Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

Πώς η σχέση μας με τους γονείς μας, καθορίζει τι είδους γονείς θα γίνουμε.


Melina22

Recommended Posts

http://video.google.com/videoplay?docid=-8459266136242057768#

 

Ο ψυχίατρος, πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Ομαδικής Ανάλυσης και Οικογενειακής θεραπείας Ματθαίος Γιωσαφάτ, σχολιάζει τις ανθρώπινες σχέσεις (και κυρίως αυτήν με τον εαυτό μας).

 

Μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση για γονείς κ όχι μόνο...

"Great is the human who has not lost his childlike heart"-Mencius

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις


Δεν προλαβαίνω τώρα να δω το βιντεάκι,αλλά μελλοντικά(και αν ποτέ γίνω μαμά)θα έχω σαν παράδειγμα την δική μου μάνα και θα προσπαθήσω να ΜΗΝ γίνω σαν κι αυτήν.:evil:

Link to comment
Share on other sites

Χριστίνα να το δεις τότε!!! Μακάρι να το είχα δει πριν γεννήσω...

 

Γενικά πάντως μιλάει για όλες σχεδόν τις σχέσεις αλλά με σόκαρε με τη δύναμη του ασυνείδητου!

δεν υπαρχει λαθος και σωστο υπαρχει ΜΟΝΟ διαφορετικο!

(Λορέτα Ποντικίνα)

Ξέρω τα πάντα αλλά δεν μπορώ να σας τα αποκαλύψω!

Link to comment
Share on other sites

ωραιο βιντεο σε ευχαριστουμε που το μοιραστικες μαζι μας!!!!

 

Να ' σαι καλά! Χαίρομαι που σας άρεσε!

"Great is the human who has not lost his childlike heart"-Mencius

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Χριστίνα να το δεις τότε!!! Μακάρι να το είχα δει πριν γεννήσω...

 

Γενικά πάντως μιλάει για όλες σχεδόν τις σχέσεις αλλά με σόκαρε με τη δύναμη του ασυνείδητου!

 

Είναι αλήθεια αυτό που λες, η ψυχολογία σε σοκάρει γενικότερα πιστεύω, ιδίως όταν πρωτοέρχεσαι σε επαφή με τις θεωρίες της.

Όταν ήμουν μικρότερη, φοιτήτρια, πολλά πράγματα τα θεωρούσα πολύ περίεργα γιατί απλά δεν είχα το υπόβαθρο, την εμπειρία κ την ωριμότητα που χρειαζόταν για να τα ερμηνεύσω σωστά. Σιγά σιγά μεγαλώνοντας και διαβάζοντας κ παραπάνω βιβλία άρχισα να μπαίνω στο νόημα... Ακόμα κ τώρα πάντως που έχω πάρει ας πούμε μια μυρωδιά:cool::-D πολλές φορές εκπλήσσομαι.. Αυτό είναι όμως που μ ' αρέσει σε αυτή την επιστήμη.

"Great is the human who has not lost his childlike heart"-Mencius

Link to comment
Share on other sites

Δεν προλαβαίνω τώρα να δω το βιντεάκι,αλλά μελλοντικά(και αν ποτέ γίνω μαμά)θα έχω σαν παράδειγμα την δική μου μάνα και θα προσπαθήσω να ΜΗΝ γίνω σαν κι αυτήν.:evil:

 

Αν δεις το βιντεάκι θα καταλάβεις ότι για να το καταφέρεις αυτό που λες χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια.

Συγκεκριμένα ο Γιωσαφάτ λέει ότι όταν είμαστε παιδιά καταγράφεται η συμπεριφορά των γονιών μας, μέσα μας, σαν να έχουμε μια κασέτα. Αυτή η κασέτα λοιπόν, χωρίς να το συνειδητοποιούμε αρχίζει να "ξαναπαίζει" όταν γίνουμε κ εμείς γονείς. Πολλές μαμάδες κ μπαμπάδες ίσως να το έχουν αντιληφθεί ότι το κάνουν αυτό σε ανύποπτες στιγμές.

