χτυπάει τους φίλους του

Κορίτσια καλησπέρα.Ο μικρος μου ειναι 2,5 χρ κ ενω ειναι πολύ κοινωνικος ,θέλει την παρέα άλλων παιδιων κ χαιρεται όταν αυτά έρχονται σπιτι κ μου ζητάει να πηγαινουμε κ εμεις στα σπίτια τους,μόλις αρχίζει το παιχνιδι ή λιγο μετά αρχίζει να τα χτυπάει χωρις να του κάνουν κάτι.Μπορει κ να μαλώσουν για κάποιο παιχνιδι ή να μη του αρέσει κάτι αλλά το κάνει κ χωρις προφανή λόγο κ στο σπίτι των παιδιων κ στο δικό μας(νομιζω λιγο παραπανω στο δικό μας)Με εχει απασχολησει πολύ αυτή η κατάσταση γιατι διαρκει περίπου ενα χρονο.Το συζήτησα κ με την παιδιατρο κ μου λεει να τον παίρνεις κ να φευγεις οταν χτυπαει τα παιδια.Το κανω αυτο εδω κ καιρο ,δε βλέπω να βελτιωθηκε κάτι.Νίωθω κ άσχημα κ για τα παιδια κ τις μαμαδες τους οταν παμε κάπου για καφε ειμαι στην τσίτα.Κάποιες μαμαδες νομιζω ότι μας αποφεύγουν κ για αυτο κ δεν μπορω να τις κατηγορήσω,το καταλαβαινω.Είναι κ που στο περιβάλλον μας δεν έχουμε κάποιο αλλο παιδάκι να χτυπάει έτσι συστηματικά κ διερωτωμαι τι να συμβαινει κ τι μπορω να κάνω.

καλημέρα.

Ο γιος μου πέρασε από αυτό το στάδιο όταν ήταν περίπου 2 χρ. κ δεν μπορούσε να εκφράσει αυτό που ήθελε. πχ. του παιρναν το παιχνίδι κ επειδή δεν μπορούσε να το ζητήσει, χτύπαγε!

Αυτό κράτησε ευτυχώς μόνο 2 μήνες κ όχι σε έντονο ρυθμό.Η αλήθεια είναι ότι αισθάνεσαι άσχημα απέναντι στο άλλο παιδάκι που μπορεί να κλάψει, αλλά κ απέναντι στην μητέρα. εγώ πάντα τον επίπληττα κ τον έβαζα τιμωρία όσο κ αν στεναχωριόμουν . Υπάρχουν κ κάτι μουλάρες που λένε : έλα μωρέ, παιδάκια είναι! Αυτό δεν το δέχομαι γιατί ούτε το δικό μου παιδί θα ήθελα να χτυπηθεί.

οταν ξεκίνησε να μοιράζεται με την αδερφή του , αλλά κυρίως όταν ξεκίνησε να μιλάει κ να εκφράζεται αυτή η συμπεριφορά σταμάτησε. φυσικά κ τσακώνεται με την αδερφή του κάποιες φορές , αλλά ποτέ με αλλο παιδί!

Κορίτσια καλησπέρα.Ο μικρος μου ειναι 2,5 χρ κ ενω ειναι πολύ κοινωνικος ,θέλει την παρέα άλλων παιδιων κ χαιρεται όταν αυτά έρχονται σπιτι κ μου ζητάει να πηγαινουμε κ εμεις στα σπίτια τους,μόλις αρχίζει το παιχνιδι ή λιγο μετά αρχίζει να τα χτυπάει χωρις να του κάνουν κάτι.Μπορει κ να μαλώσουν για κάποιο παιχνιδι ή να μη του αρέσει κάτι αλλά το κάνει κ χωρις προφανή λόγο κ στο σπίτι των παιδιων κ στο δικό μας(νομιζω λιγο παραπανω στο δικό μας)Με εχει απασχολησει πολύ αυτή η κατάσταση γιατι διαρκει περίπου ενα χρονο.Το συζήτησα κ με την παιδιατρο κ μου λεει να τον παίρνεις κ να φευγεις οταν χτυπαει τα παιδια.Το κανω αυτο εδω κ καιρο ,δε βλέπω να βελτιωθηκε κάτι.Νίωθω κ άσχημα κ για τα παιδια κ τις μαμαδες τους οταν παμε κάπου για καφε ειμαι στην τσίτα.Κάποιες μαμαδες νομιζω ότι μας αποφεύγουν κ για αυτο κ δεν μπορω να τις κατηγορήσω,το καταλαβαινω.Είναι κ που στο περιβάλλον μας δεν έχουμε κάποιο αλλο παιδάκι να χτυπάει έτσι συστηματικά κ διερωτωμαι τι να συμβαινει κ τι μπορω να κάνω.

Σωστά είπε η παιδίατρος, συνέχισε απλά αυτή την τακτική. Πριν και μόλις βρεθεί με τα παιδάκια του εξηγείς να μην χτυπήσει κανένα παιδάκι γιατί θα το πονέσει και κανείς δεν θέλει να πονάει. Και πως αν συμβεί θα πρέπει να σταματήσει το παιχνίδι και να φύγετε. Με το που χτυπάει του λες "ωχ χτύπησες το άλλο παιδάκι και πόνεσε. Δεν πρέπει να πονάς κανέναν! Δεν αρέσει σε κανέναν να πονάει. Πρέπει να φύγουμε τώρα για αυτό που έκανες".

Και χωρίς πολλά πολλά αποχωρείτε.

1-2-3 θα σταματήσει.

