"δεν προσεχετε το σπιτι..."

καλημερα! εχω μια κόρη 33 μηνων και ενα αγορακι 7 μηνων το οποιο προς το παρων περιοριζεται στο παρκο και το καρεκλακι του φαγητου! με τον συζυγο τσακωνομαστε αρκετα με αποκορυφωμα το χθεσινο, για το οτι δεν προσεχουμε το σπιτι! η αληθεια ειναι οτι η μικρη παιζει τρωει και κινειται γενικως κυριως στο σαλονι. δεν καθεται πλεον πολυ ωρα στην καρεκλα για να φαει και αν δεν την κυνηγαω απο πισω απλα δεν θα φαει τιποτα! εχουμε λαδωσει κουρτινες, εχουμε κατουρησει καναπεδες, εχουμε χτυπησει ποδια απο επιπλα με τα αυτοκινητακια μας, χθες χυσαμε και πορτοκαλαδα στο πατωμα με αποτελεσμα να αφησει σταμπα το μαρμαρο...

ο αντρας μου εξαλλος... οτι δεν προσεχουμε το σπιτι. σημειωτεον οτι λειπει οοολη μερα, εγω λειπω την μιση, αλλα ουτε εχει κατσει ποτε να σκασει να τα ταισει τα παιδια. σκασιλα του αν θα πιει το γαλα, αν θα φαει το αυγο, εχω αγχωνομαι... που να αρχισει να σουλατσαρει κι ο μικρος...

εσεις πως προστατευετε το σπιτι σας με τα παιδια; τα ταιζετε μονο στην κουζινα;;;; γινεται αυτο;

ειμαι εξαλλη μαζι του, δεν μπορειτε να καταλαβετε τι φασαρια εκανε για το μαρμαρο κοριτσια. θα την αφηνω νηστικη, εγω φταιω που την κυνηγαω γυρω γυρω να πιει λιγο χυμο...

Φυσικα και εχεις δικιο και θα πρεπει να του το κανεις κατανοητο ωστε να μη σε ζαλιζει ολη την ωρα...ας τα προσεξει εκεινος τα παιδια και το το σπιτι μαζι. Εγω θα το ξεκοβα, "δε γινεται αλλιως, φωναζε μονος σου, τελος!":rolleyes:

Ποιό μάρμαρο μωρέ, σε λίγο που θα χρειαστεί να εκπαιδευτεί για να κόψει την πάνα και θα σας κατουρήσει το σύμπαν τι θα λέει τότε; Με το μωρό που δεν μπορεί να κρατηθεί θα τα βάλει; Πολύ θυμώνω και εγώ με τους ανθρώπους που δεν σκέφτονται λογικά, λες και το έκανες επίτηδες να βρέξεις το πάτωμα.

Ως μητέρα δύο "Ταλιμπάν" (μην κοιτάς που το ένα παριστάνει το κορίτσι) έχω απόδεχτεί ότι "Όταν θα χρειαστεί να έρθει η συμπεθέρα να της κάνω το τραπέζι" και θα πρέπει να "πουλήσω μούρη" θα πάω να πάρω καινούριο τραπέζι. Καναπέδες θα πάρω μόλις μεγαλώσουν λίγο τα παιδιά και υπάρχει πιθανότητα να μην ρίχνουν ότι κρατάνε επάνω τους. Ή όταν αρχίσουν να μυρίζουν μούχλα. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τα χαλιά. Δεν θα κάνω ψυχωτικά με την καθαριότητα τα παιδιά, χωρίς αυτό να σημαίνει όμως και ότι θα τα αφήσω να κάνουν ότι θέλουν.

Και για να σου απαντήσω και στο ερώτημα σχετικά με το τάισμα: λίγο πίσω τα παιδιά και λίγο εμέις σε αυτό το θέμα. Και εξηγούμαι: Στο σπίτι μας δεν επιτρέπεται σε κανένα παιδί να τρώει μεσημεριανό σε κανέναν άλλο χώρο εκτός από το τραπέζι της κουζίνας . Αυτό δεν είναι διαπραγματεύσιμο. Αν η κόρη μου θεωρήσει ότι δεν θέλει άλλο να καθίσει στο τραπέζι, μπορεί να σηκωθεί, αλλά δεν θα φάει άλλο. Και επειδή αυτό δεν την πειράζει ιδιαίτερα (δεν το αγαπάει το φαί) δεν της επιτρέπεται να φάει γλυκό ή καραμέλα αν δεν έχει φάει αρκετά από το μεσημεριανό της στο τραπέζι.

ΌΜΩΣ: οποιοδήποτε άλλο γεύμα μπορεί να το φάει όπου θέλει, εκτός και αν είναι σχετικά υγρής μορφής (πχ γιαούρτι), οπότε πρέπει να κάθεται σε ένα οποιοδήποτε τραπέζι, όπου αυτή θέλει μέσα στο σπίτι. Ή θα έρχεται να την ταΐζω στο στόμα.

Και φυσικά έχουμε αγοράσει σκουπάκι χειρός για να μην μετακινούμε όλη την ώρα την ηλεκτρική σκούπα.

Με κίνδυνο να θεωρηθώ η κακιά της παρέας, θα σου πω ότι και εγώ βρίσκω δικαιολογημένο το θυμό του άντρα σου, ως προς το φαγητό τουλάχιστον.

Η περίπτωσή σας μου θύμισε τη δικιά μας. Η κόρη μου ήταν (και είναι) πολύ δύσκολη στο φαγητό με αποτέλεσμα (όταν ήταν μεταξύ 1 και δύο) η γιαγιά να την κάνει βόλτες μέσα στο σπίτι με την φρουτοκρεμα και το παιδί είχε λερώσει όλα τα cd του μπαμπά μας και είχε ρίξει κρέμα ή είχε σκίσει πολλά βιβλία, όλα με τη δικαιολογία ότι "δεν τρώει αλλιώς".

