Περί κοινωνικότητας γονέων και παιδιών...

εγω θεωρω ότι το εφταχρονο, αντε οχταχρονο μπορει ανμεινει ανετα σε καποιο σπιτι αν γνωρίζεσαι με τον γονιο....εννοω σαν επισκεψη και όχι διανυκτερευση.

Μενει στη γιαγια, μενει στη θεια, μενει στο σχολειο, μενει στις αθλητικες δραστηριότητες χωρις την επιβλεψη μας....δεν θα παθει κατι σε ένα σπιτι γνωστου για ένα τριωρο...

επιβλεψη γενικη θα υπαρχει σε όλα τα μερη που προανεφερα....από εκει και περα είναι και στο παιδι...Αλλα υπο νορμαλ συνθηκες ένα παιδακι δευτερακι, μια χαρα μπορει να παιξει σε ένα άλλο σπιτι με τον φιλο του και χωρις να ειμαστε εκει.

...δεν θα παθει κατι σε ένα σπιτι γνωστου για ένα τριωρο...

Συμφωνώ, αλλά σε ένα σπίτι γνωστού που εμπιστεύεσαι ότι θα επιβλέπει.

Και δεν εννοώ μόνο το σεξουαλικό κομμάτι του θέματος που αναφέρθηκε πριν. Να επιβλέπει τα παιδιά μην κάνουν κάτι επικίνδυνο.

Έχω ακούσει περίπτωση που κατά τη διάρκεια πάρτυ, τα μικρά κλειδώσανε την πόρτα του δωματίου και ένα από αυτά επιτέθηκε σε άλλο παιδάκι προσπαθώντας να το πνίξει. Τα υπόλοιπα ουρλιάζανε και οι γονείς απέξω προσπαθούσαν να σπάσουν την πόρτα.

Αλλά μπορεί να συμβεί και κάτι πιο απλό. Να φάνε-πιούνε κάτι που δεν πρέπει, να βγούνε στο μπαλκόνι να σκαρφαλώσουν πουθενά κτλ

ελα παναγια μου! χαχαχαχαχαχαχ

Κοιτα , ο,τι και να μου πουν οι γονεις, δεν πιστευω ότι θα επιβλεπουν τα παιδια σε αυτην την ηλικια 100%.

Όπως δεν θα το εκανα και εγω....

Το παιδι μου όμως δεν θα εκανε ποτε κατι επικινδυνο....και επισης εκει που θα παει θα ηταν καποιο παιδι που ξερει πως συμπεριφέρεται από το σχολειο..δηλαδή όχι ,δεν θα το αφηνα σε καποιο παιδακι υπερζωηρο....βασικα ουτε ο ιδιος θα ηθελε να παει

ελα παναγια μου! χαχαχαχαχαχαχ

Κοιτα , ο,τι και να μου πουν οι γονεις, δεν πιστευω ότι θα επιβλεπουν τα παιδια σε αυτην την ηλικια 100%.

Όπως δεν θα το εκανα και εγω....

Το παιδι μου όμως δεν θα εκανε ποτε κατι επικινδυνο....και επισης εκει που θα παει θα ηταν καποιο παιδι που ξερει πως συμπεριφέρεται από το σχολειο..δηλαδή όχι ,δεν θα το αφηνα σε καποιο παιδακι υπερζωηρο....βασικα ουτε ο ιδιος θα ηθελε να παει

Ναι, αλλά σε πάρτυ που είναι 15 παιδιά πως να αφήσω μόνο του το 6χρονο. Μπορεί το ίδιο να μην κάνει κάτι επικίνδυνο, αλλά να κάνουν τα υπόλοιπα...

Τελικά την άφησα 1 φορά σε κάτι ανάλογο, αλλά ήταν λίγα τα παιδιά, εμπιστευόμουν ως ένα σημείο την οικοδέσποινα και έδειξα με τον τρόπο μου (ευγενικά πάντα) ότι αν συμβεί οτιδήποτε θα έχουμε άσχημα ξεμπερδέματα.

Γιατί αν καλείς τα παιδιά ασυνόδευτα, έχεις την αποκλειστική ευθύνη μετά για ό,τι συμβεί στο χώρο σου.

xαχα Εκάβη και πως το υπονοείς? Για τα άσχημα ξεμπερδέματα λέω........

