταν τα παιδιά δεν μπορούν να μιλήσουν ακόμα έχουν περιορισμένους τρόπους έκφρασης.

αυτοί είναι συνήθως η συμβολική γλώσσα του σώματος, και το συμβολικό παιχνίδι και χειρονομίες καποιες κραυγές και συλλαβές και λεξούλες μεμονωμένες.

όταν ένα παιδί δεν έχει ξανακάνει μια συγκεκριμένη χειρονομία και την επιδεικνύει αρκετά συχνά, για αρκετές ημέρες,

είναι μια ένδειξη ότι είναι κάτι νέο που έμαθε ή τέλος πάντων που είδε και του έκανε εντύπωση.

σε αυτή την ηλικία ότι βλέπουν αυτό κάνουν... δεν έχουν ακόμα την λεκτική ικανότητα να αναπαράγουν ιστορίες και πράγματα που είδαν ή φαντάστηκαν ότι ήθελαν ή φοβόντουσαν να γίνουν όπως όταν είναι λίγο πιο μεγάλα και μπορουν να μιλάνε και να πλάθουν ιστορίες.

τυχαίνει να έχω δεί και την μικρή της LaylaDiop, και θυμάμαι ότι είναι πολύ εκφραστική στο πρόσωπο (επικοινωνιακή δηλαδη με το περιβάλλον ακόμα και αν δε μιλάει), μπορώ να φανταστώ δηλαδή λίγο σαν εικόνα να το κάνει αυτό έτσι όπως το περιγράφει η Layla.

Για μένα θα ήταν οπωσδήποτε μια ένδειξη για σοβαρή συζήτηση στον παιδικό, για να μάθω

μήπως,

εκαναν καποιο παιχνίδι αστείο, που να περιλαμβανει αυτή την κίνηση,

καποιο θεατρικό /χορευτικό όπου για πλάκα η δασκάλα να έκανε αυτή την κίνηση στον εαυτό της ( ?? απίθανο βέβαια ) και να μιμειται σαν καθρέφτης η Ελενη την κίνηση της δασκάλας ?

σε αυτή τη περίπτωση όμως ένα παιδί θα έπερνε χαρούμενο ύφος γεμάτο χαρά , δεν θα έπερνε βλέμμα σοβαρό.

Θα γέλαγε με αυτό εφ όσον είναι κάτι που είδε κ έμαθε σαν κατι αστείο.

Απο την άλλη, γράφει η Layla ότι μια φορά της ξέφυγε και της έδωσε μια στον ποπο, δεν ξέρω αν είναι αρκετό για να το συνδέσει με την έννοια της "τιμωρίας",

και ας πουμε, όταν θυμάται ότι η δασκάλα της της ειπε να μην κανει κατι ή την μαλωσε ελαφρά, δεν μπορεί να πεί κατι με λέξεις, αλλά δείχνει στη μαμά της αυτή την κίνηση σαν να λέει, "η Ελένη έκανε κατι κακό" τιμωρώντας τον εαυτό της χωρίς καν η δασκάλα να το εχει κανει αυτό,..

(για να περιγράψει πχ οτι σήμερα έκανε μια αταξία, ή ότι πριν λίγο έκανε μια αταξία)

σημείωσε Layla diop σε καταγραφή του τι έγινε ακριβώς πριν κάνει αυτή την κίνηση στο σπίτι, για μερικές μέρες.

(έριξε ένα βαζάκι κάτω- μετά έκανε "νταααα ντά" ή

διαβάζαμε ένα παραμύθι και μετά έκανε "ντααα ντάααα" )

υπάρχει περίπτωση να έκανε καποια αταξία και προβλέποντας την αντίδραση του ενήλικα, να έκανε "ντα ντα" και καλά για να δείξει ότι θα την μαλώσει καποιος.

μόνο και μονο απο την μία φορά που μπορεί να το συνέδεσε που το έκανε η μαμά?

ή καποιος την τιμώρησε έτσι έστω και να μην την πόνεσε αλλά να έκανε αυτή την κίνηση με αυτό το ύφος.

μπορεί να είδε καποιο κόμικ που να γινόταν αυτό και να το μιμήθηκε? - χλωμό.

αν είναι πάντως κατι καινούριο εντελώς, κάπου το είδε,.. αυτή είναι η άποψη μου.

Δεν ξέρω αν μπορεί να πει κανείς με 100% σιγουριά οτι δεν είναι απο την μια φορά που μπορεί να το έκανε η μαμά και είναι απο την δασκάλα.

΄

όμως 5-6 μήνες είναι μεγάλο διάστημα για ένα παιδί αυτής της ηλικίας για να ξαναθυμηθεί ξαφνικά μια χειρονομία τέτοια.

νομίζω ότι είναι πολύ δυσκολο να πει η Ελένη ποιος εκανε αυτή τη χειρονομία - πιστεύω ότι αυτό δεν είναι το σημαντικό, (δηλαδή το ότι βρήκατε ποιος δεν το κάνει και ποιος ναι)

αλλά το ότι έχει μαθει αυτή την χειρονομία απο κάπου, και δεν είναι απο το περιβάλλον το δικό σας.

κατα πόσο μπορείς όμως να βάλεις χέρι στη φωτιά ότι δεν το έκανε η γιαγιά ή ο παππούς. ?

θυμαμαι απο την άλλη ότι η Ελένη απαντούσε σε ερωτήσεις με το ανάλογο βλέμμα τώρα σίγουρα θα είναι και ακόμα πιο εκφραστική και για αυτό καταλαβαίνω ότι και εσύ θα έχεις θορυβηθεί.

Αν μιλήσεις με τις υπευθυνες επέμεινε σε αυτό.

το παιδί μου μου επιδεικνύει μια χειρονομία που δεν την έχει μαθει απο το σπίτι μου ή το σπίτι της γιαγιάς/παππού.

μην επικεντρώσεις στο ποιος έκανε τι, γιατί να είσαι σίγουρη ότι θα προσπαθήσουν να το μειώσουν.

εγώ, θα τους ψάρωνα λέγοντας ότι "α κάνετε την "μέθοδο" πατ πατ στην πάνα? γιατί μου το έδειξε η κόρη μου τις προάλλες και μου το δείχνει συνέχεια.... "

να δώ τι θα μου πουνε.

αν μου πουνε .. το κάνουμε καμιά φορά, αλλά όχι συχνά. θα τους πω ευχαριστώ (ειλικρινά) που είσαστε ειλικρινής μαζί μου.

Επειδή δεν θέλω η δασκάλα να έχει σε καμία περίπτωση σωματική επαφή με το παιδί μου σαν τιμωρία έστω και αν δεν το πονάει, να παρακαλέσετε το όποιο άτομο το χρησιμοποιεί σαν πρακτική, να σταματήσει ΑΜΕΣΑ να το κάνει.

Μας αρέσει ο παιδικός σταθμός η μικρή έχει προσαρμοστει, αγαπάει τις δασκάλες της, αλλά είναι κάτι που δεν θέλω να έχει στην ζωή της, πιστεύω ότι είναι λάθος και οπισθοδρομική συνήθεια, η οποία προετοιμάζει τα παιδιά να δεχτούν αργότερα στην ζωή τους την σωματική τιμωρία αυτή τη φορά πιο σφοδρή, απο άλλα άτομα.

(για τον λόγο 1) γράφω πιο κάτω ) Εχω σεβασμό για την δουλειά που κάνετε θεωρώ οτι είναι λειτουργημα - ελπίζω να σεβαστείτε την γνώμη μου έτσι ώστε να συνεχιστεί η συνεργασία μας.

αν μου έλεγαν ότι όχι δεν το κάνουμε αυτό εδώ, θα με προβληματιζε...

