Jump to content
➔ ParentsCafe.gr
  • Tell a friend

    Είναι ενδιαφέρον αυτό το θέμα συζήτησης στο Parents.org.gr; Μοιράσου το με μια φίλη ή έναν φίλο!

τα θέλω μας εν αγνοία των παιδιών μας, για τα παιδιά μας ΠΑΝΤΑ


Recommended Posts


Διαφημίσεις


τα θέλω μας εν αγνοία των παιδιών μας, για τα παιδιά μας ΠΑΝΤΑ

δηλ. ποιά θέλω μας περνάμε, άθελα μας, στα γούστα των παιδιών μας για "καλό" των παιδιών μας....

Link to comment
Share on other sites

όλα τα θέλω μας τα περνάμε έμμεσα ή άμεσα στ παιδιά:P:p

Νιώθω τύψεις πολλές φορές όταν το καταλαβαίνω...

Ακόμα και να γεννηθούν δικό μας θέλω είναι....

Link to comment
Share on other sites

και εγω πιστευω οτι περναεμ τα δικα μας τα θελω.Απο το πιο μικρο μεχρι το πιο μεγαλο.Μερικοι εν αγνοια τους αλλοι εις γνωσην τους.

Πχ...πολυ ασημαντο...στα πρωτα γενεθλια του μικρου θελω να κανω τουρτα με πειρατες.το δωματιο του με πειρατες.και παιχνιδια θα του παρω καραβια και οτι αφορα πειρατες...γιατι το θελω ..εγω....οταν θα μεγαλωσει και ισως να μην του αρεσει μαλλον θα προσπαθησω να τον κανω να τα θελει γιατι αρεσουν σε εμενα...

Μικρο παραδειγμα αλλα μεσα στο θεμα.

Πολλοι ομως περνανε τα θελω τους και επιμενουν κιλας και ας βλεπουν οτι το παιδι δεν ανταποκρινετε...Μεγαλο λαθος.Θα προσπαθησω παρα πλυ να μην το κανω αυτο στο παιδι μου.

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Το θέμα είναι πως εμείς έχουμε την ευθύνη τους έως ότου τουλάχιστον μας ζητήσουν να προχωρήσουν μόνα τους.

Σε αυτό το διάστημα σίγουρα τα πράγματα θα προχωρήσουν όπως εμείς νομίζουμε , μιας και θεωρούμε πως κουβαλάμε μια κληρονομιά την οποία έχουμε καταλάβει πως είναι χρήσιμο να την μεταλαμπαδεύσουμε.

Επειδή όμως τα όρια είναι δυσδιάκριτα καλό είναι να έχουμε και τον νού μας στο τι λένε τα παιδιά και όχι μόνο στην ¨"υπέρτατη υποχρεωσή μας" να πέσει το μήλο ακριβώς κάτω από την μηλιά :mrgreen:

 

 

ΥΓ . Καλό θα ήταν να ζητήσεις από τους διαχειριστές να μεταφέρουν το τόπικ στην ενότητα Γονείς ........ εκεί νομίζω πως ταιριάζει :idea:

 

υγ . τελικά έπεσα μέσα στην ηλικία ή με δουλεύεις με το IQ μου??

Link to comment
Share on other sites

αν παραδειγμα ομως το παιδι σου σε μια ηλικια 7 χρονων θελεις να το γραψεις κολυμβιτιριο και εκεινο δεν θελει τι κανεις?ακους το παιδι?

η αν παραδειγμα θελεις να το πας σε ξενες γλωσσες και τελικα δεν θελει η στην πορεια σου πει δεν του αρεσει??????????ΤΙ να κανεις?τι ειναι σωστο?

Link to comment
Share on other sites

φίλοι μου ξενύχτηδες, συμφωνώ απόλυτα μαζί σας απλά εμείς διαφέρουμε γιατί τα δοκιμάζουμε όλα, οπως π.χ. κολυμβητήριο, ωδείο, στίβο, ζωγραφική κτλ., και στο τέλος της χρονιάς επιλέγουν τα κορίτσια από μόνες τους τί τους αρέσει. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων: όχι όλα τα χόμπυ μαζεμένα, την μια χρονιά το ένα, την άλλη το άλλο κτλ.

