Ανήλικοι vs Ενήλικοι... Ευθύνες και Ανευθυνότητα

Καλησπέρα σας!

Θα ήθελα να θέσω ένα θέμα που με προβληματίζει τον τελευταίο καιρό. Αφορά τις συνομιλίες για ευαίσθητα θέματα μεταξύ ανηλίκων και ενηλίκων, διαδικτυακώς.

Στις ενότητες του φόρουμ, που αφορούν τους εφήβους, κάποιοι από αυτούς παίρνουν το θάρρος και καταθέτουν ανώνυμα τους προβληματισμούς τους. Σεξ, κάπνισμα, φιλίες, συμπεριφορές και πολλά άλλα. Η θεματολογία ποικίλει σε είδος αλλά και σε ειλικρίνια.

Όμως... η ερώτησή μου και ο βασικός μου προβληματισμός είναι... Πόσο υπεύθυνο είναι εκ μέρους μας το να απαντάμε σε τέτοια θέματα; Ποιος μας λέει πως αυτό που θα τους πούμε είναι "σωστό"; Ποιος θέτει τα κριτήρια που μας κάνουν κατάλληλους συνομιλητές για να παρέχουμε ... συμβουλευτική; Ποιος μας λέει πως το παιδί θα αντιληφθεί αυτά που λέμε με τη "ματιά" που τα λέμε και δε θα τα ερμηνεύσει με εντελώς διαφορετικό τρόπο, δίνοντας αμφιβόλου ποιότητας αποτελέσματα;

Επίσης πώς απαντάμε χωρίς να γνωρίζουμε ένα παιδί;

Πώς το προσεγγίζουμε χωρίς να έχουμε κάποια πληροφορία για το οικογενειακό του υπόβαθρο και τον κοινωνικό του κύκλο; Πώς απαντάμε "ελαφρά τη καρδία" ;;

Και θα μου πείτε "σιγά... στην καθημερινότητά σου, δε μιλάς με εφήβους;"

Φυσικά και μιλάω. Μα στην καθημερινότητα, δε μας προσεγγίζουν στα "ξαφνικά", παντελώς άγνωστα παιδιά, για τόσο ευαίσθητα θέματα. Κι αν κάποιο παιδί μας επιστευτεί, το κάνει επειδή μας γνωρίζει. Επειδή εκείνο διέκρινε πως μπορεί να μας εμπιστευτεί. Και στο κάτω κάτω... μόνο που το βλεπουμε, παίρνουμε ασυνείδητα έστω, πληροφορίες για βασικά πράγματα χαρακτήρα, ύφος, προσέγγιση κτλ.

Επίσης... με το να απαντήσουμε έστω και "σωστά" σε έναν τέτοιο έφηβο, ουσιαστικά ανοίγουμε τους ασκούς του Αιόλου. Γιατί του ενισχύουμε το ερέθισμα πως μπορεί να βρίσκει "απαντήσεις" έξω από την οικογένεια, για τόσο σημαντικά και ευαίσθητα θέματα. Σήμερα είμαστε "εμείς" (που, έστω, πως έχουμε αγνές προθέσεις). Αύριο... μπορεί να είναι κάποιο κακόβουλο άτομο!

Ας το πάμε λίγο στα άκρα....

Ακόμα... μη γνωρίζοντας σε ποια ψυχολογική φάση βρίσκεται ένα παιδί μπορεί να το εξωθήσουμε σε ακρέες συμπεριφορές άθελά μας. Φανταστείτε δηλαδή ένα παιδί που πάσχει από κατάθλιψη... αλλά από το γραπτό του δε μπορεί να φανεί ή κάποιοι από τους συνομιλητές δεν το αναγνωρίζουν. Κι αν.... αν αυτό το παιδί μετά από κάποιο σχόλιο, αποφασίσει ... το ακραίο;

Να το πάω από την άλλη. Αν ενθαρρύνουμε ένα παιδί για μια συμπεριφορά π.χ. σεξουαλικότητα, και τελικά φερθεί απρόσεκτα;

Ουσιαστικά... αυτό που θέλω να πω είναι πως... Παίρνοντας θέση στα προβλήματα των εφήβων, μήπως τελικά τους θέτουμε άθελά μας σε μεγαλύτερο κίνδυνο;

Θεωρώ υπεύθυνη αντιμετώπιση το να παραπέμψει κάποιος έναν έφηβο...

1. Σε κάποια γραμμή ειδικά στελεχωμένη για συμβουλευτική

2. Στους γονείς του

3. Στους καθηγητές του

4. Σε κάποιον ενήλικο του περιβάλλοντός του που να τον εμπιστεύεται.

Θεωρώ ανεύθυνο το να δίνουμε απαντήσεις... για οτιδήποτε άλλο.

