ΔΑΣΚΑΛΕ ΠΟΥ ΔΙΔΑΣΚΕΣ........

Αλήθεια, τι άλλαξε και γιατί? Γιατί ότι άλλαξε, δε μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς...Σε μια ημερίδα για τη σχολική βία πριν ένα μήνα, ξεκίνησαν να μας μιλούν με βάση την εικόνα πιο πάνω....

Οι δάσκαλοι ισχυρίζονται ότι ο τρόπος του μαλώματος δεν πρέπει να είναι ο παλιός, μην ξαναμπλέξουμε στις βέργες και στις τραγικές μεθόδους (συμφωνώ εννοείται).....γλύκανε η φωνή, ευγένεια και χαιδολόγημα, σχεδόν τα παρακαλάνε να τους δώσουν λίγη σημασία...αυτό όμως δεν έχει εφαρμογή σε όλα τα παιδιά μάλλον, ούτε φέρνει αποτελέσματα ίδια προφανώς.

Οι γονείς παραπέουν.....άλλοι αν βάλεις στη γωνία το καμάρι τους μπορεί και να σου κάνουν μήνυση για διαπόμπευση, μιλούν για ψυχολογική βία, για τρόμο, είναι έτοιμοι για καβγά και μπαίνουν στο γραφείο της διεύθυνσης ακριβώς όπως στην εικόνα, (προσοχή δεν κρίνω, παραθέτω απλά) άλλοι είναι του "τράβα δάσκαλε και κανένα αφτί, εγώ σου το επιτρέπω για το δικό μου παιδί"....και μένει ο δάσκαλος αποσβολωμένος...

Εκτιμώ ότι τον ευνουχήσαμε το δάσκαλο, εκτιμώ ότι πλέον παιδαγωγοί είναι λίγοι, τρέμουν για τη θέση τους, με μια μήνυση τίθενται σε αργία πριν ακόμα εκδικαστεί η υπόθεση, ε δε θα παίξουν και το ψωμάκι τους κορώνα γράμματα για τα δικά μας καμάρια.

Τα παιδιά περιχαρή, η κυρία ποτέ δε μαλώνει, η κυρία είναι φιλική, η κυρία είναι τέλεια......κι αν πας και σταθείς κανα δεκάλεπτο έξω απ την πόρτα με κάποια τυχαία αφορμή να ακούσεις τι γίνεται, η κυρία προσπαθεί επί ματαίω να σταματήσει τα θηρία, ευγενικά , για να προχωρήσει επιτέλους στο μάθημα. Και τα θηρία δεν είναι 1-2 όπως κάποτε, είναι πάνω από 6-7....μάθημα δε γίνεται σωστό, και μετά λένε ότι δεν είναι το επίπεδο της τάξης τέτοιο ώστε να προχωρήσουν....να παρατηρήσω και μια μικρή μετάθεση ευθυνών, με το παραμικρό να τρέχουν τους γονείς στα KEΔΔΥ λες και αν βγει κάποιο πόρισμα, υπάρχει προσωπικό στο σχολείο να το στηρίξει.....

Θα κλείσω με Αυλωνίτη φίλες,

Πού πάμε ωρέεεεεε?

εξαιτίας της ενασχόλησής μου με τη μουσειακή εκπαίδευση, είχα την τύχη να συναντήσω πολλές σχολικές ομάδες. εκτός σχολικού περιβάλλοντος, σημαντική παράμετρος κι αυτή..μπόρεσα να συγκρίνω λοιπόν την προσέγγιση του μέσου Έλληνα εκπαιδευτικού με τη στάση των εκπαιδευτικών των ξενόγλωσσων σχολείων. η μέρα με τη νύχτα. οι πρώτοι ωρύονταν πετυχαίνοντας (!) μια πρόσκαιρη πειθαρχία στην ομάδα. οι δεύτεροι φέρονταν ως ενήλικες στα παιδιά, με τα ονόματά τους, με χαμηλό τόσο φωνής, χωρίς καμία υστερία, ενθαρρύνοντας και επαινώντας μονίμως. και η συμπεριφορά των παιδιών αντίστοιχη έτσι..και λες γιατί? ως μαμά έχω καταλήξει πως "φταίει" το ταμπεραμέντο μας κυρίως..βγάζουμε απείθαρχα νευρικά παιδιά , φωνάζοντας οι ίδιοι στα σπίτια μας, απαιτώντας από τον εκπαιδευτικό να μην κάνει όμως το ίδιο, και ευνουχίζοντάς τον…κι εκείνος θεωρώ -ως απόφοιτος φιλοσοφικής- πως δεν έχει την κατάλληλη παιδαγωγική κατάρτιση να αντιμετωπίσει συμπεριφορές και προβλήματα. είμαι κάθετη σε αυτό που θα πω, θεωρώ πως όποιος ασχολείται με την εκπαίδευση θα έπρεπε να φοιτήσει επιπλέον σε σχετική σχολή. τι να σου κάνουν δύο μαθήματα ή τρία παιδαγωγικών χωρίς πρακτική, χωρίς τίποτα..τα ισχύοντα συστήματα, επετηρίδα και ασεπ για παπαγάλους, τα θεωρώ ατυχή τουλάχιστον. αυτά.

