Σαν σκάλωμα στο λαιμό...

Κορίτσια, να σας περιγράψω ένα πρόβλημά μου να μου πει αν καμιά σας ένιωσε ή νιώθει τα ίδια και πώς το αντιμετωπίζει;

Είμαι στον 7ο μήνα της εγκυμοσύνης, λίγο πριν τον όγδοο, και από τον 5ο μήνα νιώθω συνεχώς σαν να έχω κάτι σκαλωμένο στο λαιμό μου - ή αν όχι συνεχώς, τις περισσότερες ώρες. Ακόμα πιο πριν από το αίσθημα αυτό πέρασα ένα τρίμηνο - 2ο με 4ο μήνα - με καθημερινούς απογευματινούς εμετούς (περίπου 3 την ημέρα), και τον 4ο με 5ο μήνα με αποκόλληση πλακούντα καθηλωμένη στο κρεβάτι. Λίγο πριν μπω στον 5ο μήνα οι εμετοί σταμάτησαν αλλά μου έμεινε αυτή η απαίσια αίσθηση. Α, και όπως και πριν έτσι και έκτοτε ρεύομαι συνέχεια, έχω δεν έχω φάει και νιώθω και ένα κάψιμο στο λαιμό. Σημειωτέον ότι ήμουν παχιά πριν την εγκυμοσύνη αλλά τους πρώτους μήνες έχασα 3-4 κιλά και τώρα είμαι 4 κιλά περισσότερα από αυτά με τα οποία μπήκα στην εγκυμοσύνη.

Πήγα σε δύο ΩΡΛ οι οποίοι μου είπαν ότι μάλλον έπαθα γαστρο-οισοφαγική παλινδρόμηση΄από τους εμετούς και αυτή δημιούργησε οισοφαγίτιδα. Ο πρώτος μου έδωσε zadac, τα οποία και πήρα με την έγκριση του γυναικολόγου μου. Ο δεύτερος που δεν πολυ-ασχολήθηκε μου πρότεινε ένα άλλο φάρμακο, το οποίο δεν πήρα. Αφού και τα zadac δεν βοήθησαν πολύ πήγα σε γαστρεντερολόγο, η οποία μου είπε τα ίδια και μου πρότεινε να παίρνω maalox για πιο ήπια. Έκοψα τα zadac και πήρα maalox. Δεν με βοηθούσαν και ξαναπήγα στην ίδια. Αυτή τη φορά μου έδωσε ένα πιο ισχυρό, το δεν-θυμάμαι-fast-tab και μου είπε να αποφύγουμε καλύτερα τη γαστροσκόπηση κατά την εγκυμοσύνη και να την κάνω μετά αν εξακολουθήσει το πρόβλημα. Ούτε κι αυτό έκανε καλή δουλειά και το σταμάτησα μόλις τελείωσε το κουτί. Έμεινα για λίγο χωρίς τίποτα και μετά ξαναπήγα σε γαστρεντερολόγο, ο πρώτος από τη σειρά όλων των γιατρών που σας ανέφερα πιο πάνω (εκτός του γυναικολόγου) εκτός ΙΚΑ. Αυτός μου πήρε ένα διεξοδικό ιστορικό, συμφώνησε με όλες τις προηγηθείσες αγωγές και κατέληξε στο πιθανό συμπέρασμα ότι είναι ψυχολογικό το πρόβλημά μου και πιθανώς θα πάψει μόλις γεννήσω. Πρότεινε κι αυτός να μην κάνουμε οισοφαγοσκόπηση, αν μπορώ να κάνω υπομονή, μιας και η νάρκωση απαγορεύεται στην εγκυμοσύνη και χωρίς αυτή η εξέταση είναι αρκετά ζόρικη. Συνέστησε, όμως, να συνεχίσω με την τελευταία αγωγή, την οποία και πήρα για 3 βδομάδες ώσπου αποφάσισα ότι τζάμπα φαρμακώνομαι, αφού αποτελέσματα δεν βλέπω. Και τώρα είμαι μια βδομάδα χωρίς τίποτα και απλά υποφέρω, νιώθοντας ... κάτι σκαλωμένο στο λαιμό. Εμένα, όμως, η εξήγηση του "είναι στο μυαλό μου" δεν με βοηθάει και πολύ - είμαι και ψυχολόγος...Και ενώ έχω συνηθίσει το χάλι μου, ελπίζω πια να...να το συνηθίσω ακόμα περισσότερο και - αν και δεν το εύχομαι σε καμία σας - αν παρ' όλα αυτά κάποια έχει παρόμοιο σύμπτωμα ας μου πει τι έκανε γι' αυτό.