"Great is the human who has not lost his childlike heart"-Mencius

Link to comment
Share on other sites

Ο μόνος τρόπος να 'απενεργοποιήσουμε' το ασυνείδητο είναι να το ..... κάνουμε συνειδητό. Δηλαδή δεν μπορούμε να πούμε γενικά ότι δεν θα μοιάσουμε στους γονείς μας, γιατί δεν θα πετύχει ή θα πετύχει εσφαλμένα, θα γίνουμε δηλαδή ακριβώς το αντίθετο, πάλι ακραίο και άρα κακό. Το καλύτερο είναι να βρούμε ακριβώς τις συμπεριφορές που μας ενόχλησαν και ίσως μας ενοχλούν ακόμα, και να τις εξηγήσουμε και μετά να προσπαθησουμε να ορίσουμε έναν διαφορετικό τρόπο δράσης δικής μας, ώστε να μην είναι το αντίθετο, αλλά ακριβώς αυτό που θέλουμε.

Να πω ένα παράδειγμα από τον εαυτό μου? Είχα ένα πρόβλημα με τη μητέρα μου, επειδή αισθανόμουν ότι με έβαζε πάντα σε δεύτερη θέση σε σχέση με τους άλλους. Δηλαδή δεν αισθανόμουν ότι με υπερασπίζεται αρκετά. Όταν το παιδάκι μου άρχισε να έχεις φίλους, έπιανα τον εαυτό μου να κάνει ακριβώς το ίδιο. Η φυσική μου τάση ήταν να του λέω να υποχωρεί (άσε το παιχνίδι στο Γιαννάκι, παίξτε αυτό που λέει η Κατερινούλα κλπ). Οπότε άρχισα να κάνω εντελώς το αντίθετο, από τρόμο μήπως γίνω σαν τη μαμά μου. Ότι έκανε το παιδί μου έπρεπε να πάρω το μέρος του. Κατάλαβα λοιπόν ότι το δικό μου παιδί θα είχε άλλο πρόβλημα με εμένα, γιατί θα μεγάλωνε με την ιδέα ότι έχει πάντα δίκιο. Οπότε την ξαναεξέτασα τη συμπεριφορά μου και τώρα έχω καταφέρει να κρατήσω μία στάση ακριβώς όπως ήθελα να είναι και οι δικοί μου γονείς. Να με στηρίζουν πάντα αλλά όχι απαραίτητα να με υποστηρίζουν.

Γενικά, επειδή έχω ασχοληθεί πολύ με την ψυχολογία (σχεδόν έχω τελειώσει ως δεύτερη σχολή), νομίζω ότι το ασυνείδητο δεν είναι παντοδύναμο, απλά είναι η φυσική μας τάση που μόνο συνειδητά μπορούμε να ξεφύγουμε

Link to comment
Share on other sites

Συγκεκριμένα ο Γιωσαφάτ λέει ότι όταν είμαστε παιδιά καταγράφεται η συμπεριφορά των γονιών μας, μέσα μας, σαν έχουμε μια κασέτα. Αυτή η κασέτα λοιπόν, χωρίς να το συνειδητοποιούμε αρχίζει να "ξαναπαίζει" όταν γίνουμε κ εμείς γονείς. Πολλές μαμάδες κ μπαμπάδες ίσως να το έχουν αντιληφθεί ότι το κάνουν αυτό σε ανύποπτες στιγμές.

 

 

Αυτό ακριβώς! Στα λόγια του αναγνώρισα πολλά "σημάδια" από τη συμπεριφορά μου προς το παιδί αλλά και άλλα για τις άλλες σχέσεις μου που έχουν καθοριστεί από τη μάνα μου!

