Παθαίνω πανικό!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Γειά σας!!! Το πρόβλημά μου είναι οτι είμαι τόσο τελειομανής σαν άνθρωπος και δυστυχώς είμαι και με το παιδι.. Θέλω να είμαι απέναντί του τέλεια!!! δεν συγχωρώ στον ευατό μου κανένα λάθος που αφορά το παιδί κι επειδή είμαι άνθρωπος κι όχι θεός, όταν κάνω κάποιο λάθος αγχώνομαι τόσο πολύ που νομίζω οτι χάνω τον έλεγχο και τα βάζω με τον εαυτό μου, με τον άντρα μου και με το θεό τον ίδιο!!!! Επίσης όταν κλαίει πάλι τρελαίνομαι γιατί νομίζω ότι κάτι κάνω λάθος ή γιατι δεν καταλαβαίνω τι θέλει ενώ θα έπρεπε... Σήμερα για παράδειγμα είμασταν έξω και δεν έβρισκα κάπου να τον αλλάξω γιατί έκανα το λάθος να πάρω μαζί μου το κάθισμα αυτοκινήτου και όχι το καρότσι (στο καρότσι τον αλλάζω άνετα). Έτσι δεν ήξερα τι να κάνω και στο τέλος αφού έκλαιγε και ήμουν σε πανικό, μπήκα σε μια πολυκατοικία έστρωσα κάτω ένα χοντρό υπόστρωμα και μια πάνα και τον άλλαξα.. Ο άντρας μου προσπαθώντας να με ηρεμήσει αφού τον έχω τρελάνει κι αυτόν κατέληξε οτι έχω γίνει άλλος άνθρωπος από τότε που γέννησα.. και φυσικά όλα αυτά είναι αιτία πολλών και καθημερινών καβγάδων μεταξί μας. Δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ, δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω.. δεν ξέρω καν αν υπάρχουν άλλες μανούλες που αντιδρούν έτσι... Αυτό που ξέρω είναι οτι όλο αυτό περνάει και στο παιδί και το τελευταίο πράγμα που θέλω είναι να γίνει κι αυτό ενοχικό και αγχώδης όπως εγώ.. Το χειρότερο όλων δε, είναι οτι θεωρώ σωστό που είμαι τόσο αυστηρή με εμένα αλλά πρέπει σίγουρα να αντιδράω πιο ψύχραιμα σε κάθε περίπτωση... Νομίζω οτι θα με βοηθήσετε αν μου γράφατε πως σας ακούγονται όλα αυτά κι αν τα έχετε συναντήσει ποτέ σε κάποια άλλη μανούλα... Ευχαριστώ.

αφού λες ότι είσαι αυστηρή με τον εαυτό σου κι επιπλέον ότι αναγνωρίζεις ότι αυτό που κάνεις είναι λάθος, γιατί συνεχίζεις και το κάνεις?????

Δεν υπάρχει τέλεια μητέρα ούτε τέλειο παιδί. Αντιδρώντας έτσι χάνεις πολύτιμες στιγμές απο την οικογένειά σου και αργότερα θα το μετανιώσεις.

Κάθε φορά που νιώθεις ότι ξεφεύγεις στις αντιδράσεις σου, να σκέφτεσαι πόσες γυναίκες που προσπαθούν να αποκτήσουν με κάθε τροπο το παιδάκι τους θα ήθελαν να είναι στη θέση σου με ένα μικρούλι να τσιρίζει απο χαρά ή απο νεύρα μέσα στα πόδια τους. Δεν χρειάζεται να είσαι τέλεια για να έχεις την αγάπη του παιδιού, του άντρα σου ή του περίγυρού σου.

Δεν υπάρχει τέλεια μητέρα ούτε τέλειο παιδί. Αντιδρώντας έτσι χάνεις πολύτιμες στιγμές απο την οικογένειά σου και αργότερα θα το μετανιώσεις.

Γιατι ειναι κακο να κανεις λαθος?

Γιατι ειναι κακο να μην ξερεις τι να κανεις?

Δυστυχως αν ειναι ετσι οπως τα λες τοτε σχεδον σιγουρα θα εισαι υπερβολικα αυστηρη με το παιδακι σου και αυτο δεν θα του κανει καλο.

Καμια μας δεν ξερει παντα τι να κανει και οπως ξερεις και εσυ κανεις δεν ειναι τελειος! Πρεπει να το δουλεψεις πολυ αυτο αφου βλεπεις οτι σου δημιουργει προβλημα καθημερινα, ακομα και με ειδικο, δεν ειναι ντροπη.

Σκεψου οτι η μανια σου για τελειοτητα φερνει καυγαδες και εντασεις που σιγουρα ειναι το αντιθετο του τελειου...αρα προσπαθωντας να εισαι τελεια απομακρυνεσαι απο την ''τελειοτητα'' (βγαζω νοημα??με καταλαβαινει κανεις??).

Χαλαρωσε και απολαυσε την οικογενεια σου με τα λαθη και τις ατελειες σας!