Είμαι σίγουρη ότι είναι ένα πολύ βαρετό post να το διαβάσει κανείς. Συγγνώμη για την κούραση.

Διάβασα σκάλωμα και νόμισα ότι έχουμε το ίδιο αλλά μάλλον όχι (εμένα είναι κάτι σαν φλέμα, μπλιαχ, μάλλον από τα καυσαέρια)αλλά με πιάνει όταν έχω πολύ άγχος.

Με πάσα επιφύλαξη και εκφράζοντας καθαρά απόψεις από προσωπικά βιώματα: Θα σου έλεγα να πας , αν έχεις τη δυνατότητα και την όρεξη, σε έναν καλό ομοιοπαθητικό. Μην ταλαιπωρείς το σώμα σου και το μωρό με ένα σωρό χημικά σκευάσματα τώρα που είσαι έγκυος. Και όσο για τα ψυχολογικά, δεν είναι ξεχωριστά από το σώμα μας, σύνολο είμαστε, θα το ξέρεις άλλωστε! Είμαστε οι περισσότερες παλαβωμένες στην εγκυμοσύνη, κάνε βόλτες στη θάλασσα, πιες χαμομηλάκια, ξέχνα το!!Άμα σου πω πόσα ψυχωσωματικά είχα (και έχω) φέτος, δε θα με πιστευεις. Χαλάρωσε και ζήτα περισσότερη φροντίδα από τους δικούς σου , όχι από τους γιατρούς

Η ταπεινή μου άποψη (και όχι εμπειρία) απ' όσα έχω διαβάσει, είναι ότι ο οισοφάγος σου είναι πληγωμένος. Τα υγρά του στομάχου είναι όξινα και είναι πολύ πιθανό να "έκαψαν" να το πούμε απλά το ευαισθητο μαλακό ενδοθήλιο του οισοφάγου. (Κάτι τέτοιο συμβαίνει και στις καταστάσεις νευρικής ανορεξίας, όπου οι εμετοι είναι συνεχείς) Σκέψου ότι είναι μια πληγή και απλά θα πρέπει να περιμένεις να θρέψει. Τα zadac και όλα τα υπολοιπα φαρμακα θα βοηθήσουν στην παλινδρόμηση και μόνο, δεν έχουν σχέση με την επούλωση της πληγής. Βέβαια όλα αυτα τα λέω με κάθε επιφύλαξη, μιας και γιατρός δεν είμαι, αλλά η γενική εικόνα που περιγράφεις μου ταιριάζει με αυτά που έχω διαβάσει... Ευχομαι να σου περάσει σύντομα, για να απολαύσεις το υπολοιπο της εγκυμοσύνης σου!

Με το καλό το μπεμπάκι σου!

Ευχαριστώ, παιδιά, για το χρόνο, τις προτάσεις και τις ευχές. Κάπως έτσι τα σκέφτομαι κι εγώ τα πράγματα. Ίσως ο χρόνος να βοηθήσει τελικά. Τον ομοιπαθητικό δεν τον είχα σκεφτεί - μια γνωστή μου μου συστήνει βελονισμό αλλά διατηρώ κάποιες επιφυλάξεις. Πάντως πριν από τα φάρμακα δοκίμασα κάτι ματζούνια που διάβασα ότι θα βοηθούσαν, μία πιπερόριζα σε σκόνη, αλλά δεν μπορούσα να το πιω με τίποτα - απεναντίας με έκανε να θέλω να κάνω εμετό, έντονα. Και γενικά όλα τα βότανα δεν μου αρέσουν - μόνο τσάι του βουνού αντέχω να πιω κι αυτό με πολύ λεμόνι. Τέλοσπάντων, θα ρωτήσω και μια άλλη γνωστή μου που εκτιμώ για τον ομοιοπαθητικό που έχει και είτε από εκεί, είτε από την άδεια στην οποία βγαίνω σε 10 μέρες από τη δουλειά ελπίζω κάτι καλό να προκύψει. Και όσο για διακοπές, χαλάρωση, θάλασσα και μπάνια, όλα τα έκανα για 15 μέρες μέχρι πριν από μια βδομάδα αλλά κι εκεί την ταλαιπωρία την είχα. Το ξέρω ότι όσο δεν το σκέφτομαι είμαι καλύτερα, αλλά αν και κάτι μαλάκωνε την ενόχληση θα μπορούσα να μην το σκέφτομαι και τόσο.