Καταλαβαίνω το άγχος σου να τρώνε τα παιδιά αλλά πλέον πιστεύω ότι είναι εφικτό το φαγητό να περιορίζεται σε ένα μέρος του σπιτιού. Το κοριτσάκι σου έχει περάσει πια τα 2 και μπορεί να καταλάβει ότι ο χώρος του φαγητού είναι ένας, τρώμε μόνο στην κουζίνα και δεν φεύγουμε αν δεν τελειώσουμε το φαγητό μας (π.χ. δε γυρνάμε μέσα στο σπίτι με ένα κουλουράκι και γεμίζουμε ψίχουλα γιατί κολλάνε στα πόδια της μαμάς και αισθάνεται άσχημα). Για το μικρό, έτσι και αλλιώς εσύ ορίζεις που θα είστε όταν θα φάει. Βρες τρόπους να απασχοληθεί το κοριτσάκι όσο είναι στην κουζίνα ή βάλε της ένα σύστημα επιβράβευσης. Προσπάθησε να της βάλεις ένα ωράριο στο φαγητό, ας την να πεινάσει πρώτα και μετά τάισε την. Πάντως ναι, γίνεται να περιορίσεις το φαγητό σε ένα χώρο του σπιτιού. Και εμένα η δικιά μου άλλο που δεν ήθελε, να είμαστε αγκαλιά και να γυρνάμε γύρω γύρω για να φάμε αλλά το αλλάξαμε σιγά σιγά ακριβώς γιατί πρώτα εγώ είχα βαρεθεί να πλένω καλύμματα και κουρτίνες.

Για το θέμα του παιχνιδιού, προσωπικά δεν είμαι ιδιαίτερα αυστηρή,η κατάσταση των επίπλων δεν είναι μέσα στη λίστα με τα ενδιαφέροντά των παιδιών μας

Και ζημιές θα γίνουν, και έπιπλα θα γρατζουνιστούν και αυτό θα πρέπει να το καταλάβει ο άντρας σου. Εδώ γυναίκα έρχεται στο σπίτι να καθαρίσει και κάνει ζημιές. Απλά μη δέχεσαι να καταστρέψουν κάτι έτσι για πλάκα (π.χ. να πάρω το σεμέ για κουβέρτα, ή να κοπανάω τα παιχνίδια με το τηλεκοντρόλ). Όσο κουραστικό και αν είναι, εξήγησέ της γιατί κάθε αντικείμενο είναι χρηστικό και δεν θέλουμε να χαλάσει (π.χ. αν κοπανάμε το τηλεκοντρολ δε θα μπορούμε να δούμε παιδικό στην tv) Στην μεγάλη μας είχα απλά βάλει κανόνα να μαζεύει πάντα τα παιχνίδια της πριν ξεκινήσει άλλη δραστηριότητα.

Υπομονή και επιμονή

Συμφωνώ και γω δεν γίνεται να είναι το σπίτι συνέχεια καθαρό και ούτε μπορείς να τα κυνηγάς όλο από πίσω. Εγώ ήμουν λίγο μανιακή με το σπίτι δεν ήθελα να μαζέψω πράγματα, ήθελα να μάθει ο μικρός και να μην τα πειράζει! Ε στο τέλος τα μάζεψα και έβαλα άλλα πιο πρόχειρα που τώρα έχει μάθει να μην τα πειράζει.

Στο τραπέζι του σαλονιού έχω μόνιμα ένα κάλυμμα γιατί έχει μάθει και παίζει εκεί με τα αυτοκινητάκια του και το είχε κάνει κανα δυο γρατζουνιές έτσι για να μην παραγίνει το κακό γιατί δεν ξέρω αργότερα αν θα έχω να πάρω άλλο το προστατεύω με μια κουβερτούλα και παίζει πάνω εκεί.

Στον καναπέ επίσης κάλυμμα. Τώρα στα υπόλοιπα και γρατζουνιές θα γίνουν αλλά όχι άσκοπα όπως λέει και η vtgian πιο πάνω. Προσπαθώ να του μάθω να προσέχει τα πράγματα μας αλλά και τα δικά του και επίσης να τα μαζεύει όταν θέλει να παίξει με κάτι άλλο.

Όσον αφορά το φαγητό και γω τον έμαθα από μικρό ότι τρώμε μόνο στο καρεκλάκι στην κουζίνα. Κάποιες φορές που θέλει να κατεβαίνει τώρα που μεγάλωσε δεν του δίνω να πάρει το φαγητό του μαζί, πάει παίζει και έρχεται να του δίνω εγώ στην κουζίνα. Τώρα αν τρώει καμιά σοκολάτα τον έχω στο νου μου μέχρι να την φάει ώστε να τον σκουπίσω και να μην τα κάνει όλα χάλια. Αν είναι κανένα τόστ τρώμε όλοι μαζί και στο τραπέζι του σαλονιού το βράδυ.

Χυμούς και τέτοια τα βάζω σε ποτήρι κλειστό χωρίς διαρροές να αποφύγω ατυχήματα. Νερό του δίνω στο ποτήρι και βλέπω παντού νερά στο πάτωμα να φανταστείς αλλά το νερό δεν με πειράζει.

Κάπως έτσι τα αποφεύγουμε εμείς τα ατυχήματα τα οποία όμως υπάρχουν παρόλα αυτά και επειδή είμαστε από το καλοκαίρι και χωρίς πάνα τον έχω και συνέχεια στο νου μου μην του φύγουν. Στο πάτωμα αν είναι οκ, όταν τον βλέπω και κάθεται στον καναπέ όμως του βάζω ένα σελτεδάκι από κάτω.