Στον 1ο μου γιο ήμουν κάπως σαν εσένα, ίσως όχι σε τόσο έντονο βαθμό. Ήθελα όλοι και όλα να είναι τέλεια, στην εντέλεια .... Πίστευα πως μόνο εγώ μπορώ να φροντίσω το παιδί με τον καλύτερο τρόπο, όλοι οι άλλοι είναι ... ημιτασιόν! Το αποτέλεσμα ήταν να χασω πολύτιμες στιγμές (ευτυχώς όχι πολλές) από το παιδί μου και από τον άντρα μου. Η κούραση και τα νεύρα παραλίγο να με αλλάξουν σαν άνθρωπο. Ευτυχώς το συνειδητοποίησα έγκαιρα και άλλαξα σταση. Στον 2 μου γιο τα πράγματα είναι διαφορετικά. Έμαθα να ζητάω βοήθεια, προσαρμόστηκα με τη νέα κατάσταση (2 παιδιά) πολύ γρήγορα, μοίρασα αρμοδιότητες και προσπαθώ να ξεκλέβω και λίγο χρόνο για μένα. Πράγμα σπάνιο βέβαια και σχεδόν ακατόρθωτο αλλά δεν το βάζω κάτω. Ξύπνα όσο είναι νωρίς ... Δεν πειράζει αν το σαλόνι σου έχει και λίγη σκόνη, αν τα πιάτα μείνουν στο νεροχύτη και ένα βράδυ, αν τα ρούχα δεν είναι καλοσιδερωμένα και μια φορά ... δεν θα χαλάσει ο κόσμος. Ζήσε τη ζωή σου μαζί με του ανθρώπους που αγαπάς. Θα περάσει ο καιρός και θα χτυπάς το κεφάλι σου αν συνεχίσεις με την τελειομανία. Στο λέει μια πρώην τελειομανής. Δεν έφευγα από το σπίτι αν τα μικρά μαξιλαράκια του καναπέ δεν ήταν στην θέση τους....

Σημείωση, όλα τα παραπάνω τα γράφω με αγάπη και όχι δεικτικά .

Υποθετω η λογικη ..σου λεει τι πρεπει να κανεις (και να μην κανεις)

αλλα συναισθηματικα εισαι δεσμια και παντα ζεις με τον εφιαλτη της αποτυχιας

Δεν ειναι κακο να παρεις βοηθεια..για μενα ειναι η καταλληλη στιγμη να το κανεις

Θα ειναι το πιο μεγαλο δωρο στον εαυτο σου

Μην αφηνεις το χρονο να περνα και παρε το αποφαση

Πριν το παιδί ακολουθούσα το ρητό, ότι μπορείς να κάνεις σήμερα μη το αφήσεις για αύριο.

Τώρα με το παιδί όμως ακολουθώ το αντίθετο, ότι μπορείς να το αφήσεις για αύριο μη το κάνεις σήμερα!

Χαλάρωσε, κανείς δεν είναι τέλειος, το μόνο που καταφέρνεις είναι να φθείρεις τον εαυτό σου και την οικογένειά σου.

Αρχικά σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας... Δεν είμαι αυστηρή με το παιδί!!!! Αντιθέτως!!!!! Δεν έχω υψώσει ποτέ τον τόνο της φωνής μου σε εκείνο!!!! ούτε είμαι τελειομανής σε ότι αφορά το σπίτι, την καθαριότητα και τα σχετικά. τρελαίνομαι όταν κάτι δεν έχω κάνει σωστά και αφορά το παιδί.. όχι ότι αυτό δεν είναι πρόβλημα!! εννοείται ότι είναι!!! Απλά εξηγώ γιατί κάποιες κοπέλες ίσως δεν κατάλαβαν.. Έχετε απόλυτο δίκιο στο ότι χάνω στιγμές ευτυχίας και ότι πολλές κοπέλες θα ήθελαν να είναι στη θέση μου.. Τώρα που είμαι ήρεμη καταλαβαίνω όλα όσα μου γράφετε.. όταν γίνει όμως κάποιο λάθος πάλι με κυριεύει το άγχος!!! Νιώθω οτι πνίγομαι!!!! Και όταν κλαίει, θέλω να κλάψω κι εγώ!:!!!!!!! Όσο για την ερώτηση ''γιατί δεν το αλλάζω'', δεν έχω βρει τον τρόπο ακόμα δυστυχώς... Ίσως θα με βοηθούσε κάποιος ψυχολόγος αλλά αυτό το διάστημα τα οικονομικά μας δεν το επιτρέπουν ούτε για πλάκα.... Και για να γίνω πιο συγκεκριμένη για τα ''λάθη'' που με κάνουν να τρελαίνομαι, αναφέρομαι σε απλά πράγματα όπως: ξέρω οτι το παιδί πρέπει να φάει στις 5. κι ενώ αυτό είναι στάνταρ εγώ μπορεί να μην φτιάξω το γάλα του μιας και δεν το ζητάει αλλά σε λίγο αρχίζει και κλαίει και αφου το ήξερα γιατί δεν το έκανα??? Γενικά όταν κλαίει σκέφτομαι οτι θα μπορούσα να έχω προνοήσει την κάθε φορά για να μην κλάψει!!! κάποιες φορές βεβαίως ίσως κλαίει χωρίς λόγο, τότε δεν παθαίνω πανικό.. αρκεί εγώ να έχω κάνει ότι χρειάζεται.... ουφφφφ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Επίσης επειδή είμαι άνεργη είμαι αποκλειστικά με το μωρό από τη στιγμή που γεννήθηκε.. υπάρχει περίπτωση αυτό να έχει επηρεάσει?? Ψάχνω για δουλειά αλλά είναι δύσκολο.. θα με βοηθούσε να φύγω λίγο από το σπίτι και το μωρό...