Απο οτι διαβαζω και οτι ζω στο Βελγιο, η κατασταση εδω ειναι καπως διαφορετικη. Το εκπιαδευτικο συστημα προετοιμαζει τα παιδια αρχιζοντας απο τα 2μιση να ειναι πιο οριοθετιμενα. Πραγματικα μου εκανε εντυπωση οτι η ταξη του γιου μου Β'Δημοτικου ηταν απολυτα ησυχια ενω ηξεραν οτι η δασκαλα τους ηταν απασχολημενη σε αλλη αιθουσα!

Βεβαια σε αλλη φαση η δασκαλα τους εβαλε να γραψουν "Στην ταξη το βουλωνω (!!!!) και ακουω τη δασκαλα"

Νομιζω οτι αυτο που εχει αλλαξει ειναι το εκπαιδευτικο επιπεδο των γονιων. Παλια ο δασκαλος ηταν "εσξουσια" γιατι αυτος ΗΞΕΡΕ. Τωρα ολοι ξερουμε, εχουμε διαβασει για αλλα εκπιδευτικα συστηματα, εχουμε τον ψυχολογο παραμσχαλα και εχουμε και την κορη της γειτωνησας του μπατζανακι που ετσι το καναν στο σχολειο...

Εγώ πάλι,,θα σχολιάσω την Εικόνα ως εξής...: Ο μικρός μαθητής που στέκεται τόσο φοβισμένος μπροστά από την έδρα της δασκάλας το '69....είναι ο πατέρας που με θράσος ωρύεται για τους βαθμούς του γιόκα μπροστά από την έδρα της δασκάλας του'09...

Πολλοί που έζησαν τέτοιες καταστάσεις ως παιδιά,όχι μόνο στο σχολείο,αλλά και στο σπίτι( το μοντέλο γονιός-φίλος αδιανόητο)όταν έγιναν γονείς πήγαν στο άλλο άκρο το οποίο για να μην πολυλογώ απεικονίζεται στην εικόνα του 2009!

Εγώ θα σταθώ αλλού.Ως μαθήτρια (γιατί το παιδί μου είναι ακόμη πολύ μικρό) και όχι ως γονιός , θυμάμαι τους γονείς-μια ζωή- να φωνάζουν και να απαιτούν στο σχολείο.Στο δημόσιο.Στο φροντιστήριο;Ποτέ.

Μη μου πείτε οτι απο το φροντιστήριο μπορεί να ήταν 100% ευχαριστημένοι ,γιατί δε θα το πιστέψω.Έλληνες είμαστε!

Το ίδιο συμβαίνει και με τους γιατρούς.Πας στο νοσοκομείο και τσιρίζεις , μιλας υποτιμητικά και απαιτείς.Πας στον παιδίατρο , περιμένεις τρεις ώρες για να σε πάρει και το βουλώνεις!Α , στο τέλος , σκας και το 50ευρο!

Έχουμε μια ιδέα καλοαναθρεμένη μέσα μας , οτι το δημόσιο μας ανήκει ,οτι είναι κάτω απο την απόλυτη εξουσία μας.

Και στα ιδιωτικά , πάμε , δίνουμε ένα σκασμό λεφτά και κάνουμε και τουμπεκί ψιλοκομμένο.Δε λέω οτι στο δημόσιο δεν δίνουμε χρήματα-έμμεσα,αλλά δινουμε-

λέω οτι στην ουσια πληρώνουμε και στους δύο φορείς και "κουμάντο" θέλουμε να κάνουμε στο δημόσιο.Γιατί;Γιατί δεν έχει όνομα το σχολείο , π.χ. Ιδιωτικό εκπαιδευτήριο Τάδε , αλλά 5ο δημοτικό σχολείο!

Γιατί δε λέγεται Ιασώ , αλλά Αχιλλοπούλειο!

Ο Έλληνας έχει καταστραφεί απο το δημόσιο , απ'όλες τις απόψεις.

Γουστάρει το πετσί του ιδιωτικό τομέα!Κυβέρνηση , δώσε στο λαό ιδωτικά....

Τα πάντα ιδιωτικά!Να τα πληρώνουμε και να το ευχαριστιόμαστε κιόλας!

Καλημέρα,

Εμείς δεν έχουμε φαινόμενα στο σχολείο μας, δημόσιο, όπου οι γονείς να προσπαθούν να βγουν και από πάνω, ίσως είναι θέμα σχολείου, ίσως υπάρχουν και δεν είναι εκτεταμένα.

Παρόλα αυτά υπάρχουν κάποια τμήματα όπου ακούγεται κατά καιρούς ότι υπάρχουν πολλά ζωηρά. Και εμείς μέχρι πρόσφατα, αρχές της Δευτέρας, είχαμε ένα θέμα.