Επίσης... βάλτε (υποθετικά) τα παιδιά σας στη θέση αυτών των παιδιών. Όλες οι οικογένειες έχουν τα καλά τους και τις δυσκολίες τους. Σε μια δύσκολη στιγμή... θα θέλατε κάποιος να συμβουλεύει το παιδί σας "είσαι αρκετά μεγάλος/-η για να κάνεις ό,τι θες" ...;;

Και επίσης να θίξω πριν κλείσω αυτό το εισαγωγικό ποστ και την άλλη παράμετρο. Των κακόβουλων ατόμων που προσποιούνται τα 15χρονα και την υποτιθέμενη "άγνοια" της ηλικίας, για να θέσουν ένα εξωπραγματικό πρόβλημα (συνήθως σεξουαλικής φύσης), με σκοπό να προκαλέσουν ποστ που περιέχουν λεπτομέρειες για τη σεξουαλικότητα, οι οποίες συχνά ξεφεύγουν από τον ενημερωτικό χαρακτήρα. Αν απλά υπήρχε παραπομπή στη σωστή πηγή πληροφόρησης, δε θα υπήρχαν τώρα ποστ με αμφίβολο περιεχόμενο, το οποίο είναι προσβάσιμο σε ανηλίκους.

Θα μου πείτε... μα καλά... σε γυάλα ζουν; Δε βλέπουν χίλια πράγματα είτε στην καθημερινότητά τους είτε διαδικτυακά; Μα φυσικά και βλέπουν. Μα αυτό μας κάνει λιγότερο υπεύθυνους; Πρέπει να συμμετέχουμε κι εμείς; Δε γίνεται, όσο φτάνει το χέρι μας, να πούμε... Υ-Π-Ε-Υ-Θ-Υ-Ν-Α ... πού να πληροφορηθεί, χωρίς να ... παραπληροφορηθεί ένας έφηβος;

Καλησπέρα σας!

 

Θα ήθελα να θέσω ένα θέμα που με προβληματίζει τον τελευταίο καιρό. Αφορά τις συνομιλίες για ευαίσθητα θέματα μεταξύ ανηλίκων και ενηλίκων, διαδικτυακώς.

 

Στις ενότητες του φόρουμ, που αφορούν τους εφήβους, κάποιοι από αυτούς παίρνουν το θάρρος και καταθέτουν ανώνυμα τους προβληματισμούς τους. Σεξ, κάπνισμα, φιλίες, συμπεριφορές και πολλά άλλα. Η θεματολογία ποικίλει σε είδος αλλά και σε ειλικρίνια.

 

Όμως... η ερώτησή μου και ο βασικός μου προβληματισμός είναι... Πόσο υπεύθυνο είναι εκ μέρους μας το να απαντάμε σε τέτοια θέματα; Ποιος μας λέει πως αυτό που θα τους πούμε είναι "σωστό"; Ποιος θέτει τα κριτήρια που μας κάνουν κατάλληλους συνομιλητές για να παρέχουμε ... συμβουλευτική; Ποιος μας λέει πως το παιδί θα αντιληφθεί αυτά που λέμε με τη "ματιά" που τα λέμε και δε θα τα ερμηνεύσει με εντελώς διαφορετικό τρόπο, δίνοντας αμφιβόλου ποιότητας αποτελέσματα;

 

Επίσης πώς απαντάμε χωρίς να γνωρίζουμε ένα παιδί;

Πώς το προσεγγίζουμε χωρίς να έχουμε κάποια πληροφορία για το οικογενειακό του υπόβαθρο και τον κοινωνικό του κύκλο; Πώς απαντάμε "ελαφρά τη καρδία" ;;

 

 

Και θα μου πείτε "σιγά... στην καθημερινότητά σου, δε μιλάς με εφήβους;"

Φυσικά και μιλάω. Μα στην καθημερινότητα, δε μας προσεγγίζουν στα "ξαφνικά", παντελώς άγνωστα παιδιά, για τόσο ευαίσθητα θέματα. Κι αν κάποιο παιδί μας επιστευτεί, το κάνει επειδή μας γνωρίζει. Επειδή εκείνο διέκρινε πως μπορεί να μας εμπιστευτεί. Και στο κάτω κάτω... μόνο που το βλεπουμε, παίρνουμε ασυνείδητα έστω, πληροφορίες για βασικά πράγματα χαρακτήρα, ύφος, προσέγγιση κτλ.

 

 

 

Επίσης... με το να απαντήσουμε έστω και "σωστά" σε έναν τέτοιο έφηβο, ουσιαστικά ανοίγουμε τους ασκούς του Αιόλου. Γιατί του ενισχύουμε το ερέθισμα πως μπορεί να βρίσκει "απαντήσεις" έξω από την οικογένεια, για τόσο σημαντικά και ευαίσθητα θέματα. Σήμερα είμαστε "εμείς" (που, έστω, πως έχουμε αγνές προθέσεις). Αύριο... μπορεί να είναι κάποιο κακόβουλο άτομο!

 

Ας το πάμε λίγο στα άκρα....

Ακόμα... μη γνωρίζοντας σε ποια ψυχολογική φάση βρίσκεται ένα παιδί μπορεί να το εξωθήσουμε σε ακρέες συμπεριφορές άθελά μας. Φανταστείτε δηλαδή ένα παιδί που πάσχει από κατάθλιψη... αλλά από το γραπτό του δε μπορεί να φανεί ή κάποιοι από τους συνομιλητές δεν το αναγνωρίζουν. Κι αν.... αν αυτό το παιδί μετά από κάποιο σχόλιο, αποφασίσει ... το ακραίο;

Να το πάω από την άλλη. Αν ενθαρρύνουμε ένα παιδί για μια συμπεριφορά π.χ. σεξουαλικότητα, και τελικά φερθεί απρόσεκτα;

 

Ουσιαστικά... αυτό που θέλω να πω είναι πως... Παίρνοντας θέση στα προβλήματα των εφήβων, μήπως τελικά τους θέτουμε άθελά μας σε μεγαλύτερο κίνδυνο;

 

 

Θεωρώ υπεύθυνη αντιμετώπιση το να παραπέμψει κάποιος έναν έφηβο...