Ας καταλήξουμε πάντως σε μία ηλικία, γιατί μετά τα 10χρονα και τα 9χρονα, που φέρατε σαν παραδείγματα, ξαναγυρίσαμε στα 6χρονα:-D:-D.

Λαϊδα συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.

... υπο νορμαλ συνθηκες ένα παιδακι δευτερακι, μια χαρα μπορει να παιξει σε ένα άλλο σπιτι με τον φιλο του και χωρις να ειμαστε εκει.

Κι εγώ φυσικά δεν θα έφευγα από το σπίτι αλλά δεν θα ήμουν και στο ίδιο δωμάτιο, ούτε φυσικά θα μου περνούσε από το νου να κλειδώσω τις εξώπροτες στα 7χρονα για να μη βγουν στο δρόμο. Μου έχει τύχει όμως να καλέσει ο γιος μου παιδάκι που έκανε επικίνδυνα πράγματα -χοροπηδούσε στους καναπέδες, πράγμα που εγώ απαγορεύω δια ροπάλου, γιατί το θεωρώ το πιο επικίνδυνο πράγμα εντός σπιτιού-, και δεν του επέτρεψα να το ξανακαλέσει.

ekavi, αλήθεια πώς το είπες? 'Αν πάθει τίποτα το παιδί, να σας δώσω το τηλέφωνο του δικηγόρου μου να επικοινωνήσετε κατευθείαν?':grin:

Ναι, αλλά και πάλι φαντάζομαι υπό προϋποθέσεις... Να υπάρχει επίβλεψη από κάποιον που εμπιστεύεσαι.

Εννοείται αυτό αλλά και η επίβλεψη είναι κάτι σχετικό. Για εμένα η επίβλεψη είναι να είμαι στο δίπλα δωμάτιο και να μπαίνω διακριτικά στο χώρο για να κουβαλάω .... τροφή. Για σένα μπορεί να είναι να βρίσκεσαι στον ίδιο χώρο. Γι αυτό πρέπει να ταιριάζουν οι γονείς στο ζήτημα της επίβλεψης.

Κάποτε με είχαν καλέσει σε ένα πάρτυ.....ήμουν 10 (ξαναγυρνάμε στα 10!).........ήμασταν 15 παιδιά, καρναβαλάκια.........η μαμά έκανε το λάθος να μας αφήσει σε ένα δωμάτιο και είχε στο σαλόνι άλλους καλεσμένους.....δεν ήρθε να δει τι κάνουμε......όταν ήρθε, βρήκε όλα τα γαριδάκια λιωμένα πάνω στο χαλιά της, την κουρτίνα του δωματίου σκισμένη, και τα παιδιά λουσμένα με χυμούς......είχαν βγάλει και όλα τα ρούχα απ τη ντουλάπα της και παίζανε.....πρέπει να υπάρχει επίβλεψη. Τέλος!

(εγώ δεν έκανα τίποτα , μη με στραβοκοιτάτε, ήμουν πολύ ήσυχο παιδί, άσε που άμα έκανα τίποτα η μαμά μου θα μου τις έβρεχε!)

Πάντως, περιέργειας άξιο, αν και το δικό μου σπίτι το έχουν κατεδαφίσει τα καμάρια μου, όταν πάμε κάπου κάθονται ήσυχα σε ένα μέρος και ούτε κουνιούνται.........ξέρετε απ αυτό το ήσυχο που σε κοιτάνε όλοι σαν ούφο όταν λες τι κάνουν σπίτι.......

xαχα Εκάβη και πως το υπονοείς? Για τα άσχημα ξεμπερδέματα λέω........

ekavi, αλήθεια πώς το είπες? 'Αν πάθει τίποτα το παιδί, να σας δώσω το τηλέφωνο του δικηγόρου μου να επικοινωνήσετε κατευθείαν?':grin:

Δεν διατύπωσα τη φράση όπως την είπα σε εσάς (δηλ. θα έχουμε άσχημα ξεμπερδέματα) απλώς έκανα πολλές ερωτήσεις με το ανάλογο ύφος:

- θα έχετε πολλά παιδάκια; Γιατί δεν έχει ξαναμείνει μόνη της σε πάρτυ.