Latina θα σταθώ στο πρακτικό... Αυτό που είδα σε εμάς να δουλεύει είναι να έχουν επικοινωνία οι γονείς μεταξύ τους και στο βαθμό που έχουν περιθώριο ο καθένας να επηρεασει τι κάνει το παιδι του στην τάξη, να "λογοδοτούν" με καλό τρόπο πάντα, στους άλλους γονείς! Συμφωνούμε όλοι σχεδόν καταρχήν, ότι καλό είναι για όλα τα παιδιά να γίνεται μάθημα στην τάξη! Σε εμάς ένας γονιός ξέκοψε εντελώς από τους άλλους, το παιδί του ήταν το μαύρο πρόβατο για καιρό, αλλά με καλούς χειρισμούς της δασκάλας, ελέχθηκε το παιδί αρκετά καλά. Στο μεταξύ είχαν πάρει αέρα και 6-7 άλλα αγόρια, όλη η τάξη κάποιες φορές εκτός από τα πολύ ήσυχα, αλλά λίγο πολύ το πράγμα δούλεψε και φαίνεται ότι έχουμε ηρεμήσει... Είχαμε την ίδια δασκάλα από την πρώτη ως τη δευτέρα και όπως έχω ξαναγράψει κάποια στιγμή στη δευτέρα σίγουρα και στην πρώτη δεν είμαι σίγουρη, παρενέβη και σύμβουλος.

Εγώ νομίζω ότι ο γονιός που θα πάει στο σχολείο με τη στάση που απεικονίζεται γλαφυρά στην εικόνα γενικότερα έχει στάση τέτοια απέναντι σε όλες τις καταστάσεις στις οποίες εμπλέκεται το παιδί του.

Παραθέτω πρόσφατο παράδειγμα (από τα πολλά που έχω): Βρίσκομαι με τη μικρή μου (2,5 στα 3) στην παιδική χαρά και είναι κοντά μας ένα κοριτσάκι (5) που παίζει με κάτι παιχνιδάκια, τα οποία δεν είναι δικά του, αλλά του τα έχει παραχωρήσει ένα άλλο παιδάκι που ξέρουμε. Με κοιτάει η δικιά μου και μου λέει μαμά το θέλω. Της εξηγώ λοιπόν, ότι το έχει τώρα το κοριτσάκι, όταν τελειώσει μπορεί να το ζητήσει, μέχρι τότε να παίζει με τα δικά της. Κλαψουρίζει λίγο η δικιά μου, της περνάει, παίζει με τα παιχνίδια της. Δεν περνάνε 2 λεπτά και έρχεται το άλλο κοριτσάκι με τσαμπουκά και της τραβάει τα παιχνίδια από τα χέρια (η μαμά της εκεί, έβλεπε τη σκηνή δεν είπε τίποτα). Η δικιά μου δεν αντιδρά, της τα παραχωρεί και πάει να πάρει τα άλλα παιχνίδια, τα παρατημένα. Μόλις τα ακουμπάει πάει το κοριτσάκι και της φωνάζει αστα κάτω είναι δικά μου και της τα τραβάει από τα χέρια (αντιστέκεται η δικιά μου, αλλά η διαφορά ηλικίας και δύναμης είναι εμφανής), με κοιτά σα να μου λέει βοήθεια. Επεμβαίνω εξηγώντας στο κοριτσάκι με χαμόγελο και πολύ γλυκά ότι δεν είναι σωστό αυτό που κάνει και ότι πρέπει να μοιράζονται, κλπ., κλπ., κλπ. Το κοριτσάκι φαίνεται να καταλαβαίνει και έχει απλώσει το χέρι να επιστρέψει τα παιχνίδια στη δικιά μου. Τότε μόνο "ξυπνάει" η μάνα και μου 'ρχεται με ύφος "Κοίτα να σου πω, κουμάντο στο παιδί μου κάνω εγώ, όχι εσύ. Μην του ξαναμιλήσεις γιατί κάηκες και μετά ξεκίνησαν τα @#$@&*!@@ από πλευράς της". Εγώ έχω μείνει παγωτό. Στο τέλος αγκαλιάζει το παιδί της και του λέει επιδεικτικά "μπράβο κορίτσι μου, έτσι, ό,τι θες να το παίρνεις χωρίς πολλά πολλά και σούξου μούξου.....:shock:"

Τελικά είμαστε των άκρων! Τι ωραία θα ήταν να υπήρχε κι ένα τρίτο σκίτσο, όπου καθονται όλοι ήρεμα και συζητάνε..

Στο δικό μας σχολείο υπάρχει ένας φαινομενικός σεβασμός προς το δάσκαλο, δηλαδή δεν έχουμε καβγάδες και φωνές, όμως οι γονείς, θέλουν να επεμβαίνουν παντού. Ποια αίθουσα θα δωθεί στο τμήμα, ποιος δάσκαλος θα το αναλάβει, τι ασκήσεις θα βάλει για το σπίτι, ποια "τιμωρία" θα διαλέξει, που θα πανε εκδρομή, με ποιον θα κάθεται το παιδι στο θρανίο, αν παίρνουν μπάλα στο διάλειμμα..Θα μπορούσα να γεμίσω σελίδα! Σ αυτό διαφωνώ, ακόμη κι αν γίνεται ευγενικά. Είπαμε, ο δάσκαλος δεν είναι αλάνθαστος, και σε σοβαρά θέματα να επέμβουμε ως γονείς, αλλά ας τους αφήσουμε και λίγο χώρο να κάνουν τη δουλειά τους, δεν είναι τσιφλίκι μας το σχολείο..