Ολες οι μαμάδες όταν βλέπουμε πως η μαμά του παιδιού που έχει συμπεριφορά ανεπιθύμητη αντιδρά και δεν είναι γαϊδούρι, μην ανησυχείς, δεν παρεξηγούμε, το ίδιο κι εσύ θαρρώ.

Παιδιά εγώ είμαι κατά της τιμωρίας σε αυτές τις ηλικίες, δεν είναι έτοιμα τα παιδάκια. Το μόνο που καταλαβαίνουν είναι η δράση-αντίδραση ή αλλιώς πράξη-συνέπειες. Κι έτσι του το δείχνεις.

Όποτε χτυπάει θα πρέπει να έχει συνέπειες. Συνέπειες όμως που θα τον "τσούξουν" να το πω έτσι. Δηλαδή το να τον πάρεις και να φύγεις δεν ξέρω κατά πόσο είναι σοβαρή συνέπεια για εκείνον. Μπορεί όποτε βαρεθεί για παράδειγμα να δίνει και μία στον διπλανό του για να φύγετε μια ώρα αρχίτερα...

Ξεκινάς με εξάσκηση στο σπίτι όπου σίγουρα τα αδιάκριτα βλέμματα είναι λιγότερα. Όποτε χτυπήσει τον οποιοδήποτε θα πρέπει να έχει άμεση συνέπεια, σοβαρή στα μάτια του. Θα δείχνεις ότι δεν το δέχεσαι σε καμία περίπτωση και πως όταν το κάνει κάτι χάνει. δεν κερδίζει (ούτε καν την προσοχή σου). Αλλά και έξω, θα αγνοείς τα αδιάκριτα βλέμματα και θα φροντίζεις να παραμείνεις ήρεμη.

Είδα πρόσφατα ένα περιστατικό όπου ένα (μεγάλο) παιδί άρχισε να χτυπάει τους πάντες και να μιλάει άσχημα (έφαγα και εγώ μια κλωτσιά αδέσποτη που ήμουν πολύ κοντά). Μου έκανε πιο πολύ εντύπωση η στάση μιας γριάς, που καρφώθηκε να κοιτάει και μόνο ποπ κορν δεν πήρε για να απολαύσει το θέαμα. Εγώ που έφαγα κιόλας την κλωτσιά, πήγα πιο πέρα και δεν γύρναγα να κοιτάξω για να μην φέρω σε δύσκολη θέση τους γονείς. Ευτυχώς εκείνοι δεν πτοήθηκαν από τη γριά και πιστεύω χειρίστηκαν ψύχραιμα το θέμα, αλλά σίγουρα ήρθαν σε δύσκολη θέση.

Το να τον παιρνω κ να φεύγω το εφαρμόζω καιρο κ τον πειράζει γιατι κλαιει δε θέλει να φύγει.Όταν το κανει στο σπίτι μας εχω συννενοηθεί με μαμαδες -φίλες κ φευγουν απο το σπιτι λέγοντας πως δεν παιρνάνε καλα κ οτι φευγουν γιατι χτυπάει τους φίλους του.Δεν του αρέσει αλλά μετά μαλλον τα ξεχνάει.Του μιλαω κ ηρεμα πριν παμε καπου κ του λεω να μην φερθει άσχημα,τώρα τελευταια διαβασα καπου κ μου άρεσε ,του λεω παραμυθια με αυτο που θέλω να του περάσω πχ για παιδακια που μεινανε χωρις φίλους γιατι τους χτυπούσανε.Σκεφτηκαμε με τον άνδρα μου μηπως επειδη του το λεμε απο πριν να μη το κανει,το κανει γι΄αυτο;Αλλά δεν πρεπει να ισχυει γιατι για καποιο μικρο διαστημα που νομιζα οτι το έκοψε κ δεν του μιλαγα παλι το έκανε.

Το ίδιο ακριβώς αντιμετώπισε και η κολλητή μου με την κόρη της για πάνω από 2 χρόνια. Το κοριτσάκι βέβαια ήταν και είναι δύσκολο παιδί, ατίθασο και μεταξύ 2-4,5 χρ περίπου χτυπούσε άλλα παιδάκια. Και η φίλη μου ντρεπόταν πολύ… και κάποιοι μέχρι τότε φίλοι τους με παιδιά τους απέφευγαν… ρώτησε δασκάλες, ψυχολόγους κλπ και όλοι της είχαν πει το ίδιο, να την παίρνει και να φεύγει επιτόπου… και επειδή το έζησα από κοντά όλο αυτό, ξέρω πόσο δύσκολο είναι να το κάνεις πράξη. Η φίλη μου δεν μπορούσε/ήθελε να το κάνει πάντα. Της έκανε άλλες «τιμωρίες» όπως της έκρυβε τα αγαπημένα της παιχνίδια, όμως αυτά δεν πιάνουν, γιατι πρέπει το παιδί σε αυτή την ηλικία να συνδέσει άμεσα αυτό που κάνει με την συνέπεια του, αλλιώς δεν το καταλαβαίνει..

Το να τον παιρνω κ να φεύγω το εφαρμόζω καιρο κ τον πειράζει γιατι κλαιει δε θέλει να φύγει.Όταν το κανει στο σπίτι μας εχω συννενοηθεί με μαμαδες -φίλες κ φευγουν απο το σπιτι λέγοντας πως δεν παιρνάνε καλα κ οτι φευγουν γιατι χτυπάει τους φίλους του.Δεν του αρέσει αλλά μετά μαλλον τα ξεχνάει.Του μιλαω κ ηρεμα πριν παμε καπου κ του λεω να μην φερθει άσχημα,τώρα τελευταια διαβασα καπου κ μου άρεσε ,του λεω παραμυθια με αυτο που θέλω να του περάσω πχ για παιδακια που μεινανε χωρις φίλους γιατι τους χτυπούσανε.Σκεφτηκαμε με τον άνδρα μου μηπως επειδη του το λεμε απο πριν να μη το κανει,το κανει γι΄αυτο;Αλλά δεν πρεπει να ισχυει γιατι για καποιο μικρο διαστημα που νομιζα οτι το έκοψε κ δεν του μιλαγα παλι το έκανε.