1. Σε κάποια γραμμή ειδικά στελεχωμένη για συμβουλευτική

2. Στους γονείς του

3. Στους καθηγητές του

4. Σε κάποιον ενήλικο του περιβάλλοντός του που να τον εμπιστεύεται.

 

Θεωρώ ανεύθυνο το να δίνουμε απαντήσεις... για οτιδήποτε άλλο.

 

 

Επίσης... βάλτε (υποθετικά) τα παιδιά σας στη θέση αυτών των παιδιών. Όλες οι οικογένειες έχουν τα καλά τους και τις δυσκολίες τους. Σε μια δύσκολη στιγμή... θα θέλατε κάποιος να συμβουλεύει το παιδί σας "είσαι αρκετά μεγάλος/-η για να κάνεις ό,τι θες" ...;;

 

 

 

Και επίσης να θίξω πριν κλείσω αυτό το εισαγωγικό ποστ και την άλλη παράμετρο. Των κακόβουλων ατόμων που προσποιούνται τα 15χρονα και την υποτιθέμενη "άγνοια" της ηλικίας, για να θέσουν ένα εξωπραγματικό πρόβλημα (συνήθως σεξουαλικής φύσης), με σκοπό να προκαλέσουν ποστ που περιέχουν λεπτομέρειες για τη σεξουαλικότητα, οι οποίες συχνά ξεφεύγουν από τον ενημερωτικό χαρακτήρα. Αν απλά υπήρχε παραπομπή στη σωστή πηγή πληροφόρησης, δε θα υπήρχαν τώρα ποστ με αμφίβολο περιεχόμενο, το οποίο είναι προσβάσιμο σε ανηλίκους.

 

Θα μου πείτε... μα καλά... σε γυάλα ζουν; Δε βλέπουν χίλια πράγματα είτε στην καθημερινότητά τους είτε διαδικτυακά; Μα φυσικά και βλέπουν. Μα αυτό μας κάνει λιγότερο υπεύθυνους; Πρέπει να συμμετέχουμε κι εμείς; Δε γίνεται, όσο φτάνει το χέρι μας, να πούμε... Υ-Π-Ε-Υ-Θ-Υ-Ν-Α ... πού να πληροφορηθεί, χωρίς να ... παραπληροφορηθεί ένας έφηβος;

Αλκυώνη μου σε όλα τα παραπάνω ξεχνάς έναν πολύ σημαντικό παράγοντα.

Δυστυχώς ή ευτυχώς μιλάμε σε άγνωστους ανήλικους μέσα από αυτό το φόρουμ ακόμα και αν δεν τους απαντάμε προσωπικά.

Το φόρουμ είναι ανοιχτό και διαβάζεται από ανήλικους και ενήλικους ακόμα και όταν αυτοί δεν συμμετέχουν στη συζήτηση.

Αυτό σημαίνει ότι ο καθένας μας μπορεί να επηρεάσει "άγνωστα παιδιά" σε "ευαίσθητα" ή μη θέματα, μέσα από συζητήσεις όπου καταθέτει την προσωπική του άποψη ή τα προσωπικά του βιώματα.

Και προσωπικά πιστεύω ότι μια τέτοια επιρροή μπορεί να είναι πολύ πιο αποτελεσματική από μια συζήτηση με το ίδιο άτομο. Δηλαδή, για παράδειγμα, πιστεύω ότι είναι πιο πιθανό να πληροφορηθεί ή να παραπληροφορηθεί ένα παιδί διαβάζοντας μια συζήτηση μεταξύ ενηλίκων που αναφέρουν μεταξύ τους πόσο ρατσισμό αντιμετωπίζουν από τους γύρω τους γιατί καπνίζουν και είναι δικαίωμά τους, και δεν είναι και τόσο κακό κ.λπ. παρά από μία προσωπική συζήτηση με έναν ενήλικα που απευθύνεται προς το ίδιο το παιδί και του λέει να καπνίσει ή να μην καπνίσει.

Οπότε για μένα δεν αποτελεί ιδιαίτερο θέμα το τι λέει κάποιος στο φόρουμ απέναντι σε ένα "παιδί" (ή τρόλλ γιατί έχω την αίσθηση ότι 9 στις 10 φορές περί αυτου πρόκειται) αλλά το βλέπω ως γενική οπτική του τι λέει κάποιος στο φόρουμ γενικά και τι μηνήματα περνάει σε όλους όσους μπορεί να διαβάζουν αυτά που λέει (ανήλικους και μη, μέλη του φόρουμ και μη).