για το λόγο ότι είμαι ήδη πεπεισμένη ότι

α) το παιδί μου δεν το φαντάστηκε, δεν το είδε απο ταινία ή απο κόμικς, δεν το είδε να το κανουν σε κουκλα, δεν το κανε επειδή θυμαται την μια φορά πριν 5 μήνες που το έκανα εγώ, δεν το εμαθε στη γιαγια παππου

β)και άρα το είδε απο τον παιδικό σταθμό.

δεν μπορώ να μπώ στην θέση του να μου πουν ψέμματα για κατι που είμαι πεπεισμένη ότι δεν μπορεί να έχει συμβεί αλλιώς.

δηλαδή εκεί.... δεν ξέρω πως θα αντιδρούσα, αν θα θυμωνα επι τόπου, αν θα έβραζα και το κρατουσα μεσα μου μην ξέροντας τι να κάνω...

ποντάρω στο ότι θα σου πουν ναι το κάνουμε καμια φορά. αφού σε άλλους παιιδκούς σταθμούς το παραδέχονται, γιατι όχι και εκεί αν είναι κατι που όντως συμβαίνει εκεί... δεν ξέρω.

τυχαια είχα γράψει για να σχολιάσω το θέμα του πατ πατ στην πάνα που γράφτηκε στο πολυσέλιδο θέμα των παιδικών σταθμών στον άλιμο, τα εξής και δεν είχα προλάβει να τα δημοσιεύσω. (δεν είναι γραμμένα για αυτό το τόπικ αλλά γενικότερα γιατο πατ πατ στην πάνα)

προσωπικά δε συμφωνώ με το πατ πατ στην πάνα,

η άποψή μου είναι ότι

είναι λαθος μυνημα απο την αρχή, για τους αρκετά εξειδικευμένους λόγους

1) ότι υπάρχει επαφή με το σώμα του παιδιού που τοποθετείται στην θέση/αντί του αρνητικού λεκτικού μυνήματος (δηλ αν αντι να πεις " χμ δεν ήταν καλό αυτό που έκανες" με νόημα και έκφραση στο πρόσωπο, να κανεις πατ πατ). = δίνεται το μύνημα ότι το θυμό τον εκφράζουμε με πράξεις με επαφή με το σώμα του άλλου και όχι με λόγια.

ακόμα και αν δε συνδέεται ακομα με τον πόνο, (μιας και γίνεται στην πάνα και δεν πονάει) το μύνημα είναι αυτό.

2) Όχι τίποτε άλλο, τα παιδιά κοιτάνε το χέρι σου και το ποπο τους, αναρωτιούνται τι τα τσιμπάει ακουμπάει στον ποπο, αντί να κοιτάνε εσένα! η προσοχή τους στρέφεται σε αυτό και όχι σε αυτό που θέλεις να τους πεις ή δείξεις.

3) και επίσης επειδή οι γονείς μπορεί να το εννοούν περιπαιχτικά, τα παιδιά συγχέουν την έννοια του ότι

α αυτό δεν ήταν επιθυμητό,

με κάτι το αστείο!... (αφου δεν πονάνε λόγω πάνας)

με λίγα λόγια παίρνουν "θετική" προσοχή, για κατι που ο γονέας δεν το βλέπει θετικό, καποια αταξία δηλαδή, και αυτό δρά αποκλειστικά σαν επιβράβευση!

remember this είναι απο τις πιο συχνές περιπτώσεις που οδηγούν στην επανάληψη μιας ανεπιθυμητης συμπεριφοράς, και αυτή η σωματική επαφή είναι πολύ πιο δυνατή απο οποιαδήποτε λεκτική παρέμβαση.

Δεν πα να λες μετά "μη" και "μη" και αν κανουμε αυτό τότε θα (κερδίσεις) αυτό.....

είναι μια συνήθεια παλιά που μπερδεύει τα παιδιά,

εγώ λέω χίλιες φορές όταν θες να κάνεις κατι αστείο να γαργαλήσεις πχ ένα παιδί , ας πουμε, στις πατούσες, στην πλάτη στο λαιμό ή όπου γαργαλιέται και

όταν θέλεις να του πεις με ένα τρόπο που να το καταλάβει ότι κατι που έκανε δεν ήταν οκ ή δεν ήταν επιθυμητο

να το κάνεις με την έκφραση στο πρόσωπο και τόνο φωνής. (μόνο εκφραση και φωνή, όχι σωματική επαφή για κάτι αρνητικό)

είναι σημαντικό τα μυνήματα να περνάνε ξεκάθαρα, ειδικά σε ηλικίες όπου δεν υπάρχει ακόμα λεκτική επικοινωνία!

Είναι μια απο τις μεγαλύτερες προκλήσεις που καλούνται να καλύψουν παιδαγωγοί και γονείς.

μια παιδαγωγός που είναι ενημερωμένη για τα διεθνή θέματα περι ψυχολογίας της συμπεριφοράς δεν θα χρησιμοποιήσει αυτή τη μέθοδο.

(μιλάω για το πατ πατ στην πάνα που δεν πονάει το παιδί και γίνεται για λόγους διόρθωσης της συμπεριφοράς του παιδιου )

Μαρία σε ευχαριστώ θερμά που μου απάντησες τόσο σύντομα και τόσο όμορφα. Είναι μεγάλο πράγμα να βάζεις έναν προβληματισμό σου στο φόρουμ και σε λίγες ώρες να έχεις την απάντηση που περιμένεις.

Κορίτσια κι εσάς σας ευχαριστώ γιατί οι απαντήσεις σας είναι τόσο αυθόρμητες και συμπίπτουν με τις δικές μου πρώτες και ακατέργαστες σκέψεις, μόλις διαπίστωσα το γεγονός : "μα, τι γαϊδάρα είναι αυτή, τι άσχετη δασκάλα κλπ κλπ, που θα απλώσει χέρι στο κοριτάκι μου".

Άλλο τώρα που δεν πρόκειται ποτέ να τις πετάξω αυτές τις σκέψεις εκεί που πρέπει, διότι ο σκοπός είναι να διορθώνονται τα ζαβά που βλέπουμε γύρω μας και όχι να μαλώνουμε με όλους.

Layla μου η Μαρία μας κάλυψε όλες νομίζω.

Συμφωνώ απόλυτα μαζί της,πολύ επαγγελματικός και σωστός ο τρόπος που προσεγγισε το θέμα και οι κατευθύνσεις που σου δίνει.

Εγώ πιστεύω ότι αν ρωτήσεις άμεσα,θα αλληλουποστηριχθούν και δε θα βγάλεις άκρη.Ακόμα και αν η διευθύντρια το γνωρίζει,πιστεύω ότι θα ''καλύψει'' την παιδαγωγό,για να αποφύγουν τη δυσφήμιση.Το έχω δεί να γίνεται.

Πάντως όπως και να έχει το πράγμα,εσύ να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά και να ακούς τη μικρή σου.χχχχχ

Αγαπητή μανούλα της Ελένης,

διάβασα με προσοχή την περιγραφή του περιστατικού και ειλικρινά μπορώ να καταλάβω την ανησυχία σου.....

Σότι αφορά στα παιδιά μας ειμαστε όλες εξαιρετικά ευαίσθητες και όταν διαπιστώνουμε συμπεριφορές οι οποίες δεν μπορούν να προέρχονται απο το σπιτικό μας περιβάλλον ευαισθητοποιούμαστε ακόμη περισσότερο και ψάχνουμε να βρούμε τις αιτίες !

Μου έκανε όμως εντύπωση το πως κατέληξες στο συμπέρασμα πως το "ντα νταααα" γινεται στην Ελένη αλλά και σε άλλα παιδάκια απο τη δασκάλα, δεδομένου ότι αυτή την πληροφορία δεν έχεις τη δυνατότητα να την πάρεις απο την Ελένη γιατί δεν μιλάει! Το βρίσκω παρακινδυνευμένο και το κυριότερο.... δεν σε βοηθάει να αντιμετωπίσεις το γεγονός ψύχραιμα.