Μήπως του την έχεις "χαρίσει" ουκ ολίγες φορές;

ή

Μήπως του μιλάτε διαρκώς για το θέμα και η συμπεριφορά αυτή γίνεται το επίκεντρο της προσοχής σας;

Απλά, ψύχραιμα και χωρίς πολλά λόγια. Του λες αυτές τις φράσεις που σου λέω παραπάνω. Δεν χρειάζεται περισσότερα λόγια, μπερδεύεται ή χαίρει προσοχής ο μικρούλης.

α) Τους λες ΠΡΙΝ να είναι προσεκτικός ώστε να μην πονέσει άλλο παιδάκι γιατί θα ΠΡΕΠΕΙ να φύγετε (πρόσεξε, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ - οτι δηλαδή δεν γίνεται διαφορετικά, δεν είναι στο χέρι σου. Δεν είναι αντίδραση δική σου)

β) Μετά το συμβάν ψύχραιμα πλησιάζεις το παιδί και του λες ότι τώρα χτύπησε το άλλο παιδί και πόνεσε. Πως αυτό δεν έπρεπε να το κάνει γιατί δεν αρέσει σε κανέναν και πως ΠΡΕΠΕΙ τώρα να φύγετε. Κρίμα.

Τέλος. Μην συνεχίζεις την κουβέντα επ'αυτού. Μην το κάνετε ζήτημα στο σπίτι με παραμυθάκια κλπ. Θα πρέπει να βλέπει πως μετά τις συνέπειες το θέμα σου είναι παντελώς αδιάφορο.

Αυτή είναι η γνώμη μου - απ' την εμπειρία μου πάντα.

Ναι, πιστεύω και εγώ ότι τα δήθεν τυχαία παραμυθάκια με περιεχόμενο ανάλογο με το εκάστοτε πρόβλημα, μόνο καλό δεν κάνουν...

Τέτοιου είδους παραμυθάκια τα διάβαζα σε ανύποπτο χρόνο.

Είναι κ που στο περιβάλλον μας δεν έχουμε κάποιο αλλο παιδάκι να χτυπάει έτσι συστηματικά κ διερωτωμαι τι να συμβαινει κ τι μπορω να κάνω.

Εκφραζει ένα συναισθημα: το θυμό.

Εσυ δειξε οτι τον καταλαβαινεις "ναι εισαι θυμωμενος γιατι..." αλλά οταν ειμαστε θυμωμενοι κανουμε κατι αλλο δεν χτυπαμε.

Μιλα του ηρεμα και κρατησε του το χερι κατω. Εδω ειχα διαβασει ενα πολυ καλο αρθρο http://parents.org.gr/psych/a39

Μήπως του την έχεις "χαρίσει" ουκ ολίγες φορές;

ή

Μήπως του μιλάτε διαρκώς για το θέμα και η συμπεριφορά αυτή γίνεται το επίκεντρο της προσοχής σας;

 

Απλά, ψύχραιμα και χωρίς πολλά λόγια. Του λες αυτές τις φράσεις που σου λέω παραπάνω. Δεν χρειάζεται περισσότερα λόγια, μπερδεύεται ή χαίρει προσοχής ο μικρούλης.

α) Τους λες ΠΡΙΝ να είναι προσεκτικός ώστε να μην πονέσει άλλο παιδάκι γιατί θα ΠΡΕΠΕΙ να φύγετε (πρόσεξε, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ - οτι δηλαδή δεν γίνεται διαφορετικά, δεν είναι στο χέρι σου. Δεν είναι αντίδραση δική σου)

 

β) Μετά το συμβάν ψύχραιμα πλησιάζεις το παιδί και του λες ότι τώρα χτύπησε το άλλο παιδί και πόνεσε. Πως αυτό δεν έπρεπε να το κάνει γιατί δεν αρέσει σε κανέναν και πως ΠΡΕΠΕΙ τώρα να φύγετε. Κρίμα.

 

Τέλος. Μην συνεχίζεις την κουβέντα επ'αυτού. Μην το κάνετε ζήτημα στο σπίτι με παραμυθάκια κλπ. Θα πρέπει να βλέπει πως μετά τις συνέπειες το θέμα σου είναι παντελώς αδιάφορο.

Αυτή είναι η γνώμη μου - απ' την εμπειρία μου πάντα.

Κορίτσια ευχαριστώ για τις απαντησεις σας.Προσπαθώ να τον απομακρυνω αλλά για να ειμαι ειλικρινης δεν ειναι πάντα εύκολο ειδικα όταν ειναι οι αλλοι στο σπίτι μας,βεβαια κ εκει τρωει τιμωρια-απομακρυνση αλλά για λιγο.

Δεν νομιζω οτι χτυπαει απο θυμο γιατι το κανει κ στα καλά καθουμενα κ γελαει,ισως το περναει για παιχνιδι.Καλά το κανει κ οταν διεκδικει παιχνιδι αλλά κ εκει όχι παντα,μπορει μονο να κλαει.Δεν εχω εντοπισει ακριβως το γιατί.

katerinag τελικα τι εκανε η φιλ σου με τη μικρή της;

Κορίτσια ευχαριστώ για τις απαντησεις σας.Προσπαθώ να τον απομακρυνω αλλά για να ειμαι ειλικρινης δεν ειναι πάντα εύκολο ειδικα όταν ειναι οι αλλοι στο σπίτι μας,βεβαια κ εκει τρωει τιμωρια-απομακρυνση αλλά για λιγο.