Μkcm, νομίζω έπεσες σε περιπτωση! Τι να πω.. Χωρίς λόγια..

Συμφωνώ με την mkcm ότι ο άνθρωπος που θα σταθεί απέναντι στο δάσκαλο με αυτό τον τρόπο, είναι ο ίδιος που θα ουρλιάζει στην ουρά της ΔΕΗ, αυτός που θα κάνει σκουπίδι τον υπάληλο του ταχυδρομείου, ο ίδιος που θα προσπαθεί να εξυπηρετηθεί πρώτος στην εφημερία ενώ ήρθε τελευταίος.

Το κακό είναι ότι δεν είναι μικρό το ποσοστό.

Είναι έλλειψη πολιτισμού που μας μαστίζει ούτως ή άλλως, μαζί με μια δικαιολογημένη έλλειψη εμπιστοσύνης που αποκτήσαμε απέναντι στους θεσμούς, με αποκλειστική ευθύνη των τελευταίων.

Αν οι γονείς παλιά στέκαν σούζα μπροστά στο δάσκαλο, δεν ήταν από περίσσευμα παιδείας, αλλά από την παντελή έλλειψή της. Λόγω της δικής τους έλλειψης μόρφωσης, ένιωθαν δεος μπροστά στο δάσκαλο και ο λόγος του ήταν νόμος. Ακόμα κι αν ήταν εκτός ορίων.

Μακάρι να αποκτήσουμε ως πολίτες το επίπεδο αλληλοσεβασμού και ευσυνειδησίας που θα μας επιτρέψει να λειτουργούμε αντίστοιχα από κάθε θέση.

Εγώ πάλι γιατί δεν βλέπω κανένα σκίτσο;;

Τέλοσπάντων κατάλαβα το νόημα.

Νομίζω ότι έχουμε μπει σε ένα φαύλο κύκλο όπου από τη μία έχουμε χαμηλού επιπέδου και αμόρφωτους γονείς και από την άλλη έχουμε χαμηλού επιπέδου και αμόρφωτους (ω ναι) εκπαιδευτικούς. Το ίδιο γινόταν και στην εποχή μου βέβαια.

Και περνάμε από το ένα άκρο στο άλλο. Το ένα άκρο ήταν η απόλυτη ασυδοσία των δασκάλων και το αίσθημα εξουσίας που είχαν παλαιότερα, ενώ τώρα συναντάς πιο πολλούς γονείς με αυτά τα χαρακτηριστικά.

Δεν θέλω ούτε το ένα άκρο, ούτε το άλλο. Προσπαθώ να διατηρώ τις ισορροπίες και το πως φέρομαι έχει να κάνει με το ποιόν του ανθρώπου που έχω απέναντί μου (δασκάλου ή γονέα). Για παράδειγμα την κυρία στις κούνιες θα την είχα στολίσει αναλόγως. Γιατί ναι μεν διδάσκουμε στο παιδί τρόπους, αλλά όταν συναντάμε τέτοιες περιπτώσεις, διεκδικούμε τα δικαιώματά μας.

Ναι μεν διδάσκουμε στο παιδί να σέβεται τους δασκάλους του, αλλά αν συναντήσουμε κάποια τραβηγμένη περίπτωση, δεν σκύβουμε το κεφάλι απλώς και μόνο επειδή έχει την ιδιότητα του δασκάλου, αλλά και πάλι υπερασπιζόμαστε τον εαυτό μας και τα δικαιώματά μας...

Δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητή.

Το κακό είναι ότι δεν είναι μικρό το ποσοστό.

Είναι έλλειψη πολιτισμού που μας μαστίζει ούτως ή άλλως, μαζί με μια δικαιολογημένη έλλειψη εμπιστοσύνης που αποκτήσαμε απέναντι στους θεσμούς, με αποκλειστική ευθύνη των τελευταίων.

 

Αν οι γονείς παλιά στέκαν σούζα μπροστά στο δάσκαλο, δεν ήταν από περίσσευμα παιδείας, αλλά από την παντελή έλλειψή της. Λόγω της δικής τους έλλειψης μόρφωσης, ένιωθαν δεος μπροστά στο δάσκαλο και ο λόγος του ήταν νόμος. Ακόμα κι αν ήταν εκτός ορίων.

Συμφωνώ!

Θα σας πω τη γνώμη μου για το θέμα αυτό, όχι μόνο σαν μητέρα αλλά και ως αδερφή εκπαιδευτικού, αφού η αδερφή μου είναι δασκάλα και σε ένα σχολείο με 'δύσκολους' γονείς.