Η κίνηση της μικρής σου μπορεί να είναι κάτι, μπορεί όμως και να μην συμαίνει τίποτε . Τα παιδιά σ' αυτή την ηλικία μιμούνται και τη συγκεκριμένη κίνηση μπορεί να την έχει πάρει σαν κάτι που της έκανε εντύπωση (πληροφορία) ,απο οπουδήποτε...

Θα ήταν χρήσιμο πιστεύω να παρατηρήσεις το παιδί γενικά σ' οτι αφορά τις περι σχολείου εκδηλώσεις της! Για παράδειγμα : πηγαίνει ευχάριστα στο σχολείο ή δείχνει άρνηση? Όταν αναφαίρεσαι στο σχολείο, στα παιχνιδάκια που κάνουν , στα άλλα παιδάκια και στην δασκάλα της πως αντιδράει???

Σίγουρα μέσα απο τέτοιες προσεγγίσεις θα μπορέσεις να βγάλεις σε πρώτη φάση πιο ασφαλή συμπεράσματα...και σε δεύτερη φάση θα ήταν σωστό να το κουβεντιάσεις με τη δασκάλα ή με την υπευθυνη του σταθμού.

Σίγουρα εμπιστεύτηκες το παιδί σου σ' αυτούς τους ανθρώπους διότι έχεις μιλήσει μαζί τους, έχεις και εσύ άποψη για την ποιότητά τους και το πόσο σωστά κάνουν την δουλειά τους ή όχι.

Πιστεύω ακράδαντα και ειμαι σίγουρη πως θα συμφωνήσεις μαζί μου, τα όποια θεματάκια παρουσιάζονται μέσα σ' αυτή τη διαδικασία που λέγεται "στέλνω το παιδί μου σε παιδικό σταθμό" εχουμε μεγαλύτερες πιθανότητες να τα αντιμετωπίσουμε σε ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ με τους δασκάλους.

Θα εκπλαγείς με τα αποτελέσματα γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε εμεις οι γονείς πως η δασκάλα τους ειναι ο άνθρωπος που τα ζει μέσα απο διάφορες δραστηριότητες και τα γνωρίζει επίσης καλά ( πως αντιδρούν μέσα σε ένα σύνολο , ποιές ειναι οι εκδηλώσεις τους με αφορμή το ένα ή το άλλο?).

Πληροφορίες που μπορεί να ειναι μεγάλης σημασίας για μας! Διότι το ζητούμενο τελικά ειναι να γνωρίζουμε το παιδί μας όσο πιο καλά γίνεται.

Αυτό θα αποτελέσει τη βάση της επικοινωνίας μας μαζί του , σήμερα αλλά κυρίως μελλοντικά.

Πιστεύω λοιπόν πως πρέπει να το δείς με την παιδαγωγό του παιδιού ή με την υπεύθυνη του σταθμού το θέμα , εκεί θα βρείς τις απαντήσεις σου και τέλος έχεις το μητρικό ένστικτο....εμπιστέψου το!

Εύχομαι τα καλύτερα σε σένα και την μικρούλα σου

Μανούλα

or=black][/color]

Βρε μανούλα μου

Δεν νομίζω να έδειξα ΄τόσο ταραγμένη από αυτή την ιστορία, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν ταράχτηκα

Μου λες οτι δεν είχα τη δυνατότητα να πάρω την πληροφορία αυτή από την Ελένη, και αυτό με έκανε να μη σκεφτώ ψύχραιμα. Όμως, είναι αλήθεια ότι ΄-το πιστεύεις ή όχι- από την Ελένη την πήρα την πληροφορία αλλά την ψυχραιμία μου δεν την έχασα-ποτέ δεν τη χάνω.

Μου λες επίσης ότι αυτή την πληροφορία η Ελένη μπορεί να την πήρε από οπουδήποτε, αλλά εγώ σε βεβαιώνω ότι τα "οπουδήποτε" της Ελένης είναι πολύ συγκεκριμένα, οπότε, παλι στα ίδια ερχόμαστε.

Τέλος μου συστήνεις να το κουβεντιάσω με τη δασκάλα, αν όμως προσέξεις καλύτερα το κείμενο που δημοσίευσα, θα διαπιστώσεις ότι αυτό είχα σκοπό να κάνω και απλώς ζήτησα γνώμες για το πώς θα μπορούσε να γίνει αυτό αποτελεσματικά.

Μόνο αυτό το ερώτημα υπέβαλα, τα υπόλοιπα-αν η μικρή λεέι αλήθεια, αν η μίμηση που κάνει σημαίνει κάτι , αν η δασκάλα το κάνει σε αυτήν ή σε άλλα παιδια- τα θεωρώ δεδομένα, δεν με απασχολούν σαν θέμα συζήτησης στη συγκεκριμένη φάση. Μόνο για την αντιμετώπισή τους ζήτησα απόψεις.

Ωστόσο ειλικρινά ευχαριστώ για το ενδιαφέρον που έδειξες και φαίνεται ότι είσαι ευαισθητοποιημένη μαμά (εχεις και πείρα από όσο βλέπω στο τίκερ σου

Προς αποφυγη παρεξηγήσεων...