Δεν νομιζω οτι χτυπαει απο θυμο γιατι το κανει κ στα καλά καθουμενα κ γελαει,ισως το περναει για παιχνιδι.Καλά το κανει κ οταν διεκδικει παιχνιδι αλλά κ εκει όχι παντα,μπορει μονο να κλαει.Δεν εχω εντοπισει ακριβως το γιατί.

katerinag τελικα τι εκανε η φιλ σου με τη μικρή της;

όλες σχεδόν έχουμε περάσει κάτι παρόμοιο. Και εγώ με τη κόρη μου στην ηλικία του δικού σου. Θυμωνα πολύ, ντρεπομουν , συνεχώς παρατηρήσεις, συνέπειες κ.τ.λ. Τίποτα δεν κατάφερα. Το παιδι το σταμάτησε όταν πήγε παιδικό σταθμό και άρχισε να αλληλεπιδρα με τη μικρη κοινωνία των παιδιών που ερχόταν καθημερινά σε επαφή. Εγώ θα πρότεινα να το απομακρύνεις πολύ ήρεμα και με αγκαλιά απο το συμβάν. Το παιδάκι σίγουρα δεν θελει να προκαλέσει κάτι κακό. Οι ψυχολογοι καλά θα κάνουν να αποκωδικοποιήσουν μια τέτοια συμπεριφορά, γιατί συμβαίνει κατα κόρον σε αυτή την ηλικία, και όχι μόνο να προτείνουν τρόπους που μάλλον στεναχωρουν περισσότερο το παιδάκι.

Μήπως του την έχεις "χαρίσει" ουκ ολίγες φορές;

ή

Μήπως του μιλάτε διαρκώς για το θέμα και η συμπεριφορά αυτή γίνεται το επίκεντρο της προσοχής σας;

 

Απλά, ψύχραιμα και χωρίς πολλά λόγια. Του λες αυτές τις φράσεις που σου λέω παραπάνω. Δεν χρειάζεται περισσότερα λόγια, μπερδεύεται ή χαίρει προσοχής ο μικρούλης.

α) Τους λες ΠΡΙΝ να είναι προσεκτικός ώστε να μην πονέσει άλλο παιδάκι γιατί θα ΠΡΕΠΕΙ να φύγετε (πρόσεξε, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ - οτι δηλαδή δεν γίνεται διαφορετικά, δεν είναι στο χέρι σου. Δεν είναι αντίδραση δική σου)

 

β) Μετά το συμβάν ψύχραιμα πλησιάζεις το παιδί και του λες ότι τώρα χτύπησε το άλλο παιδί και πόνεσε. Πως αυτό δεν έπρεπε να το κάνει γιατί δεν αρέσει σε κανέναν και πως ΠΡΕΠΕΙ τώρα να φύγετε. Κρίμα.

 

Τέλος. Μην συνεχίζεις την κουβέντα επ'αυτού. Μην το κάνετε ζήτημα στο σπίτι με παραμυθάκια κλπ. Θα πρέπει να βλέπει πως μετά τις συνέπειες το θέμα σου είναι παντελώς αδιάφορο.

Αυτή είναι η γνώμη μου - απ' την εμπειρία μου πάντα.

xena, συγνώμη αλλα νομίζω ότι με μια προειδοποίηση και καπάκι η συνέπεια και μετά τέλος, το παιδι μένει με αναπάντητα ερωτήματα. Αν υποτεθεί (δεν ξέρω) πως το παιδι με αυτό το τροπο θελει να επιβληθεί των άλλων, μήπως εμείς του διδάσκουμε πως να το κάνει καλύτερα; σε τιμωρώ αγαπητέ μου, δεν σου λέω καθημερινα(και ναι με παραμυθάκια) τι συνέπεια εχει αυτή η πράξη σου για τα αλλα παιδάκια, απλά σου δείχνω πως να αποστομωνεις τον άλλο. Θα σε απομακρύνω μέχρι να ωριμάσεις και να καταλάβεις μόνος σου το κακο που προξενεις. Μπορει άραγε ενα παιδάκι να το διαχειριστεί μόνο του όλο αυτό;

όλες σχεδόν έχουμε περάσει κάτι παρόμοιο. Και εγώ με τη κόρη μου στην ηλικία του δικού σου. Θυμωνα πολύ, ντρεπομουν , συνεχώς παρατηρήσεις, συνέπειες κ.τ.λ. Τίποτα δεν κατάφερα. Το παιδι το σταμάτησε όταν πήγε παιδικό σταθμό και άρχισε να αλληλεπιδρα με τη μικρη κοινωνία των παιδιών που ερχόταν καθημερινά σε επαφή. Εγώ θα πρότεινα να το απομακρύνεις πολύ ήρεμα και με αγκαλιά απο το συμβάν. Το παιδάκι σίγουρα δεν θελει να προκαλέσει κάτι κακό. Οι ψυχολογοι καλά θα κάνουν να αποκωδικοποιήσουν μια τέτοια συμπεριφορά, γιατί συμβαίνει κατα κόρον σε αυτή την ηλικία, και όχι μόνο να προτείνουν τρόπους που μάλλον στεναχωρουν περισσότερο το παιδάκι.