συμφωνω με την οπτικη και των δυο κοριτσιων

επισης ηθελα να πω οτι καλως η κακως ενα παιδι μπορει να μην εμπιστευεται τους γονεις του, κι αν θες την γνωμη μου αν ετσι νιωθει καλα κανει, κατι θα ξερει, και τοτε θα πρεπει να ανοιχτει σε αλλους οι οποιοι δεν ειναι απαραιτητο επειδη δεν ειναι γονεις του να ειναι επικυνδινοι,μπορει ομως και να ειναι οπως και ο γονιος μπορει να ειναι τουλαχιστον ανεπαρκης,ενας νεος ανθρωπος ομως παρολους τους κινδυνους εχει αναγκη να εμπιστευτει, να ανοιχτει να ταυτιστει και δεν ειναι απαραιτητο να θεωρει τους πιο καταλληλους τους γονεις του,,,ειναι προτιμοτερο πολλες φορε να κουσει κατι παρα να μην ακουσει τιποτα

θεωρω το ιντερνετ γενικα και τα φορουμ το λαθος δρομο αν καποιος αναζηταει βοηθεια στηριξη σε σοβαρα θεματα κι αυτο ισχυει και για τους ενηλικες,,εναι ενα μεσο για να πληροφορηθεις καποια πραγματα και να αναζητησεις στη συνεχεια τη βοηθεια που θες αλλα απο εκει που πρεπει με τον τροπο που πρεπει,,,ουτε φιλους κανεις ουτε συμβουλευτικη, ουτε ψυχαναλυση,,ενημερωνεσαι για θεματα που σε αφορουν αντε κανεις και λιγο χαβαλε και μεχρι εκει,,,αυτο αφορα και ενηλικες και ανηλικους

το τι σχεση αναπτυσσει κανει με το ιντερνετ γενικοτερα ειναι το θεμα και ποσο αξια του δινει και τι προσπαθει να αντικαταστησει με αυτο ειναι το θεμα, οταν και αν συμβαινει κατι τετοιο

οποτε το θεμα δεν ειναι αν θα απαντησει καποιος κατι σε ενα ανηλικο, που οκ ειναι σοβαρο κι αυτο, αλλα γενικοτερα σε τι συζητησεις μεταξυ ενηλικων θα πεσει πανω ενα παιδι σε ενα φορουμ,,οποτε πρεπει γενικα να προσεχουμε τι λεμε και πως το λεμε προς ολους

Ούτως ή άλλως στο φόρουμ δεν ξέρουμε σε ποιον μιλάμε.

Είναι σα να βγαίνουμε στην πλατεία του χωριού και μιλάμε με τον πρώτο τυχόντα.

Μπορεί να πιάσουμε σοβαρή κουβέντα και με τον τρελό του χωριού.

Συμβουλευτική σε κανέναν δεν μπορεί να παρέχει οποιοδήποτε φόρουμ, ούτε σε ανήλικο ούτε σε ενήλικο.

Οπότε δεν έχει κανένα νόημα να αποκλείσουμε από την κουβέντα κάποιον που δηλώνει έφηβος, γιατί απλά μπορεί να το κρύψει ή απλά να διαβάσει ένα σωρό συζητήσεις "ενηλίκων" σ΄άλλα θέματα.

Η ενημέρωση βασίζεται σε πληροφορίες.

Ο σχολιασμός είναι έμμεσα ή άμεσα ερμηνεία... και ενέχει ενδεχομένως και κριτική, προτάσεις, προτροπή κτλ.

Προσωπικά θεωρώ υπεύθυνο να παρέχουμε το πρώτο.

Όχι όμως το δεύτερο.

Είδηση:

(η) ουσ. (Κ είδησις, -εως) πληροφορία, αγγελία | το γεγονός που αναγγέλλεται: συγκλονιστική είδηση | φρ. παίρνω είδηση, μαθαίνω, αντιλαμβάνομαι: χωρίς να τον πάρουν είδηση βγήκε στο δρόμο

Σχόλιο:

(το) ουσ. (Κ σχόλιον) σύντομη ερμηνεία λέξεων και φράσεων κειμένου, ιδ. αρχαίων συγγραφέων | σύντομο άρθρο που δημοσιεύεται σε έντυπο ή μεταδίδεται από ραδιοτηλεοπτικό μέσο ενημέρωσης που αναλύει, κρίνει ή ερμηνεύει γεγονός, πρόσωπο, κατάσταση κτλ.: οι εφημερίδες και τα περιοδικά αναγγείλανε την έκδοση χωρίς κανένα σχόλιο (Γ. Θεοτοκάς) | (μτφ.) κρίση ή επίκριση γεγονότων ή πράξεων

(Μείζον Ελληνικό Λεξικό, Τεγόπουλος - Φυτράκης)

Ξαναλέω... σχολιάζω το κομμάτι που αφορά τη δική μας προσωπική ευθύνη, βάση του δικού μας, εντελώς προσωπικού συστήματος αξιών. (Κι εδώ ουσιαστικά απαντώ στη marandnick. Δεν αναφέρομαι σε τι έχουν πρόσβαση τα παιδιά, αλλά σε τι είμαστε εμείς διατεθημένοι να τους παράσχουμε).

Δεν είπα να μη μιλάμε σε ανηλίκους. Είδη το έχω διαχωρίσει στο αρχικό ποστ. Σημειώνω για μια φορά ακόμα πως έχει μεγάλη διαφορά το να το παραπέμψουμε σε έγκυρη πηγή ενημέρωσης και να το κατευθύνουμε στο να αναζητά φυσική επαφή με τους ανθρώπους (οπότε να παρέχεται και γλώσσα σώματος κατά την επικοινωνία). Ενώ, είναι πολύ ριψοκίνδυνο το να σχολιάσουμε, ενθαρρύνουμε ή αποθαρρύνουμε μια συμπεριφορά.