Εύχομαι τα καλύτερα και για τις δυο σας και για τα μωράκια σας που είναι ακόμα φασολάκια - εγώ το δικό μου το έλεγα φακή τους πρώτους μήνες, γιατί από τη χαρά μου όταν το τεστ βγήκε θετικό έσπευσα να κλείσω ραντεβού με το γιατρό, ο οποίος δεν μπορούσε να δει τίποτα και μου είπε ότι το κύημα είναι πιο μικρό και από τη φακή.

Καλημέρα! Εύχομαι, καταρχήν, με το καλό να υποδεχτείς το μωράκι σου. Περνόντας κατευθείαν στο θέμα θα ήθελα να ρωτήσω αν έχεις θυρεοειδή ή αν έχεις κάνει εξετάσεις κατά τη διάρκεια της κύησης (κυρίως από τότε που άρχισες να νίωθεις το "κομπάκι"). Δεν θέλω να σε ταράξω, αλλά ίσως να ήταν καλό να κάνεις κάποιες σχετικές εξετάσεις (αιματολογικές ή και υπέρηχο) για τον θυρεοειδή σου. Η κολλητή μου, η οποία έχει, το διαπίστωσε επειδή είχε διαρκώς ένα "κομπάκι" στο λαιμό που καμιά φορά της προκαλούσε αναγούλες. Να σου πω, για να προλάβω την ταραχή σου, ότι αφενώς μπορεί να μην συμβαίνει απολύτως τίποτα και απλώς να μοιάζουν τα συμπτώματα, αφετέρου και να έχεις θυρεοειδή είναι κάτι που δεν απειλει την κύηση ή την υγεια τη δική σου απλώς θα πρέπει να τον ρυθμίσεις με την κατάλληλη ορμόνη (Τ4) που θα σου χορηγήσει ο γιατρός. Ελπίζω πάντως να μην συμβαίνει τίποτα και να πάνε όλα καλά!

Τι να σου πω; Η αλήθεια είναι ότι μέσα στην εγκυμοσύνη δεν έχω ελέγξει το θυρεοειδή αλλά το είχα κάνει κανα μήνα πριν μείνω έγκυος, ακριβώς γιατί έχει η μαμά μου και παίρνει θυροξίνη για να τον ελέγχει. Ήταν οριακά καλός. Αλλά τόσοι γιατροί (2 ΩΡΛ, 2 γαστρεντερολόγοι και ο γυναικολόγος) στους οποίους έχω απευθυνθεί για το συγκεκριμένο πρόβλημα δεν θα είχαν υποδείξει ούτε μία εξέταση θυρεοειδούς αν υπάρχει έστω και η παραμικρή σχέση; Τώρα, βέβαια, για να συσχετίστηκε στην περίπτωση της φίλης σου...θα ρωτήσω τον γιατρό στο επόμενο ραντεβού.