Και εγω να σου πω την αλήθεια στον παιδικο εχω εναποθέσει τις ελπίδες μου ,απο τη νέα χρονια.Η γιατρος μου ειπε να τον απομακρυνω με αυστηρο τόνο ,οχι φωνες κ φασαριες κ ειναι σιγουρη πως θα σταματησει.Εγω βεβαια πιστεύω πως δεν πιανουν σε όλα τα παιδια όλα.Όσο για το αν το έχουν περάσει σχεδον όλες οι μητερες σχετικο κ αυτό.Στο περιβάλλον μου δεν υπάρχει αλλο παιδακι που να χτυπαει.

Και εγω να σου πω την αλήθεια στον παιδικο εχω εναποθέσει τις ελπίδες μου ,απο τη νέα χρονια.Η γιατρος μου ειπε να τον απομακρυνω με αυστηρο τόνο ,οχι φωνες κ φασαριες κ ειναι σιγουρη πως θα σταματησει.Εγω βεβαια πιστεύω πως δεν πιανουν σε όλα τα παιδια όλα.Όσο για το αν το έχουν περάσει σχεδον όλες οι μητερες σχετικο κ αυτό.Στο περιβάλλον μου δεν υπάρχει αλλο παιδακι που να χτυπαει.

πάντα σε μια τέτοια συμπεριφορά της κόρης μου αντιδρούσα ενοχικα. Μόνο το δικό μου κάνει έτσι,μόνο το δικό μου δεν εχει τρόπους και όρια και είχα ξεχάσει ότι αναφερόμουν σε ενα μωρο ουσιαστικά 2,5 χρόνων. Του είχα στερήσει κουνιες γιατί δεν έλεγε να κατέβει για να πάρει άλλο σειρά, την είχα βγάλει απο παιδότοπο γιατι χτύπησε ενα αγοράκι και επιστρέψαμε σπίτι, αλλα αυτό συνεχιζόταν. Πάντως με δυο παιδάκια που τσακώνονταν συνεχως(δάγκωναν το ενα το άλλο, χτυπιοντουσαν) τώρα ειναι οι καλύτεροι φίλοι και της το λέω και με κοιτάζει με απορία.Θελω να καταλήξω και να σου πω ότι μην το κανεις μεγάλο θέμα στο μυαλό σου και σε καμία περίπτωση μη στερήσεις απο το παιδι σου το παιχνίδι και τις επαφές με αλλα παιδάκια. Απλά εγώ θά ήμουν πάντα παρούσα και θα προσπαθούσα να αποσυμφορησω τη στιγμή .Όσο για τα παραμυθάκια που λες, σε ενα παιδικό βιβλίο έδειχνε δυο παιδάκια που τσακώνονταν και δίπλα έλεγε ότι κανένα απο τα δυο δεν μπορει να απολαύσει το παιχνίδι. Να ξέρες τι εντύπωση της είχε κάνει αυτό και συνεχώς μου ζητούσε να της το εξηγώ. Και τέλος εγώ ακόμα δεν μπορω να καταλάβω τη συμπεριφορά ορισμένων μαμάδων που νομίζουν ότι έχουν το τέλειο παιδι και δίνουν συμβουλές για τα παιδια των άλλων. Άσχετο, αλλα με καίει το τελευταίο διάστημα.

Και εγω να σου πω την αλήθεια στον παιδικο εχω εναποθέσει τις ελπίδες μου ,απο τη νέα χρονια.Η γιατρος μου ειπε να τον απομακρυνω με αυστηρο τόνο ,οχι φωνες κ φασαριες κ ειναι σιγουρη πως θα σταματησει.Εγω βεβαια πιστεύω πως δεν πιανουν σε όλα τα παιδια όλα.Όσο για το αν το έχουν περάσει σχεδον όλες οι μητερες σχετικο κ αυτό.Στο περιβάλλον μου δεν υπάρχει αλλο παιδακι που να χτυπαει.

Hope77, χωρίς βέβαια να αναφέρομαι στο παιδί σου, ο γιος μου πάει 2 χρόνια παιδικό κ δεν έχω παιδάκι που χτύπαγε εκτός παιδικού να σταμάτησε όταν ξεκίνησε να πηγαίνει.Πέρσι ήταν ένα αγόρι που χτυπούσε τους πάντες με μια προτίμηση στον δικό μου.Τι τιμωρίες, τι παρατηρήσεις.....τίποτα.φέτος δέρνει το διπλανό τμήμα κ κοντεύει τα 5.Τα παιδάκια που ως γνωστόν τα λένε όλα χύμα , λένε ο τάδε χτυπάει όλα τα παιδιά.Βέβαια, εκείνη η μαμά δεν το παραδεχόταν ,δεν το έβλεπε κι ας συνέβαινε μπροστά της.......

Ο παιδικός δεν μπορεί να κάνει θαύματα , ούτε η δασκάλα έχει μαγικό ραβδάκι...θα το πει μια στην μαμά, θα το ξαναπεί θα βαλει τιμωρία....

Emma.c, διαφωνώ ότι τα παιδιά ''κατά κόρον'' χτυπάνε.Αν ήταν έτσι θα έπρεπε όλη μέρα στον παιδικό να δέρνονται. προσωπικά δεν δίνω συμβουλές ,αλλά το παιδί μου δεν σηκώνει ποτέ χέρι (από μωρό έτσι ήταν) , και δεν ανέχομαι να τον χτυπάει οποιοδήποτε άλλο για τον χ ,ψ λόγο.Και ναι, τέτοια παιδιά τα αποφεύγω

Hope77, χωρίς βέβαια να αναφέρομαι στο παιδί σου, ο γιος μου πάει 2 χρόνια παιδικό κ δεν έχω παιδάκι που χτύπαγε εκτός παιδικού να σταμάτησε όταν ξεκίνησε να πηγαίνει.Πέρσι ήταν ένα αγόρι που χτυπούσε τους πάντες με μια προτίμηση στον δικό μου.Τι τιμωρίες, τι παρατηρήσεις.....τίποτα.φέτος δέρνει το διπλανό τμήμα κ κοντεύει τα 5.Τα παιδάκια που ως γνωστόν τα λένε όλα χύμα , λένε ο τάδε χτυπάει όλα τα παιδιά.Βέβαια, εκείνη η μαμά δεν το παραδεχόταν ,δεν το έβλεπε κι ας συνέβαινε μπροστά της.......

