Kαταπιεστικη κορη!!!

εγω παλι θα ειχα εκνευριστει και το λεω με ολη την ειλικρινεια, ειμαι και νευρικος ανθρωπος.αλλα πραγματικα δε ξερω πως θα φερομουν. Μαλλον θα ξεκινουσα να της κανω αυτο που μου κανει για να δει τι ενοχλητικο που ειναι....

Οσο γι αυτο με τη διατροφη εγω θα σου λεγα να επιμεινεις αφου ηδη ξεκινησατε μια φορα παει να πει πως κι εσυ βλεπεις πως το χρειαζεται, γιατι τωρα χτιζει το σωμα της. ειμαι λιγο προκατειλημμενη γιατι εχω παραδειγμα που στο συγγενικο περιβαλλον ελεγαν "αστο μωρε το παιδι καλα ειναι" οταν ηταν 10 και τελικα τωρα προσπαθουν να το αδυνατισουν και νιωθει κομπλεξ βλεποντας την αδερφη της η τις συμμαθητριες της και δε μπορει να κανει τιποτα, (ανακαλυψαν με την εφηβεια πως εχει και προβλημα με το θυρεοειδη ). ξεκινησε και παει κολυμπι χειμωνα καλοκαιρι για να μεινει σε νορμαλ κιλα για το υψος της, δε μιλαω για "αδυνατο" η προτυπο βαρους!

αχ σου ευχομαι να βρεις λυση!

Tης καναμε ολες τις εξετασεις για θυορειδη μεχρι και καμπυλη σακχαρου και ευτυχως ειναι ολα μια χαρα. Απλα τρωει πολυ και δεν εχει διαθεση να το κοψει. Τελοσπαντων... αυτο ειναι αλλο θεμα και προς το παρον την εχω αφησει χαλαρη .

Και εγω ειμαι νευρικος ανθρωπος και ειλικρινα δεν το βρισκω χαριτωμενο γιατι απλα καταπιεζομαι. Παραβιαζει προσωπικες μου στιγμες. Θα δουμε τι θα γινει απο εδω και περα...

ΖΩΗ μου φενεται πολυ γνωριμη η συμπεριφορα της κορης σου ...τα ιδια εκανε και η δικια μου οταν ηταν 11 μεχρι και 12 ....οταν ερχοντουσαν οι φιλες μου σπιτι για καφε καθοταν αναμεσα μας ακριβως ...οταν επερνα κατι για μενα μου ελεγε το χριαζοσουνα τωρα αυτο .....τρελενομουν ...στη αρχη την πειρα με το καλο και μετα με το αγριο ....δεν καταλαβεναι τιποτα....οταν λοιπον ερχοντουσαν οι φιλες της σπιτι πηγαινα στο δωματιο της και καθομουνα μαζι τους ...και της ελεγα διακριτικα σαρεση αυτο ....μαμα μου λεει φυγε μεσα ....ααα θελεις να μεινεις με την φιλη σου να μιλησετε καλα καλή μου φευγω......λοιπον ζωη δεν το ξανακανε ....τωρα στα 13 που ειναι και θα μπει δευτερα γυμνασιου ...αλλαξε τελειως ...και για ψωνια παμε μαζι και ολα τα κανουμε μαζι ......καποιες φορε πεταει κατι .... πολυ κοντη δεν ειναι η φουστα σου? και της απανταω πολυ ψυχραιμα ε γιατι καλε ασχημη ειναι οχι μου λεει ενταξη ...καποιε στιγμε ς της βγαινει κατι αλλα δεν θα δωσω βαση

Ζωή και η δική μου κόρη 12 επισης κάνει ακριβώς μα ακριβώς τα ίδια , μιλάω στο τηλ ...Με ποιον μιλας ? δυνατα και με επιτακτκο τροπο , ειμαι στο νετ θα ερθει να δει , μιλαω στο τσατ ; εννοειται οτι θα ερθει να δει με ποιον μιλαω και τι λεω , ειμαι εξω ? 100 τηλ που ειμαι με ποιον ; και τι ωρα θα γυρισω ....Οσο για το ντυσιμο ; με εχει κανει να αλλαξω πολλες φορες πριν βγω το ενα φαινετε το στηθος μου το αλλο ειναι κοντο το αλλο ωραιο πολυ αφου οταν δεν ξερω τι να βαλω ...και ειμαι αναμεσα σε 2-3 πχ την ρωταω ποιο; εε όποιο μου υποδειξει ειναι αυτο που μου παει λιγοτερο....Τετοια καταπιεση δεν εχω φαει ουτε απο τους γονεις μου ουτε απο αντρα ,πολλες φορες οταν με εκνευριζει πολυ της λεω κοιτα εγω ειμαι η μαμα εγω ελεγχω εσενα και οχι εσυ εμενα πεθερα δεν ειχαμε πεθερα αποκτησαμε. Στην περιπτωση μου το δικαιολογουσα οτι λογω διαζυγιου εχει μια ανασφαλεια και φοβαται μηπως καποιος κλεψει την μαμα και μεινει μονη ,αλλα βλεπω οτι τελικα ειναι φαση που την περνανε πολλα κοριτσακια ειτε μοναχοπαιδια ειτε με αδερφια ειναι σε μονογονεικες οικογενειες ειτε οχι .....Υπομονη ...θα περασει και αυτο..

γνωμη μου παντα , υπαρχει μια ζηλια στα κοριτσια μας , που βιαζοντε να μεγαλωσουν διοτι και εμεις δεν εχουμε και την τεραστια διαφορα απο της κορες μας ,αλλες εποχες, απο την εποχη που ειματαν εμεις κορες ....εγω προσωπικα βαζω πολα απο τα ρουχα της κορης μου και η κορη μου το ιδιο απο τα δικα μου ...ισως γιαυτο υπαρχη και λιγο ανταγωνισμος απο την μερια της κορης μου αλλα καταβαθος ειναι περιφανες για τις μαμαδες τους .....

Μου έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση αυτά που έγραψε παραπάνω η Bee. Φαίνεται πως κάποιες φροϋδικές αρχές δεν μπορούμε να τις αγνοήσουμε, μας συμβαίνουν πράγματα που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε με τη λογική, και όμως... Εγώ δεν μπορώ να θυμηθώ κάποιον ιδιάιτερο ανταγωνισμό με τη μάνα μου, ωστόσο ποτέ δεν ένιωσα και άνετα μαζί της, υπήρχαν διάφορα προβλήματα... Πάντα σκεφτόμουν ότι δε θα ήθελα να κάνω κόρη για να μην συνεχιστούν κάποιες μάλλον νοσηρές συνθήκες και συναισθήματα που καθόρισαν τη δική μου οικογενειακή ζωή, χωρίς να μπορώ να το εξηγήσω και πολύ καλά (είχαμε και πολλές γυναίκες στην οικογένεια, με τον πατέρα μου κάπως απόντα).

Χαίρομαι λοιπόν πολύ που μου βγήκε μπέμπης τελικά το μωράκι!

Αν μου περίσσευαν χρήματα, θα πήγαινα για μια ψυχανάλυση, από περιέργεια και μόνο, να ξεκαθαρίσω τα πράγματα.