Γενικά όμως την καθαριότητα μια φορά την εβδομάδα την κάνουμε γιατί δεν γίνεται αλλιώς.... προσπαθώ να είναι τουλάχιστο το σπίτι μαζεμένο ώστε να φαίνεται καθαρό κι ας μην είναι.

Μην αγχώνεσαι όμως γι αυτά που λεν οι σύζυγοι αν δεν τα περάσουν δεν τα καταλαβαίνουν... εδώ εμένα όταν καθόμουν με άδεια και θήλαζα μου έλεγε ότι "κάθομαι όλη μέρα" κι ας με έβλεπε που ήμουν σαν ζόμπι με 2 και 3 ώρες ύπνο κάθε μέρα.... Τι να πεις μετά απλά εμείς είμαστε οι "μαμάδες" κανένας άλλος δεν μπορεί να καταλάβει τι σημαίνει αυτό! Κάτι μέρες όμως που είχε μείνει και κείνος μόνος του τα είχε δει όλα

Φυσικα και εχεις δικιο και θα πρεπει να του το κανεις κατανοητο ωστε να μη σε ζαλιζει ολη την ωρα...ας τα προσεξει εκεινος τα παιδια και το το σπιτι μαζι. Εγω θα το ξεκοβα, "δε γινεται αλλιως, φωναζε μονος σου, τελος!":rolleyes:

ετσι του ειπα κι εγω και φυσικα πλακωθηκαμε! μετανιωσε βεβαια, να λεω και την αληθεια, μετα απο καποιες ωρες, μαλλον καταλαβε κι αυτος οτι δεν γινεται να τα προλαβω ολα.

η μικρη μου δεν κανει καθολου μα καθολου ζημιες, δεν εχω μαζεψει τιποτε απο το σπιτι απο τοτε που γεννηθηκε, ουτε κατι γυαλινα βαζα που εχω στο τραπεζι να φανταστειτε! απλα δεν τα πειραζει. ειναι απλως λιγο δυσκολη στο φαγητο και προκειμενου να φαει, την ταιζω και στο σαλονι... παει και μου κρυβεται πισω απ τις κουρτινες με λαδωμενο το στομα, τρεχει (ολο τρεχει αυτο το παιδι) με λερωμενα χερια και σκαρφαλωνει στους καναπεδες και τις πολυθρονες...

θα την αφησω νηστικη για να εχω "σπιτι"...

και το κ@λ@μαρμαρο δεν φτιαχνει ρε κοριτσια... θα με ψελνει ο συζυγος για μηνες!!!

Μην αγχώνεσαι όμως γι αυτά που λεν οι σύζυγοι αν δεν τα περάσουν δεν τα καταλαβαίνουν... εδώ εμένα όταν καθόμουν με άδεια και θήλαζα μου έλεγε ότι "κάθομαι όλη μέρα" κι ας με έβλεπε που ήμουν σαν ζόμπι με 2 και 3 ώρες ύπνο κάθε μέρα.... Τι να πεις μετά απλά εμείς είμαστε οι "μαμάδες" κανένας άλλος δεν μπορεί να καταλάβει τι σημαίνει αυτό! Κάτι μέρες όμως που είχε μείνει και κείνος μόνος του τα είχε δει όλα

Τρελλενομαι που δεν καταλαβαινει ποσο δυσκολο ειναι να εισαι στο σπιτι με δυο παιδια ενω δουλευες και 7 με 3 το πρωι και τρελενομαι που δεν σκαει οπως ΣΚΑΩ εγω για το αν θα φανε...

θα τον αφησω κανα ΣΚ μονο του εδω μεσα κι αν δεν τα βρω ολα ρημαδιο, να μου τρυπησετε τη μυτη!

Μου εχει συμβει ΚΑΙ ΑΥΤΟ με το μαρμαρο...σιγα σιγα θα φυγει και αυτο...τουλαχιστον εμενα ετσι εγινε (βεβαια ειναι σκουρο το μαρμαρο)..

Άστο το μάρμαρο κάτι θα βρεις! Βάλε ένα χαλάκι εκεί πάνω και όλα οκ!!! Πάρε ένα καρεκλάκι φαγητού για μεγάλα παιδιά και περιόριζε την εκεί για το φαγητό, έτσι κι αλλιώς δεν θα μπορεί να κατέβει και μόλις μάθει βάζε την στην καρέκλα. Θα είναι πολύ κουραστικό και για σένα όλο αυτό οπότε θα πρέπει να βρεις τρόπο να την κάνεις να τρώει σε ένα μέρος γιατί έτσι ταλαιπωρείστε και οι δύο.

Την έχεις αγνοήσει καμιά φορά να δεις τι θα κάνει? Θα έρθει να έρθει να φάει ή θα συνεχίσει να παίζει?

Μολις περιεγραψες μια συζητηση που κανουν ολα τα ζευγαρια σε αυτο το σταδιο- απλα ο καθενας με το...στυλ του.

εννοειται τα παιδια ειναι παιδια και τα τα ταισουμε και θα λερωσουν.