- είναι ήσυχα; Γιατί δεν έχει ξαναμείνει μόνη της σε πάρτυ

- Θα επιβλέπεις έτσι; μην κάνουν τίποτα επικίνδυνο

- να έχεις το νου σου, αν δεις ότι φοβάται ή οτιδήποτε πάρε με τηλέφωνο

κτλ

Κοινώς την έπρηξα

Μετά όταν πήγα να αφήσω τη μικρή, πήρα παράμερα τη μαμά για να μην ακούει η κόρη μου και της λέω:

- ξέρεις επειδή ανησυχεί η μικρή που δεν θα είμαι μαζί της πάρε με τηλ για οτιδήποτε

- της υπενθύμισα, να έχει το νου της, να επιβλέπει , να τα προσέχει κτλ (με όσα συνώνυμα μπορούσα να σκεφτώ)

και μετά απευθύνομαι στη μικρή: για ό,τι χρειαστείς θα απευθύνεσαι στην κα τάδε (νωρίτερα της είχα κάνει κατήχηση πως ό,τι θέλει δεν θα το ζητάει από τον οποιοδήποτε αλλά από την κα τάδε και αν θελήσει πχ τουαλέτα, θα το πει στην κα τάδε. Δεν θα πάει μόνη της ή δεν θα αφήσει άλλο παιδάκι να τη βοηθήσει (το ίδιο ισχύει και για το σχολείο). Αν την ενοχλήσει κάποιο παιδάκι θα το πει στην κα τάδε. γενικώς την κα τάδε θα την έχει από κοντά.)

Τελικά όλα καλά. Έμαθα μετά ότι η κα τάδε την είχε όντως από κοντά και μάλιστα την είχε ρωτήσει πολλές φορές μήπως θέλει να με πάρει τηλέφωνο.

Εννοείται αυτό αλλά και η επίβλεψη είναι κάτι σχετικό. Για εμένα η επίβλεψη είναι να είμαι στο δίπλα δωμάτιο και να μπαίνω διακριτικά στο χώρο για να κουβαλάω .... τροφή. Για σένα μπορεί να είναι να βρίσκεσαι στον ίδιο χώρο. Γι αυτό πρέπει να ταιριάζουν οι γονείς στο ζήτημα της επίβλεψης.

Για εμένα επίβλεψη είναι να είμαι παραδίπλα σε άλλο δωμάτιο αλλά να πηγαινοέρχομαι και να κοιτάω διακριτικά τι κάνουν ή αν χρειάζονται κάτι.

Αυτό είναι επίβλεψη, να πηγαινοέρχεσαι να ρίξεις μια ματιά, δεν είπαμε να μπαστακωθείς με τα παιδάκια......παρόλα αυτά εξακολουθώ να πιστεύω πως τα 7 χρόνια δεν έχουν την ωριμότητα που θα έπρεπε για να αντιμετωπίσουν τον εαυτό τους σαν οντότητα σε ένα ξένο περιβάλλον.....και ίσως να μην αντιλαμβάνονται και πλήρως τους πονηρούς κινδύνους....

Ωραίο θέμα και ενδιαφέρουσες όλες οι απόψεις !!!

Εμείς στη γειτονία ήρθαμε όταν ο γιος μας ήταν 2 ετών και δεν ξέραμε κανένα. Στις κούνιες, στο πάρκο και στις κοντινές βόλτες δεν γνώρισα καμία μαμά και κανένα παιδάκι. Δεν είμαι υπερκοινωνική, δεν πιάνω εύκολα κουβέντα με άγνωστους, ούτε έχω χρόνο για πολλές βόλτες.