(προς jackrussel:δεν είναι απαραίτητο να είναι οι γονείς του, μπορεί να είναι άλλοι ενήλικες του περιβάλλοντός του)

Στο διαδίκτυο... με τι κριτική σκέψη -ελλείψη εμπειρίας- να αναγνωρίσει τις προθέσεις των άλλων;

(προς agentP: Εμείς μπορεί να μην έχουμε πρόθεση για συμβουλευτική, όμως με το να σχολιάζουμε, ουσιαστικά, αυτό παρέχουμε, άθελά μας και συχνά με μη κατάλληλη προσέγγιση.)

Κι ενώ οι προθέσεις μας είναι οι καλύτερες... τελικά έχω μια ανησυχία, μήπως κάνουμε τα πράγματα χειρότερα απ' ότι είναι. Κάτι σαν .... να προσπαθήσουμε να δώσουμε πρώτες βοήθειες σε πολυτραυματία ενός ατυχήματος, χωρίς όμως να ξέρουμε. Μπορεί πράγματι να βοηθήσουν οι ενέργειές μας, μπορεί όμως και να θέσουν σε μεγάλύτερο κίνδυνο. Το ρισκάρουμε;; Ή μήπως είναι καλύτερο να φωνάξουμε τα κατάλληλα πρόσωπα;

Ας πούμε δε θα είχα αντίρρηση αν κάποιος από τους επιστημονικούς συνεργάτες έκανε κάποια ανάρτηση στα θέματα αυτά.

Αλκυόνη,

Μην ξεχνάς ότι το forum είναι public.

Καταλαβαίνω τον προβληματισμό σου αλλά δεν έχει νόημα.

Η ενημέρωση βασίζεται σε πληροφορίες.

 

Ο σχολιασμός είναι έμμεσα ή άμεσα ερμηνεία... και ενέχει ενδεχομένως και κριτική, προτάσεις, προτροπή κτλ.

 

Προσωπικά θεωρώ υπεύθυνο να παρέχουμε το πρώτο.

Όχι όμως το δεύτερο.

 

Είδηση:

(η) ουσ. (Κ είδησις, -εως) πληροφορία, αγγελία | το γεγονός που αναγγέλλεται: συγκλονιστική είδηση | φρ. παίρνω είδηση, μαθαίνω, αντιλαμβάνομαι: χωρίς να τον πάρουν είδηση βγήκε στο δρόμο

 

Σχόλιο:

(το) ουσ. (Κ σχόλιον) σύντομη ερμηνεία λέξεων και φράσεων κειμένου, ιδ. αρχαίων συγγραφέων | σύντομο άρθρο που δημοσιεύεται σε έντυπο ή μεταδίδεται από ραδιοτηλεοπτικό μέσο ενημέρωσης που αναλύει, κρίνει ή ερμηνεύει γεγονός, πρόσωπο, κατάσταση κτλ.: οι εφημερίδες και τα περιοδικά αναγγείλανε την έκδοση χωρίς κανένα σχόλιο (Γ. Θεοτοκάς) | (μτφ.) κρίση ή επίκριση γεγονότων ή πράξεων

 

(Μείζον Ελληνικό Λεξικό, Τεγόπουλος - Φυτράκης)

 

 

Ξαναλέω... σχολιάζω το κομμάτι που αφορά τη δική μας προσωπική ευθύνη, βάση του δικού μας, εντελώς προσωπικού συστήματος αξιών. (Κι εδώ ουσιαστικά απαντώ στη marandnick. Δεν αναφέρομαι σε τι έχουν πρόσβαση τα παιδιά, αλλά σε τι είμαστε εμείς διατεθημένοι να τους παράσχουμε).

 

Δεν είπα να μη μιλάμε σε ανηλίκους. Είδη το έχω διαχωρίσει στο αρχικό ποστ. Σημειώνω για μια φορά ακόμα πως έχει μεγάλη διαφορά το να το παραπέμψουμε σε έγκυρη πηγή ενημέρωσης και να το κατευθύνουμε στο να αναζητά φυσική επαφή με τους ανθρώπους (οπότε να παρέχεται και γλώσσα σώματος κατά την επικοινωνία). Ενώ, είναι πολύ ριψοκίνδυνο το να σχολιάσουμε, ενθαρρύνουμε ή αποθαρρύνουμε μια συμπεριφορά.

(προς jackrussel:δεν είναι απαραίτητο να είναι οι γονείς του, μπορεί να είναι άλλοι ενήλικες του περιβάλλοντός του)

 

Στο διαδίκτυο... με τι κριτική σκέψη -ελλείψη εμπειρίας- να αναγνωρίσει τις προθέσεις των άλλων;

(προς agentP: Εμείς μπορεί να μην έχουμε πρόθεση για συμβουλευτική, όμως με το να σχολιάζουμε, ουσιαστικά, αυτό παρέχουμε, άθελά μας και συχνά με μη κατάλληλη προσέγγιση.)