Για τωρα, πηγαινε μια μερα στο πρακτικερ νομιζω οτι εχει ενα υγρο για τα μαρμαρα αλλα με προσοχη, πολλη! Επισης δες στο σπιτι τι αλλαγες μπορεις να κανεις, για να προστατεψεις καποια πραγματα. Πχ οπως μαζευουμε βαζα, βαζουμε καγκελα στο τζακι να μην πλησιαζουν, παιρνουμε αδιαβροχα καλυμματα για καναπεδες κλπ

Για φαγητο παντα σε ενα σημειο και να καθεται! Να μαθει απο τωρα! (πως θα πηγαινετε και εστιατορια μεθαυριο )

Μακροπροθεσμα, οι προτεινομενες λυσεις ειναι δυο (αναλογα με την προσωπικοτητα του συζυγου, εμενα ηταν καθαρο Νο1):

Νο1 λες στο συζυγο, "εχεις δικιο, αγαπη μου, φως μου, κι εγω στεναχωρηθηκα που τα ειδα αλλα παιδια ειναι, μηπως τοτε να μοιραστουμε τις δουλειες?" και μετα απο δυο μηνες εργασιων, προτεινει ή δεχεται να παρετε γυναικα,

Νο2 λες απευθειας "αγαπη μου, θελω να προστατεψουμε το σπιτακι μας και συγχρονως να σταματησουμε να τσακωνομαστε για χαζομαρες, μηπως να παρουμε γυναικα?".

αν το προβλημα σου ειναι οι υποδειξεις του αντρα σου ο οποιος οπως αναφερεις ειναι απων το μεγαλυτερο μερος της ημερας, τοτε ενα δικιο το εχεις...αν ομως θεωρεις "φυσιολογικο" ενα τριχρονο να τρωει παντου μεσα στο σπιτι-επειδη ειναι κακοφαγο- να χτυπαει τα επιπλα με τα παιχνιδια του, να τραβολογαει τις κουρτινες και να σκουπιζεται επανω τους και να κατουραει τους καναπεδες...και γενικα να εχει μια συμπεριοφορα οτι τα παντα του ανηκουν και ειναι αποδεκτο να συμπεριφερεται οπως του αρεσει την οποια δεδομενη στιγμη, τοτε εχεις διασταση αποψεων με τον αντρα σου για το πως διαπαιδαγωγουμε τα παιδια και δυστυχως θα τσακωνεστε συνεχως για αυτα τα θεματα...και η λυση δεν ξερω που βρισκεται σε αυτες τις καταστασεις...προσωπικα πιστευω οτι πρεπει να υπαρχουν "κανονες" στο σπιτι ...τρωμε σε συγκεκριμενο χωρο πχ...δεν χτυπαμε παντου προκειμενου να παιξουμε...σεβομαστε τον χωρο που ζουμε...νομιζω με ψυχραιμια και κουβεντα, θα βρειτε λυση ωστε να μην εχετε εντασεις για τετοιους λογους

αν το προβλημα σου ειναι οι υποδειξεις του αντρα σου ο οποιος οπως αναφερεις ειναι απων το μεγαλυτερο μερος της ημερας, τοτε ενα δικιο το εχεις...αν ομως θεωρεις "φυσιολογικο" ενα τριχρονο να τρωει παντου μεσα στο σπιτι-επειδη ειναι κακοφαγο- να χτυπαει τα επιπλα με τα παιχνιδια του, να τραβολογαει τις κουρτινες και να σκουπιζεται επανω τους και να κατουραει τους καναπεδες...και γενικα να εχει μια συμπεριοφορα οτι τα παντα του ανηκουν και ειναι αποδεκτο να συμπεριφερεται οπως του αρεσει την οποια δεδομενη στιγμη, τοτε εχεις διασταση αποψεων με τον αντρα σου για το πως διαπαιδαγωγουμε τα παιδια και δυστυχως θα τσακωνεστε συνεχως για αυτα τα θεματα...και η λυση δεν ξερω που βρισκεται σε αυτες τις καταστασεις...προσωπικα πιστευω οτι πρεπει να υπαρχουν "κανονες" στο σπιτι ...τρωμε σε συγκεκριμενο χωρο πχ...δεν χτυπαμε παντου προκειμενου να παιξουμε...σεβομαστε τον χωρο που ζουμε...νομιζω με ψυχραιμια και κουβεντα, θα βρειτε λυση ωστε να μην εχετε εντασεις για τετοιους λογους

το προβλημα ειναι ο αντρας μου που νομιζει πως ολα ειναι ευκολα και δεδομενα εδω μεσα. η μικρη ειναι πολυ συνεργασιμη κατα τ αλλα, ξερω οτι δεν πρεπει να τρωει στο σαλονι, ΕΓΩ την ταιζω ετσι-ΚΑΚΩΣ-επειδη αλλιως δεν τρωει.. δεν την νοιαζει αν δε φαει το αυγο, απλως ΔΕΝ θα το φαει.. Ε, και δεν την προλαβαινω να την καθαρισω σε καθε μπουκια που τρωει, παιζει, κρυβεται, κυνηγιεται και νατα...

Αγαπητή fay p.,

Τα ίδια κ εδώ (αναφορικά με...τα δακτυλικά (και μη) αποτυπώματα). Το...σοκ όπμως έρχεται σταδιακά με το πρώτο παιδί, οπότε στο/στα επόμενα επέρχεται...ανοσία!