Η πρώτη επαφή με παιδιά της ηλικίας του στη γειτονιά ήταν στην Α δημοτικού. Πήγε στο σχολείο και δεν ήξερε κανένα ...... είχε μεγάλη αγωνία και ήθελε οπωσδήποτε να βρει φίλους και να νιώσει μέλος κάποιας ομάδας. Πράγματι βρήκε κάποια παιδάκια που ήδη γνωρίζονταν από το νηπιαγωγείο και έκανε παρέα μαζί τους και σιγά-σιγά τους γνώρισε. Αλλά τον πήγαινα στο σχολείο εγώ και τον άφηνα και δεν γνώριζα καμία μαμά, δεν μιλούσα με κανέναν. Στο τέλος της πρώτης επέμενε να συναντηθεί και εκτός σχολείου με ένα συμμαθητή του. Πες-πες, μας έπεισε και δώσαμε το τηλέφωνο και μας κάλεσαν οι γονείς του άλλου παιδιού στο σπίτι οικογενειακώς. Ετσι κάναμε την πρώτη επαφή και από τότε γνωριστήκαμε και ακολούθησαν αρκετές συναντήσεις ή στο σπίτι τους ή στο δικό μας, με ή χωρίς παρουσία όλων των γονέων. Στις αρχές της Β δημοτικού κάναμε ένα πάρτυ και καλέσαμε όλα τα παιδάκια της τάξης του και έτσι γνωρίσαμε και όλους τους γονείς. Ξανασυναντηθήκαμε και σε πάρτυ άλλων παιδιών, και αν είσαι λίγο δεκτικός και μιλήσεις 2-3 φορές με κάποιους γονείς, θα ταιριάξει λίγο η παρέα. Δεν μπορώ να πω ότι είμαι κολλητή με όλους, πιό συχνά με παίρνουν τηλέφωνο εκείνοι παρά εγώ γιατί δεν έχω πολύ χρόνο, αλλά γενικά είμαι διαθέσιμη στις προσκλήσεις.

Τώρα έχουν δημιουργηθεί παρέες, έχω τηλέφωνα γονέων, έχουμε πάει στα σπίτια τους και έχουν έρθει στο δικό μας και ξέρω ότι αν ο μικρός θέλει να βρεθεί με παρέα, μπορώ να πάρω τηλέφωνο κάποια μαμά να το κανονίσουμε χωρίς κόμπλεξ.

Επίσης μπορεί να εξυπηρετεί η μια μαμά την άλλη, για να πάρει τα μαθήματα αν είναι άρρωστο το παιδί, ή να ρωτήσει για κάποιο μάθημα αν δεν έχει σημειώσει σωστά ή να με ειδοποιήσει αν υπάρχει κάποιο θέμα που νομίζει ότι πρέπει να ξέρω για το σχολείο.

Νομίζω ότι χρειάζεται να υπάρχουν γνωριμίες μεταξύ των γονιών από τις παρέες των παιδιών γιατί και βολεύει και καλό είναι να κοινωνικοποιούμαστε με τους γύρω μας.

Βλέπω μερικά παιδάκια που οι γονείς τους δεν πολυφαίνονται, ούτε έρχονται στα πάρτυ ή μένουν μόνο για λίγο και μετά έρχονται να τα παίρνουν, ή δεν κάνουν οι ίδιοι πάρτυ στα παιδιά τους και αυτά τα παιδάκια συχνά απομονώνονται από τις μεγαλύτερες παρέες.

Βέβαια δεν υπάρχει λόγος να είμαστε και κάθε μέρα ή κάθε ΣΚ με τους ίδιους ανθρώπους, ας μην γίνονται και τόσο κολλητοί αν δεν ταιριάζουν και οι γονείς εξίσου.

Όσο μεγαλώνουν τα παιδιά, θα βρίσκουν και το δικό τους τρόπο κοινωνικοποίησης, αλλά και εμείς θα πρέπει να είμαστε κοντά τους για να έχουμε αίσθηση των φίλων τους και μέσα από τις οικογένειές τους.

εγω τα αφήνω από τα 5 σε σπίτια που έρω καλατους γονεις. Το να γνωρίσεις τους γονεις απαιτει μια προσπάθεια που για μένα άξιζει τον κόπο. Στα καλέσματα συνήθως έμενα λίγο για καφέ το ίδιο κάνανε και οι άλλοι γονείς. Τις πρώτες φορές που έρχεται κάποιο παιδάκι είναι πιο τυπικά τα πράγματ είσαι πιο επιφαλακτικός. σαν επιβλέπων γονιος. Το ίδιο και αντο παιδί σου πάει κάπου που δεν ξέρεις καλά τους γονεις. Σίγουρα νιώθω περισσότερη ασφάλεια όσο καλύτερα τουςξέρω. Στα 7 θεωρώ ότι είνα αρκετά μεγάλα να τ αφήνεις για 2 -3 ώρες. Μου φαίνεται φυσικό να θέλουν ταπαιδιά να πάνε το απόγευμα να παίξουν στο σπίτι των φίλων τους. Σιγουρα είναι δύσκολο να γίνει τις καθημερινές με τον τρόπο ζωης μας, αλλά τ ι να πω θυμάμαι εγώ από την Α τάξη γύριζα με τις φίλες μου στην γειτονια και πηγαίναμε απο το σνα σπίτι στο άλλο, απλά το ανακοινώναμε στους γονεις και γινόταν σχεδον σε καθημερινή βάση. Ο περιορισμός που έιχα ήταν να είμαι σπίτι πριν νυχτώσει... Σημερα για να παει το παιδί να παίξει με ενα συμμαθητη του πρεπεί να κανονιστει ραντεβου 10 μέρες πριν. Μηπως πάμε πίσω αντί να πάμε μπροστά;