Δεν μπορείς να ελέγξεις τα πάντα.Ακου με,δεν μπορείς.Τα πράγματα συμβαίνουν γύρω μας ακόμα και χωρίς εμάς.Φοβάσαι,το καταλαβαίνω.Κι εγώ φοβάμαι.Φοβάμαι συνέχεια.Αλλά δεν μπορώ να ελέγξω τα πάντα,όσο κι αν θέλω να προστατέψω το παιδί μου από κάθε κακό.Γνώμη μου,παραχώρησε δραστηριότητες.Αφέσου να κάνει κάτι κάποιος άλλος.Κάτι που να έχει σχέση με το παιδί.Όσο κι αν ξεφυσάς ,όσο κι αν αγχώνεσαι εκείνη την στιγμή κλείσε τ'αυτιά,κλείσε τα μάτια ...και άσε να αναλάβει αυτή ,την όποια φροντίδα κάποιος άλλος.Έτσι σιγά,σιγά θα χαλαρώσεις.δεν θα χαλαρώσεις τελείως μην φοβάσαι.Όταν το χεις το κουσούρι...το χεις δια παντώς

καταρχην να το χαιρεσαι το μικρουλι σου!!!:D

απ οτι βλεπω εχει την ιδια ηλικια με το δικο μου πανω κατω!!

συμφωνω με το οτι χανεις στιγμες και ειναι κριμα,θυμαμαι και τον εαυτο μου ομως πριν καν μεινω εγκυος την τελειομανια μου και να τα κανω ολα μονη μου,εγω λες και ολοι οι αλλοι ηταν αχρηστοι!!αφου εμεινα εγκυος και η εγκυμοσυνη προχωρουσε αναγκαστηκα να ζητησω βοηθεια και στην αρχη μου ειχε κακοφανει!!!θυμαμαι ποσα σκηνικα και γελαω οπως να θελω να πλυνω ενα πιατο και να μην μπορω λογω κοιλιας :lol:.ζηταγα βοηθεια απ τον αντρα μου και καθομουν σαν την κακια πεθερα να δω αν τα κανει καλα!!!

τελος παντων ολοι κανουν λαθη ποσο μαλλον καινουριες μανουλες...θα μαθουμε που θα παει!!θα μας δειξουν τα παιδια τον δρομο...ζητα βοηθεια συζητα με τον αντρα σου και προσπαθησε να χαλαρωσεις γιατι τα δυσκολα ειναι μπροστα!!!σκεψου εμας πονανε τα ουλα της κι επι 4 μερες δεν κανω τπτ αλλο απο αγκαλιτσες και χαδακια μπας και ηρεμησει.ας καουν τα φαγητα ας μεινουν ολα ασιδερωτα..πρωτα το παιδακι σου κοπελα μου και φυσικα κι εσυ.ολα θα πανε καλα!!!:)

Να σου ζήσει το μωράκι σου!

Εγώ νομίζω πως όλο αυτό που αισθάνεσαι δεν είναι απαραίτητα κακό. Απλά βρίσκεσαι ακόμα στην περίοδο προσαρμογής και σε λίγους μήνες θα έχεις ξεκαθαρίσει ποια πράγματα είναι απολύτως σημαντικά για το παιδί και ποια λιγότερο. Τελικά θα σου βγει σε καλό αργότερα το ότι περνάς πολύ χρόνο με το μικρό και μαθαίνεις να αναγνωρίζεις όλες του τις ανάγκες μόνο από το βλέμμα του. Προσπάθησε απλά να βλέπεις τα λάθη σου σαν διδάγματα και όχι σαν αποτυχίες και μέσα σε όλο αυτόν τον πανικό που νιώθεις μην ξεχνάς πως τα μωρά αυτό που χρειάζονται περισσότερο απ όλα είναι η αγάπη της μάνας τους και όλα τα υπόλοιπα είναι δευτερεύουσας σημασίας. Του χρόνου τέτοια εποχή θα διαβάζεις αυτά που έγραφες φέτος και θα γελάς! Σου μιλάω εκ πείρας!

Αρχικά σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας... Δεν είμαι αυστηρή με το παιδί!!!! Αντιθέτως!!!!! Δεν έχω υψώσει ποτέ τον τόνο της φωνής μου σε εκείνο!!!! ούτε είμαι τελειομανής σε ότι αφορά το σπίτι, την καθαριότητα και τα σχετικά. τρελαίνομαι όταν κάτι δεν έχω κάνει σωστά και αφορά το παιδί.. όχι ότι αυτό δεν είναι πρόβλημα!! εννοείται ότι είναι!!! Απλά εξηγώ γιατί κάποιες κοπέλες ίσως δεν κατάλαβαν.. Έχετε απόλυτο δίκιο στο ότι χάνω στιγμές ευτυχίας και ότι πολλές κοπέλες θα ήθελαν να είναι στη θέση μου.. Τώρα που είμαι ήρεμη καταλαβαίνω όλα όσα μου γράφετε.. όταν γίνει όμως κάποιο λάθος πάλι με κυριεύει το άγχος!!! Νιώθω οτι πνίγομαι!!!! Και όταν κλαίει, θέλω να κλάψω κι εγώ!:!!!!!!! Όσο για την ερώτηση ''γιατί δεν το αλλάζω'', δεν έχω βρει τον τρόπο ακόμα δυστυχώς... Ίσως θα με βοηθούσε κάποιος ψυχολόγος αλλά αυτό το διάστημα τα οικονομικά μας δεν το επιτρέπουν ούτε για πλάκα.... Και για να γίνω πιο συγκεκριμένη για τα ''λάθη'' που με κάνουν να τρελαίνομαι, αναφέρομαι σε απλά πράγματα όπως: ξέρω οτι το παιδί πρέπει να φάει στις 5. κι ενώ αυτό είναι στάνταρ εγώ μπορεί να μην φτιάξω το γάλα του μιας και δεν το ζητάει αλλά σε λίγο αρχίζει και κλαίει και αφου το ήξερα γιατί δεν το έκανα??? Γενικά όταν κλαίει σκέφτομαι οτι θα μπορούσα να έχω προνοήσει την κάθε φορά για να μην κλάψει!!! κάποιες φορές βεβαίως ίσως κλαίει χωρίς λόγο, τότε δεν παθαίνω πανικό.. αρκεί εγώ να έχω κάνει ότι χρειάζεται.... ουφφφφ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Οταν το μωράκι σου κλαίει κάτι σου λέει στην γλώσσα του.Μην το δραματοποιείς.Σε λίγο καιρό αντί να κλαίει θα μπαμπαδίζει, αργότερα θα λέει μαμα μαμ και άτα,πολύ αργότερα θα λέει μαμά πεινάω και πολύ πολύ αργότερα θα σου λεέι άσε μας ρε μάνα κι εσύ και το φαί σου! Γέλα λοιπόν γλυκιά μου γιατί οι στιγμές αυτές φεύγουν ανεπιστρεπτί και θα τις νοσταλγείς οπως όλοι μας