Εμένα πάλι ο Αγαπούλης με λεκέδες δεν είχε θέμα (γιατί ως υστέρω εγώ, κυκλοφορούσα άϋπνη να τρίβω στάμπες και λεκέδες). Είχε όμως μεγάλο θέμα με την ακαταστασία, η οποία σε κάποιο βαθμό είναι αναπόφευκτη όταν υπάρχουν παιδιά στο σπίτι. Κ μένα μου έλεγε τα...γνωστά:"μα δεν κουράζεσαι, έχεις άδεια, το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να ασχοληθείς με το παιδί". Μία, δύο τρεις, πέντε, δέκα, βαρέθηκα να το ακούω. Μία μέρα λοιπόν, έκανατο εξής :ό,τι, μα ό,τι πείραζε η κανακάρα, δεν το έβαζα στη θέση του (μιλάμε για βρέφος, κάτω του έτους). Έτρωγε στο καρεκλάκι, έφτυνε, πέταγε κουτάλες, τάπερ και ό,τι βάνει ο νους σου, δεν τα πείραζα. Νερά, χυμοί, γιαούρτια, όλα κάτω-κ ήταν κ δύσκολη, της ετοίμαζα 3 διαφορετικά απογευματινά, να έχουμε κ επιλογές, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την κατάσταση του νεροχύτη και των πάγκων.Έρχεται λοιπόν ο Αγαπούλης, γουρλώνει ματάκια και μένει σπίτσλες. Μετά τα πρώτα κρίσιμα λεπτά, με ρωτά με τρεμάμενη φωνή:"Τι έγινε εδώ;", για να εισπράξει σαν απάντηση:"Ό,τι γίνεται κάθε μέρα, αγάπη. Απλώς σήμερα ασχολήθηκα στ'αλήθεια μόνο με το παιδί". Τουμπεκί ψιλοκομμένο. Κ όπως ειπώθηκε κ πιο πάνω, έμεινε 2-3 φορές κ αυτός με το παιδί, οπότε δεν ξαναείχαμε συζητήσεις του αυτού περιεχομένου.

Με την έλευση του 2ου τέκνου, τα πράγματα έγιναν λίγο πιο κομπλικέ. Οπότε και νερό στο κρασί μου έριξα και κάποια μέτρα πήρα με γνώμονα όχι μόνο την αισθητική, αλλά κκαι την ασφάλεια. Οπότε απέσυρα όλα τα κρύσταλλα, ασφάλισα τις γωνίες, "έντυσα" το τραπεζάκι του σαλονιού με το γνωστό αφρολέξ (κ πλέον ψάχνω τρόπο να βγάλω τις κόλλες), άλλαξα τις λευκές μεταξωτές ταφταδένιες κουρτίνες (δώρο της μαμάς και λάθος επιλογή για σπίτι με παιδιά σε βρεφική/νηπιακή ηλικία) με φτηνές (κ καλαίσθητες), έβαλα σκούρα καλύμματα στον καναπέ και πίεσα τον εαυτό μου να συνηθίσει το...αποτύπωμα της παλάμης σε τζάμια και λοιπές γυάλινες επιφάνειες-σαν ντεκόρ ένα πράγμα. Επειδή κ μεις έχουμε λευκό δάπεδο, τις μαυρίλες απλά δεν τις κοιτώ (μια φορά στο τόσο βάζω ατμοκαθαριστή και σαρώνει τα πάντα). Επίσης έχω συσφίξει τις σχέσεις μου με την ηλεκτρική, σαν προέκταση του χεριού μου ένα πράγμα-πλέον τους δινω το σωλήνα να κάνουν ένα πέρασμα στο χώρο τους και εν πάσει περιπτώσει προσπαθώ να χωνέψω ότι οι έννοιες "καθαρό σπίτι" και "παιδιά" δεν πάνε μαζί. Άμα οι συμπέθεροι ενοχλούνται με τους μαρκαδόρους στους τοίχους, ας πάρουν ελαιοχρωματιστή να μου κάνει κ ένα βαψιματάκι. Δεν θα κάνω και αυτή τη δουλειά. Αξιολόγηση, ιεράρχηση και ψυχραιμία, η μέρα έχει μόνο 24 ώρες και εγώ δεν είμαι ο μπάτμαν και ο σούπερμαν 2 σε ένα, παρά μια απλή και ταπεινή Μάιρη Παναγιωταρά...

Άστο το μάρμαρο κάτι θα βρεις! Βάλε ένα χαλάκι εκεί πάνω και όλα οκ!!! Πάρε ένα καρεκλάκι φαγητού για μεγάλα παιδιά και περιόριζε την εκεί για το φαγητό, έτσι κι αλλιώς δεν θα μπορεί να κατέβει και μόλις μάθει βάζε την στην καρέκλα. Θα είναι πολύ κουραστικό και για σένα όλο αυτό οπότε θα πρέπει να βρεις τρόπο να την κάνεις να τρώει σε ένα μέρος γιατί έτσι ταλαιπωρείστε και οι δύο.

Την έχεις αγνοήσει καμιά φορά να δεις τι θα κάνει? Θα έρθει να έρθει να φάει ή θα συνεχίσει να παίζει?

οχι δεν θα ερθει.. θα πει δεν θελω αλλο και τελος! ενω αν της εχω πχ κομμενο το μηλο, θα ερχεται να παιρνει ενα κομματι και μετα κι αλλο κι αλλο αλλα για να κατσει κατω καθιστη να το φαει ολο με τιποτα... θα πει απλα δεν θελω αλλο χορτασα και δεν θα φαει...

Ερώτηση:μήπως η μικρή "αντιδρά" τρόπον τινά έτσι στην έλευση του νέου μέλους;Μήπως είναι μια φάση της ηλικίας;Κ μένα ο γιος δεν έτρωγε σε τραπέζι, τον μπούκωνα στο περπατητό αφού είδα και αποείδα, αλλά τέτοιο χαμό δεν είχαμε. Επίσης, πάει παιδικό; Στον παιδικό όλα τα παιδάκια τρώνε μαζί καθιστά, που είναι πολύ σημαντικό για πολλούς λόγους: Βλέπουν το ένα το άλλο, δεν κυνηγιούνται και τρώνε απ' όλα στην πορεία. Επίσης η μαμά παίρνει μια ανάσα και έχει χρόνο αποκλειστικά για το μωρό.