Όσον αφορά το θέμα που μας απασχολεί θέλησα να παρέμβω γιατί είμαι και εγώ πατέρας ενός μικρού που σε σύντομο χρονικό διάστημα θα πάει σε παιδικό σταθμό.Πριν ξεκινήσω να γράψω τις σκέψεις μου σας ξεκαθαρίζω ότι δεν έχω καμία σχέση και κανενα συμφέρον για κάποιο παιδικό σταθμό είμαι όμως ελεύθερος επαγγελματίας που αγωνίζομαι καθημερινά να προσφέρω τις υπηρεσίες μου και τα προϊόντα μου στους πελάτες μου με συνέπεια και υπευθυνότητα.Όπως λοιπόν διάβασα σε άλλα ποστ της Layla Diop διαπίστωσα ότι στον παιδικό σταθμό που στέλνει την κόρη της είναι πολύ ευχαριστημένη και το παιδί δείχνει να περνάει καλά τις ώρες που βρισκεται εκεί αν και κατάλαβα ότι το διάστημα που πάει στο σταθμό είναι πολύ μικρό και βρίσκεται στην ουσία στο στάδιο της προσαρμογής. Σίγουρα όμως όπως λέει και η ίδια τον επέλεξε ύστερα από σοβαρή έρευνα αγοράς και γαι τα κριτήρια της αποτελεί τον καλύτερο σταθμό για το κοριτσάκι της. Τα κριτήρια επιλογής του σταθμού για το παιδί μας διαφέρουν και πολλές φορές κάτι που είναι καλό και ωραίο για κάποιον μπορεί να μην καλύπτει τον άλλον.Κι εγώ έρχομαι σε επαφή με πολύ κόσμο κάθε μέρα στην δουλειά μου και κάποιους τους κερδίζω ενώ κάποιους άλλους όχι. Το συγκεκριμένο πρόβλημα αποτελεί ένα πολύ ευαίσθητο θέμα γιατί κατά καιρούς πολλά λέγονται και πολλά ακούγονται γενικά για τους ανθρώπους που φροντίζουν τα παιδιά μας όταν εμείς λείπουμε στις δουλειές μας είτε είναι παιδικοί σταθμοί είτε baby-sitters. Θεωρώ ότι πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί πριν κατηγορήσουμε έναν άνθρωπο για βίαιη συμπεριφορά γιατί αυτό μπορεί αν τον στιγματίσει σαν επαγγελματία ειδικά αν οι κατηγορίες προς το πρόσωπο του είναι αβάσιμες. Αν θέλετε την άποψη μου πιστεύω ότι η L.D. πρέπει να παέι στο σταθμό να το κουβεντιάσει με τους υπεύθυνους να τους ενημερώσει και να τους πει καθαρά ότι αυτό το θέμα την προβληματίζει. Η ίδια η δασκάλα της μικρούλας απ’ότι διάβασα την παρουσιάζει πολύ καλό παιδάκι οπότε αναρωτιέμαι γιατί να προβεί σε μια τέτοια χειρονομία χωρίς να υπάρχει λόγος.Γενικά είναι καλό επειδή και η L.D. είναι νέα μαμά να κουβεντιαζει τους προβληματισμούς της με τις παιδαγωγούς γιατί στο μέλλον μπορεί να την απασχολήσει κάτι για ένα οποιοδήποτε θέμα και επειδή οι παιδαγωγοί το αντιμετωπίζουν καθημερινά να μπορούν να τις δώσουν τις απαντήσεις ή και λύσεις στους προβληματισμούς της. Με τον τρόπο αυτό προάγει την συνεργασία με το σχολείο γιατί το παιδάκι εκεί θα περνάει ένα μεγάλο μέρος της ημέρας του και της ζωής του οπότε καλό είναι με την κουβέντα η L.D. να αναπτύξει την σχέση της με τους ανθρώπους αυτούς και να θυμάτε ότι αυτοί οι άνθρωποι πορεύονται μαζί της για το καλό του παιδιού και δεν είναι απέναντι της.Ας έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά να αφουγκραζόμαστε τόσο τα παιδιά μας όσο και τους ανθρώπους που τα φροντίζουν διότι στην πλειοψηφία τους αυτοί οι παιδαγωγοί τα αγαπάνε.Και μην ξεχνάμε ότι οι ορίζοντες της μικρής τώρα ανοίγουν και πρέπει να φροντίσουμε να πάρει στοργή και αγάπη. Να είμαστε προσεκτικοί χωρίς υπερβολές και να δίνουμε την ευκαιρία στους ανθρώπους που συναναστρέφονται τα παιδιά μας να τους γνωρίσουμε και να τους κάνουμε φίλους μας. Και κάτι τελευταίο.. Παρατηρώ τη συμπεριφορά του γιού μου καθώς μεγαλώνει και διαπιστώνω ότι συχνά παρουσιάζει συμπεριφορές που δεν μπορώ να φανταστώ που τις είδε και τις παρουσιάζει.Επειδή έχει σχέση με την περίπτωση της L.D. θα ήθελα να την αναφέρω.Μια μέρα έπαιζε ήσυχα με ένα αυτοκίνητο της F1 που υπεραγαπάει όταν κάποια στιγμή και χωρίς λόγο αγριεύει αρχίζει να το ποδοπατάεινα το πετάει και να φωνάζει «κο-κο»....(δλδ κακό). Μέχρι στιγμής είναι πολύ καλόβολο παιδάκι... κοιμάτε στην ώρα του .. τρώει... δεν είναι γκρινιάρης όπότε δεν τον έχουμε μαλώσει σχεδόν ποτέ.Το «κακό» το λέμε μόνο όταν πάει να κάνει ή να πιάσει κάτι επικίνδυνο.Τηλεόραση δεν βλέπει αλλά τον πηγαίνουμε συχνά σε παιδότοπους και σε φίλους με μικρά παιδάκια. Τώρα τελευταία έχει γίνει πιο απαιτητικός και φέρεται απότομα χωρίς λόγο.Το μυαλό μας δεν πάει πουθενά.... αλλά η συμπεριφορά του άλλαξε...δεν σημαίνει απαραίτητα ότι καποιος φταίει...

Φιλικά

Mario

Layla το τραγουδακι το Χοκι Ποκι η Μπουγκι μπουγκι η οπως αλλιως το λεει η καθε δασκαλα το ξερεις?

Αν βλέπετε καθολου ζουζουνια μπορει και να το ξερεις.. αυτο το τραγουδακι τελειωνει με την χαρακτηριστικη κινηση που χτυπαμε ελαφρα τον "ποπο" μας..

Για δες και αυτο το ενδεχομενο.. γιατι ειναι ενα τραγουδακι που απαυθυνεται σε παιδακια αυτης της ηλικίας..

Ρωτα τη δασκαλα αν τους το μαθαινει.. Πχ πες της χαμογελαστα... "Μαθαινετε το χοκι ποκι?" Αν σου πει ναι μπορει η μικρη να μιμηται την κινηση απο το τραγουδακι.. Αν σου πει οχι πολυ πιθανος να ισχυει αυτο που λες.. Τσεκαρε το.. Ειναι πιστευω μια πολυ καλη αρχη για να ανοιξεις κουβεντα για το συγκεκριμενο θεμα..

Εγω πάλι γιατι δεν θεωρώ και τόσο κακό να πέφτει και καμμια στον πωπο?

Και γιατί όχι από τις δασκάλες. Εκτός το ότι μπορεί να έγινε σε κάποιο άλλο παιδί και να το μιμείται, ή ακόμα και να τους έδειξε κάτι με αυτήν την κίνηση. Αλλα και έτσι να μην είναι δεν σημαίνει ότι χτύπησαν το παιδί. Εγω πολλές φορές την κάνω ντα και απλώς την ακουμπάω τον πωπο. Αυτή την κίνηση πολλές φορές την μιμείται. Δηλαδή σημαίνει ότι ασκώ βία?

Εβουλιτα ισως να μην ειναι τοσο κακο να ριχνεις μια στον ποπο του παιδιου και φανταζομαι πολλες απο μας το κανουμε κατα καιρους.. Αλλα εχει διαφορα να το κανει η μαμα που το μεγαλωνει με κοπο, που πονεσε για να το γεννησει, εχει διαφορα να το κανει η γιαγια που η αγαπη της ειναι δυο φορες μεγαλυτερη απο τη δικη σου γι αυτο το παιδι και εχει διαφορα να το κανει ενας ξενος ανθρωπος και μαλιστα η δασκαλα..

Ισως Ντόρα, απλα εγω προσωπικά αν έβλεπα ότι δεν άλλαζε κάτι στην συμπεριφορά ή στην διάθεση της Δέσπως μου για το σχολείο δεν θα πήγαινα να κάνω θέμα. Η μικρή μου τρελαίνεται για τον παιδικό. Αν μου ερχοταν μια μέρα και απλά μου εφτιαχνε αυτό το ντα στον πωπό της και συνέχιζε να θέλει να πηγαίνει με την ιδια χαρά και για τις 2 δασκάλες της δεν θα μου προξενούσε ενόχληση.

Πάντα μιλάω για το δικό μου παιδί και για το τι θα έκανα εγω προσωπικά. Εγω πάντως είναι αρκετές οι φορές που της κάνω ντα στον πωπό αλλα και στα χεράκια και προς το παρόν δέιχνει να πιάνει.

Ασε που δεν θεωρώ την δασκάλα του παιδιού μου ξένο άνθρωπο όταν την μισή της μέρα την περνάει μαζί της και μαθαίνει τα πάντα από εκεί.

Μario, δε μου λες κάτι καινούργιο, η γνώμη σου είναι να πάω στον παιδικό και να το συζητήσω εκεί. Αν ομως ξαναδιαβάσεις το αρχικό μου κείμενο, θα διαπιστώσεις ότι ήδη προς αυτή την κατεύθυνση όδευα, απλώς ζητούσα γνώμες για το πώς πρέπει να ανοίξω το θέμα εκεί, ώστε να διορθωθεί η κατάσταση, χωρίς να μαλώσω ή να παρεξηγηθώ κλπ.

Τώρα γιατί το τραβήξαμε τόσο πολύ, δεν ξέρω, αλλά αφού τελικά συμφωνούμε στην ουσία, γιατί δε μου λες τη γνώμη σου για το πώς να γίνει αυτή η κουβέντα στις δασκάλες της?