jannis, δυστυχώς δεν είμαστε στα χρόνια τα δικά μας, δεν ξέρω και πόσο είσαι δηλαδή, αλλά εγώ πχ που είμαι 36, ζούσα σε μια γειτονιά όπου όλοι ήξεραν όλους, μαζί παντρεύτηκαν, γέννησαν και πάντρεψαν και τα παιδιά τους.......υπήρχε αυλή, υπήρχε οπτική επαφή αν έβγαινε η μάνα στο παράθυρο να δει, γνώριζε όλες τις οικογένειες........τα αυτοκίνητα δεν ήταν όσα τώρα, και φυσικά, ούτε οι άνθρωποι ήταν όπως τώρα.....τα κουφά περιστατικά ήταν δυο φορές το χρόνο στις ειδήσεις και όχι κάθε μέρα......για μένα αυτό που φταίει και πάμε πίσω αν το θέτεις έτσι, είναι οτι τώρα απ το γείτονα ξέρεις μόνο ένα όνομα και τι μάρκα αυτοκίνητο τον βλέπεις να κινεί......δεν τον ξέρεις πια τόσο καλά.......γνώμη μου πάντα, όπως το βλέπω εγώ......

Με αφορμή ένα άλλο θέμα που συζητήθηκε, ανήκετε στην κατηγορία των γονιών που αποζητούν την παρέα άλλων γονέων (συμμαθητών των παιδιών σας) ή στην κατηγορία των πιο μοναχικών γονιών;

 

Νιώθετε την ανάγκη να μπείτε σε μια ομάδα ή δεν σας απασχολεί το θέμα και είστε αποστασιοποιημένοι;

 

Κοινώς, είστε στη κατηγορία των γονιών που κάνουν πηγαδάκια έξω από τα σχολεία ή στους άλλους που παίρνουν το παιδί και φεύγουν;

 

Πως αντιμετωπίζετε οι μεν τους δε;

 

Πιστεύετε ότι αυτό έχει επίπτωση στην κοινωνική ζωή του παιδιού σας στα πλαίσια του σχολείου;

Μάλλον ανήκω στην κατηγορία εκείνων που αποζητούν. Ενας λόγος ειναι ότι δεν διαθέτουμε κύκλο από παιδάκια (ξαδέλφια κτλ) και θεωρώ πολυ απαραίτητη και την εξωσχολική παρέα.

Νιώθω την ανάγκη να μπω σε ομάδα, κυρίως σε τα θέματα που αφορούν το σχολείο. Καλύτερα όλοι μαζί παρά ένας ένας

Πηγαδάκια δεν κάνουν στο σχολείο μας. Πηγαίνει παιδικό σταθμό στο προνήπιο ακόμα. Εχω τύχει σε ένα σχολείο που την πήγαινα ένα διάστημα σε δραστηριότητες. Γυναικοπηγαδάκια. Εάν αρχίσει κουβέντα για νοικοκυριό, σιδέρωμα, μανικιούρ, ...φεύγω. Ολα τα άλλα τα συζητώ!

Πως τους αντιμετωπίζω? Εξαρτάται... Φέτος πάντως έχει σχηματιστεί μια παρέα γονιών που κολλάμε μεταξύ μας πολύ. Λυπάμαι που θα αλλάξουμε σχολεία του χρόνου...Η κόρη μου ευτυχώς όχι, παρόλο που δεν θα είναι μαζί με την κολλητότερη της...

Δεν ξέρω εάν έχει επίπτωση στην κοινωνική ζωή του παιδιού στα πλαίσια του σχολείου. Νομίζω όμως οτι με τα παιδιά που συναντιέται και έξω, δένεται πρισσότερο.