Η διαμόρφωση των σχέσεων ανάμεσα στους γονείς και στους δασκάλους είναι καθήκον και αρμοδιότητα του δασκάλου. Αυτός είναι ο επαγγελματίας και αυτός δίνει το στίγμα της σχέσης. Το να παρεκτραπεί λίγο ο γονιός, όπου τον παίρνει, είναι αναμενόμενο, το να ξεφύγει όμως από το μέτρο ο δάσκαλος είναι ανεπίτρεπτο, και πρέπει να αποτελεί μέρος της εκπαίδευσής του.

Τώρα που το σκέφτομαι, αυτό συμβαίνει σε όλα τα επαγγέλματα. Ο επαγγελματίας πρέπει να είναι σωστός.

Από την εμπειρία μου τώρα: Ξέρω απαράδεκτους γονείς που έχουν το κινητό της δασκάλας και την παίρνουν κάθε λίγο και λιγάκι, και η δασκάλα δεν τους έχει βάλει στη θέση τους. Ξέρω απαράδεκτους γονείς που ζητούν ειδική μεταχείριση για το δικό τους παιδί και .... την έχουν, γιατί η δασκάλα θέλει να τους βγάλει από το κεφάλι της. Ξέρω απαράδεκτους γονείς που πάνε και διαμαρτύρονται για το βαθμό του παιδιού τους και η δασκάλα στον επόμενο έλεγχο τον διορθώνει, αντί να μπει στον κόπο να ασχοληθεί λίγο μαζί τους, να τεκμηριώσει την απόφασή της και να τους αφήσει να φωνάζουν.

Επίσης ξέρω δασκάλους που δεν έχουν ώρα επίσκεψης των γονιών και δεν έχουν ορίσει τους όρους της επικοινωνίας. Που υποχωρούν στις απαιτήσεις κάποιων πιεστικών γονιών και αυτό .... μαθαίνεται. Που δεν είναι θωρακισμένοι θεωρητικά και ψυχικά να διαχειρίζονται κρίσεις. Που νομίζουν ότι το να μπαίνουν να κάνουν άψογα το μάθημά τους είναι η αρχή και το τέλος των επαγγελματικών τους καθηκόντων.

Το ότι αμφισβητούμε το δάσκαλο είναι θετικό. Όλους πρέπει να τους αμφισβητούμε και πρέπει να μάθουμε και τα παιδιά μας να αναγνωρίζουν την ιεραρχία αλλά επίσης να έχουν αίσθηση του δικαίου και τη αδικίας. Ευτυχώς η εποχή της απόλυτης εξουσίας των δασκάλων πέρασε και, όσο και αν δεν αρέσει, όσοι κάνουν το επάγγελμα αυτό πρέπει να λογοδοτούν και κυρίως να ... πείθουν. Τα σημερινά παιδιά και οι σημερινοί γονείς είναι πιο απαιτητικοί.

Αν ο γιος μου πάρει 8 στα μαθηματικά και δεν καταλάβω γιατί, η δασκάλα θα πρέπει να μου το εξηγήσει και κυρίως να το εξηγήσει στο παιδί. Και αν το παιδί συνεχίσει να αισθάνεται αδικημένο, θα πρέπει να έχει δυνατότητα να το πει, γιατί εγώ έτσι θέλω να λειτουργεί στη ζωή του. Το μήνυμα που θα πάρει, εξαρτάται από την αντίδραση της δασκάλας. Αν του το τεκμηριώσει και τον ενθαρρύνει, θα είναι το ιδανικό. Αν το κάνει 10, θα του δώσει το μήνυμα ότι αν φωνάξει τα διορθώνει όλα. Επίσης, αν θυμώσει και παρεξηγηθεί, το παιδί θα χάσει κάθε σεβασμό στο πρόσωπό της.

Ελπίζω ότι έγινε απόλυτα κατανοητό ότι δεν αθωώνω τους γονείς, έναντι των δασκάλων. Απλά νομίζω ότι οι δάσκαλοι είναι υπεύθυνοι για το πώς θα γίνει η διαχείριση της κρίσης, μικρής ή μεγάλης.

Βερενίκη, συμφωνώ σε όλα.

Ίσως θα έπρεπε, το επάγγελμα του δασκάλου να ενσωματώσει επισήμως και τα θέματα "πολιτικής", με την καλή έννοια (αν αυτό υπάρχει).

Πιστεύω ότι από το στάδιο των σπουδών μέχρι τη διοίκηση (!!!) των σχολείων, θα πρέπει ο δάσκαλος να εκπαιδεύεται και να προετοιμάζεται να χειριστεί και όλα αυτά που ωραία περιέγραψε η Βερενίκη.

Το έργο του δεν αρχίζει και τελειώνει με το χτύπημα του κουδουνιού.

Εικάζω ότι, ακόμα κι οι πιο "αγριεμένοι" γονείς, αν βρεθούν μπροστά σε έναν άνθρωπο που, πρόθυμα, με αυτοπεποίθηση και μετά λόγου γνώσεως, θα τους εξηγήσει τα κίνητρα και τους στόχους του, θα αισθανθουν αρκετά ασφαλείς και θα του παραχωρήσουν το χώρο και το χρόνο που χρειάζεται.