Δώρα, ενδιαφέρον αυτό το χόκι πόκι, δεν το ξέρω, θα ρωτήσω τη δασκάλα, ευχαριστώ για την πληροφορία

Εβουλίτα, άνεξάρτητα από το αν εγώ το θεωρώ σοβαρό ή όχι, διαπίστωσα πως της μικρής της κακοφαίνεται πολύ, όχι επειδή πονάει αλλά δείχνει προσβεβλημένη, δεν ξέρω πώς να σου περιγράψω την έκφραση που παίρνει, ενώ ας πούμε, αν της βάλω φωνή, δεν κάνει έτσι

Τα μικρά μας έχουν την ίδια σχεδόν ηλικία. Και η δικιά μου δείχνει να θυμώνει και να της κακοφαίνεται όταν την κάνω ντα. Αυτό σημαίνει ότι δεν την αγαπώ ή ότι δεν με αγαπά και ότι του κάνω κάτι κακό? Δεν θα πρεπε να καταλαβαίνουν οταν τα μαλώνεις ή όταν προσπαθήσεις με το α ή β τρόπο να τους δείξεις ότι κάνουν κάτι κακό? Δηλαδή σε ότι τα δυσαρεσκει θα πρέπει να σταματάμε να το κάνουμε? Η δικιά μου (όπως και όλα τα παιδάκια) αν δεν γίνει κάποιες φορές το δικό της στραβώνει? τι πρέπει να γίνει. Να λάω πάντα ναι για να μην μουρτσουνιάζει? Αν αυριο πάνε σχολειο και τα μαλώνει ο δάσκαλος τι θα κάνουμε?

Αποψη μου πάντα χωρίς να κατακρίνω εσένα ή άλλη μανούλα.

Μario, δε μου λες κάτι καινούργιο, η γνώμη σου είναι να πάω στον παιδικό και να το συζητήσω εκεί. Αν ομως ξαναδιαβάσεις το αρχικό μου κείμενο, θα διαπιστώσεις ότι ήδη προς αυτή την κατεύθυνση όδευα, απλώς ζητούσα γνώμες για το πώς πρέπει να ανοίξω το θέμα εκεί, ώστε να διορθωθεί η κατάσταση, χωρίς να μαλώσω ή να παρεξηγηθώ κλπ.

Τώρα γιατί το τραβήξαμε τόσο πολύ, δεν ξέρω, αλλά αφού τελικά συμφωνούμε στην ουσία, γιατί δε μου λες τη γνώμη σου για το πώς να γίνει αυτή η κουβέντα στις δασκάλες της?

Kαι όμως σου είπα κάποια καινούρια πράγματα.. (στο μεταφερμένο ποστ) τα οποία μάλλον δεν ξαναείχαν αναφερθεί εδώ... Η διαφωνία μου είναι στο ότι έχεις ήδη καταδικάσει την παιδαγωγό και είσαι πεπεισμένη ότι η δασκάλα της την κάνει ντα στον ποπό πριν καν ... αν θέλεις ρίξεις ...άδεια να πιάσεις.... γεμάτα... με ότι συνέπειες μπορεί να έχουν αυτά που γράφεις σε ένα ανοιχτό δημόσιο διάλογο. Όπως βλέπεις πολλοί έχουν άλλη άποψη από εσένα και αν πας με την λογική του προτετελεσμένου πιθανόν να τους προσβάλεις και να εκτεθείς. Μην ξεχνάς ότι βασίζεσαι σε ... μισα... κοφτά λογάκια ενός 20μηνου παιδιού που δεν μιλάει ακόμα όπως είπες... Αν ... λέω... άν... είναι λάθος τα συμπεράσματα σου ... έχεις σκεφτεί τι θα πεις..?

Πάντως θα συμφωνήσω σε όλα με την Evoulita ειδικά στον ρόλο της δασκάλας... Αν για κάποιους θεωρήται ξένη για τα παιδιά που είναι από το πρωί μέχρι το απογευμα μαζί τους είναι πολύ πολύ δικός τους άνθρωπος. Τώρα αν περιμένεις από εμένα συμβουλή για το πως θα ξεκινήσεις μια τέτοια κουβέντα στην διευθύντρια ή στη δασκάλα του παιδιού ... μάλλον δεν είμαι και ο πιο κατάλληλος μιας και ακόμα ο Γιάννης δεν έχει πάει σχολείο και δεν έχω τριφτεί σχετικά...

Φιλικά

Mario

Mario επειδη μαλλον απευθύνεσαι σε μενα οταν λες οτι " Αν για κάποιους θεωρήται ξένη για τα παιδιά που είναι από το πρωί μέχρι το απογευμα μαζί τους είναι πολύ πολύ δικός τους άνθρωπος".. να σου πω οτι μαλλον δεν καταλαβες τι εννοω... Το οτι αυτη η γυναικα παιρναει τοσες ωρες με το παιδι μου δεν της δινει το δικαιωμα να κανει "ντα" το παιδι μου σε καμια περιπτωση.. Γιατι καλως η κακώς αυτη η γυναικα θα βλέπει για καποιους μηνες η χρονια το παιδι μου και οταν πια θα φυγει απο το σταθμο θα το ξεχασει, και δεν προκειτε ποτε να επιθυμησει να το ξαναδει... Δυστυχως ειναι πολυ σπανιο δασκαλα να δεθει τοσο με το παιδι.. Και αν οντως ασχολεισαι με αυτο το επαγγελμα θα επρεπε να ξερεις οτι μας το μαθαινουν και στη σχολη να μην δημιουργουμε ισχυρους δεσμους με τα παιδια περισσοτερο για τη δικη μας ψυχικη υγεια.. Ειναι δυστυχως δυσκολο αλλα μετα απο καποια χρονια το καταφερνεις.. αγαπας τα παιδια μεν αλλα με ημερονημια λήξης.. οσο σκληρο κι αν ακουγεται.

Τα μικρά μας έχουν την ίδια σχεδόν ηλικία. Και η δικιά μου δείχνει να θυμώνει και να της κακοφαίνεται όταν την κάνω ντα. Αυτό σημαίνει ότι δεν την αγαπώ ή ότι δεν με αγαπά και ότι του κάνω κάτι κακό? Δεν θα πρεπε να καταλαβαίνουν οταν τα μαλώνεις ή όταν προσπαθήσεις με το α ή β τρόπο να τους δείξεις ότι κάνουν κάτι κακό? Δηλαδή σε ότι τα δυσαρεσκει θα πρέπει να σταματάμε να το κάνουμε? Η δικιά μου (όπως και όλα τα παιδάκια) αν δεν γίνει κάποιες φορές το δικό της στραβώνει? τι πρέπει να γίνει. Να λάω πάντα ναι για να μην μουρτσουνιάζει? Αν αυριο πάνε σχολειο και τα μαλώνει ο δάσκαλος τι θα κάνουμε?

 

Αποψη μου πάντα χωρίς να κατακρίνω εσένα ή άλλη μανούλα.

χωρις και εγω να σε κατακρινω απλα προσθετοντας την δικη μου γνωμη

λεω οτι αν παιδαγωγος,νηπιαγωγος,δασκαλος......

ακουμπησει το παιδι μου μαυρο φιδι που τον εφαγε

οσοι ασχολουνται με αυτα τα επαγγελματα υποτιθεται οτι αγαπανε τα παιδια και εχουν μια αλφα μορφωση που τους δειχνει με ποιον τροπο να τα προσεγγισουν και σιγουρα οχι με ντα,μαλωμα η κατι τετοιο...

και εγω υψωνο την φωνη μου στον γιο μου και εγω του μιλαω αγριεμενα αλλα οταν νιωθω οτι φτανω στα ακρα περνω βαθια ανασα και συνεχιζω....

και να τον ακουμπησει ξενος ανθρωπος???

το ξαναλεω δεν σε κατακρινω

... Η διαφωνία μου είναι στο ότι έχεις ήδη καταδικάσει την παιδαγωγό και είσαι πεπεισμένη ότι η δασκάλα της την κάνει ντα στον ποπό πριν καν ... αν θέλεις ρίξεις ...άδεια να πιάσεις.... γεμάτα... με ότι συνέπειες μπορεί να έχουν αυτά που γράφεις σε ένα ανοιχτό δημόσιο διάλογο. ... Μην ξεχνάς ότι βασίζεσαι σε ... μισα... κοφτά λογάκια ενός 20μηνου παιδιού που δεν μιλάει ακόμα όπως είπες... Αν ... λέω... άν... είναι λάθος τα συμπεράσματα σου ... έχεις σκεφτεί τι θα πεις..?