Ο παιδικός δεν μπορεί να κάνει θαύματα , ούτε η δασκάλα έχει μαγικό ραβδάκι...θα το πει μια στην μαμά, θα το ξαναπεί θα βαλει τιμωρία....

 

Emma.c, διαφωνώ ότι τα παιδιά ''κατά κόρον'' χτυπάνε.Αν ήταν έτσι θα έπρεπε όλη μέρα στον παιδικό να δέρνονται. προσωπικά δεν δίνω συμβουλές ,αλλά το παιδί μου δεν σηκώνει ποτέ χέρι (από μωρό έτσι ήταν) , και δεν ανέχομαι να τον χτυπάει οποιοδήποτε άλλο για τον χ ,ψ λόγο.Και ναι, τέτοια παιδιά τα αποφεύγω

είπα ότι τα παιδακια ηλικίας 2 εώς 3 χρόνων κατα κόρον χτυπάνε και όχι γενικά. Και ειναι πολύ διαφορετικό να χτυπάει ενα παιδάκι στα 5 απο ενα παιδάκι στα 3. Και ναι μερικοί παιδικοί σταθμοί κάνουν θαύματα και όχι απαραίτητα με χουντικό τροπο. Εγώ θα απομάκρυνα ενα παιδι που χτυπάει και οι γονείς του δεν ειναι παρόντες να αναλάβουν αυτοί τη συμπεριφορά του παιδιου τους. Δεν ξέρω το λόγο που οδηγεί ενα παιδι να χτυπάει σε αυτή την ηλικία αλλα σίγουρα εκδηλώνει μια διαφορετικότητα απο το δικό σου που δεν χτυπάει. Και το δικό σου φαντάζομαι θα διαφοροποιείται απο αλλα παιδακια σε αλλα θέματα όχι απαραίτητα συμβατά με τους καλούς τρόπους.

Και τέλος εγώ ακόμα δεν μπορω να καταλάβω τη συμπεριφορά ορισμένων μαμάδων που νομίζουν ότι έχουν το τέλειο παιδι και δίνουν συμβουλές για τα παιδια των άλλων. Άσχετο, αλλα με καίει το τελευταίο διάστημα.

Προφανώς emma αναφέρεσαι σε εμένα. Δεν ξέρω πως το εννοείς αλλά σαφώς ο ρόλος του φόρουμ είναι να ανταλλάσουμε απόψεις και εμπειρίες. Το φόρουμ είναι δημόσιο και γράφουμε όλες. Και απ' την πρώτη στιγμή τόνισα πως μιλάω απ' την εμπειρία μου.

Δεν θα μείνω άλλο σε αυτό, θα σας δώσω τροφή για σκέψη: δεν είναι καλύτερα να οριοθετείτε το παιδί σας ΠΡΙΝ κοινωνικοποιηθεί; Περιμένετε απ' τον σταθμό να σας το οριοθετήσει; Γιατί να φέρετε το παιδί στην δύσκολη θέση; Γιατί να φέρετε άλλα παιδάκια αντιμέτωπα με ένα παιδί που χτυπάει;

Και κάτι ακόμη, είπα και παραπάνω πως η τιμωρία για τόσο μικρά παιδιά μου φαίνεται πως δεν έχει νόημα, απλά στενοχωρείτε το παιδί, δεν είναι σε θέση να καταλάβει. Συμπάσχετε μαζί του όταν συμβεί αυτό για το οποίο το προειδοποιήσατε. Κι εγώ τρυφερά μιλάω στα παιδιά μου όταν λέω τα παραπάνω. Δεν είμαι νευρική ή υστερική.

Δοκιμάστε, αν προειδοποιήσετε το παιδί 4 φορές, θα του φανείτε απλά γκρινιάρες. Αν το προειδοποιήσετε μία, θα μάθει να σας ακούει. Αυτή είναι η γνώμη μου.

Κι όποια θέλει την ακούει.

Κορίτσια ειναι δικαιωμα του κάθε γονεα να αντιδρασει οπως θέλει οταν χτυπουν το παιδι του.Εμενα οι φιλες μου ,καταλαβαινουν,μονο μια που εχει πολυ ησυχο παιδι μας αποφευγει γιατι προφανως οταν βγαινει θελει να πινει ησυχο καφε,δεν την αδικω.Απο αλλες αντιδράσεις δεν μπορω να πω οτι ειδα εντονες ,σε παιδοτοπο μια φορα τραβηξε τα μαλλια ενος κοριτσιου κ η μαμα

στράβωσε ενω της ζήτησα συγγνωμη.Πιο πολυ εγω ειμαι στην τσιτα κ δεν χαλαρωνω αλλα δεν του στερω το εξω με τιποτα ουτε την επαφη με τα παιδακια απλά καθομαι στα κάρβουνα.