Για μέσα στην τάξη...δεν αισθάνομαι ότι έχουμε κόψει από τους δασκάλους κάποια επικοδομητική μέθοδο διδασκαλίας και ελέγχου της τάξης.

Ούτε οι χαρακιές, ούτε το τράβηγμα του αυτιού ούτε ο εκφοβισμός απέδειξε ότι μεγαλώνει σωστά παιδιά. Και ο Θεός ξέρει πόσο κόμπλεξ των δασκάλων πληρώσαμε με την ανοχή των (ψαρωμένων) γονιών μας.

Βερενίκη έχεις απόλυτο δίκιο. Ένας επαγγελματίας και σωστός δάσκαλος, πρέπει να βάζει τα όρια και να χειρίζεται (με την καλή έννοια) μαθητές και γονείς.

(η φετινή μας δασκάλα, στην πρώτη συγκέντρωση έδωσε σε όλους μας το κινητό της. Εγώ στη θέση της δεν θα έκανα κάτι τέτοιο. Είναι σαν να ανοίγει την πόρτα σε μια μη επαγγελματική σχέση μεταξύ δασκάλας-γονιών. Δεν την έχω πάρει ποτέ και ούτε πρόκειται).

 

Και στα ιδιωτικά , πάμε , δίνουμε ένα σκασμό λεφτά και κάνουμε και τουμπεκί ψιλοκομμένο.

Άντε καλέ, πού το είδες αυτό? Εκεί να δεις τι γίνεται από τους 'προβληματικούς' γονείς. Σε εμάς, μέχρι και έντυπα φέρνουν στο σχολείο, για να τα δώσει η δασκάλα στα παιδιά τους, να κάνουν έξτρα ασκήσεις.

Απλά, η φετινή δασκάλα τους βάζει ευγενικά στη θέση τους, αυτοί διαμαρτύρονται, πάνε στο διευθυντή, τους ξαναβάζει στη θέση τους και ... έτσι θα περάσει η χρονιά. Μετά βρίζουν τη δασκάλα στα πάρτι, τους ακολουθούν και καμία 10ριά ακόμα και ... έτσι περνάει η χρονιά. Εμείς όμως είμαστε ευχαριστημένοι, γιατί βλέπουμε ότι η δασκάλα είναι σωστή. Μπορεί μία τάξη να έχει 20 σωστούς γονείς και 5 προβληματικούς. Οι 5 όμως είναι αυτοί που ... ακούγονται. Εμένα δεν με πειράζει, θα με πείραζε, αν καταλάβαινα ότι παρεμβαίνουν στην εκπαιδευτική διαδικασία.

Σε εμάς, εκτός από δυο τρεις brutal γονείς που έβρισαν το διευθυντή άσχημα ακόμα και ασήμαντους λόγους, σε γενικές γραμμές υπάρχουν όσα λέτε. Μια θαυμάσια δασκάλα που έδωσε σε όλους το κινητό της, (δεν την ενοχλούμε βέβαια), δυο μέρες τη βδομάδα ενημέρωση για όποιον γονιό θέλει, αν πας και άλλη ώρα δεν υπάρχει περίπτωση να μη σε καλοδεχτούν και να μην σου μιλήσουν και μάλιστα για αρκετή ώρα. Οι γονείς απόλυτα συνεργάσιμοι, εκτός από έναν που έχει το παιδάκι το βίαιο, οι υπόλοιποι μια γροθιά, με σύλλογο εθελοντών, μέσα σε όλα, απολυμάνσεις, βαψίματα, ημερίδες επαγγελμάτων για τα παιδιά, πολύ πράμα....σε κάθε συνάντηση εκεί τουλάχιστον τα 2/3 του τμήματος. Όλα καλά, μέχρι εδώ.

Μάθημα όμως??? Αν έχει κάποια μαμά παιδάκι δευτέρας πολύ θα με βοηθούσε να μου έλεγε που είναι στη γλώσσα και στα μαθηματικά. Μαμάδες μου λένε ότι είμαστε 30 σελίδες πίσω απ το άλλο τμήμα. Προσοχή, όχι 3, αλλά 30......Κάποιες φορές που πήγα και περίμενα έξω απ την αίθουσα να δώσω κάτι στο παιδί, αυτά που άκουσα είναι απίστευτα.....σας διαβεβαιώ ότι μάθημα δε γίνεται. Ανά 2 λεπτά διακόπτουν για να μαλώσουν και να νουθετήσουν, δυο συγκεκριμένα άτομα. Το βίαιο αγοράκι και ένα κορίτσι (!). ΟΛΟΙ ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ. Τα παιδιά έρχονται και μας τα λένε, αλλά και όσες έχουμε πάει από εκεί ακούσαμε και με τα αυτιά μας. Πέρυσι για τους ίδιους λόγους κάναμε ένα τεύχος λιγότερο απ τους άλλους! Ολόκληρο τεύχος ρε παιδιά!