Πάντως θα συμφωνήσω σε όλα με την Evoulita ειδικά στον ρόλο της δασκάλας... Αν για κάποιους θεωρήται ξένη για τα παιδιά που είναι από το πρωί μέχρι το απογευμα μαζί τους είναι πολύ πολύ δικός τους άνθρωπος....Τώρα αν περιμένεις από εμένα συμβουλή για το πως θα ξεκινήσεις μια τέτοια κουβέντα στην διευθύντρια ή στη δασκάλα του παιδιού ... μάλλον δεν είμαι και ο πιο κατάλληλος μιας και ακόμα ο Γιάννης δεν έχει πάει σχολείο και δεν έχω τριφτεί σχετικά...

 

Φιλικά

Mario

Λυπάμαι ειλικρινά που δεν είμαι ικανή να σου δώσω να καταλάβεις ότι αν επρόκειτο για τα "μισά-κοφτά λογάκια ενός 20μηνου παιδιού" που δεν ξέρω, δε θα έδινα ίσως τόση σημασία. Εδώ όμως πρόκειται για το δικό μου παιδί, το οποίο γνωρίζω και επικοινωνώ μαζί του και αυτό με εμένα εδώ και 21 μήνες και ως εκ τούτου μου έρχεται πολύ φυσικά να το πιστέψω. Θα το δεις κι εσύ σιγά σιγά με το δικό σου παιδί.

Αν, λέω, αν, κάνω λάθος, πού θα έχω εκτεθεί τόσο ανεπανόρθωτα? Εδώ μέσα? Στο Σταθμό? Δεν το καταλαβαίνω αυτό. Εγώ δεν έβαλα το ερώτημα για να κατηγορήσω και δεν κατηγόρησα κανένα. Εκτίθεμαι δηλαδή επειδή επισήμανα κάτι που δε μου αρέσει, έστω και σαν υποψία? Αν οι σταθμοί και οι παιδαγωγοί ήταν τόσο τέλειοι όσο τους παρουσιάζεις , τότε γιατί να ψάχνουμε ποιος είναι ο κατάλληλος γαι τα παιδιά μας?

Και συμφωνώ κι εγώ με εσένα και την Εβουλίτα για το ρόλο της δασκάλας και τη θέση της στη ζωή του παιδιού κλπ, με μια ενσταση όμως: ξένη είναι η δασκάλα όταν πας το παιδί σου στο σταθμό. Δεν τη γνώριζες απο χθες, δεν έχεις κανένα λόγο να την αγαπήσεις από την αρχή ούτε να την απορρίψεις, απλώς προσπαθείς και θέλεις να την εμπιστευτείς για να της εμπιστευτείς και το παιδί σου μετά. Δεν ξέρεις το σύστημα που ακολουθεί, δεν ξέρεις τίποτα γι αυτήν, μαζί πορεύεστε αυτή, εσύ και το παιδί και κάπου στο δρόμο μπορεί να τα βρείτε και ΤΟΤΕ παυει να είναι ξένη και ισχύουν όλα τα άλλα που γράφετε. Η εμπιστοσύνη όμως, κατά τη γνώμη μου, χτίζεται με την επικοινωνία και πώς να γίνει η επικοινωνία χωρίς το θάρρος μιας παρατήρησης, μιας (ειλικρινους ή όχι και τόσο ) απάντησης, μιας γνώμης κλπ?

'Οταν ο Γιάννης πάει σχολείο και τριφτεις κι εσύ σχετικά, τα ξαναλέμε, γιατί νομίζω ότι τότε θα εγερθούν οι απαιτήσεις σου και θα δεχτείς ότι κανείς (μας) δεν βρίσκεται στο απυρόβλητο

Εβουλίταμ'

δηλαδή λες να τα μαλώνουμε εμείς για να συνηθίζουν και να είναι προετοιμασμένα για αύριο που θα πάνε σχολείο ώστε να μην τους έρθει απότομο που θα τα μαλώσει ο δάσκαλος?

Και γιατί να τα μαλώσει με ξύλο ο δάσκαλος? (διότι τότε δε θα φοράνε και πάνα και το νταα θα πονάει). Αλλος τρόπος δεν υπάρχει? Αυτά θέλω να προλαβω εγώ...

Πάω για νάνι τώρα, γεια σας

Εβουλίταμ'

δηλαδή λες να τα μαλώνουμε εμείς για να συνηθίζουν και να είναι προετοιμασμένα για αύριο που θα πάνε σχολείο ώστε να μην τους έρθει απότομο που θα τα μαλώσει ο δάσκαλος?

Και γιατί να τα μαλώσει με ξύλο ο δάσκαλος? (διότι τότε δε θα φοράνε και πάνα και το νταα θα πονάει). Αλλος τρόπος δεν υπάρχει? Αυτά θέλω να προλαβω εγώ...

 

Πάω για νάνι τώρα, γεια σας [/color]

Σε καμμια περίπτωση. Απλώς δεν μπορεί μόνο να τα χαιδεύουμαι. Εγω το ντα και μια απαλή στον πωπό δεν το θεωρώ ξύλο. Αν για ενα ντα κάνουμε έτσι στο σχολείο αν το μαλώσουν ή το προσβάλλουν τι θα κάνουμε?

χωρις και εγω να σε κατακρινω απλα προσθετοντας την δικη μου γνωμη

λεω οτι αν παιδαγωγος,νηπιαγωγος,δασκαλος......

ακουμπησει το παιδι μου μαυρο φιδι που τον εφαγε

οσοι ασχολουνται με αυτα τα επαγγελματα υποτιθεται οτι αγαπανε τα παιδια και εχουν μια αλφα μορφωση που τους δειχνει με ποιον τροπο να τα προσεγγισουν και σιγουρα οχι με ντα,μαλωμα η κατι τετοιο...

και εγω υψωνο την φωνη μου στον γιο μου και εγω του μιλαω αγριεμενα αλλα οταν νιωθω οτι φτανω στα ακρα περνω βαθια ανασα και συνεχιζω....

και να τον ακουμπησει ξενος ανθρωπος???

το ξαναλεω δεν σε κατακρινω

δηλαδή εσύ που το μαλώνεις ή το κάνεις ντα δεν το αγαπάς???? Δηλαδή να πηγαίνουν στσο σχολείο να τα διαλύουν όλα και οι δασκάλες να μην μαλώνουν?

χωρις και εγω να σε κατακρινω απλα προσθετοντας την δικη μου γνωμη

λεω οτι αν παιδαγωγος,νηπιαγωγος,δασκαλος......

ακουμπησει το παιδι μου μαυρο φιδι που τον εφαγε

οσοι ασχολουνται με αυτα τα επαγγελματα υποτιθεται οτι αγαπανε τα παιδια και εχουν μια αλφα μορφωση που τους δειχνει με ποιον τροπο να τα προσεγγισουν και σιγουρα οχι με ντα,μαλωμα η κατι τετοιο...

και εγω υψωνο την φωνη μου στον γιο μου και εγω του μιλαω αγριεμενα αλλα οταν νιωθω οτι φτανω στα ακρα περνω βαθια ανασα και συνεχιζω....

και να τον ακουμπησει ξενος ανθρωπος???

το ξαναλεω δεν σε κατακρινω

 

δηλαδή εσύ που το μαλώνεις ή το κάνεις ντα δεν το αγαπάς???? Δηλαδή να πηγαίνουν στσο σχολείο να τα διαλύουν όλα και οι δασκάλες να μην μαλώνουν?