Τωρα αυτο με τις μανες που τα παιδια τους ειναι τελεια αυτες οι τελειες μανες κ νοικοκυρες,συζυγοι κλπ εγω γελάω.Μου ελεγε μια συγγενης "ο δικος μου στην ηλικια του δικου σου μιλουσε τελεια,καθαρισε σε τρεις μερες,κοιμαται όλο το βραδυ γενικα εχω τροπο να κανει αυτο που θέλω"Βέβαια ξεχασε να μου πει ,το ειπε ο ανδρας της οτι ο μικρος της χτυπουσε πολυ στην ηλικια του δικου μου.Μου ελεγε ποσο καλα τους μεγαλωσαν οι γονεις τους ,συνεχεια απο κοντα κ τετοια.Βέβαια ξεχασε να μου πει οτι ο αδερφος της ειναι μπλεγμενος με κλοπες ,ναρκωτικα.Γι΄αυτο σου λεω απλά γελοιες.Και ετσι να ειναι-τελεια παιδια δεν το λες στα μουτρα του αλλου που σου λεει το προβλημα του για να τον κομπλαρεις.

Προφανώς emma αναφέρεσαι σε εμένα. Δεν ξέρω πως το εννοείς αλλά σαφώς ο ρόλος του φόρουμ είναι να ανταλλάσουμε απόψεις και εμπειρίες. Το φόρουμ είναι δημόσιο και γράφουμε όλες. Και απ' την πρώτη στιγμή τόνισα πως μιλάω απ' την εμπειρία μου.

Δεν θα μείνω άλλο σε αυτό, θα σας δώσω τροφή για σκέψη: δεν είναι καλύτερα να οριοθετείτε το παιδί σας ΠΡΙΝ κοινωνικοποιηθεί; Περιμένετε απ' τον σταθμό να σας το οριοθετήσει; Γιατί να φέρετε το παιδί στην δύσκολη θέση; Γιατί να φέρετε άλλα παιδάκια αντιμέτωπα με ένα παιδί που χτυπάει;

 

Και κάτι ακόμη, είπα και παραπάνω πως η τιμωρία για τόσο μικρά παιδιά μου φαίνεται πως δεν έχει νόημα, απλά στενοχωρείτε το παιδί, δεν είναι σε θέση να καταλάβει. Συμπάσχετε μαζί του όταν συμβεί αυτό για το οποίο το προειδοποιήσατε. Κι εγώ τρυφερά μιλάω στα παιδιά μου όταν λέω τα παραπάνω. Δεν είμαι νευρική ή υστερική.

Δοκιμάστε, αν προειδοποιήσετε το παιδί 4 φορές, θα του φανείτε απλά γκρινιάρες. Αν το προειδοποιήσετε μία, θα μάθει να σας ακούει. Αυτή είναι η γνώμη μου.

 

Κι όποια θέλει την ακούει.

xena, σαφώς και δεν αναφέρομαι σε σένα για αυτό και είπα άσχετο αλλα ειναι ενα θέμα που με καίει το τελευταίο διάστημα. Τη γνώμη σου κατεθεσες και καλά έκανες. Σε προσωπική μου εμπειρία αναφερόμουν. Δεν περιμένω απο έναν παιδικό σταθμό να το οριοθετήσει αλλα εκεί τα παιδια αλληλεπιδρουν με παιδια. Μαθαίνουν κατα κάποιο τροπο να επιλύουν τα ζητήματα μεταξύ τους με την επίβλεψη ας πούμε ενός ειδικου

Κοριτσια τωρα ειδα τα προηγουμενα μν.Ο καθενας μιλα σχετικα με την εμπειρια του,σεβαστο.Δεν μεγαλωνουμε όλοι το ίδιο τα παιδια μας.Η καθεμια λεει πως τα καταφρερε η ιδια,το ακουμε δε σημαινει οτι θα το κανουμε.Σεβαστη η καθε αποψη κ η καθε αντιρρηση της αλλης μαμας.Συζήτηση κανουμε.Εγω πιστευω το ειπα κ στη γιατρο οτι δεν πιανουν ολες οι μεθοδοι σε όλα τα παιδια,και συμφωνησε.Η καθε μανα πρεπει να βρει τον τροπο δοκιμαζοντας διαφορους.Γι αυτο ακουμε τον τροπο της καθεμιας,πιστευω πως ολες καταλαβαινουμε πως δεν υπαρχει καλυτερο κ χειροτερο ,υπαρχει μεθοδος που επιασε ή οχι.

Όσο για τον παιδικο κ εγω εχω ακουσει διαφορα παιδικο να κανει θαυμτα κ αλλον ν μην κανει τιποτα.

Κορίτσια ευχαριστώ για τις απαντησεις σας.Προσπαθώ να τον απομακρυνω αλλά για να ειμαι ειλικρινης δεν ειναι πάντα εύκολο ειδικα όταν ειναι οι αλλοι στο σπίτι μας,βεβαια κ εκει τρωει τιμωρια-απομακρυνση αλλά για λιγο.

Δεν νομιζω οτι χτυπαει απο θυμο γιατι το κανει κ στα καλά καθουμενα κ γελαει,ισως το περναει για παιχνιδι.Καλά το κανει κ οταν διεκδικει παιχνιδι αλλά κ εκει όχι παντα,μπορει μονο να κλαει.Δεν εχω εντοπισει ακριβως το γιατί.

katerinag τελικα τι εκανε η φιλ σου με τη μικρή της;

Η φίλη μου το χειριζόταν πολύ χαλαρά όλο αυτό και γι αυτό δεν είχε και αποτέλεσμα και κράτησε πολύ. Είχε τρομερό θέμα και με το σχολείο – παιδικό σταθμό γιατι και εκεί το έκανε.