Αλλιώς οι ηλικίες είναι τέτοιες που μέχρι το μωρό να αποκτήσει μια σχετική ανεξαρτησία, θα εχεις μια...δυσκολία να το πω. Φάση είναι, θα περάσει...μπιν δέαρ, νταν δατ...

Εμείς πάλι τρώγαμε όοολο μας το φρούτο, το γιαούρτι, κλπ στην παιδική, στο πάρκο, στη βόλτα γενικώς. Αφού παίζαμε, καθόμασταν στο παγκάκι, άκουγα τη μαγική φράση "μαμά πεινάω", άνοιγα το τάπερ, άνοιγε το στόμα και μπούκωνα με μήλο, αχλάδι, αυγόφετα. Μιράκολο!!!

Να πειραματιστείς λίγο, του τύπου να παρασκευάσεις κάτι που να περιέχει ισοδύναμη ποσότητα φρούτων παίζει;Πχ κέικ με μήλα, χυμό πορτοκάλι, που έχει το αυγό και το γάλα και είναι και πιο ελκυστικό;Ή κουλουράκια. Σε μένα έπιανε (μερικές φορές).

Ερώτηση:μήπως η μικρή "αντιδρά" τρόπον τινά έτσι στην έλευση του νέου μέλους;Μήπως είναι μια φάση της ηλικίας;Κ μένα ο γιος δεν έτρωγε σε τραπέζι, τον μπούκωνα στο περπατητό αφού είδα και αποείδα, αλλά τέτοιο χαμό δεν είχαμε. Επίσης, πάει παιδικό; Στον παιδικό όλα τα παιδάκια τρώνε μαζί καθιστά, που είναι πολύ σημαντικό για πολλούς λόγους: Βλέπουν το ένα το άλλο, δεν κυνηγιούνται και τρώνε απ' όλα στην πορεία. Επίσης η μαμά παίρνει μια ανάσα και έχει χρόνο αποκλειστικά για το μωρό.

 

Αλλιώς οι ηλικίες είναι τέτοιες που μέχρι το μωρό να αποκτήσει μια σχετική ανεξαρτησία, θα εχεις μια...δυσκολία να το πω. Φάση είναι, θα περάσει...μπιν δέαρ, νταν δατ...

σιγουρα αντιδρα και με το μωρο, και γενικως ειναι αντιδραστικη σε αυτη τη φαση με οτιδηποτε θελεις να της επιβαλλεις..

παιδικο σταθμο πηγαινει, οπου ειναι φοβερη, αλλα δυστυχως ΔΕΝ τρωει. γυρναει νηστικη... ρωταω καθε μερα τη δασκαλα και το βλεπω και γραμμενο τρωει λιγοτερο απο το μισο φαγητο που τους βαζουν και αυτο οχι παντα. δεκατιανο δε, δεν τρωει καθολου...

σιγουρα αντιδρα και με το μωρο, και γενικως ειναι αντιδραστικη σε αυτη τη φαση με οτιδηποτε θελεις να της επιβαλλεις..

παιδικο σταθμο πηγαινει, οπου ειναι φοβερη, αλλα δυστυχως ΔΕΝ τρωει. γυρναει νηστικη... ρωταω καθε μερα τη δασκαλα και το βλεπω και γραμμενο τρωει λιγοτερο απο το μισο φαγητο που τους βαζουν και αυτο οχι παντα. δεκατιανο δε, δεν τρωει καθολου...

Σα να θυμάμαι τη δικιά μας! Έτρωγε το λιγότερο από όλα στον παιδικό και γενικά για να φάει ήθελε κυνήγημα. Ήταν όμως πάντα εντάξει από πλευράς ανάπτυξης και τώρα που είναι στα 14 είναι από τα κανονικά παιδιά αλλά δεν είναι (ούτε ήταν ποτέ) κοκκαλιάρα. Ακόμα και τώρα, αν της πεις "Θες αχλάδι;" θα σου πει όχι. Αν το καθαρίσεις και της το πας θα το φάει! Ίσως πρέπει να το πάρουμε απόφαση, κάποια παιδιά απλά δεν τρώνε τόσο όσο άλλα. Την λέξη πεινάω την ακούγαμε μόνο στις διακοπές μετά το μπάνιο.

Σα να θυμάμαι τη δικιά μας! Έτρωγε το λιγότερο από όλα στον παιδικό και γενικά για να φάει ήθελε κυνήγημα. Ήταν όμως πάντα εντάξει από πλευράς ανάπτυξης και τώρα που είναι στα 14 είναι από τα κανονικά παιδιά αλλά δεν είναι (ούτε ήταν ποτέ) κοκκαλιάρα. Ακόμα και τώρα, αν της πεις "Θες αχλάδι;" θα σου πει όχι. Αν το καθαρίσεις και της το πας θα το φάει! Ίσως πρέπει να το πάρουμε απόφαση, κάποια παιδιά απλά δεν τρώνε τόσο όσο άλλα. Την λέξη πεινάω την ακούγαμε μόνο στις διακοπές μετά το μπάνιο.

ακριβως αυτο. αν την ρωτησεις, οχι θα πει... και η δικη μου κανονικη ειναι προς αδυνατη. 13 κιλα. τι να την κανω, αμα κανουμε αλλη ζημια στο σαλονι αλιμονο μας!!!

Προσπάθησε πάντως έστω και αργά να την μάθεις να τρώει σε ένα σημείο και θα είσαι και συ καλύτερα. Ας τρώει τις πρώτες μέρες λιγότερο δεν πειράζει με τον καιρό όμως θα συνηθίσει. Εμένα πλέον όταν τρώει θέλει να σηκώνεται από το τραπέζι και προσπαθώ να του μάθω ότι θα σηκώνεται μόνο όταν έχουν φάει όλοι αλλά άλλες φορές κάθεται άλλες φωνάζει....