τον μαλωνω δεν τον κανω ντα

και αν πηγαινουν στο σχολειο και το διαλυουν ολα κατι φταιει και σιγουρα οχι το παιδι.

και οσο για το μαλωμα εξαρταται τι εννοει κανεις,

το να γινει παρατηρηση το δεχομαι,το να υψωθει φωνη το δεχομαι

η φωνη ομως που θα υψωθει θα πρεπει να περιεχει μια λογικη προταση και οχι να προσβαλει-μειωσει το παιδι

αλλο ειναι να πει μια δασκαλα "ΓΙΩΡΓΑΚΗ ΣΤΑΜΑΤΑ. γιατι αυτο που κανεις αγορι μου δεν ειναι σωστο και μπορει να......και να......"

και αλλο να πει "ΓΙΩΡΓΟ ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΑΜΑΤΑ ΠΙΑΑΑΑΑ"

αν παλι μια δασκαλα δει οτι ογιος μου τα διαλυει ολα και δεν την ακουει η δεν καταφερνει να τον προσεγγισει θα το εκτημουσα να μιλησει μαζι μου.

Εβουλιτα η βια σε καθε της μορφη ειτε ειναι σωματικη ειτε ειναι λεκτικη ως παιδαγωγικη μεθοδος ειναι πλέον απαραδεκτη και εχει ξεπεραστει αιωνες πριν..

Ο καθε γονιος για το δικο του παιδι μπορει αν θελει να την ακολουθει (μεσα σε λογικα πλαισια παντα πχ μια απαλη στο παμπερς) και καλως η κακως (μαλλον κακως) πολλοι απο μας την ακολουθουμε. Γιατι δυστυχως δεν εχουμε ξεπερασει τις νοοτροπίες που μας περασαν οι δικοι μας και πιστευω οτι οι περισσοτεροι απο μας εχουν φαει ξυλο στην παιδικη τους ηλικία. Με αρκετη προσπαθεια απο μας σημερα, αν οχι τα εγγονια μας, τα δισεγγονα μας θα μεγαλωσουν σε ενα οικογενειακο περιβαλλον που η καθε μορφη βίας θα ειναι απαραδεκτη και απαγορευμενη..

Δηλαδη :

Εγω :Αρκετο ξυλο

Το παιδι μου : Μερικες στον ποπο και 1-2 χαστουκια καθόλη τη διαρκεια της παιδικής του ηλικίας με τυψεις

Το εγγονι μου : 1-2 στον ποπο με φρικτες τυψεις

Το δισεγγονο μου : δεν θα το ακουμπησει ποτε κανει

ΟΜΩΣ

Το σχολειο ειναι ενα παιδαγωγικο ιδρυμα, στο οποιο η δασκαλα ειναι υποχρεωμενη να ακολουθει καποια αποδεκτη νομικα και παιδαγωγικα μεθοδο.. Κατα συνεπεια αυτο της απαγορευει να χρησιμοποιήσει οποιαδηποτε μορφη βίας, ειτε αυτο ειναι ενα ντα στον ποπο ειτε αυτο ειναι να αποκαλεσει το παιδι μου χαζο.

Αντι για αυτα οφειλει να χρησιμοποιει αλλες μεθοδους "τιμωρίας" (σιγουρα ειναι στιγμες που καποιο παιδι χρειαζεται συμμορφωση) οπως για παραδειγμα, τη χρονικη απαγορευση να παιξει με κατι συγκεκριμενο που του αρεσει, την απομακρυνση απο την ομάδα για καποιο χρονικο διαστημα πχ εφοσον χτυπησες τον Κωστακη θα κατσεις για λιγο μόνος σου να ηρεμησεις και να σκεφτεις γιατι το εκανες αυτο και αν ηταν σωστο να το κανεις και γενικα οι δασκαλες μπορουν να σκεφτουν διαφορα πραγματα, τα οποια δεν ειναι ουτε βιαια ουτε τραυματίζουν ψυχολογικα το παιδι.

Για να σου φερω ενα παραδειγμα, ειχα ενα παιδακι που εβγαζε τα παπουτσια του και τα πετουσε στα αλλα παιδια. Θεωρησα σωστο πρωτα να μην επικεντρωθω στο οτι τα πεταει στα αλλα παιδια , αλλα να μεινω για λιγο στο σημειο οτι τα βγαζει, δινοντας ετσι σημασια στο πιο "ανωδυνο" κατα τη γνωμη μου ώστε να μην τον προκαλέσω και του βαλω αθελα μου στο μυαλο του να πεταει και αλλα πραγματα στα παιδια.

Του πήρα λοιπόν τα παπουτσια και του ειπα. "Αφου τα βγαζεις τα παπουτσια σου και δεν θα θές, θα τα δώσω στον Ήλία (το μαγειρα) να τα κατεβασει στο δρομο να τα παρει ενα φτωχο παιδακι που μπορει και να τα θέλει. Αν εισαι τυχερος και δεν περασει κανένα φτωχο παιδακι εξω απο το σχολειο μπορει να τα βρει η μαμά σου οταν θα ερθει να σε παρει και να στα φερει."

Από το πείσμα του δεν αντεδρασε εκεινη τη στιγμη. Τα παπουτσια εξαφανίστηκαν και ο μικρος (2,5 χρονων) μετα απο καμια ώρα ζητησε τα παπουτσια του..

Του ειπα οτι δεν γινεται, και οτι δεν μπορω να κατεβω να δω αν τα εχει παρει κανεις και οτι θα πρεπει να περιμενει τη μαμα του το μεσημερι..

Μου τα ζητησε αρκετες φορες αλλα δεν ενεδωσα.

Το μεσημερι που ηρθε η μαμα του (και την ενημερωσε ο μαγειρας) εφτασε με τα παπουτσια στο χερι και ειπε οτι τα βρηκε στο δρομο, την ωρα που περνουσε ενα παιδακι ξυπολυτο και ηθελε να τα παρει. Και οτι το προλαβε και του τα πηρε.

Απο εκεινη την ημερα μπορει ο μικρος αυτος σε γενικες γραμμες να μας εβγαζε την ψυχη , παντως τα παπουτσια του δεν τα ξαναεβγαλε.

επειδή μπορεί να χάθηκε στο τεράστιο ποστ μου, το ξαναγράφω εδώ,

προσωπικά δε συμφωνώ με το πατ πατ στην πάνα,

η άποψή μου είναι ότι

είναι λαθος μυνημα απο την αρχή, για τους αρκετά εξειδικευμένους λόγους

 

1) ότι υπάρχει επαφή με το σώμα του παιδιού που τοποθετείται στην θέση/αντί του αρνητικού λεκτικού μυνήματος (δηλ αν αντι να πεις " χμ δεν ήταν καλό αυτό που έκανες" με νόημα και έκφραση στο πρόσωπο, να κανεις πατ πατ). = δίνεται το μύνημα ότι το θυμό τον εκφράζουμε με πράξεις με επαφή με το σώμα του άλλου και όχι με λόγια.

ακόμα και αν δε συνδέεται ακομα με τον πόνο, (μιας και γίνεται στην πάνα και δεν πονάει) το μύνημα είναι αυτό.

 

2) Όχι τίποτε άλλο, τα παιδιά κοιτάνε το χέρι σου και το ποπο τους, αναρωτιούνται τι τα τσιμπάει ακουμπάει στον ποπο, αντί να κοιτάνε εσένα! η προσοχή τους στρέφεται σε αυτό και όχι σε αυτό που θέλεις να τους πεις ή δείξεις.

 

3) και επίσης επειδή οι γονείς μπορεί να το εννοούν περιπαιχτικά, τα παιδιά συγχέουν την έννοια του ότι

α αυτό δεν ήταν επιθυμητό,

με κάτι το αστείο!... (αφου δεν πονάνε λόγω πάνας)

με λίγα λόγια παίρνουν "θετική" προσοχή, για κατι που ο γονέας δεν το βλέπει θετικό, καποια αταξία δηλαδή, και αυτό δρά αποκλειστικά σαν επιβράβευση!