 

Χριστίνα πραγματικά να το δεις αν δεν θέλεις να γίνεις σα τη μαμά σου! Εγώ προσπαθώ φιλότιμα όταν μου βγαίνουν αυτόματα κάποιες συμπεριφορές να τις τιθασεύω... προσπαθώ θα να τις κάνω συνειδητό όπως λέει και η Κύρα (φιλάκια κορίτσι!)

δεν υπαρχει λαθος και σωστο υπαρχει ΜΟΝΟ διαφορετικο!

(Λορέτα Ποντικίνα)

Ξέρω τα πάντα αλλά δεν μπορώ να σας τα αποκαλύψω!

Link to comment
Share on other sites

Το βιντεο δεν το ειδα,αλλα και μονο ο τιτλος με απελπισε :cry::cry:.

"Τα μεγάλα πνεύματα έχουν να κάνουν πάντα με τη βίαιη αντίδραση του μέσου όρου. Οι τελευταίοι δεν μπορούν να καταλάβουν όταν ένας άνθρωπος δε συμμορφώνεται χωρίς σκέψη με τις κληρονομικές προκαταλήψεις και χρησιμοποιεί θαρραλέα τη νοημοσύνη του."

 

Αλβερτος Αινσταιν

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Ο μόνος τρόπος να 'απενεργοποιήσουμε' το ασυνείδητο είναι να το ..... κάνουμε συνειδητό. Δηλαδή δεν μπορούμε να πούμε γενικά ότι δεν θα μοιάσουμε στους γονείς μας, γιατί δεν θα πετύχει ή θα πετύχει εσφαλμένα, θα γίνουμε δηλαδή ακριβώς το αντίθετο, πάλι ακραίο και άρα κακό. Το καλύτερο είναι να βρούμε ακριβώς τις συμπεριφορές που μας ενόχλησαν και ίσως μας ενοχλούν ακόμα, και να τις εξηγήσουμε και μετά να προσπαθησουμε να ορίσουμε έναν διαφορετικό τρόπο δράσης δικής μας, ώστε να μην είναι το αντίθετο, αλλά ακριβώς αυτό που θέλουμε.

Να πω ένα παράδειγμα από τον εαυτό μου? Είχα ένα πρόβλημα με τη μητέρα μου, επειδή αισθανόμουν ότι με έβαζε πάντα σε δεύτερη θέση σε σχέση με τους άλλους. Δηλαδή δεν αισθανόμουν ότι με υπερασπίζεται αρκετά. Όταν το παιδάκι μου άρχισε να έχεις φίλους, έπιανα τον εαυτό μου να κάνει ακριβώς το ίδιο. Η φυσική μου τάση ήταν να του λέω να υποχωρεί (άσε το παιχνίδι στο Γιαννάκι, παίξτε αυτό που λέει η Κατερινούλα κλπ). Οπότε άρχισα να κάνω εντελώς το αντίθετο, από τρόμο μήπως γίνω σαν τη μαμά μου. Ότι έκανε το παιδί μου έπρεπε να πάρω το μέρος του. Κατάλαβα λοιπόν ότι το δικό μου παιδί θα είχε άλλο πρόβλημα με εμένα, γιατί θα μεγάλωνε με την ιδέα ότι έχει πάντα δίκιο. Οπότε την ξαναεξέτασα τη συμπεριφορά μου και τώρα έχω καταφέρει να κρατήσω μία στάση ακριβώς όπως ήθελα να είναι και οι δικοί μου γονείς. Να με στηρίζουν πάντα αλλά όχι απαραίτητα να με υποστηρίζουν.