Link to comment
Share on other sites

Καλο ειναι αυτο που λες.

Απλα δεν ημουν σιγουρη για το ποση ελευθερια τους δινουμε στο να περνουν αποφασεις.

Αλλα ειναι και κριμα να αναγκασεις ενα παιδι να ακολουθησει εναν δρομο που δεν του αρεσει μονο και μονο για να ικανοποιηθεις.Και ποσο να ικανοποιηθεις γνωριχωντας οτι δεν ειναι καλα????αχχχχχ.χ.............τα δυσκολα ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΟΥ!@!!!!!!!!

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

αν παραδειγμα ομως το παιδι σου σε μια ηλικια 7 χρονων θελεις να το γραψεις κολυμβιτιριο και εκεινο δεν θελει τι κανεις?ακους το παιδι?

η αν παραδειγμα θελεις να το πας σε ξενες γλωσσες και τελικα δεν θελει η στην πορεια σου πει δεν του αρεσει??????????ΤΙ να κανεις?τι ειναι σωστο?

Για να μην θέλει θα έχει τουλάχιστον ένα σοβαρό λόγο να μην θέλει.

Αντί να επιμένεις για το αυτονόητο ( το ότι το κολυμβητήριο είναι καλό) ψάχνεις να βρεις γιατί δεν το θέλει μπας και βελτιώσεις - αλλάξεις τίποτα εκεί :wink:

Εμένα ο μεγάλος κάποια στιγμή μου βαρέθηκε το κολυμβητήριο. Δεν έβγαλα τελικά και ασφαλές συμπέρασμα :roll: αλλά επέστρεψα με την ιδέα του πόλο την οποία την βρήκε ελκυστική κι έτσι συνέχισε στην πισίνα αλλά από άλλο πόστο:D

Link to comment
Share on other sites

αν παραδειγμα ομως το παιδι σου σε μια ηλικια 7 χρονων θελεις να το γραψεις κολυμβιτιριο και εκεινο δεν θελει τι κανεις?ακους το παιδι?

η αν παραδειγμα θελεις να το πας σε ξενες γλωσσες και τελικα δεν θελει η στην πορεια σου πει δεν του αρεσει??????????ΤΙ να κανεις?τι ειναι σωστο?

συνήθως σε τέτοιου είδους δραστηριότητες τα παιδιά δεν αρνιούνται, στην αρχή τουλάχιστον....βέβαια αν δεν του/της αρέσει το σταματάς, σε περίπτωση όμως που κρίνεται απαραίτητο το συζητάς μαζί του/της και προσπαθείς να τον/την πείσεις, πχ. της μεγάλης μου δεν της αρέσουν τα αγγλικά, προσπάθησα να την πείσω και δεν τα κατάφερα για καλή μου τύχη όμως φέτος στις διακοπές γνωρίσαμε φίλους από εξωτερικό και επικοινωνούσαμε με αγγλικά και η Δεσποινούλα μου έμεινε με το στόμα ανοιχτό...και έτσι αποφάσισε να συνεχίσει, όχι και με πολύ πάθος...ακόμη. Είναι και αυτός ένας ωραίος τρόπος να πείσεις το παιδί σου (για κάτι το απαραίτητο, πάντα) με παράδειγματα, με ιστορίες που έχουν κάποιο διδακτικό τέλος...ξέρω και γω ιδέες λέω....

Link to comment
Share on other sites

Δεν είναι κακό να παίρνουμε αποφάσεις για τα παιδιά μας. Ακομα ακριβέστερα, επιβάλλεται να το κάνουμε, γιατί τα παιδιά δεν είναι σε θέση να το κάνουν και τους δημιουργεί ανασφάλεια. Καλώς ή καλώς τα παιδιά πρέπει να ...υποστούν τις επιλογές μας. Και οι επιλογές μας πρέπει να ανταποκρίνοντα στα όνειρά μας. Αν εγώ ήθελα να γίνω μπαλαρίνα, φυσικό δεν είναι να ξεκινήσω την κόρη μου μπαλέτο?

Άλλο αυτό, και άλλο να προσπαθούμε να εκπληρώσουμε τα όνειρά μας μέσω των παιδιών μας. Βλέπουμε, αφουγκραζόμαστε τις ανάγκες του παιδιού, σεβόμαστε τα θέλω του αλλά αποφασίζουμε ΕΜΕΙΣ.