 

Κι ενώ οι προθέσεις μας είναι οι καλύτερες... τελικά έχω μια ανησυχία, μήπως κάνουμε τα πράγματα χειρότερα απ' ότι είναι. Κάτι σαν .... να προσπαθήσουμε να δώσουμε πρώτες βοήθειες σε πολυτραυματία ενός ατυχήματος, χωρίς όμως να ξέρουμε. Μπορεί πράγματι να βοηθήσουν οι ενέργειές μας, μπορεί όμως και να θέσουν σε μεγάλύτερο κίνδυνο. Το ρισκάρουμε;; Ή μήπως είναι καλύτερο να φωνάξουμε τα κατάλληλα πρόσωπα;

 

Ας πούμε δε θα είχα αντίρρηση αν κάποιος από τους επιστημονικούς συνεργάτες έκανε κάποια ανάρτηση στα θέματα αυτά.

κι εσυ αυτη τη στιγμη κανεις μια προταση, μας δινεις συμβουλες,,αρα τα φορουμ δεν εχουν μονον ενημερωτικο χαρακτηρα,,,τωρα ολα εξαρτωνται απο το χαρακτηρα του καθενος, πως θα εκφραστει, τι αποστασεις θα κρατησει, αν ειναι διακριτικος, ευγενικος, δημοκρατικος, με διαθεση καταρχην αυτοκριτικος,,,,ολα αυτα ομως δεν γινονται κατοπιν διαδικτυακης προτροπης,,,η τα εχει καποιος η δεν τα εχει κι αν ξεφευγει υπαρχει μηχανισμος για να πεταχτουν απ εξω

αντι να μας προτεινεις να ειμαστε πιο υπευθυνοι σε σχεση με το τι σταση να παιρνουμε απεναντι στα ερωτηματα εφηβων καλυτερα να μην επιτρεπεις καταρχην εσυ στα παιδια σου να συμμετεχουν σε φορουμς εφοσον μπορει να τα συμβουλευσει καποιος κακεντρεχης η να κανεις με πμ προτασεις πιο συγκεκριμενες στους διαχειριστες ωστε να παρακολουθουν καλυτερα τις συζητησεις να θεσουν πιο αυστηρους κανονες και να παιρνουν θεση με πιο αυστηρα κριτηρια οταν τα πραγματα ξεφευγουν σε μετρο, ευγενεια η αξιοπιστια,,,δεν υπονοω οτι δεν το κανουν αλλα αν δεν σου φτανουν οι κανονες εδω μεσα ενημερωσε αυτους που πρεπει ,

Οι επιστημονικοί συνεργάτες δεν βρίσκονται μέρα νύχτα στο pc περιμένοντας να σκάσει κανένα καινούριο θεματάκι για να καταθέσουν την αποψάρα τους την ολόσωστη, όπως εμείς. Και αυτοί υποψιάζομαι πως γνωρίζουν το ρίσκο να μιλήσουν με κάποιο άγνωστο έφηβο (και ό,τι αυτός κουβαλά αλλά δεν το καταθέτει) και τον κίνδυνο να τον οδηγήσουν σε λάθος μονοπάτια.

Εμείς όμως δεν μας νοιάζει, αρκεί να πούμε την άποψή μας, και στην τελική αν γίνει κάτι κακό, οι γονείς του φταίνε που του αγόρασαν pc, εμείς τι φταίμε, το φόρουμ είναι δημόσιο άλλωστε, μπαίνει όποιος γουστάρει, δηλώνει ό,τι γουστάρει, πού να υποψιαστούμε τι γινόταν στην πραγματικότητα?

@Rasta

public μεν, αλλά μέλη του είναι κυρίως γονείς. Επομένως, φαίνεται κάπως "ασυνεχές" να αγωνιά μια μαμά μην τύχει και της αγγίξει το παιδί ένας ξένος με τα "βρωμόχερά" του όπως χαρακτηριστικά έχει αναφερθεί... και από την άλλη να δίνονται "συμβουλές"... αδιακρίτως.

Δύο μέτρα και δύο σταθμά... μου κάνει κάπως...

@jackrussel

Μη μου βάζεις λόγια στο στόμα.

Διευκρινίζω:

- θέτω προβληματισμό δικό μου. Εκθέτω τη σκέψη μου.

- δε συμβουλεύω σε καμία περίπτωση.

- μιλάω με ενήλικες, επομένως ίση προς ίσους.

και κάτι ακόμα (bonus):

Παλιότερα οι περισσότεροι κίνδυνοι ήταν "έξω από το σπίτι", τώρα πια έχουν μπει ... και μέσα! (τονίζω: οι περισσότεροι κίνδυνοι, όχι όλοι)

Η τεχνολογία αλλάζει τις συνήθειές μας, μα χρειάζεται και κρίση. Δε χρειάζεται όμως μόνο υπευθυνότητα από αυτούς που επιτρέπουν στα παιδιά τους την πρόσβαση, αλλά και από τους υπολοίπους, που τη χρησιμοποιούν.

Η ευθύνη μας δε σταματά στην οθόνη μας, αλλά εφόσον η δράση μας φεύγει πέρα από αυτή... όπου οι πράξεις μας, εκεί και οι ευθύνες μας.