Γειά σας!!! Το πρόβλημά μου είναι οτι είμαι τόσο τελειομανής σαν άνθρωπος και δυστυχώς είμαι και με το παιδι.. Θέλω να είμαι απέναντί του τέλεια!!! δεν συγχωρώ στον ευατό μου κανένα λάθος που αφορά το παιδί κι επειδή είμαι άνθρωπος κι όχι θεός, όταν κάνω κάποιο λάθος αγχώνομαι τόσο πολύ που νομίζω οτι χάνω τον έλεγχο και τα βάζω με τον εαυτό μου, με τον άντρα μου και με το θεό τον ίδιο!!!! Επίσης όταν κλαίει πάλι τρελαίνομαι γιατί νομίζω ότι κάτι κάνω λάθος ή γιατι δεν καταλαβαίνω τι θέλει ενώ θα έπρεπε... Σήμερα για παράδειγμα είμασταν έξω και δεν έβρισκα κάπου να τον αλλάξω γιατί έκανα το λάθος να πάρω μαζί μου το κάθισμα αυτοκινήτου και όχι το καρότσι (στο καρότσι τον αλλάζω άνετα). Έτσι δεν ήξερα τι να κάνω και στο τέλος αφού έκλαιγε και ήμουν σε πανικό, μπήκα σε μια πολυκατοικία έστρωσα κάτω ένα χοντρό υπόστρωμα και μια πάνα και τον άλλαξα.. Ο άντρας μου προσπαθώντας να με ηρεμήσει αφού τον έχω τρελάνει κι αυτόν κατέληξε οτι έχω γίνει άλλος άνθρωπος από τότε που γέννησα.. και φυσικά όλα αυτά είναι αιτία πολλών και καθημερινών καβγάδων μεταξί μας. Δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ, δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω.. δεν ξέρω καν αν υπάρχουν άλλες μανούλες που αντιδρούν έτσι... Αυτό που ξέρω είναι οτι όλο αυτό περνάει και στο παιδί και το τελευταίο πράγμα που θέλω είναι να γίνει κι αυτό ενοχικό και αγχώδης όπως εγώ.. Το χειρότερο όλων δε, είναι οτι θεωρώ σωστό που είμαι τόσο αυστηρή με εμένα αλλά πρέπει σίγουρα να αντιδράω πιο ψύχραιμα σε κάθε περίπτωση... Νομίζω οτι θα με βοηθήσετε αν μου γράφατε πως σας ακούγονται όλα αυτά κι αν τα έχετε συναντήσει ποτέ σε κάποια άλλη μανούλα... Ευχαριστώ.

ειναι σαν να βλεπω τον ευατο ακριβως!!!!!!!!δεν κανω πλακα το εννοω....ο αντρας μου ειχε φρικαρει ουτε σεξ δεν ειχα διαθεση να κανω...ουτε τιποτα μονο το παιδι..εννοειτε οτι μονο εγω μπορουσα με το παιδι κανενας αλλος ουτε ο ιδιος ο πατερας του..να φανταστεις οτι ο αντρας μου εκανε ολες τις δουλειες...τωρα βεβαια χαλαρωσα λιγο γιατι θα πρεπει να γυρισω στην δουλεια και σιγα σιγα αφηνω την μανα μου με το παιδι βεβαια ειμαι στο σταδιο να ειμαι και εγω μαζι..να φανταστεις που σημερα την αφησα στην κουνιαδα μου και με πηρε τηλ και την ακουσα να κλαει τα αφησα ολα και ετρεξα στο σπιτι..να με παιρνει ο αντρας μου να μου λεει ειναι μια χαρα το παιδ να περνει την αδελφη του τηλ για να μην μου πει οτι το μωρο κλαει κτλ..ειμαι και ελπιζω να μην ειμαι για πολυ καιρο ακομα υστερικη με το παιδι μου δεν θελω να κλαει και οταν το κανει και δεν ειμαι εγω σαλταρω που οι αλλοι δεν μπορουν να την ηρεμησουν,αυτο ισχυει και για το πατερα της..ελιπζω να ηρεμησω απολυτα καποια στιγμη...