 

είναι απο τις πιο συχνές περιπτώσεις που οδηγούν στην επανάληψη μιας ανεπιθυμητης συμπεριφοράς, και αυτή η σωματική επαφή είναι πολύ πιο δυνατή απο οποιαδήποτε λεκτική παρέμβαση.

Δεν πα να λες μετά "μη" και "μη" και αν κανουμε αυτό τότε θα (κερδίσεις) αυτό.....

 

είναι μια συνήθεια παλιά που μπερδεύει τα παιδιά,

επίσης, πολύ σωστή η dora, καλό και το παράδειγμα που δείχνει πως στρέφεις την προσοχή ενός παιδιού σε κάτι άλλο..

και η Βίκυ που γράφει

αν παλι μια δασκαλα δει οτι ογιος μου τα διαλυει ολα και δεν την ακουει η δεν καταφερνει να τον προσεγγισει θα το εκτημουσα να μιλησει μαζι μου.

Evoulita

Τα μικρά μας έχουν την ίδια σχεδόν ηλικία. Και η δικιά μου δείχνει να θυμώνει και να της κακοφαίνεται όταν την κάνω ντα. Αυτό σημαίνει ότι δεν την αγαπώ ή ότι δεν με αγαπά και ότι του κάνω κάτι κακό? Δεν θα πρεπε να καταλαβαίνουν οταν τα μαλώνεις ή όταν προσπαθήσεις με το α ή β τρόπο να τους δείξεις ότι κάνουν κάτι κακό?

όπως γράφω πιο πάνω,(στο 1) είναι σαν να μαθαίνεις απο τώρα ότι το να τα μαλώνει καποιος με σωματική επαφή, είναι αποδεκτό.

Αν αισθάνεσαι ότι δεν μπορείς με άλλο τρόπο εκτός της σωματικής επαφής να δείξεις στο παιδί σου τι είναι το κακό, και τι το καλό, τότε μήπως είχες τέτοια εμπειρία στην οικογένειά σου?. .αν ναι θα σου είναι ίσως πολύ δυσκολο να φανταστείς πως γίνεται αυτό με άλλο τρόπο.

Γίνεται όμως, και αυτός είναι ο σωστός τρόπος που δείχνει σεβασμό προς το παιδί και το βοηθά να εξελιχθεί.

οποιαδήποτε διόρθωση συμπεριφοράς μέσω της βίας ή μέσω σωματικής επαφής, (πχ ένα τράβηγμα του παιδιού απότομο, τράβηγμα ελαφρύ μαλλιών, αυτιού ή και ένα πατ πατ στην πάνα όταν είναι ακόμα μικρά)

δεν δείχνει σεβασμό στην ψυχολογία αλλά και στην εξάρτηση του παιδιού απο τον γονέα σε σωματικό και πνευματικό επίπεδο...

Δηλαδή σε ότι τα δυσαρεσκει θα πρέπει να σταματάμε να το κάνουμε? Η δικιά μου (όπως και όλα τα παιδάκια) αν δεν γίνει κάποιες φορές το δικό της στραβώνει? τι πρέπει να γίνει. Να λάω πάντα ναι για να μην μουρτσουνιάζει? Αν αυριο πάνε σχολειο και τα μαλώνει ο δάσκαλος τι θα κάνουμε?

οριοθετείς,...με αποφασιστικότητα, αλλά και υπομονή.... αν αυτό σου φαίνεται όχι αρκετό, ίσως απλώς δεν ήσουν αρκετά αποφασισμένη - πρόσεξε άλλο είναι αποφασισμένη και άλλο θυμωμένη. ΄

Για να πετύχει μια οριοθέτηση πρέπει να είσαι τόσο αποφασισμένη που να είναι ξεκάθαρο ότι αυτό που λες ισχύει και μόνο αυτό. Για να το πείς αυτό όμως, δεν χρειάζεται να δειξεις θυμό ! καθόλου μάλιστα! δοκίμασε στο μυαλό σου να το λες χαμογελώντας. (όχι γελώντας-)

απο το σήμερα μεχρι το αύριο (στο δημοτικό) έχεις πολύ καιρό για να βρείς με ποιούς τρόπους να οριοθετείς το παιδί σου χωρίς να χρειάζεται να παρεμβαίνεις με τρόπο σωματικό.

Απο τώρα όμως είναι ανάγκη να αρχίσεις να το καλιεργήσεις αυτό, γιατί αν περιμένεις αργότερα, που το παιδί σου και εσύ θα έχετε συνηθίσει να δέχεται εκείνο την παρατήρηση συνοδευμόμενη απο σωματική κίνηση,

τότε

όταν θα πάει στην νηπιαγωγό, στον δάσκαλο ή το άλλο παιδί, και εκείνος του πει κατι ευγενικά

δεν θα δώσει σημασία

παρα μόνο αν δεί ότι μπορεί να υπάρξει καποια σωματική τιμωρία.

Θα έχει μάθει ότι τα ευγενικά και αποφασιστικά λόγια δεν είναι αποτελεσματικά

αλλά αποτελεσματική είναι μόνο η σωματική διόρθωση μιας συμπεριφοράς.

αυτή η πεποίθηση ακολουθεί έναν άνθρωπο σε όλη του τη ζωή.

8 χρόνια πίστεψέ με το μόνο που είναι μονιμα και αμεσα αποτελεσματικό είναι τα ευγενικά και αποφασιστικά λόγια.

απλώς πρεπει να εξασκηθείς σε αυτό. είναι κάτι που όσο το χρησιμοποιείς και όσο βλέπεις αποτέλεσμα στο παιδί, τόσο σε κάνει να φέρεσαι περισσότερο έτσι,... Αν δεν βλέπεις αποτέλεσμα τότε δεν είσαι αρκετά αποφασισμένη ή αρκετά ευγενική, ή βγαίνει πολύ ο θυμός/αγανάκτησή σου μέσα απο τα όσα λες. (στον τόνο της φωνής)

το να είσαι θυμωμένη για κάτι δεν είναι κακό, όμως πρεπει να βρίσκεις τρόπους να εκτονώνεις αυτό το θυμό αλλού, με άλλο τρόπο, γιατί κάθε αποφασισμένη οδηγία εάν είναι συνοδευμένη απο θυμό, θα έχει αποτυχία.

Τα παιδιά έχουν ένα "ραντάρ" για τον θυμό και αντιδρούν ακόμα περισσότερο, όταν αισθάνονται οτι καποιος είναι θυμωμένος....

βρες εσύ έναν τρόπο αποκλειστικά δικό σου. μπορεί να είναι να γυρίσεις απο την άλλη (να μη σε βλέπει η κόρη σου) και να κανεις γκριμάτσες σιωπηλές αλλά αγριεμένες όπως κανουν στα καρτούν όταν δείχνουν ότι θυμωσαν, και να κάνεις αυτό, πριν πεις οτιδήποτε.

πάντως καθημερινά αυτό που βλέπω είναι ότι αρκετοί γονείς έχουν πολύ μεγάλες απαιτήσεις απο τα παιδιά, συχνά, μεγαλύτερες απαιτήσεις απο τα όσα όντως μπορει να καταφέρει ένα παιδάκι, ή να ξέρει ήδη ένα παιδάκι.

με αποτέλεσμα να θυμώνουν όταν εκείνο δεν τα καταλαβαίνει και δεν υλοποιεί αυτό που του λένε, ... μακάρι να υπήρχε τρόπος να γνωρίζουν οι γονείς απο πρίν τι είναι φυσιολογικό, έτσι ώστε να μην μπαίνουν σε αυτό το φαύλο κύκλο που είναι απογοητευτικός και κουραστικός για τον γονιό και για το παιδί...

Αν αυριο πάνε σχολειο και τα μαλώνει ο δάσκαλος τι θα κάνουμε?