@my_Kelly

Σκωπτικό το σχόλιό σου... και αρκετά εύστοχο μέσα από την ειρωνία και το σαρκασμό του!

Δεν περιμένω έναν τέλειο κόσμο. Μα εκεί που φτάνει του καθενός το χέρι, ας ζωγραφίσει όμορφα το χώρο του, ας τον φροντίσει, ας φερθεί υπεύθυνα.

Το θέμα που θέτω, δε φαίνεται να έχει συγκεκριμένη "λύση". Είναι άλλωστε προβληματισμός. Άρα θα υπάρχουν εξ ορισμού τουλάχιστον δύο εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις. Μόνο εγώ έχω αυτή την ανησυχία; Κανένας δεν αναρωτήθηκε κάτι αντίστοιχο;

Καλησπέρα σας!

 

 

Ας το πάμε λίγο στα άκρα....

Ακόμα... μη γνωρίζοντας σε ποια ψυχολογική φάση βρίσκεται ένα παιδί μπορεί να το εξωθήσουμε σε ακρέες συμπεριφορές άθελά μας. Φανταστείτε δηλαδή ένα παιδί που πάσχει από κατάθλιψη... αλλά από το γραπτό του δε μπορεί να φανεί ή κάποιοι από τους συνομιλητές δεν το αναγνωρίζουν. Κι αν.... αν αυτό το παιδί μετά από κάποιο σχόλιο, αποφασίσει ... το ακραίο;

Να το πάω από την άλλη. Αν ενθαρρύνουμε ένα παιδί για μια συμπεριφορά π.χ. σεξουαλικότητα, και τελικά φερθεί απρόσεκτα;

Δεν είναι και πολύ ''άκρα'' - είναι πολύ πιθανό. Προσωπικά αποφεύγω να απαντώ σε παιδιά για τους όλους τους λόγους που ανάφερες. Απλά υπήρξαν περιπτώσεις στο φόρουμ που δεν κρατήθηκα γιατί πίστευα ότι οι πληροφορίες που δώθηκαν είχαν πολλές ανακρίβειες - οδηγούσαν σε λάθος συμπεράσματα- και μπορούσαν να δημιουργήσουν περισσότερο κακό από το να δώσω κάποια πληροφόρηση. Προσπαθησα να το κάνω αμέτοχα.

Συμφωνώ όμως ότι είναι καλύτερα να παροτρύνουμε τα παιδιά να πάρουν πληροφορίες από έγκυρες πηγές και προσωπική υποστήριξη.

Το ποιό σωστό που έχουμε να κάνουμε εμείς οι ενήλικες ως προς τα θέματα και τους προβληματισμούς των δηλωμένων ανηλίκων θεωρώ πως είναι το ίδιο και με τα θέματα που αφορούν και τις 2 ομάδες. Δηλαδή παραθέτεις την άποψη σου χωρίς να είσαι επικριτικός, σαρκαστικός, απόλυτος χωρίς να χρησιμοποιείς έντονες αντιπαραθέσεις και χαρακτηρισμούς αγενείς και γενικά χωρίς να πρέπει ντε και καλά να αποδέχονται την γνώμη σου ως την επικρατέστερη. Εδώ στο φορουμ εχω συναντήσει παααααρα πολλές φορές τέτοια μηνύματα που προσβάλλουν θίγουν και μειώνουν προσωπικότητες και πραγματικά δεν έχω καταλάβει που αποσκοπεί κάτι τέτοιο. Η υπευθυνότητα ξεκινά απο τους ενήλικες και μεταφέρεται στους μικρότερους μέσα απο τη διδασκαλία και τη μίμηση. Και ένας ενήλικας μπορεί να έχει κατάθλιψη και κάποιος να τον προκαλέσει με την απάντηση του και να δώσει τέλος στη ζωή του. Αυτό όμως είναι επιλογή του καθενός και σε ενα δημόσιο φορουμ που καταθέτουν εμπειρίες και απόψεις κάθε καρυδιάς καρύδι δεν μπορεί να ελεγχθεί ούτε η κατάσταση ούτε και η ταυτότητα κανενός. Και πίστεψε με κάποιος με τέτοιου είδους προβληματισμούς μπορεί να επηρρεαστεί κάλλιστα όχι απο την απάντηση που θα πάρει απο μένα ή εσάς αλλά ακόμα και απο μια διαφήμηση αναψυκτικού. Αυτό που θα ήταν για μένα το πρέπον θα ήταν να μπορούσε να ελεγχεί με κάποιο μέσο το περιεχόμενο των μηνυμάτων και όποια συμπεριφορά είναι ακατάλληλη να διακόπτεται η επαφή του/της με το σύνολο. Νομίζω πως έτσι δεν θα κατέλληγαν πολλά θέματα σε κλείδωμα ούτε και θα επιτρεπόταν καταστάσεις. Το κλειδί είναι στην ισσοροπία! Στον σεβασμό της προσωπικότητας ακόμα και όσων μας φαίνονται ανόητοι ή απρεπείς. Η υπευθυνότητα ξεκινά απο τον εγκεφαλό μας πάει στα δάχτυλά και στο πληκτρολόγιο και μοιράζεται σε όλους εκεί έξω... είτε μικροί είτε μεγάλοι.

jannis ... έχουν μεγάλη διαφορά μηνύματα που παρέχουν "στήριξη-πληροφόρηση"... από αυτά του τύπου "cafe" (όσα έχω δει από σένα σε αντίστοιχα θέματα.. ανήκουν στην πρώτη κατηγορία).