Τώρα το τί θα επιλέξει κάθε γονιός και πού θα καταπιέσει το παιδί του, είναι προσωπικό θέμα. Δεν μπορεί να μου λέει, πχ, ότι δεν θέλει να κάνει αγγλικά. Αυτό είναι υποχρεωτικό. Αν όμως δεν θέλει να κάνει κολύμπι, παρόλο που εγώ θέλω να τον δω πρωταθλητή στο ύπτιο, θα του δώσω την επιλογή να κάνει ένα άλλο άθλημα.

Link to comment
Share on other sites

αν παραδειγμα ομως το παιδι σου σε μια ηλικια 7 χρονων θελεις να το γραψεις κολυμβιτιριο και εκεινο δεν θελει τι κανεις?ακους το παιδι?

Αυτο απο εμπειρια ναι το ακουω. Εκεινο πρεπει να περναει καλα και πρεπει να θελει να ασχοληθει με αυτο.

Σιγουρα ο γυαλος ειναι στραβος.. δεν εξηγειτε αλλοιως!!

Link to comment
Share on other sites

Η αλήθεια είναι ότι όσο απελευθερωμένοι και να το παίζουμε, έχουμε μπει και εμείς από μικροί στα τρυπάκια που μας είχαν βάλει οι γονείς μας. Και εξηγώ: Όσο διάβαζα το θέμα έλεγα μέσα μου "Εγώ δε θα το έστελνα αφού δε θέλει" και πραγματικά πιστεύω ότι στα χόμπυ τουλάχιστον, το παιδί πρέπει να επιλέγει ελεύθερα ώστε να περνάει όμορφα τον ελεύθερο χρόνο του. Μόλις έφτασα στην ippoliti όμως κόλωσα... Αγγλικά? Αγγλικά πρέπει να μάθει το παιδί. Γιατί πρέπει? Έλα ντε? Πρέπει όμως, χρειάζονται!!!! Έτσι είχα 2 φωνούλες μέσα μου που τσακώνονταν σε υποτιθέμενη διαμάχη: "Δε μου αρέσει", "Μα πρέπει", "Μα δε θέλω"... κ.λ.π. Και το θέμα δεν είναι τι λύση θα βρεις για να το κάνει αλλά ότι τελικά δε σκέφτεσαι καν την πιθανότητα να μην το κάνει... Συμπέρασμα? Όπως και για τα μη και τα όχι που πρέπει να χρησιμοποιούνται με μέτρο έτσι και το παιδί πρέπει να έχει λόγο στις ανώδυνες αποφάσεις της ζωής (κολύμπι ή μπαλέτο? - μουσική ή ζωγραφική) Αλ΄λά όταν πρόκειται για πιο σοβαρές αποφάσεις νομίζω ότι πρέπει να αποφασίζουμε εμείς γι' αυτό γιατί πάλι εμείς θα είμαστε που θα λουστούμε το "γιατί δε με έβαλες όταν ήμουνα μικρός?" Όπως χαρακτηριστικά λέει ο αδερφός μου στη μαμά μου που δεν έκανε Αγγλικά παρά μόνο στο σχολείο και τώρα δεν έχει το Lower που του χρειάζεται!

 

JQVOp3.png

Link to comment
Share on other sites


Διαφημίσεις

Όπως πολύ σωστά λέει ο Almak, πάντα υπάρχει τρόπος να δώσουμε στο παιδί την δυνατότητα να επιλέξει. Και τα αγγλικά μπορεί να γίνουν πολύ ευχάριστα, αν βγεις από το φροντιστήριο. Εγώ ξέρω ότι τα δύο μου παιδιά είναι εντελώς διαφορετικά στον τρόπο που μαθαίνουν. Ο μικρούλης 'κάθεται' να τον διδάξεις. Ο μεγάλος προτιμάει να το δει να γίνεται. Ποτέ δεν καθόταν να του δείξω πώς λειτουργεί το παιχνίδι, το παλεύει μόνος του μέχρι εκεί που μπορεί και ξαφνικά μου λέει 'βοήθεια τώρα'. Το λαμβάνω υπόψη μου αυτό, όταν θέλω να μάθει κάτι.