Ευχαριστώ

Επειδή έχει και η μητέρα μου θυρεοειδή, τον οποίο απέκτησε κατά την διάρκεια της πρώτης της εγκυμοσύνης, εξετάζομαι τακτικά (1 φορά το χρόνο) προληπτικά. Ποτέ δεν είχα πρόβλημα αλλά αυτό που με είχε συμβουλέψει ο ενδοκρινολόγος είναι να τον παρακολουθήσω ιδιαίτερα όταν μείνω έγκυος λόγω του ιστορικού της μητέρας μου. Παρεπιπτόντως και αν δεν γίνομαι αδιάκριτη, με πόσα κιλά ξεκίνησες την εγκυμοσύνη σου και πόσα έχει πάρει ως τώρα; Καμιά φορά είναι μια ένδειξη του θυρεοειδή στην εγκυμοσύνη η απότομη και αναίτια αύξηση κιλών. Εννοώ ότι αν προσέχεις τη διατροφή σου και βάζεις κιλά που δεν εξηγούνται (όχι του μωρού φυσικά!!) ίσως να αποτελεί μια ένδειξη. Βέβαια αυτό δεν είναι πανάκεια. Εύχομαι όλα αυτά να είναι υποθέσεις και τίποτα άλλο. Όπως και να έχει είμαι σίγουρη πως θα πάνε όλα καλά! Αν θές να με ρωτήσεις οτιδήποτε άλλο στο οποίο νομίζεις ότι μπορώ να σε βοηθήσω είμαι στη διάθεση σου.

Ξεκίνησα περίπου 80 και είμαι 84. Στην αρχή έχασα περίπου 4 και μετά πήρα αυτά και άλλα τόσα, αλλά χωρίς υπερβολές στο φαγητό. Όχι, δεν έχω πάρει αδικαιολόγητα βάρος για να θορυβηθώ για θυρεοειδή. Αλλά αφού δεν είμαστε γιατροί θα το αφήσω εδώ το θέμα με τον θυρεοειδή και απλά θα κάνω μια αναφορά στον γιατρό όταν τον ξαναδώ. Αλλά παρά το ψιλο-χάλι μου είμαι κι εγώ αισιόδοξη. Τώρα που το σκέφτομαι και η μαμά μου ρώτησε την (έγκυο) γιατρό της για την περίπτωσή μου και το μόνο που της είπε ήταν πως όταν γεννήσω μάλλον θα περάσει και το κωλο-σύμπτωμά μου και να χάσω τα περιττά κιλά! Ελπίζω να είναι απλά ένα από τα ανεξήγητα συμπτώματα της εγκυμοσύνης όπως η ναυτία και οι εμετοί που έρχονται και απέρχονται εξίσου ακατανόητα. Τι να πω - I rest my case!

Ελπίζω να μην σε άγχωσα μόνο...! Παρεπιπτώντως, είμαι 75 κιλά αυτή τη στιγμή (1.60 ύψος )και ηλπίζα να χάσω καμιά 10αριά ακόμη πριν αρχίσουμε τις προσπάθειες (προβλήματα στη μέση και υψηλό ΒΜΙ). Έχω ήδη χάσει 12 (ήμουν 87) και η αλήθεια είναι ότι έχω αρχίσει να κουράζομαι. Χθές λοιπόν συζητούσα με τον σύζυγό μου για το ενδεχώμενο να χάσω άλλα 5 κιλά και να ξεκινήσουμε τις προσπάθειες μας μετά κι όχι να περιμένουμε να χάσω 10+. Εσύ είχες πρόβλημα με τα κιλά; Εννοώ με το ζάχαρο ή extra πίεση στη μέση; Βέβαια παίζει ρόλο και το ύψος, αλλά μια και ήμαστε κοντά στα κιλά είπα να σε ρωτήσω.