Γενικά, επειδή έχω ασχοληθεί πολύ με την ψυχολογία (σχεδόν έχω τελειώσει ως δεύτερη σχολή), νομίζω ότι το ασυνείδητο δεν είναι παντοδύναμο, απλά είναι η φυσική μας τάση που μόνο συνειδητά μπορούμε να ξεφύγουμε

 

Συμφωνώ απόλυτα με όσα λες. Δεν είναι παντοδύναμο, αλλά είναι δύσκολο για κάποιους ανθρώπους (εώς ακατόρθωτο θα έλεγα) χωρίς βοήθεια να έρθουν σε επαφή με το ασυνείδητό τους. Έχουν πληγωθεί τόσο ως παιδιά που έχουν θάψει πράγματα πολύ πολύ βαθιά. Αυτοί είναι που αντιστέκονται και πιο πολύ στη θεραπεία απ΄ όσο ξέρω. Το ασυνείδητο σε αυτές τις περιπτώσεις δεν θέλει με τίποτα να βγει προς τα έξω...

 

Νομίζω το καλύτερο δώρο που μπορούμε να κάνουμε στον εαυτό μας είναι να τον γνωρίσουμε και συμφωνώ με τον Γιωσαφάτ ότι ο κόσμος θα ήταν καλύτερος αν όλοι ξεκινούσαμε θεραπεία. Δυστυχώς δεν έχω κάνει η ίδια ψυχανάλυση. Αλλά θα το ήθελα πολύ. Με τρώει η περιέργεια... :?:πέρα από όλα τα θετικά που πιστεύω ότι θα αποκόμιζα...Να μη συζητήσω για το ότι θα έπρεπε να είναι κ υποχρεωτικό για τον κλάδο μου (νηπιαγωγός) κ για όλα τα ανθρωπιστικά επαγγέλματα.

 

kyra μπράβο σου για τη δουλειά που έχεις κάνει με τον εαυτό σου. Το παιδάκι σου είναι τυχερό..

"Great is the human who has not lost his childlike heart"-Mencius

Link to comment
Share on other sites

kyra μπράβο σου για τη δουλειά που έχεις κάνει με τον εαυτό σου. Το παιδάκι σου είναι τυχερό..

 

Άντε καλέ. Ένα παράδειγμα είπα. Στα περισσότερα βγαίνει η μανούλα μου από μέσα μου κανονικά (αφού επαναλαμβάνω τα λόγια της και πιάνω τον εαυτό μου να γελάω). Ξέρεις όμως τί είναι το καλό. Όταν αναπαράγουμε τη συμπεριφορά των γονιών μας, και την καλή και την κακή, τότε θυμόμαστε και τα συναισθήματα τα δικά μας, ως παιδιά, οπότε μπορούμε να ξέρουμε και πώς νοιώθουν τα παιδιά μας. Αλλά να σου πω, όσο μεγαλώνω τόσο καταλαβαίνω ότι είναι λίγα τα πράγματα που πρέπει να διορθώσω εγώ προσωπικά σε σχέση με τους γονείς μου. Ήταν γενικά, καλοί γονείς.

Για τη θεραπεία που λες, είναι καλό να μιλάμε γενικά. Για ψυχανάλυση δεν θα το έλεγα, στην παρούσα φάση τουλάχιστον. Η ψυχανάλυση σε διαλύει για να σε ξανασυνθέσει, και η διάλυση είναι πολύ επίπονη διαδικασία, κατά τη διάρκεια της οποίας δεν είσαι...(πώς να το πω) ακριβώς ικανός να ανταπεξέλθεις στις απαιτήσεις μία οικογένειας:-D:-D:-D. Εκτός φυσικά, αν είναι απαραίτητο, γιατί υπάρχουν θέματα.

Link to comment
Share on other sites

Κοριτσάκια μου,θα είναι πανεύκολο να ΜΗΝ γίνω σαν την μάνα μου...γιατί απλούστατα εγώ δεν είμαι ο τύπος του ανθρώπου που θέλει να είναι πρόεδρος σε κάθε πιθανό και απίθανο σύλλογο,να βγάζει λόγους για να τον χειροκροτούν οι άλλοι,να μιλάει στα τηλέφωνα όλη μέρα,αλλά ποτέ να μην έχει πέντε λεπτά για να μιλήσει στο παιδί του,να του "χαρίζει" ένα μόνο απόγευμα,μετά από 3 μήνες που έχει να το δει,γιατί έχει να πάει σε εκδηλώσεις και άλλα πολλά που θέλω 5 σελίδες για να τα γράψω...