Εγώ πάντως εκνευρίζομαι με τον σύζυγο όταν θυμώνει ή μαλώνει το παιδί που λερώνει το σπίτι για πράγματα ανούσια για μένα πχ. όταν ρίχνει νερό κάτω ενώ πίνει ή φαγητό ενώ τρώει, ή του φεύγουν τα τσίσα. Του λέω ότι παιδί είναι και δεν γίνεται να μάθει να τρώει από την μία στιγμή στην άλλη με το κουτάλι και να μην του πέσει κάτι κάτω, ή να μάθει να πίνει τέλεια από το ποτήρι ή ενώ βγάλαμε την πάνα να μην του φύγουν κάποια στιγμή τα τσίσα. Εκεί νευριάζω!

Αγαπητή fay p., δε θα σχολιάσω καθόλου τη συμπεριφορά του συζύγου, γιατί διαφωνώ από κάθε άποψη (καθώς δε βρίσκω από πού προκύπτει ότι η τακτοποίηση-καθαριότητα του σπιτιού και η ανατροφή των παιδών είναι δική σου αποκλειστική υπόθεση), αλλά θα σου πω μόνο ότι δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να στενοχωριέσαι και να τσακώνεσαι με τον άντρα σου για ένα μάρμαρο. Αν απευθυνθείς σε ένα χρωματοπωλείο, ή, καλύτερα, μιλήσεις με έναν μαρμαρά (αυτόν που σας έβαλε το πάτωμα ή κάποιον στη γειτονιά) θα σου πουν ακριβώς τι να κάνεις. Προφανώς το οξύ της πορτοκαλάδας έφθιρε το γαλάκτωμα που είναι περασμένη η επιφάνεια του μαρμάρου. Για κάθε, μα για κάθε λεκέ στο μαρμαρο υπάρχει το αντίστοιχο υλικό που θα σου τον σβήσει. Μην σκας, λοιπόν, για τέτοια υλικά θέματα υπάρχει λύση!

εσεις πως προστατευετε το σπιτι σας με τα παιδια; τα ταιζετε μονο στην κουζινα;;;; γινεται αυτο;

Εγώ τα τάιζα παντού. Απλώς έπαιρνα -όσο γινόταν τα μέτρα -μου ώστε να μην πρέπει να μαζέψω μετά έναν χαμό.

Επίσης έπαιζαν και παίζουν παντού.

Έχουν πέσει κάτω φαγητά και πορτοκαλάδες, έχουν λερωθεί κουρτίνες, έχουν πέσει πλαστελίνες και νερομπογιές, έχουν γρατζουνιστεί κάποια έπιπλα κτλ. Ε, και τι έγινε. Καθαρίστηκαν κάποια στιγμή. Τώρα αν έμειναν και μερικές γρατζουνιές δεν πειράζει. Αποφάσισα να μην γίνω η υστερικιά που θα τρέχει από πίσω να καθαρίζει όλο το 24ωρο, ούτε εκείνη που θα περιορίζει τα παιδιά μην τυχόν και χαλάσουν την τάξη του σπιτιού. Εννοείται ότι σιγά σιγά μπαίνουν όρια, αλλά με μικρά παιδιά δεν μπορείς να αποφύγεις τα ατυχήματα.

Καλά τόσο πολύ λερώθηκε το μάρμαρο με την πορτοκαλάδα που δεν καθαρίζει; Δηλαδή αργότερα αν κάνετε ένα πάρτυ δεν θα πέσει πορτοκαλάδα ή φαγητό κάτω;

Καλά τόσο πολύ λερώθηκε το μάρμαρο με την πορτοκαλάδα που δεν καθαρίζει; Δηλαδή αργότερα αν κάνετε ένα πάρτυ δεν θα πέσει πορτοκαλάδα ή φαγητό κάτω;

Δυστυχώς το μάρμαρο με το πορτοκάλι είναι ο συνδυασμός που δεν θέλεις να σου τύχει. Αν δεν καθαριστεί αμέσως, δεν διορθώνεται με οικιακά καθαριστικά.Το κιτρικό οξύ διαβρώνει την επιφάνεια του μαρμάρου και φτιάχνεται μόνο με εκ νέου γυάλισμα της επιφάνειας Ομοιοπαθούσα βλέπεις, έχω στρωμένα κιλίμια σε όλη τη κουζίνα, γι'αυτό ακριβώς το λόγο.

Όταν ξεπαιδιάσουμε ίσως να φέρω μαστόρια να το περάσουν με γυαλιστική (τρομερή φασαρία βέβαια).

Εξακολουθώ πάντως να πιστεύω ότι το θέμα του φαγητού μπορεί να περιοριστεί στην κουζίνα. Μαθαίνει και το παιδί την ώρα του φαγητού με την οικογένεια και ενισχύονται οι δεσμοί (συζητάμε και συμμετέχουμε όλοι τρώγοντας).

Σε καμία περίπτωση δεν είμαι της άποψης ότι το σπίτι πρέπει να είναι στην εντέλεια (μια θεία μου πχ δεν μάζεψε τίποτα αλλά έτσι και ακουμπούσε χέρι η ξαδέλφη σε βάζο, έπεφτε ανάποδη) Τα παιδιά είναι φυσιολογικό να θέλουν να εξερευνήσουν τα πάντα. Απλά νομίζω ότι από μικρά πρέπει να μαθαίνουν σε κανόνες σεβασμού του χώρου και των αντικειμένων ( π.χ. γωνιά παιχνιδιού ακόμα και μέσα στο σαλόνι). Τα βοηθά και ως ενήλικες αργότερα στη συμβίωσή τους με άλλα άτομα.