Οι αναλογίες μας είναι περίπου οι ίδιες μιας κι εγώ είμαι 1,67 εκ. Αν και έχω βεβαρυμένο ιστορικό προβλημάτων μέσης (κήλες μεσοσπονδύλιων δίσκων) και όλοι το φοβόμασταν ότι μπορεί να υποτροπιάσω κατά την εγκυμοσύνη (εγώ λιγότερο απ' όλους, όμως, γιατί έχω εμπιστοσύνη στον εαυτό μου και την πειθαρχία που θα επεδείκνυα για τον πιο σημαντικό σκοπό της ζωής μου) και παρά το γεγονός ότι έκανα και αρκετές δουλειές εξαρχής της εγκυμοσύνης, και χωρίς να θέλω να το γκαντεμιάσω μέχρι σήμερα και λίγο πριν τον όγδοο, μόνο 2 μέρες με ενόχλησε η μέση μου κι αυτές όσο ήμουν ξάπλα λόγω της αποκόλλησης. Βέβαια συνετέλεσε και το γεγονός ότι με τους εμετούς και τη δυσανεξία στις μυρωδιές τους πρώτους 4 μήνες έχασα βάρος. Αλλά και έκτοτε δεν έβαλα πολύ βάρος και έχω αυτό να ευγνωμονώ για την καλή κατάσταση της μέσης μου. Οι δείκτες σε όλες μου τις εξετάσεις είναι καλοί, συμπεριλαμβανομένου και του ζαχάρου, μέχρι τώρα. Αν νιώθεις καλά με το βάρος σου δεν βλέπω το λόγο γιατί να ταλαιπωρείσαι με τη δίαιτα πριν συλλάβεις. Αν όμως νιώθεις βαριά χάσε πρώτα όσα θες. Μόνο έχε το νου σου να μην πάρεις πολλά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης σου - τώρα πώς γίνεται αυτό δεν το ξέρω - γιατί φαντάζομαι ότι όπως εμένα μου τη βάρεσε με εμετούς σε άλλες τις βαράει και τρώνε ό,τι βρεθεί μπροστά τους. Πάντως εγώ δεν "λαχτάρισα" ποτέ να φάω τίποτα ιδιαίτερο. Μόνο μια φορά ζήτησα ένα σουβλάκι και επειδή δεν ήθελε το "αγόρι" μου και σιγά να μην μας έφερναν ένα μόνο σουβλάκι στο σπίτι...όπως μου 'ρθε έτσι και μου 'φυγε...

Και μην στεναχωριέσαι...δεν με άγχωσες. Θα το είχες κάνει αν ήσουν γιατρός - και από ό,τι μου είπες δεν είσαι - ή αν δεν είχα ήδη πάει σε μισή ντουζίνα από δαύτους.

Σε ευχαριστώ πάρα πολύ! Δεν ξέρεις πόσο θάρρος μου δίνεις μ'αυτά που μου γράφεις! Έχω κι εγώ κήλη μεσοσπονδύλιου δίσκου και η αλήθεια είναι ότι πριν χάσω τα κιλά ζούσα με τον πόνο διαρκώς (δεν πρόσεχα κιόλας!) αλλά τους τελευταίους μήνες νίωθω πολύ καλλίτερα. Αυτό φοβόμουν περισσότερο από όλα και χάρηκα πολύ με αυτό που μου έγραψες. Εύχομαι τα καλλίτερα για σένα και το μωράκι σου!

Χαρά μου που σε βοήθησαν τα λόγια μου. Αν μου επιτρέπεις να σου πω και κάτι ακόμα. Δεν είναι καλό να ζεις συνεχώς με πόνους. Εμένα η εμπειρία μου ήταν ένας πόνος που άρχισε ξαφνικά πριν από 8 περίπου χρόνια, κράτησε οξύτατος για κανα μήνα που δεν μπορούσα να σηκωθώ από το κρεβάτι, διαγνώστηκαν οι κήλες και μετά από αντιφλεγμονώδη και αυτό τον μήνα ανέκτησα κάποια κινητικότητα, το έριξα στο περπάτημα και δεν το σταμάτησα ποτέ. Από γυμναστική ούτε να την ακούω δεν ήθελα, αν και στο παρελθόν κατά καιρούς έκανα διάφορα (αθλήματα, γυμναστικές). Έκτοτε μόνο μια φορά με ξανα-έπιασε ο πόνος για κανα-δυο βδομάδες. Τώρα, βέβαια, ότι με εμένα πήγε κάπως το πράγμα δεν σημαίνει ότι πάντα έτσι συμβαίνει, αλλά προτείνω το περπάτημα επειδή εμένα με βοήθησε. Πάντως δεν είναι καλό να ζεις με συνεχείς πόνους - σε αυτό επιμένω - και θα σου συνιστούσα να ψάξεις για το πώς θα απαλλαγείς από αυτούς. Μήπως με συντηρητική άσκηση όποτε οι πόνοι είναι σε ύφεση; Α, αφού τώρα νιώθεις πολύ καλύτερα, μήπως να κοιτάξεις να το συντηρήσεις αυτό; και χέσε τη δίαιτα αν σε κούρασε...δεν είναι και λίγα 12 κιλά! Εγώ κάποτε έχασα 18 σε 6 μήνες και μετά πλάκωσα έναν τενεκέ φέτα (για αρχή και πολλά άλλα εν συνεχεία) και τα ξαναπήρα...όχι όλα μαζί αλλά σε βάθος χρόνου. Καλές οι κορμάρες αλλά δεν είναι και το παν σ' αυτή τη ζωή. Όπως δεν είναι και το φαΐ. Και έχε υπόψη σου ότι εγώ και "το αγόρι μου" συλλάβαμε μόλις το αποφασίσαμε (και ξέρω και κοπέλα απίστευτου πάχους που το πέτυχε αυτό). Αυτό για να μην νομίζεις ότι είναι κανένα σημαντικό εμπόδιο. Αγάπη και επιθυμία να υπάρχει - και ψυχραιμία/επικοινωνία και τα 75 κιλά δεν είναι τίποτα. Εγώ ζυγιζόμενη χρόνια στην ευγενική ζυγαριά του πατρικού μου σπιτιού νόμιζα ότι ήμουνα 76 όταν συνέλαβα και όποτε παλιότερα ανέβαινα σε ζυγαριές φαρμακείων έλεγα "άντε, μωρέ, τις μαλακισμένες, χαλασμένες είναι για να μας κάνουν να νιώθουμε άσχημα και να μας πουλάνε οι φαρμακο-διάφοροι δολώματα για διάφορα προϊόντα περί την "ομορφιά"".