Αυτή η μάνα θυμήθηκε πόσο με αγαπάει τώρα που αρρώστησε και με έχει ανάγκη...και με "αγαπάει" τόσο πολύ,που με εμποδίζει να γίνω κι εγώ μανούλα.

Οπότε,αν ποτέ το καταφέρω να κάνω παιδάκι,σας διαβεβαιώ ότι τέτοια μάνα δεν θα γίνω...Μακάρι να πάρω τα καλά του μπαμπά μου,που τον έχουν καθιερώσει ως έναν από τους καλύτερους παγκοσμίως.:)

Link to comment
Share on other sites

Κοριτσάκια μου,θα είναι πανεύκολο να ΜΗΝ γίνω σαν την μάνα μου...γιατί απλούστατα εγώ δεν είμαι ο τύπος του ανθρώπου που θέλει να είναι πρόεδρος σε κάθε πιθανό και απίθανο σύλλογο,να βγάζει λόγους για να τον χειροκροτούν οι άλλοι,να μιλάει στα τηλέφωνα όλη μέρα,αλλά ποτέ να μην έχει πέντε λεπτά για να μιλήσει στο παιδί του,να του "χαρίζει" ένα μόνο απόγευμα,μετά από 3 μήνες που έχει να το δει,γιατί έχει να πάει σε εκδηλώσεις και άλλα πολλά που θέλω 5 σελίδες για να τα γράψω...

Αυτή η μάνα θυμήθηκε πόσο με αγαπάει τώρα που αρρώστησε και με έχει ανάγκη...και με "αγαπάει" τόσο πολύ,που με εμποδίζει να γίνω κι εγώ μανούλα.

Οπότε,αν ποτέ το καταφέρω να κάνω παιδάκι,σας διαβεβαιώ ότι τέτοια μάνα δεν θα γίνω...Μακάρι να πάρω τα καλά του μπαμπά μου,που τον έχουν καθιερώσει ως έναν από τους καλύτερους παγκοσμίως.:)

σου ευχομαι λοιπον να γινεις σαν τον μπαμπα σου κ συντομα μανουλα αρα η καλυτερη δευτερ μανουλα παγκοσμιως!!!!!(η πρωτη ειμαι εγω!:mrgreen:)

δεν με συμφερει αυτη η ερευνα γιατι αποδυκνειει αυτο που μου λενε ολοι ιδια η μανα σου!!!(σαν χαρακτηρας εννοειται οχι φυσιογνωμικα) κ εγω αποκλειεται! ομως πιανω πολλες φορες τον ευατο μου να την αντιγραφει:rolleyes:

age.png

το παιδι σου δεν ειναι η συνεχεια της ζωης σου,

ειναι η αφετηρια της δικης του ζωης!

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Άντε καλέ. Ένα παράδειγμα είπα. Στα περισσότερα βγαίνει η μανούλα μου από μέσα μου κανονικά (αφού επαναλαμβάνω τα λόγια της και πιάνω τον εαυτό μου να γελάω). Ξέρεις όμως τί είναι το καλό. Όταν αναπαράγουμε τη συμπεριφορά των γονιών μας, και την καλή και την κακή, τότε θυμόμαστε και τα συναισθήματα τα δικά μας, ως παιδιά, οπότε μπορούμε να ξέρουμε και πώς νοιώθουν τα παιδιά μας. Αλλά να σου πω, όσο μεγαλώνω τόσο καταλαβαίνω ότι είναι λίγα τα πράγματα που πρέπει να διορθώσω εγώ προσωπικά σε σχέση με τους γονείς μου. Ήταν γενικά, καλοί γονείς.