Link to comment
Share on other sites

Δεν ξερω αν ειναι τα θελω μας....αλλα τα παιδια πρεπει να τους δειχνουμε εναν δρομο...και κυριως οτι δεν το παραταμε με την πρωτη ευκολια...οτι και να ειναι αυτο...

Παραδειγμα 1...μου ζητησε πρωτα η μεγαλη και μετα οι μικρες να πανε ταεκβοντο ...τις πηγα ...και για 15 μερες ολα σουπερ...μετα η μια απ τα διδυμα θελησε να σταματησει...Την σταματησα αλλα την ρωταγα για ποιο λογο..καθαρη απαντηση δεν επαιρνα (εχει να κανει και με το χαρακτηρα του παιδιου αυτο)..Τελικα την επομενη χρονια της ειπα οτι επειδη δεν μπορει τι μια να της αρεσει και την αλλη ..να μην θελει να παει χωρις λογο...της ειπα λοιπον οτι θα παει γιατι πρεπει να γυμναζεται και οτι κανει καλο...(επιλογες πολλες εδω που ειμαστε δεν εχουμε). Τελικα καταλαβα τι ηταν αυτο που την ενοχλουσε...και συνεχισε να πηγαινει με χαρα .Εαν την ειχα σταματησει με το πρωτο οχι...θεωρω οτι θα ειχα κανει λαθος...

Και αλλα παραδειγματα...αλλα θα επανελθω..

Link to comment
Share on other sites

τελικά διαπιστώνω ότι κανόνας δεν υπάρχει και το σίγουρο είναι ότι οι χαρακτήρες διαφέρουν όπως και οι προσωπικότητες των παιδιών μας και καλό είναι όλες οι αποφάσεις να λαμβάνονται με μέτρο, όσο αυτό είναι δυνατόν.... Βέβαια, στο παράδειγμα που σας έδωσα με την κόρη μου και τα Αγγλικά δεν εννοούσα ότι τα παράτησε ή ότι την άφησα να επιλέξει να μην πάει, εννοούσα ότι το συζητήσαμε το θέμα και δεν κατάφερα να την πείσω να δει την ξένη γλώσσα με άλλο μάτι όχι ότι την έπεισα να τα συνεχίσει χωρίς να θέλει ή έστω ότι τα παράτησε...απλά ήθελα να την κάνω να πηγαίνει στο μάθημα με κέφι όχι μουτρωμένη (με παρεξηγήσετε ρε παιδιά)... Πάντως καμμιά φορά σκέφτομαι πώς ήμουν παιδί και αντιλαμβάνομαι ότι και μένα, και σας ίσως, δεν μου άρεσαν ορισμένα μαθήματα και ότι οι γονείς μου ήταν απόλυτοι σ' αυτό το θέμα, γεγονός που πιστεύω ότι μου έκανε καλό όχι μόνο πρακτικώς αλλά και στο ότι έμαθα να αγωνίζομαι και να προσπαθώ μέχρι να επιτευχθεί ο σκοπός μου!!! Όσον αφορά τα δικά μου παιδιά υπάρχουν στιγμές που θεωρώ ότι καλώς έπραξα όπως έπραξα αλλά υπάρχουν και στιγμές που με πιάνουν κάτι τύψεις...μα τί τύψεις....νομίζοντας ότι θα μπορούσα να είχα λειτουργήσει αλλιώς....Ένα είναι σίγουρο ότι θα πρέπει να τα συζητάμε με παιδιά μας (όταν αυτό είναι δυνατό), να δίνουμε παραδείγματα, να τους δείχνουμε τα προτερήματα και τα ελαττώματα από τις αποφάσεις μας και έπειτα, μαζί πάλι, να καταλήγουμε στο ποιά απόφαση θα πάρουμε, εξάλλου και η οικογένεια μια μικρογραφία της κοινωνίας είναι, γαιτί να μην λειτουργήσει και μέσα στον κύκλο της η δημοκρατία; Καλώς έχόντων των πραγμάτων μέσα από τη συζήτηση αποκτάμε και εμπιστοσύνη και χτίζουμε μια σχέση που θα τους οφελήσει και στο μέλλον. Επίσης, θα μπορούσαμε να χρησιμοποιούμε και το μέτρο, η συζήτηση με μέτρο, οι δραστηριότητες με μέτρο και η...τεμπελιά (πότε-πότε, για τυχόν αποφυγή παρεξηγήσεων) με μέτρο και αυτή.... Αυτά, φίλοι μου σας φιλώ και εύχομαι καλή επιτυχία στις προσπάθειές μας!!!!