κοιτα να την αφηνει σιγα σιγα σε αλλα χερια δηλ μια ωρα στην μανα σου κτλ για να συνηθησεις και εσυ λιγο την απουσια του μωρου..ειναι δυσκολο το ξερω αλλα πρεπει..

Δεν μπορείς να ελέγξεις τα πάντα.Ακου με,δεν μπορείς.Τα πράγματα συμβαίνουν γύρω μας ακόμα και χωρίς εμάς.Φοβάσαι,το καταλαβαίνω.Κι εγώ φοβάμαι.Φοβάμαι συνέχεια.Αλλά δεν μπορώ να ελέγξω τα πάντα,όσο κι αν θέλω να προστατέψω το παιδί μου από κάθε κακό.Γνώμη μου,παραχώρησε δραστηριότητες.Αφέσου να κάνει κάτι κάποιος άλλος.Κάτι που να έχει σχέση με το παιδί.Όσο κι αν ξεφυσάς ,όσο κι αν αγχώνεσαι εκείνη την στιγμή κλείσε τ'αυτιά,κλείσε τα μάτια ...και άσε να αναλάβει αυτή ,την όποια φροντίδα κάποιος άλλος.Έτσι σιγά,σιγά θα χαλαρώσεις.δεν θα χαλαρώσεις τελείως μην φοβάσαι.Όταν το χεις το κουσούρι...το χεις δια παντώς

Πολύ ωραία μου τα λες... έχεις κι εσύ μωράκι στη ίδια ηλικία με το δικό μου αλλά μάλλον είσαι πιο ψύχραιμη!! Μπράβο σου. έχω βάλει σκοπό να αλλάξω και θα το κάνω. με βοηθάνε όλα αυτά που μου γράφετε... Ωραίες οι ιδέες που μου γράφεις.. φυσικά και θα ξεφυσάω γιατί στην οικογένεια του άντρα μου είναι όλοι λιγάκι άγαρμποι και το μωρό μου έχει μάθει μαζί μου.. όμως δεν γίνεται αλλιώς.. μπορεί να μην το κάνουν όπως εγώ, αλλά σίγουρα θα το κάνουν με αγάπη.. όσο για το κουσούρι ελπίζω στη δική μου περίπτωση να μην το έχω δια παντώς!!! χι χι!!! να χαίρεσαι το μωράκι σου και σε ευχαριστώ!!!

καταρχην να το χαιρεσαι το μικρουλι σου!!!:D

απ οτι βλεπω εχει την ιδια ηλικια με το δικο μου πανω κατω!!

συμφωνω με το οτι χανεις στιγμες και ειναι κριμα,θυμαμαι και τον εαυτο μου ομως πριν καν μεινω εγκυος την τελειομανια μου και να τα κανω ολα μονη μου,εγω λες και ολοι οι αλλοι ηταν αχρηστοι!!αφου εμεινα εγκυος και η εγκυμοσυνη προχωρουσε αναγκαστηκα να ζητησω βοηθεια και στην αρχη μου ειχε κακοφανει!!!θυμαμαι ποσα σκηνικα και γελαω οπως να θελω να πλυνω ενα πιατο και να μην μπορω λογω κοιλιας :lol:.ζηταγα βοηθεια απ τον αντρα μου και καθομουν σαν την κακια πεθερα να δω αν τα κανει καλα!!!

τελος παντων ολοι κανουν λαθη ποσο μαλλον καινουριες μανουλες...θα μαθουμε που θα παει!!θα μας δειξουν τα παιδια τον δρομο...ζητα βοηθεια συζητα με τον αντρα σου και προσπαθησε να χαλαρωσεις γιατι τα δυσκολα ειναι μπροστα!!!σκεψου εμας πονανε τα ουλα της κι επι 4 μερες δεν κανω τπτ αλλο απο αγκαλιτσες και χαδακια μπας και ηρεμησει.ας καουν τα φαγητα ας μεινουν ολα ασιδερωτα..πρωτα το παιδακι σου κοπελα μου και φυσικα κι εσυ.ολα θα πανε καλα!!!:)

να χαίρεσαι κι εσύ τη μικρούλα σου!!!! Δεν έχω θέμα με τις δουλειές του σπιτιού.. δε με νοιάζει καθόλου... απλά πρέπει να περιορίσω το άγχος μου να είμαι η τέλεια, χωρίς ψεγάδι μαμά.. δεν γίνεται και πρέπει να χαλαρώσω.. ήδη από προχθές μετά το σκηνικό προσπαθώ πολύ και έχω βάλει στόχο να τα καταφέρω. Ευχαριστώ για όλα όσα γράφεις και χαίρομαι που με καταλαβαίνεται ακόμα και στα λάθη μου... να σαι καλά!!!!!

Να σου ζήσει το μωράκι σου!

 

Εγώ νομίζω πως όλο αυτό που αισθάνεσαι δεν είναι απαραίτητα κακό. Απλά βρίσκεσαι ακόμα στην περίοδο προσαρμογής και σε λίγους μήνες θα έχεις ξεκαθαρίσει ποια πράγματα είναι απολύτως σημαντικά για το παιδί και ποια λιγότερο. Τελικά θα σου βγει σε καλό αργότερα το ότι περνάς πολύ χρόνο με το μικρό και μαθαίνεις να αναγνωρίζεις όλες του τις ανάγκες μόνο από το βλέμμα του. Προσπάθησε απλά να βλέπεις τα λάθη σου σαν διδάγματα και όχι σαν αποτυχίες και μέσα σε όλο αυτόν τον πανικό που νιώθεις μην ξεχνάς πως τα μωρά αυτό που χρειάζονται περισσότερο απ όλα είναι η αγάπη της μάνας τους και όλα τα υπόλοιπα είναι δευτερεύουσας σημασίας. Του χρόνου τέτοια εποχή θα διαβάζεις αυτά που έγραφες φέτος και θα γελάς! Σου μιλάω εκ πείρας!