Επίσης... να θυμίσω (άσχετο με το σχόλιό σου), πως κάποια από τα θέματα που ανοίγονται... ξεχωρίζουν για την ανειλικρίνιά τους, και με το να δίνονται απαντήσεις με "γαργαλιστικές" λεπτομέρειες... μάλλον μας κάνει να συντασσόμαστε με τα κέφια του όποιου/-ας το έθεσε... προς δική του τέρψη!

για μενα το θεμα εχει να κανει με τον ελεγχο και τους κανονες που θετει το φορουμ ωστε να αποφευγονται θεσεις ενηλικων τετοιες που μπορει να μπερδεψουν εφηβους, ας μιλησουμε για κανονες λοιπον ωστε να προστατευτουν ολοι οσοι εκτίθενται στο διαδικτυο,ποσο μαλλον οι νεοι,,

θεωρω πραγματικα, το λεω με καλη διαθεση, αφελες ολο το αλλο,,το αναλογιστειτε τις ευθυνες, προσεχτε τι πως κλπ πως το λετε, ολο αυτο δεν εχει κανενα νοημα απολυτως κανενα, οσοι ειναι ευαισθητοποιημενοι ειναι, οσοι δεν ειναι δεν θα γινουν ξαφνικα

δεν νομιζω οτι μπορει να εχουν αυτες οι συστασεις κανενα ουσιαστικο, πρακτικο αποτελεσμα,,εναι θεμα κανονισμων λοιπον κι οχι νουθεσιας η κηρυγματος

το λεω πραγματικα με πολυ καλη διαθεση, οχι για να αντιπαρατεθω αλλα γιατι κι εγω ανησυχω για τα παιδια και τη σχεση τους με το ιντερνετ,,θα το πω αλλιως, πρεπει να μαθω μαζι με το παιδι μου πως να προστατευεται στο διαδικτυο και στον εξω κοσμο γενικοτερα και να φιλτραρει ο,τι ακουει,,δεν μπορω ομως απο τον καθε ξενο να του πω τι να λεει και πως να το λεει, απαιτω ομως απο τα διαφορα φορουμς κανονες και συνεπεια στην εφαρμογη τους

Όπως τα λέει ο/η Jack!

jackrussel ... θα συμφωνήσω με το τελευταίο σου ποστ. Αν και θεωρώ πως ενδεχομένως μια συζήτηση μπορεί να ευαισθητοποιήσει... ή έστω να προβληματίσει. Όχι απαραίτητα για να γίνει δεκτή η δική μου θέση. Άλλωστε αυτό είναι και το νόημα του προβληματισμού και του διαλόγου.

Όμως ρε παιδιά... μια άσχετη απορία... τόσο πολύ ακόυγομαι σα να κάνω "κήρυγμα";;

Δεν είχα τέτοια πρόθεση... και σαφώς δεν περιμένω να εναρμονιστούν όλοι με τις απόψεις μου. Γιατί απόψεις εκφράζω... εντελώς προσωπικές.

Όμως ρε παιδιά... μια άσχετη απορία... τόσο πολύ ακόυγομαι σα να κάνω "κήρυγμα";;

:p:p Μ'έκανες να χαμογελάσω!

Μιλάς σαν "καθηγήτρια" αγαπητή μου,κι αυτό βγαίνει στον κόσμο!!! :lol::lol:

jackrussel ... θα συμφωνήσω με το τελευταίο σου ποστ. Αν και θεωρώ πως ενδεχομένως μια συζήτηση μπορεί να ευαισθητοποιήσει... ή έστω να προβληματίσει. Όχι απαραίτητα για να γίνει δεκτή η δική μου θέση. Άλλωστε αυτό είναι και το νόημα του προβληματισμού και του διαλόγου.

 

 

Όμως ρε παιδιά... μια άσχετη απορία... τόσο πολύ ακόυγομαι σα να κάνω "κήρυγμα";;

Δεν είχα τέτοια πρόθεση... και σαφώς δεν περιμένω να εναρμονιστούν όλοι με τις απόψεις μου. Γιατί απόψεις εκφράζω... εντελώς προσωπικές.

δεν μιλας σαν να κανεις κηρυγμα, εισαι παντα ευγενικη οπως και τωρα αλλωστε, απλα αυτο που λες, οχι ο τροπος που το λες, μπορει να ερμηνευτει και ως τετοιο ενω δεν εχεις τετοιο σκοπο,,,μου φαινεται απλα καπως ουτοπικο κατα τα αλλα οπως παντα εκφραζεσαι αψογα, και παντα οι προβληματισμοι σου με ενδιαφερουν:-P:-P

:p:p Μ'έκανες να χαμογελάσω!

Μιλάς σαν "καθηγήτρια" αγαπητή μου,κι αυτό βγαίνει στον κόσμο!!! :lol::lol:

Αμα ακούγομαι από τώρα έτσι... ..... ιιιιιιι.... την πάτησα!! Τι θα κάνω σε λίγα χρόνια από τώρα;;; ... ή ... σε κάμποσα περισσότερα?!! ... ...