Για τη θεραπεία που λες, είναι καλό να μιλάμε γενικά. Για ψυχανάλυση δεν θα το έλεγα, στην παρούσα φάση τουλάχιστον. Η ψυχανάλυση σε διαλύει για να σε ξανασυνθέσει, και η διάλυση είναι πολύ επίπονη διαδικασία, κατά τη διάρκεια της οποίας δεν είσαι...(πώς να το πω) ακριβώς ικανός να ανταπεξέλθεις στις απαιτήσεις μία οικογένειας:-D:-D:-D. Εκτός φυσικά, αν είναι απαραίτητο, γιατί υπάρχουν θέματα.

 

Στην περίπτωση που υπάρχουν θέματα νομίζω ότι θα διαλυθείς μεν για κάποιο διάστημα, αλλά θα βγεις άλλος άνθρωπος μετά από όλο αυτό. Και ιδίως αν έχεις θέματα κ έχεις κ παιδιά, καλύτερα να μην περάσουν μια ολόκληρη ζωή με μια "όχι χαρούμενη" ή υπερβολικά αγχώδη ή νευρωτική κτλπ μαμά.

Τώρα αν δεν αισθάνεσαι όλα αυτά κ είσαι ισορροπημένος σε γενικές γραμμές και πάλι όμως δεν θα κάνεις ας πούμε "προβολές" πάνω στους μαθητές σου; Δεν είναι άδικο αυτό για αυτούς; Αυτό εννοώ όταν λέω ότι θα έπρεπε κ εγώ να κάνω. Και κάποιος που νιώθει πολύ καλά δεν θα το περάσει και πιο ανώδυνα;

Άρα σύμφωνα με την παραπάνω μαθηματική μου σκέψη:roll::mrgreen::mrgreen:γιατί να μην κάνεις; Είτε είσαι καλά είτε όχι...

"Great is the human who has not lost his childlike heart"-Mencius

Link to comment
Share on other sites

Γιατί είναι πολλά τα λεφτά Άρη! :lol:

δεν υπαρχει λαθος και σωστο υπαρχει ΜΟΝΟ διαφορετικο!

(Λορέτα Ποντικίνα)

Ξέρω τα πάντα αλλά δεν μπορώ να σας τα αποκαλύψω!

Link to comment
Share on other sites

Σωστό κι αυτό.

Δεν είπα να μην κάνεις. Απλά να το κάνεις σε μία περίοδο της ζωής σου που έχεις την πολυτέλεια να 'διαλυθείς' πιο εύκολα (πώς λέμε, δεν αρχίζουμε δίαιτα τις γιορτές, γιατί θα βασανιστούμε και το πιθανότερο είναι να μην έχουμε και αποτέλεσμα?).

Το να ασχοληθείς μέ τον εαυτό σου είναι σοβαρό, αλλά είναι και εγωιστικό για τους ανθρώπους που σε έχουν ανάγκη μία συγκεκριμένη περίοδο. Οπότε, πρέπει να βρεις μία σχετικά ήρεμη για τη ζωή σου περίοδο, που οι άλλοι να μην περιμένουν πολλά από εσένα και που να έχεις κέφι να δουλέψεις με τον εαυτό σου.

Απλά επίσης θέλω να πω ότι υπάρχουν και πιο ήπιες μέθοδοι να ΄ψαχτούμε' από την ψυχανάλυση, την οποία δεν πρέπει να ξεχνάμε πολύ λίγοι ψυχολόγοι έχουν άδεια να κάνουν (δεν εννοώ στην ελλάδα, εδώ μπορεί να κάνει ψυχανάλυση και η μαμά μου, υποθέτω). Πριν πάει σε ψυχολόγο κανείς, πρέπει να ερευνήσει την επιστημονική του προσέγγιση και να δει αν του ταιριάζει τη δεδομένη στιγμή.

Εγώ πάντως έχω κάνει τις πιο λυτρωτικές συζητήσεις με ένα κρασάκι και δύο τρεις φίλες.