αν και δεν το γράφεις ξεκάθαρα, θέλω να ελπίζω ότι κι εσύ ίσως ήσουν κοντά σε αυτά που νιώθω εγώ.. δεν το λέω για να σε κατηγορήσω ούτε για να σε κρίνω.. ίσως έχω ανάγκη τελικά να δω οτι δεν είμαι η μόνη που της συμβαίνει!!! μακάρι να γελάω διαβάζοντάς τα γιατί τότε θα έχει λυθεί το θέμα μου.. Πραγματικά θέλω το καλύτερο για το μωρό μου, όπως όλες οι μανούλες και θα κάνω τα πάντα.. συμφωνώ για τη μοναδικότητα της αγάπης και φροντίδας από τη μαμά!!!! όταν χρειαστεί να τον αφήσω όμως και να πάω για δουλειά???? όπως όλες νομίζω οτί όπως τον φροντίζω εγώ, δεν το κάνει κανείς άλλος!!! ϊσως η μαμά μου αλλά είμαστε πολύ μακρυά δυστυχώς... Ευχαριστώ για το μήνυμά σου!!!!

Οταν το μωράκι σου κλαίει κάτι σου λέει στην γλώσσα του.Μην το δραματοποιείς.Σε λίγο καιρό αντί να κλαίει θα μπαμπαδίζει, αργότερα θα λέει μαμα μαμ και άτα,πολύ αργότερα θα λέει μαμά πεινάω και πολύ πολύ αργότερα θα σου λεέι άσε μας ρε μάνα κι εσύ και το φαί σου! Γέλα λοιπόν γλυκιά μου γιατί οι στιγμές αυτές φεύγουν ανεπιστρεπτί και θα τις νοσταλγείς οπως όλοι μας

πολύ καλό το παράδειγμά σου!!!! γέλασα!!!!! να σαι καλά!!!! σε ευχαριστώ πολύ πολύ!!!

ειναι σαν να βλεπω τον ευατο ακριβως!!!!!!!!δεν κανω πλακα το εννοω....ο αντρας μου ειχε φρικαρει ουτε σεξ δεν ειχα διαθεση να κανω...ουτε τιποτα μονο το παιδι..εννοειτε οτι μονο εγω μπορουσα με το παιδι κανενας αλλος ουτε ο ιδιος ο πατερας του..να φανταστεις οτι ο αντρας μου εκανε ολες τις δουλειες...τωρα βεβαια χαλαρωσα λιγο γιατι θα πρεπει να γυρισω στην δουλεια και σιγα σιγα αφηνω την μανα μου με το παιδι βεβαια ειμαι στο σταδιο να ειμαι και εγω μαζι..να φανταστεις που σημερα την αφησα στην κουνιαδα μου και με πηρε τηλ και την ακουσα να κλαει τα αφησα ολα και ετρεξα στο σπιτι..να με παιρνει ο αντρας μου να μου λεει ειναι μια χαρα το παιδ να περνει την αδελφη του τηλ για να μην μου πει οτι το μωρο κλαει κτλ..ειμαι και ελπιζω να μην ειμαι για πολυ καιρο ακομα υστερικη με το παιδι μου δεν θελω να κλαει και οταν το κανει και δεν ειμαι εγω σαλταρω που οι αλλοι δεν μπορουν να την ηρεμησουν,αυτο ισχυει και για το πατερα της..ελιπζω να ηρεμησω απολυτα καποια στιγμη...

κοιτα να την αφηνει σιγα σιγα σε αλλα χερια δηλ μια ωρα στην μανα σου κτλ για να συνηθησεις και εσυ λιγο την απουσια του μωρου..ειναι δυσκολο το ξερω αλλα πρεπει..

οκ!! δεν είμαι η μόνη τελικά!!!! να ήξερες πόοοοοοοοοοοοοσο σε καταλαβαίνω!!!! θέλω να σου πω ότι είσαι πολύ τυχερή που έχεις τη μαμά σου κοντά σου. τόσο που δεν θα καταλάβεις ποτέ παρά μόνο αν ζούσες μακρυά της όπως εγώ. η δική μου είναι 400 χιλιόμετρα μακρυά. ζω στην πόλη του άντρα μου κι εδώ είναι όλοι εντελώς διαφορετικοί από μένα όσον αφορά στη φροντίδα και το μεγάλωμα ενός παιδιού.. και έχει παίξει κι αυτό το ρόλο του στο άγχος μου πιστεύω... Προχθές κάποιος από την οικογένεια ακούμπησε το ποτήρι του στο στόμα του παιδιού, το οποίο περιείχε μπύρα!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Κόντεψα να πάθω εγκεφαλικό!!!!! Μετά σου λέει είναι κακές οι νύφες..... ξέφυγα πάλι... τέλος πάντων.. εγώ έχω αποφασίσει να χαλαρώσω και να ηρεμήσω και να ρίξω νερό στο κρασί μου για να μην κάνω κακό στο παιδί μου... σε ευχαριστώ που μου απάντησες κι εύχομαι να γίνουν όλα όπως πρέπει και για τις 2 μας!!! Να χαίρεσαι το μωράκι σου!!!