Δυστυχώς το μάρμαρο με το πορτοκάλι είναι ο συνδυασμός που δεν θέλεις να σου τύχει. Αν δεν καθαριστεί αμέσως, δεν διορθώνεται με οικιακά καθαριστικά.Το κιτρικό οξύ διαβρώνει την επιφάνεια του μαρμάρου και φτιάχνεται μόνο με εκ νέου γυάλισμα της επιφάνειας Ομοιοπαθούσα βλέπεις, έχω στρωμένα κιλίμια σε όλη τη κουζίνα, γι'αυτό ακριβώς το λόγο.

 

Όταν ξεπαιδιάσουμε ίσως να φέρω μαστόρια να το περάσουν με γυαλιστική (τρομερή φασαρία βέβαια).

 

Εξακολουθώ πάντως να πιστεύω ότι το θέμα του φαγητού μπορεί να περιοριστεί στην κουζίνα. Μαθαίνει και το παιδί την ώρα του φαγητού με την οικογένεια και ενισχύονται οι δεσμοί (συζητάμε και συμμετέχουμε όλοι τρώγοντας).

 

Σε καμία περίπτωση δεν είμαι της άποψης ότι το σπίτι πρέπει να είναι στην εντέλεια (μια θεία μου πχ δεν μάζεψε τίποτα αλλά έτσι και ακουμπούσε χέρι η ξαδέλφη σε βάζο, έπεφτε ανάποδη) Τα παιδιά είναι φυσιολογικό να θέλουν να εξερευνήσουν τα πάντα. Απλά νομίζω ότι από μικρά πρέπει να μαθαίνουν σε κανόνες σεβασμού του χώρου και των αντικειμένων ( π.χ. γωνιά παιχνιδιού ακόμα και μέσα στο σαλόνι). Τα βοηθά και ως ενήλικες αργότερα στη συμβίωσή τους με άλλα άτομα.

Χμμμ... Κατάλαβα (σχετικά με το μάρμαρο). Εντάξει και τέτοιου είδους ατυχήματα είναι μέσα στο πρόγραμμα είναι δυστυχώς. Στα δικά μου έχουν πέσει άπειρες πορτοκαλάδες κατά διαστήματα, απλώς δεν έχουμε μάρμαρο.

Εγώ δεν έχω καταφέρει να τρώνε στην κουζίνα αλλά δεν το θεωρώ και πανάκεια. Εκτός σπιτιού θα κάτσουν στο τραπέζι (πχ σε εστιατόριο ή σε άλλο σπίτι), αλλά στο δικό μας δεν κάθονται. Είναι που δεν τρώμε και ποτέ όλοι ταυτόχρονα ή κάποιες φορές θέλουν να βλέπουν και κάποιο dvd την ώρα που θα φάνε, οπότε τους βάζω το φαγητό σε δίσκο και μπορεί να φάνε στο τραπεζάκι του σαλονιού. Αλλά ακόμα και στο τραπέζι να φάνε, είναι σίγουρο με μαθηματική ακρίβεια πως όλο και κάτι θα πέσει κάτω, κυρίως ψίχουλα. Ή αν φάνε πχ κάποιο μπισκότο, μπορεί να τους δώσω να κρατάνε και ένα πιατάκι για τα ψίχουλα, αλλά όλο και κάτι θα πέσει. Σε μικρότερες ηλικίες μπορεί να έπεφτε και όλο το μπισκότο.

Ως προς τα παιχνίδια, έχουν όλο το σπίτι στη διάθεσή τους. Απλώς προσπαθώ να κάνουν ένα υποτυπώδες έστω μάζεμα.

Ζημιές με πρόθεση δεν κάνουν ποτέ. Μπορεί να γίνει κάτι κατά λάθος και όχι επειδή δεν σέβονται τον χώρο ή τα παιχνίδια τους.

Τελικά υπάρχουν και οι δύο απόψεις. Νομίζω ότι όλα εξαρτώνται από το τι κάνουμε εμείς οι ίδιοι. Για παράδειγμα, ο άντρας μου και εγώ τρώμε μεσημεριανό στην κουζίνα, αλλά το κουλούρι μας θα το φάμε σε ένα πιάτο στον καναπέ. Θεωρούμε λοιπόν ότι δεν έχουμε το δικαίωμα να απαιτήσουμε από την κόρη μας να περιορίσει τέτοιου είδους φαγητό στην κουζίνα. Θα της επιβάλλω όμως να το φάει (κουλούρι- μπισκότα- τοστ- ψωμί με κασέρι) καθισμένη στον καναπέ ή στο χαλί με έναν δίσκο δίπλα της. Δεν θα περπατάει σε όλο το σπίτι να τα κάνει όλα χάλια. Σίγουρα κάποια ψίχουλα θα ξεφύγουν, αλλά δεν πειράζει, θα τα σκουπίσω με το ηλεκτρικό σκουπάκι χειρός. Φαγητά που λερωνουν (γιαούρτι- κρέμες κ.α. τέτοια) θα τα φαει καθιστή σε ένα τραπέζι, όποιο θέλει αυτή, ή θα το κρατάω εγώ και θα έρχεται να παίρνει κουταλιές. Και αν κατά λάθος πέσει κάτω καμιά σταγόνα, δεν πειράζει, θα την σκουπίσω με βρεγμένο πανάκι. Είναι παιδί και προτιμώ να πάθω υστερία για πράγματα που κατά τη γνώμη μου αξίζει να αρχίζω να ουρλιάζω (όπως οτιδήποτε έχει να κάνει με την ασφάλειά της.)