Τη δασκάλα να κατηγορήσεις? Είναι αξιολύπητη.......με πόνο καρδιάς το λέω, όχι ειρωνικά, τη λυπάμαι........κάθε λίγο να έχει το ένα πάνω στο θρανίο να χοροπηδάει και το άλλο να χτυπάει το διπλανό και να ουρλιάζει??? Πόσες παρατηρήσεις να κάνει πια? Δεν προλαβαίνει να σταυρώσει φράση!!! Οι των ειδικοτήτων δε, αν σταθείς απ έξω, λες αυτά μόνα είναι, δάσκαλος δεν υπάρχει μέσα, χάβρα, 15 άτομα όρθια και τσιρίζουνε! Αυτά διασταυρωμένα, πήγαμε αρκετές μαμάδες και ακούσαμε τι γίνεται.

Και εδώ έρχεται το ερώτημα. Τι κάνουμε???

Φοβάμαι ότι εσείς δεν μπορείτε να κάνετε κάτι επί της ουσίας. Για μένα είναι φταίξιμο του δασκάλου.

Όπως έχω πει και σε άλλες παρόμοιες συζητήσεις, δεν θα μπω στη διαδικασία να προτείνω εκπαιδευτικές λύσεις γιατί δεν είναι το επάγγελμά μου και δεν το ξέρω, ό,τι και να πω άστοχο θα είναι.

Δεν μπορεί όμως, κάπου στη γη θα έχει ανακαλυφθεί μια μεθοδολογία χειρισμού της τάξης. Ο σωστός δάσκαλος θα πρέπει να μπορεί να το πετύχει αυτό.

Δεν καταλαβαίνω τον χαρακτηρισμό " έχουμε καλή δασκάλα, αλλά δεν μπορεί να γίνει μάθημα γιατί υπάρχουν ζωηρά παιδιά".

Ο χειρισμός ενός συνόλου παιδιών με ανομοιογένειες και ειδικά χαρακτηριστικά, είναι εξ' ολοκλήρου μέσα στην ευθύνη αυτού που μπαίνει στην τάξη.

Αντιστοίχως ο καλός γιατρός, ο καλός πολιτικός (να είμαστε και επίκαιροι), ο καλός δικηγόρος... δεν μπορεί να δεδικαίωνται να παραιτούνται από την ευθύνη τους επειδή οι συνθήκες δεν είναι ιδανικές.

Ίσως ακούγομαι σκληρή με τους δασκάλους, αλλά πιστεύω ότι ο τρόπος για να μπορεί να κάνει ο καθένας σωστά τη δουλειά του δεν βρίσκεται μόνο στο πως θα γίνουν οι συνθήκες ιδανικές, αλλά και στο πως μπορείς να δημιουργήσεις τις λύσεις.

Μάθημα όμως??? Αν έχει κάποια μαμά παιδάκι δευτέρας πολύ θα με βοηθούσε να μου έλεγε που είναι στη γλώσσα και στα μαθηματικά. Μαμάδες μου λένε ότι είμαστε 30 σελίδες πίσω απ το άλλο τμήμα. Προσοχή, όχι 3, αλλά 30......Κάποιες φορές που πήγα και περίμενα έξω απ την αίθουσα να δώσω κάτι στο παιδί, αυτά που άκουσα είναι απίστευτα.....σας διαβεβαιώ ότι μάθημα δε γίνεται. Ανά 2 λεπτά διακόπτουν για να μαλώσουν και να νουθετήσουν, δυο συγκεκριμένα άτομα. Τ

Λατίνα, το κάθε βιβλίο εμάς το κάνουν ανακατεμένο. Οπότε νομίζω δεν έχει νόημα να συγκρίνουμε σελίδες. Προσωπικά δεν με ενδιαφέρει πόσο γρήγορα ή πόσο αργά θα πάει η δασκάλα ή αν θα κάνει την ύλη ανακατεμένη, αρκεί όσα κάνουν να τα αφομοιώνουν.

Καλά σας αφήνουν να μπαίνετε στο σχολείο εν ώρα μαθήματος και να είστε έξω από την τάξη;

Βασικά άλλη πάει να το πάρει που είναι άρρωστο, άλλη πάει να δώσει κανένα ξεχασμένο πρωινό, άλλη μπουφάν, άλλη κεράσματα για γιορτή, και περιμένουν μέχρι να χτυπήσει το κουδούνι, οπότε συγκεντρώσαμε τις πληροφορίες μας....

εγώ πχ είχα πάει για να δώσω γλυκά.

Δεν καταλαβαίνω τον χαρακτηρισμό " έχουμε καλή δασκάλα, αλλά δεν μπορεί να γίνει μάθημα γιατί υπάρχουν ζωηρά παιδιά".

Ο χειρισμός ενός συνόλου παιδιών με ανομοιογένειες και ειδικά χαρακτηριστικά, είναι εξ' ολοκλήρου μέσα στην ευθύνη αυτού που μπαίνει στην τάξη.