καλημερα στην αρχη θα ειναι δυσκολο αλλα στο τελος θα το συνηθησουμε νομιζω..και ελπιζω γιατι αλλιως θα τους τρελανουμε ολους!!!!χα χα..περα απο την πλακα πραγματικαειναι καποιες φορες που λεω οκ αστο και λιγο αλλα μεσα μου δεν το πολυπιστευω..εχτες ηθελα να κοιμηθω και ειπα στον αντρα μου να τηνπροσεχει..αυτη σε μια φαση ξυπνησε και εκλαιγε και με εψαχνε και ο αντρα μου αναγκαστηκε να την φερει μεσα στο δωματιο για να με δει..και να φανταστεις οταν γεννηθηκε ειχα ανυσηχιες του στυλ γιατι το παιδι πηγαινει παντουν ημερων τοτε γιατι οταν το παιρνουν οι αλλοι δεν κλαιει κτλ..τωρα που τα κανει αυταστην αρχη ειχα μια περηφανια που ακομα εχω και θα την εχω..τον μονο ανθρωπο που αφηνα και αφηνω ακομα και τωρα ειναι η αδελφη μου γιατι οπως εχω διαπυστωσει εχουμε την ιδια μρωδια και φωνη και η μικρη νιωθει πιο κοντα της ..οταν τις μιλαμε και οι δυο ταυτοχρονα δεν ξερει ποια να κοιταξει μπερδευεται..ελπιζω και εσυ οπως και εγω να το ξεπερασουμε καποια στιγμη γιατι οταν μεγαλωσουν θα αρχισουν να φευγουν και δεν θα μπορουμε να ειμαστε μαζι τους και θα τρελαθουμε ακομα περισσοτερο...οποτε θες να μιλησεις εδω ειμαι και θα σε ακουσω..να χαιρεσαι το ζουζουνι σου..

Να σου πω την αλήθεια σε καταλαβαίνω γιατί κι εγώ είμαι πολύ αυστηρή με τον εαυτό μου και όχι μόνο σε ότι αφορά στο μωρό αλλά και γενικότερα σε λάθη που κάνω είτε με τον άντρα μου κλπ. Αρα θεωρώ πως αφού θυμώνεις για τα λάθη που κάνεις με το μωρό, ίσως να ήταν καλά να αρχίσεις να θυμώνεις και για τα λάθη που κάνεις και αφορούν τον άντρα σου. Γιατί μη νομίζεις πως την ένταση μεταξύ σας δεν την μεταδίδετε και στο παιδί.

Εγώ αυτό σκέφτηκα και άρχισα να αλλάζω. Ειπα πως πάνω από όλα προέχει η ψυχική υγεία του παιδιού μου και μετά όλα τα άλλα. Είτε καθυστερήσεις να του φτιάξεις το φαγητό είτε όχι, αυτό είναι μωρό και σε κάποια στιγμή θα κλάψει. Το να έχει 2 γονείς όμως που τσακώνονται και μια μάνα η οποία είναι μονίμως σε φάση άγχους και ενίοτε υστερίας, αυτό είναι πολύ χειρότερο και κάνει περισσότερο κακό στο μωρό παρά τα 5-10 λεπτά που θα κλάψει για οποιονδήποτε λόγο.

Αρα, επικεντρώσου στο γεγονός ότι το μωρό χρειάζεται πάνω από όλα αγάπη και αίσθημα ασφάλειας και όταν σε πιάσει η κρίση πανικού, προσπαθησε (για το καλό του μωρού - αφού αυτό είναι το μεγαλύτερο κίνητρο για μια μάνα) να την καταπνίξεις και να συπεριφερθείς πιο λογικά και πιο ήρεμα!

Σου τα λέει αυτά μια παθούσα η οποία βρίσκεται σε αναρρωση!!!

Να σου πω την αλήθεια σε καταλαβαίνω γιατί κι εγώ είμαι πολύ αυστηρή με τον εαυτό μου και όχι μόνο σε ότι αφορά στο μωρό αλλά και γενικότερα σε λάθη που κάνω είτε με τον άντρα μου κλπ. Αρα θεωρώ πως αφού θυμώνεις για τα λάθη που κάνεις με το μωρό, ίσως να ήταν καλά να αρχίσεις να θυμώνεις και για τα λάθη που κάνεις και αφορούν τον άντρα σου. Γιατί μη νομίζεις πως την ένταση μεταξύ σας δεν την μεταδίδετε και στο παιδί.

 

Εγώ αυτό σκέφτηκα και άρχισα να αλλάζω. Ειπα πως πάνω από όλα προέχει η ψυχική υγεία του παιδιού μου και μετά όλα τα άλλα. Είτε καθυστερήσεις να του φτιάξεις το φαγητό είτε όχι, αυτό είναι μωρό και σε κάποια στιγμή θα κλάψει. Το να έχει 2 γονείς όμως που τσακώνονται και μια μάνα η οποία είναι μονίμως σε φάση άγχους και ενίοτε υστερίας, αυτό είναι πολύ χειρότερο και κάνει περισσότερο κακό στο μωρό παρά τα 5-10 λεπτά που θα κλάψει για οποιονδήποτε λόγο.

 

Αρα, επικεντρώσου στο γεγονός ότι το μωρό χρειάζεται πάνω από όλα αγάπη και αίσθημα ασφάλειας και όταν σε πιάσει η κρίση πανικού, προσπαθησε (για το καλό του μωρού - αφού αυτό είναι το μεγαλύτερο κίνητρο για μια μάνα) να την καταπνίξεις και να συπεριφερθείς πιο λογικά και πιο ήρεμα!