Ποιο ήταν το άλλο θέμα που συζητήθηκε?

*Μέχρι στιγμής την έχω αφήσει σε μια φίλη γειτόνισσα, η οποία μου αφήνει και τη μικρή της. Γνωριστήκαμε στην παιδική χαρά και πηγαίνουν μαζί σχολείο σε άλλες τάξεις. Ολα καλά...

Μάλλον το δικό μου θέμα εννοεί.......

Μάλλον το δικό μου θέμα εννοεί.......

όχι, για το αν αφήνουμε τα παιδιά μόνα τους σε πάρτυ, επισκέψεις κτλ

σορρυ εκάβη μου! για πάνε κι από μένα μια βόλτα, έχουμε εξελίξεις.

Με αφορμή ένα άλλο θέμα που συζητήθηκε, ανήκετε στην κατηγορία των γονιών που αποζητούν την παρέα άλλων γονέων (συμμαθητών των παιδιών σας) ή στην κατηγορία των πιο μοναχικών γονιών;

Νιώθετε την ανάγκη να μπείτε σε μια ομάδα ή δεν σας απασχολεί το θέμα και είστε αποστασιοποιημένοι;

Κοινώς, είστε στη κατηγορία των γονιών που κάνουν πηγαδάκια έξω από τα σχολεία ή στους άλλους που παίρνουν το παιδί και φεύγουν;

Πως αντιμετωπίζετε οι μεν τους δε;

Πιστεύετε ότι αυτό έχει επίπτωση στην κοινωνική ζωή του παιδιού σας στα πλαίσια του σχολείου;

Το "ήρθε από το σχολείο σε μαύρα χάλια". Είχαμε αγγίξει το θέμα των πηγαδακίων και επαφών με γονείς, και ορθώς η Εκάβη άνοιξε νέο θέμα.

κι εγώ έτσι κατάλαβα .......

κι εγώ έτσι κατάλαβα .......

Καλέ για μένα μίλαγες;

Ναι το δικό σου θέμα εννοούσα. Γράψτε λάθος.

οοοοοοοοκ!

Eυχαριστώ για τις απαντήσεις

Επαναφέρω το θέμα για να ρωτήσω:

Τι κάνετε όταν το παιδί σας θέλει να κάνει παρέα (εκτός σχολείου) με παιδάκια που όμως δεν μπορείτε σε καμία περίπτωση να ταιριάξετε με τους γονείς τους; και προφανώς ούτε εκείνοι θέλουν να ταιριάξουν μαζί σας;

Πως το χειρίζεστε;

Επαναφέρω το θέμα για να ρωτήσω:

 

Τι κάνετε όταν το παιδί σας θέλει να κάνει παρέα (εκτός σχολείου) με παιδάκια που όμως δεν μπορείτε σε καμία περίπτωση να ταιριάξετε με τους γονείς τους; και προφανώς ούτε εκείνοι θέλουν να ταιριάξουν μαζί σας;

Πως το χειρίζεστε;

Δεν μου έχει συμβεί. Μου έχει συμβεί όμως να θέλει να δει την "κολλητη" της που έκαναν παρεα μεχρι τα 3 και να μην γινεται.

Αυτο γιατι εγω και η μαμα του δεν "κολλουσαμε" και απομακρυνθηκαμε.

Της ειπα την αληθεια με απλα λογια. Στεναχωρηθηκε αλλα ειπε οτι οταν μεγαλωσει θα κανουν μονες τους παρεα.

Mια ελαφριά κουβέντα και έναν καφέ μπορώ να την κάνω με οποιονδήποτε. Οπότε, δε βλέπω το κόλλημα του να παίξουν τα παιδιά μας αν εκείνα το επιθυμούν. Κάπως έτσι το αντιμετωπίζουν κι άλλες μαμάδες και συνήθως δεν έχουμε δυσκολία στο να βρεθούν τα παιδιά με τις παρέες που επιθυμούν.

Αυτό είναι κάτι που το λέω και στα παιδιά. Πως δηλαδή, δε χρειάζεται να απορρίπτουν άλλα παιδιά κι ας μην έχουν τόσα κοινά. Άλλο φίλοι, άλλο παιχνίδι.