Αντιστοίχως ο καλός γιατρός, ο καλός πολιτικός (να είμαστε και επίκαιροι), ο καλός δικηγόρος... δεν μπορεί να δεδικαίωνται να παραιτούνται από την ευθύνη τους επειδή οι συνθήκες δεν είναι ιδανικές.

Λατίνα συμφωνώ και εγώ. Από αυτά που μας λες, η δασκάλα σας δεν είναι καλή γιατί δεν μπορεί να διαχειριστεί την τάξη. Δεν έχει μόνο η τάξη σας ζωηρά ή επιθετικά παιδιά.

Βασικά άλλη πάει να το πάρει που είναι άρρωστο, άλλη πάει να δώσει κανένα ξεχασμένο πρωινό, άλλη μπουφάν, άλλη κεράσματα για γιορτή, και περιμένουν μέχρι να χτυπήσει το κουδούνι, οπότε συγκεντρώσαμε τις πληροφορίες μας....

εγώ πχ είχα πάει για να δώσω γλυκά.

Τι να σου πω... συγγνώμη κιόλας αλλά το σχολείο σας είναι ένα μπάχαλο γενικώς.

Εμάς δεν μπαίνει κανείς άπαξ και κλείσουν οι πόρτες το πρωί εκτός και αν είναι κάτι επείγον (πχ να πάρει το άρρωστο παιδί σπίτι).

Τα γλυκά γιατί δεν τα παίρνει μαζί του το πρωί το παιδί και πρέπει να πάτε στο διάλειμμα;

Μήπως πρέπει και εσείς οι ίδιοι σαν γονείς να βάλετε κάποια όρια στους γονείς γενικώς ή να απαιτήσετε να μπουν καποια όρια ώστε και τα παιδιά να βλέπουν το σχολείο ως σχολείο και όχι σαν παιδότοπο; Αν τα παιδιά βλέπουν να μπαινοβγαίνουν γονείς συνεχώς είναι και διαφορετική η συμπεριφορά τους (πιστεύω).

Μου είπε χθες η κόρη μου ότι η δασκάλα των εικαστικών έβαλε όλη την τάξη τιμωρία γιατί μίλαγαν και έκαναν φασαρία κάποια παιδιά. Η τιμωρία ήταν να μην κάνουν καθόλου εικαστικά και να κάθονται να βλέπουν ο ένας τον άλλον...

Αυτό πως σας φαίνεται; Εμένα μου φαίνεται σαν ανικανότητα της δασκάλας να επιβληθεί... Οπότε η εύκολη λύση είναι να μην κάνουν τίποτα...

Λατίνα συμφωνώ και εγώ. Από αυτά που μας λες, η δασκάλα σας δεν είναι καλή γιατί δεν μπορεί να διαχειριστεί την τάξη. Δεν έχει μόνο η τάξη σας ζωηρά ή επιθετικά παιδιά.

Ρε παιδιά, 8 δασκάλους έχουν! Όλοι άχρηστοι είναι? Δεν είναι ούτε ένας, ούτε δύο.....Σίγουρα δεν έχει μόνο η τάξη μας ζωηρά παιδιά, αλλά στο σχολείο μας είμαστε το διαβόητο τμήμα για τη ζωηράδα μας. Δεν ξέρω και τι δικαιοδοσίες έχουν, δλδ ο ντιρεκτερ μου είπε οτι το ανήλικο δε μπορείς να το βγάλεις απ την αίθουσα, απαγορεύεται, γιατί θεωρείται μονόωρη αποβολή! Δεν ξέρω....προσπαθούν οι άνθρωποι, αλλά όπως έλεγα και στο αρχικό ποστ, η ευγένεια και το χαιδολόγημα δεν πιάνουν σε όλα τα παιδιά.....πειθαρχία δεν υπάρχει και όσο για τη φίλη που μας γράφει από το Βέλγιο, σε διαβεβαιώ ότι στο Βέλγιο αυτά τα παιδιά δε θα ήταν σε δημόσιο σχολείο. Επειδή δε θέλω να επεκταθώ, κρατήστε μόνο την κουβέντα μου. Δε θα ήταν σε δημόσιο σχολείο.

Κι εμείς ξεκινήσαμε στην α' δημοτικού με δύο πολύ άτακτα παιδιά και 25 παιδιά στο τμήμα. Μία χαρά τα κατάφερε η δασκάλα, ούτε πίσω έμεινε, τα παιδάκια αυτά θα βελτιωθούν σιγά σιγά μέχρι το τέλος της χρονιάς. Δεν λέω ότι είναι εύκολο, δεν θα έκανα ποτέ τη δουλειά του δασκάλου και θαυμάζω αυτούς που την κάνουν καλά.

LA LATINA, εγώ θα το συζητούσα με τη δασκάλα αν με απασχολούσε ότι τα παιδιά έχουν μείνει πίσω. Δεν θα της ζητούσα το λόγο, με καταλαβαίνεις. Δεν νομίζω ότι είναι παρέμβαση να ανακοινώσει η δασκάλα το εκπαιδευτικό της πλάνο.