Link to comment
Share on other sites

εγω θελω να προσπαθησω να μην βγαλω τ'αποθημενα μου επανω στα παιδια μου...δλδ αυτα που ηθελα να κανω και δεν εκανα..οπως ειπε και η ippoliti πιο πανω θα της δωσω επιλογες πολλες και εκεινη ας διαλεξει..ως προς τα χομπι παντα

Link to comment
Share on other sites

Βρε παιδιά, αυτό με τις επιλογές δεν το καταλαβαίνω. Υπάρχουν δεκάδες αθλήματα ή μουσικά όργανα και φυσικά περισσότερες από μία ξένες γλώσσες. Πώς θα γίνει? Κάθε χρόνο θα ξεκινάμε από ένα στο παιδί, για να διαλέξει, πότε? Στο γυμνάσιο? Μα και πάλι, μόνο έξι αθληματα θα γνωρίσει? Η γνώμη μου είναι ότι ΕΜΕΙΣ κανουμε την επιλογή. Βέβαια δεν είναι εύκολο να επιλέγεις για έναν άλλον άνθρωπο, γι αυτό πολλοί γονείς διστάζουν να αναλάβουν την ευθύνη. Και φυσικά η επιλογή γίνεται με γνώμονα τις ανάγκες και τα θέλω του παιδιού, όμως επειδή το παιδί δεν έχει την σφαιρική αντίληψη που έχουμε εμείς, το βασικό είναι η δική μας αντίληψη για τα πράγματα, και δεν είναι κακό. Σε ένα άλλο τόπικ, έγινε μία συζήτηση για χειμερινές διακοπές και ακούστηκε η γνώμη ότι το σκι είναι άθλημα αυξημένου κινδύνου. Αυτός ο γονιός δεν θα πάει το παιδί του ποτέ σκι, ό,τι και να του πει το παιδί. Εγώ, που πάντα θα ήθελα να κάνω σκι αλλά δεν είχα την ευκαιρία, θα το πάω. Αν δεν του αρέσει, δεν θα τα βάψω και μαύρα, αλλά .... θα του μιλήσω με τα καλύτερα λόγια.

Link to comment
Share on other sites

οχι εγω πιστευω πως το παιδι αργα η γρηγορα θα επιλεξει τι του αρεσει.Εχοντας πολλες εμπειριες απο διαφορα αθληματα η οτι αλλο πιστευω θα το βοηθησει πολυ.Ισως ειναι κι αυτο αλλο ενα απωθημενο δικο μου τι να πω..εγω σαν παιδι ημουν πολυ ντροπαλο και ετσι στερηθηκα διαφορα.Η γονεις μου για τον α η β λογο δεν με εγραφαν σε δραστηριοτητες εγω δεν διεκδικουσα ε και εχω ενα θεμα...παντα μιλαω για χομπι ετσι..

Link to comment
Share on other sites

Πώς θά έχει εμπειρία το παιδί από διάφορα αθλήματα? Οπτικά? Θα του λες, έτσι είναι το τέννις, έτσι το ποδόσφαιρο, θα το πηγαίνεις σε αθλητικούς χώρους να βλέπει? Και πόσο διάστημα θα κρατήσει αυτό? Και ποιος μου λέει ότι δεν θα πει ένα άθλημα στην τύχη, ή δεν θα πει το άθλημα που κάνει ο φίλος του, μόνο και μόνο για να πηγαίνουν μαζί (οπότε εκπληρώνεις τα όνειρα του άλλου γονιού). Στην πράξη, γύρω στα 5, το παιδί ξεκινάει να κάνει τη δραστηριότητα που επιλέγουν οι γονείς. Πολύ αργότερα αρχίζουν να έχουν δικές τους επιθυμίες, τις οποίες τις σεβόμαστε.