Εύχομαι κι εγώ να βρεθείς στην επιθυμητή κατάσταση που θα σου επιτρέψει να μείνεις και έγκυος και να το απολαύσεις. Σε ευχαριστώ κι εγώ για τις ευχές σου.

Αλίκη τελικά πως είσαι με το σύμπτωμα σου?

Ρωτάω και εγώ άρχισα να έχω έντονα συμπτώματα καύσους στον λαιμό. Όχι όμως ότι δεν τα είχα και παλιότερα γιατί μου έχουν διαγνώσει γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση εδώ και και 1,5 χρόνο οπότε το περίμενα ότι στην εγκυμοσύνη θα με ενοχλήσει αλλά δεν το περίμενα τόσο νωρίς...Αυτό που με τρόμαξε πιο πολύ είναι ότι στους τελευταίους εμετούς έχω και πολύ μικρές σταγονίτσες αίματος...!!! Δεν μου φαίνεται και πολύ καλό σημάδι...εσύ είχες αίμα καθόλου? (με το συμπάθιο κιόλας αν σε κάποιους αηδιάσει το παρόν ποστ).

Έκλεισα ραντεβού σήμερα να πάω σε γαστρεντερολόγο και δεν ξέρω αν θα μπορεί να μου κάνει γαστροσκόπηση ή όχι... χωρίς αναισθητικό δύσκολο ε? Μόνο μια φορά έχω κάνει και αυτήν ήμουν πλήρως αναίσθητη στο χειρουργείο...Επίσης από χθες έχω αυτήν την ενόχληση που λες στο λαιμό και ένα πλάκωμα στο στήθος που δεν με αφήνει να αναπνεύσω...

Πάντως τα καυστικά υγρά του στομαχιού εδώ και 2 χρόνια μου έχουν κάνει ζημιά στους αρεταινοειδές αδένες (κοντά στις φωνητικές χορδές) οι οποίοι πρήζονται όταν φάω κάτι πικάντικο ή βαρύ και μετά πονάω και όταν μιλάω...πόσο μάλλον τώρα που ανεβαίνουν προς τα πάνω και συνέχεια... Να σκεφτείς ότι 1,5 χρόνο τώρα κοιμόμαστε σε κρεβάτι με 20 cm κλίση από την πάνω μεριά αλλά τώρα στην εγκυμοσύνη βάζω και μαξιλάρια!

Σορρυ για το μεγάλο ποστ...