 

Σου τα λέει αυτά μια παθούσα η οποία βρίσκεται σε αναρρωση!!!

Πόσο δίκιο έχεις!!!!!! Πόσο σωστά όλα αυτά που γράφεις!!!!! Η αλήθεια είναι οτι έχω ήδη χαλαρώσει αρκετά και έχω βάλει σκοπό να χαλαρώσω όσο πρέπει ώστε να μην κάνω κακό στο μωρό μου και στη σχέση μου με τον άντρα μου!!!! Για να είμαι όμως ειλικρινής, το να είμαι συνεπείς απέναντι στο μωρό μου με βοηθάει πολύ στο να χαλαρώνω.. ακόμα κι αν είναι λάθος κάποιες φορές, δεν θα πιέσω τον εαυτό μου και σε αυτό.. εξάλλου δε γίνεται να τα αλλάξω όλα.. αφού αυτό με βοηθάει θα το κάνω.. αρκεί να μην επιβαρύνω τους άλλους και όταν δεν καταφέρω να είμαι συνεπείς, να μην τρελαίνομαι!!!! σε ευχεριστώ πολύ για το μήνυμά σου!!!! :):):):):)

Μανα ακου,

Σε μωρο 5 μηνων δεν εχεις ακομα 'αιτια' να του φωναξεις γιατι δεν μπορει να κανει τπτ. Μονο να κλαιει για να το ταισεις ή αν ποναει. Σε παιδι 2-3 χρονων και βαλε θα βρεθεις μπροστα απο ΠΟΛΛΑ σκηνικα ΑΠΕΙΡΟΥ καλλους που δεν θα εχουν να κανουν με αλλαγη πανας, αλλα με το 'μανα σου κατουρησα τον αγαπημενο καναπε ΕΠΙΤΙΔΕΣ, επειδη ετσι γουσταρα εκεινη την στιγμη'. Και ΕΚΕΙ η τελειομανια σου ισως αποβει ασχημη ΚΑΙ προς το παιδι. Παρτο αλλιως.......ή ζητα απο καπου βοηθεια. Εννοω επαγγελματική, δεν ειναι κακο προς θεού. Αντιθέτως θα σου κανει καλο στο να το δεις αλλιως γιατι οσο μεγαλωνει το παιδι ο ελεγχος ο πληρης ΦΕΥΓΕΙ απο τα χερια σου.

Ψυχραιμιαααα γιατι τα χειροτερα δεν εχουν ερθει ακομα.......

Μανα ακου,

 

Σε μωρο 5 μηνων δεν εχεις ακομα 'αιτια' να του φωναξεις γιατι δεν μπορει να κανει τπτ. Μονο να κλαιει για να το ταισεις ή αν ποναει. Σε παιδι 2-3 χρονων και βαλε θα βρεθεις μπροστα απο ΠΟΛΛΑ σκηνικα ΑΠΕΙΡΟΥ καλλους που δεν θα εχουν να κανουν με αλλαγη πανας, αλλα με το 'μανα σου κατουρησα τον αγαπημενο καναπε ΕΠΙΤΙΔΕΣ, επειδη ετσι γουσταρα εκεινη την στιγμη'. Και ΕΚΕΙ η τελειομανια σου ισως αποβει ασχημη ΚΑΙ προς το παιδι. Παρτο αλλιως.......ή ζητα απο καπου βοηθεια. Εννοω επαγγελματική, δεν ειναι κακο προς θεού. Αντιθέτως θα σου κανει καλο στο να το δεις αλλιως γιατι οσο μεγαλωνει το παιδι ο ελεγχος ο πληρης ΦΕΥΓΕΙ απο τα χερια σου.

 

Ψυχραιμιαααα γιατι τα χειροτερα δεν εχουν ερθει ακομα.......

συμφωνω 100% μη σου πω και παραπανω απο τα 2 και μετα να περιμενεις φοβερες αλλαγες(καλες αλλα και καποιες τις οποιες τα νευρα σου πρεπει να ειναι σιδερενια!) θα σου κανει πολλα πραγματα επιτηδες οπως ειπε και η ελεμφριεμ.

για να δοκιμασει μεχρι που αντεχεις!μου εχουν κατουρησει και εμενα καναπεδες,μου εχουν γρατζουνισει πατωματα,μου εχουν βαψει τοιχους τους οποιους τους ειχα ουτε καν μηνα φρεσκοβαμμενους,μου εχουν ξηλωσει ντουλαπια ,μου εχουν καταξυσει καινουρια τραπεζαρια δωρο απο τους γονεις μου ουτε καν 2-3 μηνες δεν την ειχα και μου τη γεμισανε ξυσιες.

και δεν ειναι μονο οι ζημιες. σε καποια ηλικια αρχιζουν και σου σηκωνουν χερι και αρχιζουν και σου αντιμηλανε(καποιες φορες ασχημα) και εκει ειναι που πρεπει να ξερεις πως να φερθεις.

το ποτε θα κανει κακα του και ποτε νανι και μαμ δεν ειναι ΤΙΠΟΤΑ πιστεψε με ειναι οτι πιο απλο στον κοσμο!και απορω τι ακριβως σε αγχωνει.

να του αλλαξεις τελεια την πανα? ειλικρινα δεν καταλαβαινω.

θα προτινα και εγω να μιλησεις με καποιον ειδικο γιατι αυτο σου το αγχος μαλλον θα αποβει καταστροφικο αναμεσα στη σχεση σας αργοτερα.