Το έχω αποδεχτεί ότι θα κάνω ΕΓΩ τις επιλογές για τα παιδιά μου. ήδη από το σχολείο που θα το πάω, από τη γειτονιά που θα μένουμε, από την ξένη γλώσσα που θα το ξεκινήσω, όλα αυτά είναι επιλογές που δεν είναι ανεξάρτητες από τα όνειρά μας. Αν δείτε εγώ πώς επέλεγα τον παιδικό σταθμό του γιού μου, θα καταλάβετε τί λέω. Σαν να ήμουν εγώ η υποψήφια μαθήτρια. Τον πήγα στον παιδικό που θα ήθελα να πάω, αν ήμουν μικρή. Είναι κακό αυτό?

Δεν μπορώ να γυρίζω το 4χρονο στα γήπεδα να διαλέξει άθλημα, ούτε να πάρω στα σοβαρά το 6χρονο που μου λέει ότι του αρέσει ο μπαγλαμάς και τα κινέζικα. Τώρα, αν το παιδί θέλει τόσο πολύ κάτι, τί να πω, φυσικά και θα το λάβω υπόψη μου, σε σχέση όμως με τον χαρακτήρα του παιδιού, πόσο σοβαρό και συνεπές είναι.

Link to comment
Share on other sites

Πώς θά έχει εμπειρία το παιδί από διάφορα αθλήματα? Οπτικά? Θα του λες, έτσι είναι το τέννις, έτσι το ποδόσφαιρο, θα το πηγαίνεις σε αθλητικούς χώρους να βλέπει? Και πόσο διάστημα θα κρατήσει αυτό? Και ποιος μου λέει ότι δεν θα πει ένα άθλημα στην τύχη, ή δεν θα πει το άθλημα που κάνει ο φίλος του, μόνο και μόνο για να πηγαίνουν μαζί (οπότε εκπληρώνεις τα όνειρα του άλλου γονιού). Στην πράξη, γύρω στα 5, το παιδί ξεκινάει να κάνει τη δραστηριότητα που επιλέγουν οι γονείς. Πολύ αργότερα αρχίζουν να έχουν δικές τους επιθυμίες, τις οποίες τις σεβόμαστε.

Το έχω αποδεχτεί ότι θα κάνω ΕΓΩ τις επιλογές για τα παιδιά μου. ήδη από το σχολείο που θα το πάω, από τη γειτονιά που θα μένουμε, από την ξένη γλώσσα που θα το ξεκινήσω, όλα αυτά είναι επιλογές που δεν είναι ανεξάρτητες από τα όνειρά μας. Αν δείτε εγώ πώς επέλεγα τον παιδικό σταθμό του γιού μου, θα καταλάβετε τί λέω. Σαν να ήμουν εγώ η υποψήφια μαθήτρια. Τον πήγα στον παιδικό που θα ήθελα να πάω, αν ήμουν μικρή. Είναι κακό αυτό?

Δεν μπορώ να γυρίζω το 4χρονο στα γήπεδα να διαλέξει άθλημα, ούτε να πάρω στα σοβαρά το 6χρονο που μου λέει ότι του αρέσει ο μπαγλαμάς και τα κινέζικα. Τώρα, αν το παιδί θέλει τόσο πολύ κάτι, τί να πω, φυσικά και θα το λάβω υπόψη μου, σε σχέση όμως με τον χαρακτήρα του παιδιού, πόσο σοβαρό και συνεπές είναι.

 

 