Μην ελπίζετε ότι στο παιδικό θα γίνουν θαυματα…

Οι περισσότεροι φίλοι τους απέφευγαν αλλά και η ίδια η φίλη μου πήγαινε σε πάρτι που τους καλούσαν με δυσκολία και φόβο οτί θα γίνουν πάλι ρεζίλι, ντρεπόταν γιατί οι γονείς νευρίαζαν – και με το δίκιο τους για μένα.. και εγώ νευρίαζα όταν χτυπούσε το δικό μου παιδί παρόλο που την φίλη μου την έχω σαν αδερφή μου…

Προσπαθούσαν να την τιμωρούν και πολύ συζήτηση και κουβέντα, όμως σχεδόν ποτέ δεν ακολούθησαν αυτό που τους είχαν συμβουλεύσει να την παίρνουν και να φεύγουν.

Εγώ που το έζησα από πολύ κοντά όλο αυτό θεωρώ ότι μόνο αν το ακολουθούσαν αυτό ίσως να είχαν αποτέλεσμα..

Ο ψυχολόγος του σχολείου τους είχε πει ότι τέτοια συμπεριφορά έχουν συνήθως παιδιά που ή τρώνε ξύλο από γονείς ή ακριβώς το αντίθετο – μεγαλώνουν πολύ «κακομαθημένα» χωρίς πολλά όχι και μη.. αυτή ανήκει στη δεύτερη περίπτωση… όπως όμως και το δικό μου παιδί αλλά ποτέ δεν χτύπησε άλλον..

Μεγαλώνοντας (τώρα το κοριτσάκι είναι πρώτη δημοτικού) το σταμάτησε από μόνο του, όμως θεωρώ πως ακόμα έχει πρόβλημα συμπεριφοράς και ας μην χτυπάει πια… είναι δύσκολο παιδί γενικά..

Για μένα θα έπρεπε να ακολουθήσει αυτά που της έλεγαν κατά γράμμα και αν δεν έβλεπε αποτέλεσμα σε βάθος χρόνου να πήγαινε σε έναν ειδικό.

είπα ότι τα παιδακια ηλικίας 2 εώς 3 χρόνων κατα κόρον χτυπάνε και όχι γενικά. Και ειναι πολύ διαφορετικό να χτυπάει ενα παιδάκι στα 5 απο ενα παιδάκι στα 3. Και ναι μερικοί παιδικοί σταθμοί κάνουν θαύματα και όχι απαραίτητα με χουντικό τροπο. Εγώ θα απομάκρυνα ενα παιδι που χτυπάει και οι γονείς του δεν ειναι παρόντες να αναλάβουν αυτοί τη συμπεριφορά του παιδιου τους. Δεν ξέρω το λόγο που οδηγεί ενα παιδι να χτυπάει σε αυτή την ηλικία αλλα σίγουρα εκδηλώνει μια διαφορετικότητα απο το δικό σου που δεν χτυπάει. Και το δικό σου φαντάζομαι θα διαφοροποιείται απο αλλα παιδακια σε αλλα θέματα όχι απαραίτητα συμβατά με τους καλούς τρόπους.

Κι εγώ για παιδάκια 2-3 χρονών , μιλάω ότι δεν συμφωνώ ότι χτυπάνε. Ο γιος μου όταν ξεκίνησε ήταν 29 μηνών. Ολα ήταν μέχρι 3-3,5 χρονών , δεν θα έπρεπε να είναι τάξη αλλά ρινγκ.Από τα 30 παιδιά της τάξης , μόνο αυτό χτύπαγε συστηματικά. Και δεν εννοώ , ένα σπρωξιματάκι ή κάτι ανάλογο πάνω στο παιχνίδι. Να κοπανάει κεφάλια και τώρα που είναι σχεδόν 5 συνεχίζει.Δηλ,φταίει ο παιδικός κ όχι οι γονείς του ? του χρόνου θα φταίει το νηπιαγωγείο κ μετά το δημοτικό ?

Δεν νομίζω ότι είσαι σε θέση να φανταστείς την συμπεριφορά του παιδιού μου.

Είναι άλλο πράγμα να αντιδρά ένα παιδί στους γονείς του ή να μην έχει κάποια στιγμή συμβατούς τρόπους, κι άλλο δέρνω όποιον βρω μπροστά μου.

Μήπως του την έχεις "χαρίσει" ουκ ολίγες φορές;

ή

Μήπως του μιλάτε διαρκώς για το θέμα και η συμπεριφορά αυτή γίνεται το επίκεντρο της προσοχής σας;

 

Απλά, ψύχραιμα και χωρίς πολλά λόγια. Του λες αυτές τις φράσεις που σου λέω παραπάνω. Δεν χρειάζεται περισσότερα λόγια, μπερδεύεται ή χαίρει προσοχής ο μικρούλης.

α) Τους λες ΠΡΙΝ να είναι προσεκτικός ώστε να μην πονέσει άλλο παιδάκι γιατί θα ΠΡΕΠΕΙ να φύγετε (πρόσεξε, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ - οτι δηλαδή δεν γίνεται διαφορετικά, δεν είναι στο χέρι σου. Δεν είναι αντίδραση δική σου)

 

β) Μετά το συμβάν ψύχραιμα πλησιάζεις το παιδί και του λες ότι τώρα χτύπησε το άλλο παιδί και πόνεσε. Πως αυτό δεν έπρεπε να το κάνει γιατί δεν αρέσει σε κανέναν και πως ΠΡΕΠΕΙ τώρα να φύγετε. Κρίμα.

 

Τέλος. Μην συνεχίζεις την κουβέντα επ'αυτού. Μην το κάνετε ζήτημα στο σπίτι με παραμυθάκια κλπ. Θα πρέπει να βλέπει πως μετά τις συνέπειες το θέμα σου είναι παντελώς αδιάφορο.

Αυτή είναι η γνώμη μου - απ' την εμπειρία μου πάντα.

Συμφωνώ απόλυτα , με το τι κάνει ΠΡΙΝ κ ΜΕΤΑ