 

ΥΓ. Για να μην παρεξηγηθώ, όταν λέω ισορροπία, δεν εννοώ την κοινή σημασία της λέξεις, ισορροπημένος ανισόρροπος, αλλά το υποκειμενικό αίσθημά μας για το πώς νοιώθουμε μία συγκεκριμένη περίοδο της ζωής μας. Εγώ είχα πάει σε ψυχολόγο όταν είχα κάνει το δεύτερο παιδάκι μου, γιατί αισθανομουν να έχω χάσει την ισορροπία μου σε σχέση με το πρώτο. Με βοήθησε πολύ, αλλά ήταν καθαρά υποκειμενικό. Στους άλλους δεν φαινόταν αυτό το πρόβλημα που είχα.

Link to comment
Share on other sites

Κυρα υπό αυτό το πρίσμα... υπάρχει καλύτερη ψυχανάλυση και group therapy από αυτό το φόρουμ;

δεν υπαρχει λαθος και σωστο υπαρχει ΜΟΝΟ διαφορετικο!

(Λορέτα Ποντικίνα)

Ξέρω τα πάντα αλλά δεν μπορώ να σας τα αποκαλύψω!

Link to comment
Share on other sites

Σωστά, με την έννοια ότι, πίσω από την ανωνυμία, λέμε ευκολότερα τα πράγματα που μας βασανίζουν και τα βγάζουμε από πάνω μας,

Λάθος, με την έννοια ότι και η ατομική συνεδρεία σε ψυχολόγο και το group therapy, απαιτούν έναν ικανό συντονιστή και αυτό εδώ δεν υπάρχει, επειδή δεν είναι αυτός ο ρόλος του φόρουμ. Επίσης η προσωπική επαφή είναι πολύ σημαντική γιατί ο έμπειρος ψυχολόγος μπορεί να καταλάβει από μία κίνηση του βλεφάρου σου, τί σε 'πονάει' και να επιμείνει.

(με βαρεια καρδιά καληνύχτα, έχουμε σχολείο αύριο!)

Link to comment
Share on other sites

Ναι αλλά εδώ επιλέγεις πόσο θα πονέσεις... και συνήθως όταν βλέπεις τον μεγαλύτερο πόνο βουτάς στο κενό και πετάς ;)

δεν υπαρχει λαθος και σωστο υπαρχει ΜΟΝΟ διαφορετικο!

(Λορέτα Ποντικίνα)

Ξέρω τα πάντα αλλά δεν μπορώ να σας τα αποκαλύψω!

Link to comment
Share on other sites

Επίσης... διαβάζοντας διάφορες ιστορίες καλές και κακές... βρίσκεις αυτό που τελικά σε σημάδεψε... μου έχει τύχει.

 

Π.χ. Αν δεχτούμε αυτά που λέει ο Γιωσαφάτ που δεν έχουμε λόγο να τον αμφισβητήσουμε τον άνθρωπο και ο πρώτος χρόνος της ζωής σου είναι καθοριστικος καταλαβαίνεις γιατί ας πούμε αναζητάς μονίμως για αγκαλιά. Και ξέρεις ότι δεν την είχες όταν την χρειαζόσουν. Το γιατί δεν έχει σημασία... σημασία έχει να λύσεις το δικό σου ενοχικό - υπαρξιακό θέμα για να μην φτάνεις στην υπερβολή.

 

Τυχαίο παράδειγμα.

δεν υπαρχει λαθος και σωστο υπαρχει ΜΟΝΟ διαφορετικο!

(Λορέτα Ποντικίνα)

Ξέρω τα πάντα αλλά δεν μπορώ να σας τα αποκαλύψω!

Link to comment
Share on other sites

σου ευχομαι λοιπον να γινεις σαν τον μπαμπα σου κ συντομα μανουλα αρα η καλυτερη δευτερ μανουλα παγκοσμιως!!!!!(η πρωτη ειμαι εγω!:mrgreen:)

 

Ας γίνω η τελευταία καλύτερη...δεν με πειράζει!Αλλά να γίνω ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!

Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...