αγαπητή maya νομίζω ότι το χεις παρατραβήξει λίγο, σόρρυ κιόλας. Κανείς δεν μίλησε για τόσο "εξιδικευμένες" επιλογές όπως το σχολείο και το σπίτι μας. Εσύ επέλεξες το σπίτι σου σύμφωνα με ποιά περιοχή σου αρέσει περισσότερο ή συμφωνα με το να είναι κοντά στην δουλειά σου, να είναι ευάερο & ευήλιο κτλ;;;; Επίσης, θεωρώ ότι είναι υποχρέωσή μας να κάτσουμε να του εξηγήσουμε πώς είναι το κάθε άθλημα στην τελική μάλιστα μπορούμε να πάρουμε και τα κατάλληλα βιβλία και να τους τα δείξουμε σε εικόνες ή και αυτό που είπες να τα πηγαίνουμε σε γυμναστήρια να δουν τα σπορ στην πράξη!!γιατί όχι; και αυτό εννοούμε επιλογή του [στην ηλικία αυτή, (προς αποφυγήν παρεξηγήσεων)] έστω και στην τύχη έστω και να επιλέξει το άθλημα του φίλου του θα είναι δική του πρωτοβουλία και θα το κάνει με περισσότερο ενδιαφέρον και όταν...βαρεθεί δεν πειράζει του αλλάζεις το χόμπυ όσο και αν τραβήξει αυτό (εδώ κάναμε αλλού και αλλού υπομονή στα χόμπυ των παιδιών μας θα μας εξαντληθεί;) όσο και αν τρέξεις από αθλητικά κέντρα σε ωδεία και θέατρα να ξέρεις ότι τελικώς κάπου θα κατασταλάξει για τον λόγο ότι θα έχει την δυνατότητα να επιλέξει ότι του αρέσει και του ταιριάζει περισσότερο.... Επίσης εμπειρικά μπορώ να σου πω ότι και στα 5 έχουν άποψη και ότι και πολύ μεγαλύτερα μπορείς να τα καθοδηγήσεις, αν θες και πάντα σεβόμαστε την άποψή τους....όσο αστεία κι αν είναι αυτή όπως π.χ. να μάθουν κινέζικα... και μεις παιδιά 'οταν είμασταν τις ίδιες μπαρούφες λέγαμε και ζητούσαμε αλλά τότε ήταν πιο αυστηρές οι σχέσεις μας με τους γονείς μας και σίγουρα δεν μας έπαιρναν στα σοβαρά, ας μην κάνουμε τα ίδια λοιπόν μαζί τους, ας συζητάμε μαζί τους και με όμορφο τρόπο ας εξηγήσουμε πόσο αδύνατον είναι να μάθουν κινέζικα αν πρώτα δεν μάθουν την γλώσσα που μιλάνε..απλούστατο. Σχετικά όμως τώρα, με την επιλογή του παιδικού σταθμού του γιού σου πολύ καλά έκανες και το έψαξες γιατί πάνω σ' αυτό το θέμα παίζουν και άλλοι παράγοντες για την τελική επιλογή μας και όχι μόνο τα θέλω μας, έτσι δεν είναι; Και φυσικά δίκαιο έχεις όταν θα λάβεις υπόψιν σου τη σοβαρότητα, τη συνέπεια και τον χαρακτήρα του 4χρονου και του 6χρονου γιού σου για τις επιλογές τους γιατί, όπως ξανατόνισα, μια μικρογραφία της κοινωνίας είναι κια η οικογένεια και έτσι λειτουργεί με κανόνες...επομένως μπορείς να λάβεις υπόψιν σου και τα θέλω τους και την άποψή τους, όποια και αν είναι αυτά... Συγνώμη και πάλι αλλά έχω αντίθετη άποψη...Φιλιά

Link to comment
Share on other sites

As μη γελιόμαστε....

Αφού και τις επιλογές που θα δώσουμε πάλι εμείς τις διαλέγουμε...

Και αν σου πει ότι δε θέλω να κάνω τίποτα μόνο να βλέπω τηλεόραση θα το σεβαστείς ή (όπως και εγώ) "θα υμνείς" τα καλά της δραστηριότητας που εσύ έχεις επιλέξει; άντε να του πεις διάλεξε τέννις ή γκολφ:-P:razz::-P:razz:

Αυτό όμως είναι ελευθερία; :?:-?:?:-?

Link to comment
Share on other sites

Λάβετε μέρος στην συζήτηση

Μπορείτε να δημοσιεύσετε το κείμενό σας τώρα και να ολοκληρώσετε την εγγραφή σας αργότερα. Εάν έχετε ήδη όνομα/λογαριασμό χρήστη, συνδεθείτε τώρα για να δημοσιεύσετε με το όνομα χρήστη σας.
Προσοχή: Η δημοσίευσή σας θα χρειαστεί να εγκριθεί από τους διαχειριστές πριν αναρτηθεί στο φόρουμ.

Guest
Απάντηση σε αυτό το θέμα...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Ο σύνδεσμος εμπεδώθηκε αυτόματα.   Εμφάνιση URL ως απλό σύνδεσμο

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Δημιουργία νέου...