Πολύ θα ήθελα να σου πω ότι είμαι καλύτερα όσον αφορά τον οισοφάγο αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι. Είμαι χειρότερα, με την έννοια ότι δεν το αντέχω άλλο, προϊόντος του χρόνου. Έχω κουραστεί πολύ να μην νιώθω ποτέ άνετα στο σημείο αυτό και επειδή και τα οξέα του στομάχου ανεβαίνουν συνεχώς πάνω υπό τη μορφή ρεψίματος έχω απηυδήσει. Τα φάρμακα τα σταμάτησα γιατί δεν βοήθησαν καθόλου και περιμένω μόνο να γεννήσω για να ανακουφιστώ, οπότε φαντάζομαι ότι θα σταματήσει η αιτία του κακού, η φυσιολογική διεύρυνση της κοιλιακής περιοχής που δημιουργήθηκε με το νινί και την ανάπτυξή του και η πίεση και χαλάρωση του σφιγκτήρα του στομάχου.

Ελπίζω να τα έχω καταλάβει σωστά και να γίνουν κάπως έτσι, γιατί αλλιώς δεν τη βγάζω καθαρή.

Τώρα σχετικά με τη γαστροσκόπιση ή την οισοφαγοσκόπιση, η δεύτερη γίνεται πιο εύκολα χωρίς αναισθησία, αλλά και πάλι εμένα με απέτρεπαν να την κάνω αν μπορούσα και δεν έκανα.

Για τις σταγόνες αίματος κατά τον εμετό...δεν είμαι σίγουρη να σου πω κάτι. Ο άντρας μου όποτε έβλεπε κάτι κόκκινο στον εμετό ανησυχούσε ότι ήταν αίμα...εγώ μην αντέχοντας να αντιμετωπίσω κάτι ακόμα από το χάλι μου έλεγα ότι ήταν κάτι από ντομάτα ή καρπούζι - που πιθανότατα ήταν - και δεν ασχολούμουν περισσότερο. Πες το, όμως, στον γιατρό, γιατί εγώ δηλώνω πλήρη άγνοια.

Τι να πω; Εύχομαι να έχεις καλύτερη πορεία από εμένα στο σύμπτωμα και πάντως να περάσει κάποια στιγμή εντελώς. Εμένα όλοι μου λέγανε και μου λένε υπομονή, αλλά μου σπάγανε τα νεύρα γιατί νόμιζα πως δεν με καταλάβαιναν και εν πάσει περιπτώσει υπομονή θα έκανα ούτως ή άλλως αλλά να σου το λένε και για παρηγοριά είναι άσκοπο. Κάνε ό,τι μπορείς και με τις ευχές μου για σένα και το μωράκι.

Αλίκη να είσαι καλά! Σου εύχομαι γρήγορα να ξεμπερδέψεις μια και για πάντα με αυτά τα συμπτώματα...εγώ δυστυχώς τα έχω μόνιμα

Πάντως και μένα μου την δίνει όταν μου λένε όλοι υπομονή...στην εγκυμοσύνη μου ακόμη δεν έχω δει και πολλές χαλαρές μέρες χωρίς κανένα σύμπτωμα...είναι λίγο κουραστικό αλλά σκέφτομαι το μωρό μου και παίρνω δύναμη.... Και να σκεφτείς ότι είμαι ακόμη στον 5ο μήνα!!!

Σχετικά με το αίμα ηρέμησα λιγάκι γιατί μόλις κάποια κοπέλα γιατρός με παλινδρόμηση και έγκυος και με πολλούς εμετούς μου είπε ότι έχει και αυτή αίμα αλλά να μην δίνω σημασία....είναι φυσιολογικό λόγω των εμετών...

το γραφω για να μην υπαρξει κοπελα που αναστατωθει αμα δει αιμα στον εμετο

ειμαι 12 εβδομαδων εγκυος.το καλοκαιρι ξεκινησα θεραπεια για γοπ και ελικοβακτηριδιο.ειχα σοβαρα θεμα κ ελκη διαβρωσεις στο στομαχι.εδω και 7 εβδομαδες εχω καθε μερα εναν πρωινο εμετο,σοβαρη αναγουλα βγαζω μονο σαλια κ ξινοπικρα υγρα σε μορφη σαλιου.εχει τυχει εχω δει σταγονιτσες αιματος στον εμετο.....χτες ειδα αρκετο αιματακι...μισο κουταλακι του γλυκου με λιγο σαλιο στην πρωτη προσπαθεια εμετου...τρομαξα πολυ κ ο γαστρετερολογος μου εδωσε τα αλουντροξ